Θρησκεια - GOD WILLS IT!!!

Ο όρος θρησκεία, που χρησιμοποιείται ενίοτε εναλλακτικά με την λέξη πίστη, ή σύστημα πίστης καθορίζει γενικώς την πίστη στο υπερφυσικό, το ιερό ή το θείο και τους ηθικούς κώδικες, πρακτικές, αξίες, οργανισμούς και τελετουργικά που συνδέονται της. Στην ευρύτερη έννοιά της ορισμένοι την έχουν ορίσει ως το σύνολο των απαντήσεων που δόθηκαν για να ερμηνευθεί η σχέση του ανθρώπινου είδους με το σύμπαν. Στην μακρά πορεία ανάπτυξής της η θρησκεία έλαβε διάφορες μορφές σε διαφορετικούς πολιτισμούς και άτομα. Σε αρκετές περιπτώσεις η λέξη θρησκεία —παρόμοια με τη λέξη θρήσκευμα— χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ορθότερα ως "οργανωμένη θρησκεία" -δηλαδή ενός οργανισμού που υποστηρίζει την άσκηση μιας θρησκείας συχνά υπό την μορφή νομικής οντότητας. (πηγη: βικιπαιδεία)

Πιστεύω μου είναι, ότι τις θρησκείες τις δημιουργεί ο άνθρωπος.
Είναι μία δικαιολογία η θρησκεία, ένας τρόπος να καθησυχάσουμε την συνείδησή μας για τις πράξεις και τις επιλογές μας.
Η θρησκεία δεν προυποθέτει απαραίτητα την πίστη σε κάτι ανώτερα για να γίνει η βιτρίνα ενός ατόμου ή ενός λαού. Το μόνο που ζητά είναι η αποδοχή των νόμων της.
Ένα από τα παραδείγματα που αποδυκνείουν αυτό το πιστεύω μου είναι το γνωστό: Πίστευε και μη, ερεύνα. Που σημαίνει ασχέτως αν πιστεύεις, ψάξε την πίστη σου. Αλλά όσοι πραγματικά ερεύνησαν την πίστη τους στην ελληνορθόδοξη θρησκεία, αφορίστηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωμικό να αλλάξει και να γίνει πολύ πιο "σωστό": Πίστευε, και μη ερεύνα!

Το είπες και το έκανες λοιπόν

Λοιπόοον, την άποψή μου την εξέφρασα προ ολίγου. Σε ακούω :P

η θρησκεια οντως δημιουργηθηκε απο την επιθυμια του ανθρωπου να πιστεψει πως υπαρχει κατι ανωτερο απο αυτον... κατι στο οποιο θα εχει να λογοδοτησει...
ισως δεν αντεξαν την ιδεα να ειναι οι ''ανωτεροι'' οργανισμοι της γης, εξαιτιας την γνωσης που εχουν αναπτυξει...

εξαλλου στο παρελθον καθε θρησκεια που δημιουργουσαν, ηταν για να εξηγησουν οσα δεν εξηγουνταν με την τοτε κοινη λογικη. για αυτο και με την προοδο της επιστημης, καταρριφθηκαν...

και ακομα και σημερα υπαρχουν θρησκειες που αν ακουσεις τι πρεσβευουν θα τραβας τα μαλλια σου.
αλλα υπαρχουν και αλλες τις οποιες αξιζει να ακολουθησεις

Παράθεση :

Μόνο που αυτό δεν το έκανε η θρησκεία από μόνη της. Για τόσες σφαγές και τόσους πολέμους στο όνομα της όποιας θρησκείας δεν ευθύνεται ''το αόρατο χέρι κάποιου Θεού-τιμωρού'' αλλά οι άνθρωποι.

Μα και βέβαια ευθυνονται οι άνθρωποι. Αλλά και την θρησκεία οι άνθρωποι την δημιούργησαν. Δεν θυμάμαι να ήρθε το άγιο πνεύμα στον Χριστόδουλο και να του γέμισε το μυαλό με ανέκδοτα...

