Κυνηγώντας το Σκοτάδι

Η συνέχεια του πρώτου βιβλιου Αγγιγμα Ψυχης....

Πρόλογος



Ο Κρίστιαν και εγώ επανασυνδεθήκαμε κάτω από περίεργες συνθήκες. Ξανά ερωτευθήκαμε κάτω από την σκιά του κινδύνου. Η πιθανότητα του να ξαναχωρίσουμε από τον θάνατο ήταν πολύ κοντά. Αλλά εκείνος έκανε τα πάντα για να με κρατήσει κοντά του.
Ο εχθρός του Κρίστιαν από το παρελθόν, επέστρεψε διψασμένος για εκδίκηση, με μοναδικό του στόχο? Την εξολόθρευση του Κρίστιαν Μονέρα, του βρικόλακα που του στέρησε το δικαίωμα στην αγάπη, του βρικόλακα που άρπαξε από τα χέρια του τον έρωτα και τον κομμάτιασε. Του βρικόλακα που μπήκε στο δρόμο του με απώτερο σκοπό την εκπλήρωση μιας υπόσχεσης που είχε δώσει στην αγαπημένη του, Κατερίνα ντε λα Ρώσε κόρη του κόμη ντε λα Ρώσε, πίσω στην Γαλλία του μεσαίωνα. Ένας παράφορος έρωτας, ένας πρόωρος και απότομος θάνατος, η αιτία για το ‘δέσιμο’ της ψυχής της. Ένα βαρύ φορτίο που ένας βρικόλακας πρέπει να κουβαλήσει μόνος του. Μια ευθύνη που μόνος του επωμίστηκε. Θυσίασε την αιωνιότητα για χάρη της. Μοναδικός του φόβος, ο θάνατός της. Η απώλεια της, η αδυναμία του. Όμως, ύστερα από την κατατρόπωση του Όσκαρ, ο κίνδυνος ακόμη παραμονεύει. Ο Κρίστιαν βρίσκεται εκτός μάχης, προσπαθώντας να γυρίσει πίσω στη Νίνα.
Η Νίνα τώρα πρέπει να τον βοηθήσει. Πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να βρει τον αγαπημένο της. Τώρα είναι η σειρά της να αποδείξει την αγάπη της για εκείνον που ποθεί η ψυχή της.

ειναι φοβερο!!!
οι εκφρασεις, το νοημα... ολα! ανυπομονω για το πρωτο κεφαλαιο!

με βαρεσε η εμπνευση κατακουτελα απο την πεινα... και ειπα να δωσω ενα πιο μυστηριο νοημα

αν η πεινα σου φερνει εμπνευση θα πω στην μαμα σου να μην σε ταιζει.
παντως το πετυχες το μυστηριο νοημα, αν και νομιζω ξερω τι εννοεις

αυτος ειναι ο σκοπος να δελεασω τον αλλο για να το διαβασει......


ναι και μετα θα μεινω μιση

ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ποτε θα βαλεις κεφαλαιοοοοο???

ελπιζω συντομα..... γιατι αυτη η βδομαδα ειναι λιγο τρελη με τα διαγωνισματα............

αλλα συντομα θα βαλω και στα 2

Εγω εγραψα σημερα ιστορια...αστα....οκ θα περιμενω!!!!

μμμμμ τρελενομαι για την ιστορια......



την αλλη βδομαδα μαλλον θα εχω ποσταρει new chapter

τι καλα! θα εχω κατι να περιμενω!

παντως αν μινεις εσυ μιση, ισως να ζηλεψω και τελικα να κανω και εγω διαιτα

πρεπει να σε παρακινησω καπως... ε??

ναι!

αλλα για να γυρισουμε στο θεμα μας, ποτε λες να βαλεις το πρωτο κεφαλαιο?

εεε μεχρι την δευτερα γραφω...... οποτε απο την αλλη βδομαδα..

οκ τοτε

Wow! Ωραία εισαγωγή! Σε κάνει να θες να διαβάσεις το βιβλίο! Μπράβο σου!

ναι αλλα πουντο το βιβλιο?

Στο μυαλό της Ειρήνης στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη πουθενά...

