Το όνειρο της καρδιάς σου

Άτε καλήηηηηη μουυυυυυυυ.... αναίβασε το επιτέλους!!!!!!!!!!

Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 784437

που άργησα, αλλά μου ήρθαν καινούγιες για όλη την ιστορία
κι έτσι άλλαξα και ξαναέγραψα την συνέχεια...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

‘’Ιωάννα’’ τσίριζε η Χριστίνα, ‘’Ιωάννα… Ξύπνα!

Σιγά σιγά, με μισόκλειστα μάτια, άρχισα να
διακρίνω την φιγούρα της αδελφής μου, κι
ύστερα του Αλέξη στα δεξιά της, τον Στέφανο
στ’ αριστερά της και… τον Άγγελο να μου
κρατάει το χέρι! Μόλις τον είδα, τα μάτια μου
κόλλησαν στα δικά του, κι εκεί δεν ξεκόλλαγα
με τίποτα. Με κοίταζε ανέκφραστος, αλλά δεν
απέστρεφε το βλέμμα του, από εμένα.

‘’Τι έγινε;’’ Ρώτησα τη Χριστίνα κοιτάζοντας τη.
‘’ Όπως τραβήχτηκες από το χέρι μου, καθώς
πηγαίναμε προς το ξενοδοχείο, σκόνταψες σε
μια πέτρα και πέφτοντας χτύπησες το κεφάλι
σου.’’ εξήγησε ο Άγγελος.
‘’ Αμέσως μετά ο Άγγελος μας φώναξε να σε
βοηθήσουμε, αν ήξερε κάποιος…’’ πήρε το λόγο
ο Στέφανος.
‘’ Αφού φωνάξαμε τους γονείς σου και ένα γιατρό
σου προσφέραμε τις πρώτες βοήθειες…’’ συνέχισε ο Αλέξης.
‘’ Ήσουν αναίσθητη για 2 ολόκληρες ώρες! Ούτε
βλέφαρο δεν κούναγες… τίποτα! Απλώς καθόσουν
εκεί, με μία γαλήνια έκφραση στο πρόσωπο. Νόμιζα
πως έπαθες κάτι!’’ είπε με τρεμάμενη φωνή η
Χριστίνα.

Ήρθε και με αγκάλιασε. Την αγκάλιασα κι εγώ, γιατί
ήμουν ακόμη ξαφνιασμένη με το γεγονός, ότι είδα
τον Άγγελο στο όνειρό μου.
Χωρίς να αφήσω την Χριστίνα στράφηκα προς
τον Άγγελο. Για κάποιο λόγο, με κοίταζε καχύποπτα!
Πριν προλάβω να τον ρωτήσω , γιατί, μου είπε:

‘’ Τι ονειρεύτηκες;’’ Με ρώτησε με γνήσιο ενδιαφέρον.
‘’ Τίποτα’’ είπα ψέματα. Κοίταξα αλλού για να μην το καταλάβει.
‘’ Σίγουρα;’’
‘’Κι εσένα τι σε νοιάζει;’’ Ρώτησα απαυδισμένη με την επιμονή του.
‘’ Απλώς ρωτάω. Λιποθύμησες, και όταν λιποθυμάμε
βλέπουμε ασυνήθιστα όνειρα. Ήμουν απλώς περίεργος!’’
είπε με φανερή ένταση στη φωνή του.
‘’ Λες και σε νοιάζει που λιποθύμησα! Εξάλλου, εσύ φταις!
Και ναι, είδα ένα ασυνήθιστο όνειρο, και πρέπει να
ξέρεις πως, ήταν απαίσιο! Το χειρότερο της ζωής μου!
Όμως εσένα δεν σου πέφτει λόγος! Γι’ αυτό κάνε μου
τη χάρη και κλείσε το στόμα σου!’’

Φρόντισα κάθε μου λέξη να στάζει δηλητήριο.
Το χαμόγελο που είχε προηγουμένως ,όταν με ρώτησε,
είχε χαθεί. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς, θα του έχωνα μπουνιά!

‘’Εγώ δεν…’’
‘’ Σου είπα να βουλώσεις το στόμα σου!’’ τον έκοψα και
σηκώθηκα ,απότομα, από την καρέκλα, στην οποία
με είχανε. ‘’Χριστίνα, πάμε στο δωμάτιο, σε παρακαλώ!’’
Χωρίς να περιμένω απάντηση, την άρπαξα από το χέρι
και αρχίσαμε ν’ ανεβαίνουμε τις σκάλες, (ευτυχώς το δωμάτιο ήταν στον 1^ο όροφο).

