Άγνωστος κόσμος

κόρη μου! είμαι περήφανη για εσένα!

χαχαχα...

ανυπομονω!

ειναι ετοιμο οποτε σας το παραδιδω!

Κεφάλαιο 18ο

Με το που έκλεισε η πόρτα, τον έπιασα από το χέρι και τον ανάγκασα να κάτσει στο κρεβάτι. Πρέπει να φανταζόταν τι θα επακολουθούσε γιατί δεν μιλούσε καθόλου.
“Λοιπόν...” Προτού καν προλάβω να πω μια ακόμα κουβέντα, με πρόλαβε.
“...θες να μάθεις ποιος μας κυνηγάει.”
“Επίσης...” Πάλι μίλησε εκείνος για χάρη μου.
“...θες να μάθεις πώς εμπλέκεται και η Βαλεντίνα σε αυτό”
Πριν καν προλάβω να ανοίξω το στόμα μου, μίλησε πάλι, εκφράζοντας αυτό ακριβώς που σκεφτόμουν.
“Και πότε θα σε μεταμορφώσω...”.
Τον κοίταξα, στενεύοντας τα μάτια μου.
“Ξέρεις, αυτό το πράγμα..” Πάλι το έκανε!
“..που σου διαβάζω το μυαλό σε ενοχλεί.” Του έριξα ένα ακόμα πιο αργό, γεμάτο νόημα βλέμμα.
“Ωωω..έλα ρε κουτό! Εγώ το κάνω για να σε διευκολύνω! Είδες πόσο χρήσιμο μας φάνηκε στην καφετέρια!!”
“Ναι ναι...ό, τι πεις! Όπως και να 'χει, μην το ξανακάνεις!!” Και, τελειώνοντας αυτά που ήθελα να πω, τον αγκάλιασα. Με αγκάλιασε και αυτός και μείναμε έτσι για λίγη ώρα. Όταν αποτραβήχτηκα, με αρκετή δυσκολία, η αλήθεια είναι αυτή, τον ρώτησα ποιος μας κυνηγάει.
“Για να σου πω την αλήθεια, ούτε εγώ ξέρω καλά-καλά, είναι σίγουρο όμως πως είναι βρικόλακας. Κάποιος που δέχεται βοήθεια από κάποια μάγισσα. Έτσι, έχει πρόσβαση στα όνειρα σου. Πρέπει να με μισεί πολύ.”
“Αυτά τα ξέρω ήδη, Σαμ. Αν και δεν διαβάζω μυαλά, έχω αρχίσει να καταλαβαίνω πότε μου λες ψέματα. Και αυτή την στιγμή μου λες ψέματα!” Τον κατηγόρησα ανοιχτά. “Θέλω να μου πεις την αλήθεια! Το δικαιούμαι. Δεν το καταλαβαίνεις; Είμαστε μαζί σε αυτό ή όχι; Κινδυνεύω, δεν κινδυνεύω;” Δεν ήθελα να κλάψω και όμως ξέσπασα σε λυγμούς. Έκανε να με πλησιάσει αλλά του ένευσα να μείνει μακρυά. Με άφησε εκεί για λίγα λεπτά και, αφού συνήλθα, απαίτησα να μου πει ό, τι του ζητούσα. Έπρεπε να ξεφύγω από αυτό το σκοτάδι στο οποίο ζούσα όσο καιρό ήμουν μαζί του.
“Έχεις δίκιο. Για όλα.” απάντησε κάπως μετανιωμένος εκείνος. “Προτού σου πω ποιος είναι αυτός που μας κυνηγάει, πρέπει να σου διηγηθώ μια ιστορία πρώτα.” Τον άφησα να κάτσει δίπλα μου, εκείνος όμως με έκανε να ξαπλώσω. Με σκέπασε και ξάπλωσε δίπλα μου. Έπειτα, άρχισε να εξιστορεί την ιστορία του. “Είχε περάσει ένας χρόνος από την μεταμόρφωσή μου. Ο Λίαμ ακόμα με εκπαίδευε. Λόγω του ότι ήταν ευγενής βρικόλακας, σύχναζε σε δείπνα σπουδαίων ανθρώπων που ζούσαν εκείνη την περίοδο στο Λονδίνο. Ένα βράδυ, αποφάσισε να με πάρει μαζί του. Με παρουσίασε σε όλους σαν τον χαμένο του γιο. Όλοι τους με καλοδέχτηκαν, όλοι το έπαιζαν φίλοι μου, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την θέση μου. Βέβαια, όσο νέος και αν ήμουν, το είχα καταλάβει αυτό, γι' αυτό και δεν έδινα σημασία.” Μου είπε πως όλοι τον δέχονταν με ανοιχτές αγκάλες. Πως ό,τι ήθελε γινόταν δικό του. Πόσο επιθυμητός ήταν από τους άλλους. Ότι ήταν μέρος της γοητείας του. Είχα μαγευτεί από όσα έλεγε. Είχε ταλέντο στην εξιστόρηση. Και ναι, ήταν μέρος της γοητείας του. Μαγνήτιζε τους άλλους με την πρώτη ματιά. Το πρόσωπό του τόσο τέλειο, με αναλογίες τέλειες που θα ζήλευε και το κάθε μοντέλο. Πώς να μην ζηλέψει άλλωστε; Μελαχρινός, ψηλός και με τα γκρίζα μάτια του και ελάχιστους τόνους καφέ μέσα τους που όμως τα έκαναν να ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα

Εκείνος με επανέφερε, ευτυχώς, από την ονειροπόληση μου, μιας και συνέχισε να αφηγείται την ιστορία του:
“Ένα βράδυ, λοιπόν, αποφάσισα να πάω με συνοδεία.” Μου έριξε ένα βλέμμα όλο νόημα. “Την Βαλεντίνα. Δεν είχα ιδέα τι ετοίμαζε. Την έβρισκα ένα αρκετά ενδιαφέρον άτομο και ούτε που πήγε ο νους μου στο κακό. Αφού με είχαν μεταμορφώσει, είχα χάσει κάθε επαφή μαζί σου. Θυμάσαι που σου είχα πει ότι το βράδυ, πριν την μεταμόρφωση μου, ήμασταν μαζί.”
“Ναι, θυμάμαι”
“Η Βαλεντίνα, σαν βρικόλακας και αυτή, ήταν γοητευτική. Η εποχή εκείνη της πήγαινε πολύ, αυτό είναι αλήθεια. Μόνος της σκοπός όμως ήταν να εκπληρώνει τις διαταγές του δημιουργού της. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Αυτό το κατανοώ.”
“Ναι αλλά πως κατέληξε η Βαλεντίνα εχθρός σου;” Μέχρι στιγμής, φαινόταν να την συμπαθεί και μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για εκείνη.
“Το βράδυ εκείνο είχε βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο του δημιουργού της, που δεν ήταν άλλο από την καταστροφή μου. Η δική μου και του Λίαμ. Ευτυχώς, το κατάλαβα εγκαίρως. Εκείνη την εποχή, οι δυνάμεις μου άρχισαν να αναπτύσσονται. Χωρίς να το θέλω, άκουσα την σκέψη της. Δεν το κατάλαβα στην αρχή. Όταν κατάφερα να μιλήσω στον Λίαμ, τότε μόνο κατάλαβα πως διάβασα την σκέψη της. Εκείνος με συμβούλεψε να μην απομακρυνθώ, να προσποιηθώ ότι δεν ήξερα τίποτα και να είμαι σε συνεχή επαγρύπνηση. Όταν ήρθε η ώρα, ήμουν έτοιμος. Ήταν αιφνιδιαστικό για αυτούς. Είχαμε κλειστεί ένα δωμάτιο με την Βαλεντίνα για να μείνουμε μόνοι...”
Σε αυτό το σημείο, με κοίταξε. Πρέπει να ήθελε να σιγουρευτεί ότι δεν θα με πείραζαν αυτά που θα μου έλεγε. Ένευσα καταφατικά ώστε να συνεχίσει.
“Από την στιγμή που μπήκαμε μες στο δωμάτιο, κατάλαβα πως ο δημιουργός της ήταν κρυμμένος κάπου εκεί γύρω. Κατάφερα να ακούσω την σκέψη του και να δω ότι βρισκόταν ακριβώς από πάνω μου. Με γρήγορες κινήσεις, τον αποτελείωσα προτού προλάβει να κάνει τίποτα. Η Βαλεντίνα είχε μείνει άφωνη. Τότε, στο δωμάτιο μπήκε ο Λίαμ. Όταν είδε πως ήμουν ασφαλής, αλλά ο Σεργκέι ήταν νεκρός...”
“Ο Σεργκέι ήταν ο δημιουργός της Βαλεντίνας;”
“Ακριβώς. Μόλις είδε τον Σεργκέι νεκρό, λοιπόν, δεν ξέρω πως, αλλά μέσα στο μυαλό μου ήχησε η φωνή του, λέγοντας μου πως έπρεπε να φύγουμε. Ο Σεργκέι, εκτός από δημιουργός της Βαλεντίνας, ήταν και το άτομο με το οποίο ήταν γραφτό να ζήσουν για πάντα μαζί, σαν να λέμε.”
“Όπως εσύ κι εγώ;” Δεν ξέρω γιατί, αλλά, λέγοντάς το αυτό, ένιωσα ένα σκίρτημα στην καρδιά. Το βλέμμα του έγινε ακόμα πιο έντονο, λες και μπορούσε να δει βαθιά μες στην ψυχή μου.
“Ακριβώς. Όπως εσύ και εγώ''
Ο τρόπος που το είπε με έκανε να θέλω να χωθώ μες στην αγκαλιά του, παρόλα αυτά συγκρατήθηκα και περίμενα να δω τι άλλο θα έλεγε σχετικά με την ιστορία ''Όταν ένας βρικόλακας χάνει το ταίρι του, δεν έχει σημασία πόσα χρόνια θα περάσουν, στο τέλος είναι σίγουρο πως θα πάρει εκδίκηση''
Υπήρχε κάτι στην έκφρασή του που, ενώ από την μια με έκανε να σαστίσω, από την άλλη με συνεπήρε σαν ιδέα: ότι δεν θα μπορούσε να ησυχάσει σε περίπτωση που δεν έπαιρνε εκδίκηση. Το έβρισκα πολύ...ρομαντικό.
''Φαντάζομαι απάντησα σε δύο από τις ερωτήσεις σου.” Τα φρύδια του ανασηκώθηκαν παράξενα, λες και, διαβάζοντας τις σκέψεις μου, έβρισκε κάποιο κρυφό αστείο σε αυτές που εγώ αγνοούσα.
“Ωστόσο, παραμένει μία ακόμα ερώτηση'' είπα και τον κοίταξα, σταθερά και σοβαρά. Το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη του. ''Αυτή είναι πιο σημαντική από όλες για εμένα.”