Εύα: Είναι η ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σε κάτι ανώτερο από αυτούς, σωστό αυτό, αλλά μπορείς να προσδιορίσεις λίγο την ''γνώση;'' Την γνώση γενικότερα ή την γνώση όσον αφορά το θείο και την θρησκεία;

Καταρρίφθηκαν ορισμένα...αλλά όχι όλα

Άρα το ζήτημα δεν είναι να εστιάζει κανείς στα αρνητικά της θρησκείας, αλλά στα καλά, έτσι;

Nathaniel: Κάτω από τα άμφια, και οι παπάδες άνθρωποι είναι. Πολύ εύκολα οι άλλοι τους κατηγορούν, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος, στο κάτω-κάτω της γραφής. Ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε, και μάλιστα τόσο αυστηρά; Ναι, υπάρχουν ορισμένοι που έχουν εκπέσει σε παραπτώματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι πια είναι ίδιοι...

Εχεις δικιο. Αλλα σκεψου... βγηκες εσυ να πεις οτι εχεις το δικαιωμα να ακους τα "παραπτωματα" καποιου και να τα διαγραφεις απο το μητρώο του; Οχι. Οι τύποι με τα ράσα το λενε. Πρέπει δηλαδή, να κάτσω να τους πω ότι έκανα κάποια κακά πράγματα που μπορεί κατα τις δικές μου αρχές να ήταν οι σωστοί τρόποι αντιμετώπισης των εκάστοτε καταστάσεων και να πω ότι μετανιώνω για αυτά που έκανα, προδίδοντας τις αρχές μου.
Οχι, δεν ειναι αρκετά καλό για εμένα αυτό.

Μα γι' αυτό έκανα λόγο για ''παραπτώματα'' και όχι αδικήματα. Μπορείς να συγχωρήσεις (που λέει ο λόγος και με βάση τις εποχές που διανύουμε) αν ο άλλος έκλεψε για να συντηρήσει την οικογένειά του, αλλά όχι αν ένας άλλος σκότωσε καμιά δεκαριά ανθρώπους στην πορεία και βίασε και αθώες γυναίκες, καταλαβαίνεις τι εννοώ; Υπάρχουν μεγαλύτερα και μικρότερα αδικήματα.

Πάντα ο άνθρωπος πρέπει να αφήνει λίγο χώρο για συγχώρεση στην καρδιά του (Και ναι, αναφέρομαι στον τύπο που έκλεψε για την οικογένειά του :P)

Οταν εγω θα εχω κλεψει και δεν θα το εχω μετανιωσει και ενας αλλος θα εχει σκοτωσει 100 ανθρωπους και δεν θα το εχει μετανιωσει και και οι 2 μας παμε στην κολαση και οι ψυχες μας ειναι καταραμενες αιωνια, δεν βλεπω το λογο για τον οποίο θα έπρεπε να δω τη δικαιοσύνη ή το γιατί αυτά τα παραπτώματα είναι πιο ελαφριά από τα αδικήματα.

Μην το λες αυτό. Μπορεί στην πορεία της ζωής του να μετανιώσει ένας από τους δυο για αυτό που έκανε και να σωθεί από τα καζάνια της κόλασης

ισως... αλλα και παλι για ποιο λογο να ειναι δικαιο κατι τετοιο;

Μα η τιμωρία και η καταδίκη θα ήταν δίκαιη εφόσον το άτομο δεν έχει μετανιώσει για αυτό που έκανε. Και αν έχει μετανιώσει πραγματικά; Γιατί να μην αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία;

γιατί η συγκεκριμενη ευκαιρια/καταδικη θα ειναι αιωνια...

Α, κατάλαβα! Κανένα έλεος :P Να υποθέσω ότι είσαι και υπέρ της θανατικής ποινής, έτσι;

Οχι. Ειναι μια πολυ ευκολη διεξοδος κατα τα δικα μου πιστευω.

Ωχ... (φοβάμαι να το ρωτήσω, αλλά θα το ρωτήσω anyway) Και ποια είναι η ιδανική τιμωρία κατά τα δικά σου πιστεύω;

Η τιμωρία είναι κάτι το γελοιο για εμενα. Ποιος ο λογος να τιμωρησεις εναν δολοφονο; Θα γυρισει πισω ο νεκρος; Δεν θα'πρεπε να λεγεται τιμωρια, δεν μιλαμε για ενα παιδι που εσπασε ενα βαζο και δεν το αφηνεις να παιξει με το αγαπημενο του παιχνιδι για 2-3 μερες.
Ο εγκλισμος των εγκληματιων ειναι προλυπτικο μετρο κι οχι τιμωρια. ειναι προσβλητικο να το λεμε τιμωρια κατα τη γνωμη μου

Προληπτικό μέτρο μπορεί να είναι γιατί είναι φυσικό να μην τον αφήσεις να σκοτώσει άλλους τόσους αθώους ανθρώπους. Αυτοί οι εγκληματίες χάνουν την ελευθερία τους. Μπορεί να μην είναι η πλήρης απόδοση της δικαιοσύνης, αλλά σε αυτή την γη δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει ποτέ κάτι τέτοιο.

