Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου

Αυτη ειναι μια ακομα ιστορια μου.Διαβασα ενα μικρο αποσπασμα απο μια αλλη ιστορια που ειναι δημοσιευμενη εδω και διαπιστωσα οτι οι ιστοριες μου που τις θεωρουσα παρα πολυ καλες ειναι απαισιες σε συγκρισει με αυτες που ειναι εδω.....Παρολα αυτα την βαζω...και ελπιζω πραγματικα να σας αρεσει....


κεφαλαιο 1


Εβρεχε πολυ εκεινη την ημερα........Μολις ειχε μπει το φθινοπορο αλλα τα δεντρα ειχαν ειδη γυμνωσει τα κλαδια τους.Ο ουρανος ειχε γεμισει με σκουρα συννεφα και μαλλον δεν θα σταματουσε να βρεχει συντομα....Τα κιτρινιασμενα φυλλα σχηματιζαν σωρους εδω και εκει.Προχωρισα αναμεσα τους και βρεθηκα κατω απο την μεγαλη βελανιδια που τοσο αγαπουσα.Εκατσα στις τεραστιες γερικες ριζες της και εβγαλα απο την τσαντα μου το βιβλιο που διαβαζα εκεινες τις μερες,την''προφητεια των αδερφων''
~το'ξερα πως θα σε εβρισκα εδω!!~
~γεια σου Ben.~ειπα σηκωνωντας το κεφαλι μου απο το βιβλο.~Πως και απο εδω??~
~για να πω την αληθεια σε εψαχνα..Σημερα το βραδυ θα κανω ενα μικρο party ελα αν 8ες.~
~ενταξη.Τι ωρα?~
~κατα της 10.Δωματιο 314.~
~οκ!θα προσπαθησω να ερθω~
~θα τα πουμε εκει τοτε.~ειπε και μου χαμογελασε καθως εφευγε.
Εβαλα το βιβλιο στην τσαντα και κοιταξα την ωρα.Ηταn 6,ισα που προλαβενα να κανω μπανιο και να διαλεξω κατι ομορφο να βαλω για το party.Σηκωθηκα ορθια,τιναξα την φουστα μου απο τα χωματα και ξεκινησα για το σχολειο.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κοιταχτηκα στον καθρεφτη και θαυμασα τον εαυτο μου.Ειχα φορεσει ενα μαυρο φορεμα που μου εφτανε ως τα γονατα.Ηταν στενο στην μεση και κατω φαρδυ ενω στα ποδια φοραγα μαυρες μπαλαρινες.Ειχα αφησει κατω τα μαυρα μου μαλλια και ειχα βαφτει ελαχιστα.Ημουν ετοιμη να φυγω οταν θυμηθηκα οτι δεν ειχα φορεσει τιποτα στο λαιμο.Πλησιασα το κομοδινο μου και εψαξα κατι αναλογο με το φορεμα.Την προσοχη μου τραβηξε ενα παλιο μικρο μενταγιον που ειχα καιρο να το βαλω.Το πηρα και ανατριασα απο το ποσο κρυο ηταν.Παρολα αυτα το εβαλα και κοιταχτηκα μια τελευταια φορα στον καθρευτη.Ταιριαζε απολυτα.Πηρα την καμπαρντινα μου απο το κρεβατι και βγηκα στον διαδρομο κλεινοντας αθορυβα την πορτα πισω μου.
Βγηκα εξω απο το κτιριο και εβαλα την γκαμπαρντινα μου.Το σχολειο μας αποτελουνταν απο 4 κτιρια.Το πρωτο κτιριο ηταν και το ποιο μεγαλο αφου εκει ηταν ολες οι ταξεις και κατω το εστιατοριο.Το αλλο κτιριο ηταν τα δωματιο των δασκαλων και τελος τα 2 τελευταια ηταν τα δωματια των μαθητων.Το πρωτο απο τα 2,ηταν απο το δωματιο 1 εως το 500 και το αλλο απο το 501 εως το 1.000.Τα κτιρια αυτα ηταν τοποθετημενα ετσι ωστε να σχηματιζουν ενα τετραγωνο ενω στην μεση βρισκοται ενα τεραστιο προαυλιο με ενα συντριβανι στην μεση το οποιο δεν δουλευε ποια.Στην μεση του συντριβανιου υπαρχει ενας θλιμμενος αγγελος.Βεβαια αν ηθελες να κοιμηθεις καλα το βραδυ,ηταν προτιμοτερο να μην δεις το αγαλμα νυχτιατικα γιατι φανταζει πελωριο και εκτος αυτου τα φτερα του μοιαζουν περισσοτερο με φτερα δ@ιμονου παρα με αγγελου.
Μπηκα στο κτιριο και ανεβηκα απο τις σκαλες στον 3ο.Δεν χρειαστηκε να ψαξω και πολυ για το δωματιο απλα ακολουθησα την μουσικη.Εφτασα στην ανοιχτει πορτα και κοιταξα μεσα.Ηταν ασφυκτικα γεματη.Μπηκα μεσα και ανακατευτικα με το πληθος.Ο Ben ειχε φροντισει για ολα.Ο φωτισμος ηταν απο κατι κερια που βρισκονταν τοποθετημενα εδω και εκει αλλα δεν δινανε ρομαντικη οψη στο δωματιο.Στην μια ακρη του δωματιου βρισκοταν ενας παγκος με διαφορα ποτα.Τον πλησιασα και αρχισα να αναζητω κατι γνωριμο,ενω αναρωτιομουν πως στο καλο καταφερε να τα βαλει μεσα απο την στιγμη που ολα ελενχονταν.

~ηρθες!~ακουσα καποιον πισω μου να φωναζει για να μπορεσει να ακουστει.

~ναι αφου σου ειπα οτι θα ερθω!~

~παμε εξω να μιλισουμε!!~

~αφου ειναι το παρτυ σου,πως θα φυγεις?~

~μην ανησυχεις,ουτε που θα το καταλαβουν.~ειπε και με πηρε αγγαλια με το ενα χερι ενω με το αλλο εκανε χωρο για να περασουμε.
Μολις βγηκαμε στο διαδρομο εβγαλα το χερι του απο την μεση μου και χαμογελασα.
Εκανε ενα βημα πισω και με κοιταξε απο την κορφη ως τα νυχια.Το βλεμμμα του σταματησε στο μενταγιον.

~ωραιο μενταγιον!Αλλα μου αρεσε περισσοτερο με το κοκκινο φορεμα........~

~Οριστε????~

~λεω¨ωραιο μενταγιον.Θυμασε απο που το πειρες??~

~Οχι.~ειπα προσπαθωντας ματαια να θυμηθω~οχι αυτην την στιγμη~

~το περιμενα~ειπε και κοιταξε την αντιθετη πλευρα του διαδρομου.

~να σου πω εχεις πιει??~τον ρωτησα μπερδεμενη.

~Οχι,αλλα καλυτερα να παμε μεσα!!!!!
Με τραβηξε μεσα και σε μερικα δευτερα ειχε εξαφανιστει.Τι ηταν αυτο???????Κοκκινο φορεμα???Πρεπει να με μπερδεψε με αλλην......ναι αυτο ειναι ειπα καθησυχαστικα στον εαυτο μου.Βγηκα εξω και αρχσα σχεδον να τρεχω προς την εξοδο του κτιριου..
Διεσχισα γρηγορα το προαυλιο,μπηκα στο κτιριο μου και ανεβηκα στο δωματιο μου.Αλλαξα και επεσα στο κρεβατι.Ενιωθα αδυναμη και κουρασμενη αν και σημερα ουτε σχολειο ειχαμε ουτε εκανα κατι κουραστικο...Εκλεισα τα ματια μου και σε λιγα λεπτα με πειρε ο υπνος...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ξυπνισα το πρωι και βγηκα εξω.Αρχισα να περπαταω προσ το δασος.Μπηκα βαθια μεσα του και καθως το σκοταδι πυκνονε γυρω μου ακουσα διαφορους ηχους.Σαν καποιος να χτυπουσε ενα τζαμι με χαλικια η κατι τετοιο.Πεταχτηκα ορθια και κοιταξα το παραθυρο μου.Το περβαζι ειχε γεμισει με μικρα χαλικια.Ανοιξα το παραθυρο και κοιταξα κατω.Ηταν ο Ben

~τι στο καλω θελεις τετοια ωρα εδω???

~τωρα τελειωσε το παρτυ και εφυγες χωρις να με χερετησεις!!!~ειπε με παραπονεμενω υφος.

~και αυριο μερα ειναι!!~

~αν δεν κατεβεις κατω θα αρχισω να φωναζω και θα ξυπνησω τους παντες.~ειπε με σχεδον απειλητικο υφος.
μονο αυτο μου ελειπε......

~περιμενε!!!Σε 5 λεπτα θα ειμαι κατω!.~εκλεισα το παραθυρο και ακουμπησα με την πλατη μου τον τοιχο..........Απο ποτε ο Ben εκανε παρεα μαζι μου!?!?!??!?!Γενικα απο την στιγμη που πατησα το ποδι μου σε αυτο το σχολειο δεν με συμπαθουσε κανεις.......τα κοριτσια με κουτσομπολεβαν και με φωναζαν "το φρικιο"ενω οποιο αγορι με πλησιαζε ηταν μονο και μονο επειδη ηθελε κατι απο εμενα..........................αναστεναξα και πηγα να αλλαξω.....
Κατεβηκα κατω και κοιταξα γυρω μου....Ηταν αφαντος!!Προς στιγμην πιστεψα οτι τα ονειρευτικα ολα αυτα,αλλα μετα ακουσα βηματα πισω μου...