στο μυαλο της ειναι σιγουρα. το ξερω. το θεμα ειναι να βρεθει γραμμενο και στο pc καποια στιγμη

απαπαπα φαρμακογλωσσες με φαγατε.... οριστε παρτε...λυσαξατε



Κεφάλαιο 1ο


Έβλεπα το αεροπλάνο να απογειώνεται και μαζί με αυτό άφησα πίσω μου την παλιά μου ζωή. Ο Κρίστιαν μου έσφιξε το χέρι και με κοίταξε με αγάπη. Στήριξα το κεφάλι μου στον ώμο του και έκλεισα τα μάτια μου. Τέσσερις ώρες αργότερα ξύπνησα σε ένα από τα αεροδρόμια της Αγγλίας, δεν θυμάμαι ποιο. Δεν ρώτησα γιατί πριν την απογείωση είχα ρωτήσει τόσες πολλές φορές τον Κρίστιαν και ο καημένος μου απαντούσε χωρίς να παραπονιέται, όπως ο Γιάννης ο οποίος με είχε πει τούβλο, χαζή και toolbox. Ήμασταν έτοιμη να παίξουμε ξύλο αν δεν παρέβαινε η Εύα. Ορκίζομαι όμως ότι μια μέρα θα τον βρω μόνο του και ούτε η Εύα, ούτε ο Κρίστιαν θα τον σώσουν από τα χέρα μου, αλλιώς να μη με λένε Νίνα.
Φτάσαμε στις αφίξεις και περιμέναμε να πάρουμε τις αποσκευές μας. Όλοι τις παραλάβανε εκτός από μένα, ακόμα και μια κυρία που ήταν εκεί πριν φτάσουμε εκεί. Την κοίταξα νευριασμένη, ευτυχώς που δεν με είδε.
‘ Δεν το πιστεύω ότι έχασαν τη βαλίτσα μου, έχω όλα μου τα πράγματα εκεί μέσα. Τώρα τι θα κάνω σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης?’ είπα αγανακτισμένη και πολύ μα πάρα πολύ θυμωμένη.
’ Περίπτωση εκτάκτου ανάγκης να θεωρήσουμε, ότι έμεινες χωρίς ταμπόν?’ είπε ο Γιάννης κοροϊδευτικά. Τον κοίταξα με μισόκλειστα μάτια έτοιμη να του ορμήσω. Σήμερα με είχε φέρει στο αμήν.
’ Εσύ φταις! Παλιοχρουσούζη. Αν δεν ήσουν εσύ τώρα θα είχα την υπέροχη μωβ βαλίτσα μου.’ η Εύα γέλασε και μάλωσε, τώρα το πως τον μάλωσε δεν το συζητάμε αφού το μόνο που του είπε είναι : ’Έλα βρε αγάπη μου σταμάτα’ με την λεπτή και χαδιάρικη φωνούλα της, τότε μάλλον τον καλόπιασε. Την κοίταξα με το βλέμμα « Μας υποχρέωσες.» και γύρισα στον Κρίστιαν ο οποίος μου συμπαραστάθηκε, μου είπε ότι αύριο το πρωί θα πάμε οι δύο μας για ψώνια και πως μπορώ να πάρω ότι θέλω. Λάθος κίνηση, αν πάρω ότι θέλω τότε την έβαψε.
Λίγο αργότερα μπήκαμε σε ένα μαύρο αυτοκίνητο, που το συνόδευαν δύο μπράβοι σαν αυτούς που στεκόντουσαν νύχτα-μέρα έξω από το σπίτι του Κρίστιαν στην Ελλάδα. Ήταν και αυτοί μαυροφορεμένοι και φαλακροί. Ήταν τρομακτικοί.
‘ Αν δεν κάτσεις καλά θα σε δώσω σε αυτούς!’ είπα στο Γιάννη με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Μόλις τους είδε φοβήθηκε. Ήταν μια καλή ιδέα να πείσω τον Κρίστιαν με διάφορα νάζια να διατάξει τα σκυλάκια του να τιμωρήσουν τον Γιάννη.


