Τρομακτικές Ιστορίες

Γιατί δεν μας γράφεις κι εσύ καμία???

Im back!!!

Και μια ιστορία

Μια παρέα παιδιών (5παιδιά) ήθελαν να εξερευνησουν ένα σπίτι. Ένα μεγάλο πολύ παλιό σπίτι. Ξεκίνησαν βράδυ. Μπήκαν μέσα καταληλα εξοπλισμένοι. Είδαν ένα τεράστιο χολ με 5 πόρτες. Τα παιδια χωρίστηκαν. Το πρώτο είδε ένα καθιστικό με σκονισμενα επιπλα. προχωρησε μέχρι τον καναπέ. Ήταν ένα πολύ παλιό ντιβανι. Ξαφνικά άκουσε ένα θόρυβο πισο του γύρισε απότομα και τότε...
Σόρρυ ιστορία αργότερα

εεε... στο καλύτετο το κόβεις...

δεν είναι νέα σελίδα.
απλά μετά από έναν συγκεκριμένο αριθμό σελιδών ανοίγει νέο τόπικ

πφφφ ναι στο καλυτερο το εκοψες

Μια δικια μουυυ....

Λιγο πριν κλεισει το γυμνασιο για διακοπες αποφασισαμε με τους συμμαθητες μου να βγουμε ολοι μαζι να αποχερετιστουμε μιας και την επομενη χρονια θα πηγαιναμε στο λυκειο και καποιοι απο μας θα χανομασταν. Καθισαμε σε μια καφετερια σε ενα τεραστιο τραπεζι και παραγγειλαμε ολοι milkshakes.
Εγω καθομουν απεναντι απο την Αννα μια κοπελα με την οποια κανεις δεν ειχε ιδιαιτερες σχεσεις. Ειναι πολυ ντροπαλη και πολυ κλειστος χαρακτηρας. Διπλα της δεν καθισε κανενα απο τα παιδια και επειδη αισθανθηκα ασχημα αρχισα να της μιλαω. Μετα απο λιγο αυτη αντι να κοιταει εμενα κοιτουσε την αδεια καρεκλα διπλα της. Τρομαξα λιγο, γιατι κοιτουσε επιμονα και νομιζα πως τρελαθηκε. Μετα απο λιγο το φως τρεμοπαιξε, το βουητο απο την καφετερια σταματησε και το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να κοιταζω την καρεκλα. Η καρδια μου παγωσε οπως και εγω. Ειδα το ειδολο μιας κοπελας ντυμμενης στα λευκα. Ειχε μακρια μαυρα μαλλια και το προσωπο της ηταν ανεκφραστο.Ειχα κοκαλοσει, δεν μπορουσα να ανοιξω το στομα μου να ουρλιαξω. Το μονο που αισθανθηκα ηταν οι συμμαθητες μου να με τραβανε προς το μερος της Αννας για να βγαλουμε μια φωτογραφια. Τρεις μερες μετα δεχτηκα στο mail μου τη φωτογραφια απο την Αννα. Στη φωτογραφια η κοπελα που ηταν ντυμμενη στα λευκα καθοταν διπλα στην Αννα και αυτη την φορα ουρλιαζε.....!!!!!

Και πάλι σορρι για την αναμονή

Το δεύτερο παιδί μπήκε σε ένα περίεργο δωμάτιο. Δεν είχε τίποτα εκεί μέσα, μόνο θεατρικές στολές. Μια εμοιαζε με ένα μικρό κοριτσάκι. Πλησίασε τη στολή και ξαφνικά νόμιζε ότι το μικρό κορίτσι σαλεψε. Τότε άκουσε μια σπαρακτικη φωνή. Τρόμαξε γύρισε και η στολή χάθηκε. Έτσι απλά. Γύρισε να φύγει...

Η ιστορία γράφετε σε κεφάλαια

Αυτή όμως είναι αληθινή και ολόκληρη.

Ένα φάντασμα, η μορα, μπαίνει στα όνειρα. Φοράει ένα μαύρο μαντήλι. Αν δεν της το βγάλεις το μαντίλι δεν θα ξανά μιλήσεις η χειρότερα θα πεθάνεις. Αν προλαβεις θα φύγει.

δεν ακταλαβα τιποτα απο το δευτερο αποσμασμα (σιγα την αναμονη καλεε....) αλλα ωραια τα λογια σου/.....

ωραίες οι ιστορίες σας παιδιά...
με κεφάλαια? γιατι?

