Τρομακτικές Ιστορίες

EIMAI POLY KAKOS MOUAXAXAXAXXAXAXAXAXA

Edit by Dark Knight

Epidei Exw Oreksoules simera isos valo mpolikes pros to paron parte alli mia(AFIEROMENH STO DARK KNIGHT TON MENTORA MOU):Το 1994 εγκαταστάθηκα σ’ ένα ρετιρεδάκι που κληρονόμησα από τη γιαγιά μου και από τότε ζω εκεί μόνος. Το `95 συνέβη ένα πολύ περίεργο περιστατικό που δεν έχω μπορέσει να εξηγήσω μέχρι τώρα. Ήταν καλοκαίρι και πρωί και ακούω ξαφνικά πυροβολισμούς. Τρόμαξα γιατί σκέφτηκα ότι κάποιο έγκλημα έγινε και βγήκα στο μπαλκόνι. Δε μπορούσα να καταλάβω από που πέσαν οι πυροβολισμοί ούτε μπορούσα να διακρίνω κάποια αναστάτωση. Κανείς άλλος δε φαινόταν να είχε ενδιαφερθεί για το γεγονός εκτός από μένα. Ξαναμπαίνω στο σπίτι προβληματισμένος και αναρωτιέμαι τι πρέπει να κάνω, αν θα φωνάξω την αστυνομία κτλ. Τη στιγμή αυτή ακριβώς χτυπάει το θυροτηλέφωνο.

Το χτύπημα ήταν το χαρακτηριστικό της μαμάς μου, έτσι χτυπάει πάντα όταν έρχεται για επίσκεψη και γι` αυτό άνοιξα την πόρτα της εισόδου και την πόρτα στο διαμέρισμά μου χωρίς να ρωτήσω ποιος είναι αφού περίμενα ότι ήταν η μαμά μου. Περίμενα στο διάδρομο του σπιτιού μου και τότε μπαίνει μέσα ένας πολύ περίεργος ηλικιωμένος κύριος. Ήταν κάπως παχύς και ντυμένος σαν τουρίστας με κοντό τζιν παντελόνι, σανδάλια κτλ. Αυτός μόνο που δεν έκλαιγε. Μόλις με είδε που καθόμουν στον διάδρομο με έπιασε από το χέρι και μου λέει:

Είδες παιδί μου τι κάνουν οι κακοί άνθρωποι και κάτι τέτοια ενώ μου έσφιγγε το χέρι δυνατά! Εγώ είχα πάθει πλάκα δεν τον ήξερα τον άνθρωπο δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ μιλάμε. Τότε αυτός κατευθύνεται στο μπαλκόνι χωρίς να μου πει ποιος είναι, ούτε τι θέλει, ούτε τίποτα! Δεν φοβήθηκα αλλά είχα παραξενευτεί. Και βγαίνει αυτός στο μπαλκόνι και εγώ τρέχω από πίσω του.

Και τότε αυτός μου δείχνει κλαίγοντας κάτω σε μια μικρή αυλή που είναι στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας και μου λέει βλέπεις τι κάνανε οι κακούργοι και μου δείχνει μέσα στις γλάστρες και τα φυτά τέσσερις σκοτωμένες κάργιες και με κοιτάζει στα μάτια και κλαίει. Εγώ τα είχα χαμένα και δε θυμάμαι τι είπα. Αυτό που φαντάστηκα ήταν ότι κάποιος είχε χτυπήσει τα πουλιά με κυνηγετικό όπλο. Τότε ο μπάρμπας μου ξαναπιάνει το χέρι για να μου δώσει κουράγιο (!) και φεύγει χωρίς να πει τίποτα. Είχα πάθει πλάκα.

Μετά από λίγα λεπτά αποφάσισα να κατέβω κάτω στον ακάλυπτο και να μαζέψω τα σκοτωμένα πουλιά. Ήμουν κι εγώ πολύ θυμωμένος μ` αυτό που είχε συμβεί. Κατεβαίνω κάτω ψάχνω από δω από κει, πουθενά τα πουλιά. Δεν τα έβλεπα. Τότε μου λέει η διαχειρίστρια που μένει στον πρώτο: τί ψάχνεις έχασες τίποτα; της λέω τι ψάχνω μου λέει εγώ τόση ώρα κάθομαι στο μπαλκόνι και δεν άκουσα ούτε πυροβολισμούς ούτε πουλιά! Πάει λέω το έχασα τελείως και πάω ν` ανέβω πάλι τη σκάλα για να πάω σπίτι μου. Και βλέπω τον κύριο που είχε μπει στο σπίτι μου προ λίγο να με κοιτάει πίσω από το τοιχάκι της άλλης πολυκατοικίας που κάνει γωνία με τη δική μας, με κοιτούσε πολύ θυμωμένα σαν να ήμουν ψεύτης ή ένοχος εγώ! Ξανακοιτάω, δεν τον βλέπω. Σηκώνομαι και πάω μέχρι το μαντράκι κοιτάζω από πάνω, πουθενά αυτός! Τρελάθηκα από το φόβο μου. Έτρεξα πάνω στο σπίτι μου και δεν ήξερα τι να σκεφτώ για όλα αυτά.

Σε όσους το έχω πεί μου λένε ότι το φαντάστηκα ή ότι το είδα όνειρο και δεν έγινε στ` αλήθεια ή ότι ήταν όνειρο ξυπνητό. Μέχρι και ειδήσεις είδα εκείνο το απόγευμα μήπως ακούσω για τους πυροβολισμούς και τίποτα δεν άκουσα. Όμως ο τύπος που μπήκε στο σπίτι μου ήταν αληθινός και μου έπιανε το χέρι! Είδα τις κάργιες με τα μάτια μου σκοτωμένες στην αυλή. Και δεν μπόρεσα να το εξηγήσω μέχρι σήμερα.

για την αφιέρωση (αν και την οστορία την έχουμε ξαναπεί νομίζω)

lol


Edit by Dark Knight

pavlos99 έγραψε:

Κάνω ότι μπορώ

Ωραίες οι ιστορίες σου Παύλο! Αν και 2 από αυτές τις έχω ξανά ακούσει!