Ανεβαίνοντας ένιωθα το έντονο βλέμμα του Άγγελου.
Όσο κι αν ήθελα να γυρίσω ν’ αντικρίσω, αυτά τα
υπέροχα μάτια, δεν με άφησα να υποκύψω, σ’ αυτή την παρόρμηση.

Την επόμενη μέρα ,το πρωί, ξύπνησα μόνη στο δωμάτιο.
Προφανώς, όλοι είχαν κατέβει από νωρίς να φάνε
πρωινό. Ήταν 11:00πμ αλλά όλοι ήταν κάτω, από τις 10:00πμ. Είμαι σίγουρη!

Τα όνειρά μου ήταν πολύ περίεργα. Ήμουν σ’ ένα
σκοτεινό μέρος και γύρω μου υπήρχαν χιλιάδες τέρατα.
Εγώ στα χέρια είχα ένα άσπρο φως, και όποιο τέρας κι
αν ακουμπούσα (μ’ αυτό το φως) καιγόταν!
Φύγετε, η μεταμόρφωση έχει αρχίσει! ούρλιαξε μια
αντρική, απαίσια φωνή και μετά ξύπνησα.

Όταν μπήκα στο μπάνιο και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη,
λίγο έλειψε να βάλω τις φωνές! Εξωτερικά, ήμουν ίδια
με το όνειρο! Κανονικά έπρεπε να είμαι με ανακατεμένα
μαλλιά και χλωμό πρόσωπο. Αλλά όχι! Το αντίθετο μάλιστα,
τα μάτια μου λαμπίριζαν (σαν να υπήρχε ένα εσωτερικό φως),
και οι βλεφαρίδες μου ήταν μακριές, σαν ιστοί αράχνης, και
πλαισίωναν τα μάτια μου, με τέτοιο τρόπο που φαίνονταν
μεγαλύτερα και πιο ωραία. Τα μάγουλά μου, είχαν ένα
απαλό κόκκινο χρώμα ,σαν να είχα βάλει ρουζ, και τα
μαλλιά μου ήταν (αντί για ίσια) μπούκλες, σαν να είχα
μόλις γυρίσει από το κομμωτήριο! Το πιο παράξενο ,όμως,
ήταν το δέρμα μου, ήταν πολύ άσπρο και γύρω από το
σώμα μου υπήρχε ένα αχνό, άσπρο φως!

‘’Πολύ παράξενο…’’ μονολόγησα ‘’θα έπρεπε κανονικά…’’
Γκρρρ! Το στομάχι μου, που έκανε σαν κομπρεσέρ, διέκοψε
τον ειρμό των σκέψεών μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα φάει,
από εχθές το μεσημέρι, και ,ήδη, πλησιάζει 11:30πμ.

Τελικά, αποφάσισα να φορέσω ένα σκούρο, μοβ φόρεμα,
που από τη μέση και κάτω άνοιγε και ήταν σαν φούστα.
Μετά, φόρεσα τα μαύρα μου πέδιλα. Τέλος φόρεσα το
μαύρο περιδέραιο μου (που ταίριαζε τέλεια) σε σχήμα κλειδιού,
που έμοιαζε με αυτά που είχαν παλιά τ’ αρχοντικά, με
περίεργα και λεπτοδουλεμένα σχέδια. Επίσης, στόλισα
τον καρπό μου, με το αγαπημένο μου βραχιόλι που συμβολίζει
τους 13 Θησαυρούς : η πιατέλα, το καζάνι, το ξίφος,
τη καρδιά, το κλειδί, το δισκοπότηρο, το κύπελλο, τη ράβδο,
το φως, το βιβλίο, το στιλέτο, τη μάσκα και το δαχτυλίδι.

Βγήκα στον διάδρομο. Ησυχία! Ευτυχώς, γιατί δεν είχα
καμία όρεξη να συναντήσω κανέναν.
Βιάστηκα να μιλήσω. Ακριβώς από την απέναντι πόρτα
βγήκε ο Άγγελος! Έλεος! Δε με λυπάται ο θεός;! Τον καλύτερο
βρήκα να μιλήσω, τα νεύρα μου!

