Κυνηγώντας το Σκοτάδι

Επιτέλους!!!
Ήταν τέλειο! Απίθανο!
Πότε θα μας βάλεις συνέχεια;

δεν ξερω..αλλα θα προσπαθισω συντομα..

Έτσι είπες και την προηγούμενη φορά και περιμέναμε 10 χρόνια! Άντε, γράφε!

υπερβολες... δεν ηταν 10 χρονια..

ήτανε 5

πολύ ωραίο ήτανε μαρεσεεεεεεεεεεεεεεεεε....

Τέλειο! Μου άρεσε πολύ!

υπεροχη ιστορια, περιμενουμε τη συνεχεια

συγγνωμη που παραμελησα αυτη την ιστορια.... οριστε η συνεχεια


Κεφάλαιο 20ο



Τελικά δεν καιγόμουν όταν έβγαινα στον ήλιο. Δεν ξέρω γιατί το πίστευα αυτό. Είχα δει πολλές φορές τον Κρίστιαν να βγαίνει στον ήλιο και να μην παθαίνει τίποτα. Αν και ήμουν κλεισμένη στο σπίτι, άφηνα το φως του ήλιου να φωτίσει το σκοτάδι που είχα μέσα μου. Είχα αλλάξει, το είχε παρατηρήσει και ο Ντάρεν αλλά ήξερα πως για εκείνον ήμουν η ίδια Νίνα που αγαπούσε.
Τρεφόμουν κανονικά. Έβγαινα για μια ωρίτσα το βράδυ για να τραφώ και επέστρεφα στην αγκαλιά του Ντάρεν. Το σεξ είχε γίνει ακόμα καλύτερο. Ίσως έφταιγε ότι όλες μου οι αισθήσεις είχαν μεγαλώσει. Επίσης, τα χαρακτηριστικά μου είχαν αλλάξει. Ήμουν πιο όμορφη τώρα. Όταν έβγαινα για να τραφώ όλοι οι άντρες, κάθε ηλικίας, με κοιτούσαν με θαυμασμό και όλες οι γυναίκες με κοιτούσαν με ζήλο. Στην αρχή νόμιζα πως είχα αφήσει το σκοτεινό μου βλέμμα, το πρόσωπο ενός πλάσματος της νύχτας, να φανεί αλλά όχι. Είχα αλλάξει.
Είχα παρατηρήσει όμως και ακόμα μία αλλαγή, όχι πάνω μου αλλά γύρω μου. Όλοι εκτός από τον Ντάρεν είχαν ξεχάσει. Χθες είχα βγει για να τραφώ, το θύμα μου ήταν ένας πολύ γοητευτικός άντρας γύρω στα είκοσι οχτώ. Όταν εμφανίστηκα μπροστά του, φλερτάροντας τον με ακολούθησε σε ένα σκοτεινό σοκάκι και όταν τον στρίμωξα σε μια γωνία τον ρώτησα αν του αρέσει να τον έχει δαγκώσει ποτέ βρικόλακας. Στην αρχή γέλασε αλλά μετά απάντησε ‘ Χαζούλα, δεν υπάρχουν βρικόλακες. Ίσως πρέπει να αφήσεις τα βιβλία που διαβάζεις στην άκρη γιατί ένα τόσο όμορφο κορίτσι δε πρέπει να ασχολείται με τέτοια.’ Τον κοίταξα σα να μιλούσε κινέζικα. Τι στο καλό. Σε τι κόσμο ζει. Οι βρικόλακες κυκλοφορούν την μέρα, εργάζονται μαζί με τους ανθρώπους και τους ξεχωρίζεις από το σκουλαρίκι που φοράνε, το λίλιουμ. Μη κοιτάτε εμένα που δε φοράω. Μου αρέσει να είμαι ελεύθερη.
‘ Καλά, εσύ σε τι κόσμο ζεις?’ ρώτησα.
‘ Μικρό μου, εσύ το έχεις χάσει τελείως. Αλλά αν έτσι ανάβεις εσύ τότε εντάξει. Είναι παντού. Είναι γύρω μας.’ είπε και με φίλησε στο λαιμό. Αηδίασα και νευρίασα. Τον έσπρωξα και τον έπιασα από τον λαιμό.
‘ Είναι αληθινοί. Φτιαγμένος είσαι?’ εκείνος φοβήθηκε. Πλέον είχα αφήσει το πραγματικό μου εαυτό να εμφανιστεί.
‘ Τί είσαι?’ ούρλιαξε φοβισμένος. Δεν κρατήθηκα. Τον στράγγιξα. Ύστερα βγήκα στους δρόμους και έψαχνα και ομοίους μου. Αλλά πουθενά. Δεν υπήρχε κανένας βρικόλακας με σκουλαρίκι. Αναγνώρισα έναν και τον ρώτησα γιατί δεν φοράει το λίλιουμ. Εκείνος με κοίταξε σαν να ήμουν χαζή και είπε ‘ Οι άνθρωποι δεν ξέρουν. Πρέπει να είσαι νεογέννητη.’ και έφυγε. Τότε κατάλαβα ότι κάτι δε πάει καλά. Έπρεπε να βρω την Εύα. Ήθελα εξηγήσεις. Δεν μπορεί να ήταν όλα της φαντασίας μου.