~μπορεις να μου πεις τι θελεις τετοια ωρα εδω περα?????~τον ρωτησα ενω μου ξεφυγε ενα χασμουριτο

~θελω να σου μιλισω!~

~και τι θεωρεις τοσο σημαντικο που δεν μπορει να περιμενει μεχρι αυριο?~

~την ζωη σου ~ειπε και μου χαμογελασε ειρωνικα αποκαληπτοντας τα τελεια δοντια του.

Επειδη το 2 κεφαλαιο ειναι μικρο θα βαλω και το 3 μαζι!!



Κεφαλαιο 2




~Εχεις πιει ετσι???~

~Οχι,θα σου εξηγησω τα παντα στο δρομο.Απλα εμπιστευσου με!~

~να σε εμπιστευτω????Συγνωμη σε ξερω και απο χτες???
Δεν καταλαβα που βρηκε το αστειο αλλα αρχισε να γελαει.

~Καληνυχτα Ben τα λεμε αυριο ~ειπα νευριασμενη και εκανα μεταβολη για το δωματιο μου.

~εχεις δικιο συγνωμη!και το πραγματικο μου ονομα ειναι Jonathan.Παμε πανω να μαζεψεις μερικα πραγματα και υποσχομαι οσο τα μαζεβεις να σου απαντησω σε οποιαδηποτε ερωτηση μου κανεις
Χωρις να περιμενει απαντηση με πηρε απο τον καρπο και αρχισε να με τραβαει προς το κτιριο.Οσο και αν προσπαθουσα να τραβηξω το χερι μου τα δαχτυλα του,δεν καταφερνα τιποτα.

~ο!!!!!Σταματα να κανεις σαν νευροσπαστο και ακολουθησε με.~
Τον αφησα να με οδηγηση επανο.

~κλειδι!~απετησε με αυστηρη φωνη.Εβγαλα απο την τσεπη μου το κλειδι και του το εδωσα.Ξεκλειδοσε και μπηκαμε μεσα.

~Παρε ενα σακο και γεμισε τον με ρουχα και οτιδηποτε αλλο ειναι χρησιμο!~

~Χρισιμο για τι?~

~για επιβιωση.......κινδινευεις~ειπε με σοβαρο τονο στην φωνη του
Τοτε αρχισα να πιστευω οτι ειναι τρελος και ολα οσα λεει τα πιστευει.......!Κρυος υδρωτας κηλυσε στην πλατη μου.....βρησκομουν μονη σε ενα δωματιο με καποιον που γνωριζα ελαχιστα και που δεν ηξερα αν στεκι καλα στα μυαλα του.

~και περιμενεις να σε πιστεψω???~ρωτησα ενω με επιασε ενα νευρικο γελιο την ποιο ακαταληλη στιγμη,την στιγμη που επρεπε να φανω δυνατη.
~δεν σου κανω πλακα!.~ειπε σοβαρα.

~Σε παρακαλω,ειναι αργα και η μερα ηταν μεγαλη,ασ τα ξεχασουμε ολα αυτα και θα το συζητησουμε αυριο.

~Δεν το καταλαβενεις????πρεπει να φυγεις αυτην την στιγμη!~

~Βγεσ αυτην την στιγμη εξω απο το δωματιο μου.~

~μα.........~

~τωρα!!!Αν νομιζεις οτι θα σε ακολουθησω εισαι πολυ γελασμενος.~

~μα κινδινευεισ!!!~

~ναι!Απο εσενα!!!φυγε αυτην την στιγμη γιατι θα καλεσω την ασφαλεια του σχολειου.!

~δεν θα το κανεις ~ειπε και το βλεμμα του σοβαρεψε.

~δοκιμασε με.....~ειπα προκλητικα.Ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω.

~την αλλα φορα ισωσ να μην ειμαι εδω για να σε βοηθησω!!!!!!~

~καληνυχτα,Ben,Jonathan η οπως αλλοιωσ σε λενε.~ειπα κλεινοντασ την πορτα.
Χωρις να βγαλω τα ρουχα μου επεσα στο κρεβατι.Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα,σκευτομουν.Σχεδον ολη μου την ζωη βρισκομουν εγκλοβισμενη σε αυτο το σχολειο-φυλακη και ποτε δεν αναροτηθηκα τι ακριβος υπαρχει εκει εξω.....Μιας και δεν ειχα φιλουσ μπορουσα να χανομαι με τισ ωρεσ στα βιβλια χωρις να με ψαχνει κανεισ. Κτιριο ταξεων,προαυλιο,δωματιο,παρκο.....αυτο γινοταν καθημερινα επει 10 χρονια αλλα κατα καποιον τροπο ειμουν ευτηχισμενη......Μια αναμνηση τρυπωσε στο πισω μεροσ το μυαλου μου και την αφησα να με κατακληση.......


κεφαλαιο 3
Αναμνηση.


Καθομουν σε μια καρεκλα φοροντασ ενα απλο φορεματακι.Δεν πρεπει να ημουν πανω απο 7 χρονων .H μητερα μου πηγενω-ερχοταν στο δωματιο μου και πεταγε οτι εβρισκε μπροστα τισ στην αδεια βαλιτσα.

~μαμα γιατι πρεπει να φυγω????Δεν με θελεισ ποια??"θυμαμε την ειχα ρωτησει.
Γυρισε,με κοιταξε και μου χαμογελασε γλυκα.Ηταν τοσο ομορφη οταν χαμογελουσε....

~Φυσικα και σε θελω αλλα το σχολειο στο οποιο θα πας ειναι πολυ καλο και η μαμα εχει μερικα προβληματα.~ειπε κλειδονοντασ την βαλιτσα.Με πειρε απο το χερι και βγηκαμε εξω.Φορτοσε την βαλιτσα στο πορτ μπαγκαζ.Μπηκαμε στο αυτοκινιτο και δεν μiλησαμε για τησ επομενεσ 5 ωρεσ.Κοιταζα εξω απο το παραθυρο μου και εβλεπα τα παιδια των γειτωνων να παιζουν χαρουμενα.
~εγω γιατι πρεπει να φυγω?~σκευτικα..~γιατι να μην μπορω να παιξω μαζι τουσ?~
Το τοπιο αλλαζε και σιγα σιγα,τα ομορφα καλοχτισμενα σπιτακια αραιοναν,ωσπου στο τελοσ δεν υπηρχε τιποτα αλλο να θαυμασεισ παρα δεντρα και κανενα ερημο σπιτι εδω και εκει.Η γλυκια μυρωδια που συνηθωσ ερχοταν απο τισ κουζινεσ των σπιτιων,ειχε διαληθει και τωρα το μονο που καταφερνα να μυρισω ηταν χωμα και πευκο.


Οταν φτασαμε....θυμαμε.....ηρθε κοντα μου και εσκυψε στα γονατα για να ειναι στο ιδιο υψος με εμενα.

~Να ξερεις οτι σε αγαπαω πολυ!!!!~ειπε ενω τα δακρυα τησ κυλουσαν ακαταπαυστα στα πορσελανινα μαγουλα τισ....~και οτι θα σε περνω τηλεφωνω οσο ποιο συχνα μπορω και μολισ ξεκαθαριστουν τα προβληματα θα ερθω να σε παρω οσο το δυνατον γρηγοροτερα......το υποσχομαι!!!!!!~
μια υποσχεση που ομωσ δεν κρατησε ποτε.....οι μερεσ περνουσαν,και σιγα σιγα τισ διαδεχτικαν οι μηνες,που με την σειρα τουσ εδωσαν την θεση τουσ στα χρονια....και δεν με πηρε ποτε τηλεφωνω
Aνακαθισα στο κρεβατι μου και σκουπισα τα ματια μου.Ολο αυτον τον καιρο ειχα θαψει βαθια την αναμνηση αυτη προσπαθοντασ να βουλωσω το κενο που ειχε δημιουργηθει μεσα μου.Σηκωθηκα,πηρα την καμπαρντινα μου και βγηκα εξω.Πρωχωρισα μερικα μετρα και εκατσα στο πιο κοντινο παγκακι.Ημουν απελπισμενη.Αυτη η αναμνηση ηταν σαν να με ξυπνησε απο το βαθυ λυθαργο που ειχα πεσει και να γεμισε το μυαλο μου με τρομακτικα ερωτηματα.Το σχολειο τελειωνε και δεν ηξερα που στο καλο θα πηγενα.Δεν θυμομουνα κανεναν συγκενη ποσο μαλλον διευθυνσης......3 μηνες και θα βρισκομουν εκει εξω αντιμετωπη με ενας θεος ξερει τι.Δεν ηξερα καν απο που να αρχισω.Δεν ειχα φιλουσ ουτε ξαδερφια απ'οσο μπορουσα να θυμηθω και με τον φοβο να εχει κουρνιασει στο στηθος μου γλιστρισα σε εναν ανυσηχω υπνο.

κεφαλαιο 4


Το πρωι ξυπνησα απο της φωνες που ακουγονταν διπλα μου.Ανοιξα τα ματια μου και αντικρισα τις 2 ποιο μισιτεσ κοπελες που υπαρχαν στην γη!Η Stefanie και η Cristin ηταν οι ντιβες του σχολειου.Και το χειροτερο απο ολα ηταν διδυμεσ!Ξανθιες με γαλανα ματια γεματα μισος.Ημουνα σιγουρη πως ο σκοπος τισ ζωης τους ηταν να με μειωνουν με καθε ευκαιρια.Με εδειχναν με το δαχτυλο και γελουσαν.

