Κυνηγώντας το Σκοτάδι

οχι.....δεν ειναι..... τσ***α

Αμάααν!!! Δυο κεφάλαια τώρα τι είδαν τα ματάκια μας Κόντεψαν να πεταχτούν από τις κόγχες τους Αχ, πότε με το καλό η συνέχεια; Μας βασανίζεις, έχεις δεν έχεις...

ορίστε άλλο ένα κεφάλαιο που έγραψα στα άγρια χαραματα για εσας.....(βασικα δεν είχα ύπνο αλλιως.... του χρονου)



Κεφάλαιο 10ο


Το πρωί ήμουν πιο ξεκούραστη, ένιωσα να είχα κοιμηθεί μία ολόκληρη ημέρα. Ήταν Σάββατο. Έξω έβρεχε, ο ουρανός ήταν γκρίζος και μουντός. Αυτό το τοπίο ειλικρινά δεν σε παρότρυνε να είσαι γεμάτος κέφι.
Κοίταξα το κινητό μου και είδα πως ο Ντάρεν μου είχε στείλει μήνυμα να τον συναντήσω σήμερα το στις 9 στο σπίτι του. Μήπως θα ξανά επιχειρούσε να με «κάνει» γυναίκα, όπως έλεγε. Με παραξένεψε βέβαια η στιλιστική επιλογή που έκανε, ’ Φόρα φούστα.’ τί ήταν πάλι αυτό? Καμιά φαντασίωσή του? Ομολογώ πως έχει αρκετές, από ότι μου έχει πει. Γενικά μου έχει πει πολλά πράγματα για εκείνον. Για παράδειγμα, το αγαπημένο του χρώμα είναι το μπλε, δεν του αρέσει το ποδόσφαιρο όπως και σε εμένα, έχει κάνει σεξ με αρκετά κορίτσια, δεν είχε ποτέ σταθερή σχέση και άλλα πολλά. Μπορώ να πω πως η πρώτη εντύπωση που μου έδωσε σε σχέση με τον χαρακτήρα του διαφέρει. Όχι πως δεν είναι τρομακτικός πολλές φορές ή πως δεν μπλέκει σε καυγάδες. Είναι περιττό να πω πως τις τελευταίες δύο βδομάδες επιτέθηκε σε ένα αγόρι από την τάξη επειδή το παίζει μάγκας. Ακόμα και δαρμένος παραμένει σέξι.
’ Ο άλλος είναι χειρότερα.’ είχε πει με ένα υπεροπτικό βλέμμα, όταν αντίκρισα το θέαμα του μαυρισμένου ματιού και της ματωμένης μύτης. Ναι, όντως ο άλλος ήταν χειρότερα. Ο άλλος είχε ένα μαυρισμένο μάτι, σκισμένο πουκάμισο, σπασμένη μύτη και σκισμένο το κάτω χείλος. Δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου. Έκανε γύρω στα έξι ράμματα.
Θυμήθηκα πως έπρεπε να φάω πρωινό αφού το στομάχι μου δεν σταματούσε να παραπονιέται. Κατέβηκα κάτω και αντίκρισα μια σκηνή εντελώς ροζ. Η Εύα ήταν ανεβασμένη πάνω στην τραπεζαρία και ο Γιάννης την χούφτωνε και την φιλούσε. Μπορούσα να δω τις καρδούλες στον αέρα, αλλά και μου ερχόταν στο μυαλό το τραγούδι ’ Love is in the air, everywhere i go around, Love is in the air.....’ Τους διέκοψα με ένα διακριτικό βήξιμο. Η Εύα μόλις με είδε έγινε κατακόκκινη ενώ ο Γιάννης χαμογελούσε πονηρά.
’ Καλημέρα.’ τους κοίταξα καχύποπτα. Το ίδιο και η Εύα, προφανώς αναρωτώμενη που ήμουν προχθές και γιατί έκανα κοπάνα από το σχολείο.
’ Ακριβώς!’ είπε θριαμβευτικά. Είχε σταυρώσει τα χέρια της στο στήθος περιμένοντας υπομονετικά, με δυσκολία, να απολογηθώ για χθες. Έβαλα σε ένα μπολ λίγα κορν φλέικς με γάλα και κάθισα στο τραπέζι να φάω.
‘ Ο Γιάννης μου ζήτησε να εξαφανιστώ από το σπίτι για να μπορέσετε να κάνετε με την ησυχία σας ό,τι είναι να κάνετε.’ είπα κουνώντας το κουτάλι στο αέρα και κοιτώντας τον Γιάννη συνωμοτικά. Η Εύα από την άλλη δεν ήταν και τόσο χαρούμενη. Περισσότερο θυμωμένη με τον καλό της, που προφανώς με έστειλε κατευθείαν στην αγκαλιά του, «ανταγωνιστή», Ντάρεν. ‘Έτσι λοιπόν, πέρασα την νύχτα και την ημέρα στο σπίτι του Ντάρεν.’ αμέσως πήρε το βλέμμα « το ήξερα ότι θα συνέβαινε αυτό!» ενώ ο Γιάννης φαινόταν αρκετά έκπληκτος. ‘ Δεν έγινε τίποτα.’ βιάστηκα να πω, ελπίζω μόνο να με πίστεψαν. Δεν έγινε όντως τίποτα αλλά κάποια πράγματα αν τα μαθαίνανε θα με έστελναν σε μοναστήρι. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, δεν έχουν κανένα λόγο να επέμβουν.
‘ Είσαι σίγουρη πως δεν έγινε τίποτα? Πες μου την αλήθεια.’ είπε η Εύα προσπαθώντας να μπει μέσα στο μυαλό μου. Άδειασα τις σκέψεις μου και έμεινα να την κοιτάξω περιμένοντας την αντίδρασή της. Τα μάτια της στένεψαν και τότε ποίος είδε την Εύα και δεν την φοβήθηκε. ‘ Το ξέρεις ότι αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό? Τί θα πει ο Κρίστιαν όταν το μάθει? Φαντάζεσαι την απογοήτευσή του? Θα στενοχωρηθεί πάρα πολύ.’ ήταν αρκετά νευριασμένη. Βέβαια, τώρα είχα θυμώσει και εγώ.
‘ Τί θα πει ο Κρίστιαν? Σοβαρά Εύα? Ο Κρίστιαν με παράτησε. Τον βλέπεις πουθενά εδώ γύρω? Όχι! Έφυγε χωρίς να πει τίποτα, χωρίς να πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Μήπως έχει πάρει εσένα?’ το βλέμμα της ήταν η απάντησή μου. Όχι, ο Κρίστιαν μας είχε ξεχάσει. Σηκώθηκα από το τραπέζι και έτρεξα στο δωμάτιό μου. Κλείδωσα και την πόρτα, όχι πως αυτό θα την σταματούσε αλλά θα της έδειχνε πως δεν είχα όρεξη να μιλήσω άλλο για τον Κρίστιαν. Αυτό το θέμα μου προκαλούσε πολύ πόνο. Από τότε που έφυγε ο Κρίστιαν, η σχέση μου με την Εύα χειροτερεύει καθημερινά. Είμαστε και οι δύο αντιδραστικές. Καμιά μας δεν υποχωρεί και αυτό ίσως καταστρέψει την φιλία μας. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μαγουλά μου, η όρασή μου ήταν θολή. Έκλεισα τα μάτια μου για να μη σκέφτομαι άλλο και βυθίστηκα στον ύπνο.


