Η Ιστορία του Night Castle

Εδώ αγαπητά μέλη του Night Castle θα γράψουμε την δικιά μας ιστορία... Όποιος θέλει μπορεί να συνεχίζει την ιστορία προσθέτοντας πέντε προτάσεις κάθε φορά!!! Ξεκινάω!!!


Μια φορά και έναν καιρό στο μακρινό βασίλειο της Βαλάντια ζούσε ένας πρίγκιπας. Το όνομα αυτού Φίλιπ. Ο Φίλιπ από την μέρα που έκλεισε τα πέντε τον εκπαίδευαν για να γίνει βασιλιάς. Και τώρα κλείνοντας τα δεκαεννιά, βλέπει ότι έχει στη διάθεση του ένα χρόνο. Ένα χρόνο για να περάσει την βασιλική δοκιμασία και να βρει την σωστή σύζυγο...

Αλλιώς θα διωχθεί από το παλάτι και βασιλιάς θα γίνει ο ξάδερφός του Κάστορ. Ο Κάστορ το ξέρει πολύ καλά αυτό και ετοιμάζεται πυρετωδώς να γίνει το εμπόδιο στη προσπάθεια του Φίλιπ να πάρει τη θέση που του αξίζει στο θρόνο.Ηδη η μυστική του ομάδα από μισθοφόρους είναι έτοιμη και περιμένει διαταγές του. Ο Φίλιπ όμως που δεν έχει ιδέα , σέβεται και αγαπά τον μεγαλύτερο ξάδερφό του . Δεν περιμένει ποτέ τέτοια προδοσία από μέρος του..

Που να' ξερε ομως τα μυστικα σχεδια του ξαδερφου του; Ποτε δεν του ειχε δωσει δικαιωμα για τιποτα. Ως μεγαλυτερος, ο Καστορ, βρισκοταν παντα στο πλευρο του Φιλιπ. Παρ'ολα αυτα καθως ο καιρος περνουσε η απληστια στην καρδια του Καστορ μεγαλωνε και ειχε ξεχασει την αδελφικη τους αγαπη και θεση ειχε παρει πια το μισος και η επιθυμια για τον θρονο...

Έτσι λοιπόν ο Καστορ αποφάσισε να δράσει.Διεταξε την ομαδα του να απαγαγουν τον Φιλιπ.Οσο εκεινος κοιμοταν.Να τον πηγαιναβ στο δασος και να τον σκοτωναν.Στις 2 η ωρα το βραδυ το σχεδιο θα εμπενε σε εφαρμογη

Η μέρα πέρναγε αργά και ο Φίλιπ ανυποψίαστος προετοιμαζόταν για την δοκιμασία. Ο Κάστορ δίπλα του τον συμβούλευε ''φιλικά''. Αυτό όμως που πραγματικά ήθελε ήταν να τον παρακολουθεί απο κοντά. Ωστε να είναι σίγουρος πως το σχέδιο του θα πετύχαινε.Πως τίποτα δε θα έμπαινε εμπόδιο.

Ο Φίλιπ όμως είχε έναν φύλακα άγγελο.Την όμορφη Λυδία. Αυτός πίστευε ότι ήταν μία απλή υπηρέτρια, εκείνη όμως άνηκε στην μυστική ομάδα προστασίας του. Κανείς δεν ήξερε τι ήταν, εκείνη ήξερε όμως τα σατανικά σχέδια του Κάστορ. Και είχε ένα σχέδιο.

Με την πρόφαση πως έπρεπε να προετοιμαστεί καλά για την δοκιμασία, θα τον έπαιρνε από την κάμαρά του μια ώρα νωρίτερα, έτσι ώστε όταν η ομάδα του σατανικού του ξαδέλφου έμπαινε στο δωμάτιο, να αντίκριζε ένα αδειανό κρεβάτι.

Το σχέδιο της Λυδίας μπήκε σε εφαρμογή. Στις μία η ώρα τη νύχτα, πήγε στο δωμάτιο του Φίλιπ.
"Πρέπει να με ακολουθήσεις!" είπε, τον άρπαξε από το χέρι και άρχισε να τρέχει.
Ο πρίγκιπας, αν και έκπληκτος, την ακολούθησε μέσα από τα μυστικά περάσματα του παλατιού.

