Καταραμενες Ψυχες

Λίαμ, δε μας τα λες καλά! Αναρωτιέμαι τι κανονίζει... και τι έκανε στην Τσέλσι!

Επίσης, η σκηνή που η Κορνέλια κόλλησε τον Τζέρεμι στον τοίχο είχε πολλή πλάκα!

Γιατί να περιμένουμε για το επόμενο κεφάλαιο ως την Παρασκευή;

Θα συμφωνήσω με την Χριστίνα: η σκηνή του στριμώγματος στον τοίχο ήταν όλα τα λεφτά xD Λες και είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι και η Κορνέλια να ήταν ο άντρας και ο άλλος η γυναίκα ένα πράγμα :P Επίσης, η φίλη της την έχει πολύ άσχημα >.<

Ποιος περιμένει τώρα μέχρι την Παρασκευή; Πφφφ...-.-

Ο Λίαμ έχει έρθει για συγκεκριμενο σκοπό και το ντουλάπι το έχει επίτηδες...
Όσο για τον Τζέρεμι... είναι που είναι φοβητσιάρης
Συνέχεια θα έχετε τι παρασκευή γιατι μεσα στην εβδομάδα έχω σχολειο-φροντιστηριο και φορτομένο πρόγραμμα!

Συμφωνώ και εγώ με τα κορίτσια!

Χαχα κρίμα ο Τζέρεμι καλέ!:Ρ

Ωωω όντως ποιος περιμένεις μέχρι τότε? -.-'' :Ρ

Αλλά σε καταλαβαίνω απόλυτα! Άντε περιμένουμε πως και πως την συνέχεια!^^

Ορίστε και η συνέχεια, άργησα λιγάκι να την ανεβάσω αλλά είχα φορτωμένο πρόγραμμα

Κεφάλαιο 4.

Με το που μπήκα στο μεγάλο κήπο του σπιτιού μας, ο Ροκι (το λυκόσκυλό μου) , έτρεξε πάνω μου και άρχισε να μου γλείφει το χέρι, πέξαμε λίγο με ένα ξυλάκι και ενω δεν ήθελε να μπω σπίτι, τελικά του φώναξα και ηρέμησε. Μπήκα στο σπίτι και ανέβηκα δύο-δύο τα σκαλοπάτια, για το δωμάτιό μου. Το δωμάτιό μου ήταν πεντακάθαρο και τα πάντα ήταν στη θέση τους, μάλλον η μητέρα μου το καθάρισε παρόλο που τις είχα πεί να τα αφήσει όλα όπως είναι γιατί δεν μου αρέσει η τάξη. Πέταξα τα παπούτσια μου όπου να' ναι, πέταξα και τη τσάντα μου στο πάτωμα και μετά άρχισα να πετάω τα ρούχα μου απ'τη ντουλάπα, μέχρι να βρώ το σκισμένο μαύρο κολάν και μια μαύρη μπλούζα με μια νεκροκεφαλή. Άλλαξα στα γρήγορα και κατέβηκα πάλι τα σκαλιά δυο-δυο.
- Κορνέεεεεεεεεεεεελια!!! Θα γκρεμίσεις ολόκληρο το σπίτι! Φώναξε η μητέρα μου, αλλά δεν της απάντησα απλά πήγα και έκατσα στο σαλόνι περιμένοντας να πάει 10 και μισή για να πάω στη Τσέλσι εφόσον με είχε πάρει νωρίτερα και συμφωνήσαμε στο να πάω σπίτι της!
- Γύρισες νωρίς, συμβαίνει κάτι? Μην μου πείς αποβολή...
- Όχι, απλά βαριόμουνα και είπα να γυρίσω! Της είπα χωρίς να την κοιτάω, δεν ήξερα ούτε εγώ γιατί αποφάσισα να γυρίσω σπίτι, όχι πάντως για την Τσέλσι, καθώς με πήρε τηλέφωνο ενω ήμουνα ήδη, έξω απο το σχολείο, στο δρόμο για το σπίτι.
- Πρέπει να συμορφωθείς και να μην κάνεις συνέχεια κοπάνες όποτε θές,... Συνέχισε να μιλάει, αλλά εγώ δεν την άκουγα απλά έκοβα βόλτες στο σαλόνι και ύστερα πήρα το μπουφάν, φόρεσα τις μπότες μου, πήρα την ομπρέλα μου και κοπάνησα την πόρτα, πίσω μου.