Άνοιξα τα μάτια μου. Τώρα μπορούσα να δω καλύτερα. Η όρασή μου είχε επιστρέψει. Προσπάθησα να σηκωθώ, το κεφάλι μου ήταν τόσο βαρύ αλλά τα κατάφερα. Κοίταξα γύρω μου. Προφανώς και ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους, το σπίτι δεν έμοιαζε με διαμέρισμα αλλά με καλύβα. Λίγο πρωτόγονα φτιαγμένη. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα μια γυναίκα με μακριά μαύρα μαλλιά ως τους γοφούς, τα μάτια της ήταν καταγάλανα και το δέρμα της ήταν αρκετά μελαψό, είχε μια περίεργη ενδυμασία. Φορούσε ένα δερμάτινο σουτιέν και μια ίδια φούστα. Μου θύμιζε Αμαζόνα. Δεν είναι δυνατόν όμως. Εγώ ήμουν Αγγλία.
Με κοιτούσε εξεταστικά. Ήταν πολύ όμορφη. Ήρθε και κάθισε απέναντί μου σε μία ξύλινη καρέκλα και συνέχισε να με κοιτά. Ήμουν τόσο διψασμένος. Σηκώθηκα απότομα πάνω αποφασισμένος να της επιτεθώ. Αν και απαγορευόταν να σκοτώνεις άνθρωπο, τώρα ήταν ανάγκη. Πριν προλάβω όμως να την πλησιάσω μου είπε αργά και σταθερά χωρίς ίχνος φόβου στην φωνή και στο βλέμμα της ‘ Ξέρω τι είσαι.’ αυτό με έκανε να κάτσω στη θέση μου και να την κοιτάζω έκπληκτος.
‘ Μιλάς την γλώσσα μου?’ το βλέμμα της ήταν ακόμα σκληρό αλλά κάτι πάνω της μου έλεγε πως μπορούσα να την εμπιστευθώ.
‘ Αν και ζούμε στο δάσος, δεν είμαστε εντελώς απολίτιστες.’ η πραγματική έκπληξη όμως ήρθε τώρα. Όχι μόνο βρισκόμουν μακριά από τον πολιτισμό, δηλαδή σε δάσος αλλά ήταν και πολλές.
‘ Που βρίσκομαι ακριβώς?’
‘ Στον Αμαζόνιο.’ απάντησε γρήγορα, σταθερά με ψυχρή φωνή. Ένιωθα το βλέμμα μου άδειο από την έκπληξη. Πως στο καλό βρέθηκα εδώ. Την μία περιφερόμουν στους δρόμους του Λονδίνου σκεπτόμενος το καυγά μου με την Νίνα και την άλλη ξύπνησα στο δάσος. ‘ Εγώ και οι συντρόφισσές μου σε βρήκαμε αναίσθητο στο δάσος και σε κουβαλήσαμε μέχρι εδώ. Είσαι αρκετά βαρύς μπορώ να πω. Μας καθυστέρησες αρκετά.’ το βλέμμα της ήταν ίδιο. Ήταν σα να μην μπορούσε να πάρει άλλη έκφραση. ‘ Φαίνεσαι πεινασμένος. Θα σου πρόσφερα κάτι να φας αλλά δεν τρως αυτά που τρώμε εμείς, για την ακρίβεια τρως εμάς. Να σε προειδοποιήσω πως έχουμε σκοτώσει όντα σαν και εσένα αλλά επίσης είσαι πολύ αδύναμος. Μπορώ να σε σκοτώσω με μία κίνηση.’ με απείλησε. Της χαμογέλασα προκλητικά. ‘ Σε πιστεύω.’ της είπα.
‘ Τουλάχιστον μπορείς να μου προσφέρεις κανένα λαγουδάκι.’ γέλασα ειρωνικά. Εκείνη όμως συνέχισε να με κοιτά.
‘ Προφανώς δεν ήξερες πως ο βάτραχος που πήγες να σκοτώσεις δεν ήταν και τόσο απροστάτευτος. Πραγματικά, δεν έχεις ακούσει ποτέ στη ζωή σου πως ο χρυσός βάτραχος της Βραζιλίας έχει ένα αρκετά δυνατό και θανατηφόρο δηλητήριο απλωμένο στην πλάτη του που μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο σε 5 δευτερόλεπτα? Βέβαια εσύ δεν είσαι άνθρωπος αλλά μου κάνει εντύπωση που έζησες. Την έχουν πατήσει και άλλοι σαν και εσένα αλλά πέθαναν πολύ γρήγορα.’ γέλασε θριαμβευτικά. Προφανώς μισούσε τους βρικόλακες. Αν μόνο είχα αποκτήσει όλες τις δυνάμεις μου!
‘ Μάλλον πρέπει να αρχίσω να βλέπω ντοκιμαντέρ.’ είπα ειρωνικά.
‘ Τα μάτια σου όμως δεν φαίνονται και τόσο καλά.’ τα φρύδια της ενώθηκαν δηλώνοντας την περιέργειά της να μάθει γιατί εγώ έζησα και γιατί να τα μάτια μου.... Τι? Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα γρήγορα στο καθρέφτη και είδα πως τα μάτια μου δεν ήταν πια πράσινα αλλά άσπρα. Πολύ άσπρα. Οι κυνόδοντες μου αμέσως πετάχτηκαν έξω και στράφηκα προς την γυναίκα αυτή, την έπιασα από τον λαιμό και την κόλλησα στον τοίχο.
’ Τί μου συνέβη?’ ήταν το τελευταίο πράγμα που είπα. Άκουσα πίσω μου θόρυβο και μετά ήρθε το σκοτάδι ρίχνοντάς με για άλλη μια φορά αναίσθητο.


Ξύπνησα γύρω στις 7.30, έχοντας αρκετό χρόνο να ετοιμαστώ για το ραντεβού μου με τον Ντάρεν. Φόρεσα μια μαύρη φούστα που από μέσα είχε ροζ τούλι, μια μαύρη μπλούζα, ένα κολιέ από πέρλες, ροζ καλτσοδέτες και τις μαύρες μπότες με τακούνι που είχα πάρει πρόσφατα. Τουλάχιστον τώρα δεν θα κοιτούσα τον Ντάρεν με το κεφάλι ψηλά. Βάφτηκα κάπως έντονα, άρπαξα την τσάντα μου και ήμουν έτοιμη να βγω από το δωμάτιο ώσπου θυμήθηκα πως είχα ξεχάσει να βάλω κολόνια. Έβαλα λίγο από μία από αυτές που μου είχε πάρει ο Κρίστιαν και έφυγα. Στο σαλόνι συνάντησα την Εύα και τον Γιάννη να βλέπουν τηλεόραση.
’ Που πας έτσι στολισμένη?’ είπε ο Γιάννης ξαφνιάζοντάς με αφού περίμενα να παραπονεθεί η Εύα. Εκείνη όμως με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω εμφανώς απογοητευμένη που ντυνόμουν έτσι, πετώντας όλα τα σικάτα ρούχα που μου είχε πάρει ο Κρίστιαν αντικαθιστώντας τα με αυτά. Δεν του μίλησα καθόλου πήρα από το ψυγείο ένα ντόνατ κι έφυγα.
Έφτασα αρκετά γρήγορα στο σπίτι του, δεν πρόλαβα να χτυπήσω το κουδούνι και εκείνος εμφανίστηκε στην πόρτα. Με κοίταξε και εκείνος εξετάζοντας το ντύσιμό μου αλλά του άρεσε αυτό που έβλεπε.
‘ Σα να διάβασες το μυαλό μου.’ είπε δαγκώνοντας τα χείλη του κοιτώντας με στα μάτια. ‘ Όμως έπρεπε να βάλεις μια μπλούζα με ντεκολτέ. Μη κρύβεις τα προσόντα σου.’ με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στον πάνω όροφο.
‘ Ο νταβατζής μου είσαι?’ του είπα ενοχλημένη. Με οδήγησε σε ένα άλλο δωμάτιο, αυτό ήταν κοριτσίστικο. Κατευθύνθηκε προς την ντουλάπα και διάλεξε μια μαύρη μπλούζα που έδενε γύρω από το λαιμό με πολύ αποκαλυπτικό ντεκολτέ και μου την έδωσε.
’ Πλάκα κάνεις.’
’ Όχι, εκεί που θα πάμε απεχθάνονται το συντηρητικό.’ είπε χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά.
’ Που θα πάμε?’
’ Θα πάμε, κάπου που δεν πρέπει.’ γύρισε από την άλλη για να αλλάξω. Κάτι που με ξάφνιασε αφού προχθές με έβαλε να του κάνω στριπτίζ, όχι ότι με πίεσε κιόλας.
Καθώς κατεβαίναμε για να φύγουμε είδα στον διάδρομο μια κυρία ντυμένη με στολή προσωπικού να καθαρίζει και να με κοιτάει καχύποπτα.
’ Είναι η υπηρέτριά μας. Μη δίνεις σημασία.’
’ Έχετε υπηρέτρια?’ δεν απάντησε απλά χαμογέλασε σα να είπα κάτι αστείο.
Γρήγορα φτάσαμε έξω από ένα μπαρ σε μια κακόφημη γειτονιά του Λονδίνου, έξω υπήρχαν γυναίκες που «ψάρευαν» πελάτες και αρκετοί τύποι ντυμένη στα μαύρα. Πριν πλησιάσουμε αρκετά ο Ντάρεν μου έδωσε να φορέσω ένα σκουλαρίκι. Αλλά όχι οποιοδήποτε σκουλαρίκι. Αυτό που φορούσαν οι βρικόλακες. Φόρεσε και αυτός ένα.
’Ήρθαμε σε μπαρ βρικολάκων? Πας καλά?’ γέλασε με εκείνο το παιδικό γέλιο που είχε και με κοίταξε στα μάτια.
’ Νόμιζα ότι σου άρεσε ο κίνδυνος. Πες μου τώρα αν θες να φύγουμε γιατί μόλις μπούμε μέσα δεν υπάρχει γυρισμός. Θα κάνουμε κάτι αρκετά επικίνδυνο.’ Ξεροκατάπια φοβισμένη αλλά δεν αντιστάθηκα. Μπήκα μαζί του σε αυτό το μπαρ που ήταν γεμάτο βρικόλακες.