‘’Θα φύγω γρήγορα! Δεν έχω καμία όρεξη να του μιλήσω!’’
σκέφτηκα. Δεν πρόλαβα όμως.

‘’Καλημέρα!’’ είπε κεφάτα
‘’Καλημέρα και σ’ εσένα…’’ απάντησα άτονα

Με κοίταζε με θαυμασμό. Με περιεργαζόταν από πάνω
μέχρι κάτω. Παρατήρησα πως ήταν ξαφνιασμένος, αλλά
του άρεσε αυτό που έβλεπε. Κοίταζε τα μαλλιά μου, το δέρμα
μου, τα μάτια μου… Ό,τι ήταν ΄΄αφύσικο΄΄ πάνω μου
σήμερα το πρωί, το κοίταζε με περιέργεια!

‘’ Πότε πρόλαβες να φτιάξεις τα μαλλιά σου και να βαφτείς
πρωί πρωί;’’ με ρώτησε, και στα μάτια του καθρεπτιζόταν
η ίδια σαστισμένη έκφραση που είχα κι εγώ ,το πρωί, όταν με είδα στον καθρέπτη.

‘’Εεε, να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω, έτσι ξύπνησα!’’
‘’Χμ…οκ’’ με κοίταξε λίγο ακόμα εξεταστικά και πρόσθεσε:‘’Πρέπει να φύγω τώρα, γεια.’’
‘’ Γεια’’

Δεν ξέρω τι τον έπιασε, αλλά φερόταν πολύ… δεν ξέρω, πολύ ασυνήθιστα… ‘’Τέλος πάντων, ας κατέβω, να φάω τώρα…’’ μονολόγησα και κατέβηκα τις σκάλες.

ΆΓΓΕΛΟΣ

‘’Εμπρός;’’
‘’Έλα, ο Άγγελος είμαι…’’
‘’Καλημέρα Άγγελε! Έγινε κάτι και με παίρνεις
τηλέφωνο;’’ υπήρχε φανερή ένταση στη φωνή της
‘’ Ναι, αλλά δεν θέλω ν’ ανησυχήσεις, εντάξει;‘’
'' Τι έγινε Άγγελε; Με τρομάζεις! Αν δεν είναι σοβαρό δεν θα
ανησυχήσω, αλλά πες μου γρήγορα τι συμβαίνει!’’ απαίτησε.
‘’ Να… η μεταμόρφωση… έχει ήδη, ξεκινήσει!’’
‘’Έχει ξεκινήσει;! Μα πως γίνεται αυτό;!’’
‘’Δεν ξέρω, μα πάνω απ’ όλα δεν ξέρω τι να κάνω!,
Έχει ήδη, δικιά της λάμψη!’’ της είπα.
‘’Αφού έχει δικιά της λάμψη, πως γίνεται να μην καίγεται;!’’
‘’Δεν καίγεται, διότι , την προστατεύει το βραχιόλι, που συμβολίζει,
τους 13 θησαυρούς! Μοιάζει μ’ ένα κοινό, ανθρώπινο κόσμημα,
αλλά δεν είναι! Είμαι σίγουρος πως δεν είναι ανθρώπινο, αυτό το,κόσμημα! Επίσης έχει στην κατοχή της τον έναν (γνήσιο) από τους 13 θησαυρούς…. τον πιο σημαντικό…. το κλειδί!!!’’
‘’Το βραχιόλι.., το κλειδί… ποιος της τα έδωσε αυτά;!’’ κλαψούρισε,
‘’...δεν γίνεται…’’ είπε ‘’Πρέπει να την φέρεις πίσω! Τώρα!’’
‘’Ορόρα! Ορόρα! Ηρέμισε! Ξέρεις καλά, πως δεν γίνεται να την
φέρω πίσω, δεν είναι έτοιμη ν’ αναλάβει! Θα μπορούσε να
μας καταστρέψει όλους!’’ της είπα.
‘’Έχεις δίκιο… δεν είναι έτοιμη…’’ παραδέχτηκε, αλλά είμαι σίγουρος,
πως ακόμα ανησυχούσε.
‘’Μην ανησυχείς, την προσέχω εγώ, όταν θα είναι έτοιμη θα την
φέρω πίσω’’ είπα για να την καθησυχάσω.
‘’Καλά εντάξει, πρόσεχέ την όμως καλά, και φρόντισε, να μην
χάσει ή της κλέψουν το κλειδί! Για εκείνη είναι απλώς ένα ΄΄χαζό΄΄
κόσμημα, αλλά εμείς ξέρουμε καλά πως είναι πολύ σημαντικό και
δεν πρέπει να πέσει σε λάθος χέρια!’’ είπε πιο ήρεμα. Νομίζω την
ηρέμησα.
‘’Γιατί ανησυχείς..; αφού με ξέρεις!’’ της είπα.
‘’Καλά… πρέπει να φύγω τώρα με καλεί το καθήκον!’’
‘’Αντίο’’
Έκλεισα το τηλέφωνο. Τώρα είχα μια νέα αποστολή! Να προστατέψω
το κλειδί και το βραχιόλι.

