'Αγγιγμα Ψυχής

ναι αρα δεν εισαι πρακτορας..

δεν κρινεται απο αυτο αν ειμαι η οχι
η δραση ξεκιναει μετα τα μεσανυχτα

ουοου................


το υποσχεσαι??

να ερθω τα μεσανυχτα?

να ξεκινηση η δραση τοτε

το υποσχομαι

γιουπι


θα πεις στην raven για αυτο που αλλαξα??

τι να μου πείτε???

αυτο που ηθελες να σου πει

για την σκηνη που αλλαξε με τον λογο που ο cristian την πλησιασε

new chapter.... ευα μου ελπιζω να σαρεσει η αλλαγη που εκανα.... περιμένω ενυπωσεις απο όλους σας....


Κεφάλαιο 21ο


Καθώς περπατούσα, κατευθυνόμενη μέσα στην γεμάτη κόσμο αίθουσα ένιωσα το στομάχι μου να σφίγγεται. Άγγιξα εκείνη την περιοχή και κατάλαβα πως φορούσα ένα υπέροχο, μεσαιωνικό χρυσό φόρεμα. Κοίταξα γύρω μου παραξενεμένη, ελπίζοντας πως όλα αυτά ήταν μια φάρσα. Αποφάσισα να μπω μέσα. Μουσική ακουγόταν και οι παρευρισκόμενοι χόρευαν, έτρωγαν και γελούσαν. Ήταν μια γιορτή. Καθώς κατέβαινα τα σκαλιά μια δυνατή φωνή ακούστηκε πίσω μου: Η κόρη του Κόμη Ντε λα Ρώσε, Κατερίνα Ντε λα Ρώσε. Γύρισα για να δω ποια είναι αλλά καμιά κοπέλα δεν ήταν πίσω μου. Γούρλωσα τα μάτια μου αμέσως μόλις κατάλαβα πως ήμουν εγώ. « Κόρη του Κόμη Ντε λα κάτι. Τι γίνεται εδώ?». Περπάτησα γρήγορα προς την άκρη της αίθουσας και στάθηκα κρυμμένη σε μια μικρή γωνία. Παρατηρούσα τον χώρο, μη μπορώντας να πιστέψω που βρισκόμουν. Ήμουν στις Βερσαλλίες. Ήθελα να ουρλιάξω αλλά δε το έκανα. Από την άλλη, σκεφτόμουν πόσο υπέροχα διακοσμημένη ήταν εκείνη η αίθουσα, όλα ήταν από χρυσό και ασήμι. Κουρτίνες από το πιο ακριβό και καλό μετάξι. Κόκκινα χαλιά παντού και τεράστιοι πολυέλαιοι κρεμόταν παντού στο ταβάνι. Καθώς παρατηρούσα τον χρόνο γύρω μου, πρόσεξα πως ένας άνδρας ντυμένος στα μαύρα, με σκούρα μαύρα μαλλιά με κοιτούσε έντονα. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να δω περισσότερα από τα χαρακτηριστικά του γιατί στεκόταν πολύ μακριά μου. Γύρισα αμήχανα το κεφάλι μου από την άλλη πλευρά, αλλά ακόμα ένιωθα το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου. Γύρισα να τον κοιτάξω και το είδα να με πλησιάζει. Κανονικά θα έμενα να δω τι με ήθελε αλλά ο τρόπος με τον οποίο ερχόταν προς εμένα δεν προμήνυε κάτι καλό. Άρχισα να περπατάω, ώσπου χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα έξω από την αίθουσα, γύρω μου βρισκόντουσαν μικροί στενοί δρόμοι και δέντρα, μία τεράστια λίμνη απλωνόταν από την αρχή ως το τέλος των κήπων. Κοίταξα πάλι πίσω μου και τον είδα να στέκεται στην πόρτα και να χαμογελά. Παρατήρησα πως ένα μικρό κυκλικό μονοπάτι οδηγούσε από την άλλη πλευρά της αίθουσας, κατευθύνθηκα προς εκεί ελπίζοντας να βρω μια πόρτα που οδηγεί πάλι μέσα ώστε να χαθώ μέσα στο πλήθος. Εκείνος με ακολούθησε, επιτάχυνα το βήμα μου και γρήγορα βρέθηκα σε μία μεγάλη βεράντα πέτρινη. Δεν υπήρχε πόρτα. Οδήγησα τον εαυτό μου σε αδιέξοδο. Κοίταξα κάτω από την βεράντα, δεν ήταν μεγάλο το ύψος, εάν χρειαζόταν θα πηδούσα. Κοίταξα πίσω μου και τον είδα να με κοιτά με ένα προκλητικό χαμόγελο να ξεδιπλώνεται στο πρόσωπό του. Ακόμα δεν φαινόντουσαν τα χαρακτηριστικά του. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Έκανε ένα βήμα μπροστά και εγώ ένα πίσω. Ερχόταν αποφασιστικά προς εμένα, ώσπου ένας άλλος άνδρας του όρμησε. Αίμα άρχισε να τρέχει από τον λαιμό του ενός, ο οποίος έπεσε αναίσθητος κάτω. Ο άλλος γύρισε και με κοίταξε, τα μάτια του ήταν κόκκινα και από το στόμα του φαινόντουσαν δύο μεγαλύτερα δόντια από τα άλλα. Γύρισα από την άλλη, πήδηξα το μικρό τοιχάκι και άρχισα να τρέχω. Έστριβα όπου έβρισκα δρόμο ώσπου οδηγήθηκα σε ένα δρομάκι πέρα από την πελώρια λίμνη, σταμάτησα μη μπορώντας να ανασάνω πολύ καλά και γύρισα να δω πίσω μου, αλλά δεν ήταν πουθενά, γύρισα ξανά από την άλλη και ήμασταν λίγα χιλιοστά μακριά. Έβγαλα μια κραυγή και γύρισα από την αντίθετη πλευρά περπατώντας γρήγορα προσπαθώντας να ξεκουμπώσω το φόρεμα μου από πίσω γιατί αν έμενα άλλο ένα δευτερόλεπτο μέσα του θα πέθαινα από ασφυξία. Σκόνταψα και έπεσα με τα γόνατα και τα χέρια μου στο έδαφος. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Εκείνος ήρθε γρήγορα πίσω μου και με μία γρήγορη κίνηση με απάλλαξε από το μαρτύριο. Σηκώθηκα έντρομη και τον κοίταξα. Ήταν ίδιος ο Κρίστιαν.
‘ Ελπίζω να είσαι καλά και να μη σε τρόμαξα πολύ.’ είπε με την γλυκιά του φωνή. Μου χαμογέλασε με το υπέροχο χαμόγελό του και με μία κίνηση έβγαλε το σακάκι του και το έριξε στους ώμους μου.
‘ Ευχαριστώ’ είπα σαστισμένη από την ομοιότητα. Μετά από ένα δευτερόλεπτο ο ‘Κρίστιαν’ εξαφανίστηκε από μπροστά μου και όλα άρχισαν να γυρίζουν. Εικόνες ξεπηδούσαν από παντού. Πρωταγωνιστές ο σωσίας του Κρίστιαν και εγώ, ή η Κατερίνα Ντε λα κάτι, η οποία ήταν πολύ διαφορετική από εμένα, ξανθιά, ψηλή με γαλανά μάτια, πολύ εντυπωσιακή. Όλες οι εικόνες ήταν τόσο όμορφες και ζεστές. Κατάλαβα αμέσως πως ήταν γεγονότα που έγιναν μετά από αυτή την νύχτα. Η Κατερίνα και αυτός ήταν ζευγάρι, και αυτός ήταν βρικόλακας.
Οι εικόνες σταμάτησαν σε ένα βράδυ που η Κατερίνα και ο μεσαιωνικός Κρίστιαν ήταν στην άκρη της λίμνης, γυμνοί και αγκαλιασμένοι όταν δέκα τουλάχιστον άνδρες τους όρμησαν, κρατώντας την Κατερίνα ακίνητη και τον σύντροφό της αλυσοδεμένο.
’ Στο υπόσχομαι, ο έρωτας μας δεν θα σβήσει ποτέ. Σε μια άλλη εποχή Κατερίνα. Σ’ αγαπώ!’ της είπε και τυλίχτηκε στις φλόγες. Εκείνη ξέσπασε σε κλάματα, φώναζε το όνομά του, ούρλιαζε « Σ’ αγαπώ». Ύστερα από αυτό ένας γερασμένος άνδρας την αποκεφάλισε. Ούρλιαξα στο θέαμα αυτό. Δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλά μου. Ξαφνικά ο Όσκαρ εμφανίστηκε μπροστά μου ευχαριστημένος για αυτά που μου έδειξε.