Είχε σταματήσει η βροχή και μπορούσα να μυρίσω τον καθαρό αέρα. Ο ουρανός άνοιξε και τα σύννεφα άφηναν τις ακτίνες του ήλιου να περνάνε ανενόχλητα. Το σπίτι της Τσέλσι βρισκόταν τρία τετράγωνα πιο κάτω απο το σπίτι μου, ζούσε στη πιο μεγάλη και μοντέρνα μονοκατοικία της περιοχής, και όλοι θαύμαζαν το σπίτι της, εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Είχα είδη φτάσει μπροστά απο το σπίτι της οπότε έσπρωξα τη μεγάλη σιδερένια πόρτα και προχώρησα, ο κήπος ήταν περιποιημένος με όλα τα είδη λουλουδιών αλλά μου άρεσε ιδιαίτερα η ορτανσία, βέβαια τώρα με τη βροχή ο κήπος έγινε όλο με λάσπες.
Στάθηκα μπροστά απο τη μεγάλη πόρτα και χτύπησα το κουδούνι, και μετά απο λίγα λεπτά αναμονής, η πόρτα άνοιξε και φάνηκε η Τσέλσι, που μάλλον ήταν μόνη της, γιατί μου άνοιξε τη πόρτα, ασυνήθιστο για τη Τσέλσι, γιατί είναι πολύ κακομαθημένη και η μητέρα της κάνει τα πάντα ενω αυτη τίποτα. Φαινόταν αλλιώς απο το πρωί, ήταν χλωμή και τα καστανόξανθα μαλλιά της μου φαινόντουσαν πιο ανοιχτά, επίσης πρόσεξα και τα γαλάζια μάτια της που συνήθως ήταν σαν το γαλάζιο της θάλασσας αλλά τώρα έμοιαζαν με ξεπλυμένο γαλάζιο. Μπορεί όλα να ήταν ιδέα μου τελικά, αλλά και όταν με καλωσώρησε, η φωνή της ήταν πιο γλυκιά και κουδουνιστή.
- Τσέλσι, είσαι καλά? Τη ρώτησα απορημένη.
- Μια χαρά. Είπε και χαμογέλασε. Έλα πάμε πάνω. Μου είπε και την ακολούθησα. Το δωμάτιό της, όπως πάντα καθαρό και φωτεινό, με μια μεγάλη κορνίζα πάνω απο το κρεβάτι της, που απεικόνιζε την Τσέλσι στο παρίσι.
- Συμβαίνει κάτι σοβαρό? Με πήρες τηλέφωνο και μου είπες ότι με θές σε κάτι, προσπάθησα να μαντέψω αλλά δεν μπόρεσα, έχω πολλά κενά και δεν ξέρω γιατί. Είπα στην Τσέλσι και εκείνη γέλασε, το γέλιο της ακουγόταν πιο κουδουνιστο σαν καμπανούλα.
- Μάλλον έχεις Αλτσχαιμερ, λοιπόν, θυμάσε που με έστειλες να ρωτήσω κάποια πράγματα τον Τζέρεμι, αλλά δεν πρόλαβα να σου πώ τι έγινε γιατί χτύπησε κουδούνι και πήγα στη τάξη, εεε λοιπόν τα έμαθα όλα και μπορώ να πω ότι είναι αρκετα ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