Φτάσαμε μετά από μισή ώρα σε μια συνοικία, όπου όλα τα σπίτια ήταν πανομοιότυπα. Είχαν διαβάσει για αυτή την περιοχή, ήταν η πιο ακριβή περιοχή του Λονδίνου. Για κάποια σαν και εμένα δεν έφταναν τα χρήματα για να μείνω εδώ, αλλά για κάποιους σαν τον Κρίστιαν και την Εύα ήταν τέλειο. Μπήκα στο τρίτο σπίτι από δεξιά με το νούμερο εφτά στην πόρτα. Ήταν άσπρο από έξω και είχε δύο γλαστρούλες σε κάθε περβάζι. Μέσα ήταν πολύ ζεστό. Έμεινα άφωνη όταν είδα πόσο διαφορετικό ήταν από αυτό που έμενε ο Κρίστιαν στην Ελλάδα. Ήταν σίγουρα διακοσμημένο με το γούστο της Εύας. Οι καναπέδες ήταν μπλε και στη μέση υπήρχε ένα πολύ μοντέρνο τραπεζάκι με ένα μπολ με κεράκια και αποξηραμένα πέταλα λουλουδιών μέσα, υπήρχε μια μεγάλη plasma τηλεόραση από τους καναπέδες. Στην άλλη άκρη του δωματίου ήταν η κουζίνα με την τραπεζαρία. Η κουζίνα και το ψυγείο είχαν χρώμα ασημί, τα ντουλάπια ήταν ξύλινα και τα πορτάκια τους ήταν γυάλινα, έτσι έβλεπες τι ήταν μέσα στο καθένα. Η τραπεζαρία ήταν ορθογώνια με γυαλί και οι καρέκλες ήταν και αυτές ξύλινες από ότι έβλεπα από τα πόδια τους γιατί ήταν καλυμμένες με μπλε καλύμματα επίσης. Από δεξιά ήταν το ένα μπάνιο το οποίο ήταν αρκετά βολικό, είχε όλα τα αξεσουάρ και η μπανιέρα ήταν τετράγωνη, βασικά ήταν τζακούζι, πρώτης ποιότητας πράγμα. Ο Κρίστιαν άφησε την Εύα και τον Γιάννη κάτω και με ξενάγησε στο πάνω όροφο. Υπήρχαν δύο κρεβατοκάμαρες και όταν τις είδα άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας. Υπήρχε και άλλο ένα δωμάτιο, εκτός από το δεύτερο μπάνιο που ήταν πανομοιότυπο με το κάτω, το οποίο ήταν το γραφείο του Κρίστιαν. « Αυτό το αγόρι έχει μανία με τα γραφεία.» σκέφτηκα. Το γραφείο του ήταν ολόιδιο με αυτό στην Ελλάδα σαν να είχε πατήσει κάποιος copy-paste στον υπολογιστή. Ξύλινο πάτωμα, ξύλινο γραφείο, μαύρη καρέκλα, ένας υπολογιστής στη μία άκρη του γραφείου και μολυβοθήκες από την άλλη. Στον ένα τοίχο ήταν εντοιχισμένη μια τεράστια βιβλιοθήκη που δεν είχε τελειωμό, ήταν γεμάτη από βιβλία, δεν νομίζω να χωρούσαν άλλα. Οι υπόλοιποι τοίχοι ήταν διακοσμημένη με διάφορα αντικείμενα όπως ακόντια, πιστόλια και παλιές εικόνες αυτοκινήτων, πως ταίριαζαν όλα αυτά μαζί ένας θεός ξέρει. Τι μανία με τα ακόντια και τα πιστόλια, και ότι άλλου είδους κρεμαστού όπλου υπήρχε, είχε ο Κρίστιαν ένας θεός ξέρει. Το μόνο που μου άρεσε ήταν οι κουρτίνες οι οποίες ήταν κλειστό κόκκινο και πήγαιναν με το μάλλινο κόκκινο χαλί στο πάτωμα. Μετά πήγαμε στα δωμάτια, φυσικά υπήρχε μονό κρεβάτι. Ήταν μοντέρνα διακοσμημένα και ίδια μόνο τα χρώμα άλλαζαν. Το ένα είχε ως βασικό χρώμα το μωβ και το άλλο το κόκκινο, υπήρχαν μεγάλοι καθρέφτες και στα δύο δωμάτια, οι ντουλάπες ήταν ξύλινες και ευρύχωρες. Τα κομοδίνα ήταν μικρά και μαύρα και πάνω τους υπήρχε από μια λάμπα και στο δεξί ένα ξυπνητήρι.
’ Εμείς μαζί θα κοιμόμαστε ε?’ ρώτησα με περιέργεια. Ο Κρίστιαν με κοίταξε έκπληκτος με τα υπέροχα πράσινα μάτια του.
’ Όχι. Είσαι πειρασμός.’ είπε απροκάλυπτα και με φίλησε στο στόμα, ήταν ένα απαλό φιλί.
’ Εγώ όμως θέλω να κοιμόμαστε αγκαλιά.’
’ Από εκεί ξεκινούν όλα.’ είπε και μου χάρισε ένα από τα υπέροχα χαμογελά του.
’ Δεν είμαι έτοιμη να κάνω sex ακόμα μέχρι την αγκαλιά θα φτάσουμε εμείς. Έλα σε παρακαλώ.’ δεν μπόρεσε να μου αντισταθεί, ιδιαίτερα όταν του έκανα τα γλυκά ματάκια. Συμφώνησε με έναν όρο, να μην φοράω προκλητικές πιτζάμες. Ήμουν απολύτως σύμφωνη.
Όταν κατεβήκαμε κάτω πιάσαμε την Εύα και τον Γιάννη σε άκρως ρομαντική στιγμή. Την είχε σφίξει στην αγκαλιά του και την φιλούσε σε όλο το πρόσωπο. Ήταν πολύ ταιριαστοί μαζί.

