Η Μαγεία Του Τόξου

Είναι λίγο μεγαλούτσικο αλλά εμένα με πήρε μόνο 9 σελίδες με το 12...:Ρ Λοιπόν να μην με πάρετε με τις ντομάτες! :Ρ Ευχαριστώ επίσης όλους που με βοηθήσανε έστω και λίγο..:Ρ
Η Μαγεία Του Τόξου

«Κράτα σταθερό το χέρι! Έτσι μπράβο αυτό είναι! Θα γίνεις μια σπουδαία δεσποινίδα όταν μεγαλώσεις».
«Μητέρα, είσαι σίγουρη γι’αυτό;» ρώτησε η Σεσίλια καθώς επέστρεφε στη μητέρα της μια καλά σερβιρισμένη κούπα τσαγιού.
«Ναι αγάπη μου! Είσαι όμορφη. Ευγενική! Τα έχεις όλα!»
«Μα εγώ θέλω να γίνω τοξότρια!»
«Σεσίλια!!! Τα συζητήσαμε αυτά! Ούτε τοξότρια δεν θα γίνεις, ούτε πολεμίστρια! Τέλος με αυτό το θέμα, γιατί αλλιώς θα διακόψω τη χρηματοδότησή σου!»
«Εντάξει μητέρα» είπε η Σεσίλια λυπημένα καθώς έσκυψε το κεφάλι της, ηττημένη από την μητέρα της.
Η Σεσίλια ήταν το μοναδικό παιδί της βασίλισσας της Αγγλίας, τότε. Ο πατέρας της είχε πεθάνει σε έναν πόλεμο. Έτσι, η Άλις η μητέρα της Σεσίλιας, ανάθρεφε μόνη της την κόρη της. Ήτανε πολύ δύσκολο γι’αυτήν να την αναθρέψει, αφού η Σεσίλια από πολύ μικρή ήταν ένα παιδί που ήθελε να γίνεται πάντα το δικό του. Της είχε μπει η ιδέα να γίνει τοξότρια, πράγμα που η Άλις δεν ήθελε με τίποτα. Η μοναδική της κόρη να ασχοληθεί με αντρικό άθλημα;
Από την άλλη πλευρά όμως, το μεγαλύτερο όνειρο της Σεσίλιας ήτανε να γίνει μια σπουδαία τοξότρια. Αφού ήδη ήτανε καλή στο τόξο και στην ιππασία αλλά και στις πολεμικές τέχνες. Η μητέρα της, της είχε επιτρέψει αυτές τις δραστηριότητες επειδή νόμιζε ο,τι πότε της δεν θα το έπαιρνε στα σοβαρά. Αλλά με το καιρό η Σεσίλια γινόταν πάρα πολύ καλή! Είχε γίνει εξαιρετική ξιφομάχος αλλά και εξαιρετική τοξότρια επίσης, πράγμα που επιδίωξε με πολλή μεγάλη προσπάθεια και πάθος!
Μια μέρα, η Σεσίλια είχε αργήσει στο μάθημα χορού επειδή εξασκούταν στο τόξο. Η μητέρα της μόλις το έμαθε αυτό της απαγόρευσε για πάντα την εξάσκηση στο τόξο ή στο ξίφος. Έπειτα μπροστά της, της έσπασε το αγαπημένο της τόξο. Μετά από όλα αυτά την κλείδωσε στο δωμάτιο της. Η καημένη Σεσίλια σπάραξε στο κλάμα και έλεγε συνέχεια ο,τι μισεί την μητέρα της και ότι ποτέ δεν θα της ξαναμιλούσε!
Την ίδια νύχτα, η Σεσίλια είδε στον ύπνο της ένα πολύ παράξενο όνειρο. Είδε ένα περίεργο αλλά και όμορφο τόξο που το φύλαγε ένας δράκος. Το τόξο όση ώρα το κοιτούσε τόσο περισσότερο τη μάγευε. Ήτανε ένα κόκκινο τόξο που απάνω του είχε ζωγραφισμένες φωτιές, ενώ ο δράκος που το φύλαγε, εκτός από το ότι ήτανε πελώριος και κόκκινος ήταν και πολύ τρομακτικός. Αυτά ήτανε σε ένα μέρος απόμακρο από τον κόσμο μέσα σε μια μεγάλη σκοτεινή σπηλιά.
Η Σεσίλια ξαφνικά άκουσε μια φωνή να της λέει. «Βιάσου αν θες ο κόσμος να μην χαθεί». Σαν το άκουσε αυτό πετάχτηκε όρθια από το κρεβάτι της, ουρλιάζοντας.
Αυτό συνεχιζόταν για πολλές μέρες, ώσπου η Σεσίλια δεν άντεξε άλλο, και αποφάσισε να κοιτάξει σε όλα τα μυθιστορικά βιβλία για το όνειρο που έβλεπε συνέχεια. Έτσι πήγε κάτω στο υπόγειο του παλατιού, οπου ήτανε εκεί η βιβλιοθήκη. Έψαχνε ώρες ατελείωτες, αλλά χωρίς καμιά ένδειξη, κανένα σημάδι πουθενά ότι μπορεί υπάρχει αυτό το μέρος.
Αλλά εκεί που έψαχνε ξαφνικά άκουσε μια σιγανή φωνούλα να της λέει:
«Ξέρω, τι ψάχνεις και ίσως να σε βοηθήσω»
«Ποιος είναι εκεί;» είπε η Σεσίλια γυρίζοντας το κεφάλι της, να δει ποιος ήτανε. Αλλά δεν είδε κανέναν.
« Βγες όπου και να είσαι, αλλιώς θα το μετανιώσεις!» ξαναείπε.
«Τι; θα με χτυπήσεις με το βιβλίο που κρατάς;»
«Ναι… Γιατί όχι;»
«Γιατί πρώτον θα με λιώσεις και δεύτερον δεν θα μάθεις ποτέ γι’αυτό το μέρος που βλέπεις συνέχεια στο όνειρο σου!» Ω! Πως ήξερε αυτό το άγνωστο πλάσμα για το όνειρο της, σκέφτηκε η Σεσίλια και μαλάκωσε την αντίδραση της.
