"Η Πραγματικοτητα"
Μερος 1ο:Η Αρχη
"Νομιζαμε οτι ζουσαμε στην απολυτη ευτιχια....συντομα ανακαληψαμε οτι καναμε λαθος..."
-Νταβιαν-
Ιουλιος 2013
Αγγλια
Το Ηνωμενο Βασιλειο δεχετε επιθεση απο αγνωστα οντα τα οποια εφαγαν σχεδον ολοκληρο τον πληθυσμο του Ηνωμενου Βασιλειου σε μολις 14 ωρες.
Αυγουστος 2013
Αμερικη (Ηνωμενες Πολητειες)
Η Η.Π.Α δεχετε επιθεση απο τα ιδια οντα ολη η ηπειρος ειχε αδιασει μεσα σε μιαμιση μερα.
Ολες οι χωρες πηραν την σειρα τους μια προς μια,καμια χωρα δεν μπορεσε να αντιδρασει στην οργη αυτον τον "οντον" η "τερατων" οπως τα αποκαλουσαν.Οι πολιτικοι ηγετες ελεγαν πως ολα θα πανε καλα,εκαναν λαθος!Εγω ονομαζομαι Νταβιαν,Νταβιαν Ιβρινσβ και εγω επεζησα χωρις να με κατασπαραξουν αυτα τα πλασματα.Η οικογενεια μου δεν σταθηκε τοσο τυχερη.Εγω και μερικα παιδια απο την παρεα μου καταφεραμε να επιζησουμε και τωρα βρησκομαστε νοτια του Ηνωμενου Βασιλειου με σκοπο να βρουμε καποιον εν ονοματι Μαικλ να μας παει με ενα παλιο πλοιο που επεζησε απο την καταστροφη στης Ηνωμενες Πολιτειες.Εκει θα επρεπε να βρουμε τα Μεγαλα Τοιχη και να ζησουμε εκει.Οι ανθρωποι που εζησαν με σκοπο την επιβιωση εχτυσαν μια πολη οπου ειχε τρια κυκληκα ομοκεντρα τοιχη το 1ο και εξωτερικο ονομαζοταν "Τοιχος Ροζαλια" το 2ο "Τοιχος Μαρια" και το κεντρικο και 3ο "Τοιχος Σινα" τα τοιχη ηταν πολυ μεγαλα γιαυτο ονομασαν την πολη Μεγαλα Τοιχη!
Εμεις ειχαμε ξεκινησει απο την Αιγυπτο οπου ετυχε πριν εκεινη την μερα να ειμασταν διακοπες εκει.Εγω καταγομαι απο την Αγγλια και ετσι ηξερα που ακριβως να κατευθηνο την ομαδα μου.Η ομαδα αυτη αποτελουνταν απο 4 παιδια της ηλικιας των 15 Εμενα,τον Ικαρ,την Ελιζ και την Ελινα.Ευτιχως πριν φυγουμε απο την Αιγυπτο με βαρκα ο βαρκαρης μας χαρισε τρεις γεματες μονοκανες καραμπινες,ειπε πως θα μας χρειαστουν περρισοτερο απο οτι σε εκεινον.Ταξιδευουμε 1,5 χρονο περιπου και οπου να ναι το ταξιδι μας θα φτασει στο τελος του.
Μετα απο περιπου 6 ωρες ειμασταν στο "λιμανι" (δηλαδη οτι ειχε απομηνει) και φυγαμε για της Η.Π.Α οπου και μετα απο 1 μερα ειχαμε φτασει.Ο καπετανιος μας ειπε που να παμε για να φτασουμε στην πολη και μας εδωσε απο ενα πασο που ειχε εναν περιεργο κυκλο και μεσα στον κυκλο το προσωπο καποιου με ενα στεφανι.
Αφου περπατησαμε για σχεδον 3 μερες φτασαμε επιτελους στα Μεγαλα Τοιχη τα οποια ηταν πραγματικα τεραστια!
Οταν μπηκαμε και δειξαμε το πασο μας,μας εξηγησαν τους κανονες και μας εδωσαν ενα σπιτι στο οποιο θα μεναμε ολοι μαζι.Οι τυποι αυτοι ηταν η λεγομενη Local Officers δηλαδη ουσιαστικα κατι σαν την αστυνομια εσωτερικοι φυλακες της πολης δηλαδη.
Στο σπιτι βρηκαμε διαφορα βιβλια που εξηγουσαν ποιο πολα σχετικα με την πολη και τετοια.Θα μπορουσαμε να παμε σχολιο και να γινουμε μετα οτι θελαμε...ηταν η τελεια ζωη!