Την επόμενη ημέρα το πρωί ο Κρίστιαν με πήγε στα μαγαζιά και μου πήρε πολλά ρούχα που ταίριαζαν με το κρύο και μουντό περιβάλλον της Αγγλίας. Ήταν όλα μοντέρνα και πολύ ωραία. Μου πήρε και παπούτσια, για κάθε μέρα, για την βροχή μπότες σε δύο χρώματα και για πιο επίσημες εξόδους. Πήγαμε και σε ένα μαγαζί που είχε πολύ ακριβές τσάντες και πήρα δύο τσάντες μια μικρή louis vuitton για βραδινές εξορμήσεις και μία long champ ώμου για κάθε μέρα. Επέμενε να πάρω και άλλες αλλά δεν ήθελα. Τέλος κατάκοπη πια από το πολύ περπάτημα και το μέσα έξω στα δοκιμαστήρια καθίσαμε σε ένα, δεν θα το έλεγα φθηνό εστιατόριο, να φάμε.
’ Τι κόλλημα έχεις με τα ακριβά πράγματα?’
’ Πού να δεις και το αμάξι μου. Άλλωστε θέλω να σε περιποιούμαι.’ μου έσφιξε το χέρι και ύστερα το σήκωσε και το φίλησε σαν να ήμουν η βασίλισσα της Αγγλίας, η οποία άμα έβλεπε με πόση αγάπη το φιλούσε θα ζήλευε.
Ένιωθα τόσο τυχερή που τον είχα κοντά μου. Δεν με ένοιαζαν τα υλικά αγαθά, αλλά η αγάπη μου έδειχνε.

ηταν παρα πολυ ωραιο! τελειο! απλα νομιζα οτι θα εμεναν με τους γονεις τους

Πολύ ωραίο είναι.
Ειδικά μου άρεσε αυτό το κομμάτι πολύ. Ήταν πολύ αστείοοοο! "‘ Αν δεν κάτσεις καλά θα σε δώσω σε αυτούς!’ είπα στο Γιάννη με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Μόλις τους είδε φοβήθηκε"
Επίσης δε λέμε "κλειστό κόκκινο" άλλα σκούρο. Αυτό βέβαια είναι κάτι που γίνεται πολύ συχνα και φυσικά να ξέρεις ότι το λέω με όλη την καλή διάθεση.

ειμαι σιγουρη για αυτο


)0χα0χ0αχ0αχ



ευχαριστω.

Ελπιζω να σας αρεσει..