‘ Όσκαρ τι ήταν αυτό?’ ρώτησα απελπισμένη, εκείνος με πλησίασε και με κοίταξε χωρίς καμία έκφραση στο πρόσωπό του.
‘ Το παρελθόν σου φυσικά’ γέλασε. Κοίταξε γύρω του απολαμβάνοντας το μέρος στο οποίο βρισκόταν. Μετά κοίταξε εμένα. Τον κοίταξα παρακλητικά και κατάλαβα πως τον έκανα να με λυπηθεί. Τα μάτια του έδειξαν πως δεν άντεχε να με βλέπει έτσι. Ξεφύσησε και συνέχισε. ‘ Αυτή ήταν η πρώτη σου ζωή. Αυτός ήταν ο Κρίστιαν, όπως κατάλαβες, όσο είχατε δεσμό το Συμβούλιο είχε σκοπό να τον σκοτώσει γιατί τότε πολεμούσαν τους βρικόλακες. Εφόσον όμως η κόρη του Κόμη Ντε λα Ρώσε ήταν μπλεγμένη σε αυτό έπρεπε να σε σκοτώσουν και εσένα. Ο Κρίστιαν κατάλαβε τι θα γινόταν και έκανε τα μαγικά του και έδεσε τις ψυχές σας, ώστε σε κάθε ζωή να μπορείτε να είστε μαζί, να ζείτε τον έρωτάς σας ξανά και ξανά. Συνολικά έχεις ζήσει δεκαεφτά φόρες. Ήταν σύντομες οι ζωές σου, ή πέθαινες από αρρώστια ή σε σκότωναν μαζί με τον Κρίστιαν. Τραγικό ε? Σημασία έχει πως τώρα ξέρεις. Σκοπός ήταν να ζείτε ξανά και ξανά τον έρωτάς σας, ο Κρίστιαν ήλπιζε πως σε μια ζωή θα φτάσετε μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα. Σε όλες του τις ζωές ήταν βρικόλακας και εσύ θνητή. Αφού απέτυχε να σε προστατέψει δεκαέξι φορές, σε αυτή την ζωή αποφάσισε να είναι πιο οργανωμένος. Για αυτό τον λόγο εσύ και αυτός δεν μπορείτε να ζήσετε το απόλυτο, πως το λέτε εσείς οι νεολαία, ρομάντζο.’
Έμεινα να τον κοιτάζω, φέρνοντας στο μυαλό μου την σκηνή του θανάτου της Κατερίνας και του Κρίστιαν. Τόση τραγικότητα, τόσος πόνος, τόσες θυσίες. Όλα αυτά για να μπορεί να είναι με μία θνητή, με μια ασήμαντη κοπέλα. Πρέπει να με αγαπούσε πολύ. Χαμογέλασα.
‘ Γιατί χαμογελάς?’ είπε ήρεμα ο Όσκαρ. Τον κοίταξα, ήταν ήρεμος. ‘ Θέλω να πάω πίσω. Πήγαινέ με πίσω!’ τον παρακάλεσα. Εκείνος με αγκάλιασε και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.
Ξύπνησα την άλλη μέρα, το πρωί στο κρεβάτι μου. Έτρεξα μέσα στην κουζίνα και είδα τον Κρίστιαν να μου ετοιμάζει πρωινό. Του όρμησα και άρχισα να τον φιλάω ασταμάτητα.
‘ Είσαι το καλύτερο αγόρι που είχα και θα έχω ποτέ! Κανείς δεν έχει κάνει τόσα για μένα πριν. Αφιέρωσες δεκαέξι ζωές για να είσαι μαζί μου και θυσιάζεις και αυτή για να είμαστε μαζί!’ μόλις το άκουσε αυτό, του έπεσε η μαρμελάδα από τα χέρια.
‘ Πως το έμαθες αυτό?’ ρώτησε σαστισμένος. Εγώ του έδωσα άλλο ένα φιλί.
‘ Από τον Όσκαρ.’ του χαμογέλασα. Μάζεψα από κάτω την μαρμελάδα και την πέταξα στα σκουπίδια. ‘Επιπλέον, δεν μ’ αρέσει η μαρμελάδα.’
‘ Αυτός ο τύπος είναι απίστευτος. Ακόμα σε τριγυρνάει? Αλλά τι λέω αυτός είναι ερωτευμένος μαζί σου’ είπε θυμωμένος και γεμάτος ζήλια. Εγώ τον αγκάλιασα και του είπα ‘ Αχ, μη το χαλάς τώρα. Έλα να περάσουμε μια όμορφη, ρομαντική, χωρίς προβλήματα Κυριακή!’ μου χαμογέλασε, με φίλησε και μου είπε ‘ Όπως διατάξατε!’
‘ Σ’ αγαπώ!’
‘ Σ’ αγαπώ, Νίνα!’

