Το Σπίτι Στην Ουαλία

εμεινα εκπλικτη Το Σπίτι Στην Ουαλία - Σελίδα 2 954599

Χαχαχχαχαχ σε ευχαριστω!

τιποτα

Πολύ καλή ιστορία

Ευχαριστωωω!

Τίποτα!

Σπόιλερ:

Συνέχισε αλλιος θα βάλω την Αργυρώ να σε καταραστη!!!

Οκ...λοιπόν αύριο έχει και συνέχειαααα!!

Πολύ ωραίο!!

<<Το σπίτι στην Ουαλία>> Final Chapter
Λονδίνο 2012 Άνθρωποι σχεδόν απο όλον τον κόσμο έχουν συγκεντροθεί στο Λονδίνο της Μεγάλης Βρετανίας για να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς αγώνες.Ο Τζόν δεν ήταν και πολύ χαρούμενος στην ιδέα οτι όλοι οι δρόμοι του Λονδίνου θα είναι γεμάτοι κόσμο....ο Τζόν ήταν αρκετά μοναχικός τύπος,το μόνο μέρος που μπορούσε να είναι ο εαυτός του ήταν η ομάδα ghost hunt που είχε ενταχθή απο τον Μάιο.Εκεί δεν είχε να κρύψει κάτι γιατί όλα τα παιδιά εκεί ήταν σαν και εκείνον.Ήταν μοναχικά αλλά ο καθένας ήταν ξεχωριστός. Ο Τζόν έφυγε απο το σπίτι του τρέχοντας για να πάει στο σπιτάκι που έδρευε η ομάδα ghost hunt χτύπησε την πόρτα συνθηματικά.Του άνοιξε ο Μάικ ο αρχηγός....τον καλημέρησε με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο και του είπε να περάσει μέσα.Μέσα ήταν σχεδόν όλοι ο Άλεξ,η Μπέθανη,η Μπεατρίς,η Άλις,ο Νίκολας και ο Χάντ.Όλοι είχαν συγκεντρόσει τα βλέματά τους πάνω σε έναν παλιό χάρτη ο Τζόν πήγε να δεί τι χάρτης ήταν.Ήταν ένας χάρτης της Ουαλίας ο Τζόν αναρωτήθηκε γιατί δεν είχαν πάει τόσο μακριά για ghost hunt ποτέ.Τους ρώτισε και εκείνη του αποκρήθηκαν οτι σε 10 μέρες θα πήγαιναν σε ένα πολύ παλιό σπίτι στην Ουαλία σηγκεκριμένα το σπίτι ήταν πάνω απο 134 χρωνόν ο Μάικ ανακύνοσε οτι θα πάνε εκείνος,ο Τζόν,η Μπέθανι,η Μπεατρίς και η Άλις τα 3 αγόρια θα έμεναν εκεί για να πέρνουν τα μυνήματα που θα τους έστελναν. Ο Τζόν δέχτικε με χαρά να πάει μαζί τους έτσι του έδωσαν ένα σακίδιο με πληροφορίες για την κατάσταση του σπιτιού,προηγούμενους κατοίκους κτλ.Ο Τζόν τα μελέτησε στο σπίτι του αλλά αυτό που του κέντρισε κατά κάποιο τρόπο την απορία ήταν γιατί τα 2 παιδιά της προηγούμενης οικογένειας(Μάρκος και Ζάκρα Μόραν) πέθαναν μέσα στο σπίτι και πιο συγκεκριμένα στο υπόγειο. Πέρασαν 10 μέρες....ο Τζόν αποχερέτησε την μητέρα του και έφυγε απο το σπίτι,πήγε στο σπιτάκι της ομάδας του άνοιξε η Άλις μετά είδε και τους άλλους να τον περιμένουν μπήκαν στο αυτοκίνητο του Μάικ και έφυγαν....μέσα σε 1 μέρα έφτασαν στην Ουαλία σε ένα μικρό χωριό...μόλις έφτασαν κατέβηκαν απο το τροχόσπιτο και άνοιξαν την πόρτα.Το πρώτο μέρος ήταν να τοποθετήσουν μαγνητόφωνα σε κάθε 2 γωνίες του κάθε δωματίου μόλις τα τοποθέτησαν βγήκαν κλείδωσαν την πόρτα και μπήκαν στο τροχόσπιτο. Την επόμενη μέρα πήγαν να μαζέψουν τα μαγνητόφωνα και μετά τα πήγαν στο τροχόσπιτο και τα έστειλαν στον Άλεξ.Ο Άλεξ τους είπε οτι θα αργήσει λίγο γιατί είναι πάρα πολλά όμως τους πρότεινε να συνεχίσουν της έρευνες.Έτσι μετά απο κανένα 2ωρο μπήκαν μέσα στο σπίτι...άρχησαν να εξερευνούν ένα προς ένα τα δωμάτια.Όμως το μόνο δωμάτιο που παραξενεύτηκαν ήταν ένα δωμάτιο με ένα πολύ υγρό και δύσοσμο κρεβάτι και μιά ντουλάπα..το παράξενο ήταν ότι αφου το σπίτι είναι εγκαταλελημένο εδω και σχεδόν 50 χρόνια είναι πολύ περίεργο υγρό κρεβάτι και κλειδωμένο παράθυρο.