Καλά, η Νίνα πλάκα μας κάνει; Ο Κρίστιαν εξαφανίστηκε, χωρίς να δώσει σημεία ζωής και δεν ανησύχησε; Δεν σκέφτηκε καν ότι μπορεί να του συνέβη κάτι κακό; (γιατί αυτό το κεφάλαιο είναι περίτρανη απόδειξη ότι δεν πήγε στον Αμαζόνιο για διακοπές -.- )

Τελικά οι αϋπνίες είναι πολύ παραγωγικές Το έχω παρατηρήσει και στον εαυτό μου :P

Ελπίζω να μας κάνεις πλάκα όταν λες ότι θα έχουμε κεφάλαιο του χρόνου και να μην κυριολεκτείς! ΑΚΟΎΣ ΕΚΕΊ! Μας κόβεις πάνω στο καλύτερο! -.-

xa00xa0xa... απλα λεω οτι μερικες φορεσ βαριεμαι να καθομαι να δακτυλογραφω..... ενω εχω τοοοοσεεεες ιδεες.....

πρεπει να προσλαβω γραμματεα....


ευχαριστω παντως και συγκινουμαι που σαρεσει τοοοσοοο η ιστορια μου... :<3:

Me too -.-

Και εγώ το σκέφτομαι να προσλάβω μια...Σε ποια να κάνω την τιμή άραγε; (snob και καλά :P)

Εννοείται ότι μου αρέσει και δεν ενδείκνυται να την σταματήσεις, έτσι;

ναι... πρεπει να τηλεφωνησουμε μαζι σε ενα γραφειο....... φυσικα και θα παρουμε τις πιο ακριβες (χα00χαχ βλεπω πολυ gossip girl αυτες τις μερες)



οχι βεβαια θελω να την τελειωσω.... και επίσης μαρεσει να σπειρω την διχονοια μεταξυ team christian & tean daren

...Αλλά δεν θα τους δίνουμε τίποτα -.- Δεν κατάλαβα! Θα μαθαίνουν τα κεφάλαια προτού ΚΑΝ τα ανεβάσουμε στο forum και θα θέλουν να πληρωθούν και από πάνω; (χμ, μάλλον θα βρω γραμματέα...όταν φτάσω στα 80 :P)

Σου αρέσει, εεε;;; Πουλάκι μου! Επειδή μάλλον ξέρεις ότι τσιμπάμε, γι' αυτό

xa00ax τωρα που το λες εχεις δικιο..


ναι ετσι κραταω τους αναγνωστες μου

Σπόιλερ:

να τι θα της πει.......