Παύλο θα ήτανε καλό να αποφεύγεις τα διπλά ποστ ή τα τριπλά... Και επίσης τα greeklish

OK OMOS AN GINETE NA MILAW ME ELLINIKA MONO OTAN GRAFW

edit by DarkKnight

pavlos99 έγραψε:

Paidia kaneis edw?

pavlos99 έγραψε:

Ειναι κανεις εδω;

loipon paidia alli mia istoria thn exw ksana vali alla nomizo pos dn exi emfanisth edw opote ths ksana vazw(AIEROMENO STH FILH MOU THN Black Widow):Πριν ξεκινήσω,θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι το περιστατικό που θα διαβάσετε είναι αληθινό και μακάρι να ήταν αποκύημα της φαντασίας μου.Πριν από πολλά χρόνια,όταν ακόμα πήγαινα Γυμνάσιο,τόσο εγώ,όσο και οι φίλοι μου,είχαμε αποκτήσει μια τεράστια έλξη προς το φανταστικό,το ανεξήγητο.Λατρεύαμε τις ταινίες τρόμου,ρουφούσαμε κάθε λέξη που διαβάζαμε από ανάλογα διηγήματα και μυθιστορήματα και πάντα είχαμε την απορία αν έστω και το ελάχιστο από αυτά που βλέπαμε ή διαβάζαμε,είχαν μια δόση αλήθειας.Σε ένα διάλειμμα στο σχολείο,μαζί με άλλους τρεις φίλους συζητούσαμε για την επίκληση πνευμάτων και κατά πόσο είναι εφικτή.
“Φυσικά και είναι εφικτή” ακούσαμε μια φωνή πίσω από το πεζούλι που καθόμασταν, “αρκεί να ξέρεις τον τρόπο”. Γυρίσαμε και είδαμε ένα παιδί μεγαλύτερο από εμάς,του Λυκείου που συστεγαζόταν τότε μαζί μας,να μας κοιτάει χαμογελαστά.Τον ξέραμε τον(ας τον πούμε για την ιστορία) Λευτέρη,ήταν από τα πιο δημοφιλή παιδιά του σχολείου,ψηλός,όμορφος,με επιτυχία στα κορίτσια.Για εμάς τους πιτσιρικάδες που πάντα μας έπιανε δέος κοιτώντας τους μεγαλύτερους μαθητές και τους θεοποιούσαμε,το να έρθει ένα από τα ινδάλματά μας να μας μιλήσει ήταν μεγάλη τιμή.
“Με πίνακα Ουίτζα να υποθέσω” πέταξα εγώ θέλοντας να δείξω ότι δεν είμαι άσχετος.
Ο Λευτέρης γέλασε “Ο πίνακας Ουίτζα είναι για παιδάκια.Ο τρόπος που ξέρω εγώ είναι αλάνθαστος αλλά απαιτεί τη συμμετοχή τουλάχιστον 5 ατόμων.Ενδιαφέρεστε?”
Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας.4 εμείς και ένας ο Λευτέρης,να η πεντάδα.Συμφωνήσαμε όλοι νεύοντας καταφατικά.
“Ωραία” είπε ο Λευτέρης αφού κάναμε όλοι τις απαραίτητες συστάσεις. “Μπορείτε το Σάββατο το βράδυ έξω από το σπίτι στο ρέμα?”
Δεν υπήρχε άνθρωπος στην πόλη που να
μην ήξερε το παλιό σπίτι στο μπαζωμένο ρέμα.Μια ερειπωμένη καλύβα που σε κάθε φύσημα του αέρα εδειχνε την εντύπωση ότι θα γκρεμιζόταν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα,παρ’όλα αυτά,έστεκε στη θέση της,ενάντια στο χρόνο.Κανείς δεν ήξερε ποιος έμενε εκεί στο παρελθόν και είχε αποκτήσει τη γήμη του στοιχειωμένου(φυσικά είχαμε πάει εκεί με την παρέα μου πολλές φορές ελπίζοντας σε κάτι το μεταφυσικό αλλά μάταια)
“Φυσικά και μπορούμε” απάντησα για λογαριασμό των υπολοίπων. “Τι ώρα,στις 12?”
Ο Λευτέρης έσκασε στα γέλια. “Δεν ‘εχει σημασία η ώρα,όσο το τελετουργικό.Στις 11 να είστε εκεί” είπε και μας χαιρέτησε μιας και είχε χτυπήσει το κουδούνι για να μπούμε μέσα.
Περιττό να περιγράψω την ανυπομονησία μου για να έρθει το Σάββατο.Οταν πια ήρθε η μέρα,η δικαιολογία για την βραδυνή μας έξοδο ήταν έτοιμη(μαμά ο Βασίλης κάνει πάρτυ στο σπίτι του και θα αργήσω λίγο)και την προκαθορισμένη ώρα βρεθήκαμε έξω από την καλύβα.Ηταν ένα ζεστό βράδυ,δεν φύσαγε καθόλου και τα ρούχα κολλούσαν επάνω μας.Ο Λευτέρης μας καλησπέρησε και κρατώντας ένα φακό στο ένα χέρι μας εφεγγε μπροστά για να βλέπουμε.Στο άλλο χέρι κρατούσε ένα μικρό σακίδιο.Μπήκαμε στην καλύβα και κάτσαμε στο σκονισμένο πάτωμα,ενώ ο Λευτέρης άρχιζε σιγά σιγά να αδειάζει το περιεχόμενο του σακιδίου του.5 κεριά,μια κιμωλία,ένας αναπτήρας και ένα τεράστιο,ογκώδες βιβλίο με μαύρο δερματόδετο εξώφυλλο.Μηχανικά πήγα να το αγγίξω. “Πάρε το χέρι σου από εκεί” μου έιπε ο Λευτέρης απότομα.Μαζεύτηκα λες και με δάγκωσε φίδι.