"Ηρεμισε"σκευτικα"σε μερικους μηνες δεν προκειτε να τις ξαναδεις ποτε."
Σηκωθηκα χωρις να δινω σημασια στισ προσβολες τους,ισιωσα τα ρουχα μου και πηρα το δρομο για το δωματιο μου.Οταν μπηκα στο δωματιο μου παραλιγο να ξαναβγω καθως ημουν σιγουρη πως μπερδεψα τα κτιρια η κατι τετοιο.Ηταν σαν να περασε τυφωνας και να σαρωσε τα παντα στο περασμα του.Τα συρταρια ηταν βγαλμενα απο το κομοδινο και ολα τα ρουχα ηταν πεταμενα κατω.Τα βιβλια μου ηταν σχισμενα και σκορπισμενα παντου.

"Μα τι στο καλο εψαχναν?"ρωτησα περισοτερο τον εαυτο μου χωρις να περιμενω απαντηση.

"Εσενα"ακουσα μια φωνη να μου λεει.ξεροκαταπια και προσπαθησα να προσδιορισω απο που ειχε ερθει η τοσο γνωριμη φωνη.Στην πορτα του μπανιου στεκοταν ο Ben-Jonathan.

"Στο ειχα πει πως κινδινευεις.Να ευχαριστεις τον θεο που εισαι ζωντανει."

"Ποιος το εκανε αυτο?"

"Ο πατερας σου.Η μαλλον οι απεσταλμενοι του"

"Ο πατερας μου ειναι νεκρος Jonathan.Tον παρεσηρε το ρεμα ενω κολυμπουσε."

"Ο πατερας σου Lisa ειναι ζωντανος και σε θελει κοντα του."

"Γιατι του ελειψα??"ρωτησα κοροιδευτικα ενω ακομα προσπαθουσα να καταλαβω αν μου εκανε πλακα.

"Δεν το νομιζω."ειπε σοβαρα

"τοτε?"Ρωτησα περιμενοντας μια ποιο ικανοποιητικη απαντηση.

"Ολες οι μαντισσες μιλουν για σενα!Λενε οτι μπορεις να φερεισ την αρχη του τελους αναλογα με την αποφαση που θα παρεις και οτι κατεχεις την δυναμη να σκοτωνεις και να ζωντανευεις τα παντα!Για αυτο σε θελει ο πατερας σου."

"Σταματα τις βλακιες Jonathan!!Θα μπορουσες να ακολουθησεις καριερα συγγραφεα!!Το εχεις σκεφτει ποτε αυτο??"

"Και εσυ σταματα να κανεις σαν μικρο παιδι!!Απλα κανε αυτο που σου λεω!!!"

"Πως μπορω να σε εμπιστευτω Jonathan??Σε βλεπω επει 10 χρονια στο σχολειο.και ποτε μα ποτε δεν μου εχεις μιλισει και ξαφνικα με καλεις σε ενα παρτυ και μου λες οτι κινδινευω!!!!!Πως ξερω οτι δεν εισαι αλλο ενα κολπο απο αυτα που μου σκαρωνουν οι διδυμες??"
Δεν απαντησε παρα μονο εβαλε το χερι του στην τσεπη του και εβγαλε μια αλυσιδα που στην ακρη της κρεμοταν μια καρδια με τα αρχικα μου.

"Η αλυσιδα τις μητερας μου!!!"Αναφωνισα!Στο μυαλο μου ηρθε αλλη μια αναμνηση.
Εγω με την μητερα μου να πηγενουμε στο γωνιακο χρυσοχοειο για να χαραξει τα αρχικα μου.

"Που την βρηκες?"

"Μου την εδωσε η ιδια ετσι ωστε να μπορεσεις να με εμπιστευτεις.Ηξερε οτι δεν προκειτε να με εμπιστευτεις ευκολα."
Τον κοιταξα για μερικα δευτερα στα ματια.

"Εισαι σιγουρος οτι δεν μπορουμε να μεινουμε μεχρι να αποφητισουμε??."
Κοιταξε γυρω γυρω το δωματιο.

"Φυσικα αλλα πες μου που εχεις βελονα και κλωστες?.

"Τι τα θες? "τον ρωτησα νευριασμενη

"Για να ξερω που θα τα βρω οταν οι 'απεσταλμενοι"σε κανουν κοματακια και αναγκαστω να σε ραψω κοματι κοματι."

Τον κοιταξα προσπαθωντας να κρατιθω και να μην ξερασω.

"Ποσο αναισθητος μπορει να εισαι??ρωτησα

"την αληθεια λεω!Την αλλη φορα θα σε βρουνε και και αυτο που σου περιεγραψα τωρα δεν θα ειναι τιποτα σε συγκριση με αυτα που προκειτε να σου κανουν".ειπε και προσθεσε γρηγορα"αν σε βρουν"
Τον κοιταξα αλλη μια φορα στα ματια και μετα προσπαθωντας να κρυψω τον τρομο στην φωνη μου ρωτησα.

"ποτε φευγουμε??"

Εγω αγαπακι σου εχω εκφραση την αποψη μου για την ιστορια σου!
την βρισκω εξαισια....

Μπραβοοο σου!!!

Κεφαλαιο 5



Ετρεξα γρηγορα στο κρεβατι μου και εβγαλα απο κατω την μοβ βαλιτσα μου.Την ανοιξα και αρχισα να ριχνω οσα περισοτερα ρουχα μπορουσα μεσα.Κοιταξα προσ το κομοδινο μου.Ολα τα ραφια ηταν βγαλμενα εκτος απο ενα.Ανοιξα το πανω-πανω,το μοναδικο που επεζησε.Ηταν αυτο στο οποιο φυλαγα τα μπιζου μου και φυσικα το μενταγιον ηταν μεσα.Εβγαλα το συρταρι και το αναποδογιρισα στη βαλιτσαΕτρεξα στο μπανιο και πηρα και απο εκει τα ακρως απαρετητα.Τελος εκλεισα την βαλιτσα και απεμηνα να κοιταζω το σχεδον αδειο δωματιο.Τα καημενα τα βιβλια δεν μπορουσα να τα παρω μαζι μου.Η ηταν τελειως κατεστραμενα η οι περισοτερες σελιδες ελειπαν.Αναστεναξα.Ο Jonathan δεν ειχε μιλισει ολη αυτη την ωρα και του ημουν ευγνωμον για αυτο.Παρολου που δεν μου πολυ αρεσε το σχολειο και γενικα η ζωη μου εδω,αυτο δεν επαβε να ειναι το δωματιο μου.

"Lisa αφησε εδω την βαλιτσα σου και την ωρα του δυπνου που ολοι θα ειναι στην τραπεζαρια,θα φυγουμε η μαλλον θα το σκασουμε απο εδω.Ενταξη?

"Ενταξη.Και τωρα τι θα κανουμε.?"τον ρωτησα

"Ελεγα να παω να μαζεψω τα πραγματα μου."

"Αααα..!"ειπα απογοητευμενη.Ηταν ωραια να εχω παρεα και........γενικα δεν ηθελα να φυγει
αλλα δεν του το εδειξα.

"Ενταξη "ειπα ανεκφραστα.
Βγηκε απο το δωματιο και αρχισε να κατευθηνετε προς τις σκαλες.Εγω καθομουν ακομα στην πορτα και τον κοιταζα να απομακρινετε.Στα μισα σταματησε.

"Αν θελεις ελα μαζι μου,για παρεα."ειπε χωρις να γυρισει καν.
Αρπαξα την καμπαρντινα μου και την φορεσα.Εβαλα το χερι μου πανω απο την αριστερη μου τσεπη για να σιγουρευτω οτι το κλειδι ηταν εκει.Βγηκα στο διαδρομο,εκλεισα την πορτα πισω μου και τον πλησιασα.Τον ειδα που σχιματισε ενα χαμογελο,ικανοποιημενος μαλλον απο τον εαυτο του και ασυνηδητα χαμογελασα και εγω.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Καθομουνα στο κρεβατι του ενω εκεινος πηγενω-ερχοταν βαζοντας πραγματα σε εναν μαυρο σακο.

"Να σε ρωτησω.Εσυ τι εισαι?"ρωτησα.με κοιταξε μπερδεμενος προσπαθωντας μαλλον να αποκρυπτογραφησει την ερωτηση μου.

"Τι εννοεις??" ρωτησε στο τελος.

"Γιατι με βοηθας?"

"Γιατι πρεπει."
Σηκωσα το φρυδι και τον κοιταξα με υφος.

"Πεσ μου."τον παροτρυνα.

"Η μητερα σου με εβαλε."

"Και τι το ξεχωριστω εχεις που σε εβαλε να με βοηθας?"

"Το οτι κανεις δεν μπορει να με σκοτωσει."

"Οριστε ?"ρωτησα σοκαρισμενη.

"Το ξερω οτι δεν προκειτε να με αφησεις ησυχο οποτε ακου!Πριν απο πολλα χρονια,ζουσα σε ενα ομορφο χωριο με την οικογενεια μου.Μια μερα καθομουνα στο γρασιδι εξω απο το σπιτι μου και ετυχε να περνα απε'ξω η κορη τησ μαγισσας του χωριου.........
Πηγα να μιλισω αλλα σηκωσε το χερι του και με σταματησε
...........................Ηταν ομορφη και επρεπε να νιωθο τυχερος που μια τετοια κοπελα με ερωτευτικε αλλα εγω δεν την ηθελα.Οταν τις το ειπα σηκωθηκε αποτομα και αρχισε να απομακρινετε.