αχούύύύύ΄ τι ωραίο τόσο romance αυτή η ιστορία!

μου άρεσε πάρα πολύ και η ιστορία του Σαμ! μπράβο του που το κατάλαβε εγκαίρως! αλλά δεν λέω καλά τον έκανε τον Σεργκέι πωπω ας μν θέλανε να τους σκοτώσουν !! να μν έδιναν σημασία σε αυτό!

αλλά για πες μου γτ θέλανε να τους σκοτώσουν καλά νταξ επειδή ήτανε ελκυστικός ο Σαμ και ήθελαν να τον εκμεταλλευτούν, αλλά μήπως ήτανε και ένας άλλος λόγος; :ΟΟ

στο επομενο η απαντηση στην απορια σου

ωραίααα! ανυπομονώ!

Αχ τι ωραίοοο ^^ όποτε διαβάζω αυτή την ιστορία μόνο που δεν κλαίω :') είναι τόσο μα τόσο υπέροχη! Ανυπομονώ για την συνέχεια!

Μπράβο Kate! (στα έχω πει, οπότε τα ξέρεις από πρώτο χέρι )
Αναμένω με αγωνία το καινούριο κεφάλαιο ^.^

σε κανει να κλαις;;


ναι argy..θα προσπαθησω να γραψω το επομενο γρηγορα

όχι καλέ τρόπος του λέγην ;Ρ

ααα.....γιατι αν το εκανα τοσο μελοοο..πρεπει οπωσδηποτε να το αλλαξω!!

είναι υπέροχο μην αλλάξεις τίποτα!

ok..

Ναι μην αλαξεις!