Ο Λευτέρης πήρε την κιμωλία και με αργές κινήσεις σχεδίασε μια ανάποδη πεντάλφα στο δάπεδο.Επειτα μας τοποθέτησε στις άκρες της πεντάλφας με εκείνον στην κορυφή της και με τον αναπτήρα άναψε τα κεριά και τα στερέωσε μπροστά μας.Υστερα έσβησε το φακό.
“Λοιπόν” άρχισε,”οι οδηγίες είναι απλές.Μόλις θα κάνω νόημα θα πιαστούμε όλοι χέρι χέρι και θα σχηματήσουμε έναν κύκλο.Επειτα θα αρχίσω εγώ να διαβάζω από το βιβλίο.Ο,τι και αν δείτε,ο,τι και αν ακούσετε,για κανέναν απολύτως λόγο δεν θα αφήσετε τα χέρια σας.Δεν θα σπάσετε τον κύκλο για ΚΑΝΕΝΑ λόγο,μέχρι να σας πω εγώ.Κατανοητό?”
Συμφωνήσαμε μηχανικά και πιάσαμε τα χέρια.Ο Λευτέρης άνοιξε το βιβλίο σε μια συγκεκριμένη σελίδα,έπιασε τα χέρια των διπλανών του και άρχιζε να διαβάζει.
Ακόμα και τώρα δυσκολέυομαι να καταλάβω σε τι γλώσσα διάβαζε το κείμενο,μάλλον λατινικά,αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.
Ενώ ο Λευτέρης διάβαζε,ο αέρας γύρω μας άρχισε να γίνεται όλο και πιο βαρύς,και αρχίσαμε όλοι να αναπνέουμε με δυσκολία.Ξαφνικά ακούστηκε ένας κρότος σαν να έσπαγε ένα πιάτο.Ολοι πεταχτήκαμε έντρομοι,όμως ένας από την πεντάδα άφησε το χέρι του διπλανού του.
Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε,μια ριπή παγωμένου αέρα διαπέρασε το δωμάτιο,ενώ όπως τόνισα,υπήρχε άπνοια,και τα κεριά έσβησαν ταυτόχρονα.Η αντίδραση του Λευτέρη ήταν άμεση.Αναψε τον φακό και συνέχισε να διαβάζει ενώ μας έκανε φρενιασμένα νοήματα να πιαστούμε πάλι σε κύκλο.Σιγά σιγά η πίεση άρχισε να φεύγει από πάνω μας,μέχρι που ο Λευτέρης σταμάτησε να διαβάζει και μας έκανε νόημα να αφήσουμε τα χέρια.
“Σας είπα να μην σπάσετε τον κύκλο για κανένα λόγο” ψιθύρισε “ας ελπίσουμε ότι το προλάβαμε”.
Φύγαμε όλοι για τα σπίτια μας φανερά προβληματισμένοι.Η Κυριακή πέρασε αργά,βασανιστικά,μέχρι να έρθει η Δευτέρα για να πάμε στο σχολείο.Εκεί μας περίμενε μια έκπληξη.Ο Λευτέρης δεν είχε πάει σχολείο.Οι συμμαθητές του μας είπαν ότι ήταν άρρωστος…
Πέρασαν δύο εβδομάδες μέχρι να έρθει ο Λευτέρης στο σχολείο.Ομως αυτός δεν ήταν ο Λευτέρης που ξέραμε και θαυμάζαμε.Τα πλούσια μαλλιά του ήχαν γίνει κάτασπρα,είχε αδυνατίσει τρομερά και…φορούσε και ένα παράξενο φουλάρι στο λαιμό.
“Κρυωμένος είσαι?” τον ρώτησα αφού υπέθετα ότι το φουλάρι το φορά λόγω αρρώστιας.
“Μακάρι να ήμουν κρυωμένος” απαντησε και πήγαμε σε μια απομονωμένη γωνία μακριά από αδιάκριτα αυτιά και βλέμματα.
“Οταν γύρισα σπίτι εκείνο το βράδυ πίστεψα ότι με την ολοκλήρωση της τελετής τη γλυτώσαμε από το σπάσιμο του κύκλου.Οταν όμως έπεσα να κοιμηθώ είδα στον ύπνο μου τον Σατανά ντυμένο ναυτάκι να προσπαθεί να με πνίξει”
“Τον Σατανά ναυτάκι??” έσκασα στα γέλια “Μεγάλη φαντασία έχεις ρε Λευτέρη!”
Ο Λευτέρης κοίταξε γύρω του για να βεβαιωθεί ότι δεν μας κοιτάει κανείς και έλυσε το φουλάρι.Κοκάλωσα.
Μπροστά μου έβλεπα δυο παλάμες με μακριά ωστεώδη δάχτυλα να αποτυπώνονται σαν κάψιμο στο λαιμό του.
“Μήπως το όνειρο αυτό ήταν τόσο έντονο που αυτοτραυματίστηκες βάζοντας τα δικά σου χέρια στο λαιμό σου?”ρώτησα αν και μέσα μου ήξερα την απάντηση
Ο Λευτέρης έβαλε τα χέρια του επάνω στα σημάδια του λαιμού του.Τα χέρια του δεν ήταν ούτε στα μισά.
“Οχι” μου είπε ενώ έδενε το φουλάρι ξανά στο λαιμό του.”Επειδή ήμουν εγώ υπεύθυνος της τελετής και έσπασε ο κύκλος,εμένα τιμώρησε ο Σατανάς.Και τώρα θα κουβαλάω το Σημάδι του Διαβόλου μέχρι να πεθάνω”
Ο Λευτέρης δεν τελείωσε το Λύκειο.Μερικές εβδομάδες αργότερα εξαφανίστηκε από το σχολείο και από την πόλη μας,για να πάει στο Αγιο Ορος για να μονάσει.Μαθαίνω νέα του καμιά φορά.Ξέρω ότι έχει ηρεμήσει πια,και τα έχει βρει με τον εαυτό του και το Θεό αν και το σημάδι στο λαιμό του παραμένει αναλλοίωτο…

