Τρομακτικές Ιστορίες

Πωπω τι ωραίες και συγκινητικές ιστορίες! Πλ μου άρεσαν όλες!

Σαν αυτές που αυτοσχεδίαζαν όμως μερικοί,δεν είναι

Ναι αλλα ειναι ωραίες! Ούτε εγώ έχω τόσο πλ φαντασία για να αυτοσχεδιάσω

Μπορείς να προσπαθήσεις!!! Τρώγοντας έρχεται η όρεξη και προσπαθόντας γινόμαστε καλύτεροι Σιγουρα θα έχεις πολύ καλή φάντασια, τόσες ιστορίες έχεις διαβάσει :D

Ναι καλά! Αφού τα λες έτσι τότε προσπάθησε κι εσύ! Τι μόνο εγώ θα φάω τα μούτρα μου προσπαθώντας?

χαχαχαχα εγώ δεν έχω φαντασία ούτε είμαι καλή στο γράψιμο. βλέπω να γράφω καμιά ιστορία με 5 λέξεις :p αλλά αν είσαι μέσα , θα το προσπαθήσω και γω! :P

Μέσα! Βέβαια πιο φυσιολογικό μου φαίνεται να μου βγει στο τέλος καμία ιστορία αγάπης παρά τρομακτική ιστορία.=Ρ

χαχαχαχα ίδιες είμαστε τότε :P και γω προς τα εκεί το πήγα αλλά θα το αφήσω πάνω σου και θα σκεφτώ κάτι άλλο

Χαχαχαχαχαχαχα ωραία! Απλά δεν το έχω με τις τρομακτικές νομίζω! Αλλα θα δείξει...άλλωστε δεν έχω σκεφτεί τπτ ακόμα!

εεεελα τωρα,σε μενα μιλας :P κατι εχεις σκεφτει!!! για αυτο και ειπες οτι θα σου βγει προς ιστορια αγαπης χαχα

Καλά κτ έχω σκεφτεί αλλα και πάλι η φαντασία μου οργιάζει και λογικά όταν θα πάω να γράψω θα μου βγει κτ άλλο από αυτό που περίμενα στην αρχή.

και σε μενα συμβαινει... παντα αμα σου αρεσει εσενα ομως το αποτελεσμα, τι σημασια εχει

αν ειναι ομως..στρωθειτε στην δουλεια!!

Έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα από τότε που η ζωή της άλλαξε δραστικά.Σε εκείνο το αυτοκινητιστικό δυστύχημα, έχασε ότι πιο πολύτιμο είχε,τον πατέρα της. Επί 7 συνεχόμενες μέρες,δεν μπορεί να κλείσει μάτι. Κάθε βράδυ οι αναμνήσεις είναι τόσο έντονες, το κλάμα ασταμάτητο και ο πόνος αφόρητος. Όπου και να πάει βλέπει την μορφή του και αυτό δεν βοηθάει την ήδη επιβαρημένη της κατάσταση. Σήμερα κατάφερε να κοιμηθεί μια ώρα με το ζόρι αλλά ένας εφιάλτης την ξύπνησε χωρίς να μπορεί να ανακαλέσει καμιά εικόνα αυτού όμως. Βγήκε στο μπαλκόνι να πάρει λίγο αέρα και να ηρεμήσει. Το φεγγάρι ήταν ολόγιομο, καθώς το κοίταζε η μορφή του φεγγαριού σχημάτισε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του πατέρα της. Σκέφτηκε ότι θα έχει παραισθήσεις, όπως συνήθιζε την τελευταία εβδομάδα και μπήκε μέσα τότε ξάπλωσε και είδε μια φιγούρα να περιπλανιέται με το βλέμμα καρφωμένο πάνω της.Την πλησίασε δειλά και τότε τον είδε! Μετά από τόσες μέρες ξανααντίκρυσε τον πατέρα της. Με δάκρυα στα μάτια προσπάθησε να τον αγγίξει,να τον αγκαλιάσει αλλά τα χέρια της διαπέρασαν το άψυχο πια κορμί του. Εκείνος την κοίταξε με τον τρόπο που μόνο ο ίδιος γνώριζε και της είπε ότι είναι καλά και πρέπει να σταματήσει να βασανίζεται άδικα. Πώς θα κάνουν πολλά χρόνια να ιδωθούν αλλά θα την σκέφτεται και πάντα θα είναι δίπλα της ακόμη και αν δεν τον βλέπει.Εκείνη την νύχτα, κατάφερε να κοιμηθεί επιτέλους ήρεμη γνωρίζοντας πως είναι καλά και δίπλα της ακόμα και αν δεν θα τον ξαναέβλεπε για πολλά χρόνια ακόμη.




Την έγραψα σε 10 λεπτά,είναι η πρώτη μου ιστορία, ξέρω δεν είναι τρομακτική.Είναι μια βλακεία αλλά αφού είπα ότι θα βάλω το έκανα.

Τώρα περιμένω και εσένα μικρή μου

πλακα πλακα....ηταν πολυ ωραια!!!!

χαχα δουλειά του ποδιού
σεευχαριστώ πολύπάντως! :$:$:$


Χρύσαααα, περιμένω :P

Περίμενε...μην βιάζεσαι...θα αργήσω λγ...
Πάντως πλ ωραία η ιστορία σου! Η δικιά μου σίγουρα θα ειναι χάλια

Δεν θελω να ακουω βλακειες
σιγουραθα τα καταφερεις, οποτε μπορεις και εχεις χρονο,βαλτην να την δουμε

Ok! Θα προσπαθήσω να την γράψω σύντομα!

