"Ο Καθρέπτης"- Dark Knight

Λένε , πως όταν κάποιος πεθάνει , πρέπει να καλύψουν όλους τους καθρέπτες γύρω του. Γιατί όπως τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής όταν κάποιος είναι ζωντανός , έτσι και ένας καθρέπτης θα ‘’ρουφήξει’’ την ψυχή του όταν εκείνος πεθάνει , και αυτή θα μείνει για πάντα παγιδευμένη εκεί. Μια ψυχή που θα βασανίζεται αιώνια , μη μπορώντας να ταξιδέψει εκεί που ταξιδεύουν όλες οι ψυχές όταν αφήνουν τα σώματα. Στο τέλος , θα στοιχειώσει τον καθρέπτη. Η αρχική απόγνωση και λύπη για την παγίδα στην οποία βρέθηκε , θα γίνει τελικά μίσος , και σαν στοίχειωμα πλέον , θα στραφεί εναντίον αυτών που με την αμέλειά τους να καλύψουν το καθρέπτη , την καταδίκασαν σε ένα ατέλειωτο βασανιστήριο.
Τι γίνεται όμως όταν η ψυχή αυτή είναι εξαρχής βουτηγμένη στο μίσος? Όταν ανήκει σ ένα σώμα που μοναδικός σκοπός του ήταν για χρόνια οι σφαγές και τα βασανιστήρια?
Ακόμα και η γέννησή του ήταν συνδυασμένη με θάνατο. Το θάνατο της γυναίκας που τον έφερε στη ζωή. Το πρώτο του κλάμα συνοδεύτηκε με την τελευταία πνοή της μητέρας του. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ο πατέρας , ήταν αρκετά για να κάνουν τα παιδικά του χρόνια μια ζωντανή κόλαση. Όλο το χωριό τον ήξερε σαν το ‘’μπάσταρδο΄΄ , και η συμπεριφορά τους απέναντί του ήταν χειρότερη και από αυτή προς ένα σκύλο. Ο μόνος του τρόπος για να τα βγάλει πέρα ήταν να κλέβει φαγητό από τα σπίτια , ή να σκοτώνει κάνα ζώο από τα κοπάδια τους για να μπορέσει να ζήσει.
Μεγαλώνοντας όμως , όλο αυτό το μίσος εναντίον του , τον έκανε να θέλει εκδίκηση. Πλέον οι κλεψιές ήταν πολύ πιο συχνές και δε περιορίζονταν μόνο σε φαγητό. Οι σκοτωμοί αυξήθηκαν αρκετά και πολύ χωριανοί έβρισκαν τα ζώα τους σφαγμένα. Μέχρι που ενήλικος πια έκανε τον πρώτο του φόνο. Ο γιος του χασάπη του χωριού ήταν το θύμα , και ο λόγος ήταν ότι τον αντιλήφθηκε την ώρα που προσπαθούσε να μπει στο μαγαζί τους και να κλέψει κρέας. Ήρθαν στα χέρια και ο γιος του χασάπη δεν άργησε να βρεθεί στο δρόμο , μέσα σε μια λίμνη από αίμα.
Όλο το χωριό τότε ξεσηκώθηκε εναντίον του , τον κυνήγησαν αλλά αυτός ζώντας σαν αγρίμι από μικρός , κατάφερε να χαθεί στο δάσος. Κανείς δεν ήξερε τι απέγινε , μέχρι μερικά χρόνια μετά. Μερικά χρόνια μετά που γύρισε πίσω , όχι μόνος του, αλλά αρχηγός μιας ομάδας από ομοίους του. Ανθρώπους διωγμένους , κυνηγημένους , με δίψα για αίμα , κλεψιές και αδικία. Λεηλάτησαν το χωριό, έκαψαν το ένα σπίτι μετά το άλλο , σκότωσαν όποιον μπήκε στο δρόμο τους και έφυγαν με χέρια βαμμένα στο αίμα και τσέπες γεμάτες υπάρχοντα που δεν τους άνηκαν.
Με τα χρόνια η συμμορία μεγάλωσε , έγινε ο φόβος κ ο τρόμος των χωριών εκείνης της περιοχής. Όπου πήγαιναν ακολουθούσαν αιματοχυσίες και λεηλασίες. Ήταν πλέον ένας μικρός στρατός από δολοφόνους και κλέφτες. Και ένας μικρός στρατός ήταν κ αυτό που χρειάστηκε για να τους σταματήσει. Ένας μικρός στρατός από νέους άντρες , όλοι από τα γύρω χωριά , είτε από αυτά που ήδη είχαν ρημαχθεί είτε από τα υπόλοιπα.
Η ενέδρα στήθηκε στο παλιό ερειπωμένο κάστρο στη κορφή του βουνού , εκεί που ήταν το λημέρι της ομάδας των δολοφόνων. Γυρνώντας αυτοί μεθυσμένοι από ακόμα μια λεηλασία έπεσαν ανυποψίαστοι στα χέρια των αντρών που ζητούσαν εκδίκηση για τις περιουσίες και τα συγγενικά τους πρόσωπα που τους είχαν αρπάξει. Η μάχη δεν κράτησε πολύ. Όλα έγιναν μέσα σε λεπτά. Όλοι οι κλέφτες έπεσαν νεκροί . Μόνος ζωντανός και τραυματισμένος σοβαρά , έμεινε εκείνος. Είχε κλειδωθεί στην μεγάλη κάμαρα του κάστρου , η μόνη που ήταν όρθια ακόμα , και προσπαθούσε να αντισταθεί στις επιθέσεις τους.
Όχι για πολύ όμως. Η πόρτα άνοιξε και ολόκληρη ομάδα μπήκε μέσα. Η αντίσταση ήταν μάταιη παρόλα αυτά αντιστάθηκε λυσσασμένα. Πέταγε πράγματα εναντίον τους και μαχαίρωνε όποιον προσπαθούσε να πλησιάσει κοντά. Τρεις άντρες έπεσαν στα πόδια του πριν καταφέρουν να τον αρπάξουν. Με λύσσα προσπαθούσε να ξεφύγει αλλά τον οδήγησαν σε ένα μεγάλο γραφείο στην άκρη του δωματίου. Εκεί κρατώντας τον σφιχτά τον έριξαν στα γόνατα. Το μόνο που πρόλαβε να ουρλιάξει ήταν ‘’ΘΑ ΣΑΣ ΕΚΔΙΚΗΘΩ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ’’ και τα μάτια του έλαμψαν κατακόκκινα από μίσος ,
πριν το τσεκούρι να πέσει στο λαιμό του και το αίμα του να πιτσιλίσει τον μεγάλο παλιό καθρέπτη πάνω από το γραφείο…..