"Θα το μετανιωσεις Jonathan.θα το μετανιιωσεις πικρα,να'σαι σιγουρος!"

Το ιδια βραδυ με καταραστηκαν και αυτη και η μητερα της.Με καταραστηκαν με τον χειροτερο τροπο.Με εκαναν αθανατο.Οτι αγαπησα ποτε το εβλεπα να πεθαινει χωρις να μπορω να το σωσω.Χωρις να μπορω να αντιδρασω,παγωμενος παντα στο χρονο"
Το στηθως του ανεβοκατεβενε και ανεπνεε πολυ γρηγορα

"Συγνωμη."ειπα.Σηκωθηκα και τον αγγαλιασα.Ενιωθα απαισια.Ενιωθα ενα τεραστιο βαρος στο στηθως μου,δεν μπορουσα να αναπνευσω.
Εκλεισα τα ματια μου και συνεχισα να τον κραταω στην αγγαλια μου........

Κεφαλαiο 5
Συνεχεια

"Ξυπνα Lisa"ακουσα την φωνη του Jonathan να μου λεει ψιθυριστα.Ανοιξα τα ματια μου και προσπαθησα να τον εντοπισω στο λιγοστο φως που υπηρχε.Ειμουνα ξαπλωμενη στο κρεβατι του.Το τελευταιο πραγμα που θυμομουν ηταν να ξαπλωνουμε στο κρεβατι του ακομα αγγαλιασμενοι.
Ανακαθισα αποτομα και αυτος τιναχτηκε προς τα πισω.

"Δεν πιστευω να εγινε τιποτα μεταξυ μας.?"τον ρωτησα αβεβαιη για την απαντηση.

"Θα'θελες"μου 'πε με ενα ειρωνικο χαμογελο.
Αναστεναξα ανακουφισμενη.

"Τι ωρα ειναι?"

"Η ωρα του δυπνου"ειπε και με κοιταξε στα ματια.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


20 λεπτα αργοτερα στεκομασταν εξω απο την εισοδο.

"Λοιπον θα πειδηξω πρωτος και μετα εσυ θα μου πεταξεις τον σακο και και θα ανεβασεις οσο πιο ψηλα μπορεις την βαλιτσα σου και μετα πηδας και εσυ ενταξη??
Το εκανε να φενετε τοσο ευκολο.Τα καγκελα ηταν σχεδον 3 μετρα ψηλα.Και μονο στην θεα..........Τις σκεψεις μου διεκοψε ενας αρκετα δυνατος θορυβοσ,ο θορυβος που κανει ενα ζευγαρι ανθρωπινα ποδια καθως προσγιωνετε σε στερεο εδαφος πηδωντας απο 3 μετρα ψηλα.

"πετα μου τον σακο!"Σηκωσα τον σακο και τον πεταξα με οση δυναμη ειχα.Τον επιασε και τεντωσε παλι τα χερια του.Παρολου που ειχε κρυο ειχα αρχισει να υδρωνο απο το ανχος.Πηρα την βαλιτσα μου και την ανεβασα οσο ποιο ψηλα μπορουσα.Καταφερε να την φτασει και την περασε απο την αλλη πλευρα.Σειρα μου.
τοποθετησα το ποδι μου πανω στα σκαλιστα σχεδια τις πορτας και κρατηθηκα γρηγορα απο τις κοριφες τον καγκελων.Εβαλα ολοι μου την δυναμη στα χερια και καταφερα να ανακαθισω στο πανω καθετο καγκελο.

"Πηδα και θα σε πιασω εγω."ειπε ο Jonathan απο κατω

"Μπορω και μονη μου!!Ευχαριστω!"ειπα.Δεν καταλαβα πως αλλα την επομενη στιγμη γλισρτουσα προς τα κατω.Εκλεισα τα ματια μου και κρατηθηκα μην τσιριξω.Ηταν συντομο.Περιμενα την προσκρουσει αλλα αντι για αυτην ενιωσα δυο χερια να με πιανουν.!Ανοιξα τα ματια μου και με κατεβασε.
Ανοιξα το στομα μου για να του πω.............αλλα δεν προλαβα.

"Ξερω ξερω μπορουσες και μονη σου!"ειπε νευριασμενα

"Ηθελα απλα να πω ευχαριστω"ειπα και ενιωσα το αιμα μου εντονο στα μαγουλα.

"Τελικα δεν τα καταφερα!!!Χτυπησες το κεφαλι σου καπου καθως επεφτες.!"ειπε κανοντας τον απεγνωσμενο.
Χαχανισα και σηκωθηκα ορθια.

"Ελα κοφτη την πλακα και ελα να φυγουμε πριν μας πιασουν!!"ειπα ακομα γελωντας.
Φορτοσε στο ομο του τον σακο του και εγω πηγα να παρω την βαλιτσα μου.

"Ας την σε εμενα"ειπε και την πηρε πριν προλαβω να πω κουβεντα.Του χαμογελασα και
αρχισαμε να περπαταμε.

"Και για να εχουμε καλο ερωτημα που ακριβος παμε και με τι?"

"Δεν μπορω να σου πω που αλλα μπορω να σου πω με τι!"περπατησαμε μερικα μετρα ακομα και τεντοσε το δαχτυλο του"με αυτο"
Μπροστα μας βρισκοταν ενα μαυρο αυτοκινητο με χοντρα λαστιχα.Δεν ηξερα τιποτα απο αυτοκινητα αλλα στις πινακιδες εγραφε BMW.

"Που το βρηκες "ρωτησα καθως εβαζε τις βαλιτσεσ στο πορτ μπαγκαζ.

"Ενας φιλος μου χρωστουσε χαρη απο τα παλια!"ειπε.
Μπηακαμε μεσα και παρατηρησα το εσωτερικο.Τα καθισματα ηταν ασπρα και μαλλον δερματινα.Εβαλε μπρος την μηχανι και ξεκινισαμε....


~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Οδηγουσε πανω απο 2 ωρες χωρις να μιλαμε.Δεν με πειραζε.Εγω ειχα βρει τι να κανω.Να τον παρατηρω.Αρχισα απο τα μαλλια.Ηταν μαυρα ελαφρος πιο μακρια απο αυτα που θα χαρακτιριζα κοντα.Επεφταν στο μετωπο του χωρις ομως να κρυβουν τα ματια του!.Τα ματια του.............Ηταν κατι αναμεσα στο κυπαρισει και το καστανο οχι το καφε αλλα το καστανο.Ειχε ανοιχτοχρωμο δερμα και κοκκινα χειλη.
Χωρις να το περιμενω γυρισε προς το μερος μου.Κοκκινισα και γυρισα το κεφαλι μου μπροστα.

"Εχω τιποτα?"με ρωτησε.

"Οχι,απλα σε παρατηρουσα."ομολογισα.Κοιταξα τον δρομο.Ηταν ερημος.

"Και σου αρεσε αυτο που παρατηρουσες? με ρωτησε,αλλα εγω πλεον δεν τον ακουγα!2 αυτοκινητα ειχαν πεταχτει απο το πουθενα και ετραχαν κατα πανω πας.
Το μονο που προλαβα να τσιριξω ηταν 'προσεχε" πριν νιωσω την συγκρουση.........

Ωραία, έχει μυστήριο η ιστορία. Περιμένω τη συνέχεια.

Ευχαριστω!!!!!!!!!!!!!

Κεφάλαιο 6ο


Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα το ταβάνι.Ήταν σκοτεινά και το μόνο φως που υπήρχε ήταν από ένα μικρό κερί που βρισκόταν δεξιά μου.Μια έντονη μυρωδιά χτύπησε τα ρουθούνια μου.Μέντα, δενδρολίβανο, ρίγανη και άλλα μυρωδικά που δεν αναγνώριζα. Προσπάθησα να γυρίσω το κεφάλι μου αλλά το ένιωθα βαρύ κι έτσι το άφησα για μια άλλη φορά. Αναστέναξα. Όλο μου το σώμα το ένιωθα άγνωστο. Με το ζόρι μπορούσα να κουνήσω τα δάχτυλά μου. Στο μυαλό μου εμφανίζονταν διάφορες εικόνες, το πρόσωπο του Jonathan, τον Jonathan να με παίρνει αγκαλιά και να με κουβαλά κάπου στη μες στην άγρια νύχτα ενώ πίσω μας καιγόταν κάτι μεγάλο και μαύρο...

Άκουσα το τρίξιμο της πόρτας και προσπάθησα να γυρίσω ξανά το κεφάλι μου προς την μεριά του θορύβου.Αυτή την φορά τα κατάφερα!

“Ξύπνησες!”, είπε και ήρθε προς το μέρος μου κρατώντας ένα μεγάλο κερί στο χέρι του.

“Πού είμαστε;”, ρώτησα με βραχνή φωνή.

“Στο σπίτι μιας καλής μου φίλης.”, είπε και πάνω στην ώρα εμφανίστηκε μια μορφή στην πόρτα. Με πλησίασε, προσπάθησα να μείνω ήρεμη, όσο κι αν φοβόμουν.

Η μορφή ήταν μια γυναίκα γύρω στα 70. Είχε άσπρα μακριά μαλλιά που έπεφταν στους ώμους της και φορούσε έναν πράσινο μανδύα. Σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα κατευθείαν στα μάτια. Μια μικρή κραυγή έκπληξης βγήκε από το στόμα μου.Τα μάτια του Jonathan και τα μάτια της γυναίκας ήταν ακριβώς ίδια.Το χρώμα, το σχήμα, το βλέμμα...

