Bloody Moon

Συγχαρητήρια Μικρό Νταμπίρ είναι και τα 8 κεφάλαια υπέροχα.. ευελπιστούμε και το συντομότερο η συνέχεια

Ρε γιατί με φωνάζεις έτσι; Λες και δεν με ξέρεις όλη σου την ζωή :Ρ

απλα τελειο .πρεπει να γινεις συνγραφεας γιατι ανθρωποι σαν εμενα 8α ηθελαν να διαβασουν αυτα τα μαυρα μαργαριταρια,κατω απο το φως της σεληνης .
μια που ανεφερα την σεληνη 6 μαιου θα εχουμε σεληνη στο περιηγιο.ισως σε βοηθεισει να εμπλουτισεισ το εργο σου

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

επειδη πολοι δεν ξερουν τι ειναι σεληνη στο περιηγιο,ειναι η σεληνη ως προς το κοντινοτερο σημειο προς την γη.δεν ειναι γενικα σπανιο φενομενο αλλα η καθε περιηγιος εχει διαφορετικη δυναμη και αυτη θα ειναι η υσχηροτερη τησ τελευτεας δεκαετιας.
οτι θες σχετικο με αστρονοια ,εμενα θα ρωτας.

χμμ, μου έδωσες ιδέα για την συνέχεια, ευχαριστώ ;D αν και στην αρχή δεν το κατάλαβα..

Θα τη δούμε εμείς ποτέ τη συνέχεια;

Αχ, έχω γράψει 2 σελίδες, αν θέλετε τις ανεβάζω, απλά γτ έχω καιρό να βάλω κάτι, δεν το έχω τελειώσει το 9ο κεφάλαιο... αν θέλετε την συνέχεια την βάζω μετά

Βάλε! Βάλε!

Ναιιιι θέλουμεεε!

Θελουμεεε!!