«Εντάξει αφήνω το βιβλίο στο τραπέζι… τώρα μπορείς να μου εμφανιστείς;» Ξαφνικά ένα φως την τύφλωσε και δεν έβλεπε πολύ καλά, αλλά ευτυχώς σιγά-σιγά αυτό το φως έσβηνε. Έτσι όταν επιτέλους έσβησε κανονικά, είδε μπροστά της μια μικροσκοπική μορφή ενός κοριτσιού που είχε… φτερά;
«Τι είσαι εσύ;» ρώτησε έντρομη η Σεσίλια.
«Τι είμαι; Εχμ δεν έχεις ακούσει για νεράιδες;»
«Έχω ακούσει αλλά δεν νομίζω να είναι αλήθεια! Για μισό λεπτό, είσαι εσύ νεράιδα;»
« Σου πήρε λίγη ώρα για να καταλάβεις τι είμαι, αλλά πάλι καλά που το κατάλαβες..» είπε περιπαιχτικά η νεράιδα.
«Ναι…» είπε η Σεσίλια πειραγμένη.
«Εντάξει ας γυρίσουμε πίσω στο θέμα μας, θα σε πάω εκεί που θέλεις μόνο με ένα άγγιγμα στα χέρια σου, εσύ αρκεί να σκεφτείς το μέρος που θες να πας!»
«Εντάξει! Είμαι έτοιμη!»
«Εντάξει ξεκινάμε!» είπε η νεράιδα αγγίζοντας τα χέρια της. Η Σεσίλια σκεφτόταν μόνο το τρομακτικό μέρος με τον δράκο στο μυαλό της.
Έτσι μέσα σε ένα δευτερόλεπτο ήτανε εκεί. Άνοιξε το στόμα της να μιλήσει αλλά πριν προλάβει κάποιος από το βάθος της σπηλιάς μίλησε πρώτος!
«Επιτέλους ήρθες!» είπε με μια βαθιά, υποβλητική φωνή.
«Εντάξει τώρα αρχίζω να φοβάμαι», η Σεσίλια το είπε ψιθυριστά αλλά αυτός κιόλας την είχε ακούσει.
«Μην φοβάσαι απλά θέλω την βοήθεια σου!»
«Μα γιατί εμένα; Και για να έχουμε καλές εξηγήσεις για εμφανίσου κύριε!»Είπε αγριεμένα η Σεσίλια!
«Κύριε λέει! Χιχι! Μακάρι να ήτανε άνθρωπος» είπε η νεράιδα γελώντας αλλά τόσο σιγανά, ίσα-ίσα να φτάσει στα αυτιά της Σεσίλιας.
«Τι εννοείς;» ρώτησε τρομοκρατημένη εκείνη.
«Τίποτα, τίποτα» είπε η νεράιδα και έσκυψε το κεφάλι της, για να μην δει η Σεσίλια τα κοκκινισμένα μάγουλα της από την ντροπή.
«Σταματήστε να τσακώνεστε! Απλά Σεσίλια, μην φοβηθείς , δεν θέλω να σε τρομάξω. Απλά θέλω την βοήθεια σου.» είπε η φωνή από το βάθος της σπηλιάς.
Μόλις τελείωσε την φράση του, η Σεσίλια άρχισε να ακούει ένα θόρυβο σαν κάτι να σέρνεται μεγάλο και να έχει αλυσίδες απάνω του. Δεν είχε άδικο, σε ένα σημείο της σπηλιάς που είχε φως εμφανίστηκε εκείνος ο κόκκινος δράκος, από το όνειρο της. Η Σεσίλια χωρίς να πει κάτι, άρχισε να τρέχει από το φόβο της. Αλλά η νεράιδα με ένα μαγικό της, την ακινητοποίησε για να μην φύγει.
«Χρειάζεται τόση βία;» είπε αυστηρά ο δράκος.
«Τι να κάνω πρίγκιπ… εε δηλαδή κύριε μου, βλέπετε ο,τι πήγε να ξεφύγει.» είπε η νεράιδα ταπεινά προς αυτόν.
«Τουλάχιστον άστην να μιλήσει… άνοιξε το στόμα της, Έλλη!»
«Μάλιστα κύριε!» είπε η Έλλη η νεράιδα, και άνοιξε το στόμα της Σεσίλιας.
«Βοήθειαααα!! Βοήθειαααα!! Είναι κανείς εδώ;» φώναξε όσο δυνατά μπορούσε η Σεσίλια!
«Δεν σε ακούει κανένας, όσο δυνατά και αν φωνάζεις!» είπε ο δράκος.
«Εντάξει… ηρέμησε Σεσίλια μπορείς να βγεις από εδώ…» είπε η Σεσίλια στον εαυτό της ενώ με το στόμα της φύσηξε μια ξανθιά τούφα που έπεσε στο πρόσωπο της. Για την ηλικία της Σεσίλιας, η οποία ήτανε 18 ήτανε πάρα πολύ όμορφη. Ήτανε ψηλή, ξανθομαλλούσα με μακριά ίσια μαλλιά, και είχε καλό σώμα. « Θες να με ρωτήσεις τίποτα πριγκίπισσα Σεσίλια;» ρώτησε ο δράκος υποτακτικά.
«Ναι, θέλω… Πρώτον, ποιος στο καλό είσαι εσύ; Δεύτερον, πως ξέρεις ότι είμαι πριγκίπισσα και τρίτον, γιατί με φέρατε εδώ;»
«Πολλές ερωτήσεις, αλλά θα σου απαντήσω σε όλες μόνο με μια απάντηση.» είπε ο δράκος σοφά. Η Σεσίλια δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει ο δράκος ωστόσο περίμενε την απάντηση του.