Μετά απο 1-1,5 ώρα έρευνας ανακάλυψαν οτι το κρεβάτι είχε επάνω του θαλασσινό αλάτι και λίγα χιλιόμετρα πιό κάτω ήταν ένας βάλτος.......τα άλλα δωμάτια είχαν στρομένα κρεβάτια με ωραία μεταξωτά παπλόματα και σεντόνια και μεταξωτές μαξιλαροθήκες.Καθώς έψαχναν στο περίεργο δωμάτιο ανακάλυψαν ένα βιβλίο που έλεγε για το πώς να καλέσεις ένα δαίμονα.Το βιβλίο φενόταν οτι ήταν χρησημοποιημένο. Είχαν περάσει 4 μέρες και δεν είχαν απάντηση απο τον Άλεξ οπότε ο Μάικ είπε να συνεχίσουν στο υπόγειο.Έτσι και έκαναν κλείδωσαν το τροχόσπιτο και μπήκαν στο σπίτι κατέβηκαν στο υπόγειο με μιά κάμερα μόλις πάτησαν τα πόδια τους στο υπόγειο πάτησαν κάτι πολύ μαλακό και άνηξαν τα φώτα αμέσως είδαν τα πτώματα τον 2 μικρόν παιδιόν η Άλις άρχησε να κλαίει αλλά ο Μάικ την υσήχασε μετά προσέξανε την πόρτα με το μαύρο τζάμι η οποία ήταν 4 φορές κλειδωμένη απο μέσα!!Ο Μάικ έσπασε την πόρτα και μπήκε μέσα αλλά μόλις πάτησε το πόδι του αντήκρησε τα 2 παιδιά να κρατάνε 2 τσεκούρια και πίσω απο τα παιδιά ήταν 4 άντρες με μάσκες που κρατούσαν χάτζες(σπαθιά με σχήμα τσεκουριού αλλά με λαβή σπαθιού)μετά τους είπε να κάνουν πίσω και τότε οι άντρες και τα 2 παιδιά έπεσαν πάνω τους να τους σκωτόσουν η Άλις άρχησε να τρέχει να ξεφύγει καθώς ανέβενε της σκάλες έπεσε πάνω στην χάτζα του ενός απο τους άντρες.Ο Μάικ μπόρεσε και πήρε απο έναν άντρα την χάτζα και τον σκώτοσε αλλά μόλις έβγαλε την μάσκα του εξαφανίστικε.Ο Τζόν κλότσισε τον Μάρκο και τον έριξε κάτω ανέβικε πανω του προσπαθόντας να τον πνήξει...η Ζάκρα του επιτέθηκε απο πίσω και τον μαχαίροσε στην πλάτη η Μπέθανι έτρεξε να φύγει όμως δεν πρόσεξε οτι ένας απο τους άντρες είχε ανέβει επάνω απο πρίν,ο άντρας την αποκεφάλισε μετά ο Μάικ σκότωσε και άλλον έναν άντρα και του ξαναέβγαλε την μάσκα και ο άντρας εξαφανίστηκε πάλι.....η Μπεατρίς πήρε το τσεκούρι του Μάρκου και βάρεσε στο κεφάλι την Ζάκρα μετά το πέταξε στον άλλον άντρα.Ο τελευταίος άντρας άρχισε να τρέχει πρός τα πάνω και όταν η Μπεατρίς πήγε να τον σκωτόσει σκόνταψε και χτύπησε στο πόμολο της πόρτας.Ο Μάικ πήρε 2 χάτζες στα χέρια του και σκώτοσε και τον τελευταίο.Μετά κατέβηκε κάτω και προσπάθησε να δεί μήπως κάποιο απο τα μέλη της ομάδας του ήταν ζωντανό όμως...κανένα ίχνος.Ο Μάικ ξέσπασε σε κλάματα και οδηρμούς οι φίλοι του...ο Τζόν,η Άλις,η Μπέθανη και η Μπεατρίς ήταν όλοι τους νεκροί.Ο Μάικ πήγε στο τροχόσπιτο και είδε ένα μύνημα απο τον Άλεξ....ο Άλεξ έλεγε...
<<Μάικ!!!φύγετε απο εκεί στο υπόγειο...τα πτώματα είναι ζωντανά Μάικ....απάντα!!!Μάικ!!!πάρε τους άλλους και φύγετε απο εκεί...σας παρακαλώ ας απαντήση κάποιος!!!!>> Ο Μάικ γύρισε πίσω...μόνος του...άφησε πίσω αυτήν την ιστορία που έφερε το τέλος της υπόθεσης αλλά και της ομάδας του..Μόλις έφτασε στο σπιτάκι...και μπήκε μέσα μόνος του....είδε τον Άλεξ τον Νίκολας και τον Χάντ να περιμένουν μαζί με έναν αστυνομικό.Ο Μάικ δήλωσε σε έναν ιεραία :
<<Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα....δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα...τώρα όλοι μου οι φίλοι είναι νεκροί.....και φταίο εγώ......>>
Ο Μάικ δεν πήγε φυλακή....γιατί δεν υπήρχαν αποδήξεις οτι σκώτοσε κάποιον.Η υπόθεση του σπιτιού της Ουαλίας είχε ποιά κλείσει.....
Τέλος
Αφηγητής Albert Archibald