Πολύ καλό!!

παρα πολυ ωραια ιστορια!!!!
καλυτερα να μην ηταν βεβαια αληθινη!!!
μπραβο Παυλο!!!

Μπράβο Παύλο!!! Υπέροχη ιστορία!!!

ευχαριστο κανω οτι μπορω

Λοιπον 2 ΤΡΟΜΑΚΤΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ(ΑΦΙΕΡΟΜΕΝΕΕΣ ΣΤΗΝΜορενα ΚΑΙ στην Λιλιθ)
1 Ήταν μια οικογένεια που αποτελούνταν από μια μητέρα και ένα
γιό. Ήταν φτωχοί και αυτή εργαζόταν σκληρά. Ο γιός βοηθούσε κι αυτός την μητέρα όσο μπορούσε, είχε καλές επιδόσεις στο σχολείο και γενικά
ήταν κι αυτός πολύ καλός.
Έπασχε όμως από κάποια ανίατη ασθένεια και κάποια στιγμή η κατάστασή
του επιδεινώθηκε. Ήταν στο κρεβάττι και οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει. Η μητέρα του είχε απελπιστεί μιας και ήταν το μοναδικό της παιδί και δεν
μπορούσε να το πάρει απόφαση ότι ο γιός της θα πέθαινε.
Δυστυχώς το παιδί πράγματι μετά από λίγες ημέρες υπέκυψε. Η κηδεία έγινε την επόμενη, με κλειστό φέρετρο. Κανείς δεν απόρησε γι' αυτό,
αφού όλοι σκέφτηκαν ότι η ασθένεια μάλλον θα είχε παραμορφώσει το παιδί και γι' αυτό το φέρετρο ήταν κλειστό.
Η μητέρα μετά το θάνατο του παιδιού της αποσύρθηκε από τη ζωή. Σπάνια έβγαινε από το σπίτι για να πάει κάπου κι ακόμα πιο σπάνια δεχόταν κάποιον στο σπίτι. Όταν συνέβαινε αυτό, ένα δωμάτιο του σπιτιού ήταν μονίμως κλειδωμένο και κανείς δεν μπορούσε να μπει εκεί.
Τελικά, όχι πολλά χρόνια μετά το θάνατο του παιδιού, η μητέρα πέθανε κι αυτή. Την βρήκαν νεκρή στο σπίτι οι γείτονες λίγες μέρες μετά. Τότε ήταν που άνοιξαν και το κλειδωμένο δωμάτιο και βρέθηκαν μπροστά σε ένα μακάβριο και σπαραχτικό θέαμα. Σ' ένα κρεβάττι επάνω βρισκόταν το βαλσαμωμένο σώμα του γιού! Πού και πώς και με την βοήθεια ποιού το είχε βαλσαμώσει για να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι ακόμα κοντά της, δεν το ξέρει κανείς.

2 Σε ένα χωριό της Κρήτης, στο νεκροταφείο της συγκεκριμένα, όταν πήγαν να ξεθάψουν τα οστά από έναν τάφο, μια καθόλα συνηθισμένη διαδικασία, τους περίμενε μια… τρομακτική έκπληξη. Ο νεκρός βρέθηκε ξαπλωμένος από την άλλη μεριά του φέρετρου, είχε μαύρα μακριά μαλλιά και μουστάκι, μακριά νύχια, δεν φαινόταν παραπάνω από 40 χρονών και ήταν φυσικά αναλλοίωτος!!! Όταν σκοτώθηκε σε βεντέτα ο εν λόγω, σε ηλικία 58 χρόνων είχε κοντά λευκά μαλλιά και μουστάκι επίσης λευκό. Όλοι περίμεναν ότι μετά από 6 χρόνια ταφής το πτώμα θα είχε λειώσει. Ο παπάς είπε ότι βρικολάκιασε και άρχισε τις λιτανείες επί μήνες…

Ωραίες οι ιστορίες σου, ανυπομονούμε γα άλλες και καινούργιες!

Edit by Dark Knight

Θα έχετε κ άλλες πολύ σύντομα


Edit by Dark Knight

Άλλη μια ιστορία μου αυτή τη φορά στην καλή μου φίλη την paramu8enia .
Σε ένα χωριό των Ιωαννίνων, στα Ζαγόρια πέθανε μια γριά(και μακρινή θεία μου) 90+ χρονών. Εγώ προσωπικά δεν την ήξερα. Εκεί στα μέρη μου λοιπόν, συνηθίζεται όταν πεθαίνει κάποιος να τον κρατάνε στο σπίτι του μέσα στο φέρετρο(ανοιχτό) ώστε να περνάει ο κόσμος και να τον βλέπει για τελευταία φορά. Έτσι έγινε και με την γριά αυτή. Εκεί που την κλαιγαν οι συγγενείς την γιαγιά, ξαφνικά αυτή σηκώνεται από το φέρετρο! Όλοι έκπληκτοι φυσικά. Το περιέργο στην όλη ιστορία δεν είναι όμως εκεί, καθώς οι γιατροί έχουν πεί ότι αυτό μπορεί να είναι πάθηση, οι χτύποι δηλαδή της καρδιάς είναι ελάχιστοι και είναι σα να πεθαίνεις και μέσα σε 24 ώρες να συνέλθεις! Το "Υπερφυσικό" στην όλη ιστορία είναι αλλού. Η γρια με το που σηκώθηκε άρχισε να λέει "πέθανε η Μήτσαινα, πέθανε σας λέω ωρέ..."(Η Μήτσαινα ήταν φίλη της που ζούσε λίγο πιο δίπλα). Όντως λίγες ώρες μετά μαθαίνουν ότι η Μήτσαινα πέθανε εκείνη την ώρα. Όταν η γρια συνήλθε, είπε πως ήταν σε ένα τούνελ και έβλεπε τους δικούς της που έκλαιγαν γι'αυτήν και ξαφνικά στο βάθος βλέπει έναν με μαύρα να λέει "Γιατί μου φέρατε αυτήν; Την γειτόνισσα της ήθελα". Εκεί λέει πως ξύπνησε.

Edit by Dark Knight

μπρρρρρρρρρρρρρ creepy!!!!!!

Edit by Dark Knight

ρε παιδια σε περιπτωσι που δεν το ξεραται να μπεινετε και στο chat που ειναι στο forum και κατι ακομη αναβαστε και εσεις καμια ιστορια

αρκετα creepy!Πολυ καλες ολες οι ιστοριες σου! Αυτη με το σημαδι του διαβολου στο λαιμο ειναι οντως αληθινη??Παντως αυτο με το τουνελ που λενε οτι βλεπουν οταν πεθαινουν κ ξαναγυρνανε πισω καθως και οι λιγοι χτυποι της καρδιας,η νεκροφανεια συμβαινουν! Αλλα σιγουρα θα ειναι τρομαχτικο να το δει κανεις...καρδιακο!!!!!