ηθελες την γνωμη μου? να την λοιπον.
ηταν χιλιες φορες καλυτερο απο την προηγουμενη ιδεα σου.
και για οσους δεν ξερουν αρχικα ειχε σκεφτει πως στο παρελθον μια γυναικα, κατι σαν μαγισσα, ειχε πλησιασει τον cristian και του ειχε πει την μοιρα του. του ειπε πως θα ερωτευτει μια θνητη. οταν αυτος καταλαβε πια ειναι αυτη η θνητη αρχισε να την φυλαει και να την πλησιαζει.
ειναι πολυ καλυτερο αυτο που εγραψες τελικα απο αυτο που ειχες σκεφτει. ισως οι αλλαγες πολλες φορες ειναι για καλο στην δικη σου περιπτωση!
ποτε η συνεχεια?

πραγματικα απο τα καλυτερα κεφαλαια που εχω διαβασει!!
εχεις φοβερο ΤΑΛΕΝΤΟ....
δεν το περιμενα οτι ο Κριστιαν εχει περασει τοσα για την αγαπη τους.
βαλε οσο πιο συντομα συνεχεια

αχχχ σας ευχαριστω... που να δειτε και την αλλη μου ιδεα...


πιστευω πως θα ειναι λιγο shocking

εμενα αποφασισες απο το απογευμα να με τσιτωσεις με το ωραιο μηνυματακι ''εχω μια πολυ ωραια ιδεα, ελπιζω να μην την ξεχασω'' και μετα ''δεν στην λεω, ειναι εκπληξη''

well πρεπει να κρατω τους αναγνωστες μου stand by ..

και παντα εγω την πληρωνω πρωτη.

εσυ μονο εσυ

εχω προνομιουχα θεση?

ναι V.I.P !!!! new chapter.....


