'Αγγιγμα Ψυχής

είδες που φοβώσουν πως αυτο το κεφάλαιο θα είναι βαρετό?
το αντίθετο έγινε.
ήταν πολύ ωραίο!
αλλά για να δούμε και την συνέχεια...
ξέρεις τι εννοώ...

σου ειπα πως εκανα καποιες μετατρωπουλες...

Αργεί το επομενο?

καλα μαρη ντιπι χαζη εισαι μου ερχετε να σε ...... φιλισω μπραβο καρδια μ

εμ... βασικα raven γραφω οποτε εχω χρονο γιατι με το σχολειο, το φροντηστηριο και τα γαλλικα... δεν πολυ προλαβαινω...αλλα για σενα θα '' τσακιστω'' να βρω χρονο !!!

Καλά έχεις δίκιο, καταλαβαίνω γιατί κι εγώ τα ίδια περνάω...
Μην πιεστείς να το γράψεις απλά μου αρέσει η ιστορία και θέλω να δω τη συνέχεια...

χαιρομαι που σας αρεσει....

το ξερω πως ειναι λιγο αργα, αλλα εχω μια απορια... για τον φονο...
οικογενειακη καταρα ειναι οι φονοι ή παραδοση?
γιατι αλλιως δεν εξηγηται η ολη κατασταση
εκτος αν υπαρχουν εξαιρεσεις απ τον νομο... ξερεις εσυ!

για να δουμε και την συνεχεια...
και προσοχη...

χα0χα0χα0χ0α οχι απλα ετυχε...... να το νεο κεφάλαιο..... enjoy

Κεφάλαιο 15ο


Καθώς την κοιτούσα και της χάιδευα τα μαλλιά δυο μικρές τρυπούλες σχηματίστηκαν στο λαιμό της και αίμα άρχισε να κυλά και να λερώνει τα λευκά σεντόνια. Η Εύα σοκαρισμένη με κοίταξε και μετά έτρεξε έξω από το δωμάτιο. Δεν μπορούσε την μυρωδιά του αίματος. Ούτε και εγώ ήθελα να τρέξω έξω από το δωμάτιο αλλά δεν μπορούσα να την αφήσω εκεί. Κάποιος, ή μάλλον αυτός ο δειλός βρικόλακας που την εκφοβίζει στον ύπνο της, της έπινε το αίμα. Δεν άντεχα στην ιδέα πως κάποιος την άγγιζε. Κάποιος που δεν ήταν εγώ. Ήθελα να μπω μέσα στο όνειρό της και να του ξεριζώσω τα δόντια. Να τον βασανίσω και να τον σκοτώσω. Να με παρακαλάει για την ζωή του. Λίγο αργότερα η πληγή εξαφανίστηκε και μια φλέβα αίματος ξέφυγε μέσα από το στόμα της. Της έδινε το αίμα του. Έσφιξα τα δόντια μου και φώναξα την Εύα. Ήρθε δειλά μέσα και με κοίταξε απορημένη.
’ Κάντο!’ της είπα απελπισμένος. Με πλησίασε και έκατσε δίπλα μου.
’ Είσαι σίγουρος??’ τα μάτια της με κοιτούσαν στοργικά. Μέσα τους έρρεε η αδελφική της αγάπη για μένα. Γύρισε προς την Νίνα και έβαλε τις παλάμες τις στο κεφάλι της. Τα μάτια της από πράσινα πήραν μια απόχρωση του γαλάζιου που αντανακλάται από τον ουρανό στις θάλασσες της Καραϊβικής.


