Ποίηση εσωψύχων...

Εδώ όσοι έχουν ποιητικές φλέβες και αρτηρίες μπορούν να γράψουν τις δημιουργίες τους.

Ξεκινάω με ένα ποίημα που το έγραψα σήμερα. Είναι στα αγγλικά (σε κείνη την ώρα το έγραφα οπότε για να με αφήσει η καθηγήτρια...) αλλά με εύκολο λεξιλόγιο και σύνταξη.

THE WOMAN IN BLACK*

There is a village in the North
that is used to have a curse.
But the house in the marsh
is by further the worst.

A woman lost her child
she is crying for that.
Because of that we call her
the Woman in Black.

The house in the marsh
used to be her place.
Now a lawyer is coming
to close her case.

Her body never found
her ghost is here.
You can feel her pain,
her rhythms you can hear.

Don' t bring your child here,
she is killing all the kids.
If she can' t has hers,
none will kave its.

The lawyer she is hunting,
she is angry with him.
He didn' t brought his child
and now he will pay for it.

The toys are singing
deathly sounds to him.
He knows that they are with her,
they are coming for him.

Three little girls
are playing in the yard.
But now the are dead
by the Woman in Black.

The walls are bleeding
deathly messages here.
You can feel her pain,
her rhythms you can hear.

The path is not exist.
He can feel her behind him.
His punish is coming,
he will pay fo it.



*Βασισμένο στην ομότιτλη ταινία και βιβλίο.

μπράβοοο πολύ ωραίο

ποια ταινία είναι γιατί μου θυμίζει μια γνωστή!!!

Είναι μία καινούργια με τον Daniel Radcliffe. Είχε βγει και παλιότερα το '88. Η φετινή είναι καινούργια έκδοση. Το βιβλίο είναι πολύ παλιό. Βγήκε την ίδια δεκαετία με το Ανεμοδαρμένα Ύψη. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Ελπίζω αυτή η ενότητα να έχει ανταπόκριση και να γράψουν κι άλλοι...

Αρνάκι άσπρο και παχύ
της μάνας του καμάρι...

σόρρυ δε κρατιόμουν !! :P

Ωραίο ποίημα By the way...

Σ' ευχαριστώ πολύ...

Ωράιο ποίημα!!! Μου άρεσε ιδιαίτερα το σημείο:
"Her body never found
her ghost is here.
You can feel her pain,
her rhythms you can hear."
Είναι κάπως ανατριχιαστικό, αλλά και πολύ όμορφο. Μπράβο!

Ήθελα να δω την ταινία, αλλά μάλλον θα την πάρω σε dvd. Πρέπει να είναι καλή...

υπάρχει ένα σαιτ τ aboutmovies που μπορεις να την δεις

Α, ναι; Θα το κοιτάξω αν βρω χρόνο

Πως λέγεται σαν επικεφαλίδα στα αγγλικά;

πολυ ωραιο!!!!!

Ωραίο το ποίημα σου...Χάλια το remake της ταινίας :/

Συμφωνώ... Το βιβλίο ήταν πολύ ωραίο!!!

Ωραιο το ποιηματακι! Απο την αρχη καταλαβα οτι πηγαινε για την συγκεκριμενη ταινια!Χαλια σαν ταινια!Το βιβλιο ευελπιστω να ειναι καλυτερο!

ωραιο το ποιημα!
την ταινια δεν την εχω δει!

Καλυτερα αγαπητη μου!!!

Όταν νομίζεις πως κανείς δεν σ'αγαπάει
όταν αυτός που πίστεψες σε παρατάει.
Ξύπνα και άνοιξ' τα μάτια
και βγες απ' αυτή την παλιοκάσκα
Και κοίτα γύρω σου, έχεις φίλους και οικογένεια
Τώρα με τον εαυτό σου βαλ' τα γέλια
Γιατί ήσουν μεγάλος βλάκας
που άφησες ένα μαλάκα
να σε πληγώσει
την ψυχή να ματώσει,
για να καταλάβεις, ότι οι γύρω σου μαζί σου πάνε
και αυτό είναι απόδειξη ότι σ'αγαπάνε!!!

Αυτό το έγραψα για μία φίλη μου...

Το παρακάτω είναι το αγαπημένο μου. Μ' αυτό θα συμμετάσχω στον Διαγωνισμό ποίησης.


ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΧΑΣΗ
α’
Σε γνώρισα ένα καλοκαίρι,
σ’ ένα μέρος ξεχασμένο και παλιό.
Γι’ αυτό σ’ ονόμασα
Το πάθος μου το καλοκαιρινό.

β’
Ήμασταν φίλοι καλοί,
κι όμως ανταλλάξαμε ένα φιλί
και έτσι γεννήθηκε
του έρωτα το φτερωτό πουλί.

γ’
Ολόκληρη χρονιά
σε περίμενε η αγκαλιά μου.
Αλλά το Πάσχα στο χωριό
ράγισε η καρδιά μου.

δ’
Στα μαύρα ο πατέρας σου,
στα μαύρα η αδερφή σου.
Κι όμως εσύ ήσουν εκεί,
έξω απ’ τη φυλακή σου.
ε’
Πώς ζεις εσύ;
Πώς μ’ αγκαλιάζεις πάλι;
Αφού η κατοικία σου
έχει γίνει άλλη.

στ’
Δεν μ’ άφησες στην πόλη σου να μπω,
ούτε στου παππού τον τάφο.
Την πόρτα έκλεισες βαριά,
θέλοντας να μην πάγω.