Κεφάλαιο 11ο


Στην υποδοχή του κλαμπ στεκόταν ένας μαυροντυμένος βρικόλακας. Ήταν τεράστιος, εάν σε βάραγε αυτός θα πήγαινες κατευθείαν στο νεκροτομείο. Ούτε καν στην εντατική. Η αίθουσα ήταν πολύ σκοτεινή, αυτή χωρούσε το πολύ τέσσερα άτομα, ήμασταν τρία. Φαίνεται τους βάζανε μέσα παρέα-παρέα. Μας σημάδεψε τα χέρια με μια σφραγίδα, απεικόνιζε δύο κυνόδοντες. Ο Ντάρεν μου είχε πει πριν μπούμε να κοιτάω τους άλλους σαν να είμαι το πιο ανώτερο πλάσμα στο κόσμο, σα να μη μπορούσαν ούτε και αυτοί να με σκοτώσουν ή κάτι τέτοιο. Έτσι λοιπόν όταν με κοίταξε ο τύπος το έριξα ένα υπεροπτικό και εντελώς ψωνίστηκο ύφος, εκείνος το πίστεψε και κοίταξε τον Ντάρεν. Δεν γύρισα να δω τι έκανε εκείνος. Δεν έπρεπε, αλλιώς θα μας πρόδιδα. Μπήκαμε μέσα, επιτέλους. Ένα σύννεφο καπνού μας τύλιξε. Αν και ήθελα να βήξω, γιατί ο καπνός με έπνιγε, δεν το έκανα κοιτούσα γύρω μου σα να είχα πάει σε πολύ καλύτερα μέρη και αντίκριζα τους βρικόλακες σα να ήταν κατσαρίδες. Εκείνοι χαμογελούσαν υπεροπτικά σα να ήμασταν φίλοι. Μας αποδεχόντουσαν. Οι τοίχοι ήταν μωβ, αλλά ο φωτισμός του έκανε να μοιάζουν με μαύρους. Κοπέλες, άνθρωποι, χόρευαν ημίγυμνες σε μικρές κυκλικές πίστες πάνω σε στύλους ενώ άλλες σέρβιραν επιδεικνύοντας τα κάλλη τους. Μας πλησίασε μια πολύ όμορφη κοπέλα, βρικόλακας -το κατάλαβα από το σκουλαρίκι της- με ανοιχτά ξανθά μαλλιά και πολύ σκούρα μπλε μάτια, έμοιαζε με μοντέλο της Victoria Secret. Μας έδειξε το τραπέζι που θα καθόμασταν. Ήταν αρκετά βαθιά στο μπαρ, και από όσα τραπέζια περάσαμε όλοι έμοιαζαν σα να ήταν έτοιμοι να το κάνουν εκεί μπροστά σε όλους. Μου το είχε πει ο Ντάρεν. Έπρεπε να μπούμε και εμείς στο πετσί του ρόλου. Καθίσαμε στο τραπέζι μας, που αντί για καρέκλες είχε έναν δερμάτινο καναπέ και ένα μικρό κυκλικό τραπέζι.
Παραγγείλαμε δύο ποτά, δυστυχώς δεν μπορούσα να ζητήσω χυμό ή κάτι χωρίς αλκοόλ, γιατί θα μας πέταγαν έξω ή θα μας σκότωναν αν ανακάλυπταν τι ήμασταν. Δεν ήταν απλό μπαρ όπου πας και πίνεις το ποτό σου, ήταν καμπαρέ. Δυνατή μουσική, βαριά ποτά, κορίτσια και ναρκωτικά - από ότι είδα σε ένα τραπέζι στο βάθος που καθόταν ένας πολύ σκοτεινός τύπος με μια βαθιά ουλή στο μάτι. Με κοίταξε και σήκωσε το ποτήρι του σα να με χαιρετούσε, ο Ντάρεν σήκωσε το δικό του και έκανε το ίδιο ενώ εγώ του χαμογέλασα προκλητικά. Απέστρεψα το βλέμμα μου προς το μπαρ. Ο μπάρμαν μας κοιτούσε καχύποπτά.
’ Αν δεν κάνουμε κάτι γρήγορα θα μας καταλάβουν.’ ψιθύρισε στο αφτί μου αισθησιακά ο Ντάρεν. Τόσο αισθησιακά που έκλεισα τα μάτια μου και τα χείλη μου μισάνοιξαν. Το έκανε επίτηδες για να μου θυμίσει όχι μόνο την επιρροή του πάνω μου αλλά και την σοβαρότητα της κατάστασης. Γύρισα προς το μέρος του και τον φίλησα. Το φιλί μας υποτίθεται πως θα ήταν προσποιητό αλλά, ευτυχώς, ήταν αληθινό. Το πάθος ήταν αληθινό. Ένιωθα ένα του χέρι να παίζει με τα μαλλιά μου ενώ το άλλο να χαϊδεύει επικίνδυνα το μηρό μου. Έμπηξε τα νύχια του στη σάρκα μου, δεν πόνεσα, τα χείλη του κατευθύνθηκαν στον λαιμό του και εγώ βόγκηξα πλημμυρισμένη από ηδονή. Το χέρι μου μπήκε μέσα από το πουκάμισο του, ένιωθα το λείο και δυνατό του στήθος στην παλάμη μου. Τότε το πράγμα έγινε πιο περίεργο καθώς το χέρι που βρισκόταν στον μηρό μου σταμάτησε να επικεντρώνει την προσοχή του εκεί. Έβαλε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου, κάτω από την φούστα μου, πολύ κοντά στην επικίνδυνη ζώνη αλλά δεν με άγγιξε εκεί. Απλά το ακούμπησε εκεί για να φαίνεται πως είμαστε έτοιμοι να κάνουμε σεξ πάνω στον καναπέ.
’ Τώρα!’ ψιθύρισε ηδονικά. Γύρισα και κοίταξα προκλητικά τον μπάρμαν, δαγκώνοντας τα χείλη μου και χαμογελώντας του πονηρά σα να τον καλούσα στην παρέα μας. Εκείνος έριξε την πετσέτα με την οποία σκούπιζε τον πάγκο και κατευθύνθηκε προς εμάς. Στην αρχή πανικοβλήθηκα και νόμιζα πως το πήρε στα σοβαρά αλλά ο Ντάρεν με είχε διαβεβαιώσει από πριν πως δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα.
Ήρθε προς το τραπέζι μας. Ακούμπησε τον ώμο του Ντάρεν για να του τραβήξει την προσοχή από πάνω μου. Απρόθυμα τραβήχτηκε από μένα, βγάζοντας επιτέλους το χέρι του από τα πόδια μου, που τόσο με αναστάτωνε. Κοίταξε ενοχλημένος τον μπάρμαν. Τώρα που τον έβλεπα καλύτερα ήταν πολύ εμφανίσιμος. Ψηλός, μελαχρινός με σκούρα μαύρα μάτια. Με κοίταξε και έγλυψε τα χείλη του με την γλώσσα του εκφράζοντας θαυμασμό προς το πρόσωπό μου. Ένιωσα τον Ντάρεν να σφίγγεται, οι μυς του είχαν πετρώσει, το βλέμμα του σκλήρυνε. Πετάχτηκε πάνω και κοίταξε στα μάτια τον εκδηλωτικό νέο. Ήταν στο ίδιο ύψος.
’ Ηρέμησε φίλε. Δική σου είναι. Κοιτάμε αλλά δεν ακουμπάμε.’ είπε προκλητικά και με ξανακοίταξε. Ο Ντάρεν ηρέμησε λίγο.
’ Συγνώμη φίλε. Έχεις δίκιο σαν τα έργα τέχνης στο μουσείο. Μόνο που τα έργα τέχνης δεν τα πηδάς.’
’ Διάβασες την σκέψη μου αδερφέ.’ είπε ο μπάρμαν και μετά άρχισαν να γελάνε. Ενοχλήθηκα λίγο αλλά έτσι ήταν ο κόσμος εδώ. Απέστρεψα το βλέμμα μου και είδα πως ο τρομακτικός τύπος με την ουλή κοίταγε προς την κατεύθυνσή μας προσεκτικά έτοιμος να επέμβει. Αμέσως κατάλαβα πως ήταν ο ιδιοκτήτης. Έπρεπε να το είχε καταλάβει αφού είχε γύρω του τις περισσότερες κοπέλες. Κοιτούσε εμένα. Κατάλαβα πως τον είχα καρφώσει με τον βλέμμα μου και γύρισα προς τον «αγαπημένο» μου.
’ Έχουμε δωμάτια στο πίσω μέρος του μπαρ αν θέλετε να συνεχίσετε πιο πριβέ.’ είπε κλείνοντας το μάτι στον Ντάρεν. Καθησυχάστηκα αφού ήξερα πως ο Ντάρεν δεν θα το επέτρεπε αυτό και ήπια το ποτό μου μονορούφι. Είχα ξεχάσει ότι είχα παραγγείλει βότκα και με βάρεσε κατευθείαν στο κεφάλι, απλώνοντας στα άκρα του σώματός μου μια ευχάριστη ανατριχίλα και ένα μούδιασμα που ζέστανε τις φλέβες μου. Ο Ντάρεν έσκυψε και ήπιε και αυτός το ποτό του μονορούφι και μου έγνεψε να τον ακολουθήσω.
’ Δεν μιλάς σοβαρά έτσι?’ του είπα σιγανά στο αφτί. Με κοίταξε ήρεμος, ανέκφραστος και συνέχισε να προχωρά βάζοντάς με μπροστά του. Είχα πεισμώσει τόσο πολύ που με χρησιμοποιούσε για να βγει από την στέρηση -βέβαια ένα αγόρι σαν εκείνον απορώ που δεν έχει κοπέλα. Άρχισα να κουνάω αισθησιακά τους γοφούς μου καθώς προχωρούσα ενώ από πίσω μου άκουσα ένα σφύριγμα θαυμασμού. Ήταν ο Ντάρεν, αφού μόλις γύρισα να το εξακριβώσω μου έστειλε ένα φιλί, μου έκλεισε το μάτι και με χούφτωσε. Αυτό το αγόρι ήταν τόσο διαχυτικό.
Ο μπάρμαν μας οδήγησε σε ένα διάδρομο γεμάτο πόρτες, βαμμένο κόκκινο. Μας άνοιξε μια πόρτα και μπήκαμε σε ένα άλλο κόκκινο δωμάτιο. Ωραία! Σκέφτηκα. Να δω πως θα φύγουμε από εδώ. Κοιτούσα γύρω μου για πιθανές εξόδους αλλά η μόνη ήταν εκείνη από την οποία μπήκαμε. Στο δωμάτιο υπήρχε μόνο ένα κρεβάτι, φαινόταν πολύ άνετο.
’ Καλή διασκέδαση.’ είπε ο τύπος καθώς ο Ντάρεν του έδινε 100 λίρες. Θεέ μου, πόσα λεφτά κουβαλάει και που τα βρήκε όλα αυτά?
Γύρισε προς το μέρος μου και με τράβηξε στο τοίχο. Άρχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει σε όλο μου το κορμί.
‘ Σταμάτα.’ ψιθύρισα, όσο και αν ήθελα να συνεχίσει δεν θα έχανα την παρθενιά μου σε ένα καμπαρέ. Έλεος. Για ποια με πέρασε? Εκείνος όμως δεν σταμάτησε. Αντιθέτως μου ψιθύρισε πως σε τέτοια μέρη έχουν κάμερες και δε γινόταν να σταματήσουμε. Τελικά αυτό ήταν. Δυο σε ένα. Και θα έχανα την παρθενιά μου και θα γινόμουν πρωταγωνίστρια σε ροζ βίντεο. Αχ, ρε Ντάρεν που με έμπλεξες. Με παρέσυρε στο κρεβάτι. Πρώτα κάθισε εκείνος και με έβαλε πάνω του. Συγκεκριμένα πάνω στο φούσκωμα στο παντελόνι του. Ω θεέ μου! Με κοίταξε, ένα βλέμμα γεμάτο πόθο. Άρχισε να μου βγάζει την μπλούζα ενώ εγώ του ξεκούμπωνα το πουκάμισο. Κοίταξε το στήθος μου, το οποίο βρισκόταν παγιδευμένο στο μαύρο δαντελωτό σουτιέν μου, και ξεροκατάπιε γεμάτος δέος. Τα χέρια μου περιπλανήθηκαν στο στήθος του και τα δικά του στο δικό μου κάνοντάς με να αναστενάξω γλυκά. Τα χείλη του συσπάστηκαν. Άρχισε να με φιλά στο λαιμό και να κατεβαίνει πιο κάτω, τα ακροδάχτυλά του έριξαν τις τιράντες του σουτιέν μου στα μπράτσα μου.
‘ Δεν θέλω εδώ.’ ψιθύρισα, πιο πολύ σαν αναστεναγμός ακούστηκε παρά σα διαμαρτυρία.
‘ Το ξέρω. Μην ανησυχείς.’ είπε και συνέχισε να με διεγείρει. Σύντομα τα μπράτσα του με αγκάλιασαν σφιχτά, τόσο σφιχτά που δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Με κόλλησε βίαια πάνω του κάνοντάς με να βογκήξω δυνατά από την πίεση. Έμπηξα τα νύχια μου στους ώμους του και ένιωσα τα χέρια του να ταξιδεύουν στους γοφούς μου. Με έριξε πίσω στο κενό στηρίζοντάς με στα δυνατά του πόδια, το κεφάλι μου αιωρούνταν στον αέρα επικεντρώνοντας όλο μου το αίμα εκεί. Ένιωσα να χείλη του στο στήθος μου και τα νύχια μου να μπαίνουν πιο βαθιά στην σάρκα του κάνοντάς τον να αναστενάξει. Με τράβηξε πάλι κοντά του φιλώντας με τόσο δυνατά και παθιασμένα που όταν τα στόματά μας απομακρύνθηκαν απρόθυμα μείναμε ξέπνοοι. Με κατέβασε από πάνω του. Σηκώθηκε απότομα με την πλάτη προς τον έναν τοίχο - ο οποίος είχε μια μικρή διακριτική κάμερα στερεωμένη στη γωνιά- και κοίταξε το παντελόνι του. Μπορώ να πω πως απόρησα με αυτή του την κίνηση. Φορέσαμε τα ρούχα μας. Φιληθήκαμε για ακόμα μια φορά.
Ξαφνικά άρχισε να χτυπάει ο συναγερμός και από τον διάδρομο να ακούγονται φωνές και χτυπήματα στους τοίχους και τις πόρτες. Βγήκαμε έξω και αντικρίσαμε ένα χάος. Όλοι τρέχανε ημίγυμνοι προς την πίσω πόρτα στο τέλος του διαδρόμου. Ο Ντάρεν κοίταξε το ρολόι του. ‘ Πάνω στην ώρα.’ είπε και με πήρε από το χέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε. Βγήκαμε έξω και αντί να ακολουθήσουμε τους υπόλοιπους, διαφύγαμε από ένα στενό πέρασμα πίσω από κάτι κιβώτια. Βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο και τρέξαμε με όλη μας την δύναμη χωρίς να κοιτάξουμε πίσω μας μέχρι το σπίτι του. Μπήκαμε μέσα και ανεβήκαμε στο δωμάτιό του.
‘ Πάνω στην ώρα?’ ρώτησα, βασικά φώναξα νευριασμένη. ‘ Τι στο καλό σε έπιασε και μας πήγες σε αυτό το δωμάτιο?’ Εκείνος γέλασε και έβγαλε το, μούσκεμα από τον ιδρώτα, πουκάμισό του και το πέταξε σε μια γωνία.
‘ Μόλις τους προσφέραμε μια ψεύτικη ερωτική πράξη’ έσμιξα τα φρύδια μου, μη μπορώντας να καταλάβω τι έλεγε. ‘ Ω, έλα τώρα Νίνα. Όλα αυτά τα βογκητά? Το δυνατό τράβηγμα που σου έκανα? Φάνηκε σα να κάναμε έρωτα. Γιατί νομίζεις πως κοίταξα το παντελόνι μου μετά? Για να νομίζουν ότι το κούμπωνα. Βέβαια όλα ήταν αληθινά αλλά δεν κάναμε κάτι.’ Τον κοίταξα εξαγριωμένη που δεν με είχε ενημερώσει για αυτό. Το κατάλαβε. ‘ Εάν σε ενημέρωνα δεν θα έβγαινε αληθοφανές. Επίσης από πριν είχα καλέσει την αστυνομία ανώνυμα λέγοντας πως μία παρέα ανήλικων ανθρώπων βρίσκεται εκεί μέσα. Αυτή είναι η πραγματική δράση την οποία έψαχνες. Δεν φτιάχτηκες? Δεν σου άρεσε όλο αυτό? Η αδρεναλίνη? Εμένα ναι. Όλα μου άρεσαν. Να σε χαϊδεύω, να σε φιλώ και να νιώθω τον κίνδυνο.’ Τον πλησίασα και τον κοίταξα εξαγριωμένη στα μάτια.
’ Έπρεπε να μου το είχες πει. Θα χα κάνει πίσω. Δεν ήθελα κάτι τέτοιο.’ με κοίταξε σα να μη καταλάβαινε. Είδα για πρώτη φορά τον Ντάρεν θυμωμένο.
’ Δεν σου άρεσε?’ είπε προκλητικά με θυμό όμως να συνοδεύουν τα λόγια του. Κοίταξα αλλού. Δεν ήξερα τι να του πω. Τι θα σκεφτόταν ο Κρίστιαν αν ήξερε? ’ Βέβαια, γιατί να σου αρέσει? Εσύ κορίτσι μου γουστάρεις μόνο τους νεκρούς. Ότι ζωντανό και θερμό σε κάνει να στρέφεσαι αλλού. Σου αρέσει να πηδιέσαι με νεκρούς! Τί ξέρεις για αυτόν τον Κρίστιαν? Ε? Τι? ’ φώναξε. Ένιωσα έναν τεράστιο κόμπο στο λαιμό μου και τα μάτια μου να καίνε. ’ Καλά δεν τα λέω? Δεν γουστάρεις να πηδιέσαι με βρικόλακες? Αλλά τώρα που σε παράτησε ο Κρίστιαν γιατί να θες πηδηχτείς με άνθρωπο? Τόσο πολύ σου άρεσε? Πες μου!’ φώναξε. Ο θυμός, είχε παραμορφώσει τα τέλεια χαρακτηρίστηκα του. Αλλά τα λόγια του με πλήγωναν. Δεν άντεχα να μου μιλάει έτσι. Τον πλησίασα και τον χαστούκισα με όλη μου την δύναμη. Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια μου. Το κεφάλι του τινάχτηκε στο πλάι αφήνοντας τον άφωνο και μετανιωμένο.
‘ Συγν...’ προσπάθησε να μιλήσει αλλά τον διέκοψα.
‘ Ο Κρίστιαν δεν με παράτησε! Και για να ξέρεις, όχι ότι σε αφορά αλλά είμαι ακόμα παρθένα.’ φώναξα, έκανα να φύγω αλλά μου ψιθύρισε ‘ Μη!’ γύρισα και τον είδα να με κοιτά. Δεν ανέλυσα το πρόσωπό του, τον κοίταξα με μίσος και του φώναξα ότι δεν θέλω να έχω πια παρτίδες μαζί του. Έφυγα τρέχοντας από εκεί. Όταν πήγα σπίτι έπεσα στην αγκαλιά της Εύας και έκλαψα με λυγμούς, ζητώντας της συγνώμη για όλα όσα είχαν γίνει. Με συγχώρεσε.