Κι όμως ήμουν ακόμα εκεί. Ήθελα να φύγω, να επιστρέψω στην Αγγλία αλλά κάτι με κράταγε εδώ. Δεν ήθελα να αντικρίσω την Νίνα. Όσο καιρό ήμουν στον Αμαζόνιο, οι αναμνήσεις του παρελθόντος είχαν επιστρέψει. Το κακό που έκανα.
Η Αλιένα προσπαθούσε να μάθει τί είχα κάνει αλλά δεν της έλεγα. Αν και στην αρχή ήταν αρνητική στο θέμα των βρικολάκων, δαιμόνων, όπως έλεγαν όλες εκεί, με είχε αφήσει να την γευτώ πολλές φορές. Οι άλλες δεν είχαν καταλάβει τίποτα.
Κάθε δυο μέρες πηγαίναμε στο δάσος για να τραφώ και να μείνουμε μόνοι μας. Απολαμβάναμε την συντροφιά του άλλου αλλά εγώ στο πρόσωπό της έβλεπα πάντα την Νίνα και θυμόμουν αυτά που της έκανα στο παρελθόν. Πως θα της αποκάλυπτα ότι άλλαξα την πορεία της ζωής της? Κάποια στιγμή θα το μάθαινε. Εκείνος θα την έβρισκε και θα της τα αποκάλυπτε όλα. Έπρεπε να γυρίσω. Είχα ήδη χάσει πολύ χρόνο, πολύτιμο χρόνο.
Οι μέρες περνούσαν ήσυχα. Μια βροχερή μέρα όμως η Αλιένα μπήκε αναστατωμένη στην καλύβα μου. Δεν την χωρούσε ο τόπος. Με κοίταξε, έκανε μια βόλτα στο μικρό δωμάτιο και μετά κάθισε δίπλα μου.
‘ Τι συμβαίνει?’ ρώτησα απορημένος. Δεν την είχα ξαναδεί έτσι.
‘ Κρίστιαν, έχω κάτι να σου πω.’ είπε με δυσκολία.
‘ Μίλα.’
‘ Υπάρχει πολύ φασαρία έξω.’ είπε. Εγώ έσμιξα τα φρύδια μου και την κοίταξα απορημένος. Δεν άκουγα κάτι. Οι άλλες κοπέλες κοιμόντουσαν.
‘ Δεν ακούω κάτι.’
‘ Επειδή εσύ δεν ξέρεις τους ήχους του δάσους κι ας είσαι εδώ μισό χρόνο.’ δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε αλλά εκείνη ανησυχούσε πολύ.
‘ Το δάσος μου μεταφέρει τα νέα από τον πολιτισμό.’ την κοίταξα με περιέργεια και ανυπομονησία. Όταν είχα έρθει εδώ δεν πίστευα ότι το δάσος ήταν ζωντανό, μαγικό. Η Αλιένα έλεγε πως τα δέντρα της μιλούσαν, πως τα ζώα της μιλούσαν. Εγώ πάλι την θεωρούσα τρελή. Αλλά μετά έμαθα πως οι Αμαζόνες ήταν πολύ δεμένες με το δάσος, τη φύση. Για αυτό και δεν αμφισβητούσα πλέον τα λεγόμενά τους.
’ Τι σου λένε τα δέντρα?’
’ Μου λένε πως εκείνη, αυτή για την οποία μιλούσαν όλοι, γεννήθηκε.’ η είδηση ξέσπασε σα βόμβα. Τινάχτηκα όρθιος. Όχι! Δεν μπορεί. Ήταν πολύ νωρίς ή μήπως όχι? Έλειπα αρκετό καιρό. Πως την βρήκε τόσο εύκολα. Την είχα κρύψει καλά. Να είχε μάθει την αλήθεια? Όχι. Αν την είχε μάθει θα το ήξερα. Τίποτα δεν θα την κράταγε από το να με σκοτώσει.
Αφού γεννήθηκε, τότε όλοι οι άλλοι ξέχασαν. Επιστρέψαμε ξανά στο φυσιολογικό. Χαμογέλασα. Πότε δεν έπρεπε να μάθουν, ποτέ δεν έπρεπε να αποκαλυφθούμε. Τώρα όλα μπήκαν στην θέση τους και ο χρόνος μου τελείωνε. Εκείνη όμως δεν το ξέρει ακόμα. Ίσως μπορέσω να αλλάξω την μοίρα μου. Πρέπει να προσπαθήσω.
‘Αλιένα, πρέπει να φύγω. Πρέπει να επιστρέψω σπίτι.’ εκείνη έγνεψε και εγώ περίμενα.