΄Πολύ ωραίες οι ιστορίες σας!

Μάνια η τελευταία η δικιά σου είναι αληθινή;;;

Ούτε εγώ πλ κατάβα το δεύτερο απόσπασμα σου...:Ρ

χαχα σε ευχαριστωω οχι δεν ειναι ακηθινη...αυτο ελειπε...χεχε

Φαντάσου να ήτανε...:Ρ

χαχα οντως για φαντασου......φρικη θα τρογαμε

Ναι....:/

ακόμα θα έτρεχες...

χαχα δεν λες τιποτα

Μανια ωραια ιστορια!!!! μονο που φανταζομαι να ηταν αληθινη ειμαι καπως ετσι

στην αρχή κσι εμένα μου φάνηκε αληθινή αλλά όταν την διάβασα όλη κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσε να είναι...

Και εγω αλλα μετα ειπα οτι αμα ηταν αλη8ινη η Μανια θα μου την ειχε πει οποτε αποκλειεται να ηταν...

Φίλες είστε?

Ναι ειμαιστε οχι απο κονα μεσω εδω και στο φβ...!

Ααα... Ωραία... Μία χαρά!

ΣΑΣ ΕΛΕΙΨΑ??????????????????ΠΑΡΤΕ 1 ΔΩΡΑΚΗ :Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι μία προσωπική εμπειρία ενός φίλου μου. Πριν σας πω ακριβώς τι έπαθε θα σας βάλω λίγο στο κλίμα λέγοντάς σας ότι το φιλαράκι μου αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ είχε στενή επάφη τρίτου τύπου με την κοπελιά του διαόλου... Ναι αυτό ακρίβως που ακούσατε... Του την έπεσε η ίδια η Λίλιθ. Για όσους δεν την έχουν ακουστά την δαιμονοκοπελιά, πρόκειται για την πρώτη γυναίκα του Αδάμ (η Εύα ήταν η δεύτερη και αν θέλετε πιστέψτε το). Με την σημερινή της μορφή απλά βασανίζει τον κόσμο. Τώρα θα μου πείτε πως από εκεί που άρχισα να σας λέω για την προέλευσή της έφτασα στο τι κάνει σήμερα... Βασικά αυτή την ιστορία την έστειλα για να διηγηθώ μια εμπείρια που είχε ένας φίλος μου πρόσφατα και όχι για να κάνω κάποια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν αυτού του δαίμονα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κάνει κάλιστα μια αναζητησούλα - στο yahoo ας πούμε - περί "Lilith". Πιστέψτε με θα βρείτε πάμπολα σχετικά links. Και επιστρέφω... Πριν κάμποσους μήνες λοιπόν ο Αντώνης (δεν χρησιμοποιώ το αληθινό του όνομα επειδή αυτός μου το ζήτησε) μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς έπεσε για ύπνο. Ο Αντώνης όμως έχει ένα πρόβλημα. Δυσκολεύται να τον πάρει ο ύπνος αν δεν έχει όσο πιο πολύ σκοτάδι στο δωμάτιό του μπορεί. Δηλαδή αν αφήσει ανοιχτά τα φώτα πολύ απλά δεν πρόκειται να τον πάρει ο ύπνος με τίποτα. Έτσι λοιπόν έκλεισε πόρτες και πατζούρια και κατάφερε να φτιάξει την "απόλυτη ατμόσφαιρα ύπνου" -όπως συνηθίζει να λέει- απόλυτο σκοτάδι δηλαδή... Και εκεί λοιπόν που έβλεπε το τρίτο όνειρο. Ένοιωσε να τον αγγίζουν δύο χέρια σαν ανθρώπινα στον λαιμό. Αυτό ήταν και η αιτία να ξυπνήσει. Μόλις όμως άνοιξε τα μάτια του τα χέρια άρχισαν να τον σφίγκουν δυνατά. Επειδή ήταν σκοτεινό το δωμάτιο και φυσικά δεν μπορούσε να δει τον υποψήφιο δολοφόνο του (του πέρασε μια ιδέα από το μυαλό ότι ίσως ήταν κλέφτης) βρήκε την δύναμη και άνοιξε το φώς (ο διακόπτης βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεββάτι του). Η λάμπα φώτισε πλήρως μονάχα για ένα δευτερόλεπτο, μετά
