Κυνηγώντας το Σκοτάδι

Σπόιλερ:

χαχααχα...so its war among u....αλλα θα θελετε να την σκοτωσετε περισσοτερο οταν μαθετε πως ειμαι μαζι της και δεν μπορω να μπω στο ιντερνετ απο το λαπτοπ μου αρα....δεν εχει νεο κεφαλαιο.... σορρυ

ανακαλυψα οτι δεν εχω ασυρματο, τι να κανω?
και στην τελικη, αν δεν ηθελες ας μην κοιμοσουν σπιτι μου 2 βραδια. δεν σε υποχρεωσε κανεις!

Εδώ μιλάμε για οργανωμένο έγκλημα! No wonder που γνωρίζει η Εύα τόσα πολλά

οργανωμενο μονο? εγω και η ειρηνη ειμαστε η μαφια προσωποποιημενη

που να ξερα οτι δεν εχει ασυρματο???

εδω ουτε εγω δεν το ηξερα

Κεφάλαιο 16ο


Το βλέμμα της ήταν σταθερό. Κοιτούσε μία εμένα και μία τον Ντάρεν. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε μια σφιχτή αλογοουρά και φορούσε μαύρο παντελόνι, και μαύρο πανωφόρι. Την πλησίασα αφήνοντας τον Ντάρεν τουλάχιστον τρία βήματα πίσω μου.
‘ Γύρνα σπίτι.’ είπε, το βλέμμα της ήταν έντονο αλλά η φωνή της ήταν ευγενική και παρακλητική. Κοίταξα τον Ντάρεν, εκείνος κοιτούσε την Εύα έντονα, τα φρύδια του είχαν σμίξει και το στόμα του επίσης.
‘ Και γιατί να το κάνω αυτό?’ έκανε πολύ κρύο, η μύτη μου πρέπει να είχε γίνει κατακόκκινη. Τα χέρια μου έτρεμαν αλλά έσφιξα τις γροθιές μου για να μη το δείξω. Εκείνη αναστέναξε και κοίταξε κάτω για μια στιγμή, μετά με ξανακοίταξε αποφασισμένη. ‘ Δεν νομίζεις πως πρέπει να είσαι με την οικογένειά σου στις γιορτές?’ έκανε ένα βήμα μπροστά διστακτικά και προσεκτικά κοιτάζοντας τον Ντάρεν, αν θα της το επιτρέψει.
‘ Ναι, αλλά δεν θέλω. Προτιμώ να είμαι με τον Ντάρεν. Αυτός τουλάχιστον νοιάζεται, όχι σαν τον αδερφό σου που με πείθει να έρθω στην Αγγλία και μετά με παρατάει και εξαφανίζεται.’ είπα νευριασμένη που θυμήθηκα πάλι τον Κρίστιαν, νιώθοντας πως τον έχω προδώσει εφόσον κοιμήθηκα με τον Ντάρεν. Μετά όμως σκέφτηκα, αν με παράτησε για κάποια άλλη? Κάποια που δεν κινδυνεύει να πεθάνει αν προχωρήσει παραπάνω με κάποιον σαν και αυτόν?
‘ Σκέψου το, τουλάχιστον.’ είπε και έκανε στροφή και μπήκε στο πολυτελές μαύρο αμάξι της. Πήρα τον Ντάρεν από τον χέρι και φύγαμε σχεδόν τρέχοντας από το σχολείο. Σταματήσαμε έξω από το σπίτι του, λαχανιασμένοι. Κοιταχτήκαμε για λίγο και μπήκαμε μέσα, μας καλωσόρισε μια ζέστη που έκανε κάθε άκρο του σώματός μου να μουδιάσει και να αφεθεί. Κατευθύνθηκα στην κουζίνα και είδα τον Ντάρεν να ετοιμάζει το μεσημεριανό μας. Μακαρόνια. Ωραία.
Κάθισα αμίλητη στο τραπέζι κοιτώντας τον να πηγαίνει πάνω-κάτω στην κουζίνα. Στο τέλος κάθισε και αυτός και φάγαμε ήσυχα χωρίς να μιλάμε.
‘ Σκεφτόμουν κάτι.’ είπε και έσπασε την σιωπή. Τον κοίταξα ξαφνιασμένη, περιμένοντας να ξαναμιλήσει. ‘ Αναρωτιόμουν αν ήθελες να βγούμε έξω.’ με κοιτούσε τόσο έντονα, χωρίς να ανοιγοκλείνει τα μάτια του που νόμιζα πως δεν ανέπνεε επίσης.
‘ Μου ζητάς να βγούμε ραντεβού?’ αναρωτήθηκα έκπληκτη. Έβηξε λίγο αμήχανα, ήπιε λίγο νερό και μετά από μια μεγάλη και βασανιστική παύση μίλησε.
‘ Προσπαθώ.’ γέλασε αμήχανα. Κρατήθηκα να μη χαμογελάσω και εγώ και του δείξω πόσο πολύ το θέλω αλλά και πόσο συγκλονισμένη ήμουν με την πρόταση αυτή. Ειλικρινά δεν του το είχα να βγαίνει έξω, ραντεβού, με κορίτσια.