Τρομακτικό είναι ναι! Μου άρεσε πάρα πολύ, περιμένουμε κ άλλες!

Edit by Dark Knight


Όχι βρε δν είναι αληθινή και σύντομα θα ρθουν κ άλλες

Μπραβο Παυλο!!!!!!!!!!!
Τελειες οι ιστοριες σου!!!!!!!!!
Πωπω πολυ ανατριχιαστικες!!!!!!!!!!!!!μπρρρρρρρρ!!!!!!!!!!!!
Ανυπομονω να διαβασω κι αλλες!!!!!!!!!!!!!

Edit by Dark Knight

θα έχετε θα έχετε mouaxaxaxaxa

Edit by Dark Knight

Αυτό εδώ είναι αφιερωμένο στους διαχειριστές μας 3 ιστοριούλες μου!!!
1 Την περίοδο του εμφυλίου ένας αντάρτης είχε έρθει στο χωριό μας να κρυφτεί. Ως γνωστόν, το πιο καλό μέρος να κρυφτεί κάποιος που δε θέλει να τον δουν είναι το νεκροταφείο.

Στο χωριό μας λοιπόν, υπάρχει ένα μικρό σπιτάκι στο νεκροταφείο που είναι το οστεοφυλάκιο. Αποφάσισε λοιπόν, να κρυφτεί εκεί μέχρι το πρωί (ήταν βράδυ όταν μπήκε μέσα). Άνοιξε την πόρτα και μπήκε σιγά σιγά μέσα. Μέσα στο οστεοφυλάκιο υπάρχει ακόμα ένα μικρό τραπεζάκι που ακουμπά στο δυτικό τοίχο. Εκεί πάνω είδε ένα μωρό τυλιγμένο με ένα άσπρο πανί.

Φοβήθηκε βέβαια, αλλά επειδή πιο πολυ φοβόταν μην αρχίζει το μωρό να κλαίει πήγε αργά κοντά του να δει αν κοιμόταν. Το μωρό όμως ήταν ξύπνιο και τον κοίταζε επίμονα. Παρατήρησε λοιπόν, ότι παρόλο που δεν μπορούσε να είναι παρά μερικών εβδομάδων είχε δοντάκια.
Προσπάθησε παραταύτα να ησυχάσει και να κρυφτεί όπως είχε σχεδιάσει.

Εκείνη τη στιγμή το μωρό όμως, άρχισε να κλαίει. Αναγκάστηκε λοιπόν να πάει κοντά να το ηρεμήσει. Πλησίασε, το πήρε στα χέρια του και πριν προλάβει να το νανουρίσει το μωρό βγάζει μια τσιρικτή φωνή και λέει: <<Βλέπεις, έχω και δοντάκια !>> και του ρίχνει μια δαγκωματιά στο χέρι. Αυτός άρχισε να τρέχει κατάχλωμος έξω όπου τον έπιασαν και τον έβαλαν να τους διηγηθεί την ιστορία του. Αργότερα πήγαν εκεί αυτοί που τον έπιασαν να δουν, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Μέχρι το πρωί ο αντάρτης είχε πεθάνει από ακατάσχετη
αιμοραγία . . .

2 Ένα ζευγάρι μετακόμισε σε ένα καινούργιο σπίτι. Καθώς έψαχναν στο κελάρι βρήκαν ένα βαρέλι αρκετά βαρύ. Μόλις ανοιξαν την στρόφιγγά του, χύθηκε από μέσα ένα πολύ γλυκό και κόκκινο υγρό το οποίο αρχισαν να πίνουν τακτικά. Κάποια στιγμή τελείωσε αλλά το βαρέλι ήταν ακόμα ασυνίθιστα βαρύ και έτσι αποφάσισαν να το ανοίξουν. Μέσα ανακάλυψαν το πτώμα του προηγούμενου επιστάτη του σπιτιου...

3 Το 1972, η πτηση 101 των Ανατολικων Αερογραμμων επεσε σε ενα βαλτο στη Φλοριντα, σκοτωνοντας 101
ανθρωπους. Αναμεσα τους και τους 2 πιλοτους: τον Bob Loft και τον Don Repo. Πρεπει να αναφερω οτι
πριν την συντριβη ο Repo ειχε κατεβει σε ενα μικρο θαλαμο (hellhole τον ονομαζαν), ακριβως κατω
απο την καμπινα, προκειμενου να ελεγξει γιατι το αεροσκαφος εχανε υψος.
Απο εκεινη την ημερα και επειτα, πολλες μαρτυριες αναφερουν τους δυο αυτους πιλοτους, να
εμφανιζονται παντα στο συγκεκριμενο τυπο αεροσκαφους. Ενω ενα L-1011 ηταν ετοιμο για απογειωση,
και ο μηχανικος πτησης ολοκληρωνε τον καθιερωμενο ελεγχο, ακουστηκε η φωνη του Repo:
"δεν χρειαζεται να κανεις δευτερο ελεγχο, τον εχω κανει εγω"
Να σημειωθει οτι το πληθος των μαρτυριων προερχεται απο ατομα σε εξαιρετικα καιριες θεσεις -
πιλοτους, αξιωματικους, ακομα και απο τον ιδιο τον αντιπροεδρο των Ανατολικων Αερογραμμων ο
οποιος μαλιστα περασε πανω απο μιση ωρα μιλωντας με τον Loft, νομιζοντας αρχικα οτι ηταν ο
δικος του κυβερνητης!

Μια αλλη περιπτωση ο Loft εμφανιστηκε μεσα στο αεροσκαφος μπροστα σε δεκαδες επιβατες, προκαλωντας
τετοιο πανικο, ωστε η πτηση ακυρωθηκε...λιγο αργοτερα πολλοι αναγνωρισαν τον Loft απο φωτογραφιες.
Αποδειχτηκε βλαβη στα υδραυλικα συστηματα του αεροσκαφους, που ισως να ειχε αποβει μοιραια στους
επιβατες...αμα η πτηση αυτη γινοταν...
Αλλη φορα μια αεροσυνοδος ειδε το προσωπο του Repo σε ενα φουρνο της μικρης κουζινας του αεροπλανου.
Καλεσε τον μηχανικο, ο οποιος παλιος φιλος του Repo, τον αναγνωρισε αμεσως. Τους ειπε να "προσεξουν
για κινδυνο πυρκαγιας στο αεροπλανο" Λιγο αργοτερα πριν την απογειωση παρουσιαστηκε βλαβη και φωτια
στον ενα κινητηρα, και η πτηση ακυρωθηκε...

