Η Πριγκίπισσα του Φωτός!

yeaaaapppp ετσι ειναι....οι πιο πολλες ειναι αληθινες βασικα 1 ειναι αλα την αλλαζουν συμφωνα με τις παραδοσεις τους

πολύ μαζί σου!

αν ειναι θα σας βαλω μυθους σχετικα με το χωριο των βρυκολακων αν θελετε....

Ναι να βάλεις, αλλά μην τους βάλεις εδώ γιατί θα είμαστε λίγο

Στην κουβεντουλα θα το βαλω ντοντ....

Οκ ανυπομονώ να το διαβάσω..

οκκκκ αλλα θα περιμενετε καμποσα λεπτα γιατι ειναι γραμμενη σε ενα τετραδιο απο την γιαγια μου κι ειναι 3 σελιδες κι με γραματα γιατρου......

Χαχα δεν πειράζει...Εμείς περιμένουμε! :Ρ

αν εχετε τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοση υπομονη ενταξει

Χαχα οκ! Έχουμε!

Μαριααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
τι ωραια ιστορια ειναι αυτη;;;;;;;;;
θελω κι αλλοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ε εντάξει καλή είναι!

Όποτε θέλετε(μου πείτε) σας βάζω το επόμενο κεφάλαιο!

ειναι ετοιμο;;;;
ναι!!!!!!!!!!!!!!!περιμενουμε με αγωνιααααααα!!!!!!!!!!
μπραβο σου γλυκια μου!!!!!!!!!!!!!

Σε ευχαριστώ πολύύύύ!!!!

Να λοιπόν και η συνέχεια, δεν είναι καλή, αλλά κάτι λέει!


Κεφάλαιο 3ο “Τα πρώτα βήματα της Πριγκίπισσας”