- Ακούω! Είπα ανυπόμονα και έκατσα σταυροπόδι. Άρχισε να μου λέει για την ιστορία του σχολείου μας.
- Πολύ παλιά ήταν ένα εργοστάσιο, αλλά τελικά έκλεισε και έμεινε για πολά χρόνια κλειστό. Κάποιοι υποστηρίζουν πως όταν έκλεισε το εργοστάσιο, αποτέλεσε στέκι σατανιστών όπου έκαναν κάποιες φρικτες τελετές. Το μέρος ήταν πολύ τρομαχτικό και στα παλιά χρόνια το Secret Harbour, δεν ήταν πυκνοκατοικημένο μέρος όπως τώρα και για αυτό όταν άρχισαν να χτίζονται σπίτια, το κράτος αποφάσισε να αγοράσει το παλιό εργοστάσιο και να το κατεδαφίσει για να χτιστεί σχολείο. Στο μέρος που είναι το ντουλάπι, περνάει μια μαγνητική γραμμή και ειδικά σε εκείνο το σημείο που είναι το ντουλάπι, η συγκεκριμένη αυτή γραμμή τέμνεται με μια άλλη. Είναι τυχαίο λοιπόν το ντουλάπι αυτό να έχει τον αριθμό 666, και όλοι οι μαθητές να μην θέλουν να το χρησιμοποιήσουν? Πιστεύουν μάλιστα κάποιοι ότι απο αυτο το ντουλάπι, ο σατανας εποικοινωνει με το δικό μας κόσμο. Ποτέ όμως δεν μπορείς να ξέρεις ποια είναι η αλήθεια.
- Ενδιαφέρον, θα τα πω όλα στον Λίαμ, για να το μελετήσουμε...δεν ξέρω έχω την αίσθηση οτι με κάλεσες για κάτι άλλο...ότι και αν είναι, αν δεν θές, μην μου πείς!
- Μα...για αυτό το λόγο σε κάλεσα για να σου πω για το ντουλάπι που σε αναστατώνει τόσο πολύ!
- Καλά...αλλά εσύ πριν μου είπες οτι δεν πρόλαβες να μου πείς τι σου είπε ο Τζέρεμι γιατί χτύπησε κουδούνι και πήγες στη τάξη, τώρα πως είσαι εδώ, κανονικά θα έπρπε να είσαι στη τάξη και όχι σπίτι σου.
- Έλα τώρα Κορνέλια, είναι πανεύκολο να τη κοπανήσεις, ακόμα και ώρα μαθήματος...πολύ εύκολο για άτακτα κορίτσια σαν και εμένα. Είπε και χαμογέλασε αλλά αμέσως άλλαξε θέμα και μου είπε σοβαρα. Θα μου πείς τι συμβαίνει με εσένα και τον Λίαμ, και πώς γνωριστήκατε? Είμαι σίγουρη ότι κάτι μου έκρυβε και αργά ή γρήγορα θα το μάθαινα, όπως και να΄χει δεν την πίεσα άλλο και της είπα όλα όσα έγιναν το πρωί. Δεν πρόσεξα πότε πέρασε η ώρα και έπρεπε να πάω, να πάρω τα αδέρφια μου απο το δημοτικό τους, οπότε αποχαιρέτισα την Τσέλσι και πήγα να τους πάρω.