‘ Εγώ και εσύ?’ είπα στο τέλος δύσπιστα. Με κοίταξε παραξενεμένος και μετά πήρε μια έκφραση απογοήτευσης. Σηκώθηκε πάνω, πήρε το πιάτο του και το έβαλε στον νεροχύτη και έφυγε από το δωμάτιο. Έτρεξα πίσω του, τον πρόλαβα λίγο πριν μπει στο υπνοδωμάτιο του. Του έπιασα το χέρι και τον κοίταξα στα μάτια. ‘ Απλά με πιάνεις απροετοίμαστη. Ξαφνιάστηκα. Νόμιζα ότι δεν ήσουν ο τύπος που πηγαίνει σε ραντεβού.’ γέλασα λίγο αλλά μετά σοβάρεψα αφού έβλεπα πως δεν του άρεσε να τον ειρωνεύομαι.
‘ Μπορώ να γίνω όμως.’ είπε με σοβαρό βλέμμα.
‘ Δεν θέλω να το κάνεις επειδή νιώθεις αναγκασμένος ή ενοχές.’ έσμιξε τα φρύδια του και με κοίταξε χωρίς να μιλήσει. Στεκόταν εκεί, με το χέρι του μέσα στο δικό μου προσπαθώντας να κατανοήσει αυτό που μόλις βγήκε από τα χείλη μου.
‘ Νομίζεις πως μετάνιωσα που έκανα έρωτα μαζί σου?’ ακουγόταν σα να το πίστευε, και ακουγόταν τόσο λάθος στα αφτιά μου αυτή η πρόταση που με έκανε να θέλω να τον διαψεύσω αλλά δεν με άφησε. ‘ Μήπως μετάνιωσες εσύ?’ η φωνή του έσπασε, ήταν σαν ψίθυρος. Με κοιτούσε σα να μη με αναγνώριζε, σα να μη καταλάβαινε. Μόλις διαπίστωσα την απογοήτευση και την θλίψη στο βλέμμα του, ένιωσα την καρδιά μου να πονάει. Πήρα το πρόσωπό του στα χέρια μου και του έδωσα ένα τρυφερό φιλί που δέχτηκε με θέρμη.
‘ Δεν μετάνιωσα. Μου άρεσε.’ του ψιθύρισα. Εκείνος χαμογέλασε και με τράβηξε στο δωμάτιο. Άρχισε να φιλάει και να μου βγάζει τα ρούχα, το ίδιο και εγώ. Κάναμε έρωτα για ακόμα μία φορά, ενώνοντας όχι μόνο τα κορμιά μας αλλά και την ψυχή μας, έτσι μου φάνηκε. Ακόμα και τώρα που δεν ήμουν παρθένα με φρόντισε, με κρατούσε προσεκτικά και μου εξέφρασε τον πόθο του μέσω των φιλιών του και των χαδιών του.
Μερικά λεπτά αργότερα, ήμασταν ξαπλωμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου γυμνοί να κοιτάζουμε τον ταβάνι σα να ήταν ο ουρανός.
‘Γιατί δεν με πίστεψες όταν σου ζήτησα να βγούμε?’
‘ Γιατί δεν το κάνεις εσύ αυτό. Δεν είναι στον χαρακτήρα σου.’ έσκυψε με φίλησε τρυφερά και κοιτώντας με στα μάτια είπε ‘ Κατά βάθος είμαι ρομαντικός. Αλλά δεν θέλω να το δείχνω.’
‘ Γιατί?’
‘ Για να κρατάω το μυστήριο.’ γέλασε και με αγκάλιασε πιο σφιχτά.
‘ Άλλωστε δεν νομίζω να πετύχαινε. Εσύ δεν αντέχεις να μη κοιτάξεις άλλη κοπέλα για πέντε λεπτά.’ ζάρωσε. Με κοίταξε ένοχα και με ρώτησε πως μου ήρθε αυτό.
‘ Κάθε φορά που βγαίναμε έξω φλέρταρες με άλλες ή στην χειρότερη με άφηνες μόνη μου ενώ εσύ έφευγες με κάποια κοπέλα για να ζήσετε μια τρελή νύχτα. Δεν ήταν καθόλου ευγενικό.’
‘ Τώρα είναι αλλιώς.’ είπε και έδειχνε να το εννοούσε.
‘ Τι εννοείς τώρα είναι διαφορετικά?’ τον κοίταξα γεμάτη ελπίδες να μου πει κάτι. Έστω ότι αισθάνεται κάτι για μένα, δεν του ζήτησα να μου πει πως με αγαπάει, όχι ακόμα δηλαδή. Όχι πως δεν θα το ήθελα. Η απάντηση που πήρα όμως δεν με ικανοποίησε, βασικά απάντησε με ερώτηση. ‘ Λοιπόν, τι λες?’ τον κοίταξα έντονα και αναστέναξα απηυδισμένη, ’ Θα το ρισκάρω.’
Με φίλησε με πάθος και αποκοιμηθήκαμε έτσι.