ζ’
Στα χείλη μ’ όρκισες
κουβέντα να μην ξεφύγει.
Μήτε σε μάνα, σ’ αδερφό,
μήτε στην καλή την φίλη.

η’
Μέρα ήμασταν μαζί,
νύχτα με παρατούσες.
Στην φυλακή, στην πόλη σου
με φίλους περπατούσες.

θ’
Τρία πρωινά με ξύπνησες,
το τρίτο σε βουνεκκλησιά με πας.
Με ρώτησες αν σ’ αγαπώ
και συ πως μ’ αγαπάς.

ι’
Στο ‘πα και στο ξαναλέω
τα πάντα δίνω όλα σ’ εσέ.
Καρδιά, κορμί, μυαλό
πεθαίνει το εμέ.

κ’
Σε θέλω μαζί,
εκεί στην πόλη.
Να δώσεις φως
στη ζωή μου όλη.

λ’
Μα πώς να ‘ρθω αγάπη μου
εκεί στη φυλακή σου;
Αφού εγώ είμαι ζωντανή
και συ στη κοίμησή σου.

μ’
Έλα αγάπη μου γλυκή
εκεί είν’ ο παππούς σου.
Να σ’ αγκαλιάσει, να σου πει
τα λόγια του μυαλού σου.

ν’
Μα πως δεν είπες χάρη μου,
πως θα σ’ έχω εγώ δικό μου;
Απέχει η δικιά σου η ψυχή
απ’ ολόκληρο το εγώ μου.

ξ’
Ω μα μην σκοτίζεις
το όμορφο το κεφαλάκι.
Την άδειά σου μοναχά
Για της εισόδου το δρομάκι.

ο’
Μα πώς να μην ανησυχώ;
Σαν να κοιμάσαι θα ‘ναι;
Ή μήπως χέρι εδώ, χέρι εκεί
και η καρδιά όπου να ‘ναι;

π’
Δεν απαντάς, δεν με θωρείς,
μια αγκαλιά με πιάνεις.
Ύστερα τα χέρια μου κρατείς
και στα βράχια μ’ αποκάνεις.

ρ’
Τα μάτια μου, τα δάκρυα
το σάβανο σκουπίζει.
Και το νεανικό το σώμα μου
το φέρετρο κοιμίζει.

σ’
Που είναι η αγάπη μου;
Γιατί δεν μου ανοίγει;
Ω να εδώ είναι αυτός
και το κουτί ανοίγει.

τ’
Αγαπημένε, που ‘ναι το κάλλος σου;
Που πήγε η ομορφιά σου;
Οι μπούκλες πέσανε,
το σώμα κατεστράφη.

υ’
Το χέρι τείνεις, με καλείς,
στον κόσμο τον δικό σου να ‘ρθω.
Όμως εγώ δεν θέλω, δεν μπορώ
τα πάντα να τα χάσω.

φ’
Αργά είν’ τώρα δεν μπορείς.
Ήδη τα έχεις χάσει.
Με μία αγάπη τ’ άλλαξες,
μα που δεν είχε χάση.

Το τελευταίο ποίημα ήταν πολύ ωραίο και συγκινητικό. Λάτρεψα τη λ' στροφή!!!
Αλλά το κομμάτι για το Πάσχα στο χωριό, δε ξέρω, μου φαίνεται λίγο έξω από κλίμα. Ίσως θα έπρεπε να κάνεις το χρόνο λίγο πιο αόριστο...
Βέβαια, σου λέω πως δεν ξέρω τίποτα από ποίηση, απλά είναι αυτό που θα μου άρεσε εμένα πιο πολύ.
Σίγουρα αν το πας σε διαγωνισμό αυτό το ποίημα θα πάρεις πολύ καλή θέση!

Αυτό που έγραψες για τη φίλη σου είναι πολύ σωστό και ρεαλιστίκο. Κάνεις τον άλλον να αισθανθεί καλά που το διαβάζει

Raven το ποίημα αυτό έχει μερικά αληθινά στοιχεία και ήταν ένα όνειρο που είχα δει και έτσι το παραθέτω,,, Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!!

Όνειρο, ε; Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να κάνω ποιήματα τα όνειρά μου (άλλα όπως σου είπα εγώ και η ποίηση είμαστε δύο ένοιες αντίθετες, οπότε ό,τι μπορώ με γράψιμο και ζωγραφική ;Ρ)

και μένα με συγκίνησε το ποίημα σου το 2! Τόσο αληθινό!

Όσο για το 1 με 10000:Ρ

Εγώ εντάξει καλά τα πάω με την ποίηση, δηλαδή έτσι νομίζω

Γιατί δε γράφεις κι εσύ κανένα ποίημα τότε;

Σχετικά με το τελευταίο σου ποίημα: θέλει δουλειά σε αρκετά σημειάκια. Έχω δει σοβαρά εκφραστικά λάθη. Σαν ιστορία, καλό είναι. Αλλά σαν ποίημα αυτό καθ' αυτό, θέλει δουλειά.

Ναι ρε το ξέρω αλλά ερασιτεχνικό είναι... Κ ήταν το πρώτο ποίημα-ιστορία που έγραψα οπότε δίνω στον εαυτό μου λίγο περιθώριο...

Επειδή λες ότι θα το στείλεις σε διαγωνισμό (ή τουλάχιστον σκέφτεσαι να το κάνεις) εγώ στο λέω για να έχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα Η κρίση σου πρέπει, λοιπόν, να είναι πιο αυστηρή. Άλλωστε, εκεί θα κριθείς και θα έχεις και ανταγωνισμό, οπότε οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες είναι διαφορετικές