«Πριν πολλά χρόνια,» άρχισε να λέει εκείνος, «εγώ ήμουν άνθρωπος. Για την ακρίβεια ήμουν ένα μικρό αγοράκι περίπου στην ηλικία των 15. Επειδή όμως ο πατέρας μου είδε ένα όνειρο ό,τι εξαιτίας μου δεν θα γινότανε ισχυρός όσο ήθελε, με μεταμόρφωσε σε δράκο και με αλυσόδεσε εδώ σε αυτήν την σκοτεινή σπηλιά. Έπειτα γνώρισα την Έλλη, την νεράιδα που με βοήθησε να βρω ένα όπλο που θα τον κατάστρεφε μια και καλή. Γιατί μόνο αν πεθάνει θα λυθούν τα μάγια και θα γίνω ξανά άνθρωπος. Αλλά και εσύ μικρή μου θα σώσεις τον κόσμο.»
«Από τι θα το σώσω;» ρώτησε η Σεσίλια αγχωμένη.
«Από τους νεκρούς που πρόκειται να αναστήσει ο πατέρας μου όταν θα έχει πανσέληνο. Δεν σε διαλέξαμε τυχαία αλλά επειδή είσαι η Εκλεκτή. Εμείς σου στέλναμε εκείνα τα όνειρα που έβλεπες, για να σε κάνουμε να έρθεις σε εμάς. Αν δεν θες να σώσεις εμένα ή ακόμα καλύτερα τον κόσμο μπορείς να το πεις τώρα…» είπε ο δράκος τελειώνοντας την φράση του λυπημένα.
Η Σεσίλια έμεινε άφωνη για μερικά λεπτά, έπειτα ρώτησε τον δράκο κοιτάζοντας τον σοβαρά μες τα μεγάλα μάτια του.
«Που είναι το όπλο;»
«Αυτό είναι το πνεύμα, που έλεγα!» Πετάχτηκε η Έλλη, ξαφνικά.
«Ακολούθησε με» είπε ο δράκος στην Σεσίλια χωρίς να δώσει καμιά σημασία στο σχόλιο της Έλλης.
«Εντάξει, αλλά προς το παρών έχω ένα πρόβλημα. Μπορώ να μιλάω, αλλά δεν μπορώ να κουνηθώ» είπε η Σεσίλια με ένα ηλίθιο ύφος.
«Ωω ναι σωστά!» είπε η Έλλη δαγκώνοντας χαριτωμένα το δάκτυλο της, και μετά έλυσε τα μάγια, με ένα μικρό παλαμάκι.
«Επιτέλους! Μπορώ να κουνηθώ.»
«Ωραία λοιπόν, ακολούθησε με…» είπε ο δράκος.
Περάσανε στην σπηλιά ακολουθώντας το δράκο μέσα από ένα σκοτεινό διάδρομο. Σε όλη αυτήν την διαδρομή μιλούσαν όλοι μαζί για την αποστολή της Σεσίλιας.
Έπειτα έφτασαν στο σημείο που ο δράκος φύλαγε το όπλο που θα σκότωνε τον πατέρα του.
«Λοιπόν φτάσαμε… Κατάλαβες τώρα για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσεις;» είπε ο δράκος ενώ την κοίταζε στα μάτια.
«Ναι περίπου… Πρέπει να νικήσω τον πατέρα σου, ο οποίος είναι ένας μοχθηρός μάγος. Το τόξο θα είναι το όπλο μου, αλλά το όπλο του πατέρα σου είναι ένα ραβδί που πάνω στην κορυφή του έχει μια μαγική πέτρα με την οποία πρόκειται να αναστήσει τους νεκρούς. Το τόξο που θα πάρω είναι μαγικό και τα βέλη θα βγάζουν φωτιά…Αυτά…!»
«Και να προσέχεις τον στρατό του, είναι ισχυρός…» συμπλήρωσε με ένταση ο δράκος.
«Και κάτι ακόμη…» άρχισε να λέει η Έλλη.«Καλή τύχη και βασιζόμαστε απάνω σου! Εμείς και ολόκληρος ο κόσμος.»
«Εντάξει…τώρα αγχώθηκα… Λοιπόν που είναι αυτό το τοξάκι;» ρώτησε νευρικά η Σεσίλια τον δράκο.
«Εδώ είναι» είπε ο δράκος και της έδειξε το τόξο. Ήταν ακριβώς το ίδιο όπως το είχε δει στο όνειρο της.
«Είναι πανέμορφο!» ψιθύρισε η Σεσίλια πιο πολύ στον εαυτό της παρά στους άλλους, και πήρε το τόξο να το περιεργαστεί.
«Ναι το ξέρουμε αυτό» είπε η Έλλη και μετά συνέχισε με περηφάνια ,«να φανταστείς φτιάχτηκε από όλες τις νεράιδες και μετά ο δράκος φύσηξε με την φλόγα του και το έκανε ανίκητο.»
Η Σεσίλια είχε μείνει άναυδη, αλλά δεν είπε τίποτα άλλο. Έτσι με την βοήθεια της νεράιδας ντύθηκε κατάλληλα για τον πόλεμο, έπειτα πήρε την θήκη με τα βέλη και τα έβαλε στην πλάτη ενώ το τόξο το κράταγε στο χέρι της.
«Είμαι έτοιμη!» είπε με όλο αποφαστικότητα η Σεσίλια.
«Καλή τύχη!» είπε ο δράκος και η Έλλη ταυτόχρονα. Έπειτα η Έλλη με το ραβδί της το μικρό άνοιξε μια πύλη και ένευσε στην Σεσίλια να προχωρήσει.
«Εντάξει πάω…» είπε η Σεσίλια και μετά από λίγα δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε.
«Είσαι σίγουρος ότι θα καταφέρει;» ρώτησε η Έλλη τον δράκο.
«Ναι είναι η εκλεκτή… Και το τόξο όπως ξέρεις είναι μαγικό και αθάνατο…»