“Lisa να σου συστήσω από’δω την γιαγιά μου”, είπε δείχνωντας με το χέρι του την γυναίκα.

“Eίμαι η Madlen”, είπε χαμογελώντας μου. Παρ’όλο που ήταν μεγάλη, τα δόντια της ήταν όλα στη θέση τους. Της χαμογέλασα κι εγώ. Στο μυαλό μου ήρθαν πάλι οι στιγμές του ατυχήματος. Αν δεν τον παρατηρούσα και δεν αναγκαζόταν να γυρίσει το κεφάλι του για να μου μιλήσει, θα είχε δει τα αυτοκίνητα και ίσως να είχαμε γλυτώσει.

“Συγγνώμη”, ψιθύρισα.

“Για ποιο πράγμα;” ρώτησε ο Jonathan αν και ήξερα ότι ήξερε.

“Για το ατύχημα.Εγώ φταίω” , είπα χωρίς να τον κοιτάζω στα μάτια.

“Έχεις δίκιο.”, είπε.Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. “Eσύ φταις που με προειδοποίησες!”, είπε και χαμογέλασε. Ήταν τόσο κοντά μου. Τα χείλη του με προκαλούσαν. Έσκυψα αλλά αυτός απομακρύνθηκε. Όλος μου ο κόσμος γκρεμίστηκε. Απόρριψη...

“Συγγνώμη.”, είπα ξανά και άρχισα να παρατηρώ το δωμάτιο για να μην δει την απόγνωση στα μάτια μου. Κοίταξα γύρω γύρω στο δωμάτιο αλλά η Madlen ήταν άφαντη... Μάλλον μας άφησε μόνους για να τα πούμε.

“Εγώ συγγνώμη”, είπε ένοχα. “Απλά δεν μπορώ να το κάνω.Μου είναι δύσκολο, ξέρεις”.

“Τι εννοείς;”, τον ρώτησα γυρίζοντας προς το μέρος του.

“Δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου να ερωτευτεί, όχι ξανά”, είπε και χαμήλωσε το βλέμμα του.

Όχι ξανά.Οι λέξεις αποτυπώθηκαν με ανεξίτηλη μελάνη στο μυαλό μου. Άρα πάει να πει ότι είχε ερωτευτεί και άλλη στο παρελθόν.

“Δεν ξέρεις πως είναι να αγαπάς κάποιον και να τον χάνεις.Είχα σκεφτεί 1000 να αυτοκτονήσω και κανένας δεν έπιασε.”

“Σε παρακαλώ, μην μιλάς έτσι”, είπα ανατριχιάζοντας στην ιδέα και μόνο, να τον έχανα.

“Αλλά μάλλον είναι ήδη πολύ αργά...”, είπε.


“Αργά για ποιο πράγμα;”, τον ρώτησα.

“Για να μην σ’ερωτευτώ”, είπε, με πλησίασε και έβαλε τα δύο του χέρια γύρω μου. Έσκυψε για να με φιλήσει, αλλά αυτή την φορά, εγώ ήμουν αυτή που απομακρύνθηκε. Με κοίταξε μπερδεμένος.

“Δεν θέλω να σε κάνω να πονάς”, είπα βουρκωμένη προσπαθώντας να καταλάβω με ποια δύναμη κατάφερα να αντισταθώ σ’αυτά τα χείλη.

“Μόλις το έκανες”, είπε με πίκρα και βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντάς με να κλαίω.

Kεφαλαιο 7


4 μερεσ μετα το ατυχημα......

"Ειλικρινα κυρια Madlen δεν θελω αλλη σουπα"Ειπα μετα απο εναμιση πιατο κοτοσουπας!!

"Ενταξη κοπελα μου,αλλα αν θες λιγη ακομη φωναξε με!!"Σηκωθηκε απο το κρεβατι μου και και βγηκε απο το δωματιο κλεινωντας πισω τις την πορτα.Επει 3 ολοκληρες μερες ερχοτανε να με ταιση και να με περιποιηθει σαν να ειμουν κορη της αλλα θα τα ανταλλαζα ολα αυτα για να δω εστω και φευγαλαια τον Jonathan Μετα απο εκεινη την ημερα δεν τον δεν ειχε ξαναερθει.Ημουνα σιγουρη οτι ηταν εδω αλλα δεν ερχοταν ποια να με δει.Σηκωθηκα απο το κρεβατι και εκατσα στο σκαμπο της τουαλετας που υπηρχε διπλα στο κρεβατι.Κοιταχτηκα στον καθρεφτη.Εκτος απο μερικες γρατζουνιες,το μικρο τραυμα που ειχα πανω απο το αριστερο μου φρυδι και τα 4 κιλα που ειχα παρει τρωγοντας συνεχεια σουπες ημουν απολυτος ιδια με την παλια Lisa.Πηρα την χτενα που υπηρχε πανω στην τουαλετα και αρχισα να χτενιζω τα μαλλια μου.Καποιος χτυπησε την πορτα.

"Περαστε?"ειπα και ενω περιμενα παλι να εμφανιστη η κυρια Madlen με αλλη μια σουπα που δεν ειχα δοκιμασει ,στην πορτα εμφανιστικε ο Jonathan.Τον ειδα μεσα απο τον καθρευτη και αυτοματος γυρισα προς το μερος του.Στεκοταν ακομα στην πορτα και απο τα ματια του φαινοταν οτι δεν ειχε κοιμηθει καθολου.Τελικα περασε μεσα και εκλεισε την πορτα.Ηρθε προς το μερος μου με ενα περιεργο βλεμμα και εγω σηκωθηκα χωρις να ξερω τι να περιμενω.Μαλλον τα χειρωτερα.Απλωσε το χερι του και με τραβηξε απο την μεση μου κοντα του και εκανε κατι που σε καμια περιπτωση δεν περιμενα.Με φιλισε.Ηταν απλα μαγευτικο.Δεν υπαρχουν λογια να το περιγραψω.Οταν πια με αφησε απο την αγγαλια του,καταφερα να αναπνευσω κανονικα.

"Πιστευω αυτο να τα εξηγη ολα!"ειπε μετα απο λιγο"Δεν ξερεις ποσο μπερδεμενος ημουν αυτον τον καιρο.Δεν ηξερα τι να κανω.Ερχομουν τα βραδια και σε κοιτουσα που κοιμοσουν γιατι δεν ηξερα τι να σου πω οταν ησουν ξυπνια.Ρωτουσα συνεχεια την Madlen τι εκανες,πως ησουν,αν ρωτουσες καθολου για μενα....."

"Ηθελα σαν τρελη να την ρωτησω τι εκανες αλλα παντα κατι με σταματουσε λιγο πριν το ξεστομισω!!"

"Δεν επρεπε να σου μιλισω ετσι."Ειπε στεναχωριμενος.

"Δεν μπορουμε να τα ξεχασουμε αυτα???"Τον ρωτησα"Σε παρακαλω?!"

"Τα εχω ξεχασει ειδη!"Και εσκυψε να με φιλισει.Αυτην την φορα τον ενιωθα ποιο σιγουρο για αυτην του την πραξει.Τον τραβηξα μαζι μου και πεσαμε στο κρεβατι.Με πηρε αγγαλια και μειναμε ετσι κοιτωντασ ο ενασ τον αλλο.Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα!Φοβομουν οτι αν κλεισω τα ματια μου θα εξαφανιζοταν και θα εμενα ξανα μονη η κατι ακομα χειρωτερο!!Οτι ολα οσα εζυσα τις τελευταιες μερες ηταν ενα ψεμα!Μοναχα οταν αρχισε πια να ξημερωνει,εκλεισα τα ματια μου και με πειρε ο υπνος στην αγγαλια του..........Ειδα ενα ονειρο.Οτι εγω και αυτοσ ημασταν σε μια ξαπλωμενοι σε μια παραλια......Το παραξενο ηταν οτι ημουν πιο μεγαλη και αυτος το ιδιο!!Ανοιξα ελαχιστα τα ματια μου για να σιγουρευτω οτι με κρατουσε στην αγγαλια του.Ηταν ακομα εκει και μου χαμογελουσε.Σιγουρη πια οτι τον αγαπω βολευτικα καλυτερα στον ομο του και αποκοιμηθηκα.......


Kεφαλαιο 8


Το πρωι σηκωθηκαμε νωρις.Ευχαριστησαμε την κυρια Madlen και ξεκινησαμε για μια μικρη πολη που υπηρχε μερικα χιλιομετρα ποιο κατω.Ολα μας τα υπαρχοντα ειχαν καει και ετσι επρεπε να αγορασουμε μερικα ρουχα.Πρωτα περασαμε απο την μοναδικη τραπεζα που ειχε η πολη και μετα μπηκαμε σε ενα μικρο καταστημα.Κοιταγα σαν χαζη γυρω γυρω,εντυποσιασμενη απο τα ρουχα που ειχε.Ο Jonathan με ακολουθουσε με υπομονη,ενω εγω διαλεγα μερικα ρουχα.Στο τελος αγορασα 2 μεγαλα σακιδια,2 τζιν,2 φουτερ,μια φουστα,ενα ζακετακι,μια φορμα και 8 μπλουζες.Ενιωθα ασχημα για το οτι αναγκαζομουν να επιβαρηνω ετσι τον Jonathan αλλα ηξερα οτι δεν μπορουσα να κανω αλλιως.Μετα μπηκαμε σε ενα αλλο καταστημα με ανδρικα ρουχα.Ο Jοnathan αγορασε και εκεινος μερικα ρουχα και μετα πηγαμε να κατσουμε σε ενα εστιατοριο.Παραγγειλαμε απο ενα πιατο μακαροναδας και φαγαμε αμιλιτοι.Το βλεμα του ηταν ανυσηχω λες και καποιος επροκειτο να του επιτεθει απο λεπτο σε λεπτο!Μα τι λεω?...........Αυτο ειναι που φοβοταν......!