‘Αφεντικό. Αυτή δεν είναι η αγαπημένη του βρικόλακα που ζητήσατε να στείλουμε στον Αμαζόνιο?’
‘ Ναι. Αυτή είναι. Φαίνεται πως απολαμβάνει την απουσία του Κρίστιαν με έναν θνητό, σαν και αυτή.’
‘ Τί θα την κάνουμε αυτή την κασέτα από το δωμάτιο?’
‘ Θα την κρατήσουμε φυσικά. Σίγουρα ο Κρίστιαν θα έχει πολλά να μάθει όταν γυρίσει. Δεν θα του αρέσει καθόλου αυτό το θέαμα της αγαπημένης του να απολαμβάνει την συντροφιά ενός άλλου άντρα.’
Το γέλιο του ακούστηκε δυνατό, στην αίθουσα καθώς έβλεπε το ψεύτικο ερωτικό βίντεο της Νίνας και του Ντάρεν, που όμως φαινόταν τόσο αληθινό.

Μάμα μια! Αμάν πια αυτός ο Ντάρεν! Με εκνεύρισε! Έπρεπε να το έχει πει στην Νίνα, γκρρρρ Και γιατί το έκανε αυτό, τέλος πάντων; Μήπως ήξερε ότι κάποιος θα έβλεπε ούτως ή άλλως να χρησιμοποιήσει αυτή την κασέτα και ήθελε, με αυτή την ψεύτικη αναπαράσταση, να προστατέψει την Νίνα, γι' αυτό δεν της το είπε; Και εκείνος πως να μην την παρεξηγήσει, εφόσον ήταν τόσο δεκτική στα χάδια του και στα φιλιά του όλο αυτό τον καιρό; (δεν κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, απλώς μια παρατήρηση...)

καλα ειρηνη...ενας λογος που χαιρομαι που θα γυρισω την δευτερα, ειναι γιατι δεν θα καθυστερω να διαβασω τα κεφαλαια.
αληθεια γιατι τα εκανε ολα αυτα ο νταρεν??? γιατι την πηγε εκει? μηπως ηξερε κατι παραπανω για την εξαφανιση του κριστιαν? αν και λιγο απιθανο μου φαινεται. και γιατι καλεσε την αστυνομια?
μ'αρεσει που χθες μου στελνεις ''ποσες φορες θα γλυτωσει η νινα να κανει σεξμε τον νταρεν. μετρα αλλη μια''. περιμενα παλι οτι αυτη θα τον σταματησει. αλλα τελικα αυτος δεν εκανε κατι. και γιατι ηθελε να δωσει ψευτικο υλικο? και πως αυτοι οι βρικολακες ξερουν την νινα? και πως καταλαβαν οτι ο νταρεν ειναι ανθρωπος?
και ποτε θα μαθει ο κριστιαν γιατι τον απηγαγαν? και ποτε θα καταλαβουν οι αλλοι οτι κατι δεν παει καλα?
αυτα τα λιγα!

Σπόιλερ:

χα00α0χα πολυ λιγες ερωτησεις.... τα εξηγω μεσα....

η νινα δεν του ειχε πει οτι θελει να ξεφυγει λιγο απο την ρουτινα???? εκεινος της ετοιμασε αυτη την ''εκπληξη''. βεβαια ο νταρεν σαν πιο περπατημενοσ ξερει τι γινεται την νυχτα και τι σοι μερος ηταν αυτος... και εφοσον υπηρχαν καμερες δεν θα καθοντουσαν να παιξουν τις κουμπαρες με κινδυνο την ζωη τους. ετσι σκεφτηκε αυτα τα ολιγα... αλλα ηθελε και να παιξει λιγο με την νινα.....


οσο αναφορα αυτα που της ειπε μετα, κοριτσια ειναι πληγωμενος γιατι νιωθει οτι δεν τον θελει. βεβαια, ο νταρεν δεν ξερει τιποτα για το παιχνιδι που παιζεται πισω απο τις καμερες το οποιο θα εκμεταλλευτει ο τυπος με το σημαδι μετα..

πολλα ειπα παλι...... (θα το βουλωσω και θα σας βασανισω κιαλλο)

σιγα τα πολλα που μας ειπες... εγω θελω κι αλλα. και δεν απαντησες σε ολες τις ερωτησεις μου...
πληγωμενος εγωισμος, ε? κακο αυτο! πολυ κακο! και στην τελικη αυτος ειναι ερωτευμενος με την νινα?

θα δεις στο τελευταιο...

περιμενα καποια καλυτερη απαντηση

περιμενε...

κανω και αλλη δουλεια με εσενα που εμπλεξα???

οχι.....

το οχι πηγαινε στο οτι δεν κανω τπτ αλλο?

