Τρομακτικές Ιστορίες

Μαρακι Γρν εχω ξανακουσει κατι ολοιδιο με την 2η ιστορια αλλα για τη 1η μπραβο σου!!!!!

Βρε παιδια πραγματικα εχω ξετρελαθει με αυτη τη σελιδα...!!!
παντα καθομουν και εγραφα ιστοριες και τετοια και μαρεσε γιατι πιστευω οτι εχω φαντασια αλλα δεν ξερω...

Όλοι οι καλοί εδώ χωράνε!

Ωραίες οι ιστορίες σας παιδιά!

γενικα ολες οι ιστοριες ειναι Cool

πιστεψε με εχεις ταλεντο Μαρια Γρν

thhanks Alexandra!!!!

Nαι και εγώ τις έχω ακούσει αυτές τις ιστορίες και ειδικά την 2η και όντως είναι αληθινή!!!!
Κρίμα τον καημένο!!!!!!!!!!!!!!

Αληθεια ειναι αληθινη??? Δεν ξαναμπαινω σε νεκροταφια.

Allison Argent έγραψε:

Αληθεια ειναι αληθινη??? Δεν ξαναμπαινω σε νεκροταφια.

Ούτε εγω δεν πάω!!!!!!!!!!!

Βασικά εγώ θα ήθελα να πάω κάποια στιγμή...:Ρ

Εγω ημουν πριν κατι μερες εκει!

Εγώ θα ήθελα να πάω την Κυριακή!

Άντε παιδιά θα βάλει κανένας ιστορίες;

Δεν είναι δικιά μου την βρήκα σε ένα site!!

Λοιπόν δεν ξέρω αν και κατά πόσο πιστεύετε στα φαντάσματα αλλά αυτό που θα σας πω είναι πραγματικό! Οι φίλοι μου και εγώ είχαμε πάει μια βόλτα ένα απόγευμα προς βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Έξω δεν υπήρχε ψυχή επειδή έκανε και πολύ τσουχτερό κρύο. Λοιπόν, ξαφνικά έγινε διακοπή ρεύματος, δεν βλέπαμε και κατουρηθήκαμε από τον φόβο μας (συγνώμη την έκφραση). Χτυπήσαμε την πόρτα ενός σπιτιού επειδή τα σπίτια μας ήταν πολύ μακριά. Μια γριά κυρία μας άνοιξε και μας είπε «θέλετε κάτι;». Εγώ είπα «μπορούμε ναι καθίσουμε λίγο εδώ επειδή τα σπίτια μας είναι πολύ μακριά;». «Φυσικά», είπε η καλοσυνάτη κυρία.

Εμείς περάσαμε μέσα, μας είπε να βολευτούμε και εμείς καθίσαμε σε ένα καναπέ. Η κυρία άναψε ένα μικρό κεράκι. Εμάς μας πήρε ο ύπνος από την ωραία μουσική που μας έπαιζε η κυρία με ένα φλάουτο. Το άλλο πρωί ευχαριστήσαμε την κυρία και φύγαμε, πήγαμε να πιούμε πορτοκαλάδες τέλος πάντων. Να μην σας τα πολυλογώ εκεί στο καφέ ο σερβιτόρος μας ρώτησε περίεργος, ίσως του φανήκαμε τουρίστες, σε ποιο ξενοδοχείο κοιμηθήκαμε. Εμείς είπαμε ότι κοιμηθήκαμε σε εκείνο το σπίτι στην γωνία. Αυτός είπε «το σπίτι στην γωνία; Το σπίτι στην γωνία κάηκε πριν 3 χρόνια, να πάμε να σας το δείξω κιόλας». Πήγαμε και είδαμε ένα καμένο σπίτι, μπήκαμε μέσα και είδαμε κάτω ένα καμένο φλάουτο και ένα κεράκι σε ένα σημείο του σπιτιού που δεν είχε καεί.

Καλό ε;;;;

την εχω ξανακουσει αλλα ειναι ωραια!