Κεφάλαιο 2ο


Λοιπόν, ήμουν αρκετά τυχερή που ο Κρίστιαν δέχτηκε να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι, δεν ήθελε να χαλάσει την αγνότητα μου χωρίς να το έχουμε σκεφτεί καλά, αλλά και να σιγουρευτούμε πως είχαμε ξεφύγει από τον κίνδυνο που τον στοίχειωνε στις τελευταίες τρείς ζωές μου. Ο θάνατός μου ήταν ο εφιάλτης του. Δεν ήθελε να με χάσει, δεν άντεχε τις τύψεις που τον βασάνιζαν εδώ και πολλά χρόνια, έχω χάσει το μέτρημα. Πάντως εγώ είμαι έτοιμη. Για αυτό πρέπει να βάλω το σχέδιό μου σε εφαρμογή και να κρατήσω τις σκέψεις μου ασφαλής. «Μήπως να βάλω κωδικό πρόσβασης?» γέλασα στη σκέψη μου αυτή. Αν το μυαλό του ανθρώπου ήταν σαν υπολογιστή τότε θα ήμουν ασφαλής από τους αιφνιδιαστικούς ελέγχους που κάνει ο Κρίστιαν στο μυαλό μου πότε-πότε.
Είχα ξυπνήσει πιο νωρίς από ότι περίμενα. Κοιμήθηκα μέσα στην αγκαλιά του Κρίστιαν. Δεν ήθελα να σηκωθώ για να μη χαλάσω την στιγμή. Φορούσε μια κοντομάνικη άσπρη μπλούζα και ένα γαλάζιο παντελόνι πιτζάμας. Ήταν ωραίος ότι κι αν φορούσε απλά, δεν ξέρω γιατί, του πήγαιναν πιο πολύ τα κλειστά χρώματα, ασχέτως αν δεν είχε πολλά μαύρα ή άλλα σκούρα χρώματα σε μπλούζες. Η απάντηση στην ερώτηση : ‘Πως και έχεις δύο-τρεις μαύρες μπλούζες?’ ήταν : ‘ Όταν φοράω σκούρα χρώματα νιώθω σαν να πενθώ.’ Τουλάχιστον δεν ήταν σαν τους βρικόλακες σε μερικές ταινίες που τους απεικόνιζαν σαν άκαρδα πλάσματα, θλιμμένα και πληγωμένα από την ζωή που δεν έχουν και φοράνε συνέχεια μαύρα. Εγώ από την άλλη, φορούσα μια μπλούζα άσπρη κοντομάνικη που την είχα κλέψει από τον Κρίστιαν και ένα ροζ παντελόνι πιτζάμας. Ο Κρίστιαν είχε φροντίσει να έχω μόνο συντηρητικές και καθόλου σέξι, κατά την άποψή μου, πιτζάμες για να μη μπαίνει στο πειρασμό να με δαγκώσει ή να κάνει κάτι που θα με θέσει σε κίνδυνο. Αν και όταν είδε το ένα από τα τέσσερα σετάκια πιτζάμες που μου πήρε, φορεμένο είπε : ‘Ακόμα σέξι είσαι,’ είπε απογοητευμένος που μάλλον το σχέδιό του δεν θα πετύχαινε, αν και εγώ ήμουν χαρούμενη, ‘ γιατί φοράς την μπλούζα μου? Είμαι σίγουρος πως όλες οι πιτζάμες έχουν δικές τους μπλούζες.’ πρόσθεσε εμφανώς ενοχλημένος που δεν θα κρατούσα την υπόσχεσή μου, να είμαι καλό κοριτσάκι. Βέβαια, δεν του το έκανα ξεκάθαρο. ‘ Απλά ήθελα να τη φορέσω, αν δεν θες μετά να έχει πάνω της την μυρωδιά μου τότε κάψ’την.’ είπα δήθεν ενοχλημένη και έπεσα στο κρεβάτι. Εκείνος ήρθε δίπλα μου, ξαπλώνοντας από την άλλη πλευρά και με πήρε στην αγκαλιά του. Προσπάθησα να το παίξω θυμωμένη αλλά για κάποιον σαν και αυτόν 55 κιλά δεν ήταν τίποτα, εφόσον με τράβηξε στην αγκαλιά του σαν να σήκωνε από το πάτωμα ένα πούπουλο. Βλακεία μου.