«Και πόσο σίγουρος είσαι ότι αυτή είναι η εκλεκτή;»
«Δεν έπαθε τίποτα όταν άγγιξε το τόξο…»
«Δηλαδή αν δεν ήτανε η Εκλεκτή θα πέθαινε όταν το άγγιξε;»
Ο δράκος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
Ταυτόχρονα η Σεσίλια πέρασε την πύλη και βγήκε σε έναν άγνωστο μουντό τόπο.
Όλα ήτανε σκοτεινά, και παντού υπήρχαν άνθρωποι με κουκούλες. Από εκεί κατάλαβε η Σεσίλια ότι ήτανε ο στρατός του πατέρα του δράκου. Λίγο πιο πέρα στην κορυφή του βουνού φάνηκε μέσα από την ομίχλη ένα κάστρο απόμακρο και μυστηριώδες.
«Ωραία πρέπει να ξεκινήσω την αποστολή μου…» είπε απρόθυμα η Σεσίλια, λες και δεν ήθελε να κάνει τίποτα παρά να μείνει εκεί για πάντα.
«Εεε, ποια είσαι εσύ;» Ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο της Σεσίλιας και την καθήλωσε. Η Σεσίλια ούρλιαξε από τον φόβο της, και άρχισε να κουνάει τα χέρια της πέρα δώθε… Μέχρι που το δεξί της χέρι χτύπησε τον άνθρωπο που ήτανε πίσω της. Όταν γύρισε το κεφάλι της για να δει ποιος ήτανε είδε ότι ήτανε ένα φρουρός, από τον στρατό του μάγου. Χωρίς να σκεφτεί τι έπρεπε να κάνει,. τον κλώτσησε στα αχαμνά του. Αυτός έπεσε κάτω από τον πόνο …
«Φιουυ…παραλίγο…!!!» είπε η Σεσίλια, αλλά πριν γυρίσει προς την άλλη μεριά αισθάνθηκε ένα βελάκι στο λαιμό της. Το έβγαλε γρήγορα αλλά… «Ωω σκατά» κατάφερε να ψιθυρίσει η Σεσίλια όσο ένοιωθε τα πόδια της να βαραίνουν και να σωριάζεται χάμω…
«Πιάστε την, και πηγαίνετε την στο αφεντικό αυτός θα αποφασίσει τι θα την κάνουμε!» ακούστηκε μια φωνή λίγα μέτρα από το σωριασμένο λιπόθυμο κορμί της Σεσίλιας.
Όταν συνήλθε, ένοιωθε τα χέρια της να πονάνε και άνοιξε σιγά-σιγά τα μάτια της για να συνηθίσει στο σκοτάδι. Και τότε κατάλαβε ότι ήταν αλυσοδεμένη με τα χέρια κρεμασμένα στο ταβάνι.
«Που βρί..βρίσκομαι;» ψέλλισε με δυσκολία η Σεσίλια.
«Βρίσκεσαι σε ένα από τα πολυτελή μέρη του κάστρου μου.» ακούστηκε μια φωνή.
«Ποιος είσαι;» τον ρώτησε η Σεσίλια. Και προσπάθησε να δει προς τα που ήτανε.
«Κάποιος από τους πολλούς! Ή καλύτερα να πω, κάποιος που θα κατακτήσει τον κόσμο!» είπε και άρχισε να γελάει σατανικά.
«Εσύ…!!!» είπε η Σεσίλια αγριεμένα.
«Ναι εγώ! Και όπως το σκέφτεσαι καλή μου. Είμαι ο μάγος!» είπε και καυχήθηκε μόνος του.
«Θα σε καταστρέψω!!!» είπε πιο αγριεμένα η Σεσίλια προς αυτόν.
«Χωρίς το τόξο; Πως;» είπε και γέλασε. Και τότε η Σεσίλια κατάλαβε ότι δεν είχε πλέον το τόξο.
«Μου το κλέψατε;»
« Να πω την αλήθεια έπρεπε να βρω ένα μαγικό για να το μεταφέρω σε ένα ασφαλές μέρος που δεν θα το έβρισκες ποτέ. Βλέπεις κανείς δεν μπορεί να το κρατήσει στα χέρια του, ανήκει μόνο στην Εκλεκτή, που είσαι εσύ!» είπε ο μάγος.
«Γιατί αν το κρατούσε κάποιος στα χέρια του τι θα πάθαινε;» ρώτησε με απορία η Σεσίλια.
«Καπνός! Να στο πω πιο λιανά, θα έπιανε φωτιά. Γι’αυτό εγώ με κάποιο τρόπο χωρίς να το αγγίξω το μετέφερα σε ένα μυστικό δωμάτιο.» είπε σαρκαστικά ο μάγος.
«Νομίζεις ο,τι είσαι αστείος! Θα βγω από εδώ μέσα και θα σε εξαφανίσω!» είπε η Σεσίλια θυμωμένη.
«Μέχρι να βρεις τον τρόπο θα τα πούμε! Κρίμα για μια ωραία κοπέλα σαν και σένα, χαραμίζεται για το καλό του κόσμου.» είπε και έκανε ένα βήμα να φύγει. « Φυλάτε την!» πρόσταξε έπειτα σε κάτι φρουρούς, και έφυγε.
Η Σεσίλια έμεινε μόνη της… «Απέτυχα» ψιθύρισε στον εαυτό της και άρχισε να κλαίει σιγανά.
«Σου έλειψα;» ακούστηκε μια γνωστή σιγανή φωνή δίπλα της.
«Έλλη εσύ είσαι; Είσαι εδώ;» ρώτησε η Σεσίλια.
«Ναι εγώ είμαι. Αλλά για την ακρίβεια δεν είμαι ακριβώς εδώ…» είπε η Έλλη.
«Και πως στο καλό σε ακούω…; Είναι μήπως κάποιο όνειρο;»Ρώτησε απορημένα η Σεσίλια.