Τελικά, φτάσανε σε ένα ξέφωτο, λίγα μέτρα μακριά από το παλάτι. Ο Φίλιπ λόγο τον καθηκόντων του δεν έβγαινε πολύ από το κάστρο και μαγεύτηκε με το μικρό ξέφωτο. Παντού υπήρχαν μικρά μοβ νυχτολούλουδα που το φως του φεγγαριού τα έκανε να μοιάζουν με φαναράκια.

Μαγεμένος από την ομορφιά του τοπίου, ο Φίλιπ έδειχνε να έχει ξεχάσει πως δεν ήταν μόνος.
Ο πρίγκιπας στράφηκε ξαφνικά προς την κοπέλα. Αν και μέσα στο παλάτι ποτέ δεν της είχε ρίξει μια δεύτερη ματιά, εκεί δεν μπορούσε να μην προσέξει ότι η Λυδία απέπνεε έναν αέρα δύναμης και ευγενικής καταγωγής.
"Εσύ δεν μπορεί να είσαι μια απλή υπηρέτρια," δήλωσε ο πρίγκιπας.
"Όχι, δεν είμαι. Η καταγωγή μου όμως δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να σε απασχολεί τώρα."

"Σε κυνηγάνε Φίλιπ. Ο Κάστωρ θέλει να σε σκοτώσει. Σε γλίτωσα από την σημερινή ενέδρα, όπως και από πολλές άλλες στο παρελθόν."
"Τι στο καλό είναι αυτά που λες; Ο Κάστωρ είναι ξάδελφός μου, σου απαγορεύω να μιλάς έτσι γι' αυτόν!!!"

"Ξέρω πως με τα λόγια του σε έχει πείσει πως δεν αποτελεί απειλή για εσένα, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πρέπει να σε κρατάω ασφαλή, γιατί ο Κάστωρ είναι ικανός για πολλά πράγματα.''
Καθώς μίλαγε η Λυδία, Ο Φίλιπ την κοιτούσε από την κορυφή έως τα νύχια. Είχε μακριά καστανά μαλλιά, μεγάλα πράσινα μάτια και κορμί ελαφίνας. Την αναμφισβήτητα όμορφη, και αναρωτιόταν πως είμαι κοπέλα σαν και αυτή, εκτελούσε χρέη υπηρέτριας, μιας και ήταν σίγουρος πως δεν ήταν απλά μια υπηρέτρια.
" Και ποια είσαι εσύ για να με προστατέψεις από τον ξάδελφο μου;"

"Λυδία Αλεγγρέττο, προστάτης. Η οικογένειά μου είναι καταραμένη να προστατεύει την οικογένειά σου εδώ κι τρεις αιώνες."
"Καταραμένη;"
"Η οικογένειά μου ήταν όντα με τρομερή δύναμη, κάποτε ήρθαν σε ρήξη με την δικιά σου, ένας δικός μας πρόδωσε την αδυναμία μας και νικήσατε. Ο όρος ήταν να σας προστατεύουμε για πάντα."

"Δεν υπάρχει τρόπος να σπάσει η κατάρα;"
"Υπάρχει αλλά..." Η Λυδία σταμάτησε απότομα και κάρφωσε το βλέμμα της στο σκοτάδι. Ο πρίγκιπας κοίταξε κι αυτός αλλά δεν μπόρεσε να δει τίποτα.
"Έρχεται! Πρέπει να τρέξουμε!" φώναξε η πρόστατης του.

Ξεκίνησαν να τρέχουν σαν δαιμονισμένοι μέσα στο δάσος. Ο Φίλιπ ήταν πολύ αργός και η Λυδία τον πήρε στην πλάτη της. Έγιναν ένα με τον άνεμο και κρύφτηκαν στις δίνες του αέρα που δημιουργούσε η ταχύτητα. Ξαφνικά βρέθηκαν σε ένα ξέφωτο και η Λυδία σταμάτησε και ο Φίλιπ κατέβηκε από την πλάτη της ζαλισμένος.
"Τί στο διάολο είσαι εσύ;"


Υ.Γ. Παιδιά παρακαλώ πολύ ας γράφει κάποιος. Θέλω να γράψω και δεν μπορώ.