Κεφάλαιο 22ο


Περάσαμε σχεδόν όλη την μέρα καθισμένοι στο κρεβάτι του, μιλώντας ακατάπαυστα για τις προηγούμενες ζωές μας. Ήταν όλες τόσο όμορφες, με τα προβλήματα τους μεν αλλά ήμασταν ευτυχισμένοι μαζί.
‘ Ξέρεις σε μία από τις ζωές μας αντιστράφηκαν οι ρόλοι.’ είπε χασκογελώντας, αναπολώντας τις αναμνήσεις του. Γεμάτη περιέργεια τον κοιτούσα μέχρι να μου πει τι έγινε. ‘ Λοιπόν, επειδή ένα από τα χαρακτηριστικά σου δεν άλλαξε ποτέ, και μιλώ για το πόσο περίεργη είσαι, θα σου πω. Στις αρχές του 20ου αιώνα αντί να γεννηθώ άνδρας, γεννήθηκα γυναίκα και εσύ άνδρας. Βέβαια, εσύ είχες ένα πρόβλημα, δηλαδή γεννήθηκες αδύναμος, και όλη σου την ζωή την πέρασες μέσα σε ένα νοσοκομείο. Όταν σε εντόπισα εγώ, σου έδωσα να πιεις λίγο από το αίμα μου, το οποίο όπως ξέρεις είναι θεραπευτικό και έτσι έγινες καλά. Αρχίσαμε να βγαίνουμε και, ’ έκανε μια παύση και άρχισε να γελάει, εγώ τον κοιτούσα ενοχλημένη αφού χάλασε την ατμόσφαιρα μυστηρίου.
’ Έλα συνέχισε!’ είπα ανυπόμονα. Με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του σαν να μου έλεγε « Ποτέ δεν θα αλλάξεις.»
’ την ημέρα, 24 Οκτωβρίου 1920, αποφασίσαμε να πάμε κάπου για να πάμε την σχέση μας στο επόμενο επίπεδο. Λοιπόν εσύ ως αδύναμος που ήσουν και δεν έκανες τίποτα μόνος σου επειδή ήσουν άρρωστος, σε φρόντιζαν οι νοσοκόμες. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό, γεννήθηκες τυφλός. Και το αίμα μου σε θεράπευε σταδιακά και την ημέρα που είδες για πρώτη φορά αποφασίσαμε να πάμε εκεί, για να κάνουμε έρωτα,’ ξερόβηξε και προσπάθησε να συγκρατηθεί για ακόμα μία φορά, ώστε να μην ξεσπάσει σε γέλια.
’ Όταν σαν καλό αγοράκι κατέβασες το παντελονάκι σου και να γδυθείς, παρατήρησες κάτι που δεν είχες ξαναδεί ποτέ!’ άρχισε να γελάει και εγώ θύμωσα.
’ Τί είδα?’ είπα τρομαγμένη. Με κοίταξε και συνέχισε να μιλάει.
’ Όταν το αντίκρισες, είπες « Ώστε έτσι είναι, κοίτα να δεις!’ μόλις το άκουσα αυτό ήθελα να πέσω από το παράθυρο, ο Κρίστιαν είχε λυθεί στα γέλια, ήταν μια από τις σπάνιες φορές που γελούσε έτσι. Εγώ είχε δει μόνο δυο.
‘ Χαίρομαι που σε κάνω να γελάς’ είπα πικρόχολα. Εκείνος σταμάτησε απότομα και μου είπε γλυκά: ‘ Δεν φταις εσύ. Απλά όποτε το θυμάμαι, δεν μπορώ γελάω. Ήταν από τις πιο ξεκαρδιστικές στιγμές που είχαμε σαν ζευγάρι.’
‘ Ήμασταν ευτυχισμένοι τότε ε?’ είπα συνεσταλμένα. Αισθανόμουν άσχημα που δεν ήμασταν έτσι. Τον αγαπώ τον Κρίστιαν αλλά και τι δεν θα έδινα για να ζήσω μια από τις ζωές μου. Να πηγαίνουμε βόλτα, να γελάμε, να είμαι πιο ξέγνοιαστοι.