Τελεια!!!Διαβαζω γρηγορα και ετσι διαβαζω ολες τις ιστοριουλες!!!

Είχα χάσει επεισόδια και ούτε που το κατάλαβα (σορρυ, πολλά μαθήματα και δεν είχα και πολύ χρόνο για διάβασμα )

Ήταν πολύ ωραία αυτά τα δύο κεφάλαια, ειδικά το δεύτερο με την ιστορία του Σαμ

Πότε με το καλό θα διαβάσουμε τη συνέχεια;

εγραψα το 19ο και θα το στειλω στην argy να το διορθωσει. οποτε οταν μ το στειλει!!

Α, εντάξει τότε. Πες της να στο διορθώσει γρήγορα! :Ρ

χεχχεχεχε....εγινε!

Άντε να δούμε!

ετοιμοοοο!!
hope you like it!



Κεφάλαιο 19ο

“Ναι, σημαντική για εσένα, αλλά δύσκολη για εμένα” μου απάντησε.
“Πού είναι το δύσκολο Σαμ;” είπα κι εγώ, φανερά εκνευρισμένη. “Πού είναι το κακό στο να με μεταμορφώσεις;”
“Θα το κάνω. Αλλά όχι από τώρα.” είπε υπομονετικά.
“Πολύ καλά, Σαμ.” είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. “Θέλω να κάνω μια βόλτα. Δεν θα αργήσω”. Έκανε να σηκωθεί, αλλά τον σταμάτησα. Του είπα ότι θα πήγαινα να βρω τα κορίτσια, οπότε, δεν ήταν ανάγκη να έρθει. Εκείνος απλώς κούνησε το κεφάλι του από απόγνωση και χάθηκε στην τουαλέτα του δωματίου.
Βγήκα από το δωμάτιο χτυπώντας δυνατά την πόρτα, ελπίζοντας να διάβαζε τις έξαλλες σκέψεις στο μυαλό μου και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο των κοριτσιών. Ήταν όλες τους στο ίδιο δωμάτιο και αυτό βόλευε πολύ. Εκείνη τη στιγμή, όμως, μέσα στο δωμάτιο βρίσκονταν μόνο η Έλενα και η Άντζελα. Καθόντουσαν στον καναπέ και έτρωγαν πίτσα, η καθεμία με ένα αναψυκτικό στο χέρι, βλέποντας παράλληλα στην τηλεόραση το ΄΄Hannibal rising΄΄. Δεν φάνηκε να ενδιαφέρονται και τόσο για την παρουσία μου. Πραγματικά, ήταν τόσο απορροφημένες από την αρχή της ταινίας που, όταν τους είπα ότι έφευγα, η απάντηση τους ήταν ένα γρήγορο ''Γεια'' και ένα απλό κούνημα του κεφαλιού τους. Δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα η στάση τους. Πάντα έτσι κάναμε όλες όταν η ταινία που βλέπαμε μας άρεσε. Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου, αλλά δεν έμεινε και πολύ. Κατευθύνθηκα αυτή την φορά προς την ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, δεν είχα όμως τι να κάνω και αποφάσισα να βγω σε ένα από τα μπαλκόνια που υπήρχαν. Λίγος καθαρός αέρας θα έδιωχνε την υπερένταση που ένιωθα. Δεν ήθελα να σκεφτώ καθόλου το θέμα με τον Σαμ και έτσι, για να κρατήσω το μυαλό μου απασχολημένο, έκατσα σε ένα από τα τραπέζια και κοιτούσα τα βουνά που περιτριγύριζαν το ξενοδοχείο. Κάθε τους πτυχή, μες στις σπηλιές τους, όπου καμιά φορά έβλεπες κουκκίδες να μετακινούνται, υπέθεσα ότι ήταν λύκοι που έτρεχαν. Και τότε ήρθε στο μυαλό μου ο Νίκολας. Έτσι έτρεχε, άραγε και αυτός; Υποθέτω πως ναι. Είχα αρκετό καιρό να τον δω. Ανακάλυψα πως μου έλειπε. Μόνο όμως σαν αδερφός μου και τίποτα άλλο.
Έμεινα να κοιτάω το τοπίο για πολύ ώρα. Τα σύννεφα που άλλαζαν σχήματα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Έφυγα από εκεί αφού είχε νυχτώσει και δεν ένιωθα πλέον τα άκρα μου εξαιτίας του κρύου. Πρέπει να ήταν αρκετά αργά στην τελική γιατί κανείς δεν κυκλοφορούσε στους διαδρόμους του ξενοδοχείου. Προχωρούσα με σκυφτό το κεφάλι, χουχουλιάζοντας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην δω τον άντρα μπροστά μου και να πέσω πάνω του. Τον είδα να κρατάει ένα μαντήλι.
Και μετά σκοτάδι.