Παρομοιες μαρτυριες εχουνε γινει κατα καιρους. Η τελευταιες δυο, το 1990 (το βιβλιο που το
διαβασα εκδοθηκε το '91) οι οποιες περιγραφουν εμφανιση του Repo σαν μηχανικο, και περιεργους
θορυβους απο τον θαλαμο κατω απο το πιλοτηριο (εκει οπου ειχε μπει ο Repo λιγο πριν συντριβει το
αεροσκαφος του)

Τελος, ενα χρονο μετα το θανατο του Repo, ενας κυβερνητης L-1011 ισχυριζεται οτι του εμφανιστηκε
τη στιγμη που το σκαφος περναγε μεσα απο ισχυρη καταιγιδα, και του ειπε "μην ανησυχεις...δεν θα
υπαρξουν αλλες πτωσεις L-1011...δεν θα επιτρεψουμε να συμβει"

Ο John Spencer εκανε προσφατα ερευνες και επιβεβαιωσε πως απο εκεινη την ημερα του δυστηχηματος,
το 1972, δεν υπηρξε αλο ατυχημα στο συγκεκριμενο μοντελο αεροσκαφους...

Ελπίζω να σας άρεσαν γτ κάνω ότι μπορώ

na Kai Kati Plirofories Pou Vrika Gt Lillith Αναζητώντας να καλύψουμε το κενό του παραμυθιού μέσα στις μυστικές Γραφές, συναντάμε τον χαρακτήρα της Λίλιθ. Η ιστορία της θηλυκής ανθρώπινης παρουσίας δεν ξεκινά από την Εύα, αλλά από την Λίλιθ που υπήρξε το πρώτο δημιούργημα του Θεού για να συντροφεύσει τον Αδάμ, και όχι μετά την δημιουργία του Αδάμ, αλλά ταυτόχρονα.

Ο Θεός είχε ήδη δημιουργήσει όλα τα ζωντανά πλάσματα της Γης διαχωρισμένα σε αρσενικά και θηλυκά και το ανθρώπινο είδος δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Έτσι, το επιστέγασμα της μεγαλειώδους δημιουργίας Του ήταν το ανθρώπινο ζεύγος: Ο Αδάμ και η Λίλιθ, που δημιουργήθηκε ταυτόχρονα. Το ζεύγος ζούσε ευτυχισμένο μέσα στον πανέμορφο κήπο που είχε δημιουργήσει ο Θεός γιʼ αυτούς, μέχρι που ο Σατανάς ήρθε να ταράξει την ηρεμία, διδάσκοντας στην Λίλιθ ότι η ερωτική πράξη δεν είναι μονάχα για αναπαραγωγή αλλά και για απόλαυση. Η Λίλιθ με την σειρά της διδάσκει το ίδιο στον Αδάμ μα ο Θεός δεν το ενέκρινε, χαρακτήρισε την ερωτική πράξη απαγορευμένη απόλαυση όταν δεν γίνεται για αναπαραγωγή και εξοργισμένος εξόρισε την Λίλιθ από τον κήπο της Εδέμ. Η Λίλιθ περιπλανήθηκε μόνη και καταδικασμένη να μην ξαναδεί τον κήπο της Εδέμ, μέχρι που την ξαναπλησίασε ο Σατανάς, την έκανε γυναίκα του και Αρχόντισσα του Σκότους.

Στο μεταξύ, ο Αδάμ την νοσταλγούσε και την αναζητούσε. Ο Θεός μην αντέχοντας να βλέπει το πολυαγαπημένο Του δημιούργημα λυπημένο, έστειλε 3 Αγγέλους να βρουν την Λίλιθ και να την φέρουν πίσω. Οι 3 αυτοί Άγγελοι είναι ο Σανβί, ο Σανσαβί και ο Σαμεγκελάφ.

Οι 3 Άγγελοι αναζήτησαν για πολύ καιρό την Λίλιθ, όταν τελικά την συνάντησαν κάπου στην Ερυθρά Θάλασσα. Μέχρι τότε η Λίλιθ είχε πια ασπαστεί οριστικά τον ρόλο της ως Αρχόντισσα του Σκότους, είχε μεταλλαχθεί σε δαιμόνισσα και είχε μάλιστα γεννήσει πάμπολλα παιδιά με τον Σατανά. Οι 3 Άγγελοι της ανέφεραν ότι ο Θεός και ο Αδάμ την συγχωρούν και την θέλουν πίσω, μα η Λίλιθ απάντησε με βρισιές. Οι 3 Άγγελοι απαίτησαν να γυρίσει πίσω, αλλιώς θα έσφαζαν όλα της τα παιδιά. Η απάντηση της Λίλιθ όμως ήταν και πάλι κατηγορηματικά αρνητική, προσθέτοντας μάλιστα κατάρες για τα παιδιά και όλους τους απογόνους του Αδάμ. Έτσι, οι 3 Άγγελοι τήρησαν την απειλή τους σκοτώνοντας τα παιδιά της και επέστρεψαν στον κήπο της Εδέμ.

Από εκείνη την στιγμή, η Λίλιθ απέκτησε και τον τίτλο της Παιδοκτόνου, που επιτίθεται στα νεογέννητα μωρά, στις έγκυες γυναίκες που φέρουν αρσενικό έμβρυο καθώς και στα νεαρά αγόρια και τα πνίγει στον ύπνο τους για εκδίκηση.

Η ιστορία συνεχίζει λέγοντας πως όταν οι 3 Άγγελοι επέστρεψαν και ανέφεραν στον Θεό το τι συνέβη, Εκείνος για να παρηγορήσει την μοναξιά του Αδάμ, δημιούργησε άλλη μια γυναίκα, την Εύα, που όμως δεν ήταν εξίσου τέλειο δημιούργημα όσο υπήρξε αρχικά η Λίλιθ και ο Αδάμ, μιας και η Εύα δημιουργήθηκε από ένα πλευρό του Αδάμ.

