Άγνωστος κόσμος

παιδια..οι αποριες για την αντζελα και τον νικολας θ αλυθουν στο επομενο κεφαλαιο!!σχετικα με τα ονειρα αυτα που ειχε δει μεχρι τωρα ηταν απο την αντζελα.δεν ξερω αν θα δει και αλλα.οπως μου βγει η ιστορια αλλα αν δει και αλλα δεν θα ειναι απο την αντζελα.μονο σε ειδικες περιπτωσεις

ααα... μηπως θα ειναι δικες της ικανοτητες?

οχι...
λοιπον το 10 κεφαλαιο ηρθε!!!

Κεφάλαιο 10

“Βρικόλακας; Πώς σου ήρθε αυτό Αύρα;”
“Μου ήρθε επιφοίτηση! Απάντα σε παρακαλώ.”
“Φυσικά και όχι Αύρα!”
“Ψεύτη!!”ούρλιαξα. “Μου τα είπε όλα ο Νίκολας.”
“Αυτό το ζώο χώνεται παντού. Μαζί και αυτή η μάγισσα.”
“Μην μιλάς έτσι για αυτούς! Είσαι ή δεν είσαι βρικόλακας; Είναι αλήθεια όλα αυτά;”
“Πρώτον Αύρα ηρέμησε. Δεύτερον με συγχωρείς για τον τρόπο μου μίλησα για αυτούς και τρίτον ναι...είμαι βρικόλακας.”πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε. “Τι θα κάνεις για αυτό; Θα μου κρυφτείς; ”
“Όχι. Είναι πλέον αργά νομίζω για κάτι τέτοιο.”
“Τουλάχιστον το καταλαβαίνεις αλλά ακόμα δεν μου απάντησες.”
“Όχι Σαμ. Δεν θα τρέξω μακρυά σου γιατί δεν θα έχει νόημα.”
“Χαίρομαι που το κατάλαβες.”
“Να σε ρωτήσω κάτι;”
“Φυσικά Αύρα!”είπε αναστενάζοντας.
“Μπα..άστο. Βλέπω ότι σου γίνομαι βάρος. Καλύτερα να φύγω.”
“Ποτέ μην ξαναπείς ότι μου είσαι βάρος. Κατάλαβες;”και κοίταξα αυτά τα υπέροχα μάτια του που με την μικρή δόση θυμού που υπήρχε αμέσως σκοτείνιασαν.
“Εντάξει.”είπα αθώα. “Ο Νίκολας...”και πριν καν προλάβω να αρχίσω την πρόταση στριφογύρισε τα μάτια του. “...ούτε καν με άφησες να ξεκινήσω.”γκρίνιαξα.
“Συγνώμη. Συνέχισε.”
“Λοιπόν. Άκουσα τον Νίκολας να λέει πως μ' αγαπάει και πως αυτό δεν θα αλλάξει. Είπε επίσης πως το ίδιο συμβαίνει και με εσένα. Δηλαδή; Εξήγησε μου καλύτερα.”

Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε να μιλά “Στα υπερφυσικά όντα όπως εμείς,όταν ερωτευόμαστε η αγάπη αυτή δεν ξεχνιέται. Μιας και τα περισσότερα από εμάς είμαστε αθάνατα. Ο Νίκολας σ' αγαπά. Είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για εσένα. Αλλά το ίδιο είμαι και εγώ.”
Ένιωθα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Το ήξερα πως ο Νίκολας ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Αλλά ότι θα διαρκούσε για όσο ζούσε και ότι μ' αγαπούσε και ο Σαμ. Αυτός ο υπέρτατος θεός που μόλις έμαθα ότι είναι και βρικόλακας. Δεν ήξερα πως ένιωθα. Όταν ήμουν με τον Νίκολας ένιωθα πως ήμουν με τον αδερφό μου. Με το άτομο που με καταλαβαίνει. Ενώ με τον Σαμ πάντα ήμασταν στην κόντρα. Ίσως αυτός ήταν ένας τρόπος για να δείξουμε το πως νιώθουμε. Εκείνος είχε παραδεχτεί πως θα με αγαπούσε για πάντα. Τι μου συνέβαινε επιτέλους;
“Αύρα,τι σκέφτεσαι;”ρώτησε ανήσυχα.
“Όσα συνέβησαν απόψε. Αυτά που μου είπε ο Νίκολας. Αυτά που μου είπες εσύ.”
“Μήπως κάτι πιο συγκεκριμένο;”μα ήταν δυνατόν να ήξερε τι σκεφτόμουν; Ή μήπως ήταν τόσο προφανές;
“Ναι. Πιο συγκεκριμένα ο Νίκολας παραδέχτηκε ότι με αγαπάει και ότι θα με αγαπάει για πάντα. Το ίδιο και εσύ. Όμως εγώ τι θα πρέπει να κάνω; Να διαλέξω κάποιον από εσάς; Τον Νίκολας τον έχω σαν αδερφό. Εσύ εισχώρησες μες' την ζωή μου και έφερες τα πάνω κάτω. Τι ρόλο παίζω σε όλα αυτά;”ξέσπασα και ένιωσα να βουρκώνω. Δεν ήθελα να κλάψω. Όχι μπροστά του φυσικά αλλά και γενικά ήταν μια κατάσταση που δεν μου άρεσε καθόλου. Όμως δεν τα κατάφερα. “Γαμώτο...πώς τα κατάφερα έτσι;”μούγκρισα.

Εκείνος τότε με έπιασε από τους καρπούς μου. Ένιωθα ζεστά τα χέρια του πάνω μου.
“Δεν θα έπρεπε να είσαι παγωμένος;”απόρησα
“Όχι. Δεν συμβαίνει αυτό!”χαχάνισε.
Αμέσως σοβάρεψε και είπε. “Αύρα δεν ξέρω τι νιώθεις εσύ για εμένα ούτε για τον Νίκολας. Ούτε ξέρω πως νιώθει ο Νίκολας για εσένα. Όμως ξέρω το πως νιώθω εγώ. Είναι απλό. Σ' αγαπώ.”ένιωθα να λιώνω στο άγγιγμα του και την καρδιά μου να σκιρτά στο άκουσμα αυτόν τον έξεων. Τα μάτια του σιγοκαιγόντουσαν από την ένταση της στιγμής. Και τότε συνέβηκε. Τα χείλι μας ενώθηκαν. Δεν ξέρω ποιος το ξεκίνησε. Αλλά ήταν υπέροχη η αίσθηση των απαλών χειλιών του πάνω στα δικά μου. Και τότε σταμάτησε. Ζαλιζόμουν λίγο αλλά δεν με πείραζε. Ναι τον Νίκολας τον είχα σαν τον μεγάλο μου αδερφό ενώ τον Σαμ τον ήθελα. Πραγματικά τον αγαπούσα και το κατάλαβα εκείνη την στιγμή. Πάντα αναρωτιόμουν τι έκανε. Πού βρισκόταν,αλλά έβρισκα δικαιολογίες για να λέω στον εαυτό μου. Και όμως με ένα φιλί και μόνο όλα ξεκαθάρισαν. Χαμογέλασα και τον είδα να χαμογελάει και εκείνον.
“Εσύ γιατί χαμογελάς;”τον ρώτησα.
“Γιατί σε βλέπω χαρούμενη και ανακουφισμένη. Εσύ γιατί γελάς;”
“Πρώτον για αυτό που μόλις έγινε..”τι κοκκίνισμα.. “...και δεύτερον και βασικότερο γιατί όλα πια ξεκαθάρισαν!”
“Ναι όλα ξεκαθάρισαν.”είπε και πλησίασε κι άλλο.

Δώσαμε άλλο ένα υπέροχο φιλί και ξεκινήσαμε για το σπίτι μου. Σε όλη την διαδρομή περπατούσαμε χεράκι χεράκι.

