Τρομακτικές Ιστορίες

Πολυ καλες ιστοριες να πω την αληθεια ανατρηχιασα και μεχρι να την ξεχασω την πρωτη την ιστορια ενα ειναι σιγουρο δεν σκοπευω να κοιμηθω χωρις φως μεσα στο δωματιο μου...

εγώ δεν πιστεύω ότι ήταν η λίλιθ ή οποιοσδήποτε άλλος.
μήπως ο φίλος σου απλώς το φαντάστηκε?

όχι ότι δεν τρόμαξα...

Βράδυ. Πίσσα σκοτάδι έξω, μιας και ο δήμαρχος μας έχει ξεχασμένους και δεν ανάβει τα φώτα στους δρόμους. Απ’έξω ακούγεται το αεράκι που σιγοφυσάει, ήρεμα και γαλήνια. Με ηρεμεί για κάποιο λόγο.
Κι απόψε έχω αυπνίες. Είδα πάλι μια ταινία και φρίκαρα (μα γιατί τα βλέπω αυτά αφού δε μπορώ; ) Η ώρα 1 τα μεσάνυχτα, οπότε λέω να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και κάποια στιγμή θα με πάρει ο ύπνος. Εκεί που ήμουν ξαπλωμένη, ξάφνου ακούω έναν γδούπο. Ανοίγω τα μάτια και προσπαθώ να αφουγκραστώ…Το μόνο που ακούγεται είναι τα φύλα από τα δέντρα έξω.. Μετά από λίγο ακούω βήματα.. Όλοι στο σπίτι κοιμούνται, τα φώτα κλειστά, οπότε ποιος να είναι αρχισα να αναρωτιέμαι… «Αχ, μαμά μου! Κλέφτες!» σκέφτομαι.. Αποφασίζω να το παίξω γενναία και πάω να δω τι γίνεται. Βγαίνω από το δωμάτιο και κατευθύνομαι προς το σαλόνι απ’ όπου ακούστηκαν οι θόρυβοι…Η καρδιά μου πήγαινε σα τρελή. Σε κάθε μου βήμα ο φόβος γινόταν εντονότερος. «αχ, γιατί άφησα το κρεβατάκι μου? ΓΙΑΤΙ?». Είχα φτάσει στο σαλόνι αλλά δεν διέκρινα τίποτα, μόνο σκοτάδι και ησυχία. «Μάλλον το φαντάστηκα» σκέφτηκα και κάνω να γυρίσω πίσω. Όπως έστριψα το σώμα μου για να πάω πάλι στο δωμάτιο μου, βλέπω μια μαύρη μορφή μπροστά μου. Πέτρωσα και πάτησα μια τσιρίδα… Εκεί άκουσα ένα γέλιο και άναψε το φως. «Χαχαχαχα, τρόμαξες?», ήταν το παραπληγικό, ο αδερφός μου. «Καλά πόσο ηλίθιο παιζει να είσαι; Σουλατσάρεις μέσα στα σκοτάδια;» είπα. Εκείνος συνέχισε να γελάει. Νευριασμένη και σοκαρισμένη ακόμα, γύρισα στο δωμάτιο μου κι έπεσα για ύπνο.
Γύρω στις 3 παρά τέταρτο ξύπνησα γιατί διψούσα. Πήγα στη κουζίνα να πιω νερό και καθώς γυρνούσα άκουσα πάλι κάτι σα σούρσιμο. Μου σηκώθηκε η τρίχα! «ακόμα δε κοιμάται το μικρό;» σκέφτηκα. Πήγα στο σαλόνι, αλλά δεν ήταν κανείς εκεί. Παρόλα αυτά ένιωθα μια παρουσία πίσω μου. Γύρισα απότομα το κεφάλι αλλά κανείς.. «Τα νεύρα μου δεν είναι καλά, καλύτερα να πάω να ξεκουραστώ!» . Γύρισα στο δωμάτιο και ξάπλωσα.. ακόμα ένιωθα κάποιον να έιναι «καρφωμένος» πάνω μου. Ανατρίχιασα. Γυρνάω πλευρό και προσπαθώ να κοιμηθώ…Εκείνη την ώρα ακούστηκε κάτι σαν θρόισμα φύλλων, τα παράθυρα ήταν