Καποιος εχασε ακομα και την επιλογη να μπορει να χασει την ελευθερια του ομως για να βρεθουν εκεινοι φυλακη.
Τεσπα, το θεμα ειναι οτι η τιμωρια θα επρεπε να εχει ενα σκοπο. Η αιωνια τιμωρια δεν εχει σκοπο. Ειναι μια πραξη.... σαδισμου.

Και αν το άτομο είναι ένοχο, δεν πρέπει να τιμωρηθεί;

ποιο εγκλημα αξιζει αιώνια τιμωρια;

Κοίτα, δεν θέλω να είμαι κατηγορηματική. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Θεός δεν έχει τα ίδια κριτήρια με τους ανθρώπους. Μπορεί εμείς να καταδικάζουμε μια πράξη και Εκείνος να την συγχωρέσει, αν ο άνθρωπος έχει μετανιώσει γι' αυτό που έχει κάνει και το έχει αποδείξει έμπρακτα (όχι με το να βγαίνει έξω και να το παίζει μάρτυρας, αλλά με το να κάνει καλές πράξεις) Δεν είμαστε εμείς ανώτατοι κριτές για να κρίνουμε ποια ψυχή είναι ''καθαρή'' και ποια ''ακάθαρτη''

Αυτό ισχύει.

Επίσης, εγώ σκέφτομαι, θεωρητικά πάντα, ότι μπορεί να μην υπάρχει στην πραγματικότητα άλλη τιμωρία από το να είσαι μαζί με αυτούς που έχεις αδικήσει. Αυτό πιστεύω ότι είναι χειρότερο από το να σε καίνε σε καζάνια (γιατί στο κάτω-κάτω, τι να καταλάβει η ψυχή από καζάνι; ).Φυσικά, αυτό που λέω είναι εντελώς θεωρητικό, καθώς φυσικά δεν μπορώ να ξέρω, αλλά για κάποιο λόγο, μου φαίνεται ότι έχει πιο πολλή λογική από τις "κλασικές" τιμωρίες που λένε για την κόλαση...

AЯianЯhod.ЬЩ.22 έγραψε:

Εύα: Είναι η ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σε κάτι ανώτερο από αυτούς, σωστό αυτό, αλλά μπορείς να προσδιορίσεις λίγο την ''γνώση;'' Την γνώση γενικότερα ή την γνώση όσον αφορά το θείο και την θρησκεία;

Καταρρίφθηκαν ορισμένα...αλλά όχι όλα

Άρα το ζήτημα δεν είναι να εστιάζει κανείς στα αρνητικά της θρησκείας, αλλά στα καλά, έτσι;

Nathaniel: Κάτω από τα άμφια, και οι παπάδες άνθρωποι είναι. Πολύ εύκολα οι άλλοι τους κατηγορούν, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος, στο κάτω-κάτω της γραφής. Ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε, και μάλιστα τόσο αυστηρά; Ναι, υπάρχουν ορισμένοι που έχουν εκπέσει σε παραπτώματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι πια είναι ίδιοι...

κοιτα... αν το καλοσκεφτεις ο ανθρωπος με τα τοσα επιτευγματα που εχει καταφερει, μπορεις να πεις οτι ειναι η ''ανωτερη'' υπαρξη στον πλανητη. οσο ωραιο και αν ακουγεται ομως αυτο, κανεις δεν αισθανεται καλα με το να ειναι ο ανωτερος ολων. ο κυριαρχος... ετσι και δημιουργηθηκαν οι δοξασιες.
βεβαια στα αρχαια χρονια, δημιουργηθηκαν απλα επειδη ηθελαν να εχουν κατι πανω απο το κεφαλι τους για να ''ελεγχει τις πραξεις τους''. τοσο μυαλο ειχαν τοτε... εξαλλου επρεπε καπως να εξηγησουν και τα ανεξηγητα...