Το δημοτικό τους δεν ήταν αρκετα μακριά απ΄το σπίτι ''μας'' αλλά απο το σπίτι της Τσέλσι ήταν. Περίμενα λίγο μέχρι που άκουσα το κουδούνι να χτυπάει και είδα όλα τα παιδάκια να βγαίνουν και όπως πάντα ο Φρέντι και η Τζούντι βγαίνουν τελευταίοι γιατί συνήθως προκαλούν προβλήματα με τα άλλα παιδιά και η κυρία, τους κρατάει, αλλά σήμερα μάλλον δεν έκαναν προβλήματα γιατί μετά απο λίγο τους είδα να βγαίνουν.
- Κορνέλια, ο Μάξ, με χτύπησε κοίτα. Είπε ο Φρέντι και μου έδειξε το μελανιασμένο χέρι του. Ο Φρέντι και η Τζούντι ήταν τα μικρότερα αδέρφια μου, ήταν δίδυμα αλλά τελείως διαφορετικά, εσωτερικά αλλά και εξωτερικά.
- Δεν πειράζει, αύριο πλάκωσε τον. Του είπα και χαμογέλασα, αφου δεν μπορούσα να κάνω και κάτι άλλο, τι θέλει δηλαδή να πάω και να τον πλακώσω. Πήρα τη τσάντα της Τζούντι που ήταν με την Φράνκι- η αγαπημένη της ηρωίδα απο το Μonster High- και τη τσάντα του Φρέντι στο άλλο μου χέρι με τον Βen 10
- Τι μαγείρεψε σήμερα η μαμά? Ρώτησε η Τζούντι.
- Μμμμ, δεν ξέρω. Της απάντησα.
- Ελπίζω να μην έχει φτιάξει όλες αυτές τις αηδίες που μας βάζει να τρώμε. Είπε η Τζούντι θυμωμένα, όταν λέει αηδίες εννοεί κάτι σαλάτες, γιατί η μητέρα μας είναι χορτοφάγος και νομίζει ότι όλοι είμασται σαν και αυτήν.
Όταν φτάσαμε σπίτι, διαπιστώσαμε ότι είχε φτιάξει μια καινούρια σαλάτα και είχε αγοράσει ''ψωμί'' (υποτίθεται) που σου έσπαγε τα δόντια, πως να το φάμε δηλαδή, ξαφνικά μου κόπηκε η όρεξη και ανέβηκα πάνω στο δωμάτιό μου για να κοιμηθώ μια ώρα το μεσημέρι αλλά εκεί που νόμιζα ότι θα κοιμηθώ λίγο το μεσημέρι, κοιμήθηκα πολύ ώρα.
Είμουν σε ένα θεοσκότεινο δωμάτιο, και δεν ήταν κανείς, σηκώθηκα όρθια και φώναζα το όνομά μου ''Κορνέλια'' (περίεργο), και έτσι στα ξαφνικά εμφανίστηκε μια κοπέλα, μάλλον γυναίκα, με ένα άσπρο φόρεμα και μακριά μαύρα μαλλιά που είχαν μια περίεργη λάμψη και τα μάτια της δεν φαινόντουσαν, ήταν μαύρα. Μιλούσε σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα και ύστερα άρχισε να περπατάει, και να χάνεται όλο και πιο βαθιά όλο και πιο αμετάκλυτα βαθιά.
Ξύπνησα γύρω στις 4 το πρωί και είπα να πάω να φάω κάτι γιατί πεινούσα. Ενω καταίβενα τις σκάλες άκουσα έναν θόρυβο, πήγα προς το μέρος που ακουγόταν ο θόρυβος και έτσι είδα τον Φρέντι να παίζει βιντεοπαιχνίδια, απο εκείνα που έχουν αίμα και ήταν αρκετα βιαία. Κατάλαβα που οφείλεται η συμπεριφορά του και δεν σκόπευα βέβαια να τον μαρτυρήσω απλά έπρπε να του εξηγήσω ότι δεν είναι σωστό, δεν ήθελα να γίνει σαν και εμένα, να πλακώνει δηλαδή όποιον βρεί μπροστά του, θέλω να αλλάξω να γίνω συμπαθητικός άνθρωπος, για αυτό πρέπει να αλλάξω πρώτα εγώ και μετά να βοηθήσω τους άλλους!