Είχαμε φτάσει στην είσοδο και με είδε να κάνω μούτρα που έπρεπε να φύγει.
“Πρέπει να φύγεις έτσι;”
“Ναι λυπάμαι. Θα ήθελα να έρθω αλλά πρέπει να φάω.”ανατρίχιασα στο άκουσμα της λέξης αλλά μάλωσα τον εαυτό μου που το σκέφτηκε αυτό.
“Μόλις τελειώσεις θα με πάρεις τηλέφωνο;”
“Θα κοιμάσαι. Δεν θα ήθελα να σε ξυπνήσω. Έχεις ανάγκη από ύπνο.”έγνεψα καταφατικά. Είχε δίκιο άλλωστε.
“Καληνύχτα Σαμ! Αύριο θέλω να συνεχίσουμε την κουβέντα μας.”
“Όπως επιθυμεί η αιτία της ύπαρξης μου.”γέλασα έτσι όπως το είπε. Ξαναήρθε κοντά και με φίλησε πάλι. Δεν νομίζω να έβλεπα εφιάλτες σήμερα. Αυτά τα φιλία του ήταν μέλι. Τόση γλύκα...δεν θα μου το χαλούσε κανείς με τίποτα.

Έκανα ότι είχα να κάνω με την αίσθηση του φιλιού του και των χειλιών του πάνω στα δικά μου χείλι. Όταν ξάπλωσα θυμήθηκα την σκηνή έξω από την πόρτα και έτσι με πήρε ο ύπνος. Όμορφα και γλυκά. Μόνο που στην συνέχεια ένας ακόμα εφιάλτης ξεπήδησε.

Τωρα διαβασα ολα τα κεφαλαια που εχεις ανεβασει!!
ΜΠορω αν πω οτι εινια πολυ καλη ιστορια αν και μου θυμιζει κατι απο λυκοφως και Βαμπ Ντιαρις μαζι !!Αααα και λιγο απο το "ειμαι το νουμερο Τεσσερα!! )
Παντως μαρεσε πολυ αν και εχω μια αποριαα....
Πως γινεται αν ειναι διδυμες και να μην μοιαζουν βρε παιδι μου....?????
Δεν θα επρεπε να ειναι identical?????

μολις διαβασα το κεφαλαιο...ειναι πολυ ωραιο...επιτελους εμαθε την αληθεια και κανεις δεν χρειαζεται να κρυβετε...και ποσο χαιρομαι που η αυρα και ο σαμ τα φτιαξανε...ομως με τον καημενο τον νικολας τι θα γινει???

Συμφωνώ...Και δεν θέλω να επέμβω, αλλά σαν πολύ γρήγορα δεν τα φτιάξανε; Με το που έμαθε ότι είναι βρικόλακας, δηλαδή, τα φτιάξανε -.- Περίμενα ότι η Αύρα θα το έπαιζε λιγάκι δύσκολη, έτσι, για την τιμή των όπλων Κατά τα άλλα, χαίρομαι που είναι επιτέλους μαζί

και εγω χαιρομαι που ειναι επιτελους μαζι.

Σπόιλερ:

και παιδια συγνωμη αν ξεφυγα λιγακι!

πολυ ωραια η ιστορια σου μου αρεσε πλ!

θελουμε συνεχεια!

ευχαριστω που εξηγησες για τα διδυμα. ενταξει απο την αρχη ηταν τσιμπημενη μαζι του!!σ'αρεσω,μ'αρεσεις,τα φτιαχνουμε.χαχαχα..οσο για τον νικολας θα δειτε..οσο για οτι μοιαζει με λυκοφως,VD,και νουμερο 4 εχω να πω πως τα 2 πρωτα ήταν τα πρωτα βαμπιρικα αρα εχω επιρεαστει απο αυτα ενω το νουμερο 4 δεν το εχω διαβασει μονο το εχω δει σε ταινια!

δεν κανει τιποτα.

ανυπομονουμε για την συνεχεια!

συντομα!!το υπσχομαι!

τι καλα!

Ρε παιδιά, και εγώ το έχω δει το ''Είμαι το νούμερο Τέσσερα'' σε ταινία, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι με βρικόλακες -.-

οχι,ειναι με εξωγιηνους!

ναι κατι τετοιο ειναι! πλ ωραια ταινια παντως!

Περιμενουμε συνεχειαααα....
(Απλα ανεφερα και το "Ειμαι το νουμερο 4 " γιατι εκει επαιζε το στορυ..."Η αγαπη μας ειναι παντοτινη και λοιπα κ λοιπαα "

ααα....