Κεφάλαιο 12ο


Την επόμενη μέρα ξύπνησα και αισθανόμουν σα να είχα να κοιμηθώ μέρες. Είχα μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου. Κατέβηκα κάτω να πιώ ένα ποτήρι γάλα και είδα την Εύα να ετοιμάζει πρωινό για την Βασίλισσα όχι για μένα. Το τραπέζι ήταν γεμάτο από φαγητό και χυμούς.
‘ Α, ξύπνησες’ είπε καθώς τσιγάριζε το μπέικον. Ο Γιάννης μου χαμογέλασε ενώ έτρωγε το πρωινό μου και η Εύα τον κατσάδιαζε γιατί από ότι άκουσα αυτός είχε φάει ήδη. Έκατσα στο τραπέζι και τσίμπησα λίγο από όλα, όχι γιατί πεινούσα αλλά για να ευχαριστήσω την Εύα.
‘ Λοιπόν σήμερα ας κάνουμε κάτι οι δυο μας. Ας πάμε για ψώνια.’ είχε ένα ανόητο χαμόγελο στα χείλη αλλά της πήγαινε.
‘ Έχω σχολείο.’ απάντησα κακόκεφη. Ξέρω ότι θέλει να με κάνει να νιώσω καλύτερα και να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο αλλά είμαι σίγουρη πως χαίρεται με την τροπή που πήραν τα πράγματα. Δεν τον πήγαινε τον Ντάρεν. Θαυμάστρια του αδερφού της. Τελικά ενέδωσα στο πειρασμό των καινούργιων ρούχων. Βγήκαμε και γυρίσαμε όλα τα μαγαζιά του Picantillyκαι ψωνίσαμε κάτι ωραία συνολάκια, μετά καθίσαμε για καφέ σε μία καφετέρια και μιλούσαμε για ότι βλακεία μας κατέβαινε στο κεφάλι. Όπως παλιά.
Μόλις γυρίσαμε σπίτι και ανέβηκα στο δωμάτιό μου για να τακτοποιήσω τα ρούχα και τα κοσμήματα που πήρα είδα πάνω στο κρεβάτι μια ανθοδέσμη από τριαντάφυλλα ροζ να με περιμένει. Πλησίασα ενθουσιασμένη. Μήπως είναι από τον Ντάρεν? Σκέφτηκα. Έψαξα να δω αν υπάρχει κάρτα αλλά αντί αυτού, βρήκα μια φωτογραφία του Κρίστιαν δίπλα σε μια πισίνα να χαμογελά. Την γύρισα ανάποδα και είδα ένα μικρό μήνυμα γραμμένο με καλλιγραφικά γράμματα να λέει :

Το ήξερες ότι ο Κρίστιαν ήταν στην ομάδα πόλο όταν πήγαινε σχολείο? Και πως βγήκαν πρωταθλητές? Το ξέρεις? Μάλλον όχι. Τι ξέρεις για αυτόν? - Ο

Ο? Τι ήταν το Ο? Αρχικό από όνομα όπως στις ταινίες? Πάντως τα γράμματα δεν ήταν σίγουρα του Ντάρεν. Ο Ντάρεν κάνει κάτι τσαπατσούλικα γράμματα και συνήθως γεμίζει μουτζούρες τα χαρτιά στα οποία γράφει. Άρα? Ποίος είναι?
Κατέβηκα κάτω κρύβοντας πρώτα την φωτογραφία και ρώτησα τον Γιάννη ποιος έφερε την ανθοδέσμη και είπε πως δεν έφερε κανείς ανθοδέσμη. Όταν ανεβήκαμε πάνω τα λουλούδια είχαν εξαφανιστεί. Οι φίλοι μου με κοίταξαν καχύποπτα και μου πρότειναν να ξεκουραστώ. Μόλις έκλεισε η πόρτα, άνοιξα το συρτάρι στο οποίο είχα κρύψει την κάρτα και προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν εκεί. Ποίος παίζει μαζί μου?


Ξύπνησα για άλλη μια φορά σε εκείνη την καλύβα, με το κεφάλι μου να πονάει και το σώμα μου να είναι βαρύ. Προσπάθησα να σηκωθώ, με δυσκολία φυσικά, αλλά τα κατάφερα. Κατευθύνθηκα στο καθρέφτη και ο φόβος μου βγήκε πραγματικός. Τα μάτια μου ήταν ακόμα άσπρα, τι στο καλό έγινε? Ένιωθα τις αισθήσεις μου πιο οξυμένες. Τα χαρακτηριστικά μου από τέλεια είχαν γίνει θεϊκά. Περισσότερο από τους άλλους βρικόλακες. Βγήκα έξω από την σκηνή και όλα σταμάτησαν. Κυριολεκτικά. Όσες κοπέλες βρισκόντουσαν έξω σταμάτησαν τις εργασίες που έκαναν και με κοιτούσαν καχύποπτα και εκστασιασμένες. Προχώρησα λίγο ακόμα, ο ήλιος ήταν εκτυφλωτικός αλλά δεν τον άφησα να με σταματήσει.
Η αρχηγός με πλησίασε αμέσως και μου είπε να την ακολουθήσω. Έτσι και έκανα. Με οδήγησε στο δάσος, εκεί που με βρήκε. Μου έδειξε ένα σημείο για να κάτσω. Καθίσαμε για λίγο αμίλητοι να κοιτάζουμε την φύση.
‘ Το βλέπεις αυτό το ζώο εκεί?’ της έγνεψα. ‘ Μόνο ζώα θα τρως εδώ. Αλλιώς...’ δεν ήταν προειδοποίηση αλλά απειλή. Χαμογέλασα αυτάρεσκα και κυνήγησα το ζώο. Όταν το έπιασα, του έσπασα το λαιμό και ήπια το αίμα του. Δεν ήταν τόσο χορταστικό αλλά έφτανε για την ώρα. Πεινούσα τόσο πολύ.
Επέστρεψα στην θέση μου και την κοίταξα. Ήταν ικανοποιημένη. Ήταν η βασίλισσα εκεί και ο πατέρας μου μού είχε διδάξει πως πρέπει να σέβεσαι τους βασιλιάδες μιας άλλης χώρας γιατί μπορεί να τους χρειαστείς ως σύμμαχους.
‘ Μήπως ξέρεις πως βρέθηκα εδώ?’
‘ Ναι, σε έφεραν κάποιοι δαίμονες. Σα και εσένα.’ γέλασα. ‘ Δαίμονες?’ είπα. ‘Ναι.’ απάντησε. ‘ Βρικόλακες. Πλάσματα της κολάσεως.’ είπε με πικρία. ‘ Το αντιλαμβάνεσαι πως είσαι μόνη μαζί μου.’ κάγχασα. Με κοίταξα άφοβα. ‘ Δεν σε φοβάμαι.’ είπε. Το εννοούσε.
Συζητήσαμε λίγο. Έμαθα κάποια πράγματα για εκείνη. Έκανε τα πάντα για την φυλή της. Της είπα και εγώ μερικά. Κατάλαβε βέβαια πως κάτι με βασανίζει πολλά χρόνια τώρα. Κάτι που δεν ξέρει κανένας. ‘ Έχω κάνει κάτι πολύ κακό.’ είπα. ‘ Κάτι που εκείνη δεν πρέπει να μάθει. Θα με μισήσει.’ δεν μου ξαναμίλησε. Απλά κοιτούσε τον ουρανό και ανέπνεε άπληστα το καθαρό οξυγόνο. Σηκώθηκε πάνω και καθώς γυρνούσε για να φύγει είπε ‘ Ίσως πρέπει να της το πεις για να την ελευθερώσεις.’ Χάθηκε στο δάσος. Εγώ έμεινα εκεί να την σκέφτομαι.



Την επόμενη βδομάδα ήρθε και άλλη μια ανθοδέσμη σα και την προηγούμενη. Πάλι είχε ένα μήνυμα πάνω.

Το ήξερες πως του αρέσουν οι μελαχρινές?-O

Την επόμενη μέρα.

Το ήξερες πως το αγαπημένο του χρώμα είναι το γαλάζιο?-O

Ναι. Μηνύματα σαν και αυτά ερχόντουσαν κάθε μέρα. Η ανθοδέσμες όμως εξαφανιζόντουσαν μυστηριωδώς. Μηνύματα με πράγματα πολύ προσωπικά.