---------- ………. ----------

Τινάχτηκε στο κρεβάτι της και ξύπνησε απότομα. Ήταν ιδρωμένη και έτρεμε. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά όμως δε μπορούσε να θυμηθεί τι ήταν αυτό που την έκανε να τρομάξει τόσο. Το δωμάτιο της ήταν τυλιγμένο στο σκοτάδι. Ήθελε να ανάψει ένα φως αλλά δεν τόλμαγε να βγάλει το χέρι της απ τα σκεπάσματα. Έμεινε εκεί , σχεδόν κουκουλωμένη να κοιτάει δεξιά αριστερά στο κατασκότεινο δωμάτιό της. Ένιωσε περισσότερο, παρά είδε , μια σκιά να κινείται στον απέναντι τοίχο. Ένα ρίγος διαπέρασε την σπονδυλική της στήλη. Ήθελε να κουνηθεί αλλά ο φόβος δεν την άφηνε. Έμεινε ακίνητη με τα μάτια καρφωμένα να κοιτάει τον τοίχο. ‘’Είναι δυνατόν?’’ αναρωτήθηκε , να είδε μια σκιά να κουνιέται εκεί? Οι σκιές θέλουν φως για να δημιουργηθούν και το δωμάτιο ήταν κατασκότεινο.
Τα μάτια της άρχισαν να συνηθίζουν το σκοτάδι και σιγά σιγά διέκρινε το περίγραμμα του γραφείου της στον απέναντι τοίχο και τον μεγάλο παλιό καθρέπτη που αγόρασε πριν λίγες μέρες. Το μυαλό της ηρέμησε τότε. Ήταν η αντανάκλαση της στο καθρέπτη σκέφτηκε που την έκανε να πιστέψει πως ήταν μια σκιά. Όμως η καρδιά της δεν έλεγε να ηρεμήσει. Όσο κ αν ήθελε να το πιστέψει τα μάτια της έμειναν καρφωμένα στο καθρέπτη και στην μαύρη σαν σκιά αντανάκλασή της. Μια αντανάκλαση που άρχισε να μεγαλώνει. Η καρδιά της άρχισε να χτυπά σαν τρελή. Ήθελε να ουρλιάξει μ όλη της τη δύναμη αλλά από το στόμα της δεν έβγαινε μιλιά. Η σκιά γέμισε όλο το καθρέπτη και ξαφνικά με μια απότομη κίνηση ήρθε από πάνω της . Έκλεισε τα μάτια της και στο μυαλό της ήρθαν εικόνες από κάποια άλλη εποχή. Εικόνες τρομερές γεμάτες αίμα και σκοτωμούς. Ένα ερειπωμένο κάστρο σε μια πλαγιά και έναν καθρέπτη. Έναν καθρέπτη σαν αυτό που αγόρασε πριν λίγες μέρες , γεμάτο στα αίματα….
Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραψαν για ένα μυστηριώδες δυστύχημα. Μια γυναίκα βρέθηκε στραγγαλισμένη στο κρεβάτι της ενώ ίχνη διάρρηξης δεν βρέθηκαν πουθενά….

Πολύ καλή πραγματικά!!