Μετά από αυτό το φιλί, εκείνος εξαφανίστηκε για λίγο και εγώ έμεινα μόνη στο ξέφωτο. Δάκρυα άρχισα να βγαίνουν βίαια μέσα από τα μάτια μου. Τι έκανα? Κρίστιαν συγχώρα με. Ξάπλωσα στο χορτάρι κοιτώντας τον καταγάλανο ουρανό, νιώθοντας ένοχη για όσα είχαν συμβεί. Ώρες πέρασαν μέχρι που εμφανίστηκε πάλι. Δεν σηκώθηκα για να τον δω. Απλά άκουσα τα βήματά του. Γύρισα πλάγια και τύλιξα τα πόδια μου μέσα στα χέρια μου. Εκείνος κάθισε δίπλα μου και κοιτούσε ευθεία μπροστά.
’ Ξέρεις γιατί ο Κρίστιαν ήταν τόσο κυνικός όταν πρωτογνωριστήκατε?’ μου είπε σαν να ήθελε να μου πει ένα παραμύθι για να με πάρει ο ύπνος. Δεν του απάντησα.
’ Έτσι ήταν πάντα. Άγριος, κυνικός και κλέφτης. Κακομαθημένος. Έπαιρνε πάντα αυτό που ήθελε ακόμα κι αν άνηκε σε κάποιον άλλο. Δεν απολογούταν ποτέ.’ μιλούσε σαν να τον ήξερε χρόνια. Συνέχισα να ακούω γεμάτη περιέργεια. Ίσως μέσα από τα λεγόμενα του να έβγαζα μια άκρη σχετικά με τον λόγο που γινόντουσαν όλα αυτά.
’ Ο Κρίστιαν είχε πάντα έξη με το αίμα. Διαρκώς διψασμένος. Δεν μπορούσε να τον σταματήσει κανείς από το να σαγηνεύει αθώες κοπέλες να τους πίνει το αίμα και μετά να τις κάνει να ξεχνάνε. Μέχρι που την πάτησε. Πάντα έλεγε πως έχει τον έλεγχο μέχρι που τον έχασε και μου στέρησε ότι πιο πολύτιμο είχα στη ζωή.’ προβληματισμένη αλλά και γεμάτη αγωνία συνέχισα να τον ακούω με προσοχή.
‘ Τα είχε όλα. Φήμη, χρήματα, προσοχή, γυναίκες. Όλα. Τώρα άλλαξε. Αν τον γνώριζες πριν 3 χρόνια θα έβλεπες πως δεν είναι άγιος. Μη σε ξεγελά η αθώα του έκφραση. Του αξίζει ότι κι αν πάθει. Ξέρεις, Νίνα σχεδιάζω να τον σκοτώσω και εσύ θα βλέπεις. Αχ, μπορώ να νιώσω τα συναισθήματα που θα του δημιουργηθούν όταν θα πεθαίνει μπροστά στην κοπέλα που αγαπά όταν εκείνη θα με εκλιπαρεί να σταματήσω. Feels great right?’ Τρόμαξα με όλα αυτά που είπε. Ήταν σίγουρα Άγγλος. Η προφορά του ήταν βαριά όταν μίλησε αγγλικά. Σίγουρα άγγλος. Γύρισε προς το μέρος μου.
‘ Γιατί δεν μιλάς. Δεν είσαι έτσι εσύ.’ χαμήλωσα το βλέμμα μου και του απάντησα.
‘ Τι να πω? Είμαι ταραγμένη. Γιατί τον μισείς τόσο?’ τον ρώτησα γεμάτη περιέργεια και παρακαλώντας για μια απάντηση.
‘ Θες σίγουρα να μάθεις το σκοτεινό μυστικό του Κρίστιαν?? Κάτι που μόνο 4 άτομα ξέρουν?’ έγνεψα καταφατικά αν και κάτι μέσα μου, μου έλεγε πως αυτό που θα άκουγα δεν θα μου άρεσε.
‘ Πρώτα, ξέρεις ποίος είναι ο νούμερο 1 κανόνας της κοινωνίας μας?’ γιατί με ρώταγε μια τόσο χαζή ερώτηση?
‘ Φυσικά και ξέρω. Κανένας βρικόλακας δεν πρέπει να σκοτώσει άνθρωπο.’ χαμογέλασε αυτάρεσκα.
‘ Ακριβώς. Ο Κρίστιαν τον παραβίασε. Ενώ όλοι όσοι τον παραβαίνουν τιμωρούνται με θάνατο δια πυράς εκείνος την γλίτωσε λόγω του πατέρα του. Είναι πραγματικά ευνοημένος λόγω της κοινωνικής του θέσης.’ ήμουν σοκαρισμένη. Ο Κρίστιαν παραβίασε τον νόμο?
‘ Ποίον σκότωσε?’ είπα με δυσκολία. Ένα κομμάτι του εαυτού μου ήθελε να φύγει από κει, να πάει πίσω κοντά στον Κρίστιαν. Το άλλο κομμάτι του εαυτού όμως ήθελε να μάθει την αλήθεια. Ήθελε να ξέρει γιατί αυτός ο Βρικόλακας γεμάτος μίσος σκότωσε την μητέρα μου και γιατί με βασάνιζε. Η απάντηση ήταν μία : Για να πονέσει τον Κρίστιαν μέσω εμού.
‘ Σκότωσε την κοπέλα μου!’ είπε μελαγχολικά. Η απάντηση στα αφτιά μου με τάραξε.
‘ Πώς? Γιατί?’ ήθελα να μάθω παραπάνω. Ήθελα να ξέρω κάθε φρικτή λεπτομέρεια και να πάρω επιτέλους απαντήσεις για το παρελθόν του Κρίστιαν που τόσο τον βασάνιζε.
‘ Θες να μάθεις το γιατί? Το πώς? Θες?’ είπε νευριασμένος. Σηκώθηκε πάνω και με τράβηξε από τα μπράτσα μου να σηκωθώ και εγώ. ‘ Θες?’ με ξαναρώτησε, εγώ τρομοκρατημένη έγνεψα καταφατικά ανήμπορη να μιλήσω. Εκείνος με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια μου, τα δικά του έγιναν κόκκινα και ένιωσα να βυθίζομαι σε μια δίνη.
Όταν άνοιξα να μάτια μου εκείνος στεκόταν δίπλα μου και κοιτούσε ευθεία μπροστά. Τον αντέγραψα και έκανα το ίδιο. Είδα μια ξανθιά κοπέλα γύρω στα 15, στο ύψος μου. Το δέρμα της ήταν λευκό και τα μάτια της μαύρα σαν την πίσσα. Η φωνή της ήταν σαν μελωδία βιολιού και πιάνου μαζί. Φορούσε ένα βιολετί φόρεμα που της ταίριαζε πολύ. Απέναντί της στεκόταν ο Κρίστιαν ο οποίος ήταν επίσημα ντυμένος. Ήταν το ίδιο γοητευτικός.
‘ Κρίστιαν σε παρακαλώ φύγε. Είμαι με τον ....... , μην μου το κάνεις αυτό!’ δεν μπόρεσα να ακούσω το όνομα του. Προφανώς δεν ήθελε να αποκαλυφθεί ακόμα πλήρως.
’ Σάρα δεν καταλαβαίνεις πως σε θέλω? Γιατί δεν με αφήνεις να σου το αποδείξω?’ είπε ο Κρίστιαν με την γοητευτική του φωνή?
’ Όχι, αν μας δει? Σε παρακαλώ φύγε πήγαινε μέσα.’ εκείνος την πλησίασε κι άλλο.