‘ Αχ, Νίνα ειλικρινά γιατί το κάνεις τόσο δύσκολο?’ μύρισε τα μαλλιά μου και μετά με φίλησε στο μέτωπο, τα δροσερά του χείλη ακούμπησαν τη ζεστή σάρκα μου και οι δύο ηλεκτριστήκαμε από την αντίθεση που εκπέμπαμε.
’ Δεν κάνω τίποτα. Έδωσα μια υπόσχεση και την κρατάω. Με βλέπεις μήπως να είμαι στο κρεβάτι με τα εσώρουχα?’ συνέχισα να το παίζω αθώα. Νομίζω ότι σιγά-σιγά το κόλπο μου έπιανε αφού έριξα και την τελευταία μου βόμβα. Ω Κρίστιαν, δεν μπορείς να μου ξεφύγεις. ’ Μα, τι λέω για σένα τώρα είναι σαν να είμαι στην αγκαλιά σου με τα εσώρουχα αφού εσύ τα διάλεξες και αυτά για να βεβαιωθείς πως δεν θα πάρω τίποτα τολμηρό. Λοιπόν τι σου λένε οι αισθητήρες σου? Φοράω τίποτα τολμηρό?’ τραντάχτηκα στην αγκαλιά του από την ένταση. Εξέπληξα μέχρι και εμένα. Δεν ήξερα ότι ήμουν τόσο καλή ηθοποιός. Λίγα λεπτά αργότερα συνειδητοποίησα πως όντως ήμουν λίγο ταραγμένη που πίστευε πως θα τον ξεγελούσα. Φυσικά αυτό έκανα αλλά σαν το αγόρι μου δεν θα έπρεπε να σκέφτεται έτσι.
’ Ναι έχεις δίκιο, συγνώμη.’ μπορούσα να διακρίνω την ενοχή στην φωνή του. Με αγκάλιασε πιο σφιχτά και με στο ελεύθερο χέρι του τράβηξε το πρόσωπό μου προς τα πάνω αιχμαλωτίζοντας τα χείλη μου σε ένα φλογερό φιλί. Η αίσθηση ήταν υπέροχη. Κρατιόμουν για να μην αρχίζω να τραβάω την μπλούζα του προς τα πάνω. Ύστερά από μερικά λεπτά αποκοιμηθήκαμε με ένα χαμόγελο στα χείλη μας.
«Το πρώτο από τα πολλά βράδια που θα περάσουμε μαζί, ξαπλωμένοι σε αυτό το κρεβάτι αγκαλιά. Τέλειο!» σκέφτηκα ενθουσιασμένη με την ιδέα πως κάθε βράδυ θα το περνούσαμε έτσι.
’ Ξέχνα το!’ τον άκουσα να λέει. Τον τσίμπησα ελαφρά στη κοιλιά, όχι ότι πόνεσε ή κάτι τέτοιο αλλά δεν μου άρεσε που με κατασκόπευε έτσι.
’ Τί να ξεχάσω?’ Ξέφυγα από την αγκαλιά του και ανασηκώθηκα και έκατσα οκλαδόν στο κρεβάτι κοιτάζοντας το υπέροχο αγουροξυπνημένο προσωπάκι του. Ήταν σαν άγγελος.
’ Αυτό που σκέφτεσαι. Σου είπα ότι δεν θα προχωρήσουμε ακόμα.’
’ Δεν σκέφτηκα αυτό! Απλά θεωρώ ότι είναι πολύ ρομαντικό να κοιμόμαστε έτσι κάθε βράδυ. ε?’ τον κοίταξα με το βλέμμα του εγκαταλειμμένου κουταβιού. Αμέσως με άρπαξε και με κόλλησε στο σώμα του. Τα σώματά μας ήταν τόσο κοντά όσο ποτέ άλλοτε και τα στόματά μας απείχαν όσο μια ανάσα.
’ Sei il mio dolce peccato!’ είπε και με φίλησε. Αυτό το φιλί δεν ήταν φλογερό ήταν τρυφερό γεμάτο αγάπη.
’ Πως με είπες?’ είπα παραξενεμένη όταν τα χείλη μας απομακρύνθηκαν.
’ Είπα πως είσαι η γλυκιά μου αμαρτία στα ιταλικά.’ χαμογέλασα όταν μου μετέφρασε αυτή την υπέροχη ατάκα.
’ Il sorriso piu bello del mondo! Amore mio.’