’ Λοιπόν?’ ρώτησε ο Γιάννης ανυπόμονα. Τον κοίταξα λίγο θυμωμένη αλλά σκέφτηκα ότι δεν φταίει αυτός.
’ Δεν ήθελε να έρθει.’ αναστέναξα απογοητευμένη και έριξα το κορμί μου στο καναπέ σα να ήταν ένα κούφιο κούτσουρο. Ο Γιάννης ήρθε δίπλα μου και με πήρε αγκαλιά.
’ Της είπες για αυτό που είδες?’ τον ένιωσα να σφίγγεται σαν να προσπαθούσε να με προστατέψει ακόμα κι αν δε διέτρεχα κανέναν κίνδυνο τώρα.
’ Όχι ήταν μαζί με τον Ντάρεν.’
’ Μα, καλά τι κάνει με αυτόν το τύπο?’
’ Είναι πληγωμένη από την εξαφάνιση του Κρίστιαν. Έχει δίκιο. Πως μπορούμε να καθόμαστε τόσο ήσυχοι ενώ ο αδερφός μου είναι και εγώ δεν ξέρω που κάνοντας ένας Θεός ξέρει τι.’ είπα αηδιασμένη και ταυτόχρονα ανήσυχη για την σωματική του ακεραιότητα.
’ Προφανώς από αυτό που έγινε χθες, δεν νομίζω να είναι καλά. Είσαι σίγουρη ότι δεν ήταν όνειρο?’ έδειχνε πολύ ανήσυχος με την όλη κατάσταση. Τα μάτια του είχαν στενέψει και τα χέρια του είχαν τυλιχτεί γύρω μου κτητικά, φοβούμενος πως από στιγμή σε στιγμή κάποιος θα μπει μέσα και θα με πάρει με την βία από εκείνον.
’ Ναι είμαι σίγουρη. Δεν έμοιαζε με όνειρο. Είδα τον αδερφό μου να υποφέρει στην μέση του πουθενά. Να πονάει και να βογκάει μέσα στο δάσος. Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε.’ η φωνή μου έσπασε, φέρνοντας στο μυαλό μου την εικόνα του. Να κείτεται κάτω στο έδαφος, περικυκλωμένος από πανύψηλα δέντρα. Να κοιτάζει τον ουρανό και να μπήγει τα νύχια του στο χώμα φωνάζοντας «Νίνα», έκανε την καρδιά μου να σπαράζει.
’ Δεν αναγνώρισες τίποτα?’
’ Όχι, δεν ξέρω που είναι. Δεν έχω γυρίσει βλέπεις όλα τα δάση του κόσμου για να ξέρω.’ ειρωνεύτηκα. Εκείνος τραβήχτηκε απότομα και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος κοιτώντας ευθεία μπροστά μουτρωμένος. Τον χάιδεψα στο μάγουλο και τον έκανα να με κοιτάξει.
’ Συγνώμη, απλά είμαι πολύ αναστατωμένη με το όραμα.’ το βλέμμα του άλλαξε γρήγορα από ψυχρό σε γλυκό και έσκυψε να με φιλήσει. Έριξα το κεφάλι μου στο στέρνο του και μείναμε έτσι αμίλητοι.
Αλλά εγώ σκεφτόμουν μόνο τον Κρίστιαν. Τον αδερφό μου. Τί να του έχει συμβεί? Πως θα τον βρω?