«Όχι, για την ακρίβεια κάνω γιόγκα αυτήν την στιγμή, και όταν συγκεντρώνομαι σε ένα άτομο μπορώ να του μιλήσω.» είπε η Έλλη.
«Ε;» ήτανε το μόνο που μπόρεσε να πει η Σεσίλια.
«Καλά! Τέλος πάντων είναι κάτι που κάνουν οι νεράιδες! Δεν είμαι εδώ όμως για να σου πω, τι κάνω εγώ αλλά για το τι θα κάνεις, γιατί βλέπω ότι κόλλησες.» είπε η Έλλη σοβαρά.
«Έλα, το πρόσεξες και εσύ;» ρώτησε ειρωνικά η Σεσίλια.
«Δεν θα ήθελα να τσακωθώ τώρα μαζί σου, γιατί πρέπει να βιαστείς. Λοιπόν άκου…» πριν ολοκληρώσει την φράση της η Έλλη, την διέκοψε η Σεσίλια λέγοντας της ψιθυριστά.
«Περίμενε θα μας ακούσουν οι φρουροί»
«Δεν μας ακούνε, είμαι στο μυαλό σου» είπε νευρικά η Έλλη.
«Τότε πως…» είπε να πει η Σεσίλια αλλά την διέκοψε η Έλλη που της είπε αγριεμένα.
«ΣΚΆΣΕΕΕΕ!!!» Αφού είδε ο,τι η Σεσίλια δεν έκανε τίποτα για να ξαναμιλήσει άρχισε να ξαναμιλάει. « Κοίτα δεν είναι ότι δεν σε συμπαθώ, σε συμπαθώ πάρα πολύ! Αλλά πρέπει να με ακούσεις χωρίς να με ρωτάς. Μην φοβάσαι! Είσαι πιο δυνατή από τι θα πίστευες… Έχεις μια δύναμη μέσα σου που δεν έχεις ανακαλύψει μάλλον ακόμα…Αλλά αν συγκεντρωθείς και δεν κλαψουρίζεις θα τα καταφέρεις! Πιστεύουμε σε σένα! Είσαι η μόνη μας λύση! Μην φοβάσαι είσαι πιο δυνατή και από τον μάγο… απλά πρέπει να βρεις την δύναμη σου! Καλή τύχη! Φεύγω…»
«Περίμενε…» είπε η Σεσίλια αλλά ήτανε αργά γιατί η Έλλη είχε ήδη εξαφανιστεί. «Εντάξει, τότε ας προσπαθήσουμε!» είπε στον εαυτό της και έκλεισε τα μάτια της για να συγκεντρωθεί… «Πρέπει να βρω την δύναμη μου, πρέπει να βρω την δύναμη μου!» Και όταν είπε για μια τελευταία φορά δυνατά «Πρέπει να βρω την δύναμη μουυυυ!!!!...» ξαφνικά οι αλυσίδες έσπασαν.
«Τι έγινε;» ρώτησε ένας από τους φρουρούς στους άλλους.
«Κάτι νομίζω έσπασε… Πάω να κοιτάξω και…» αλλά πριν συνεχίσει την φράση του ένας άλλος φρουρός, και τα κάγκελα έσπασαν με κρότο και η Σεσίλια βρέθηκε ελεύθερη.
«Τι στο διάολο;» ρώτησε ένα άλλος και έμεινε με ανοιχτό το στόμα.
«Γεια σας, αγόρια σας έλειψα;» ρώτησε σαρκαστικά η Σεσίλια ενώ είχε εμφανιστεί μπροστά τους.
«Πιάστε την!» φώναξε ένας άλλος φρουρός στους άλλους, που στέκοταν σαν αποβλακωμένοι.
«Ναι! Ναι!» ακουστήκαν επιτέλους οι φωνές των υπολοίπων. Και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος της.
«Ωραία! Ας ξεκινήσει το γλέντι!» Ο πρώτος που είχε φτάσει αρκετά κοντά της, έφαγε μια μπουνιά δυνατή στο στομάχι του. Έπεσε κάτω, αλλά σηκώθηκε σχεδόν αμέσως. Τότε η Σεσίλια με μια γυριστή κλωτσιά στον αέρα, τον έριξε κάτω μια και καλή. Έπειτα κοντά της, ήρθανε και οι υπόλοιποι φρουροί με τα ξίφη τους, γύρω στους πέντε ήτανε και την περικυκλώσανε. Και όταν σχεδόν ταυτόχρονα ξεκινήσανε για να την χτυπήσουνε, αυτή έκανε μια διπλή κωλοτούμπα στον αέρα που την πήγε λίγο πιο πέρα από αυτούς. Το αποτέλεσμα με την κωλοτούμπα ήτανε ο,τι οι φρουροί χωρίς να έχουν στόχο πια την Σεσίλια τραυματιστήκαν μεταξύ τους!
«Πάει και αυτό!» είπε χαρούμενα η Σεσίλια, και άρχισε να τρέχει προς την πόρτα της εξόδου.
«Πας κάπου μικρή;» την ρώτησε ένας πιο μεγαλόσωμος άντρας που εμφανίστηκε μπροστά της.
«Έλεγα να βγω έξω, να δω τον κόσμο μωρέ…» είπε εκείνη κάπως τρομαγμένα.
«Άλλη φορά!» είπε ο άντρας και γέλασε σαρκαστικά, ενώ με μια κλωτσιά στο στομάχι της, την έριξε κάτω με δύναμη.
«Πως θα τα καταφέρω;» ρώτησε από μέσα της σφαδάζοντας από το στομάχι της, και ξαφνικά σαν να θυμήθηκε τα λόγια της Έλλης πήρε φόρα και σηκώθηκε αμέσως από το έδαφος, και άρχισε να τρέχει προς αυτόν, και με μια μπουνιά στο στομάχι του, τον έριξε κάτω. Έπειτα πήρε ένα ξίφος και τον κάρφωσε στην καρδιά του.