‘ Ήρθε η στιγμή. Ο πόλεμος ξεκίνησε. Ιάκωβε, ήρθε η ώρα να κάνουμε την εμφάνισή μας.’ είπε εκείνος και στράφηκε ξανά προς το παράθυρο, να κοιτάει εκείνη που βρισκόταν απέναντι, εκείνη που δεν ήξερε ακόμα ποια είναι και τι έγινε παλιά.

ΩΩΩωωωω το μπερδεύεις πολύ το πράγμα αλλά μου αρέσει!! :Ρ

Επειδή δεν θυμάμαι πως κατέληξε η Νίνα να είναι με τον Ντάρεν? :ΟΟΟ

Τέλειο κεφάλαιο! Η Νίνα είναι αυτή που περιμένουν όλοι να γεννηθεί;
Και έχουν χάσει όλοι ξαφνικά τη μνήμη τους όσον αφορά τους βρικόλακες;
Και, πιο σημαντικό... Συνέχεια; Please!

πωπωωωω...! εχει παρει πολυ ενδιαφερουσα τροπη το πραμα καλεε:ρ
αντε να δουμε τι θα γινει παρακατω..!!

Ναι! Μακάρι να μας βάλει σύντομα κεφάλαιο!

ναιιι...απο εδω ειμαστε 3 ατομα που περιμενουμε τη συνεχεια...εγω κ 2 φιλες μ (η μια εκανε λογ/μο, η αλλη δν εχει:ρ)

Όλες μας περιμένουμε!:Ρ

Blood Countess έγραψε:

ναιιι...απο εδω ειμαστε 3 ατομα που περιμενουμε τη συνεχεια...εγω κ 2 φιλες μ (η μια εκανε λογ/μο, η αλλη δν εχει:ρ)

ωωω ευχαριστω.....

σας ευχαριστω ολες


paramu8enia η νινα κατεληξε με τον νταρεν επειδη 1) κανανε πολυ παρεα και αρχισε να τον ερωτευεται και 2) ειναι ο ερωτας της... θα δεις γιατι...

Πότε όμςω θα δούμε;

Μα εγώ θέλω Κρίστιαν χαχα καλά και ο Ντάρεν καλός είναι

Μμμ άρχισα να θυμάμαι!!!

Ωραία ανυπομονούμε!

Νταρεν <3 *-*

χεχε


συντομα.... συντομα θα δειτε..

Εγώ μπερδεύτηκα λιγάκι αλλά τώρα είμαι οκ!
Εμένα μου αρέσει ο Ντάρεν και θέλω να είναι για πάντα με τη Νίνα.

Πότε η συνέχειααα????? Κιεγώ μαζι με ακόμα 4 φίλες μου το διαβάσαμε. Και απόκεινο τον καιρό πειμένουμε ανυπόμονα την συνεχεια

Πότε η συνέχεια?

παιδακι σορρυ π δεν εχω βαλει τιποτα καινουργιο ουτε εδω ουτε στο αλλο αλλα τωρα με την σχολη δε προλαβαινω ουτε να ουρησω...χα0χ0α0χ το πα κ κοσμια τρομαρα να μ ρθει...


θα προσπαθισω να βαλω συντομα....

Χαχα δεν πειράζει...:Ρ Θα περιμένουυμεεεε εμείς!:Ρ

ευχαριστω γ την κατανοηση ..