- Αλλαγή σχεδίου Λίαμ, δεν μπορούμε να την βάλουμε να κάνει όλη εκείνη τη διαδικασία με το ζόρι, γιατί με το που θα ελευθερωθεί η δύναμη που κρύβει, μπορεί να μας καταστρέψει όλους!
- Κατάλαβα, θα πρέπει πρώτα να με εμπιστευτεί, είναι εξίσου εύκολο χωρίς την υποβολή.
- Ωραία ελπίζω να τα καταφέρεις.
- Είμαι σίγουρος ότι θα είσασται ευχαριστημένος με τις συνέπειες και η Αλίσια θα γυρίσει!

Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, Λία μου, γιατί φαίνεται ότι προσπάθησες και σου το αναγνωρίζω αυτό, αλλά καλύτερα να αργούσες να το ανεβάσεις και να έκανες περισσότερες διορθώσεις. Το κείμενο είχε πολλά εκφραστικά λάθη, για να μην αναφερθώ στην παρουσία 2-3 στοιχείων τρόμου, τα οποία ήταν κάπως ασύνδετα σε σχέση με την ιστορία ως όλο.

Το ξερω βιαζομουν πολύ λές να κάνω edit αυτό σκεφτόμουνα όταν το ανέβασα γιατί βαριόμουνα, να το ξαναδιαβασω για να κανω διορθωσεις

Λοιπόν όντως η προσπάθει φαίνεται
Ωστόσο θα συμφωνήσω με την Αργυρώ
ότι είχε πολλά εκφραστικά λάθη αλλά
με λίγη δουλειά θα γίνει μια χαρά
Ναί καλύτερα εάν θες να κάνεις ένα
Edit για να φαίνεται πιο ωραίο

Ωραία έκανα αλλαγές και έτσι που ξαναδιάβασα το κεφάλαιο, πριν τις αλλαγές- κοπάνησα το κεφάλι μου στο τοιχο- ήταν χάλια πρίν ούτε εμένα μου άρεσε!
Νομίζω ότι με τις αλλαγές είναι καλύτερο!

Δεν ξέρω πως ήτανε πριν... αλλά εμένα μ άρεσε η συνέχεια έχω να πω...

Τι γίνεται με την Αλίνα ακριβώς; Και το όνειρο πολύ αλλόκοτο!

Η Τσέλσι είναι βρικόλακας ή είναι κάτι σαν τον Λίαμ;

Δεν ξέρωωωω... θέλω να μάθω πάντως...

Περιμένω συνέχεια...!!!!

Πολύ καλύτερο Λία

Το πετυχες Μαρια η Τσελσι=βρυκολακας οσο για την Αλισια...προς το παρον δεν θα πω ποια ειναι...θα το μαθετε αργοτερα.

Σε ευχαριστω Ειρηνη!

Τίποτα
Πάντως μου άρεσε πιο πολύ απο το προηγούμενο!

Χμμμ καλά, θα περιμένουμε! ^^

Πότε θα μας βάλεις την συνέχεια;

Ελπιζω να προλάβω!

Αχχ τι ωραίαα συνέχειααα
Μου άρεσε πολύ και μου αρέσει και το χιούμορ της Τάμι

Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη!!!!

Τίποτα!
Πότε με το καλό θα βάλεις συνέχεια;

Όποτε μπορέσω, ποιος ξέρει ίσως και σήμερα

Ααα ωραία
Θα περιμένω

Η Τάμι είναι λίγο βλαμμένη και μου σπάει τα νεύρα. Εύχομαι να γυρίσει πίσω στην Αυστραλία και να μας αφήσει να συνεχίσουμε ήρεμα τις ζωές μας! -.-
(Α, και αν έκανε αυτό με το νερό, θα την είχα δολοφονήσει στον ύπνο της. Just saying )

Επίσης, τον Λίαμ τον έκοψε πάνω στο γεύμα ή είναι η ιδέα μου; Και γιατί δεν της είπε τίποτα, ξέρω 'γω; Του έφαγε η γάτα την γλώσσα;

(Και μια μίνι διόρθωση: Εκεί που γράφεις PSP2 εννοείς Playstation 2 ή PSP; Γιατί αυτή η κονσόλα που λες απλά δεν υπάρχει :P)

Ελπίζω στο επόμενο να πεθάνει η Τάμι. Περιμένω να την χτυπήσει κανένας κεραυνός κατακέφαλα