4 χροννια μετα
Ξυπνησαμε...ακουσαμε τα πουλια να κελαιδουν αλλα δεν ηταν τοσο χαρουμενα,κατι τα απασχολουσε.Σημερα θα ερχοταν η Γενικη Στρατια Εξωτερικων Πολεμιστων και θα πηγαιναμε ολοι μιας και το σχολειο ειχε τελειωσει μια για παντα!Οταν ηρθε η ωρα ολοι ντυθηκαμε με τα ποιο καλα μας ρουχα και πηγαμε.Οταν η πυλη ανοιξε ομως μπηκαν μεσα σχεδον 20 ατομα και ειχαν φυγει πριν 2 χροννια 20.000!!Ο Αρχηστρατιγος Τζεισον μπηκε μεσα καβαλοντας το αλογο του και με δακρυα στα ματια...ενας στρατιωτης δεν μπορει να κρηψει την θληψη του ιδικα οταν συμπολεμιστες του χανωνται.Μια μητερα επεσα στα ποδια του αλογου ρωτωντας που ειναι ο γιος της,ο αρχηγος κατεβηκε και της εδωσε κατι που ηταν τυλιγμενο σε ενα μαντιλη γεματο αιματα...ηταν το χερι του γιου της,το χερι του πολυαγαπημενου της γιου που ελεγε πως θα γινει ηρωας!Ο Αρχηστρατιγος αγκαλιασε την μητερα και της ειπε πως λυπατε πολυ.
Στο σπιτι εγινε ενας μικρος χαμος γιατι ενω εγω και η Ελιζ θελαμε να γινουμε Εξωτερικοι Πολεμιστες μετα απο αυτο ομως ο Ικαρ και η Ελινα προσπαθουσαν να τους αλλαξουν γνωμη.Ομως ξαφνικα αρχησε να τρεμει η γη ολοι νομιζαμε οτι ηταν σεισμος καναμε λαθος ομως..ακουσαμε τους γειτονες να φωναζουν ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!!!Εμεις ειχαμε μεινει σε μια θεση αμηχανιας χωρις να μπορουμε να κανουμε κατι ειμασταν στο τοιχος Ροζαλια και επρεπε να βρουμε καποιον τροπο να φυγουμε.Οταν βγηκαμε απο το σπιτι ενα απο αυτα τα πλασματα που αποκαλουσαν Τιτανες πατησε το σπιτι μας...μετα θυμιθικα οτι η Ελινα ηταν μεσα...οταν προσπαθησα να δω την ειδα κατω απο την στεγη να κλαιει και να παρακαλαει για βοηθεια δεν μπορουσα να κανω τπτ ολοι μαζοι προσπαθησαμε να σηκοσουμε την στεγη αλλα ματαιω...τπτ δεν γινωταν ηταν πολυ βαρια!Τοτε μας ειπε "Τρεξτε παιδια αφηστε με εδω θα ειμαι ενταξη!"Δεν ηθελα να την αφησω οχι την Ελινα δεν γινοταν ομως να κανω κατι οταν ενιωσα ενα χερι να με τραβαει...ηταν ο Ικαρ μου φωναζε "Βλακα κανε μια φορα αυτο που σου λενε!!!!" Δεν ειχα αλλη επιλογη καθως ετρεχα γυρισα πισω και ειδα ενα απο αυτα τα τερατα να σηκωνει την στεγη...και να περνει την Ελινα στα χερια του μπορουσα να την δω να μου ψυθιριζει "Θα ειμαι ενταξει"Αρχηζα να τρεχω οταν ακουσα μια στριγκλια...την εφαγε!!Ετρεχα με δακρυα στα ματια και ψιθυριζα "Εισα αχρηστος Νταβιαν!!!"Στον δρομο μας βρηκαμε τον φιλο μας Τζειντ και φυλακα της πολης ο οποιος μας οδηγησε σε ενα πλοιο με προορισμο το τοιχος Μαρια.Δεν ειχα λογια.....η Ελινα...ηταν νεκρη....ειμουν σαν ενα φαντασμα...φοβομουν...η ευτιχια δεν κραταει για παντα...!!Ειπα "Θα γινω ο καλητερος Κυνηγος!!Για την Ελινα!!!!!!"
Τελος Πρωτου Μερους!
Συγγραφεας:Πανος
Αφιερωμενο στην Λιλιανα!
Τρι Ιουλ 30, 2013 7:04 pm
ειναι πολυ ωραια!