«Συγνώμη αλλά δεν ήθελα να γίνει έτσι…» είπε δήθεν στεναχωρημένα η Σεσίλια στον πτώμα του άντρα, και έφυγε.
Πριν καλά-καλά φτάσει στον πάνω όροφο του κάστρου, κάτι την μάγεψε. Μια μουσική ήρεμη, και έτσι χωρίς να ξέρει τι είναι άρχισε να την ακολουθεί, ώσπου έφτασε σε μια πόρτα ξύλινη.
«Εκεί μέσα είναι!» είπε ψιθυριστά. Και τότε άνοιξε την πόρτα, με δυσκολία. Τα μάτια της έτσουξαν από το τόσο φως που είδαν, αλλά όταν άρχισε να σβήνει το φως, είδε το τόξο με την θήκη που είχε τα βέλη. «Το τόξο… πρέπει να το φτάσω…» είπε η Σεσίλια αποφαστικά και άρχισε να τρέχει προς το μέρος του, ώσπου όταν τελικά είχε φτάσει στο τόξο, αλλά πριν προλάβει να το αρπάξει στα χέρια της, κάποιος φώναξε από την πόρτα…
«Αντίο πριγκίπισσα…!!!» και κλείδωσε τη πόρτα.
«Ωραία και τώρα τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω» ρώτησε κατσουφιασμένα η Σεσίλια.
«Πάρε το τόξο με ένα από τα φλεγόμενα βέλη και στόχευσε την πόρτα…» ακούστηκε από το βάθος η φωνή της Έλλης.
«Που στο καλό είσαι πάλι;» ρώτησε συνοφρυωμένα η Σεσίλια.
«ΑΠΛΑ ΠΑΡΕ ΤΟ ΤΟΞΟ ΜΕ ΤΟ ΦΛΕΓΟΜΕΝΟ ΒΕΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΕΥΣΕ ΕΝΤΑΞΕΙ;;;;;» ακούστηκε θυμωμένη η Έλλη.
«Εντάξει, εντάξει!» είπε η Σεσίλια και άρπαξε αυτήν την φορά για τα καλά το τόξο. Πήρε ένα από τα βέλη και στόχευσε την πόρτα. Έπειτα άφησε το βέλος να πάει προς αυτήν. Και έπειτα όλο το δωμάτιο είχε πάρει φωτιά.
«Ωραία! Ώρα να φεύγω!» είπε η Σεσίλια με θάρρος και περπάτησε γρήγορα προς τη πόρτα. Πέρασε με προσοχή την φωτιά που ήτανε σχεδόν γύρω της,
και βγήκε εντελώς έξω από το δωμάτιο.
Λίγο πιο πέρα κοντοστάθηκε σε μια κόχη του κάστρου για να δει τι γινόταν έξω. «Πρέπει να βιαστώ! Γαμώτο μου!» Έξω ήτανε ο μάγος και γύρω του ήτανε οι άντρες του προετοιμασμένοι για όλα! Η Σεσίλια χωρίς σχέδιο, χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξε προς την πύλη του κάστρου.
Βγήκε έξω και ξαφνικά από το πουθενά εμφανιστήκαν οι άντρες του μάγου. «Ωραία, το έχεις Σεσίλια! Το έχεις! Μόνο ένα βέλος και θα καούν! Μόνο ένα!» έλεγε συνέχεια η Σεσίλια στον εαυτό της.
Έπειτα πήρε ένα βέλος και σταθερά συγκεντρωμένη έβαλε το βέλος στο τόξο και περίμενε, περίμενε μέχρι «παφφ» το βέλος έφυγε από την θέση του και χτύπησε τους άντρες. Όλοι είχαν πάρει φωτιά. Χαμογέλασε και προχώρησε προς το στόχο της. Ο μάγος που γελούσε σατανικά, μόλις είδε την Σεσίλια του κόπηκε απότομα το γέλιο του.
«Πως;;;Τι;;;; Πως ξέφυγες;» είπε αγριεμένος που μέχρι και τα μάτια του κοκκίνισαν από το θυμό του.
«Ξέχασες κάτι…!!!» είπε η Σεσίλια πονηρά σε αυτόν.
«Τι;…» Αλλά πριν πει τίποτα άλλο, η Σεσίλια στόχευσε με το βέλος, τους άντρες του και πριν ρίξει κάθισε στα πλάγια και είπε ψιθυριστά στο τόξο που ήτανε έτοιμο να εκτοξεύσει το βέλος.
«Θέλω αυτό το βέλος να πάρει όλους τους άντρες με την σειρά.» Έκλεισε τα μάτια της και έριξε. Όταν τα ξανάνοιξε, είδε όλους τους άντρες να είναι κάτω στο έδαφος να καίγονται, αν και μερικοί από αυτούς είχαν γίνει ήδη καπνός.
«Μα πως;» ψέλλισε ο μάγος και την κοίταξε θυμωμένος.
«Ξέχασες κάτι, σου είπα πριν! Αλλά θα στο θυμίσω εγώ η ίδια… Είμαι η Εκλεκτή γέρο, μάγο!» είπε κοροϊδευτικά η Σεσίλια προς αυτόν.
«Ότι και να λες εγώ θα αναστήσω τους νεκρούς και θα κατακτήσω τον κόσμο!» είπε ο μάγος, και έβγαλε από την κάπα του το μαγικό ραβδί που είχε απάνω την μαγική πέτρα!
«Δεν θα σε αφήσω να το κάνεις αυτό!» είπε η Σεσίλια και έβγαλε στα γρήγορα ένα βέλος, αλλά πριν το ρίξει, έπεσε κάτω στο έδαφος από το άγχος της. «Αααα! Αγχώθηκα γαμώτο! Τι θα κάνω τώρα;;;!!!» είπε η Σεσίλια και άρχισε να κλαίει ώσπου…