καλά κλειστά όμως για να ακούγεται κάτι τέτοιο απ’έξω. Δε περνάει ένα λεπτό κι άρχισα να νιώθω την ανάσα κάποιου πάνω μου, παγωμένη. Κοιτάω αλλά κανεις. Μετά από λίγο το ίδιο… Άρχισα να τρέμω και να κρυώνω (ένω κάθε άλλο παρά κρυο έιχε). Αυτή η αίσθηση διήρκησε μερικά λέπτα που μου φάνηκαν αιώνες. «Δεν είμαι καλά! Τα φαντάζομαι όλα αυτά. Απ’ τη κούραση θα ναι» σκέφτηκα. Δε προλαβαίνω καλά καλά να κλείσω τα μάτια μου, να σου πάλι η ανάσα..Και κάποιος (ή κατι) μου τράβηξε το σεντόνι. Φρίκαρα! Τότε άρχισα να ακούω ένα υπόκωφο γέλιο και μια φωνή να μου ψιθυρίζει στο αυτί «Φοβάσαι; Καλά κάνεις». Άρχισα να τσιρίζω. Πετάχτηκα όρθια και πήγα προς την πόρτα και προσπαθούσα να την ανοίξω, αλλά είχε φρακάρει. Η πόρτα μου είχε χρόνια θέμα και δεν κλείδωνε, οπότε δεν είχα καν κλειδί. Φρίκαρα ακόμα πιο πολύ. Γύρισα και είδα μια μορφη ενός άντρα στα μαύρα ντυμένος, με κορακί μαλλιά και κόκκινα μάτια που λαμπίριζαν. Ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται, το έδαφος να χάνεται. «Εφιάλτης είναι. ΞΥΠΝΑ!» σκέφτηκα. Αλλά τίποτα. Δεν ήταν εφιάλτης.. Τον είδα να χαμογελάει σατανικά και να έρχεται προς το μέρος μου. Δεν είμαι χαζή, τόσα θρίλερ έχω δει.. Ήξερα πως ήταν το τέλος μου! Το τελευτάιο πράγμα που θυμάμαι είναι την αντρική αυτή μορφή σε απόσταση αναπνοής από μένα να μου πιάνει το χέρι και να νιώθω ένα κάψιμο. Κάπου εκεί πρέπει να λιποθύμησα! Το πρωί με ξυπνήσανε.. Ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ. Σιγά σιγά άρχισα να θυμάμαι τα βραδινά. «όνειρο ήταν τελικά» σκέφτηκα και ηρέμησα. Πήγα στο μπάνιο να πλυθώ και εκεί είδα το χέρι μου.. Στον καρπό, στο σημείο που με είχε αγγίξει εκείνος ήταν ένα σημάδι σαν από έγκαυμα. Φρίκαρα! Από τότε άρχισα να πιστεύω στο υπερφυσικό και να ψάχνω να βρω ποιος ήταν αυτός.
Το όνομά του ήταν Vakiuc. Ήταν δαίμονας που του άρεσε να περιπαίζει τα θύματά του και όταν αποφάσιζε, τα σκότωνε. Για να τους αναγνωρίζει άφηνε ένα σημάδι στον καρπό τους σαν έγκαυμα και ανά χρονικά διαστήματα εμφανιζόταν και τους τρέλαινε. Πολλοί είχαν καταλήξει σε ιδρύματα και ψυχιατρεία, αν και οι πιο πολλοί έχουν πλέον πεθάνει αυτοκτονώντας (αυτός ήταν και ο σκοπός του δαίμονα, να σε τρελάνει και να φτάσεις σε αυτοκτονία).
Εγώ αποφάσισα να δώσω τη μάχη μου όμως. Κατάφερα και ήρθα σε επαφή με ειδικούς και τους είπα τι και πως και υποσχέθηκαν να με βοηθήσουν. Μπήκα λοιπόν σε ομάδα κυνηγών. Ήμουν αποφασισμένη να μην τον αφλησω να κερδίσει έτσι εύκολα.