''-Δεν ξέρεις , έτσι?'' , είπε η Λυδία κοιτώντας τον στα μάτια.
''Σου είπα πως κάποτε η οικογένεια μου ήταν πανίσχυρα όντα, όμως χάνοντας από την οικογένεια σου , εμείς ''καταραστήκαμε΄΄ να σας προστατεύουμε για πάντα , όμως κ εσείς ''ξεχάσατε'' την πραγματική μας μορφή , ώστε να μην μπορείτε ξανά να εκμεταλλευτείτε την μία και μοναδική αδυναμία μας''.
Ο Φίλιπ την κοίταξε από την κορφή ως τα νύχια, όμως όλα έδειχναν ''ανθρώπινα'' πάνω της.
''Και ποια είναι η πραγματική σας μορφή?'', ρώτησε και η φωνή του φανέρωνε απιστία όμως και περιέργεια..
Η Λυδία τον κοίταξε έντονα και τα καταπράσινα μάτια της φάνηκαν να ασπρίζουν τόσο που για μια στιγμή έλαμψαν σαν μικρα αστέρια , μόνο όμως για μια στιγμή , τόσο ελάχιστη που ο Φίλιπ σκέφτηκε πως δεν έγινε πραγματικά αλλά ήταν παιχνίδι του μυαλού του.

"Δεν μπορώ να σε εμπιστευτώ ακόμα. Προς στο παρόν πρέπει να σε πάω στο καταφύγιο."
" Τι είναι πάλι αυτό το καταφύγιο, που θα πάμε;"
"Στην πόλη των νεκρών, ένα μέρος στο οποίο μπορείς να μπεις ή με το κλειδί της πύλης που τυχαίνει να το έχω εγώ ή..."
"Νεκρός."

Ο Φίλιπ στην διαδρομή επεξεργαζόταν τα δεδομένα. Ο πολυαγαπημένος του ξάδελφος ήθελε να τον σκοτώσει, είχε μια όμορφη προστάτιδα, που μπορεί να ήταν οτιδήποτε, βρικόλακας λυκάνθρωπος γοργόνα ή ακόμα και νεκρή... Αμέσως τον έπιασε ένας πανικός με την ιδέα πως μπορεί να ήταν πρόφαση το υποτιθέμενο 'κλειδί της πόλης των νεκρών' και εντός να ήταν και ίδια μια από αυτούς.
" Και πως είναι αυτό το 'κλειδί';" είπε ο Φίλιπ με υπεροπτικό ύφος για να δει αν η Λυδία ήταν η ίδια μια απειλή.
" Σαν κανονικό κλειδί. Περίπου."
"Μπορώ να το δω;" είπε ο Φίλιπ με πονηρό τρόπο και κοίταξε μέσα στα μάτια της. Η Λυδία για ένα δευτερόλεπτο, φάνηκε σαν μαγεμένη, τα μάτια της βάρυναν και το χέρι της πήγε προς τον επίδεσμο που είχε στην παλάμη της. Αμέσως τινάχτηκε και εμφάνισε τα δόντια της απειλητικά. Έτρεμε ολόκληρη, και σαν να φούσκωνε το σώμα της. Ψέλλιζε στον εαυτό της, ηρέμησε Λυδία, για το καλό σου. Ηρέμησε. Μετά από λίγο, έγινε πάλι η μυστηριώδης 'υπηρέτρια'.
"Γαμώτο. Μην το κάνεις αυτό. Δεν ξέρεις τι μπορεί να προκαλέσεις." είπε και έσφιξε λίγο τον επίδεσμο. Ο Φίλιπ είχε μείνει ακίνητος. Έτρεμε. Δεν πίστευε αυτό που είχε δει. Τελικά, μετά από λίγα δευτερόλεπτα ηρέμησε και δεκτικέ το γεγονός πως η Λυδία δεν ήταν νεκρή. Αλλά άλλες ανησυχίες τριγύριζαν το μυαλό του.
"Τι έκανα;" είπε με τρεμάμενη φωνή.
" Α ναι. Καλός όρισες στην πλευρά του υπερφυσικού κόσμου. Ούτε εσύ είναι 'άνθρωπος' καλέ μου." Μόλις ο Φίλιπ άκουσε αυτά τα λόγια, έπεσε λιπόθυμος.
"Αυτό μας έλειπε τώρα."