«Σταμάτα να κλαις επιτέλους! Σου έχει γίνει εμμονή αυτό το πράγμα! Κακιά συνήθειαααα!!!»
«Έλλη εσύ είσαι! Μάλλον δεν είσαι! Γιατί πάλι στο μυαλό μου είσαι!» είπε θλιμμένη η Σεσίλια!
«Δυστυχώς δεν είμαι!» είπε και αναστέναξε η Έλλη.
«Δηλαδή είσαι εδώ;;» ρώτησε επίμονα η Σεσίλια.
«Ναι! Εδώ είμαι για να σου αυξήσω λίγο το θάρρος σου! Γι’αυτό πάρε το βέλος και στόχευσε το μάγο αλλά πριν το ρίξεις θα πεις αυτά τα λόγια «Κάνε να πέσει στα βαθιά! Να χαθεί για πάντα μακριά!» Εντάξει;»
«Εντάξει!» είπε η Σεσίλια και πήρε το βέλος από κάτω και στόχευσε αλλά πριν το ρίξει είπε «Κάνε να πέσει στα βαθιά! Να χαθεί για πάντα μακριά!» και το έριξε! Δεν θα μάθουμε ποτέ και δεν θα μάθει ποτέ η Σεσίλια αφότου έριξε το βέλος στον μάγο τι απόγινε ο μάγος.
Το επόμενο πρωί, η Σεσίλια ξύπνησε με το κεφάλι της να πονάει. Σκέφτηκε μήπως ήτανε στο σπίτι της, αλλά το δωμάτιο ήτανε διαφορετικό. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Την άνοιξε και περπάτησε στο διάδρομο. Πήγε προς σε ένα παράθυρο και κοίταξε έξω. Είδε έναν καλογυμνασμένο άντρα με μακριά ως το ώμο μελαχρινά μαλλιά. Όταν τον κοίταξε πιο προσεκτικά είδε, ότι είχε πράσινα μάτια αλλά επίσης ήτανε ψηλός.
«Καλός ε;» την ρώτησε μια μικροσκοπική φωνή ξαφνικά!
«Ναι…Ποιος είναι;» ρώτησε την Έλλη η Σεσίλια με περιέργεια.
«Γιατί δεν πας να τον ρωτήσεις;! Είπαμε σου κάνουμε χάρες! Αλλά κάνε και κάτι μόνη σου!» της είπε η Έλλη και έφυγε από το παράθυρο κρυφογελώντας. Η Σεσίλια κοίταζε τον νεαρό άντρα, ώσπου ξαφνικά την είδε και αυτός. Αλλά αυτή κρύφτηκε αμέσως. Έπειτα αποφάσισε να πάει στο δωμάτιο να βρει κάτι πιο απλό να βάλει.
Φορούσε ένα απλό άσπρο φόρεμα μέχρι τα γόνατα, τώρα πια ήτανε στην πύλη του κάστρου. Δηλαδή παλατιού από ο,τι αποδείχθηκε μετά από κάτι ώρες περιπλανήσεως.
Ο νεαρός άντρας ήτανε έξω μιλούσε με κάποιους εκεί, αλλά μόλις την είδε τους αποχαιρέτησε και πήγε κοντά της.
«Α! Η Σεσίλια μας!» είπε και την φίλησε στο χέρι της με σεβασμό.
«Και εσύ είσαι;» είπε ντροπαλά αυτήν.
«Πρίγκιπας αυτού του παλατιού! Γενικά σε ευχαριστώ που το έσωσες! Και έσωσες και τον κόσμο από το πατέρα μου» είπε αυτός με ένα χαμόγελο.
«Για περίμενε μισό λεπτό, αν σε έσωσα το παλάτι και τον κόσμο; Είσαι…Ααααα!» είπε η Σεσίλια και έμεινε με ανοιχτό το στόμα.
«Ναι ήτανε ο δράκος, και τον έσωσες! Και τώρα είναι όλα τέλεια! Και ζήσαμε εμείς καλά και εμείς καλύτερα!» είπε η Έλλη που είχε μπει ανάμεσα τους.
«Περίμενε δεν γίνεται να τελειώσουμε έτσι την ιστορία!» είπε ο νεαρός αγανακτισμένα.
«Και τι περιμένεις να πούμε;» είπε η Έλλη προς αυτόν.
«Άστο σε μένα!» είπε στην Έλλη και έπειτα στράφηκε προς την Σεσίλια που είχε μείνει άφωνη σε όλη την συζήτηση που έκαναν οι άλλοι. «Σεσίλια ξέρω ο,τι κατά κάποιον τρόπο έχεις μείνει άφωνη! Αλλά ναι είμαι ο πρίγκιπας αυτού του παλατιού και το όνομα μου είναι Ράσελ, και ναι ήμουν ο δράκος και ζητώ ταπεινά…» πριν την ολοκληρώσει την πρότασή του κάθισε γονατιστός προς την Σεσίλια.
«Τι θα της κάνεις από τώρα πρόταση γάμου; Δεν είναι λίγο νωρίς; Καν δεν την ξέρεις!» είπε η Έλλη σκουντώντας τον.
«Όχι καλέ! Απλά Σεσίλια σου ζητώ ταπεινά συγνώμη και ελπίζω κάποια μέρα να με συγχωρήσεις!» είπε ο Ράσελ θλιμμένα ελπίζοντας να τον συγχωρήσει κάποια μέρα.
Και φυσικά τον συγχώρεσε μετά από κάτι εβδομάδες, και μετά από κάτι χρόνια παντρευτήκαν…
«Και άσε το υπόλοιπο να το πω εγώ!» Τσίριξε από το βάθος η Έλλη. «Και λοιπόν θεατές μου! Ζήσαμε εμείς καλά… Και βαριέμαι να το πω το υπόλοιπο! Το ξέρετε! Αι καληνύχτα τώρα!»