"Tι ακριβος ξερεις για τον πατερα μου?"Ρωτησα ψιθυριστα.

"Οχι πολλα μην φανταστεις."

Τον κοιταξα επιμονα περιμενοντας μια ποιο ολοκληρωμενη απαντηση.

"Η μητερα σου τον ερωτευτικε και μετα εμεινε εγκυος σε εσενα.Αυτος σας παρατησε και εφυγε.Αργοτερα ανακαλυψε τι πραγματικα ηταν."ειπε και το βλεμμα του περιπλανηθηκε.

"Τι ηταν?"

"Δεν υπαρχει κανονικο ονομα για το ειδος του,αλλα εχω ακουσει να τους αποκαλουν Νεκρους αγγελους.Ειναι καταστροφικοι.Ο "βασιλιας" τους γερασε πολυ και οι εχθροι βρηκαν τροπο να τον σκοτωσουν.Ηταν απελπισμενοι και τοτε γενηθηκες εσυ!Σε θελει για να αναστηση τον νεκρο βασιλια τουσ!"

Δεν απαντησα αλλα το βλεμμα μου πρεπει να ηταν τρομοκρατημενο.

"Και τωρα?"τον ρωτησα.

"Και τωρα θα προσπαθησω να σε παω ζωντανη"ειπε και ξεροκαταπιε¨στην μητερα σου"
Θα ξαναβλεπα την μητερα μου???Μετα απο τοσο καιρο??

"Η οποια βρισκεται??"ειπα...

"Στην Ρωσια"ειπε και απεφυγε να με κοιταξει.

Στην Ρωσια??Τι δουλεια ειχε εκει?

"Μα δεν εχω καν διαβατηριο!"

"Α,ναι!"Ειπε αδιαφορα.Εβαλε το χερι του στην τσεπη και εβγαλε ενα διαβατηριοΕιχε ολα τα κενα συμπληρωμενα και ελειπε μονο η φωτογραφια μου.Φυσικα ολα τα στοιχεια μου ηταν ψευτικα.

"Ποτε το..."πηγα να ρωτησω αλλα δεν προλαβα να τελειωσω την προτασει μου.Σαν να περιμενε ακριβος αυτην την ερωτηση μου απαντησε.

"Στησ Madlen.."

"Και ποτε φευγουμε??"

"Μαλλον αυριο το πρωι.Σημερα θα κοιμηθουμε σε καποιο ησυχο ξενοδοχειο και αυριο στις 9 πεταμε."

"Α."Ηταν το μονο που ειπα.Ολοι την υποληπη ημερα πηγεναμε σε διαφορα μαγαζια και ψωνιζαμε πραγματα.Αναγκαστηκαμε να μπουμε και σε ενα καταστημα με εσωρουχα κατι που με εκανε να κοκκινισω,αλλα στο τελος αγορασαμε και απο αυτα.Μεχρι και σε φωτογραφο πηγαμε για την φωτογραφια του διαβατηριου.Τελος αργα το βραδυ πηγαμε σε ενα ξενοδοχειο.Εμοιαζε ετοιμοροπο.Αλλα τουλαχιστον φαινοταν καθαρο.

"Ενα δικληνο."ειπε χωρις καν να το σκευτει

"Α,μαλιστα"σκευτικα......ολοι την ημερα ουτε μια αγγαλια,τιποτα και τωρα πειρε και δικληνο.Τοσο ασχημα.Τι ειχα κανει λαθως ?Ανεβηκαμε επανω και μπηκαμε στο δωματιο.
Υπηρχαν 2 κρεβατια που τα χωριζε μια μικρη συρταριερα.Η αποσταση δεν πρεπει να ηταν πανω απο ενα μετρο και ομως για μενα εμοιαζε με χιλιομετρα.Πηγα στο αριστερο κρεβατι και εκατσα.Το δωματιο ηταν σχεδον αδειο.Εκτος απο 2 καρεκλεσ ,ενα τραπεζι και μια πορτα που υπεθεσα οτι οδηγουσε στο μπανιο δεν υπηρχε τιποτα αλλο.Εβγαλα τα παπουτσια μου και εκατσα ολοκληρη πανω στο κρεβατι.Αγγαλιασα με τα χερια μου τα ποδια μου και καρφωσα το βλεμμα μου στον τοιχο.Τα λεπτα περνουσαν και εγω καθομουν σαν αγαλμα στην ιδια θεση.Καποια στιγμη ο Jonathan σταματησε να φτιαχνει τα πραγματα και εκατσε στο κρεβατι του κοιτωντας με.

"Ποσοι ωρα ακομα θα καθεσαι ετσι?"με ρωτησε.
Δεν απαντησα.Σηκωθηκα,πηρα μερικα ρουχα απο το σακο μου και πηγα στο μπανιο.Ευτηχως ειχε λιγο ζεστο νερο.Εκανα μπανιο,φορεσα την φορμα και βγηκα εξω.Καθοταν ακομα στην ιδια θεση.Πηγα και ξαπλωσα στο κρεβατι γυριζοντας του την πλατη.Δεν ακουγα κανεναν θορυβο.Ισως να τον πειρε ο υπνος.Ενα συρσιμο διαταραξε την σιωπη.Γυρισα και κοιταξα.Ειχε σηκωθει ορθιος και εβγαζε την συρταριερα απο την μεση.

"Δεν μπορει"σκευτικα.
Πηγε απο την αλλη πλευρα του κρεβατιου του και αρχισε να το σπρωχνει προς το δικο μου,μεχρι που τα ενωσε.Ηρθε κοντα μου.Ενα τεραστιο χαμογελο απλωθηκε στα χειλη του.Με πηρε αγγαλια και αρχισα να τον φιλαω.Η γλωσσα του τρυπησε στο στομα μου και πεσαμε στο κρεβατι.Τοσο καιρο διαβαζα στα βιβλια για τον ερωτα και πως εκανε την καρδια σου να χτυπα σαν τρελη,τις πεταλουδιτσες στο στομαχι και ολα αυτα.....αλλα δεν ειχα φανταστει ουτε στο ελαχιστο τι παει να πει.Ουτε πως καταλαβα για ποτε ολα μας τα ρουχα βρεθηκαν στο πατωμα.Ισως ηταν η μοναδικη μου ευκαιρια να χαρω κατι πραγματικα,γιατι πρωτη φορα στην ζωη μου δεν ηξερα τι θα μας ξημερωνε το αυριο.......


Ελπιζω να το διαβασει καποιος!!!!!

Ελπίζεις να το διαβάσει????
Εγώ τόσο καιρό περίμενα για τη συνέχεια! Και θέλω κι άλλο! Είναι πολύ ωραίο!

Να'σαι καλα .......

Κεφαλαιο 9

Σηκωθηκαμε νωρις.Κατευηκαμε κατω και πληρωσαμε το δωματιο.Δεν θυμαμαι και πολλα απο το ταξιδη μας,μονο το οτι διερκισε παρα πολλες ωρες.Οταν πια προσγιωθηκαμε εξω ειχε μαυρο σκοταδι.Πρεπει να ηταν μεσανυχτα.Περασαμε απο τους ελενχους και βγηκαμε εξω.Ενας παγωμενος αερας χτυπησε το προσωπο μου.Ανατριχιασα.
"Και τωρα που παμε?"τον ρωτησα.

"Προς το παρον καπου να ξεκουραστουμε.Εχω εναν φιλο που μενει εδω κοντα.Λεω να παμε να περασουμε το βραδυ εκει."

"Ενταξη"ηταν το μονο που ειπα.

Μπηκαμε σε ενα μικρο χωριο και αρχισαμε να περπαταμε στα στενα σοκακια της.Περπατουσε με σιγουρια σαν να ηξερε καθε λακουβα του δρομου.

"Εχεις ξαναερθει εδω??"

"Ειναι το χωριο μου."ειπε.

Μετα απο λιγο σταματησαμε μπροστα απο ενα φραχτη με μια πορτα στην μεση.Στο βαθος απο οσα μπορουσα να διακρινω υπηρχε ενα σπιτι.

Χτυπησε το κουδουνι.Μετα απο λιγα λεπτα η πορτα ανοιξε και εμφανιστηκε ενας τυπος γυρω στα 25.Μας κοιταξε καλα καλα και μετα αναφωνισε.

"Jonathan!!!!!!!!!!!"ειπε και αρχισε να μιλαει ρωσικα.Καποια στιγμη ο Jonathan με πηρε απο το χερι και μπηκαμε μεσα.Στην αρχη περασαμε απο μια αυλη.Υπηρχε ενα ομορφο τραπεζι και μερικες καρεκλες .Μονο αυτα καταφερα να διακρινω.Προχωρισαμε και μπηκαμε στο σπιτι.
Μας εβαλε να καθισουμε και μας εστρωσε γρηγορα το τραπεζι,με πλουσια φαγητα.Αφου φαγαμε εβαλε και στους 3 μας απο ενα φλιτζανι τσαι και μπολικα γλυκα ψωμακια.Μου συστηθηκε σε τελεια αγγλικα με μια γλυκεια ρωσικη προφορα.

"Alexander Petrovsky."