Καλή ιστορία... η τελευταία παράγραφος δεν μου άρεσε. Θα μπορούσες να την έχεις παραλείψει.
Λίγο βεβιασμένη η εισαγωγή. Ας ξόδευες 1-2 παραγράφους παραπάνω για να αναπτύξεις λιγάκι και τα κίνητρά του. Ναι προφανώς ένιωθε τους πάντες και τα πάντα εναντίων του, αλλά αν εμβάθυνες περισσότερο στα συναισθήματά του, θα έδινες μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον ήρωα και θα μαγνήτιζες περισσότερο τον αναγνώστη.
Κατά τα άλλα, όμορφη.

Με μία δυο παραγράφους παραπάνω , θα έβγαινα κατά πολύ εκτός των λέξεων (1000) που είναι στους όρους του διαγωνισμού. Προσπάθησα να κρατηθώ εντός αυτών , γι αυτο και είναι τόσο απότομη. Αν εγραφα ελεύθερα θα είχε βγεί πολύ μεγαλύτερη και φυσικά πολύ πιο περιγραφική και διαφορετική. Όσο για την τελευταία παράγραφο , υποτίθεται ότι η ιστορία είναι σε δύο χρόνους. Παρελθόν που περιγράφει το πρώτο κομμάτι με τον δολοφόνο , και μετά απο πολλά χρόνια , στο παρόν , που κάποια έχει αγοράσει εκείνον τον καθρέπτη μπροστά στον οποίο σκοτώθηκε εκείνος και στοίχειωσε. Αν την είχα παραλείψει δε θα ήταν το ίδιο.

Παράθεση :

Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραψαν για ένα μυστηριώδες δυστύχημα. Μια γυναίκα βρέθηκε στραγγαλισμένη στο κρεβάτι της ενώ ίχνη διάρρηξης δεν βρέθηκαν πουθενά….

Αυτήν την τελευταία παράγραφο εννοώ.


Κοίτα, καταλαβαίνω το άγχος σου για τις λέξεις, αλλά και 200 λέξεις επιπλέον να έγραφες, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Nathaniel έγραψε:

Παράθεση :

Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραψαν για ένα μυστηριώδες δυστύχημα. Μια γυναίκα βρέθηκε στραγγαλισμένη στο κρεβάτι της ενώ ίχνη διάρρηξης δεν βρέθηκαν πουθενά….

Αυτήν την τελευταία παράγραφο εννοώ.


Κοίτα, καταλαβαίνω το άγχος σου για τις λέξεις, αλλά και 200 λέξεις επιπλέον να έγραφες, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Χμμ ίσως και να έχεις δίκιο σ αυτό είναι λίγο τραβηγμένο τώρα που το ξανασκέφτομαι. Απλά ήθελα με την ''αστυνομία'' να δηλώσω το ότι χρονικά είναι μετά απο πολλά χρόνια από τότε που έγινε η ''μαχη'' στο κάστρο. Όσο και το μυστήριο του ότι πέθανε και κανείς δε ξέρει πως. Αλλά ναι , θα μπορούσα να μην τη γράψω. Δε βαριέσαι..

Κοίτα με τη φράση "Έναν καθρέπτη σαν αυτό που αγόρασε πριν λίγες μέρες , γεμάτο στα αίματα…." δίνεις ήδη την αίσθηση ότι έχει περάσει καιρός. θα μπορούσες να πεις ότι τον αγόρασε σε ένα μαγαζί με αντίκες του δεκάτου ενάτου αιώνα και να είσαι καλυμμένος

Μου άρεσε η ιστορία σου, αλλά θα συμφωνήσω κι εγώ για την τελευταία παράγραφο. Το να λες τι έγινε μετά που βγήκε το φάντασμα από τον καθρέφτη πιστεύω χαλάει λίγο την ατμόσφαιρα.
Κατά τ' άλλα όμως μου άρεσε η υπόθεση και οι περιγραφές!

Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που την ξεκίνησες την ιστορία! και εγώ θα συμφωνήσω να πω ο,τι δεν χρειαζόταν αυτήν η παράγραφο,

Παράθεση :

Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραψαν για ένα μυστηριώδες δυστύχημα. Μια γυναίκα βρέθηκε στραγγαλισμένη στο κρεβάτι της ενώ ίχνη διάρρηξης δεν βρέθηκαν πουθενά….

Αλλά κατ'άλλα έκανες μια υπέροχη δουλειά!

παρα πολυ ωραιαααααα!!!!!
εμενα δεν με χαλασε η τελευταια παραγραφος.
μπραβο σου!!!

Πολυ ωραια ιστορια =')
δύσκολος ανταγωνισμος προβλέπετε
πολυ ωραια μπραβοοο σου

Σ ευχαριστώ!

τπτ καλε χΔ

πολύ ωραία η ιστορία σου! μαρεσε πάρα πολύ.

Αρκετά τρομακτική!Μπράβο σου!

πολυ ωραια η ιστορια σου...
εμενα δεν με χαλασε καθολου η τελευταια παραγραφος...
μακαρι να ειχες την ανεση να την αναπτυξεις περισσοτερο

Φανταστική

απο το 1 ως το 10 περνεις 9,5 για το τελος