παντως ειναι πολυ ωραια η ιστορια σου και ανυπομονουμε γτια την συνεχεια...

χαχαχα...!!!11ο κεφαλαιο!!!


Κεφάλαιο 11ο

Καθόμουν με τον Σαμ. Κάναμε πικ νικ και τακτοποιούσαμε τα πράγματα. Δίπλα μας υπήρχε ένας θάμνος με λουλούδια αγκαθωτά. Χωρίς να το θέλω έπεσα πάνω του και μετά κάτω. Έσκισα το γόνατο μου και είχα γρατσουνιστεί στις παλάμες ου. Έτρεχε αίμα και είδα τον Σαμ να τα χάνει. Τότε οι κυνόδοντες του ξεφύτρωσαν και φάνηκε να παίρνει θέση επίθεσης. Πριν προλάβω να αντιδράσω με είχε πιάσει,ακινητοποιήσει και ήταν έτοιμος να μπήξει τους κυνόδοντες του στην σάρκα μου. Και το έκανε. Καθώς τον άκουγα να πίνει όλο ένα και περισσότερο έχανα τον κόσμο μου. Τις αισθήσεις μου. Μέχρι που κατέρρευσα τελείως.

Ξύπνησα λουσμένη στον ιδρώτα και είδα τον Σαμ να στέκεται πάνω μου..
“Πώς στο διάολο βρέθηκες εσύ εδώ;”
“Εεε...τελείωσα ότι είχα να κάνω και είπα να μπω να πω ένα γεια. Όμως τότε σε είδα να φωνάζεις στον ύπνο σου και μετά ξύπνησες.”
“Δεν μπορείς να έρχεσαι όποτε θες εδώ!”
“Ναι αλλά δεν μπορώ στιγμή μακρυά σου!”και πριν προλάβω να πω τίποτα,μου βούλωσε το στόμα με ένα από τα υπέροχα του φιλία.
“Μμμ...καλά. Ότι πεις αλλά δεν θα το ξανακάνεις αυτό χωρίς να σου πω.”
“”Μάλιστα κυρία μου. Η επιθυμία σας,διαταγή μου.”
“Συνηθισμένη απάντηση.”είπα και γελάσαμε.
“Σαμ πως και σε λένε έτσι; Εννοώ ότι όλοι παίρνουμε από κάποιον ή κάτι το όνομα μας. Εσύ;”
“Πριν γίνω βρικόλακας με έλεγαν Τόμας. Έτσι έλεγαν το πατέρα μου. Είχε πεθάνει πριν γεννηθώ εγώ και από την στιγμή πού γεννήθηκα η μητέρα μου μου είχε πει ότι του έμοιαζα. Το Σαμ μου το βγάλανε όταν έγινα βρικόλακας. Έμοιαζα με σκοτεινό άγγελο. Ποτέ δεν ήθελα να πειράξω κανέναν και προσπαθούσα να βοηθήσω. Ένας άγγελος του σκότους. Αυτό Σημαίνει και το Samael. Αυτό είναι το κανονικό μου όνομα.”
“Samael...”ψιθύρισα. Τόσο όμορφο.
“Και γιατί δεν σ' αρέσει να κάνεις κακό στους άλλους;”μα τι ερωτήσεις κάνω και εγώ βραδιάτικα;
“Ίσως να φταίει ο τρόπος μου με μεταμόρφωσαν. Δεν ήταν κάτι που το ήθελα. Οι περισσότεροι από εμάς δεν το θέλουν. Στην περίπτωση μου έγινε με την βία. Μία μέρα που γύριζα από μια δουλεία που είχα καταφέρει να βρω με πολύ κόπο είδα κάποιον να στέκεται λίγο πιο μακρυά από το σπίτι μου. Τον προσπέρασα και όταν πήγα σπίτι μου βρήκα την μητέρα μου νεκρή. Βγαίνοντας έξω από το σπίτι τα είχα χαμένα. Τότε εμφανίστηκε πάλι αυτός που στεκόταν λίγο πιο μακρυά. Χαμογέλασε όταν με είδε πόσο απελπισμένος ήμουν και με μια καταπληκτική ταχύτητα ήρθε και με δάγκωσε...”