"Lisa Andersen"

Πηρε το χερι μου και το φιλησε απαλα.Χαμογελασα.Τωρα που μπορουσα να δω τα χαρακτιριστηκα του ηταν πολυ ομορφος.Καταξανθως με εντονα γαλανα ματια.Ακουσα τον Jonathan να πνιγεται με το τσαι του.

"Alexander μπορεις να μας στρωσεις ενα κρεβατι να κοιμηθουμε?"ειπε τονιζοντας την λεξη ΕΝΑ.
Αφησε αποτομα το χερι μου λες και ειχε αγγιξει φωτια.

"Ειστε μαζι???".Ειπε και αφησε αποτομα το χερι μου λες και ειχε αγγιξει φωτια.

"Alexander!"Μαλλον το πηρε ος ναι γιατι αφησε αποτομα το χερι μου λες και ειχε αγγιξει φωτια.

"Δεν θα μου πειτε τι σας εφερε εδω???"

"Ειναι μεγαλη ιστορια και ειμαστε κουρασμενοι"ειπε.

"Ενταξη τοτε ακολουθηστε με!"
Πρωχωρισαμε στο βαθος του σπιτιου και μπηκαμε σε ενα δωματιο.

"Ειναι για τους καλεσμενους."ειπε και καθισε στην πορτα κοιτωντας με.Ο Jonathan τον κοιταξε νευριασμενος.

"Καληνυχτα"ειπε γρηγορα και μας αφησε μονους.Κανεις μας δεν μιλησε.Εβαλα την φορμα μου και ξαπλωσα στο τεραστιο κρεβατι.Αυτος πηρε το ενα μαξιλαρι και εστρωσε κατω.

"Ω...ελα τωρα!!!"ειπα.

"Τι θες??Νυσταζω!!!"

"Δεν θα κοιμηθουμε μαζι??"τον ρωτησα.

"Που ξερω εγω??Μηπως στην διαρκεια της νυχτας θελησεις να πας να κοιμηθεις με τον Αlexander,να μην σε ενοχλω εγω!!!!!!!!"

"Ζηλευεις!"

"Ναι!"

"Ε τοτε κοιμησου με την ζηλια σου !"ειπα και ξαπλωσα.

"Αυτο θα κανω!"

Τα λεπτα κυλουσαν και κανεις μας δεν μιλαγε.Δεν ενιωθα καλα που τσακωθηκαμε.Και φυσικα δεν μπορουσα να κοιμηθω.

Καποια στιγμη δεν αντεξα και τον ρωτησα.

"Κοιμασε?"

"Οχι,η ζηλια με κλοτσαει συνεχεια και πετυχενει ευεστητα σημεια."Χαμογλασα.

Σηκωθηκα απο το κρεβατι,πηρα το μαξιλαρι μου αγγαλια και μια κουβερτα και ξαπλωσα διπλα του.
Βολευτικα στην αγγαλια του και τοτε καταλαβα ποσο κουρασμενη ημουν.

"Καληνυχτα!"ειπε

"Καληνυχτα "ψιθυρισα και βυθιστηκα σε ενα μαυρο σκοταδι διχως ονειρα και ελπιδα......

"ένα μαύρο σκοτάδι δίχως όνειρα και ελπίδα" ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!
Ασχολείσαι με ποίηση?

Χμμμ οχι...αλλα χωρις να θελω να το παινευτω ωρες ωρες μου βγενουν κατι ωραια....ας πουμε σημερα μες την ωρα του μαθηματος μου ηρθε αυτο!

"Και οπως ο ηλιος εδυε περνωντας μαζι του το φως,ετσι και η ψυχη μου βουλιαζε τραβοντας την ελπιδα στον πυθμενα τις δικιας μου θαλασσας , διασπωντας την σε χιλιαδες μικροσκοπικα διαμαντακια ,Περιμενοντας καποιον ο οποιος θα μπορουσε να τα συγκεντρωσει και να τα συναρμολογηση ξανα...μονο που τωρα ποια τα κυματα ειναι φουρτουνιασμενα και η θαλασσα σκοτεινη .Ο καιρος περναει διχως να φανει ο συλλεκτεις.....και με καθε δευτερολεπτο τα διαμαντακια να βουλιαζουν ολοενα και ποιο βαθια....."

Θελει πολλυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ δουλεια και ειναι πολυ προχειρο αλλα μου αρεσει!!
Σε ευχαριστω πολυ παντως.....ειναι ωραιο να ξερω οτι αυτο που γραφω αρεσει και σε καποιον
αλλον εκτος του εαυτου μου

Αχχχ καλά είσαι απολύτως κατπληκτική! Εγώ δε θα μπορούσα με τίοτα να βγάλω κάτι τέτοιο...
Το πολύ πολύ "θάλασσα - πλιτσ, πλιτσ, διαμάντια ωραίο κολιέ" ίσως και να μπορούσα να πω ότι "η θάλασσα (πλιτσ, πλιτσ) λάμπει σαν διαμάντια. Ώραιο θα ηταν ένα κολίε από διαμάντια άλλα δε θα το φόραγα με τίποτα!"

Xaxaxaxa plits plits .σε ευχαριστω πολυυυυυυ......Χμμμμ ας βαλω αλλο ενα κεφαλαιο κεφαλαιο.....


Κεφαλαιο 10.
Το τελος;


Ξυπνησα το πρωι και αντι να βρεθω στο σπιτι του Alexander βρισκομουνα ξαπλωμενη σε ενα λιβαδι.Σηκωθηκα επανω και κοιταξα γυρω μου.Μεχρι εκει που εβλεπαν τα ματια μου υπηρχαν χιλιαδες λουλουδια ολον τον χρωματων και ολων των ειδων,εκτος απο ενα σημειο το οποιο ηταν γεματο δεντρα.Ηχοι απο διαφορα πουλια και ζωα ακουγονταν απο παντου.Ο Jonathan εμφανηστηκε πισω απο μερικα δεντρα.Διασχισαμε γρηγορα την αποσταση και αγκαλιαστικαμε .Ξαφνικα τα ζωα κοπασαν.Απολυτη ηρεμια απλωθηκε γυρω μας.Ενα κυμα ζεστης με χτυπησε.Κοιταξα γυρω μου και τελος πισω μου για να βρω την αιτια....Τα παντα ειχαν πιασει φωτια.Αφησα απο την αγγαλια μου τον Jonathan και τον εσπρωξα μακρια μου.Προσπαθησα να τρεξω και εγω πισω του αλλα κατι με κρατουσε,με εμποδιζε να τρεξω.

''Θα σε περιμενω να ερθεις κοντα μου,οταν ερθει η καταλληλη ωρα" του φωναξα.Καταλαβε τι εννουσα.

"Οχι!"ουρλιαξε και ετρεξε παλι κοντα μου.

"Θα πεθανω!Πρεπει να φυγεις!!Σε εγκλυπαρω!"

"Ετσι και με αφησεις μονο μου θα βρω τροπο να πεθανω!Στο ορκιζομαι!!!"

Με αγγαλιασε και οσο ποιο πολυ τον παρακαλουσα να φυγει τοσο ποιο σφιχτα με κρατουσε.Με αγαπουσε.Αυτο ηταν το μονο που μετρουσε εκεινη την στιγμη.Τον κοιταξα στα ματια.Ηθελα να ειναι το τελευταιο πραγμα που θα εβλεπα στην ζωη.Χαμογελασα.Ενιωσα τις φλογες να γλυφουν το φορεμα μου.Εκλεισα τα ματια μου.





















Ανοιγοκλεισα τα ματια μου και ολο το σκηνικο ειχε χαθει!

"Ενα ονειρο ηταν"Προλαβα να σκεφτω πριν εντοπισω την φωτια.
Πεταχτηκα ορθια και κοιταξα γυρο μου.Τα παντα καιγονταν.Οχι το λιβαδι αλλα η κρεβατοκαμαρα.Η πορτα και τα παραθυρα ηταν κλειστα απο την φωτια .Δεν μπορουσα να φυγω.Δεν μπορουσα να αναπνευσω.Εκλεισα τα ματια μου.Τα δευτερολεπτα κυλουσαν αποπνικα.Δεν ηξερα ποσο θα αντεχα ακομα.Η καρδια μου αρχισε να χτυπα ποιο σιγα.Ενιωθα τους χτυπους να με εγκαταλειπουν και εγω εγκατελειπα τον κοσμο.Μονη μου.Χωρις τον Jonathan ο οποιος δεν ηταν στο δωματιο και ευχαριστουσα τον θεο για αυτο.Απο την μια χερομουν αφανταστα που δεν ηταν εδω και απο την αλλη ηθελα να ειναι εδω.Μαζι μου.
.Γεμισα το κεφαλι μου με στιγμες που ειχαμε περασει μαζι.Γλυστρισα κατω και εμεινα εκει.Τα ματια μου με ετσουζαν και ολα ηταν θολα γυρο μου.Μια σκια εμφανιστηκε.

"Γεια σου."ειπα χερετοντας τον χαρο κι επειτα "αποκοιμηθηκα".

Αυτό ήταν? Πάει, τέλος?
Πολύ απότομο μου φάνηκε. Δηλαδή όλο αυτό το μυστήριο με τον πατέρα της κλπ τι έγινε? Τι θα γίνει?
Φυσικά, όπως σου έχω ξαναπει μου αρέσει πολύ η γραφή σου και οι καταλήξεις που δίνεις !

Εχει και αλλη συνεχεια 2-3 κεφαλαια .....αλλα πρεπει να εχω αναφερει οτι δεν εχω ωραιο τελος σε καμια ιστορια!!!