‘ Νίνα, συγνώμη που δεν μπορώ να σου προσφέρω την ζωή που κάναμε παλιά, απλά τώρα είναι διαφορετικά. Πρέπει να προσέχω περισσότερο.’ Τον κοίταξα αποφασισμένη για αυτό που θα έλεγα. Το ήθελα όσο τίποτε άλλο στο κόσμο.
‘ Κρίστιαν, θέλω να μου κάνεις έρωτα.’ είπα μαζεύοντας όλο μου το θάρρος και την αποφασιστικότητα. Ποτέ δεν ήμουν από τα κορίτσια που ήταν γενναία και μπορούσαν να κάνουν μια εξομολόγηση στα αγόρια. Εγώ για να το κάνω αυτό θα έπρεπε να ήμουν μεθυσμένη. Ο Κρίστιαν με κοίταξε σαν να του είχα πει το πιο κακό πράγμα σε όλο τον κόσμο. Πετάχτηκε από το κρεβάτι και βρέθηκε στην άλλη άκρη.
‘ Είσαι τρελή?’ μου φώναξε. Ήταν έτοιμος να γκρεμίσει τον τοίχο με την μπουνιά του. Σηκώθηκα ήρεμη από το κρεβάτι και τον κοίταξα γεμάτη αυτοπεποίθηση.
‘ Ναι. Είμαι τρελή. Θέλω να κάνουμε έρωτα!’ απαίτησα. Ένιωθα τόσο ντροπιασμένη. Σαν να έδινα παράσταση μπαλέτου γυμνή. Σαν να περπατούσα στο δρόμο με τα εσώρουχα.
‘ Όχι. Αυτό ξέχνα το! Βγάλε το από το μυαλό σου!’ είπε συγχυσμένος. Εκείνη την στιγμή προσβλήθηκα όσο ποτέ άλλοτε στην ζωή μου. Ένιωθα μια έκρηξη μέσα στο στομάχι μου.
’ Όταν έκανες έρωτα με την Σάρα ήταν ωραία. Αλλά τώρα μαζί μου δεν θες. Υποτίθεται πως είμαι ο έρωτας της ζωής σου και με απορρίπτεις έτσι? Η Σάρα σημαίνει πιο πολλά από μένα?’ φώναζα τόσο δυνατά που ένιωθα πως οι φωνητικές μου χορδές θα σπάσουν.
’ Δεν ξέρεις τι λες.’ είπε ήρεμα ο Κρίστιαν. Εγώ εξοργίστηκα ακόμα πιο πολύ με την συμπεριφορά του.
’ Δεν ξέρω τι λέω? Νομίζω Κρίστιαν πως με δουλεύεις. Πλαγιάζεις με την Σάρα και όχι μένα? Πού ακούστηκε ζευγάρι να μην κοιμάται μαζί! Είμαι σίγουρα αυτή που ψάχνεις Κρίστιαν ή ... ’ με διέκοψε εξοργισμένος, ανήμπορος πια να συγκρατήσει την οργή του. ’ Εσύ είσαι η Σάρα!’ φώναξε αγανακτισμένος. Έκπληκτη κάθισα στο κρεβάτι μη μπορώντας να κάνω την οποιαδήποτε κίνηση, το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω είναι: ’ Πώς?’.
Ο Κρίστιαν κάθισε δίπλα μου και με αγκάλιασε.
’ Εσύ είσαι η Σάρα.’ είπε χαμηλόφωνα. Μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο και με αγκάλιασε σφιχτά.
’ Μα πως είναι δυνατόν, αφού το γεγονός με την Σάρα έγινε πριν 2 χρόνια.’ δεν ήξερα πια τι να πιστέψω. Όλος μου ο κόσμος κατέρρεε. Ίσως, έφτανα στο σημείο να αμφισβητώ και την ίδια μου την ύπαρξη.
’ Όχι αυτό έγινε πριν 28 χρόνια.’ δεν τολμούσε να με αφήσει από την αγκαλιά του. Εγώ όμως δεν την ανταπέδιδα. Ήμουν πολύ ταραγμένη.