’ Εντάξει φτάνει δεν καταλαβαίνω τίποτα. Όσο ωραία και αν ακούγονται όλα αυτά εγώ χρειάζομαι διερμηνέα. Μόνο το amore mio ξέρω το άλλο όχι. Τι σημαίνει?’ μου άρεσε που μου μιλούσε στα ιταλικά αλλά δεν μου άρεσε που δεν ήξερα ιταλικά για να ξέρω τι μου λέει και να μπορώ να του απαντώ και εγώ. Το χαμόγελό του άστραφτε σαν το φεγγάρι και τα μάτια του έλαμπαν σαν τα αστέρια.
’ Έχεις το πιο ωραίο χαμόγελο σε όλο τον κόσμο.’ δεν μπόρεσα να μην ξανά χαμογελάσω. ’Είδες?’ μου είπε και με ξανά φίλησε.
Σηκωθήκαμε από το κρεβάτι όταν μας χάλασε την ατμόσφαιρα ένα αρκετά δυνατό γουργουρητό που προήλθε από το στομάχι μου. Κατεβήκαμε κάτω και είδα και κάποιους άλλους να ερωτοτροπούν στη κουζίνα. Όταν μας είδαν χώρισαν και μας κοίταξαν αμήχανα.
’ Καλημέρα!’ είπαμε όλοι με μια φωνή. Βέβαια η Εύα και εγώ ακουστήκαμε πιο χαρούμενες. Καλά ο Γιάννης όταν ξυπνούσε ήταν λίγο στον κόσμο του. Ο Κρίστιαν όμως? Γύρισε εκείνη τη στιγμή και μου ψιθύρισε στο αφτί : ’ Δεν μου αρέσει να βλέπω την αδερφή μου να φιλιέται, τον Γιάννη τον συμπαθώ και χαίρομαι που τα έχουν, απλά ξέρεις. Είμαι ο μεγάλος αδερφός.’ χαμογέλασα και ο Γιάννης και το ραντάρ του μας εντόπισαν. Μπορεί να ήταν στο κόσμο του αλλά όταν υπήρχε κάτι σε απόσταση 30 μέτρων το μυριζόταν κατευθείαν.
’ Get a room! Πιτσουνάκια.’ γέλασε δαγκώνοντας μια μπουκιά από το κρουασάν του. Τον κοίταξα απειλητικά και εκείνος μου έδωσε το βλέμμα του κακόμοιρου κουταβιού. Πως να μην τον λυπηθείς. Καθίσαμε στο τραπέζι και φάγαμε πρωινό σαν μια φυσιολογική οικογένεια. Έλα όμως που δεν ήμασταν.
’ Πάμε το βράδυ σινεμά?’ πρότεινε η Εύα έχοντας έτοιμη την εφημερίδα στην σελίδα που έλεγε τις ταινίες. Την κοιτάξαμε όλοι μας και αν και ξέραμε πως η ταινία που θα βλέπαμε θα ήταν ρομαντική δεχτήκαμε. Εγώ βέβαια, η καλύτερή μου αφού μου άρεσαν τέτοιες ταινίες. Η Εύα σηκώθηκε ξαφνικά από το τραπέζι και περπάτησε μέχρι το μπάνιο σαν υπνωτισμένη, τα βλέμματά μας της ακολούθησαν και όταν την χάσαμε από το οπτικό μας πεδίο επειδή είχε μπει στο μπάνιο ακούσαμε έναν γδούπο. Ο Κρίστιαν έτρεξε κοντά της και της έβγαλε έξω. Από ότι φαίνεται τα ράφια στο μπάνιο είχαν πέσει. Εκείνη όταν κάθισε στο καναπέ επανήλθε και μας ρώτησε απορημένη τι είχε συμβεί. Δεν της απαντήσαμε αλλά στο βλέμμα μας καθρεπτιζόταν η περιέργεια και η ανησυχία.
Τι ήταν αυτό τώρα? Μήπως ήταν και μέντιουμ?
Αλλόκοτα πράγματα συμβαίνουν.

το τελος δεν το περιμενα. ηταν τελειο.

αλλα στην αρχη δεν μπορουσα να καταλαβω τι ελεγες. δεν εβγαζα και πολυ νοημα

τι δεν καταλαβαινες???? ειναι οι σκεψεις που κανει οταν ειναι στην αγκαλια του....