Α, ευτυχώς... Και μην ανησυχείς που αρέσει το κακό τέλος !!!
Και το join me in death τι ωραίο τραγούδι

Ναι πραγματι ειναι πολυ ωραιο τραγουδιιιι.......ααααα και το επομενο κεφαλαιο ειναι παο την μερια του Jonathan!!!

Θέλω το επόμενο κεφάλαιο ! Πότε θα το δούμε??? Έχω μείνει με την αγωνία τώρα τόσον καιρό για το τι θα γίνει!!! Και ξέρεις πόσο μου αρέσει η ιστορία σου!!!

Κεφαλαιο 11.

Jontathan.

Την κρατουσα στην αγγαλια μου εδω και ωρα.Ηταν τοσο γλυκεια οταν κοιμοταν.Απροθυμα ομως σηκωθηκα και βγηκα εξω.Ειχα πολλα να συζητησω με τον Alexander.Διεσχισα το διαδρομο και χτυπησα την πορτα του.

"Περνα"μου ειπε γρηγορα.Με περιμενε.Μπηκα μεσα.Καθοταν στο γραφειο του και καπνιζε ενα τσιγαρο.Πλησιασα το γραφειο του και εκατσα απεναντη του.

"Λοιπον"Με ρωτησε.

"Πρωτα απ'ολα θελω να μου υποσχεθεις οτι αν μου συμβει κατι,οτιδηποτε,θα κρατησεις την Lisa ζωντανει.Με οποιοδηποτε κοστος.Μου το υποσχεσε??"ειπα κοιτωντας τον παρακλητικα.
Με κοιταξε για μερικα δευτερολεπτα αμιλητος και στο τελος ειπε:

"Το υποσχομαι."

Ειχα ενα πολυ κακο προαισθημα και φοβομουν οτι κατι θα γινει.Και οπως παντα δεν επεσα εξω.Ειχα αρχισει να του εξιστωρω την ιστορια μας και ειχα φτασει πια στο τελος οταν το παραθυρο διπλα μας εσπασε και ορμισαν μεσα γυρω στα 6 ατομα.Ηταν οι Νεκροι Αγγελοι.Βρομοκοπουσαν σαν να ειχαν να κανουν μπανιο και 10 χρονια.Ισως στα αληθεια να ειχαν να κανουν μπανιο 10 χρονια!Με την ακρη του ματιου μου ειδα τον Alexander να τρεχει γρηγορα και να πηδαει απο το παραθυρο.3 Αγγελοι συρθηκαν πισω του.Προσπαθησα να αντισταθω οσο μπορουσα αλλα ηταν σαν να προσπαθουσα να σπρωξω εναν τσιμεντενιο τοιχο..Αρπαξαν τα χερια μου και με ανηκιτοποιησαν......Απετυχα....Ημουν αχρηστος... Και ο Alexander με το που ειδε τα δυσκολα εφυγε.Επρεπε να το ξερω. Με εσυραν εξω.Οι αλλοι 3 ειχαν επιστρεψει μονοι τους.Χωρις τον Alexander.Κοιταζα το σπιτι...Τι στο καλω θα παθενε η Lisa μου?Τι θα της εκαναν για να δωσει την ζωη της σε αυτους?Ενα εντονο φως αρχισε να βγενει απο το δωματιο της.Ξαναμετρησα τα παραθυρα για να σιγουρευτω οτι ηταν το δικο της.Μια φλογα αρχισε να σκαρφαλωνει τις κουρτινες.Οι Αγγελοι πισοπατησαν.Μισουσαν την φωτια.Προσπαθησα να απελευθεροθω αλλα ματαια.Πως στο καλο ειχε δημιουργηθει η φωτια?Θυμηθηκα.Λυγισα και εκεινοι με αφησαν να πεσω στο εδαφος κρατωντας με ακομα ακινητοποιημενο.Ποσο χαζος μπορει να ημουν...Πως ειναι δυνατον να βγηκα απο το δωματιο και να αφησα το κερι αναμενο!!!Ειναι δυνατον???Ευθηνομουν για τον θανατο της Lisa!!!Αρχισα να κλαιω.Δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα αλλο ,παρα μονο οτι θα ζουσα αιωνια με τις τυψεις να με τρωνε σιγα-σιγα.Κοιταξα τον ουρανο και ορκστηκα σιωπηλα οτι θα εβρισκα εναν τροπο να πεθανω...Οσο το δυνατον ποιο συντωμα...Οι Αγγελοι αρχισαν να με σερνουν μακρυα..Ειδα μια σκια να κατευθηνεται προς το σπιτι.Αναγνωρισα το περπατημα.Προσευχηθηκα μονο να εφτανε εγκυρα!!!Το σπιτι χαθηκε απο τα ματια μου...


Alexander

Καθομουνα στο γραφειο μου και καπνιζα το τσιγαρο μου οταν ακουσα χτυπηματα στην πορτα.

"Επιτελους"σκευτικα!Και φωναξα"Περνα"

Ηρθε μεσα και εκατσε απεναντη μου.

"Λοιπον?"τον ρωτησα.

"Πρωτα απ'ολα θελω να μου υποσχεθεις οτι αν μου συμβει κατι,οτιδηποτε,θα κρατησεις την Lisa ζωντανει.Με οποιοδηποτε κοστος.Μου το υποσχεσε??"με ρωτησε παρακλητικα.
Το σκευτικα λιγο.Ηταν φιλος μου και φυσικα θα εκανα τα παντα για αυτον...αλλα.....Δεν υπαρχει αλλα.Θα το κανω οπως θα το εκανε και αυτος για εμενα.!

"Το υποσχομαι.".ειπα.

Αρχισε να μου διηγητε την ιστορια.Ολοι την ωρα ηταν ανχωμενος.Σαν να φοβοταν για κατι.Δεν τον αδικουσα.Με αυτα που μου ελεγε ηταν λογικο.Οταν ποια τελειωσε την ιστορια,ηθελα να τον ρωτησω τι ακριβος ηθελε να κανω με την Lisa οταν το παραθυρο διπλα μας εσπασε.Μεσα ορμισαν 6 Αγγελοι.Δεν εκατσα να το σκεφτω,πεταχτηκα εξω απο το παραθυρο και αρχισα να τρεχω.Κρυφτηκα και περιμενα να δω τι θα γινει.Τον εσυραν εξω και εκατσαν απεναντη απο το σπιτι.Καποια στιγμη κοιταξα το βλεμμα του Jonathan.Κοιταζε με απογνωση το σπιτι.Κοιταξα και εγω και ειδα την φωτια που εκαιγε στο δωματιο.Τι στο καλο........?Νομιζα οτι την ηθελαν ζωντανη!!Μετα απο λιγο τους ειδα να φευγουν.Αρχισα να κατευθηνομαι γρηγορα προς το σπιτι.Ανεβηκα επανω και ετρεξα στο δωματιο της.Ανοιξα την πορτα και μαυρος καπνος πεταχτηκε απο μεσα.
Ανεβασα την μπλουζα μου μεχρι την μυτη μου και αρχισα να προχωραω .Αρπαξα 1 καρεκλα και την πεταξα στο παραθυρο,γσπαζοντας το για να φυγει περισοτερο ο καπνος.Αρχισα να βλεπω λιγο καλυτερα.Την ειδα κουλουριασμενη διπλα απο το κρεβατι.Την πλησιασα γρηγορα.

"Γεια σου."μου ειπε και γλιστρισε ακομα ποιο κατω.Την πηρα στην αγγαλια μου και αρχισα να τρεχω προς την πορτα.Η φωτια ειχε αρχισει να εξαπλωνετε.Την αφησα στο χολ και ετρεξα στο γραφειο μου.Ανοιξα την ντουλαπα και αρπαξα το πορτοφολι και την ετοιμη βαλιτσα που ειχα για ωρα αναγκεις.Βγηκα παλι στο χολ και την φορτωσα στον ενα ομο μου.
Περπατουσα για πολυ ωρα οταν ποια σταματησα και την τοποθετησα κατω.Ακουμπησα το κεφαλι μου στο στηθως της.Ενας αδυναμος χτυπος ακουγοταν.Εβγαλα τον σταυρο μου,τον φιλισα και ευχαριστησα τον Θεο.
Σηκωθηκα παλι.Η επομενη σταση ηταν 15 χιλιομετρα μακρια.Αλλο ενα σπιτι γραμμενο στο ονομα μου.Την ξαναφορτωσα στον ομω μου και αρχισα να περταταω στα σκοτεινα.

"Αραγε θα τον ξαναdv ποτε?"σκευτικα..Κανεις δεν ξερει..μονο η μοιρα ....και αυτη πολλες φορες παιζει ασχημα παιχνιδια.

Ευχαριστώωωωωωωω!!!!!!
Όπως πάντα πολύ ωραίο!!!!!!!!

συμφωνω. ειναι πολυ ωραιο. κριμα που θα τελειωσει συντομα.
παντως προσεχε γιατι πολλες φορες επαναλαμβανεσαι.
π.χ.
"Alexander μπορεις να μας στρωσεις ενα κρεβατι να κοιμηθουμε?"ειπε τονιζοντας την λεξη ΕΝΑ.
Αφησε αποτομα το χερι μου λες και ειχε αγγιξει φωτια.

"Ειστε μαζι???".Ειπε και αφησε αποτομα το χερι μου λες και ειχε αγγιξει φωτια.

"Alexander!"Μαλλον το πηρε ος ναι γιατι αφησε αποτομα το χερι μου λες και ειχε αγγιξει φωτια.

αλλα ειναι πολυ ωραιο! περιμενω την συνεχεια...