‘ Εγώ έχω να σου προσφέρω περισσότερα από τον ......!’ είπε και έσκυψε να την φιλήσει. Η Σάρα τον απέφυγε αλλά εκείνος την ακινητοποίησε και προτού αυτή διαμαρτυρηθεί σφράγισε τα χείλη της με έναν φιλί γεμάτο πάθος και αγάπη. Ζήλεια άρχισε να γεμίζει κάθε κύτταρο του οργανισμού μου. Ήθελα να επέμβω και να τους χωρίσω. Ο Κρίστιαν ήταν δικός μου.
‘ Κρίστιαν σε παρακαλώ το ξέρεις πως δεν μπορώ να σου αντισταθώ. Σταμάτα.’ κλαψούρισε. Με δυσκολία πρόφερε τα λόγια της. Ήταν εμφανές πως δεν ήθελε να σταματήσει να την φιλάει. Ήθελε να φιλάει αυτά τα χείλη όλη την ώρα, να χαϊδεύει το απαλό του πρόσωπο όλη μέσα και να βυθίζεται μέσα στο λαβύρινθο των ματιών του. Έκανα ένα βήμα μπροστά όταν εκείνος την ξαναφίλησε, αλλά ο βρικόλακας δίπλα μου με σταμάτησε.
‘ Μη. Δες.’ είπε κοφτά ενώ δεν γύρισε καν να με κοιτάξει. Συνέχισα να κοιτώ νιώθοντας να φούντωση μέσα μου. Την φιλούσε όπως φιλούσε εμένα. Τρυφερά. Δεν μπορούσα να το επιτρέψω αυτό. Δεν μπορούσα να επέμβω όμως.
‘ Συνάντησέ με στο συνηθισμένο μέρος, την συνηθισμένη ώρα!’ της είπε και της έδωσε έναν φιλί στο λαιμό. Ο Κρίστιαν έφυγε ενώ η Σάρα παρέμεινε στην κουζίνα να ετοιμάζει διάφορα ορεκτικά. Πρέπει να γινόταν κάποια γιορτή μέσα στο σαλόνι. Κοίταξα τον ανώνυμο φίλο μου, γεμάτη απορία.
’ Πόσο καιρό γινόταν αυτό?’ με κοίταξε και το βλέμμα του ήταν γεμάτο πόνο και μίσος. Ένιωθα πως θα έσπαγε σε χίλια δυο κομμάτια.
’ 6 μήνες έπαιζαν πίσω από την πλάτη μου. 6 μήνες.’ τον λυπήθηκα. Ήξερα αυτό το συναίσθημα. Τον ένιωθα. Ξαφνικά όλα άρχισαν να γυρίζουν και μεταφερθήκαμε στο σαλόνι. Ήταν πολύ ωραία διακοσμημένο, πολύ μοντέρνο. Υπήρχε πολύς κόσμος. Όλοι ήταν ντυμένοι επίσημα, χόρευαν, γελούσαν και συζητούσαν. Είδα τον Κρίστιαν δίπλα σε έναν άνδρα με γυρισμένη την πλάτη του προς εμένα. Αμέσως κατάλαβα ποιος ήταν. Μετά από λίγο βγήκε από την κουζίνα η Σάρα, κρατώντας έναν ασημένιο δίσκο γεμάτο ορεκτικά, τα οποία σέρβιρε στους καλεσμένους. Ο άνδρας που στεκόταν με την πλάτη γυρισμένη προς εμένα γύρισε να δει την Σάρα. Φυσικά τα χαρακτηριστικά του έλειπαν. Η Σάρα πλησίασε και αγκάλιασε τον εορταζόμενο που δεν ήταν άλλος από τον μυστήριο νεαρό. Ο Κρίστιαν την κοιτούσε γεμάτος αγάπη, το ίδιο και εκείνη. Δεν μπορούσαν να κρύψουν το πάθος τους. Εκείνη την νύχτα ο Κρίστιαν ήταν κολλημένος πάνω στη Σάρα. Της ζήτησε να χορέψουνε και εκείνη δέχτηκε. Της έκλεψε μερικά φιλία καθώς την βοηθούσε με την προετοιμασία περισσότερων ορεκτικών και την κοίταζε με ένα τολμηρό βλέμμα σαν να μην τον ένοιαζε που τριγύρω υπήρχαν άλλοι. Η δίνη επανήλθε και εμείς βρεθήκαμε σε ένα δωμάτιο που φωτιζόταν κάτω από το ρομαντικό φως των κεριών. Υπήρχε στην άκρη του δωματίου ένα κρεβάτι στο οποίο καθόταν περιμένοντας γυμνόστηθος, ο Κρίστιαν. Το αίσθημα της ζήλειας με κυρίευσε πάλι και ένιωσα μια φούντωση να κατακλύζει το σώμα μου. Ο άντρας δίπλα μου έσκυψε και μου ψιθύρισε ‘Ηρέμησε’. Τον άκουσα και ηρέμησα. Μετά από λίγο την πόρτα χτύπησε η Σάρα, μπήκε μέσα δειλά και ο Κρίστιαν με μια μεγάλη δρασκελιά. Την φίλησε για να την καλωσορίσει και την κατεύθυνε στο κρεβάτι. Της έβγαλε το φόρεμα το οποίο έπεσε στα πόδια της σε σχήμα βεντάλιας. Άρχισε να την φιλάει. Μετά ακολούθησε κάτι που δεν άντεχα να βλέπω. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου, κατά μήκος του προσώπου μου. Ξαφνικά άκουσα μια πνιχτή κραυγή. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τον Κρίστιαν να τρέφεται από την Σάρα, η οποία του έλεγε να σταματήσει, εκείνος ήταν εμφανές πως δεν μπορούσε. Η Σάρα άρχισε να φωνάζει να σταματήσει και πως την πονάει. Ο Κρίστιαν όμως συνέχιζε να ρουφά. Άρχισα και εγώ να φωνάζω και να του λέω να σταματήσει. Ο διπλανός μου με έπιασε από την μέση για να μην πάω προς τα κει. Η Σάρα άρχισε να χάνει επαφή με την πραγματικότητα. Πέθανε. Όταν το κατάλαβε ο Κρίστιαν την έσφιξε πάνω του και άρχισε να χαϊδεύει τα κατάξανθα μαλλιά της, στοργικά. Θρηνούσε, ο πόνος του ήταν μεγάλος. Έχασε κάτι πολύτιμο για αυτόν. Από το πουθενά εμφανίστηκε ο ανώνυμος άνδρας, μόλις αντίκρισε αυτό το θέαμα, την Σάρα γυμνή και νεκρή στην αγκαλιά του Κρίστιαν και τον Κρίστιαν να θρηνεί για τον χαμό της, όρμησε κατά πάνω του και τον χτύπαγε άγρια φωνάζοντας : « Τί έκανες?? Την σκότωσες!!», ο Κρίστιαν δεν μίλαγε, απλά δεχόταν τα χτυπήματα.
Σύντομα γυρίσαμε στο ξέφωτο, εγώ ήμουν σοκαρισμένη και μη μπορώντας να κρατηθώ άλλο, ξέσπασα. Εκείνος με αγκάλιασε παρηγορώντας με. Το κεφάλι μου βούιζε. Μέχρι τώρα νόμιζα πως ο Κρίστιαν ήταν άγιος. Έκανα λάθος όμως. Ο Κρίστιαν σκότωσε έναν άνθρωπο. Ένα άτομο που αγαπούσε. Για αυτό δεν με πλησίαζε με τον τρόπο που πλησίασε την Σάρα, φοβόταν μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Φοβόταν για μένα. Εγώ όμως αποφάσισα να του αποδείξω πως με λίγη προσπάθεια κάτι τέτοιο δεν θα ξανά συνέβαινε ποτέ!