ρωτας?σε περνουσα για εξιπνη!!!!!! πλακα κανω

Κεφάλαιο 9
Το κρύο νερό ήταν ότι πρέπει για να με κάνει να ηρεμίσω έστω και για λίγο. Καθώς έκανα μπάνιο, σκεφτόμουν διάφορα πράγματα που θα έλεγα στον Βασίλη. Αγάπη μου, δεν είμαι αυτό που νομίζεις. Είμαι ένας φονικός βρικόλακας, που πίνει αίμα για να ζήσει και μεταφορτώνεται σε λύκο. Θα στο έλεγα αλλά φοβόμουν την αντίδρασή σου. Τι στο καλό, θα έλεγα ότι μου ερχόταν εκείνη την στιγμή. Είχα κάνει πέντε άτομα στο παρελθόν να με πιστέψουν, και ένα από αυτά δεν με έχει δει ποτέ, ο Βασίλης θα καταλάβει, τόσο καιρό με ξέρει. Ελπίζω...
Όση ώρα έκανα μπάνιο, η Σώτο, η Σόνε και η Αγγελική περίμεναν στο δωμάτιο μου, συζητώντας. Μπορούσα να τις ακούσω καθαρά, σαν να βρισκόμουν στο ίδια χώρο.
«Κορίτσια να σας ρωτήσω κάτι;» είπε διστακτικά η Αγγελική. Η σκέψεις τις ήταν σκοτεινές, και αφορούσαν εμένα.
«Ότι θες!» είπε η Σόνε.
«Να, τόσο καιρό ξέρω την Άννα, ήταν πολύ καλύτερη όταν ήταν άνθρωπος, γελάγαμε κάναμε αστεία, και γενικά περνάγαμε υπέροχα. Από τότε που έγινε βρικόλακας, και ειδικότερα από τότε που μου το είπε, έχει γίνει μια ψυχρή σκύλα. Είναι ‘μυστηριώδης’ και όλη την ώρα είναι σκυθρωπή. Μόνο που την βλέπω θέλω να κλάψω από την κατάθλιψη που μου προκαλεί. Άσε που όλη την ώρα πρέπει να ακούμε για τα έκτροπα που κάνει για να ζήσει. Εγώ, αν ήμουν στην θέση της, θα αυτοκτονούσα. Δεν μπορώ να φανταστώ να περνάω όλη μου την ζωή μέσα στην μιζέρια, σκοτώνοντας άστεγους για να πιώ το αίμα τους. Δεν λέω, είναι ένας μικρός θεός με αυτά που μπορεί να κάνει, αλλά εγώ την έχω βαρεθεί. Δεν μπορώ άλλο την κακομοιριά της.» και τότε ήταν που η βούρτσα για τα μαλλιά, έσκασε στα χέρια μου. Φόρεσα τα παπούτσια που και κατέβηκα στο δωμάτιο μου τόσο γρήγορα που η μάνα μου δεν με είδε να περνάω. Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου, καταλαβαίνοντας πως η Αγγελική είχε καταλάβει πως την είχα ακούσει.
«Εγώ, δεν...» πήγε να πει όταν άρχισα να της φωνάζω.
«Σου εμπιστευτικά το μεγαλύτερο μου μυστικό, σε έβαλα μέσα στο σπίτι μου, σου άνοιξα την καρδιά μου, σε βοήθησα όταν είχες ανάγκη, και εσύ λες ‘αν ήμουν στην θέση της θα αυτοκτονούσα’; Δεν ξέρεις τι περνάω για να κρατιέμαι στην ζωή! Ο πόνος που έχω κάθε βράδυ, επειδή αναγκάζομαι να κρατάω τους κυνόδοντες μου κρυμμένους, είναι ανυπόφορος! Η μυρωδιά του αίματος είναι τόσο απαίσια και τόσο γλυκιά μαζί, που σχεδόν με πονά κάθε φορά που τρέφομαι! Και τι τρέφομαι! Από πρεζάκια και άστεγους! Δεν έχεις ιδέα ο οργανισμός μου τι κάνει για να καταστρέφει τις ουσίες που πίνω κάθε βδομάδα!» σχεδόν ακουμπούσα το μέτωπό της, όταν η Σόνε ήρθε δίπλα μου.
«Άννα ηρέμισε, το μάτια σου έχουν γίνει κατά μωβ.» είπε με έπιασε στον ώμο. Από την αντίδρασή της όταν γύρισα και την κοίταξα κατάλαβα πως τα μάτια μου είχαν γίνει φρικιαστικά αλλά εκείνη την στιγμή το μόνο που ήθελα ήταν να σπάσω την σπονδυλική στήλη της Αγγελικής.
« Δεν σου έχω δώσει το δικαίωμα να με αποκαλείς σκύλα! Δεν είμαι εγώ αυτή που έχεις τους φίλους για να της κάνουν τα θελήματα! Και η ζωή μου δεν είναι μίζερη, είναι δύσκολη! Εδώ και ένα χρόνο δεν έχω κανέναν ‘δικό’ μου να με καθοδηγεί! Έχω την οικογένεια μου, τους φίλους μου, αλλά από όσο ξέρω δεν είναι κανένας τους βρικόλακας! Δεν ξέρεις πως είναι να κλαις οξύ, μόνο και μόνο γιατί είσαι ο μοναδικός γαμώ-βρικόλακας στην κολό-περιοχή σου! Οπότε βούλωσε το στόμα σου, γιατί αν ποτέ νιώσεις τον σωματικό και ψυχικό πόνο που νιώθω, θα παρακαλάς να πεθάνεις!» Κλαίγαμε και η δύο, με εξαίρεση πως εγώ έκλαιγα από τα νεύρα μου και η Αγγελική από τον φόβο της. Η Σώτο είχε μείνει να κοιτάει και η Σόνε ακόμα μου έλεγε να ηρεμίσω και πως θα με ακούσει η μάνα μου. Δεν με ένοιαζε τίποτα, έβγαζα τα εσώψυχα μου, και ένοιωθα υπέροχα. Μα αυτό που ακολούθησε δεν το φανταζόμουν.
« Ξέχασε πως είμαι βρικόλακας, ξέχασε πως η Σόνε είναι νεράιδα, μην μιλήσεις σε κανέναν για εμάς, πάρε τα πράγματα σου και εξαφανίσου από το γαμό-σπίτι μου! Όταν βγεις έξω θα έχεις ξεχάσει τα πάντα, όλα όσα σου έχω πει! ΦΥΓΕ!» είπε και έπιασα το κεφάλι μου δύο δευτερόλεπτα αφού είπα τις τελευταίες λέξεις. Η Αγγελική είχε γονατίσει, με κοίταγε και ούρλιαζε, αλλά χωρίς να βγάζει ήχους. Τα μάτια της είχαν γίνει κάτασπρα. Αυτό συνεχιστικέ για περίπου δύο λεπτά, και όταν τελείωσε, εγώ στεκόμουν όρθια με ζόρι, και η Αγγελική είχε αίματα κάτω από τα μάτια της. Μάζεψε μηχανικά τα πράγματά της και περπάτησε προς την πόρτα.
«Σκουπίστε της τα μάτια μην την δει κανείς έτσι!» είπε η Σώτο ξεκολλώντας από την θέση της με ένα χαρτομάντιλο που μόλις είχε βγάλει από την τσέπη της. Έπιασε από το μπράτσο την Αγγελική, της σκούπισε τα μάτια και μετά την άφησε να φύγει. Η μάνα μου την είδε που έφευγε αλλά μόλις πήγε να την χαιρετίσει η Αγγελική έκλισε την κύρια πόρτα του σπιτιού. Τότε ήταν που έπεσα στο πάτωμα, γονατίζοντας. Ήθελα να ξεκουραστώ. Όλο μου το σώμα έτρεμε στην προσπάθεια να κρατήσει ισορροπία. Ήθελα να δω τα μάτια μου. Σηκώθηκα, με την βοήθεια της Σώτος και της Σόνε, και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη. Δεν είχα ξαναδεί πότε τα μάτια μου έτσι. Ήταν ιριδίζον μωβ, και ένα μικρό χρυσό σφαιρίδιο να κάνει γύρους, σαν το ποντίκι του υπολογιστή όταν φορτίζει. Και ξαφνικά, μπαμ! Έκατσε στο κέντρο και έσκασε. Τότε η κούραση έφυγε, και διψούσα. Διψούσα υπερβολικά πολύ. Μετά βίας συγκρατούσα τον εαυτό μου μακριά από την Σώτο και την Σόνε.
«Αφήστε με...» τους είπα προειδοποιητικά, γιατί η επαφή δεν βοηθούσε καθόλου. Οι φλέβες τις Σώτος λόγο του άσπρου δέρματος ήταν σαν κόκκινα καλώδια στον λαιμό της. Μικρά μικρά καλωδιάκια, που με μια δαγκωνιά, θα σκιζόντουσαν αμέσως. Οι κυνόδοντες είχαν ξεπροβάλει, και κυριολεκτικά μου έτρεχαν τα σάλια. Η Σόνε το αντιλήφτηκε και με έπιασε και είπε στην Σώτο να βγει έξω, και πως θα με πήγαινε για φαγητό. Βγήκε έξω στην βεράντα, σέρνοντας με μαζί της.
«Που με πας;» της είπα προσπαθώντας να φύγω. Η Σώτο είχε επιστρέψει στο δωμάτιο και η μυρωδιά του αίματος έφτανε ως τα ρουθούνια μου.