ΤΕΛΟΣ

ποποοοοο μα ειναι τελειο το λατρευψαα λατρευω τους τοξοτες μιας κι ειμαι στο ζωδιο....^^ ποποο μπραβοοοοοοοοοο

Είσαι τοξότρια δηλαδή;; Ωραίο ζώδιο!

Σε ευχαριστώ πολύ αν νομίζω ο,τι υπερβάλλεις...

οχι δεν ειμαι αληθεια μονο στο ζωδιοο

οχι δεν υπερβαλλω κθολου ^_^

Τι είσαι και αληθινή;;;;

Εντάξει τότε, αφού το λες εσύ!

οχι καλεεεε μονο το ζωδιο ειμαι τοξοτης

ναι ναι το λεω να σαι κι η νικητρια

Ααα οκ!

Ναι πολύ ψηλά με ανεβάζεις και θα πέσω απότομα!

μπααα οχιιι την καλυτερη θεση θα παρεις ^^ μονο εγω μην παρω τιποτα κι ολα οκκκ

έλα μην ακούω βλακείες! Και εσύ την καλύτερη θα έχεις!

νοπεεεεε να βγειτε εσεις....^^ εγω νικαω αλλου κι αλλου ^^ (στην ζωγραφικη μην βαζετε το μυαλοδακι σας αλλου :PpPpPpPp )

Χαχα εγώ δεν το βαλα αλλά τέλος πάντων! :Ρ

οχι απλα το λεω γιατι μου εχουν πει αλλα κι αλλα

Τότε είναι χαζοί άνθρωποι! :Ρ

ποτε δεν ξερεις ^^:P

Ναι σωστό και αυτό! :Ρ

χαχαχα ναι οντως νομιζω πως το χω ριξει στις φιλοσοφιες κι κινδυνευιε η υγεια μμμ

Οοοοο πολύ ωραίο και αυτή η Έλλη η νεράιδα έχει πολύ χιούμορ!

Σε ευχαριστώ και αυτό είπε και η μαμά μου! :Ρ

Κι εμένα μου άρεσε η Έλλη! Είχε πολλή πλάκα!
Και η ιστορία μου άρεσε!

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!!!

ναι καλη επιτυχια ^^

Χαχα ευχαριστώ Χριστίνα!

Και επίσης κορίτσια καλή επιτυχία!

Καλή επιτυχία, Μαράκι, στον διαγωνισμό! Καλή επιτυχία σε όλους, βασικά (μην πεις τπτ Μάνια, θα σου στείλω μανιασμένο pm -.- )

ναι καλη επιτιχια ξανα Μαρια?

(???_???)?

Ναι οκ...

Ευχαριστώ...

και εμενα μου αρεσε πολυ η ιστορια σου...
ειναι ο πρωτος διαγωνισμος στον οποιο ειμια παρουσα, μιας και κατα την διαρκεια των 2 προηγουμενων δεν εμπαινα...

καλη σου επιτυχια παντως!