Μικρό νταμπίρ, όρος του topic είναι το όριο των πέντε προτάσεων.

Μπορώ όμως να πω ότι άξιζε που ξεπέρασε το όριο.
Συνεχίζω...

Ο πρίγκιπας συνήλθε λίγα λεπτά αργότερα. Η Λυδία του έριξε ένα υποτιμητικό βλέμμα.
"Τι... τι θες να πεις; Δεν είμαι...;"
"Φυσικά και όχι. Περίμενες ότι οι πρόγονοί σου θα μπορούσαν να νικήσουν πλάσματα σαν κι εμάς αν ήταν απλοί και συνηθισμένοι άνθρωποι;"

1000 συγνώμη δεν το είχα δει ότι υπήρχε όριο ((

Ο Φίλιπ την κοίταζε με ένα απλανές βλέμμα. Η Λυδία περπάταγε πάνω κάτω νευρικά και ψιθύριζε στον εαυτό της.
"Νομίζω πως έχω το δικαίωμα να μάθω τι στο καλό είμαι."
"Ω ναι; Ωραία υψηλότατε, η επιθυμία σας, διαταγή μου. Είστε ένας πανίσχυρος βρυκόλακας. Αλλά μην περιμένεις να σου πω και την δική μου φυλή. Αρκετά έχεις μάθει."

Ο Φίλιπ δεν μπόρεσε να πει τίποτα. Η αποκάλυψη της υποτιθέμενης πραγματικής του φύσης τον είχε σοκάρει. Δεν ήταν ακόμα σίγουρος αν πίστευε πραγματικά τη Λυδία.
"Δε σου άρεσε αυτό που έμαθες, πρίγκιπα; Νόμιζα ότι ήθελες να ξέρεις τι είσαι."

"Κι εγώ το ίδιο. Μα τι στο διάολο; Αίμα δεν πίνω, δεν μεταμορφώνομαι σε νυχτερίδα φρίκουλα και γενικώς είμαι νορμάλ. Τι ανοησίες είναι αυτές που μου λες;"
"Γεννήθηκες με το γονίδιο του βρικόλακα, που σημαίνει ότι δεν παίρνεις τις ιδιότητες του μέχρι να σκοτώσεις κάποιον."

Δεν πειράζει παιδιά. Χαλάλι για την ιστορία!!!

"Δηλαδή... Θα πίνω αίμα και θα γίνομαι νυχτερίδα; Θα με καίει ο ήλιος και θα σκοτώνω για να ζήσω; Θα είμαι αθάνατος;" ο Φίλιπ τα είχε χαμένα.
"Όχι ακριβώς. Ο ήλιος θα σε ενοχλεί αλλά δεν θα σε κάψει. Ναι, θα πρέπει να σκοτώνεις για να ζήσεις. Και θα είσαι αθάνατος." Η Λυδία έκανε έναν μορφασμό και άρχισε να περπατάει νευρικά.
" Υπάρχουν άλλα υπερφυσικά όντα"
"Ναι υπάρχουν. Γοργόνες, σειρίνες, αετόμορφοι άνθρωποι, λυκάνθρωποι."

Ο Φίλιπ παρατήρησε πως η Λυδία είχε δώσει έμφαση στο τελευταίο πλάσμα.
"Κι εσύ είσαι λυκάνθρωπος, σωστά;"
"Εγώ δεν πρόκειται να σου πω ακόμα τι είμαι και καλά θα ήταν να σταματήσεις να μη πιέζεις!"
"Μα είναι λογικό!" συνέχισε ακάθεκτος. "Οι οικογένειές μας ήρθαν σε ρήξη, η μορφή σου παραλίγο να αλλάξει όταν ταράχτηκες. Σίγουρα λοιπόν..."