Ναι είναι πολύ όμορφη! :Ρ

Έχω μία εξαδέλφη που σπουδάζει στην Βουλγαρία οδοντίατρος, στο Πλόβντιβ. Η ξαδέρφη αυτή μου αφηγήθηκε μια φορά που πήγαμε για καφέ πολλές μακάβριες ιστορίες από τον κόσμο των γιατρών και του πανεπιστημίου. Θα σας μεταφέρω κάποιες από αυτές και προειδοποιώ πρόκειται για πολύ χοντρό πράμα που αυτή το ζει καθημερινά και το αφηγείται σαν να μην τρέχει τίποτα (είμαι σίγουρος ότι θα γίνει σπουδαία οδοντίατρος όταν πάρει το πτυχίο). Μου έχει πει ας πούμε πώς εκεί στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο κάνουν τις εγχειρήσεις στα σαγόνια των ασθενών. Τους κάνουν τοπική αναισθησία μόνο στο σαγόνι και τους καθίζουν στην καρέκλα του οδοντίατρου. Μετά τους δίνουν να κρατάνε μια λεκάνη μπροστά από το σαγόνι τους. Και μετά… αρχίζουν το πετσόκομμα. Την σκάφη την θέλουνε για να τρέχουνε τα αίματα εκεί μέσα και να μην λερώνονται τα πατώματα. Ο ασθενής δεν πρέπει να τρομάξει και να πετάξει μακριά τη σκάφη που γεμίζει σιγά σιγά με τα αίματα του. Έχουν εκεί στο ίδιο νοσοκομείο ένα θάλαμο που πετάνε όλα τα παλιοπράματα που δε χρειάζονται, χαλασμένα κρεβάτια, εργαλεία κλπ. Εκεί έχουν και την δεξαμενή με τη φορμόλη. Και μέσα στη δεξαμενή… πλέουν ανθρώπινα μέλη. Χέρια, πόδια και από κανένα κεφάλι. Αυτά τα παίρνουν από πτώματα που είναι στα αζήτητα και το νεκροτομείο τα παραδίδει μετά από κάποιο καιρό στο νοσοκομείο. Και όταν για το μάθημα της ανατομίας χρειάζονται κάποιο όργανο ο καθηγητής λέει σε κάποιο παιδί σαν να μην τρέχει τίποτα: “πήγαινε παιδί μου και φέρε ένα χέρι για να το μελετήσουμε”. Και όταν του το φέρνουνε αρχινάει και το κόβει και τους δείχνει τα διάφορα μέρη. Καμιά φορά ο φοιτητής μπορεί να πάρει κάποιο μέλος για να το μελετήσει στο σπίτι αν θέλει να κάνει κάποια εργασία. Τότε πρέπει να το πάρει μέσα σε φορμόλη. Μερικοί όμως φοιτητές που χρειάζονται κάποιο μέλος για την εργασία τους αλλά δεν καταφέρνουν να πάρουν την σχετική άδεια από τον καθηγητή, τρυπώνουν μέσα στο θάλαμο της φορμόλης και παίρνουν χύμα αυτό που τους χρειάζεται. Μου είχε πει την ιστορία ενός φίλου της που είχε κλέψει από εκεί δύο καρδιές για να τις μελετήσει. Για να τις διατηρήσει δροσερές τις τοποθέτησε μέσα στο καζανάκι της τουαλέτας του. Η ξαδέρφη μου είχε πάρει με άδεια ένα κρανίο για να μελετήσει την οδοντοστοιχία. Το είχε κλεισμένο μέσα σε ένα ντουλάπι του σπιτιού της. Όταν ήρθε η μαμά της να την επισκεφτεί στη Βουλγαρία, της είπε να μην ανοίξει το συγκεκριμένο ντουλάπι. Η θεία βέβαια άνοιξε το ντουλάπι όταν έλειπε η ξαδέρφη μου μια μέρα και όταν επέστρεψε στο σπίτι βρήκε την θεία σε κατάσταση μελαγχολίας από αυτό που είδε μέσα στο ντουλάπι. Αυτές είναι μόνο λίγες από τις ιστορίες καθημερινής φρίκης που έχει ζήσει η ξαδέρφη μου και μου έχει πει.

Χαχα καλό μου άρεσε!

ιουυυυυυυυ εγω θα αυτοκτονουσα. Οταν ημουνα στο νηπιο ελεγα εγω θελω να γινω οδοντιατρος παλι καλα αλλαξα σχεδια και δεν θελω πια δοξα το θεο

Γραψτε καμια ιστορια με βρικολακες

Γραψτε μου καποιος μια μικλρη ιστορια με θεμα τους βρικολακες
!!!!!

Παναγία μου Πάνο!!!!!!!!!!!
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της θείας!!!!!!!!!!!

The Walking Dead θα ψάξω να βρώ καμία!!!!