« “Τι είμαι;” είπε η Μαρία σαν να μην είχε ακούσει αυτό που της είχε πει εκείνος. “Είσαι η τελευταία Πριγκίπισσα του Φωτός!”
“Τι παραμύθι μου λέτε τώρα;” Είπε κάπως ειρωνικά εκείνη, και συνέχισε με το ίδιο τόνο λέγοντας “Γιατί η μητέρα μου σταμάτησε να μου λέει παραμύθια από τα 8.” Αυτός την κοίταξε θυμωμένος, αλλά της είπε με ήρεμο τόνο. “Το ξέρω ο,τι αυτό ακούγεται παράλογο αλλά πρέπει να με πιστέψεις…”Αναστέναξε και έπειτα συνέχισε κουρασμένα “Μου ήτανε και μένα δύσκολο, να στο πω εγώ ο ίδιος. Αλλά δεν παίρνω εγώ τις αποφάσεις αλλά Εκείνος.” Είπε και έδειξε προς τα πάνω στον ουρανό. “Και τώρα θέλετε να σας πιστέψω; Και γιατί σας ήτανε τόσο δύσκολο;” Συνέχιζε να μιλάει ειρωνικά η Μαρία. Δεν άντεξε άλλο, όταν μίλησε ξανά προς αυτήν ήτανε σαν να έγινε μια έκρηξη μέσα του! “Επειδή είμαι ο πατέρας σου!”»
« Ο πατέρας της; Το ήξερα!» είπε με υπερηφάνεια η Μαρία, διακόπτοντας τον πατέρα της.
«Ναι καλά σίγα μην το ήξερες!» είπε ο Μάνθος σκουντώντας την Μαρία.
«Εε παιδιά αφήστε τον πατέρα σας να συνεχίσει» είπε η Λαμπρινή, η σύζυγος του Στέφανου προσπαθώντας να χωρίσει τους μικρούς ταραξίες.
«Σε ευχαριστώ γλυκιά μου» είπε ο Στέφανος με όλη την ειλικρίνεια του, που είχε για την γυναίκα του. «Ας συνεχίσουμε λοιπόν… “Ο πατέρας μου;” Είπε η Μαρία έκπληκτη αλλά φωναχτά, μέχρι που και η μάνα της, την άκουσε, λέγοντας της. “Μαρία σε ποιον μιλάς; Είσαι καλά;” Ο Μάνθος κοίταξε προς το μέρος της μητέρας της Μαρίας, και έπειτα γύρισε προς αυτήν. “Να, τώρα κοίτα, τι έκανες! Έρχεται από εδώ, και εγώ δεν θα μπορώ να σου μιλήσω.” “Καλύτερα να είναι και η μητέρα μου εδώ, θα νοιώθω πιο ασφαλής με ένα άτομο που δεν υποκρίνεται!” είπε η Μαρία αγριεμένα προς αυτόν. “Τι;;; νομίζεις ο,τι σου λέω ψέματα;” Την ρώτησε με έκπληξη εκείνος. “Και γιατί πρόκειται να σε πιστέψω; Αφού καν δεν μοιάζεις με τον πατέρα μου.” “Α! τώρα κατάλαβα γιατί δεν με πιστεύεις! Θα σου δείξω αλλά θέλω να καθυστερήσεις λίγο την μάνα σου.” “Εντάξει!” είπε άθελα της η Μαρία. Και έπειτα συνέχισε να μιλάει, αλλά όχι προς αυτόν, αλλά στην μητέρα της. “Μαμά είμαι καλά! Απλά μιλάω μαζί του, μόνη μου.” “Καλά εντάξει κοπέλα μου, όταν τελειώσεις να μου το πεις. Μην νυχτώσουμε όμως.” Είπε η μητέρα της. “ Εντάξει τώρα;” Τον ρώτησε η Μαρία. “Ναι, απλά περίμενε να πάρω την κανονική μου μορφή…” είπε αυτός και ξαφνικά ένα φως τον τύλιξε. Τα μάτια της Μαρίας δεν μπορούσαν πια να κοιτάζουν εκείνον, έτσι έσκυψε το κεφάλι της. Και όταν τελικά το φως έσβηνε σιγά-σιγά, η Μαρία όταν κοίταξε ξανά προς αυτόν, δεν ήτανε αυτός…Και ποιος ήτανε; Ήτανε φυσικά ο πατέρας της. Αυτή δεν μπορούσε να σταματήσει να κοιτάζει τον πατέρα της. Αλλά σαν να βρήκε την μιλιά της είπε κάπως στεναχωρημένα… “Μα πως;” και άρχισε να κλαίει. “Ας πούμε, ο,τι είμαι κάτι σαν πνεύμα, αλλά πιο πολύ άγγελος…” είπε αυτός κοιτάζοντας την. “Και γιατί, εμφανίζεσαι μετά από τόσα χρόνια;” Είπε με ένα τόνο κάπως θυμωμένα προς αυτόν. “Γιατί είσαι σε κίνδυνο, πρέπει να προπονηθείς…” “Να προπονηθώ; Για πιο πράγμα;” ρώτησε με απορία σταματώντας το κλάμα της. “Υπάρχουν κίνδυνοι, γι’αυτό που είσαι αληθινά…” είπε εκείνος λυπημένα. “Και αυτό που είμαι, είπες ο,τι είμαι η Πριγκίπισσα του Φωτός; Και γιατί να είμαι εγώ και όχι τα αδέρφια μου;” ρώτησε ακόμα πιο απορημένη αυτήν. “Γιατί περιέχεις αγνό, ευγενικό και καθαρό αίμα μέσα σου!” είπε ο πατέρας της. “Και αυτό με κάνουν πριγκίπισσα;” Ρώτησε ειρωνικά εκείνη. “Όχι μόνο, αλλά και επειδή από γενιά σε γενιά ο Θεός, διαλέγει την Πριγκίπισσα, αυτή που θα είναι η κατάλληλη.” Είπε σοβαρός αυτός. “Και είμαι εγώ…Απλά δεν μπορώ να το πιστέψω.” “Θα σου δείξω πιο πολλά, όταν θα έχεις χρόνο.” “Εντάξει, τότε θα προσπαθήσω να το χωνέψω…Σε ευχαριστώ μπαμπ.. Ήθελα να πω, σας ευχαριστώ.” Είπε η Μαρία κοιτάζοντας τον λυπημένα και κάπως άβολα, χωρίς να ξέρει πώς να του μίλαγε πια. “Απλά φώναξε με Μάνθο, και όποτε με γνωρίσεις καλύτερα ή θα με συμπαθήσεις ή θα αποδεχτείς επιτέλους μέσα σου, ότι είμαι ο πατέρας σου, μπορείς εύκολα να με φωνάζεις πατέρα, μπαμπά ή ο,τι άλλο θέλεις.” είπε ο Μάνθος, κοιτάζοντας την και αυτήν κατάματα αλλά λυπημένα, έπειτα αναστέναξε και είπε “Αύριο να πας στην πλατεία θα σε συναντήσω εκεί, μαζί και με τους ιππότες σου, που επιλέχτηκαν και αυτοί από τον Θεό. Επίσης θα διαλέξεις άλογο, ή μπορεί αυτό να σε διαλέξει.” “Α!” ήτανε το μόνο που μπόρεσε να πει η Μαρία. “Και κάτι άλλο, όπως οι ιππότες, έτσι και εσύ θα αρχίσετε να κάνετε προπόνηση για να είστε επιφυλακτικοί από τους κινδύνους που θα σας έρθουν.” “Τώρα με τρομάζετε…” είπε η Μαρία. “Μην ανησυχείς κορίτσι μου, είσαι ακόμα στην αρχή! Άντε και τώρα φώναξε την μητέρα σου εγώ φεύγω” είπε ο Μάνθος και έφυγε με το ίδιο φως, που τον έφερε στην κανονική του μορφή. “Γεια” είπε η Μαρία. Έπειτα φώναξε την μητέρα της, και μετά από λίγα λεπτά ξεκινήσανε για το σπίτι τους.»