Τι χάλια είναι αυτά! Τι απαίσια γραφή! Και οι ιδέες σου! Απαπα απαίσιες! Βρικόλακες και αηδίες! Γράψε μια ιστορία με κάποιον που μπλέκεται στη κίμηση και γι αυτό χάνει τη δουλειά του, η γυναίκα του τα έχει ταυτόχρονα με τον κουμπάρο και το γείτονα, ενώ στο τέλος τον παρατάει και φεύγει με το αφεντικό του, ο γιος του παίρνει ναρκωτικά, η κόρη του έχει καρκίνο τα δίδυμά τα πατάει φορτηγο και στο τέλος τέλος τέλος αυτός ανακαλύπτει ότι η γυναίκα (που εντωμεταξύ έχει παρατήσει το αφεντικό και είναι με έναν πακιστανό οικοδόμο) του είναι η χαμένη του αδερφή και αυτοκτονεί! Άντε να μπεις στον ίσιο δρόμο!!!!
Μην τολμήσεις να πιστέψεις τίποτα από τα παραπάνω και γράφε γιατί τη λατρεύω την ιστορία σου! Είναι απλά καταπληκτική!!!!!!

δεν πιανω μια μπροστα στις απιστευτες ιδεες σου... ειμαι μια αχρηστη...... δεν εχω μελλον.....ουτε χρονο δεν θα διαβαζε την ιστορια μου..... i'm pathetic...