(To be continued)



[διορθωμένο γιατι αυτό που έβαλα πριν , τ οποιο κ διεγραψα, είχε κατιτυπογραφικα λαθακια ]
ελπιζω να σας αρεσει...^^ ειναι η πρωτη μ χιχι

Ποποο ειναιοο τελεια λιγο ανατριχιαστικη αλλα πολυ καληηη^_^ περιμενω την συνεχειαααα

σε ευχαριστω πολυ^^ σημερα ή αυριο θα βαλω και τη συνεχεια

Ω περιμένω και εγώ με αγωνία! Πωωωωω ήτανε πολύ ωραίοοοο!!!! :DDDD

χαιρομαι που σας αρεσε ^^

Ναι μας αρεσε μας αρεσε....ηταν φοβερη και για την πρωτησ σου ιστορρια AMAZING.....!!!!!!!!!! περιμενουμεεε συνεχειααααααα ^__^

την επεξεργαζομαι γιατι εχω ενα συνηθειο και βαριεμαι να βαζω τονους οποτε πρεπει να το περασω ολο με τονους κ να το αποθηκευσω:ρ
αυριο το πρωι λογικα θα μπει^^

Καλα δεν ειναι αναγκη να τα διωρθωνεις............!!!! αλλα ενταξει μεχρι αυριο το πρωι μπορουμε να περιμενουμεεε....^_^

Μπραβο!!! Παρα πολυ καλη ιστορια!!!!!

με την Μάνια!

Πραγαματικά είναι ωραίο μου άρεσε πολύ!!!!!!!!

Ευχαριστω Μαριααα..... (parami8enia για να ξερουμε ποια μαρια λεμε :P) ^_^

ΧΑχα ναι έχεις δίκιο!!!

Περιμένουμε τη συνέχεια !!!!

και εμένα μου άρεσε πολύ...
την βρήκες κάπου?

σας ευχαριστω βασικα τα διορθωνω γιατι θελω να τα κρατησω καπως πιο επισημα
Sensitive Vampire εγω την εγραψα..

πωπω... τότε σου αξίζουν συγχαρητήρια!

σε ευχαριστω παρα πολυ :$

Γεια σας παιδιά, είμαι καινούριο μέλος, Στρατής λέγομαι.
Εδώ και 2 μέρες διάβασα όλες σας τις ιστορίες και είναι υπέροχες όλες!!! Και οι "αληθινές" και εκείνες που γράψατε εσείς!!!

Συνεχίστε την καλή δουλειά

ευχαριστουμε Στρατη...^_^

να 'σαι καλα

εσύ στρατή έχεις καμιά ιστορία να μας διηγηθείς?

Χαίρεται, μόλις διάβασα μία ιστορία σε μία σελίδα, δεν ξέρω αν αληθεύει ή όχι, δεν είναι πολύ τρομακτική παντως...

Μια γυναίκα που βρίσκονταν στο μετρό είχε απέναντί της μια γυναίκα που την κοιτούσε επίμονα. Όσο και να έστρεφε το βλέμμα της αλλού η άγνωστη συνέχιζε να την κοιτάζει επίμονα. Σε μία στάση μπήκε ένας νεαρός άντρας και κάθησε δίπλα της. Σε λίγη ώρα της πρότεινε ψυθιριστά να κατέβει στην επόμενη στάση. Συμφώνησε και κατέβηκε μαζί του. Όταν βγήκαν από το μετρό της είπε "Δόξα το Θεό κυρία μου. Δεν ήθελα να σας τρομάξω αλλά έπρεπε να σας κατεβάσω απο εκεί μέσα. Η γυναίκα απέναντί μας ήταν νεκρή και οι άντρες δίπλα της την κρατούσαν όρθια".

Τζίζους!Αρκετά creepy!