Κεφαλαιο!!!! Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 205481

Τι εξελιξεις ηταν αυτες;;! Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 954599

Και τι ειναι αυτη η '' μεταμορφοση '' ;!;!;!

Θα δεις... :P

Συνεχεια δεν εχει? Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 959103

Ποτε θα ανεβασεις? Δε κρατιεμαι! Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 356445

Σπόιλερ:

Υπεροχο

Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 13873

αντε γρηγορα το επομενο:

Ευχαριστω πολυ! Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 13873

Μαλλον θα βαλω μεσα στην επομενη εβδομαδα Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 611715

Ωραια

Χμμ άντε με το τσιγκέλι μας τη δίνεις την ιστορία Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 13873

Να πετάξω τώρα μια ιδέα (μπορεί να είναι και ΤΟ κουλό) , η Ιωάννα είναι κάτι σαν "αρχάγγελος" ?? γιατί ο άλλος είπε ότι "δεν είναι έτοιμη να αναλάβει ακόμη"

Κοιτα δεν ειναι ακριβως αρχαγγελος.. παντως μια σχεση με αγγελους την εχει Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 611715

Αλλα αυτο θατο δειτε αργοτερα :p

Αυτο το ''αργοτερα'' ποτε ακριβως ειναι?

Ελα ντε?:p

Αντε καλη μου Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 221691

ειναι 09.23.2013 και 18:18:40 λοιπον αντε γραφε σιγα σιγα

Θα το ανεβασω μαλλον αυριο.. ειχα πολλες δουλειες αυτη την εβδομαδα , και δεν προλαβα Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 959103

:/

οκ για αυριο εχω υπομονη

Kι εγω!

Σπόιλερ:

Πω πω τετοια υπομονη... με καλομαθενετε!

Σπόιλερ:

Ειδεες!
(Αμα δε δω καινουριο κεφαλαιο συντομα, θα σου ξεριζωσω το λαριγγι! :p)

Παντα, παντα!

Σπόιλερ:

Μωρε δεν θα σε σκοτοσουμε

Ακριβως!

Οριστε! Με φάγατε! Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 221691

:p

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Μόλις κατέβηκα στο ισόγειο βρήκα την οικογένεια μου και τους φίλους μου, σ’ ένα μεγάλο, στρογγυλό, τραπέζι να τρώνε πρωινό και να μιλάνε. Ήταν τόσο απορροφημένοι στην κουβέντα τους, που δεν με κατάλαβαν. Πάντως ότι κι αν συζητούσαν, πρέπει να ήταν πολύ καλό, γιατί γελάγανε και τα πρόσωπά τους έλαμπαν από χαρά!
Αποφάσισα να μην τους διακόψω, και πήγα να σερβιριστώ από τον, πλούσιο, μπουφέ του ξενοδοχείου. Η αλήθεια είναι ότι, δεν είχα και πολλή όρεξη, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να φάω για να έχω ενέργεια.
Αποφάσισα να φάω δύο φέτες με βούτυρο και μέλι, μαζί με ένα ποτήρι γάλα. Νομίζω είναι αρκετό, για να με κρατήσει μέχρι το μεσημέρι.
Έβαλα μηχανικά το φαγητό στο πιάτο μου. Το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς. Σκεπτόμουν περισσότερο το όνειρό μου. Μεταμόρφωση ; Τι σήμαινε αυτό; Ποιος το είπε; Εγώ τι ρόλο παίζω σε όλα αυτά; Γιατί άλλαξε η όψη μου; Τόσα πολλά ερωτήματα, κι όμως καμία απάντηση. Ερωτήματα που με βασάνιζαν κι έκαναν το κεφάλι μου να πονάει. Κι ύστερα, σκεπτόμουν τον Άγγελο. Φάνηκε να ξαφνιάζεται με την εμφάνισή μου, κι όμως, παρά την ελλιπή απάντηση που του έδωσα, φάνηκε να ικανοποιείτε!; Τι συμβαίνει; Με ρώταγα χωρίς να περίμενα ή να έβρισκα απάντηση.