Τα γεγονότα εξελίχθηκαν κατά την γνωστή πλέον ιστορία του Αδάμ και της Εύας και η Λίλιθ ξαναεμφανίζεται αργότερα στον Κάιν κατά την εξορία του και ζευγαρώνει μαζί του, συνεχίζοντας έτσι το ανθρώπινο είδος, μόνο που πλέον το είδος «μολύνθηκε» από την δαιμονική πλευρά της Λίλιθ.
Ετυμολογία [Επεξεργασία]

Το όνομά της κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από την Σουμεριανή Λιλλάκε και σημαίνει (σε ελεύθερη μετάφραση) «η Θεϊκή Γυναίκα». Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε αρχαία Σουμερικά μυστικιστικά γραπτά και φυλαχτά ως Λιλλάκε, που είναι το απόκρυφο όνομα της Θεάς Μπελίλι. Την ξανασυναντάμε με το όνομα Μπααλάτ (που είναι παράφραση του «Μπελίλι») στους καναΐτες.
Παρουσία και λατρείες [Επεξεργασία]

Λίγο αργότερα την ξανασυναντάμε στις Εβραϊκές δοξασίες ως δαιμόνισσα της ερήμου και η πρώτη «επίσημη» εμφάνισή της στο Εβραϊκό και Χριστιανικό δόγμα με το όνομα Λίλιθ γίνεται με μια πολύ σύντομη αναφορά στην Βίβλο αναφέροντάς την και πάλι ως δαιμόνισσα, καθώς και στα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας. Κατά την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο χαρακτήρας της Λίλιθ ξεκινά πλέον να έχει «πρωταγωνιστικό ρόλο» στις δοξασίες που σχετίζονται με το Σκότος και η πρώτη σοβαρή αναφορά της γίνεται στο Εβραϊκό Ταλμούδ.

Πριν όμως από όλες τις προαναφερόμενες γραπτές παρουσίες της, συναντάμε και πολλές ταυτίσεις της στις λαϊκές δοξασίες με διάφορες αρχαίες Θεότητες όπως η Εκάτη, η Περσεφόνη, η ινδική Κάλι και άλλες.

Με όλες αυτές τις προ-Εβραϊκές εμφανίσεις της, γεννιέται η απορία για το κατά πόσο η ιστορία της Λίλιθ ως πρωτόπλαστης προϋπήρξε και κρίθηκε απόκρυφη ή προστέθηκε αργότερα. Πάντως σίγουρα λύνει τον γρίφο που δημιουργεί το πρώτο με το δεύτερο Βιβλίο της Γένεσης, αναφέροντας αρχικά στο πρώτο ότι ο Θεός έπλασε τον άνδρα και την γυναίκα ενώ αργότερα στο δεύτερο παρουσιάζοντας τον άνδρα μόνο και με ανάγκη για συντροφιά.

Στα Καμπαλιστικά γραπτά η Λίλιθ αναφέρεται κυρίως ως σύντροφος του Σαμαήλ και ως η θηλυκή έκφρασή του. Αναφέρεται επίσης και ως η προσωποποίηση του πειρασμού, καθώς και ως το πρώτο σούκουμπους που επιτίθετο στον Αδάμ ενώ αυτός κοιμόταν.

Την ξανασυναντάμε στην Μεσαιωνική θρησκευτική ζωγραφική, όπου αναπαριστάται ως ο πειρασμός του Αδάμ και της Εύας (ο απαγορευμένος καρπός) είτε ως φίδι με γυναικείο κεφάλι είτε ακόμα μερικές φορές ως κανονική γυναίκα που τους προσφέρει τον καρπό. Αυτό είναι κάτι που μας οδηγεί στο να συνδέσουμε τον Όφι του κήπου της Εδέμ με την Λίλιθ.

Φτάνοντας στον 19ο αιώνα, η Λίλιθ απολαμβάνει για άλλη μια φορά την διασημότητα μέσω του ψυχολόγου Καρλ Γιουνγκ, που την χρησιμοποιεί ως έκφραση και προσωποποίηση του αρσενικού άνιμους, δηλαδή την καταπιεσμένη θηλυκή πλευρά του κάθε άνδρα.

Κατά τον ίδιο αιώνα, η Λίλιθ ξεκινά αργά αλλά σταθερά να μεταλλάσσεται από πλάσμα δαιμονικό σε σύμβολο θηλυκότητας. Πάμπολλες φεμινίστριες την λατρεύουν ως το αυθεντικό θηλυκό ίνδαλμα που απαρνείται ακόμα και τον κήπο της Εδέμ για χάρη της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της και η δαιμονική και παιδοκτόνος πλευρά της παραμερίζεται και απορρίπτεται.

Τα νεοπαγανιστικά κινήματα (όπως το Wicca) αποδέχονται την Λίλιθ ως Θεότητα-Προστάτιδα της σκοτεινής γυναικείας πλευράς αλλά και του γυναικείου ερωτισμού, θέλοντας έτσι να δείξουν ότι αντιτίθενται στην φαλλοκρατική καθημερινότητα. Λατρεύεται όμως μέχρι τις μέρες μας και από διάφορα σκοτεινά τάγματα με την αρχική της μορφή, ως Αρχόντισσα του Σκότους δηλαδή, καθώς και ως η Ηγέτιδα των άυλων Βαμπίρ (incubi & succubi).

Η Λίλιθ είναι η μυθολογική πρώτη σύζυγος του Αδάμ. Όπως και ο Αδάμ, δημιουργήθηκε από τον Θεό [1] ως πρώτη αναφορά ανθρώπινης ζωής στην Βίβλο. Η Εύα έρχεται μετά, δημιουργημένη από το πλευρό του Αδάμ καθώς κοιμόταν:

...και θα ονομαστεί Γυναίκα, αφού αυτό πάρθηκε από Άνδρα (Γένεσις 2:24)

Αυτή η φανερή αντίθεση μπορεί να εξηγηθεί μόνο με την προϋπόθεση της ύπαρξης θηλυκού ανθρώπου πριν την Εύα. Και αφού μόνο η Εύα αναφέρεται στον κήπο της Εδέμ, η πρoκάτοχός της θα πρέπει να έφυγε πριν το όλο σκηνικό. Η απουσία της Λίλιθ από την Βίβλο εξηγείται λόγω της πατριαρχικής αντίληψης και επικράτησης των Ιουδαίων/Χριστιανών.