χα00χα0χ0α οκ...χαιρομαι που σαρεσε......

Ε, δεν πειράζει! Θα μάθεις κι εσύ να γράφεις καλά κάποια στιμγή...
Η συμβουλή μου για να γράψεις ένα βιβλιό που θα πουλήσει πολύ στο Ελλάντα είναι να διαβάζεις ότι πιο βαρετο κοινωνικό υπάρχει και να αντιγράφεις το στιλ και τις ιδέες! Πάρε και καμιά ιδέα από μεξικάνικα σίριαλ (ξέρεις τώρα - η φτωχή υιοθετημένη είναι στηνν πραγματικότητα κόρη του εκτομιριούχου και τα έχει με τον αδερφό της χωρίς να γνωρίζει τη συγγένεια και μένει έγκυος ή η κακομοίρα δε βλέπεται και στο τέλος γίνεται θεά) και γενικά όσο πιο απίστευτο και δραματικό τόσο καλύτερα.
Ελπίζω να μην εφαρμώσεις ποτέ τις ιδέες μου εκτός κι αν θες να γράψεις παρωδία μεξικάνικου!

Και το σημαντικό τώρα: Πότε με το καλό το επόμενο κεφάλαιο?

wow!
τι ηταν παλι αυτο?
ηξερα την ιστορια αλλα δεν μου ειχες πει πως τωρα θα εβγαιναν στην φορα ολα τα απλητα του κριστιαν!
και μετα?
τι θα γινει?
μην απαντησεις... στην ερωτηση
τα υπολοιπα αυριο στο σχολειο...!
καλη συνεχεια!!!

και κατι ακομα.
θυμασαι το καλοκαιρι που ξεκινησες να γραφεις αυτη την ιστορια τι μου ελεγες?
οτι θα γραψεις 16 κεφαλαια απο 5 σελιδες το κεφαλαιο?
εκανα λαθος που σου ελεγα συνεχεια να μην περιοριζεις τις σελιδες και τα κεφαλαια γιατι ετσι περιοριζεις τις ιδεες σου? που ειναι και πολλες!
φανταζεσαι η ιστορια να τελειωνε στο επομενο κεφαλαιο?
τι θα προλαβαινες να πρωτογραψεις?
σιγα μην την ολοκληρωνες. και σιγα να μην ειχες γραψει ολα αυτα που εγραψες τελικα.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ: ΜΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΟΥ!
ΠΟΤΕ!!!

yes mam!!!!! στις διαταγες σας....


raven το αλλο κεφαλαιο μαλλον μαλλον σε κανα δυο μερες

really? τελεια!

Ναι ναι τέλεια!!!!! Οι fan σου ανυπομονούν!!!!

χαχ0α0χα ωραια.... οσοι θελετε αυτογραφα στην συναντηση.... α0χα0χ η ψωναρα ξερω γω...

Ένα σου λέω: στη συνάντηση να προσέχεις 1) τους παπαράτσι και 2) μη σε απαγάγουν για λύτρα από εμάς τα φτωχά βαμπιράκια του φόρουμ!!!! Είσαι πολύ διάσημη για να κυκλοφορείς απροστάτευτη!!!!!

ειμαι και βασιλισσα....οποτε θα φερω καμια 1000αρα σωματοφυλακες...χ0α0χ

Όχι τόσο πολλούς, θα τραβήξεις πολύ την προσοχή! Καλύτερα γύρω στους 10...

10 it is...

new chapter....!