’ Μα ο Όσκαρ?’ αυτός? Πώς? Όλα ήταν τόσο μπερδεμένα στο μυαλό μου.
’ Σου έχω μιλήσει για τον Όσκαρ και από που προέρχεται. Αλλά τότε ήσουν η αρραβωνιαστικιά του. Όταν κατάλαβα πια είσαι, γίναμε ζευγάρι πίσω από την πλάτη του.’
’ Ναι αλλά με σκότωσες! Πώς έγινε αυτό? Αφού στις άλλες ζωές....’ με διέκοψε αποφασισμένος να μου αποκαλύψει όλη την αλήθεια.
’ Νίνα, άκουσέ με, είναι κάποια πράγματα που πρέπει να μάθεις. Από την μέρα που έδεσα την ψυχή σου, αναγκασμένη να ακολουθεί την δική μου, σε κάθε ζωή εγώ ήμουν η αιτία για τον θάνατο σου. Στην αρχή ήταν οι άνθρωποι που δεν δέχονταν την σχέση μας, αλλά από την πέμπτη ζωή σου και μετά εγώ ήμουν η σημαντικότερη αιτία, γινόσουν όλο και πιο αδύναμη να με ακολουθήσεις. Άρχισα να το ψάχνω πιο πολύ και ανακάλυψα πως όσο περνούσε ο καιρός και η ζωή μας δεν ολοκληρωνόταν όπως είναι γραφτό να ολοκληρωθεί, όπως ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο στην τελευταία στοιβάδα, μακριά από τον πυρήνα, είναι πιο εύκολο να φύγεις από κοντά μου. Έτσι, επειδή γίνεσαι όλο και πιο εύθραυστη όταν έρχομαι ερωτικά κοντά σου, ως Σάρα σε σκότωσα ακριβώς για αυτό το λόγο. Νίνα, ξέρεις γιατί αυτή η ζωή μας δεν είναι σαν τις προηγούμενες? Γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι η τελευταία μετενσάρκωση μας, στην οποία είναι γραφτό να είμαστε μαζί. Εάν πεθάνεις, τότε στην επόμενη ζωή σου δεν θα είμαι εγώ το ταίρι σου, αλλά κάποιος άλλος.’ με άφησε από την αγκαλιά του και όση ώρα μιλούσε με κοιτούσε στα μάτια, πονούσε που μου τα έλεγε αυτά. Ήταν ξεκάθαρο πως δεν ήθελε να πιστέψει τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα του. Φυσικά, μου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω πως χάνω το άλλο μου μισό. Πως δεν θα μπορέσω να είμαι ποτέ ξανά μαζί του, εάν πεθάνω.
’ Κρίστιαν, κατανοώ αυτά που μου λες και με θλίβει το γεγονός αυτό αλλά ακόμα αδυνατώ να καταλάβω τι σχέση έχει ο Όσκαρ και γιατί με κυνηγάει. Νόμιζα πως σκοπός του είναι να σε εκδικηθεί για τον χαμό της αγαπημένης του.’
’ Ναι, έτσι είναι. Όταν σε σκότωσα, ο Όσκαρ έμαθε κάπως την αλήθεια για τον δεσμό που μας συνδέει και ορκίστηκε πως μόλις ξαναγεννηθείς θα προσπαθήσει να με καταστρέψει και να σε κάνει να με ξεχάσεις και να τον ερωτευτείς. Ποτέ δεν έπαψε να σε αγαπά. Ποτέ!’.