Πως να τον βρεις; Αυτός ο άγνωστος κύριος Ο τα ξέρει όλα (αλλά δεν το έμαθες από μένα :P) Το είδε σε όνειρο! Α πες μου έτσι! Και εγώ χάρηκα που θα μαθαίναμε επιτέλους ποιος είναι αυτός ο Ο

Πολύ ωραίο το κεφάλαιο, αλλά μια ερώτηση: οι γονείς του Ντάρεν τόσο εύκολα άφησαν την Νίνα να μείνει στο σπίτι του; Ναι, ξέρω, δεν νοιάζονται και πολύ, αλλά και πάλι περίμενα να προβάλουν μια αντίσταση στο να μείνει η Νίνα (εκτός και αν είναι συνηθισμένοι να φέρνει ο κανακάρης τους γυναίκες στο σπίτι και να μένουν εκεί, όχι να φεύγουν την επόμενη μέρα, ε τότε πάω πάσο :P)

χα0χ0α0χ0αχ ναι ηταν ονειρο και οι γονεις του νταρεν δεν το ξερουν οτι ζει εκει η νινα...

Πως είναι δυνατόν να μην την έχουν πάρει χαμπάρι; Εδώ τους βλέπεις να χουφτώνονται κάθε λίγο και λιγάκι (ειδικά ο Ντάρεν που την αρπάζει και την φιλάει) ανεβαίνουν δυο-δυο τα σκαλιά και πηγαίνουν τρέχοντας στο δωμάτιο...Come on! Κάποιος θα έπρεπε να την έχει πάρει χαμπάρι μέχρι τώρα -.-

εχεις ακουσει εσυ καθολου τους γονεις του να βρισκονται στο σπιτι οσο η νινα ζει εκει. γιατι εγω οχι. λεφτα εχουν. θα μπορουσαν να ειναι οπουδηποτε. και εξαλλου δεν νομιζω να τους νοιαζει να ζησει η νινα εκει. γιατι οντως ο κανακαρης τους φερνει συνεχεια κοριτσια. και ας μενουν μονο μια βραδια.

αυτο ηταν που θα ταρακουνησει την ευα, που μου ελεγες ειρηνη? δεν μου φαινεται περιεργο. ολο οραματα βλεπει κια ακουει φωνες.

αλλα και στην νινα δεν ειχε στειλει ο Ο ενα μηνυμα? αυτο που ελεγε να συναντηθουν νομιζω? θα μαθει τοτε για τον κριστιαν?

το μηνυμα ελεγε σε μια βδομαδα.... και κατι θα μαθει... αλλα θα δειτε..

ανυπομονουμε

ποπο! έχω τόσα κεφάλαια να σχολιάσω κι ήταν όλα τέλεια!! ντρέπομαι που το λέω, αλλά αναξιοπίστησα.....έγινα team Daren! :P

και εγω μια απο τα ιδια. εξ'αρχης το εχω δηλωσει!!!

TEAM DAREN

διαβασα και το 1ο και ολα τα κεφαλαια απο εδω..τι τελεια!!μπραβο σου..
και εγω team Daren ειμαι...τι τυπος θεε μου!

ειναι απιθανος

και τι σκηνες ηταν αυτες;;;

με την τινα?
μαλλον αυτες που περιμεναμε ολοι οσοι ειμαστε team daren!

χαχαχαχα..ναι.παντως η ευα που επριζε την νινα,και ο κριστιαν την εκανε την κουτσουκελα του..αντε τωρα!νευριασα με την ευα

γιατι καλε νευριασες? και ειναι και συνονοματη μου!
το καλο της θελει. απλα αγαπαει και τον αδερφο της. αυτο ειναι ολο.

ναι αλλα πολυ πιεση!!

ο καθενας στην θεση της αυτο θα εκανα.
εσυ αν ειχες την εντυπωση οτι η κολλητη σου οδευει προς την καταστροφη της(γιατι αυτο νομιζει εφοσον δεν ξερει τον νταρεν) και προδιδει αυτους που αγαπας, πως θα αντιδρουσες?
θα της ελεγες ''αντε και με το καλο πληγωμενη?''

Μετά από κάτι χρόνια διάβασα κι εγώ επιτέλους όλα τα κεφάλαια!!! Καλά βρε Ειρήνη, η έμπνευση δηλαδή σου ήρθε τώρα που έλειπα και δεν μπορούσα να τα διαβάσω? Επίτηδες το κάνεις δηλαδή???
Αλλά ήταν πάρα πολύ ωράια!!!! Ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια!!! Και να φροντίσεις να την ανεβάσεις όταν θα μπροώ να τη διαβάσω!!!
Και κάτι ακόμα: Δηλώνω TEAM DAREN!!! Kαι στην αρχή να φανταστείς τον είχα αντιπαθήσει...