Το ήξερες πως είχε ερωτευθεί την καθηγήτρια των γαλλικών?-O

Το ήξερες πως είχε ντυθεί κόμης τις απόκριες του 2000?-O

Το ήξερες πως κάνει ιππασία? Πως έχει δικό του άλογο? Την Αντουανέτα?-O

Το ήξερες πως έχει σκοτώσει άνθρωπο? Για το αίμα του? Μπροστά στην γυναίκα και τα παιδιά του? Και μετά σκότωσε και αυτούς?-O

Νομίζεις πως είναι άγιος? Όχι!-O

Πρόσεχε με ποιούς συναναστρέφεσαι. Θα σε σκοτώσει όπως έκανε και με εκείνη. Ποία? Την πρώην κοπέλα του.-O

Είναι φονιάς. Είναι ψεύτης. Κρύβει πολλά. Εσύ τι ξέρεις? Τίποτα. Σου έχει πει ψέματα. Σε κρατάει φυλακισμένη. Τον ζηλεύει. Δεν σε θέλει κοντά του. Φύγε όσο είναι καιρός. Τρέξε να σωθείς. -O

Ήταν το τελευταίο μήνυμα. Συνειδητοποίησα πως όποιος και αν ήταν ήθελε το καλό μου. Έλεγε αλήθεια. Δεν ήξερα τίποτα για τον Κρίστιαν. Τι κάνω με κάποιον που δεν ξέρω? Ο Ντάρεν είχε δίκιο. Τι ξέρω εγώ? Τίποτα.
Ενώ για τον Ντάρεν ξέρω τα πάντα. Τι φαγητά του αρέσουν. Ποίο είναι το αγαπημένο χρώμα, ρούχο, σόου, αυτοκίνητο, τύπος κοριτσιού. Είναι πλέι μπόι. Μια φορά με είχε παρατήσει σε μια καφετέρια και πήγε σπίτι του με μια κοπέλα. Έχει κάνει σεξ με 4 κορίτσια από την τάξη. Την κλίκα του σχολείου για αυτό δεν τον πάει κανείς. Γιατί τις παράτησε. Ξέρω πολλά. Πόσο με νευρίαζε όταν είχε δίκιο. Έπαιρνε αυτό το θριαμβευτικό ύφος και φορούσε αυτό το σπαστικά εκθαμβωτικό χαμόγελο. Έπρεπε να πάω κοντά του.
[center]

Αυτά τα μηνύματα ήταν ύποπτα και ανατριχιαστικά -.- Ωστόσο, είναι βέβαιο πως προέρχονται από κάποιον που ξέρει πολλά περισσότερα για τον Κρίστιαν από την Νίνα. Σημασία δεν έχει που δεν ήξερε το αγαπημένο του χρώμα ή το τι τύπος γυναίκας του αρέσει. Σημασία έχει ότι ο Κρίστιαν της έκρυβε πολύ σημαντικότερα πράγματα από αυτό.

Και τώρα τι; Θα μείνει πάντα με τις Αμαζόνες σε αυτή την κατάσταση; Τι έπαθαν τα μάτια του; Ποια αλήθεια τον κρατάει ακόμα ''φυλακισμένο'' με την Νίνα; Και, τέλος, αναρωτιέμαι πως θα είναι η συνάντηση μεταξύ Νίνας και Ντάρεν, ειδικά τώρα πλέον που ξέρει ότι η Νίνα είναι παρθένα

χχαχ0αχ0α0χ λες να την βιασει?? χα0χ0α


οχι... δεν τον κραταει φυλακισμενη με την νινα... το αντιθετο γινεται... ο κριστιαν εχει κανει κατι πολυ κακο στην νινα.... σε προηγουμενη ζωη.


βεβαια την νινα την περιμενει μια εκπληξη οταν θα παει να επισκεφτει τον νταρεν..

Κεφάλαιο 13ο


Ντύθηκα, άρπαξα την τσάντα μου και βγήκα από το δωμάτιο. Κάτω στο σαλόνι ήταν η Εύα και ο Γιάννης, βλέπανε τηλεόραση αγκαλιασμένη κάτω από μια χνουδωτή κόκκινη κουβέρτα. Έκανε πολύ κρύο αυτό τον καιρό.
Μόλις με είδαν με κοίταξαν απορημένοι. Χαμήλωσαν την ένταση της φωνής και γύρισαν να με κοιτάξουν, τους κοίταξα απολογητικά.
‘Που πας?’ είπε ο Γιάννης, με ένα ύφος σαν να ήταν ο πατέρας μου. Που τώρα που το θυμήθηκα έχει εξαφανιστεί μετά από εκείνο το περιστατικό που είχε γίνει όσο ήμουν στην Ελλάδα. Πατέρας να σου πετύχει. Πολύ υπεύθυνος, όπως η μαμά. Ας μην αναλύσουμε τώρα και τα συναισθήματά μου για εκείνη.
‘ Έχω μια δουλειά. Δεν θα αργήσω.’ είπα ενώ ήμουν έτοιμη να βγω έξω από το σπίτι όταν η φωνή της Εύας με σταμάτησε.
‘ Πότε θα σταματήσεις να τον βλέπεις? Έκανα υπομονή Νίνα. Αλλά δεν είναι αρκετό πια. Είσαι με τον Κρίστιαν και όσο συνεχίζει να κάνεις παρέα με αυτόν τον νεαρό προδίδεις την εμπιστοσύνη του.’ φαινόταν απογοητευμένη από εμένα. Ναι, είμαι μονογαμικός τύπος αλλά το ταίρι μου έχει εξαφανιστεί τρείς μήνες τώρα. Για πια εμπιστοσύνη μου μιλούσε.
‘ Σε περίπτωση που δεν το παρατήρησες, ο Κρίστιαν έχει εξαφανιστεί από τον Σεπτέμβρη. Δεν έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Μήπως πήρε εσένα? Δεν το νομίζω. Με εγκατέλειψε και δε θα κάτσω να περιμένω σαν την Μπέλλα από το Λυκόφως. Ακόμα να το καταλάβεις ότι έφυγε?’ ειρωνεύτηκα. Ήταν τόσα πολλά αυτά που ήθελα να πω για την εξαφάνιση του Κρίστιαν αλλά δεν ήθελα να την πληγώσω. Άργησα. Το είχα κάνει ήδη. Γύρισε και με κοίταξε απολογητικά λέγοντάς μου ‘ Έχει ιστορία στο να φεύγει για λίγο καιρό. Από μικρός.’ τα μάτια μου στένεψαν. ‘Όταν ήταν μικρός. Τώρα έχει την αδερφή του, εμένα.’ έδειξα νευριασμένη. ‘Είμαι και εγώ εδώ.’ είπε ο Γιάννης κάνοντας τον προσβεβλημένο. Τον κοίταξα προειδοποιητικά και έσκυψε το κεφάλι του κάτω. Δεν είχε τη σχέση που είχα εγώ και ο Κρίστιαν ή την σχέση που είχε ο Κρίστιαν με την Εύα. Δεν ήθελα να ακούσω τίποτα άλλο. Άνοιξα την πόρτα και χάθηκα στο σκοτάδι.



Λίγη ώρα αργότερα έφτασα έξω από το σπίτι του Ντάρεν. Ανέβηκα τα μαρμάρινα σκαλιά αλλά δεν τόλμησα να χτυπήσω την πόρτα, η οποία στο σκοτάδι με μόνο ένα μικρό φωτάκι να την φωτίζει δεν έμοιαζε με κόκκινη αλλά με καφέ. Και πάνω της είχε ένα τεράστιο γιορτινό στεφάνι με χριστουγεννιάτικες φιγούρες.
Κοίταξα τον ουρανό. Έκανε τόσο κρύο. Σύντομα θα χιόνιζε, πόσο ωραία θα είναι. Λευκά Χριστούγεννα. Δεν ξέρω πως θα ένιωθα όταν θα χτύπαγα την πόρτα και εκείνος θα μου άνοιγε κοιτώντας με διερευνητικά και με απορία για το τι γυρεύω εδώ τέτοια ώρα. Είχαμε να μιλήσουμε γύρω στον ένα μήνα. Ναι.
Τις πρώτες δύο βδομάδες προσπάθησε να με μεταπείσει και να μου ζητήσει συγνώμη. Αλλά ήμουν ανένδοτη. Τον απέφευγα. Πετούσα όλα τα ραβασάκια που μου πέταγε στο μάθημα. Μετά άρχισε να φέρεται αδιάφορα. Έξω από το σχολείο τον περίμενε και ένα διαφορετικό κορίτσι κάθε μέρα. Δεν ήταν δύσκολο να μαντέψεις που πήγαιναν. Πάντως όχι για καφέ. Μπορώ να πω ότι με ενόχλησε αυτό. Μέχρι που έμπλεξε σε καβγά στο προαύλιο. Χτύπησε έναν νταή. Εκείνος ανταπέδωσε τα πυρά και τελικά πήγαν στο γραφείο του διευθυντή. Αυτό έγινε προχθές. Πολλοί λένε ότι το άλλο παιδί είπε κάτι για μένα και ο Ντάρεν νευρίασε. Αλλά τίποτα δεν ήταν σίγουρο. Εγώ δεν πίστεψα τις φήμες ύστερα από την παρέλαση αγνώστων κοριτσιών έξω από το σχολείο κάθε μέρα και τις συχνές επισκέψεις στην πίσω αυλή με όλα εκείνα τα παιδιά που κάνουν χασίσι.
Τελικά χτύπησα το κουδούνι. Ελπίζοντας να είναι μέσα και να είναι διατεθειμένος να μιλήσουμε. Είχε πολλά νεύρα τώρα τελευταία. Για αυτό κατέληξε με ένα σκισμένο φρύδι, ένα μελανιασμένο μάτι ξανά, και ματωμένη μύτη.
Κανείς δεν ερχόταν να ανοίξει την πόρτα. Προφανώς έλειπαν όλοι. Όχι ότι ήξερα και ποίοι έμεναν αφού τους γονείς του δεν του είχα δει ποτέ, πράγμα παράξενο αφού ερχόμουν τις πιο ακατάλληλες ώρες. Έκανα να φύγω αλλά τελικά η πόρτα άνοιξε. Αλλά αυτό που είδα δεν μου άρεσε καθόλου. Στην πόρτα στεκόταν ένα κορίτσι, τα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα, ημίγυμνη, φορούσε μια μπλούζα του Ντάρεν. Ήταν ξανθιά. Κάπου την είχα ξαναδεί. Δεν ήταν και πολύ όμορφη αλλά είχε πολύ ωραίο σώμα.
’ Σίγουρα δεν έφερες την πίτσα. Θες βοήθεια?’ είπε με την τσιριχτή φωνή της, η οποία είχε και μια δόση κακίας. Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και μετά το πρόσωπό της άλλαξε σε μία έκφραση έκπληξης. ’Σε ξέρω εσένα. Ήσουν μαζί με τον Ντάρεν, και τον τράβαγες να πάτε κάπου. Εγώ ήμουν με μία φίλη.’ χαμογέλασε αλλά και πάλι ευχόταν να μην είχα εμφανιστεί.
Τώρα θυμήθηκα. Ήταν εκείνα τα δύο κορίτσια που έμοιαζα με πόρνες. Λοιπόν, μπορούσε να βρει καλύτερη. Ξεροκατάπια. Πριν προλάβω να ρωτήσω αν θα μπορούσε να φωνάξει τον Ντάρεν, εκείνος εμφανίστηκε από την κουζίνα φορώντας μόνο το παντελόνι του. Προφανώς έκαναν ένα ιδιωτικό πάρτι. Όταν με είδε τα έχασε. Έτρεξε στην πόρτα και έσπρωξε το κορίτσι. Μπήκε μπροστά και με κοίταξε απολογητικά.
’ Νίνα, δεν είναι....’ προσπάθησε να πει αλλά τον διέκοψα. Νόμιζα ότι προσπαθούσε να με κάνει να ζηλέψω όταν καλούσε όλα αυτά τα κορίτσια έξω από το σχολείο ή όταν τις φλέρταρε έξω στο δρόμο μπροστά μου. Αλλά έκανα λάθος. Προφανώς δεν του άρεσα. Απλά ήθελε να περάσει καλά. Αν του άρεσα δεν θα την κουβαλούσε σπίτι του ξέροντας ότι δεν πρόκειται να πάω.
’ Δεν έπρεπε να έρθω συγνώμη.’ είπα απολογητικά και έφυγα τρέχοντας από εκεί. Ένιωθα χάλια. Νόμιζα πως θα λιποθυμούσα. Ήθελα να κλάψω. Δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλά μου και να θολώνουν την όρασή μου. Συνέχισα να περπατώ όμως.