Ήμουν τόσο σοκαρισμένη. Όχι από το γεγονός πως ήμουν η Σάρα αλλά κυρίως από το γεγονός πως ο Όσκαρ και εγώ ήμασταν μαζί κάποτε. Όχι ότι δεν είχα καταλάβει πως είναι ερωτευμένος μαζί μου, αλλά ότι έχει εμμονή. Τον λυπόμουν από την μία πλευρά, αλλά από την άλλη ένιωθα μίσος που προσπαθούσε να μου στερήσει την αληθινή αγάπη. Από την μία κατανοούσα πως είχε χάσει εκείνος την ευκαιρία για αγάπη, αλλά από την άλλη ένιωθα πως του άξιζε αυτό που έπαθε. Ο Όσκαρ δεν ήταν καλός ούτε ως άνθρωπος αλλά ούτε και ως βρικόλακας. Με φόβιζε το γεγονός πως ήταν μεγαλύτερος από τον Κρίστιαν και είχε πιο πολλές δυνάμεις. Με λίγα λόγια ήταν πιο δυνατός και φοβόμουν στην ιδέα πως ο Όσκαρ προτίθεται να σκοτώσει τον Κρίστιαν και να με διεκδικήσει. Βέβαια, χωρίς καν να το σκεφτώ ήξερα πως αν πάθαινε κάτι ο Κρίστιαν, εάν πέθαινε τότε θα αυτοκτονούσα. Εάν δεν έχω τον Κρίστιαν μαζί μου, τότε η ζωή είναι ένα τίποτε για μένα.
Κοίταξα τον Κρίστιαν και είδα στο πρόσωπό του την αγωνία και την αβεβαιότητα, το δέος και τον τρόμο για τον θάνατό μου. Φαινόταν καθαρά πως δεν τον ένοιαζε εάν θα ζούσε ή όχι, αλλά το αν θα ζούσα εγώ. Εάν θα πατούσα πάνω στο βρεγμένο μετά την βροχή γρασίδι, εάν θα ανέπνεα τον μολυσμένο αέρα, εάν θα γέμιζα το σύμπαν με την ύπαρξή μου. Εάν θα κατάφερνε έστω για μια φορά να με κρατήσει ζωντανή.
‘ Νιώθω πως έχω αποτύχει!’ ψέλλισε ένοχος, γεμάτος τύψεις. ‘ Νιώθω ανίκανος, νιώθω πως δεν έχω την δύναμη να σε κρατήσω ζωντανή. Κάθε βράδυ πέφτω για ύπνο με τον φόβο πως το πρωί δεν θα είσαι εδώ να στολίζεις το σπίτι αυτό με την παρουσία σου. Νιώθω πως δεν θα ξαναδώ τα υπέροχα καστανά σου μάτια, πως δεν θα παραχαϊδέψω τα μεταξένια σου μαλλιά, πως δεν θα ακούσω την κελαηδιστή σου φωνούλα το πρωί, πως δεν θα γεμίσω την αγκαλιά μου με το κορμί σου, πως δεν θα έχω την ευκαιρία να γευτώ τα φιλιά σου και πως δεν θα ξαναμυρίσω ποτέ την γλυκιά σου μυρωδιά.’ τα λόγια του με άγγιξαν τόσο πολύ που δεν μπόρεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου και ξέσπασα σε κλάματα μέσα στην αγκαλιά του. Τα λόγια του άγγιξαν την ψυχή μου.
Τα λόγια του αντικαθιστούσαν ένα χάδι του, σε ένα άγγιγμα ψυχής.

ηταν πολυ ωραιο.
αλλα δεν ειμαι σιγουρη για το τι σημαινει το τελος. οι ψυχες τους υποτιθεται ειναι δεμενες. με το αγγιγμα ψυχης εννοεις αυτο το πραγμα? πως την αγγιξε ψυχικα? σε ενα αλλο επιπεδο?
στο ειπα πως θα με μπερδεψει!

αχχχχ θεε μου.... ακομα και ενα μωρο θα το καταλαβαινε....



ηταν τοσο συγκινητικα αυτα που τις ειπε. τα λογια του ηταν αληθινα και '' αγγιξαν '' την ψυχη της..

και εγω τι ειπα? αυτο ακριβως ειπα, απλα δεν ημουν σιγουρη

καρδια μου ειναι απιθανο ,απεχτο τελοιο i love it