ΣΑΜ
Δεν ωφελούσε σε τίποτα το να κάθομαι και να την περιμένω. Έπρεπε να πάω και να την βρω. Είχε αργήσει. Είχε πει ότι θα βρίσκεται στο δωμάτιο των κοριτσιών. Μήπως τις ενοχλούσα όμως; Τελικά, αυτό δεν είχε καμία σημασία.
395... Το δωμάτιό τους. Τρία χτυπήματα στην πόρτα και έπειτα η Έλενα εμφανίστηκε μπροστά μου.
“Γεια! Είναι εδώ η Αύρα;” είπα, όσο πιο ευγενικά μπορούσα.
“Όχι. Πέρασε για λίγο την ώρα που βλέπαμε την ταινία, αλλά επειδή δεν της δίναμε και πολύ σημασία, έφυγε.” Η απάντησή της με απογοήτευσε.
“Εντάξει. Σ' ευχαριστώ.”
Έκανα μεταβολή και έφυγα. Πού είχε εξαφανιστεί; Αποφάσισα πως ο καλύτερος τρόπος για να την βρω ήταν να ακολουθήσω την μυρωδιά της. Ακολουθώντας την, κατέληξα σε ένα από τα μπαλκόνια του ξενοδοχείου. Πρέπει να είχε περάσει από εδώ. Φυσικά, έξω στο μπαλκόνι δεν υπήρχε κανένα ίχνος της.
Καθώς έβγαινα, όμως, την εντόπισα πάλι. Κατευθυνόταν προς στο δωμάτιό μας. Μία ακόμα μυρωδιά υπήρχε επίσης. Ήταν βαριά. Κάποιος άντρας. Η δική του μυρωδιά κάλυπτε της Αύρας. Είναι δυνατόν να την είχαν απαγάγει; Και όμως, όλα τα στοιχεία αυτό έδειχναν. Είχα εξοργιστεί! Η Αύρα μου! Η δική μου Αύρα είχε χαθεί και δεν ήξερα που ήταν! Μια περίεργη επιθυμία να ουρλιάξω με κατέκλυσε. Χωρίς να το καλοσκεφτώ, οι κυνόδοντες μου πετάχτηκαν απειλητικοί από το στόμα μου και άρχισα να τρέχω. Κανένας θνητός δεν θα μπορούσε να με δει, όχι ότι με απασχολούσε κιόλας. Δεν ξέρω που πήγαινα. Ενστικτωδώς, ακολουθούσα την άγνωστη μυρωδιά. Χανόταν στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου. Η επιθυμία για να φωνάξω ήταν ακόμα ισχυρότερη. Ένα άγριο και δυνατό γρύλισμα μου διέφυγε από το στόμα μου, κάτι που με έκανε να νιώσω κάπως καλύτερα. Έπρεπε να την βρω πριν εκείνος που την είχε απαγάγει της έκανε κάτι. Ποιος τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο; Μόνο έναν μπορούσα να σκεφτώ...
Μόνο τον ''πολυαγαπημένο'' μου ξάδερφο...

Κάποιος κακός βρικόλακας απήγαγε την Αύρα;
Αναρωτιέμαι τι να θέλει να της κάνει!

Η συνέχεια πότε;

Από που ξεφύτρωσε τώρα αυτός ο ''πολυαγαπημένος ξάδερφος;'' =.= Εύχομαι ο Σαμ να τον βρει και να τον κάνει με τα κρεμμυδάκια

Συνέχεια και γρήγορα, παρακαλώ! ^.^

θα φροντισω να την γραψω

παντως χαιρομαι ετσι που τσουρουφλιζεστε!!!