Ο σημιτικός θρύλος περιγράφει την Λίλιθ να αρνείται την επιβολή του Αδάμ (σεξουαλικά κατά το να είναι "από κάτω"), και σε στιγμή πικρίας ξεστόμισε το ιερότερο των ονομάτων του Θεού και πέταξε στον αέρα, με αποτέλεσμα να διωχτεί από τον Θεό στην έρημο. Η μόνη αναφορά στις τωρινές γραφές τις Βίβλου είναι κατά Ιεζεκιήλ, όπου μιλάει για την ζωή της στην έρημο. Η Λίλιθ περιγράφεται με διάφορες μορφές, που επισκέπτεται τα όνειρα ανδρών και συνευρίσκεται μαζί τους.

Ωραίες οι ιστορίες αν και μερικές τις έχουμε ξαναβάλει

Μπράβο σου Παύλο καλή δουλειά!!!



ΠΡΟΣΟΧΉ: Παύλο θα ήτανε καλό να αποφύγεις τα greeklish, είναι κανόνας!

Και φυσικά, περιμένουμε και άλλες ιστορίες σου!

oκ να ορισται αλλη μια:όν ποτέ δεν είχα μια τρομακτική εμπειρία ξύπνια (ουδέν σχόλιον για αυτό!) -με μοναδική εξαίρεση την προηγούμενη εβδομάδα που κάποια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου και είδα την αδερφή μου να στέκεται όρθια μπροστά στο παράθυρο και όταν πήγα να της μιλήσω κατάλαβα ότι ήταν ξαπλωμένη στο κρεββάτι δίπλα μου , κοιμησμένη και φυσικά φόραγε αυτά που την είχα δεί να φοράει όταν "ήταν" όρθια!
Τέλος πάντων , εδώ είπα να γράψω για κάτι όνειρα που έχω δει (και συνήθως οι φίλες μου λένε ότι αυτά που βλέπω είναι ιδιαιτέρως περίεργα!).
Πέρσι το καλοκαίρι είδα το εξής όνειρο : Ήμουν στο χωριό μου υποτίθεται . Βρισκόμουν στο δεύτερο όροφο του δυόροφου σπιτιού (με την εξωτερική σκάλα) και ετοιμαζόμουν για να πάω κάπου με τον θείο και τον πατέρα μου , που με περίμεναν κάτω. Όπως βαφόμουν με την άκρη του ματιού μου είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα να τοποθετεί πάνω στο τραπέζι στο διπλανό δωμάτιο ένα λουλούδι που επέπλεε μέσα σε ένα ποτήρι με νερό. Τρομαγμένη την ρώτησα τι ήθελε εκεί. Μου απάντησε ότι το έβαζε εκει για τον παππού μου (που είχε πεθάνει πριν γεννηθώ) και με άφησε να καταλάβω ότι ήταν ερωτεύμενη μαζί του στα νιάτα της.Παράλληλα νόμιζα ότι η μορφή της άλλαζε κάποιες φορές και στην θέση της έβλεπα ένα νεαρό κορίτσι με εμφάνιση του μεσαίωνα . Ήμουν τρομαγμένη και έτσι την έδιωξα από το σπίτι . Από την κορυφή της σκάλας που στεκόμουν πέταξα κάτω το ποτήρι με το λουλούδι και η γυναίκα με καταριόταν. Αμέσως αποφάσισα να κατέβω κάτω με τους άλλους . Πέρασα πάνω από τα σπασμένα γυαλιά του ποτηριού και έφτασα μέχρι την πόρτα. Την ώρα που πήγαινα να μπώ μέσα από την ανοιχτή πόρτα , είδα ότι γύρω μου βρίσκονταν τρία κοριτσάκια ντυμένα και αυτά με το στύλ του μεσαίωνα με λουλουδάκια στα μαλλιά και άλλα. Εννοείται ότι το βλέμα τους ήταν σατανικό . Μου μίλαγαν (δεν καταλάβαινα τι έλεγαν από την τρομάρα μου) και κάποιες στιγμές προσπαθούσαν να μου επίτεθουν .Όταν τα χτυπούσα μπας και φύγουν τα σκασμένα έρχονταν εναντίον μου όλο και πιο δυνατά. Με τα πολλά μπήκα μέσα και πήγα και κάθισα δίπλα στον πατέρα μου . Του είπα ότι φοβόμουν και εκείνος -άκουσον,άκουσον!- μου είπε να τα βγάλω πέρα μόνη μου!Και εκεινη την στιγμή είδα τα 3 παιδιά να γίνονται σκιές (σαν και αυτές που βλεπουμε στις ταινίες-οι κουκουλοφόροι με το δρεπάνι!) και κινούμενες πάνω στον τοίχο έφταναν δίπλα μου! Όταν με έφτασαν πια φώναξα ότι φοβάμαι αλλά κανείς δεν μου έδωσε σημασία ! Το ένα από αυτά πήγε να με αρπάξει και... ευτυχώς ξύπνησα!

Edit by Dark Knight

μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ αρκετα τρομακτικι παντως δεν εχετε παραπονο απο εμενα σωστα??????

μου άρεσε στο τέλος!

Παρεμπιπτόντως πολύ καλή, ΚΑΙ creepy ιστορία....Μπρρρρ...

ευχαρηστο ευχαρηστο!!!!! κανω οτι μπορο........ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!


Edit bby Dark Knight

Λοιπον Παω Να Διαβασο Και Θα ΜπΩ πΑΛΗ μΕΤΑ

Τελειο!!!!!!!!!!!!!!Πολυ τρομακτικο!!!!!!!!!
Να ρωτησω κατι;Βαφοσουν στο ονειρο σου;
εισαι αγορι η' κοριτσι;
Συγνωμη δεν το λεω κοροιδευτικα απλα απο το νικ σου υπεθεσα οτι εισαι αγορι!!

Edit by Dark Knight

Αγόρι βρε απλώς αυτήν την ιστορία την έγραψε μια φίλη μ