πολυ ωραια ειναι Μαρια μου!!!!
και πολυ ωραια ιδεα!!!
μου αρεσει πολυ που θυμιζει λιγο παραμυθι!!!!!
μπραβο σου περιμενουμε την συνεχεια οποτε μπορεις!!!!
Μην αργησεις πολυ ομως!!!!

Εεε βέβαια παραμυθάκι για τα παιδιά!

Σε ευχαριστώώώ πολύ!
Καλή είναι η ιδέα, αρκεί να μην σου φεύγει!

Θα προσπαθήσω να την γράψω, άρχισα να γράφω λίγο, αλλά τα παράτησα! Θα την γράψω αύριο..
Δεν αργώώώ!

Άντε γράφε! Μη μας κάνεις να περιμένουμε πολύ

Πώς γίνεται να τον πίστεψε τόσο εύκολα η Μαρία ότι είναι ο πατέρας της; Αν είχε έλλη μορφή πριν, δε θα μπορούσε να πάρει όποια μορφή ήθελε (αναμεσά τους και τη μορφή του πατέρα της); Μου φαίνεται πως είναι λίιιγουλακι εύπιστη. (Όχι ότι δεν του έκανε τη ζωή δύσκολη, δηλαδή )

Και θα μαζευτούν σε μια πλατεία (που μπορεί να περνάει και "φυσιολογικός" κόσμος) ιππότες και άλογα; Δε θα τραβήξει πολλή προσοχή αυτό;

Και κάτι τελευταίο: Μου φαίνεται λίγο παράξενη η αναφορά που κάνεις στο Θεό. Δε λέω ότι είναι κακό, αλλά μου χτυπάει κάπως από την άποψη ότι πώς μπορούν να ξέρουν ότι επιλέγει την πριγκίπισσα κλπ.

Ανυπομονώ για την συνέχεια!!!

χαχα εσύ και οι ερωτήσεις σου! :Ρ

1. Είχε άλλη μορφή, επειδή όπως είχε πει η Μαρία πρώτα-πρώτα συνάντησε έναν παράξενο τύπο που είχε οικειότητα μαζί του...Και όταν άλλαξε μορφή στο τάφο του πατέρα της, όταν τον είδε ήτανε όλο ίδιος με τις φωτογραφίες που έβλεπε! :Ρ

2. Α καλάάά αυτό το λέει στην συνέχεια! :Ρ

3. Και αυτό στο μέλλον θα το μάθουμε...:Ρ

Μπορεί να αργήσω να σας βάλω την συνέχεια αλλά δεν θα είναι για πολύ...:Ρ

Ολη αυτην την ιστορια την δημιουργεις εσυ?

Ναι...

μα ειναι τελεια κι αυτη κι εγω αρχισα να δημιουργω κι με αυτα που ξερω κι με την φαντασια

Τέλεια! ^.^ Ευχαριστώ! πάντως ωραία είναι και η δικιά σου!

δεν εχετε δει ακομα τιποτα

Χαχα κατάλαβα! :Ρ