Καθώς πήγαινα προς τους υπόλοιπους, ένιωσα να χτυπάω πάνω σε έναν ώμο.
‘’ Ωχ συγγνώμη! Ήμουν αφηρημένη…’’ μουρμούρισα και οι λέξεις βγήκαν αυτόματα από το στόμα μου.
‘’ Ιωάννα;!’’
Μια έκπληκτη φωνή, γνώριμη…
‘’ Α, καλημέρα Στέφανε!’’ είπα.
‘’ Είσαι καλά’’ με ρώτησε με έγνοια.
‘’Εχμ.. ναι, απλώς πετούσα λίγο στα σύννεφα’’ αστειεύτηκα.
Γέλασε.
‘’ Τι λες λοιπόν να ετοιμαστείς για προσγείωση στον πλανήτη Γη, και να έρθεις να φάμε πρωινό;’’ Πρότεινε, χωρίς να σταματήσει το γέλιο του.
‘’ Ε, εντάξει! Πάμε!’’ είπα κι ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μου. Νιώθω καλά με τον Στέφανο. Με κάνει να ξεχνιέμαι.

Τον ακολούθησα, κι ένιωθα τα εξεταστικά του μάτια επάνω μου. Μάλλον κι εκείνος είχε Παρατηρήσει τις.. ΄΄αλλαγές΄΄ μου.
Όταν φτάσαμε στο τραπέζι, όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω μου. Βλέμματα γεμάτα έκπληξη, θαυμασμό και περιέργεια.
‘’Είσαι κούκλα!’’ είπε άφωνη η Χριστίνα. Όλοι έγνεψαν δείχνοντας ότι συμφωνούσαν.
‘’ Ε… ευχαριστώ..’’ τραύλισα αμήχανα. Ποτέ δεν μου άρεσε, ιδιαιτέρα, να μου κάνουν κομπλιμέντα για την εμφάνισή μου. Ένιωθα και νιώθω άβολα.
‘’ Λοιπόν Ιωάννα,’’ μίλησε ο Αλέξης βγάζοντας με από την δύσκολη θέση, ‘’ λέγαμε εδώ με τα παιδιά να πάμε σήμερα το βράδυ για μπάνιο στην θάλασσα’’.
‘’Ναι, θα είναι τέλεια!’’ αναφώνησε όλο χαρά η Νικολέτα.
‘’Λοιπόν, τι λες; Είσαι μέσα;’’ ρώτησε ο Στέφανος.
‘’Εντάξει!!!’’

Κάθισα στο τραπέζι και τους άκουγα σιωπηλή να κάνουν σχέδια για το βράδυ. Όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι, γελάγανε και πειράζανε ο ένας τον άλλον. Μετά από λίγο, έκοψα επαφή με την πραγματικότητα. Δεν σκεπτόμουν τίποτα, απλώς ήθελα λίγες στιγμές ησυχίας. Τα πάντα γύρω μου διαδραματίζονταν σαν βουβή ταινία.
Καθώς λοιπόν ΄΄σάρωνα΄΄ τον χώρο, είδα τον Άγγελο. Γαμώτο! Δεν ήθελα να τον βλέπω, να του μιλάω, αλλά κυρίως δεν ήθελα να είμαι κοντά του, διότι δεν άντεχα την ένταση των συναισθημάτων που μου προκαλούσε.
‘’Καλημέρα σ’ όλους!’’ είπε κεφάτα.
‘’Καλημέρα!’’ απάντησαν όλοι μαζί, σαν χορωδία. Εγώ δεν μίλησα.
‘’Λοιπόν, τι λέγατε;’’ Ρώτησε και κάθισε δίπλα μου. Να πάρει!