Θυμάμαι αρκετά καλά εκείνη τη νύχτα. Καθόμουν με τα ξαδέρφια μου έξω από την εκκλησία του χωριού. Ξαφνικά κάποιος από μακριά άρχισε να φωνάζει το όνομα μου. Στην αρχή φαντάστηκα ότι θα ήταν οι γονείς μου ή κανένας γνωστός. Εκείνη τη νύχτα άκουσα το όνομα μου άλλες δύο φορές! Το επόμενο πρωί ρώτησα αν κάποιος με είχε φωνάξει εχτές. Με κοιτούσαν σα να ήμουν παλαβός. Από εκείνη τη στιγμή διαπίστωσα ότι ένα από τα ξαδέρφια μου άρχισε να φέρεται παράξενα, μου έλεγε να μη βγαίνω το βράδυ να μην απαντώ στο κάλεσμα του ονόματος μου και ότι τα έλεγε από ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες το πίεσα να μου πει τι συνέβαινε και έτσι έκανε. Με τρόμο μου αποκάλυψε ότι το χωριό από παλιά περιβάλλεται από μύθους βρικολάκων!!! Και ότι πιάνουν τα θύματα τους φωνάζοντας το όνομα τους. Εκείνο το βράδυ έμεινα μέσα. Κατάλαβα ότι έλεγε αλήθεια όταν σηκώθηκα το βράδυ για να πιω νερό και είδα μια σκιά με καρφωμένα δυο, σαν διαμάντια μάτια πάνω μου!!! Από εκείνη τη μέρα άρχισα να πιστεύω στα βαμπίρ.
Χεχεχεχεεεε βρήκα μίαα!!

Πολύ ενδιαφέρον οι ιστορίες σας παιδιά

Λοιπόν θα σας πώ 2 ιστορίες όπου η μία είχε γίνει σε έναν γνωστό μου και την άλλη την βρήκα στον ίντερνετ...

1.Αυτή η ιστορία είναι η ιστορία του γνωστού μου.Το σπίτι λοιπόν αυτού του φίλου μου ήταν δύο διαμερίσματα για να σας δώσω να το καταλάβαται καλύτερα ήταν ένα σπίτι δυόροφο και στον δεύτερο όροφο υπήρχε μία πόρτα ή οποία είχε ένα χώρο το οποίο ήταν σαν διαμέρισμα μεγάλο.Συνήθως στα καινούργια σπίτια(απο ότι θυμάμαι)νομίζω πετάνε αγιασμό και καλά να είναι ''γερό''.Εκείνοι δεν το κάνανε αυτό το πράγμα.Την νύχτα λοιπόν στις σκάλες ακουγόταν ένας περίεργος ήχος στα σκαλιά σαν να ανεβένει κάποιος.Αυτό γινόταν επί 5 μέρες ολόκληρες.Τρομοκρατήθηκαν λοιπόν και αυτοί και φώναξαν παπά για να ρίξει αγιασμό.Επίσης τον ρωτήσαν έαν είχε και ιστορικό το σπίτι αλλά δεν είχε.Να μην σας πολυλογώ σταμάτησε να γίνεται.Κάποια στιγμή όμως οι γονείς του(μαζί με την μικρότερη αδερφή του)έφυγαν για ταξίδι στην Αθήνα αφήνοντας τον εκεί γιατί δεν ήθελε να πάει.Το βράδυ λοιπόν άκουγε στον κάτω όροφο να χτυπάει κάποιος τους τοίχους με ένα πράγμα.Αυτό έγινε για 3 νύχτες.Μετά απο τότε δεν ξανα έγινε κάτι περίεργο αλλά μέχρι και τώρα είναι ανατριχιαστικό..
2.Είναι απο το ίντερνετ αυτή..Μία φορά ήταν ένα κορίτισι το οποίο είδε ένα περίεργο όνειρο το βράδυ.Είδε λέει ένα παιδί απο το σχολείο της μέσα στα αίματα.Τρόμαξε φυσικά το επόμενο πρωί και πήγε ανήσυχη στο σχολείο.Τρείς νύχτες λοιπόν έβλεπε το ίδιο όνειρο.Την τέταρτη νύχτα δεν είδε το όνειρο αυτό και πήγε καλά στο σχολείο χωρίς ανησυχία.Μόλις πήγε σχολείο ένα αυτκίνητο(έξω απο την κεντρική είσοδο του σχολείου)είχε χτυπήσει πολύ σοβαρά έναν συμμαθητή της που ήταν μέσα στα αίματα.

Ω πολύ ωραίες οι ιστορίες!

Κάσι όντως ακούγεται πλ ανατριχιαστική η πρώτη σου ιστορία! :/

paramu8enia έγραψε:

Ω πολύ ωραίες οι ιστορίες!

Κάσι όντως ακούγεται πλ ανατριχιαστική η πρώτη σου ιστορία! :/

Ναίι και εγώ που την άκουσα ανατρίχιασα...