Την είδα να εκεί μπροστά στην πόρτα μου να με κοιτά, απογοητευμένη από το θέαμα που μόλις αντίκρισε. Απολογήθηκε και χάθηκε στο σκοτάδι. Εγώ έκλεισα την πόρτα αποσβολωμένος. Κοίταξα την Μπέκη, την κοπέλα που μάζεψα κυριολεκτικά από τον δρόμο και την έφερα σπίτι μου για να κάνουμε σεξ, για να μην αισθάνομαι. Δεν ήξερα όμως ότι εκείνη θα ερχόταν εδώ.
‘ Μάζεψε τα πράγματά σου και φύγε.’ είπα σοκαρισμένος ακόμα από την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα. Δεν ήξερα. Εκείνη με κοίταξε ικανοποιημένη και μου χαμογέλασε με ένα ψεύτικο χαμόγελο.
‘ Η κοπέλα σου?’ είπε ειρωνικά. Την κοίταξα με μίσος και της ξανά είπα να φύγει. Πήγε πάνω στο δωμάτιο και ντύθηκε ενώ εγώ κοιτούσα τον τοίχο, μη μπορώντας να αντιδράσω. Τι να κάνω? Να τρέξω πίσω της? Σίγουρα μετά από αυτό που είδε δεν θα θέλει να με ξαναδεί. Όταν ήρθε η Μπέκη έτοιμη να φύγει, με κοίταξε φορώντας ένα σπαστικά ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη της. Με πλησίασε. ‘ Παρεμπίπτοντος το όνομα μου είναι Μπέκη, όχι Νίνα.’ την κοίταξα με απορία και εκείνη βιάστηκε να μου απαντήσει. ’ Σε όλη την διάρκεια με φώναζες Νίνα.’ τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα. Την πλησίασα εξαγριωμένος με το επικριτικό της βλέμμα να με κοιτά και της ζήτησα να φύγει ξανά. ’ Εάν την αγαπάς, που την αγαπάς δηλαδή, πες της το.’ άνοιξα την πόρτα δείχνοντάς της τον δρόμο για να ξεκουμπιστεί επιτέλους από δω. Ήρθε κοντά μου.
‘ Δεν ξέρεις τίποτα.’ της είπα σφίγγοντας τα δόντια μου για να μη την πετάξω έξω με τις κλωτσιές. Εκείνη γέλασε. ‘ Γιατί δεν της το λες?’ το πρόσωπό μου συννέφιασε και το βλέμμα που άδειασε. ‘ Δεν της αξίζω.’ ψιθύρισα. Η Μπέκη με φίλησε στο μάγουλο ’Είσαι σίγουρος? Γιατί έχω την εντύπωση πως φοβάσαι να της πεις τι νιώθεις για εκείνη?’ είπε. Αμέσως την κοίταξα και χαμογέλασα με την αφέλειά της. ’ Δεν μπορώ να αγαπήσω. Δεν ξέρω τι είναι αγάπη.’ Έκανε ένα βήμα πίσω και πρόσθεσε, ’ Ίσως γιατί κανένας δεν σου την έχει μάθει.’ κοίταξε γύρω της και έφυγε. Κατάλαβε χωρίς να με ξέρει τι συμβαίνει στην οικογένειά μου. Τελικά δεν μπορείς να το κρύψεις. Όχι όταν είσαι μόνος την νύχτα και οι γονείς σου λείπουν συνέχεια και η μόνη σου παρέα είναι η υπηρέτρια που το μόνο που κάνει είναι να καθαρίζει, έτσι είναι η ζωή στα προάστια, όταν οι γονείς σου έχουν λεφτά. Η πόρτα έκλεισε με έναν δυνατό κρότο και εγώ κατευθύνθηκα προς το σαλόνι όπου βρέθηκα να πνίγω τον πόνο μου στο ποτό. Για την ακρίβεια στο ουίσκι και ήταν καλής χρονιάς, τελικά ο πατέρας μου έχει γούστο.
Το πρωί ξύπνησα με πονοκέφαλο και ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι στο δωμάτιό μου. Ούτε καν θυμάμαι πως βρέθηκα εκεί. Σηκώθηκα πάνω και το δωμάτιο άρχισε να γυρίζει. Από το μπάνιο εμφανίστηκε η μαμά μου. Όπως πάντα ντυμένη για να παρευρεθεί σε δεξίωση. Είχε πιάσει τα ξανθά μαλλιά της σε έναν κομψό κότσο και φορούσε ένα σκούρο μπλε φόρεμα, αν κρίνω από το σχέδιο σίγουρα Valentino, ο αγαπημένος της. Με κοίταξε αδιάφορα φορώντας τα μαύρα ψηλοτάκουνα παπούτσια της και είπε ’ Επιτέλους, ξύπνησες. Είναι 5 το απόγευμα.’ και έφυγε από το δωμάτιο. Χασμουρήθηκα και ανακάτεψα τα μαλλιά μου με τα χέρια μου, δεν έδωσα σημασία. Πριν προλάβω να μπω στο μπάνιο, ο πατέρας μου μπήκε μέσα νευριασμένος φορώντας ένα μαύρο κουστούμι, με κοίταξε απογοητευμένος. ’ Την άλλη φορά να πίνεις στο δωμάτιό σου. Δεν θέλω να μας ντροπιάσεις στους φίλους μας.’ πήγε να φύγει αλλά ξαναγύρισε και μου είπε’ Την επόμενη φορά δεν θα σε ξανά κουβαλήσω μέχρι εδώ. Με ντροπιάζεις.’ φώναξε. Με κοίταξε σα να ήμουν το πιο κατώτερο ον στην Γη και έφυγε. Μόλις άκουσα την εξώπορτα να κλείνει κατέβηκα στο σαλόνι, άρπαξα ένα μπουκάλι βότκα και ανέβηκα στο δωμάτιό μου. ‘ Λες και με κουβάλησες εσύ. Για αυτό έχουμε τον οδηγό.’ γέλασα αηδιασμένος που μοιραζόμουν το ίδιο DNA με αυτόν τον άνθρωπο, με αυτόν τον δολοφόνο. Άρχισα να πίνω προσπαθώντας να την ξεχάσω. Ποία από τις δύο? Και τις δύο.