Κεφάλαιο 16ο


Συγκεντρώθηκα, ξεχνώντας πως ο Κρίστιαν καθόταν δίπλα μου, ξεχνώντας την ανυπομονησία του και το άγχος του. Έκλεισα τα μάτια μου και μετά από λίγο βρέθηκα σε ένα μικρό και χαριτωμένο ξέφωτο. Αυτό όμως που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι το φρικτό θέαμα που αντίκρισα. Η Νίνα και ένας τύπος με γυρισμένη την πλάτη προς εμένα φιλιόντουσαν. Ένιωθα απογοητευμένη και συνάμα αναστατωμένη με την πράξη αυτή. Στη συνέχεια είδα αυτόν τον τύπο να την δαγκώνει και ήθελα να του ξεριζώσω το κεφάλι. Έβλεπα αποσπασματικές σκηνές. Κατάλαβα σχεδόν αμέσως το γιατί. Με διαισθάνθηκε και δεν με άφηνε να δω παραμόνο τα βασικά. Έβαλα πιο πολύ θέληση αλλά δεν μπόρεσα να δω κάτι καινούργιο, ώσπου εξαφανίστηκαν από το οπτικό μου πεδίο. Έψαξα με τα μάτια μου τριγύρω αλλά τίποτα. Πρέπει να την είχε μεταφέρει κάπου αλλού. Θύμωσα τόσο πολύ που ένιωσα το σώμα μου να τινάζετε πίσω. Έπεσα πάνω στον καθρέφτη του δωματίου της Νίνας. Σηκώθηκα απότομα για να ξαναδοκιμάσω αλλά ο Κρίστιαν με εμπόδισε.
’ Άσε με!! Τι νομίζεις ότι κάνεις. Κινδυνεύει. Άσε με!!!’ μόλις με άκουσε να φωνάζω αυτές τις λέξεις σάστισε και την κοίταξε τρομαγμένος. Κοιμόταν τόσο γαλήνια, οποιοσδήποτε θα νόμιζε πως δεν συνέβαινε τίποτα. Με πίεσε να του τα πω όλα αλλά δεν θεώρησα σωστό να πω για το φιλί. Του αποκάλυψα όλα τα άλλα εκτός από αυτό!