μιλούσε με τόσο άνεση και το μόνο σημείο που φάνηκε να αναπολεί περισσότερο ήταν εκείνο που μου μιλούσε για την μητέρα του. Πήγα και τον αγκάλιασα. “...Ευχαριστώ. Λοιπόν,έπειτα όταν ξύπνησα είδα τον δημιουργό μου να με παρακολουθεί. Παραδέχομαι πως ένιωθα υπέροχα αλλά μόνο στην σκέψη ότι θα σκότωνα κόσμο για να ζήσω εγώ,ένα αιμοδιψές τέρας δεν χαιρόμουν καθόλου.”
“Και πώς τρέφεσαι;”
“Τρέφομαι από ανθρώπους αλλά δεν τους σκοτώνω. Απλά πίνω λίγο από αυτούς και έπειτα διαγράφω την μνήμη τους. Πολλοί αυτό κάνουν.”
“Τι κανόνες υπάρχουν; Γιατί φαντάζομαι πως υπάρχουν έτσι;”
“Ναι! Βέβαια ο βασικός μας κανόνας είναι να μην γίνουμε αντιληπτοί. Έπειτα υπάρχουν άλλοι που είναι πιο περίπλοκοι. Άλλοι είναι γενικοί και άλλοι είναι των ομάδων που ζούμε.”
“Θα πρέπει αν είναι πάρα πολλοί...”
“Ναι αλλά μας βοηθάει η καλή μας μνήμη!”είπε και μου έκλεισε το μάτι ενώ έδειχνε τον κρόταφο του. “Μήπως να πήγαινες για ύπνο τελικά;”
“Δεν θέλω να κοιμηθώ. Θέλω να συζητήσουμε για εσένα.”
“Τι άλλο θα θέλατε να μάθετε Αγαπητή μου;”μ' άρεσε ο τρόπος που μου μιλούσε.
“Πώς έλεγαν την μητέρα σου;”ήξερα πως τον πλήγωνε αυτό. Το κατάλαβα μόλις την ανέφερα.
“Την έλεγαν Λίζα. Παρ' όλο που εγώ είμαι κάπως τεράστιος εκείνη ήταν μικροκαμωμένη για αυτό πάντα πίστευα πως θα την πρόσεχα.”
“Λυπάμαι για την μητέρα σου.”
“Ναι..και εγώ λυπάμαι. Το μόνο που με χαροποιεί είναι ότι εκδικήθηκα το θάνατό της.”
“Σκότωσες τον δημιουργό σου;”
“Ναι...Του Λίαμ δεν του άξιζε να ζει..”είπε και τα μάτια του σκλήρυναν. Φαινόταν επικίνδυνος. Σαν θηρίο έτοιμο να επιτεθεί! “...Πάντα τον άφηνα να μου μαθαίνει αυτά που ήξερε. Και τέλος τον αποτελείωσα με όσα μου είχε μάθει ο ίδιος.”τρόμαξα που τον είδα έτσι. Και όμως μ' άρεσε η σκοτεινή του αυτή πλευρά.
“Έχεις σκοτώσει ποτέ άνθρωπο;”
“Ναι. Και αρκετές φορές μάλιστα. Κυρίως όταν ήμουν ένας νεογέννητος βρικόλακας αλλά ακόμα και τώρα μπορεί να σκοτώσω κάποιον.”ζάρωσα σε αυτήν την σκέψη και ήρθε στον νου μου το όνειρο που μόλις είχα δει. Έκλεισα τα μάτια για να το ξεχάσω αλλά τελικά αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά του Σαμ.

Ωραία! Μου άρεσε η ιστορία του Σαμ!
Ανυπομονώ για τη συνέχεια!!!

Ενδιαφέρον...Μάθαμε και την ιστορία του Σαμ Επίσης, μου άρεσε το πως ''τοποθετήθηκες'' συγγραφικά πάνω στους ''κανόνες'' των βρικολάκων Και εννοείται ότι περιμένουμε την συνέχεια

συμφωνω με τις προλαλησασες!