άρχισε να τρεμοπαίζει γρήγορα σαν προβολέας σε club και στο τέλος έχασε σχεδόν όλη την ισχύ της, δηλαδή υπήρχε αρκετό φώς ίσα ίσα να δεις την μύτη σου. Καθώς γίνονταν όλα αυτά τα εφέ με την λάμπα ο Αντωνάκης πέθανε από την τρομάρα του αφού είδε και το πρόσωπο (την μορφή για την ακρίβεια) του στραγγαλιστή του. Και συνέχιζε να το βλέπει ακόμα και μετά την πτώση της ισχύος της λάμπας μόνο που η εικόνα ήταν λίγο πιο θαμπή λόγο ανεπαρκούς φωτισμού. Είδε λοιπόν ένα μαύρο πλάσμα -που περισσότερο με σκιά έμοιαζε- περίπου το μισό από αυτόν να κάθεται πάνω στο στήθος του και να έχει τα χέρια του στον λαιμό του (προσπαθώντας να τον πνίξει πάντα). Επίσης είχε και τα φτερά του -τα οποία ήταν σαν αυτά της νυχτερίδας- ανοιγμένα. Παρόλο λοιπόν που ο δαίμονας (τον οποίο ονόμασα παραπάνω) έμοιαζε να είναι σαν σκιά ήταν πέρα για πέρα υλικός και μάλιστα πολύ παγωμένος από ότι μου δήλωσε ο Αντώνης ο οποίος προσπάθησε για λίγα δευτερόλεπτα να τον πετάξει από πάνω του κρατώντας παράληλλα τα χέρια του με τα δικά του χέρια για να αποφύγει το πνίξιμο. Μετά από αυτο ο Αντώνης ένοιωσε να παραλύει... και με πολύ γρήγορο ρυθμό μάλιστα. Τότε ήταν που έσπασε και η λάμπα βυθίζοντάς τους ξανά στο απόλυτο σκοτάδι. Τότε έγινε κάτι θαυμαστό από την μεριά του Αντώνη. Αποφάσισε να πολεμίσει τον δαίμονα ψυχικά και όχι σωματικά (κάτι που ήταν πλέον αδύνατο). Κάπου εδώ πρέπει να σας αναφέρω ότι ο Αντώνης ασχολείται από μικρός με τις πολεμικές τέχνες και μάλιστα με τις ψυχολογικές δυνάμεις μέσα σε αυτές. Έτσι με κάποιο τρόπο, τον οποίο μου εξήγησε λεπτομεριακά αλλά μου είναι αδύνατο να το θυμηθώ αυτή τη στιγμή για να σας τον παραθέσω, αποφάσισε να πολεμίσει τον δαίμονα ψυχικά. Όμως από ότι φαίνεται αυτά τα κολπάκια δεν πιάνουν στους υπηρέτες του Εωσφόρου και έτσι κατέφυγε στην αναζήτηση βοήθειας από το Θεό. Είπε μια προσευχή από μέσα του και με το που την τελείωσε ο δαίμονας χάθηκε... Όλη αυτη η φάση από το ξύπνημα του Αντώνη μέχρι και την εξαφάνιση της Λίλιθ δεν κράτησε παραπάνω από 45 δευτερόλεπτα. Του Αντώνη πάντως του φάνηκαν αιώνες. Φυσικό νομίζω. Μην νομίσετε όμως ότι ο Αντώνης είναι ο μονάδικος που δέχθηκε επίθεση από αυτόν το θυλυκό δαίμονα. Υπάρχουν χιλιάδες μαρτυρίες απο άτομα τα οποία δέχθηκαν επίθεση και ολές είχαν αυτό το κοινό στοιχείο. Η Λίλιθ επιτέθηκε σε όλους μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Υπάρχουν και αρκετές ελληνικές μαρτυρίες αυτού του φαινομένου. Και επειδή ο κοινός λαός δεν οφείλει να ξέρει πράγματα ούτε για δαίμονες αλλά ούτε και για παρόμοια φαινόμενα ονόμασε αυτό το περιστατικό "Η επίθεση της Λάμιας" ή του "Αράπη"... Αυτά... Ο φίλος μου χαίρει άκρας υγείας, αλλά ποτέ δεν έχει κοιμηθεί στο απόλυτο σκοτάδι ξανά... Ούτε και εγώ σκοπεύω να το κάνω ποτέ. Είπαμε γουστάρουμε να γίνουμε μάρτυρες παραφυσικών φαινομένων αλλά όχι και έτσι...