Έχωσα το κεφάλι μου στις χούφτες των χεριών μου. Ξαφνικά το κεφάλι μου πόναγε τρομερά κι ένας οξύς πόνος διαπερνούσε το στομάχι μου.
‘’ Ιωάννα τι έπαθες;’’ Η αναστατωμένη φωνή της Χριστίνας με έκανε να σηκώσω τα μάτια μου, για να διαπιστώσω πως όλα τα βλέμματα ήταν καρφωμένα πάνω μου.
Ξανά!
‘’ Έχω πονοκέφαλο’’ αναστέναξα, ‘’πάω στο δωμάτιό μου’’ Είπα κι έκανα να σηκωθώ, αλλά τα πόδια μου δεν με κρατούσαν. Πήγα να πέσω, αλλά την τελευταία στιγμή, πρόλαβε και με κράτησε ο Άγγελος.
‘’ Έλα θα σε πάω στο δωμάτιό σου’’ είπε.
Ωχ!
‘’ Εμ, όχι δεν πειράζει.. μπορώ και μόνη μου’’ είπα και για να τον πείσω πήγα να κάνω ένα βήμα αλλά τα πόδια μου δεν ακολουθούσαν. Ευτυχώς με συγκράτησε έγκαιρα και πρόλαβε την πτώση μου. Δεν υπήρχε τρόπος τώρα να του φέρω αντίσταση , βρισκόμουν στην αγκαλιά του. Τα μάγουλά μου κοκκίνισαν από την ντροπή δημιουργώντας ένα κόμπο στον λαιμό μου, κάνοντάς με ανίκανη να μιλήσω.
‘’ Εμένα δεν μου φαίνεσαι καλά πάντως, επιμένω να σε πάω στο δωμάτιό σου’’ είπε ο Άγγελος.
‘’Εντάξει..’’ παραδόθηκα, ‘’ τουλάχιστον, όμως, άσε με να περπατήσω.’’
‘’Όχι, δεν είσαι καλά, θα σε πάρω αγκαλιά’’ και με μια αστραπιαία κίνηση με σήκωσε και με πήρε αγκαλιά σαν να ήμουν νύφη.

‘’Eμείς Ιωάννα, πάμε έξω για φαγητό και ψώνια. Θα γυρίσουμε προς το απογευματάκι, εντάξει; Ρώτησε η μητέρα μου. Μόλις της έγνεψα, στράφηκε προς τον Άγγελο.
‘’Μπορείς να μείνεις να προσέξεις την κόρη μου, ή θα έρθεις μαζί μας;’’ Τον ρώτησε με καλοσύνη.
‘’ Δεν έχω κανένα πρόβλημα να φροντίσω την Ιωάννα. Θα ήταν χαρά μου!’’ της απάντησε, χαρίζοντας της ένα υπέροχο χαμόγελο.

Η απάντηση του με ξάφνιασε, ομολογώ. Περίμενα να φέρει οπουδήποτε αντίσταση, να ψάξει να βρει μια δικαιολογία που θα τον έβγαζε από αυτή την υποχρέωση, και τέλος να πει κάτι του στυλ: ‘’ Εμ, λυπάμαι πολύ, αλλά έχω μια πολύ σημαντική δουλεία να κάνω’’
Ίσως τελικά να τον είχα παρεξηγήσει. Ίσως δε μου φερόταν καλά επειδή δε με γνώριζε καλά.
‘’Ωραία. Γεια σου Ιωάννα, γεια σου Άγγελε.’’ Είπε η μητέρα μου. Κι έφυγαν.

Και τώρα μείναμε οι δυο μας.

Aλληλουια! Αλληλουια!
Νεο κεφαλαιο!! Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 668320

Μου αρεσει πολυ η ιστορια!
Απορια: Η ζαλαδα την εποιασε λογο της μεταμορφοσης; Ή επιδη ειδε τον Άγγελο;
Α, και η μανα της απο που κι ως που ξερει τον Άγγελο;

Αχ τι ωραια! και τωρα οι δυο τους! inlove

Ανηπομονω να δω τι θα γινει οταν πανε στο δωματιο της και πανω απ' ολα τι θα του πει και τι θα της πει! starwars

Αυτα απο 'μενα! Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 13873

Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 430499

περιμενω να δω τι θα της πει

Ηταν Υπεεεεεροχο Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 205481

Το όνειρο της καρδιάς σου - Σελίδα 2 224253

» Όνειρο στο Σκοτάδι