Με άφησε από την αγκαλιά του, καθίσαμε κάτω και συζητήσαμε αυτό που μόλις είδα και αυτό που μόλις ξανά έζησε. Πρέπει να ήταν πολύ οδυνηρό για αυτόν.
‘Τώρα καταλαβαίνεις γιατί ο Κρίστιαν φοβάται να σε πλησιάσει όπως την Σάρα. Δεν μπορεί να αντισταθεί. Δεν έχει την αυτοσυγκράτηση που απαιτείται.’ νόμιζα πως θα κατέρρεε. Οι αναμνήσεις τον βασάνιζαν.
‘ Το ξέρω! Της επιτέθηκε την ώρα που..... Δεν μπορούσε να σταματήσει.’ οι φωνές της αντηχούσαν μέσα στο κεφάλι μου. Το πρόσωπο του Κρίστιαν, όταν κατάλαβε πως η Σάρα ήταν νεκρή. Το άψυχο σώμα της, μέσα στο αίμα και τον άγνωστο βρικόλακα να φωνάζει και να θρηνεί για τον θάνατό της.
‘ Ο Κρίστιαν όμως με έχει δαγκώσει, σταμάτησε.’ είπα ξαφνικά. Το είχα ξεχάσει αυτό. Πως μου διέφυγε?
‘ Κάνεις λάθος! Δεν ήταν ο Κρίστιαν, αλλά εγώ. Εγώ κυρίευσα το σώμα του, το πνεύμα του και τον έκανα να εξωτερικεύσει τον πόθο του για το αίμα σου. Επίσης, εγώ ήμουν αυτός που τον απέτρεψα από το να σε σκοτώσει. Εγώ τον σταμάτησα. Αν τον άφηνα τώρα δεν θα ήσουν εδώ.’
‘ Αν εσύ ήσουν αυτός. Τότε εσύ κρυβόσουν πίσω από την αδικαιολόγητη, βίαιη συμπεριφορά του Κρίστιαν. Όλες αυτές οι ανεξήγητες εκρήξεις θυμού, η βία και τα προσβλητικά του λόγια. Ήσουν εσύ!’ συνειδητοποίησα ταραγμένη, δίνοντας ένα τέλος στο μυστήριο της ανεξήγητης συμπεριφοράς του αγαπημένου μου. Νόμιζα ότι ήταν τρελός, πως είχε κάποιο πρόβλημα διπλής προσωπικότητας, αλλά ευτυχώς έκανα λάθος.
‘ Γιατί τα κάνεις όλα αυτά?’ ρώτησα αν και ήξερα ήδη την απάντηση. Με κοίταξε κοροϊδευτικά και γέλασε ειρωνικά. Τον κοίταξα απορημένη.
‘ Για εκδίκηση. Πρέπει να καταλάβεις πως χάρις εμένα θα σωθείς!’ θα σωθώ? Θα σωθώ από τι?
‘ Σου δείχνω τον αληθινό Κρίστιαν. Αυτόν που παλέβει καθημερινά για να μη σου κάνει κακό. Σου δείχνω τον Κρίστιαν που κρύβει μέσα του για να μην σε τρομάξει.’ Είναι αλήθεια όλα αυτά? Άραγε ο Κρίστιαν μου κρύβει τον πραγματικό του εαυτό για να μην με φοβίσει?
‘ Κι αν κάνεις λάθος?’ τον ρώτησα περιμένοντας μια απάντηση που θα με καθησύχαζε. Αλλά αυτός γέλασε σαν να του είχα πει το πιο ξεκαρδιστικό αστείο που υπήρχε στον πλανήτη. Τι ήταν τόσο αστείο?
‘ Δεν κάνω λάθος. Τον ξέρω πολύ καλά. Ξέρω πράγματα που θα σε έκαναν να χάσεις πάσα ιδέα για το αγόρι που αγαπάς. Για το αγόρι που είσαι έτοιμη να τα εγκαταλείψεις όλα. Να του δώσεις τα πάντα, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Κάνω λάθος?’ Πως τα ήξερε όλα αυτά? Με κοίταξε για άλλη μια φορά περήφανος για την ανακάλυψή του. Είχα αρχίσει να νευριάζω. Σηκώθηκα πάνω και απαίτησα να με αφήσει να γυρίσω πίσω. Αντέγραψε την κίνηση μου και με πλησίασε όπως με είχε πλησιάσει πριν για να με φιλήσει. Το στομάχι μου ήταν κόμπος. Ξεροκατάπια αμήχανα. Εκείνος πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου και με τράβηξε κοντά του. Έσκυψε προς το αφτί μου και μου ψιθύρισε : « Συγχώρα με!» και εξαφανίστηκε μέσα στο σκοτεινό δάσος. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα όλα άρχισαν να γυρίζουν και εγώ αισθανόμουν όλο και πιο αδύναμη. Έπεσα με τα γόνατα κάτω και ένιωσα ένα κάψιμο στα χέρια μου. Νόμιζα πως οι φλέβες μου θα εκραγούν.
Ξύπνησα στο δωμάτιό μου στο σπίτι του Κρίστιαν. Η Εύα και εκείνος με κοιτούσαν ανήσυχοι. Ανασηκώθηκα και τους χαμογέλασα δείχνοντας τους ότι όλα είναι καλά. Ο Κρίστιαν αμέσως με αγκάλιασε θερμά, ενώ η Εύα στεκόταν μακριά και με κοιτούσε ανέκφραστα. Ξαφνικά ένιωσα μια φωνή στο κεφάλι μου να μου λέει : « Σε είδα!!», ήταν η φωνή της Εύας. Κατάλαβα για ποιο πράγμα μιλούσε. Είπα στον Κρίστιαν πως πεινούσα και μου πε πως θα πεταχτεί να πάει να μου φέρει κάτι να φάω. Βέβαια αυτό ήταν δικαιολογία για να μείνω μόνη με την Εύα. Όταν έφυγε η Εύα με πλησίασε. Κάθισε δίπλα μου και με κοίταξε περιμένοντας να αρχίσω εγώ να μιλάω.
‘ Τι είδες ακριβώς?’ φοβόμουν την απάντησή της. Ένιωθα τόσο ένοχη.
‘ Είδα αρκετά, ώστε να καταλάβω τι κάνεις πίσω από την πλάτη του αδερφού μου!’ είπε εμφανώς ενοχλημένη.
‘ Δεν κάνω τίποτα πίσω από την πλάτη του. Τον αγαπώ!’ προσπάθησα να της εξηγήσω, αλλά δεν ήθελε να καταλάβει. Εν μέρη την καταλάβαινα, αγαπούσε πολύ τον αδερφό της. Από την άλλη όμως, δεν μπορούσα να πιστέψω πως με αμφισβητούσε. Με κοίταξε θυμωμένη και πετάχτηκε όρθια.