Ηταν 1 η ωρα το βραδι..Ειχαμε μολις γυρισει σπιτι ενος φιλου..6 ατομα και σκεφτηκαμε να παιξουμε το "Ποτηρακι" να δουμε πως ειναι..Ο φιλος μας,μας ειχε προειδοποιησει να μην το κανουμε ποσες φορες.Η περιεργια ομως μας εφαγε.Ειχαμε βαλει και βιντεοκαμερα με ειδικο φιλτρο να κοιταει στο τραπεζι για να αποδειξουμε οτι εινα αληθεια.Υπηρχε και ο σκυλος του παιδιου μεσα στο σπιτι(κοιμοταν σε μια γωνια).Αφου τα στισαμε ολα κανει ο φιλος μας την πρωτη ερωτηση.."Εισαι εδω πνευμα?"..Μετα απο 6 δευτερα το ποτηρακι με καποιες κινησεις πηγε στα γραμματα και σχηματισε την λεξη ναι.Εγω χεστηκα πανω μου(συγγνωμη για την εκφραση).Ολοι τρομαξαμε...Το παιχνιδι ειχε παρει σοβαρη μορφη...Αρχισαμε ενας ενας να του κανουμε ερωτησεις με την προυποθεση οτι δεν θα ρωτησουμε κατι επικινδυνα και ειδικα κατι που να αφορα το ΜΕΛΛΟΝ..Το ρωτησαμε απο που ηταν και μας ειπε απο Καστορια νομιζω.Ρωτησαμε πως πεθανε και μας ειπε πως κρεμαστηκε το 1876..Γενικα ανοιξαμε μια συζητηση..Εντομεταξυ ο σκυλος πηγαινε πανω κατω..(Εχω ακουσει οτι τα σκυλια και γενικοτερα τα ζωα μπορουν και βλεπουν τα πνευματα...δεν μπορω να αποδειξω οτι αληθευει).Η κασσετα ακομη βιντεοσκοπουσε..Σε καποια φαση εκανα την ερωτηση.."Τι πνευμα εισαι καλο η κακο?" και μας ειπε......."Κακο"...Σταματησαμε για λιγο...μεχρι που ακουστηκε η χειροτερη ερωτηση που θα μπορουσε να γινει..."Δειξε μας την δυναμη σου"...Περασαν 3 δευτερα και εσπασαν τα τζαμια απο ολο το σπιτι...τα παραθηρα και οι πορτες ανοιγοκλειναν...ολα τα γραμματα και οι αριθμοι ειχαν εξαφανιστει...περασαν 5 λεπτα οπου τα ειχαμε δει ολα μεχρι που ειδαμε το ποτηρι να σηκωνεται σε ενα υψος μισο μετρο κατω απο την λαμπα του σαλονιου και να εκτινασεται στον τοιχο οπου και εσπασε...

η κασετα ειχε λιωσει μεσα στην καμερα..Αυτος που τα ειδε ολα ηταν ενας αλλος φιλος που καθως γινοταν ο πανικος ειδε πισω απο την καμερα...Ειδε την οψη του πνευματος..Ηταν οπως το περιεγραψε μετα απο 3 βδομαδες που ηταν και ειμασταν παλι καλα,ενα πραγμα σαν σωμα που αιορουταν στον αερα με ανοιχτα τα χερια και τα ποδια και το ολο αυτο που φορουσε χανοντουσαν προς τα πισω..σαν να το τραβουσε κατι...

Καθε βραδι μετα το περιστατικο..ολοι ειχαμε τον ιδιο εφιαλτη για 2 βδομαδες...ερχοταν μια μορφη οπως αυτο που μας ειχε περιγραψει το παιδι που το ειδε και μας ελεγε..."Θα σας περιμενω.."...

Απ'αυτο παιχνιδι εχουν πεθανει ολοκληρες παρεες ατομων..Αλλοι αυτοκτονησαν γιατι ερχοταν το πνευμα συνεχως στον υπνο τους..Αλλοι ρωτησαν για πραγματα που αφορουν το μελλον και εμειναν σε κομα...

Λοιποννν ειναι καπως τρομακτικη.....ανατριχιασααα καθε φορα που ρην διαβαζω ανατριχιαζωω....αλλα ειναι καληηη

δεν την εχουμε ξαναβαλει αυτη?

Ναι και εγώ νομίζω ότι τις έχουμε ξανακούσει!

Αλλά είναι πολύ καλές!