Τέλειαααα

Χαχαχα ναι!

Γειά σας παιδιά είμαι καινούριος και με λένε Γιώργο.↲
Πριν αρχίσω να λέω το βίωμά μου θέλω να σας ξεκαθαρίσω κάτι, δεν πιστεύω σε δαίμονες, φαντάσματα, βρυκόλακες κτλ. Αλλα πιστεύω μόνο στη λογική. Όπως είπα και παραπάνω αυτό είναι ένα προσωπικό μου βίωμα και θα ήθελα να μου πείτε την γνώμη σας. Λοιπόν όλα συνέβησαν ένα βράδυ σπιτι μου την ώρα που κοιμόμουν. Έβλεπα όνειρο πως ήμουν σε μια τράπεζα και είχαν μπει ληστές να την ληστέψουν. Ένας από τους ληστές λοιπόν με πυροβόλησε στο στήθος,εκείνη την στιγμή μου κόπηκε η αναπνοή και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Εκείνη την ώρα ξύπνησα και είδα ένα πράμα με αστεία φάτσα να αιωρείτε πάνω από το κρεβάτι μου, στην φάτσα του ήταν ζωγραφισμένο ένα πλάτη απόκοσμο χαμόγελο. Εκείνη την στιγμή με πιάνει νευρικό γέλιο γιατι η φάτσα του ήταν πολύ αστεία. Τότε το πλάσμα σταματά να χαμόγελα και φεύγει εκνευρισμένο αλλα καθώς έφευγε μου φάνηκε πως άκουσα μια φωνή μέσα στο μυαλό μου να λεει ''θα το μετανιώσεις''. Εγώ δεν έδωσα σημασία και έπαιξα λίγο με το κινητό μου μέχρι που με ξαναπήρε ο ύπνος. Την άλλη μέρα το βράδυ είδα στον ύπνο πως ήμουν στην παραλία με την κοπέλα μου και κάναμε μπάνιο αλλα ξαφνικά ένας ψηλός άντρας με μαύρα ρούχα με πλησίασε και με μια γρηγόρη κίνηση τραβά ένα μαχαίρι και μου το χώνει στο στομάχι. Εκείνη τη στιγμή μου κόπηκε η αναπνοή και ξύπνησα από τρόμο αλλα και γιατι δεν μπορούσα να αναπνεύσω τότε είδα την ίδια μορφή και ταυτόχρονα να ακούω μια φωνή στο κεφάλι μου να μου λεει ''να μάθεις να με κοροϊδεύεις''. Το επόμενο πρωί έψαξα στο ίντερνετ και βρήκα για μια υποτιθέμενη οντότητα που έρχετε το βράδυ στον ύπνο των ανθρώπων τους δημιουργεί εφιάλτες και τους κόβει την ανάσα, αλλα είδα και μια θέση που πήρε ένας ψυχολόγος πάνω σε αυτό το θέμα και τότε κατάλαβα ότι όλα αυτα ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου από τα πολλά θρίλερ που εχω δει και όχι ένα φάντασμα. Να σημειωθεί πως το πράγμα αυτό δεν μου έτυχε ξανά.

1ον γεια σου γιωργο. εμενα με λενε κατερινα. καλως ηρθες

2ον. Οσο αφορα το βιωμα σου πραγματικα δεν ξερω..δεν θα ηθελα να μου συμβει. η οντοτητα που βρηκες πληροφοριες στο ιντερνετ ηταν για την Μορα; γιατι αυτη ειναι γνωστη για αυτο. παντως πρεπει να φρικαρες εστω και για λιγο. εγω αυτο θα ειχα παθει!

Καλησπέρα παιδιά Χρόνια Πολλά κιόλας και με το καλό ο καινούριος χρόνος.

Καταρχάς να καλοσωρίσω κι εγώ με τη σειρά μου τα καινούρια μέλοι και να πώ οτι μου άρεσαν πολύ οι ιστορίες.

Εγώ είμαι η Σπυριδούλα και θα ήθελα να πώ Χρόνια Πολλά στα παιδιά που γιορτάζανε αυτές τις ημέρες και να ευχηθώ τα καλύτερα.

Wolfman εγώ πιστεύω οτι κάποια πράγματα είναι όντως της φαντασίας μας όπως είπες κι εσύ ίσως κάποιες φορές να φταίει το στρές της καθημερινότητάς μας και να ονειρευόμαστε διάφορα.
Εγώ προσωπικά πιστεύω στα φαντάσματα και σε όλα αυτά γιατί η προσωπική μου εμπειρία δεν μου αφήνει άλλη επιλογή ούτως ή άλλως, τα κορίτσια ξέρουν τι λέω αυτή τη στιγμή, βεβαίως ο καθίς έχει δικαίωμα να πιστεύει σε οτι θέλει.
Νομίζω πάντως οτι το δικό σου ήταν άγχος.

Θέλω να προσθέσω οτι είμαι γαιδούρα που δεν έχω γράψει ακόμα την ιστοριούλα μου αλλά είναι μεγάλη κορίτσια μου και με πιέζει συνέχεια ο χρόνος και την αφήνω στη μέση, ελπίζω να μπορέσω και να μην μου κρατάτε μουτράκια.

Σας φιλώ όλους

οχι..με την ησυχια σου!!!μην ανησυχεις!!