οσο για αυτο που λετε για τις τιμωριες...
κανεις δεν ειναι αγις ωστε να εχει το δικιωμα να τιμωρει τους αλλους. αλλα απο την αλλη δεν μπορουμε να αφησουμε και τους εγκληματιες να κυκλοφορουν ελευθεροι. μπορει οντως η φυλακη να ειναι περιορισμος της ελευθεριας και οχι τιμωρια. αλλα και παλι εχει αποτελεσμα... ειδεχθη εγκληματα δεν επαναλαμβανονται απο τους ιδιους αυτουργους...

και φυσικα αυτο που λετε για την κολαση. φυσικα και ''καζανια'' δεν υπαρχουν. κανεις δεν ξερει τι ειναι η κολαση και τι ο παραδεισος... μονο ικασιες μπορουμε να κανουμε, και αυτο κανουμε. δημιουργουμε πλαστες εικονες με την φαντασια μας. για αυτο και οι εκδοχες ποικιλλουν...
ωστοσο, εγω πιστευω πως οντως οτνα μετανιωσεις ακομα και για το χειροτερο εγκλημα, η ψυχη σου θα σωθει. ο θεος εχει αλλα στανταρ. αλλα μετρα και σταθμα για το δικαιο καιο το αδικο...
και εξαλλου τι ειναι καλυτερο? να κανεις ενα εγκλημα και μια ζωη να σε τρωνε οι τυψεις, ή να μετανιωσεις (Οταν πραγματικα νιωσεις την αναγκη να τον κανεις)????

Φυσικά και είναι καλύτερο να μετανιώσεις από να ζεις μια ζωή μες στις τύψεις, αλλά πρέπει να το θες πραγματικά... Αν δεν το θες και λες ότι έχεις μετανιώσει τότε είναι ακόμα χειρότερο από τις τύψεις γιατί εκτός των άλλων, έχεις πει και ψέματα.

αυτο ειπα κι εγω...
αν μετανιωνεις μονο και μονο για την ''σωτηρια'' τοτε δεν νομιζω να πετυχεις κατι...
ξερεις τι μας ειχε πει ενα θεολογος???

ηταν λεει ενας ανθρωπος ο οποιος ειχε κανει κατι και ειχε μετανιωσει πραγματικα. και παει σε αναν παπα να εξομολογηθει και του ειπε ο παπας να παρει μια μεγαλη πετρα (σαν μικρο βραχακι) και να παει να την αφησει στο παρκο που ηταν διπλα στην εκκλησια. μετα του ειπε να κανει κατι επι 2 βδομαδες περιπου (δεν θυμαμαι τι), και μετα να ξαναπαει να εξομολογηθει...
και μετα πηγε ενας αλλος ο οποιος ειχε κανει κι αυτος ψιλοπραγματα. και αρχιζει να λεει: ''εγω πατερ, εβρισα αυτον, αλλα σιγα δεν ηταν τπτ, εξαπατησα τον ταδε, αλλα ολοι αυτο κανουν, ειπα ψεματα στον δεινα, αλλα ηταν αναγκη...''
εν ολιγης καταλαβες πως τα ειχε περασει ολα στο ντουκου σαν να μην ηταν τπτ. του ειπε λοιπον ο παπας να παρει κατι χαλικακια και να παει να τα πεταξει κι αυτος στο παρκο και να ερθει μετα απο 2 βδομαδες...
οταν ερχεται ο πρωτος πραγματικα μετανιωμενος του λεει πηγαινε τωρα να φερεις πισω το βραχακι. παει και το φερνει και ηταν σαν με καποιον τροπο να απαλαχθηκε απο αυτο που εκανε...
οταν ηρθε ο αλλος και του ειπε ο παπας να παει να βρει και να φερει τα πετραδακια, του λεει που να τα βρω?? και του ειπς ο παπας: ''ειδες??? εσυ ολα αυτα τα θεωρησες μικρα και ασημαντα παραπτωματα, αλλα συγκεντρωθηκαν πολλα μαζι και τωρα δεν μπορεις να τα διορθωσεις...''

καπως ετσι παει η ιστορια.
καταλαβαινεις τι θελω να πω???