‘ Δεν κάνεις τίποτα?? Φίλησες αυτόν τον άνδρα και μετά τον άφησες να σου πιει το αίμα. Μην αναφέρω και το ότι σου έδωσε και από το αίμα του.’ Τι άλλο μπορούσα να πω για να την πείσω πως δεν έφταιγα? Ξαφνικά αντιλήφθηκα πως δεν ήμασταν μόνες. Γύρισα αργά το κεφάλι μου προς την πόρτα και είδα τον Κρίστιαν να με κοιτάει ανέκφραστος. Σαν να είχε χάσει την γη κάτω από τα πόδια του. « Γαμώτο!» σκέφτηκα.
‘ Κρίστιαν εγώ....’ προσπάθησα να εξηγήσω αλλά το ανέκφραστο ύφος του, τσαλακώθηκε σχηματίζοντας ένα δυσαρεστημένο ύφος.
‘ Πως έγινε?’ ρώτησε με δυσκολία. Του εξήγησα τα πάντα ακόμα και για αυτά που μου έδειξε ο εχθρός του Κρίστιαν. Μόλις κατάλαβε πως ήξερα τα πάντα σταμάτησε να με κοιτάει στα μάτια σαν να ντρεπόταν, για το παρελθόν του.
‘ Ο Όσκαρ.’ είπε μην μπορώντας να το πιστέψει. Ώστε το όνομα αυτού του βρικόλακα, που αρνιόταν να μου αποκαλύψει πλήρως το πρόσωπό του και το όνομά του, ήταν Όσκαρ? Με κοίταξε και μου ζήτησε να του ξανά διηγηθώ την στιγμή του φιλιού. Όταν τελείωσα, το πρόσωπό του σκοτείνιασε και είπε : ‘ Χρησιμοποίησε μια από τις δυνάμεις του πάνω σου.’ Τι έκανε λέει???
‘Πως?? Ποιά??’ είχα αρχίσει να νευριάζω. Ήθελα να τον βρίσω, να τον σκοτώσω. Πως με έκανε να πιστέψω πως τον ήθελα!!!
‘ Μπορεί να ελέγχει τις ανθρώπινες φαιρομόνες.’ είπε συνοφρυωμένος. Ανθρώπινες Φαιρομόνες?
‘ Υπάρχει τέτοια δύναμη? Την έχεις και εσύ?’ έπρεπε να μάθω κι άλλα. Κοίταξα την Εύα θυμωμένη και την είδα μετανιωμένη που δεν με πίστεψε.
‘ Ναι φυσικά. Εγώ δεν την έχω γιατί δεν είμαι αρκετά μεγάλος. Ο Όσκαρ δεν είναι pureblood. Τον είχε δημιουργήσει ένας άλλος βρικόλακας ο Ζισκάρ, το 1330 μ.Χ, στην Γαλλία. Τότε ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες, αλλά ήταν αρκετά χαζός ώστε να μπλέξει και να κάνει εχθρούς, βρικόλακες. Είναι πολύ μεγαλύτερός μου, με πολλές δυνάμεις.’ φάνηκε απελπισμένος την ώρα που τα έλεγε όλα αυτά. Συνειδητοποίησα κάτι.
‘ Αφού είναι τόσο δυνατός, γιατί δεν σε σκότωσε όταν είδε την Σάρα νεκρή?’ ένα πονεμένο βλέμμα σχηματίστηκε στο πρόσωπό του, η ανάμνηση της Σάρας θα ήταν πολύ επώδυνη και για τους δύο.
‘ Κρίστιαν? Εγώ γιατί δεν ξέρω τίποτα για αυτό?’ ρώτησε η Εύα ταραγμένη. ‘ Γιατί δεν μου είπες τίποτα??’ φώναξε.
‘ Εύα δεν είναι τώρα ώρα για αυτό.’ προσπάθησε να την καθησυχάσει αλλά δεν μπόρεσε.
‘ Δεν είναι ώρα? Με δουλεύεις Κρίστιαν? Νομίζεις πως είμαι κανένα 5χρονο που δεν καταλαβαίνει? Πριν από 2 χρόνια μου πες απλά πως ο Όσκαρ σε απείλησε πως θα βρει την Νίνα και θα την σκοτώσει, χωρίς να μου πεις το γιατί και εγώ το δέχτηκα! Απαιτώ να μαθαίνω την αλήθεια όταν πρέπει!’ τα φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν. Τα παράθυρα να ανοιγοκλείνουν. Ήταν η Εύα αυτή που τα έκανε όλα αυτά?
‘ Ηρέμησε!’ της είπε ψύχραιμα ο Κρίστιαν.
‘ Μη μου λες να ηρεμήσω.’ τον έπιασε από τον λαιμό και τον πέταξε έξω από το δωμάτιο. Εγώ τρομοκρατημένη της φώναξα να σταματήσει. Απειλητικά γύρισε προς εμένα και μου είπε : « Je veux vengeance Nina. Il a tue Sara!!!». Είπε και μετά λιποθύμησε. Εγώ αντί να την κρατήσω ή να σκύψω από πάνω της, έμεινα να κοιτάζω τον απέναντι τοίχο μεταφράζοντας σοκαρισμένη τα λόγια του. « θέλω εκδίκηση Νίνα. Σκότωσε την Σάρα!!!». Ήταν σίγουρα ο Όσκαρ. Μπορούσε να ελέγξει το σώμα οποιουδήποτε ήθελε, αρκεί να έβλαπτε τον Κρίστιαν. Οι προθέσεις του ήταν ξεκάθαρες πια.

ηταν πολυ ωραιο! δεν φανηκε καθολου οτι σε δυσκολεψε.
αλλα μου φανηκε περιεργο που τελικα αλλαξες αυτο που μου ειχες πει την τριτη στην σταση οτι θα γραψεις. θυμασαι?
ειπες πως η νινα θα ξυπνουσε και θα αγγαλιαζε τον κριστιαν και πως για μερες θα συμπεριφερεται περιεργα, και μια ο κριστιαν και η ευα θα την πιεσουν να τουσ πει τι ειδε και θα πει πως ξερει την αληθεια και θα καταλαβουν ποιος ειναι και θα την εχουν υπο στενη παρακολουθηση.
και μετα... ελπιζω να μην αλλαξεις την συνεχεια γιατι ειναι πολυ ωραια, αλλα δεν λεω τιποτα γιατι ειναι spoiler.
αληθεια γαιτι το αλλαξες? γιατι το ειπε κατευθειαν?

-.- με δουλευεις??? φαινεται ξεκαθαρα....