πωωω!! Καλα τα ειπε στην Αγγελικη!! Τι εγωιστρια θεε μου!!!
Power to Anna!! :P

Όλα τα πρόσωπα εκτός από την Σόνε υπάρχουν xD Απλά το λέω, γιατί όντως με μια Αγγελική έχω θέμα

ααα...!! POWER to YOU!! :P

Πωπω... της έδωεσες να καταλάβει της Αγγελικής! Καλά της έκανες! Τη βλαμμένη! Άκου εκεί "Εγώ αν ήμουν στη θέση της θα αυτοκτονούσα"!

Μου αρέσει πάρα πολύ η Σόνε! Είναι πολύ ωραίο χαρακτήρας

Ανυπομονώ να δω τι θα γίνει στη συνέχεια και πώς θα πάει με τον Βασίλη. Πότε θα μας ανεβάσεις κεφάλαιο;

Χμμ, αν πω όταν μ έρθει η έμπνευση θα φανώ σαν καμιά επιτυχημένη εγωκεντρική συγγραφέας που γράφει μπεστ σελερς xD πραγματικά δεν ξέρω

Don't worry, be happy, εγωκεντρική συγγραφέα! (Βάλε να έχεις και καμιά σχιζοφρένεια. Θα πουλήσεις πιο πολλά έτσι γιατί είναι πιο εντυπωσιακό )

Πάντως, έχω να παρατηρήσω ότι τα γράψιμό σου σε αυτό το βιβλίο είναι πολύ καλύτερο από το προηγούμενο! Μπράβο!

Και συνέχεια όποτε μπορέσεις. Δε σε πιέζουμε... ακόμα.

Σε ευχαριστώ πολύ! Η εξάσκηση μας κάνει "τέλειους" ;Ρ
Είχα ξεκινήσει αλλιώς το 9ο κεφάλαιο, δεν μ άρεσε το έσβησα όλο και ξανά από την αρχή.. Και γενικά μιλάω πολύ στο skype και τώρα δεν μπορώ ν γράφω και να μιλάω... αλλά τώρα που ξαναξεκίνησα δεν το ξαναπαρατάω!

Ναι, είναι το παν η εξάσκηση και να μην τα παρατάς.
Αφού δεν σου άρεσε, καλά έκανες και το άρχισες από την αρχή. Αυτό είναι και ο στόχος, να γράφεις ό,τι σου αρέσει.
Δεν πειράζει αν το αργήσεις. Αρκεί να μας το ανεβάσεις κάποια στιγμή.

βιβλιο με βρικολακες και χωρις ζηλιαριδες κοινους θνητους δεν υπαρχει.ενταξη,υπαρχει και ενα μικρο δηκαιο οσο αναφορα την συμπεριφορα της απαυτης που μου διαφευγει το ονομα της.δεν ειναι ευκολο να συναναστρεφεσε με κατι φρικαλεο (το φρικαλεο ειναι για καποιους που αυτο θα ελεγαν αν εβλεπαν ενα βρυκολακα),αλλα να την πει σκυλα.Η ΠΑΛΙΟΣΚΥΛΑ.Η αννα δεν θελει να σκοτωνει ανθρωπους εκτος απο τα γνωστα θυματα ,αλλα αλλοι βρυκολακες δεν υπαρχουν να την κανουν σουροτιρι!

με όλους! Τι μαλάκο που ήτανε η Αγγελική! καλά την έκανε!

Περιμένουμε συνέχεια όποτε μπορείς!

Και εγώ συμπαθώ την Σόνε!