Vampirisious-Book 1

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Κυρ Ιουλ 17, 2011 7:07 pm

Σας έχω ένα ολοκαίνουριο κεφάλαιο...Enjoy Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 220813

Κεφάλαιο 31ο

''Ωχ, Θεέ μου!' τσίριξε η Τζέιν.

Αυτό ήταν άσχημο, όχι...αυτό ήταν πολύ άσχημο. Ο Ντράκο πετάχτηκε από πάνω μου σαν να τον τσίμπησε μύγα και εγώ ανασκουμπώθηκα και κάθισα κανονικά πάνω στην έδρα, προσπαθώντας να κρύψω τόσο την έξαψη από το πρόσωπό μου όσο και την ντροπή. Η Τζέιν έκανε να φύγει και ο Ντράκο την άδραξε από το χέρι.

''Τζέιν, μισό λεπτό, να σου εξηγήσω...'' είπε εκείνος, με τον πανικό έκδηλο στην φωνή του. Εκείνη κούνησε με μανία αρνητικά το κεφάλι της και είπε:

''Όχι, άσε, δεν χρειάζεται. Μια εικόνα είναι ίση με χίλιες λέξεις'' Μας έριξε ένα αποδοκιμαστικό βλέμμα και είπε με στόμφο: ''Καλύτερα να πηγαίνω'' Και οι δυο ξέραμε ότι δεν θα την άφηνε να φύγει έτσι, ειδικά μετά από αυτή την ''ενδιαφέρουσα'' σκηνή που παρουσιάζαμε. Την έφερε κοντά του, ώστε να μπορεί να την κοιτάζει στα μάτια και είπε, με αυστηρή φωνή:

''Δεν πρέπει να πεις σε κανέναν γι' αυτό. Με κατάλαβες;'' Είδα τι προσπαθούσε να κάνει. Προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει την υποβολή για να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Εκείνη μόρφασε και είπε, με μια πονεμένη και παραπονιάρικη έκφραση:

''Άσε με, με πονάς'' Ο Ντράκο την άφησε απότομα και είπε, ολοφάνερα εκνευρισμένος:

''Να πάρει!''

''Τι συμβαίνει;'' Ό, τι και αν συνέβαινε, εκείνος είχε νευριάσει.

''Έχει πιει αίμα βρικόλακα, αυτό συμβαίνει'' Τον κοίταζα απλώς. Που ήταν το κακό σε αυτό; ΄΄Δεν μπορώ να την σαγηνεύσω'' εξήγησε εκείνος. Πόσο χειρότερα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα; Τι μπορούσαμε να κάνουμε τώρα; Εκείνη τον πλησίασε και του χάιδεψε το μπράτσο.

''Δεν χρειάζεται'' είπε εκείνη με μια γλυκιά φωνή σαν μέλι ''Δεν θα πω τίποτα, τ' ορκίζομαι!'' τον διαβεβαίωσε με μάτια που τον κοίταζαν με απέραντο θαυμασμό ''Τίποτα δεν θα μπορούσε να σε βλάψει. Ξέρω ήδη ότι είσαι βρικόλακας'' Και οι δυο ανταλλάξαμε ένα βλέμμα όλο έκπληξη.

''Τι; Πως το ξέρεις;'' Φαινόταν το ίδιο έκπληκτος με εμένα. Εκείνη συνέχισε να τον χαϊδεύει τρυφερά στον ώμο, κάτι που μου έκανε να θέλω να της κόψω το χέρι απ' τη ρίζα, και συνέχισε στον ίδιο, μελιστάλαχτο τρόπο που μου έφερνε εμετό:

''Δεν έχει σημασία πως το έμαθα. Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε μαζί...μέχρι το τελευταίο ηλιοβασίλεμα'' Τι; Πλάκα μας έκανε; Η κοπέλα ήταν νυμφομανής, πάει και τελείωσε! Πάντοτε κάτι δεν μου πήγαινε καλά με αυτή την γυναίκα και τώρα τα λόγια μου επαληθεύονταν. Ο Ντράκο την κοίταξε με δυσπιστία και ρώτησε το αυτονόητο:

''Δεν σε πειράζει, δηλαδή, που είμαι βρικόλακας;'' Εκείνη, εφόσον το αρνήθηκε κατηγορηματικά με ποικίλους τρόπους, εξέφρασε την άποψή της με πάθος:

''Πως είναι δυνατόν να με πειράζει; Έξυπνος, γοητευτικός και πάνω απ' όλα υπερφυσικός. Αν εξαιρέσεις το ότι πίνεις αίμα για να ζήσεις, είσαι ο τέλειος άντρας'' Χριστέ μου, τι μπούρδες; Εγώ, αν ήμουν στην θέση του, θα είχα χάσει ήδη την υπομονή μου. Ο Ντράκο την ταρακούνησε από τους ώμους και είπε, προσπαθώντας πάση θυσία να την μεταπείσει:

''Τζέιν, σύνελθε! Αυτά που λες δεν μπορεί να τα πιστεύεις''

''Κι όμως...Ξέρεις τι είναι να βγαίνεις με ένα σωρό χαμένους;'' είπε με ένα τρόπο απόλυτα σοβαρό και μετά συνέχισε, όλο θαυμασμό: ''Είσαι ό, τι πιο συναρπαστικό έχει συμβεί στην ζωή μου'' Κόψε την κλάψα, κοπελιά και το θέατρο της ''πανέμορφης γκόμενας, που ακόμα δεν έχει βρει έναν άντρα να την ικανοποιήσει'' γιατί δεν σε βλέπω καλά. Αν έχω νευριάσει; Εσείς δεν θα νευριάζατε αν είσασταν στην θέση μου; Ο Ντράκο συνέχισε μάταια να προσπαθεί να την συνετίσει:

''Περίμενε λιγάκι και άκουσέ με: θέλεις κάτι σαν αντάλλαγμα για να μην μιλήσεις;'' Πιο λογικό μου ακουγόταν αυτό από όλα τα παράλογα που άκουσα ως τώρα. Εκείνη έκανε τάχα πως το σκέφτηκε λίγο, αλλά η απάντησή της πρέπει να ήταν έτοιμη, γιατί η οχιά απάντησε σχεδόν αμέσως:

''Να την παρατήσεις αυτή'' είπε και με έδειξε με το δάχτυλο ''και να ασχοληθείς με μια κανονική γυναίκα'' Με κοίταξε όλο περιφρόνηση ''Απορώ τι της βρήκες!'' είπε, με φωνή που έσταζε δηλητήριο και ένα χαιρέκακο χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της ''Αυτή είναι φρικιό! Λες και χάθηκαν οι όμορφες κοπέλες'' Κατέβηκα από την έδρα με ένα πήδημα, έφτασα σε απόσταση αναπνοής από εκείνη και φώναξα, έξαλλη από θυμό:

''Για άκου να σου πω, σκρ*φα! Αρκετά ανέχτηκα να ακούω τις μ**κιες σου! Δεν θα ανεχτώ άλλο να με προσβάλλεις! Πάρ' τα αυτά που είπες πίσω αλλιώς...''

''Αλλιώς τι;'' είπε κοροϊδευτικά εκείνη ''Τι θα κάνεις; Θα ρισκάρεις να σε αποβάλουν;''

''Θα σ' αρπάξω από τα μαλλιά, θα γυρίσω το κεφάλι σου πρώτα δυο σβούρες και, αφού σε σπάσω στο ξύλο, θα κοπανάω την φάτσα σου στην έδρα μέχρι να ματώσει, ηλίθια πλαστική κούκλα!'' ούρλιαξα εγώ μες στην μούρη της και πολύ χάρηκα που είδα την αλαζονική της στάση να κάμπτεται, όταν είδε την έλλειψη αντίδρασης από τον Ντράκο.

''Γιατί το λες και δεν το κάνεις τότε, ε;'' Α, συνέχιζε να με προκαλεί. Ήμουν έτοιμη να την αρπάξω από το πρόσθετο μαλλί της, όταν ο Ντράκο παρενέβη και μπήκε στην μέση να μας χωρίσει:

'' Σταματήστε και οι δυο, αμέσως!'' είπε, με έναν αυστηρό τρόπο. Η Τζέιν αποτραβήχτηκε αμέσως, εγώ όμως παρέμεινα ακίνητη στην θέση μου. Γύρισε να την κοιτάξει και είπε: ''Τζέιν, κάνεις λάθος. Η Λούνα είναι όμορφη'' Ένιωσα ικανοποίηση και μόνο που είδα την έκφραση στο πρόσωπό της ''Και, Λούνα, χαλάρωσε λίγο'' είπε με σοβαρότητα, αν και δεν μπόρεσε να κρύψει ένα χαμόγελο ''Δεν παίζεις στο Kill Bill!''

''Ευχαρίστως θα την έκανα να ματώσει, χωρίς να χρειάζεται να παίζω κάπου'' είπα βαρύθυμα εγώ και την κοίταξα με το πιο άγριο βλέμμα που έχω. Ο Ντράκο μου έκανε νόημα να σωπάσω και είπε με την συνήθη του σοβαρότητα:

''Όσο για την ανταλλαγή αυτή...Δέχομαι, αρκεί να μην το μάθει κανείς;'' Τι; Δεν μπορεί να συμφωνούσε! Έτσι όπως το έκανε, ήταν σαν το πρόβατο που πήγαινε για σφαγή! Η Τζέιν μου έριζε ένα βλέμμα όλο ικανοποίηση, σαν αν έλεγε ''Χαμένη!'' και είπε με ζέση, με ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά:

''Όχι, όχι, σου τ' ορκίζομαι, δεν θα το μάθει κανείς'' 'Ένα ψεύτικο χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό του.

''Μπράβο το κορίτσι μου'' Πέρασε το χέρι του μέσα από την μέση της ''Πάμε;'' είπε και επίτηδες έκανε την έκφραση του ακόμα πιο γοητευτική. Δεν μπορούσα να το χωνέψω ούτε το πόσο εύκολα συμφώνησε ούτε το πόσο εύκολα μπήκε στο πετσί του ρόλου! Μάλλον άλλον θα έπρεπε να κοπανήσω τελικά στην έδρα. Η Τζέιν μιλούσε όλο ενθουσιασμό, καθώς τους έβλεπα να χάνονται στον διάδρομο:

''Ω ναι! Ξέρω ένα υπέροχο εστιατόριο που κάνει πολύ καλό κινέζικο''

Αν δεν ήμουν τόσο νευριασμένη, θα έσκαγα στα γέλια. Ένας βρικόλακας σε κινέζικο εστιατόριο. Ήλπιζα ότι, βλέποντάς την να τρώει, θα του άνοιγε και εκεινού η όρεξη, θα την στράγγιζε τελείως και θα ησυχάζαμε για πάντα από δαύτη. Κρίμα που δεν της τράβηξα τα μαλλιά. Μπορεί να με αποβάλανε, αλλά τουλάχιστον θα άξιζε τον κόπο.

Γύρισα στο σπίτι με τον αδερφό μου λες και ήμουν έτοιμη να πυροβολήσω κανέναν, τόσα πολλά νεύρα είχα. Ανέβηκα πάνω και άρχισα να γδύνομαι, προσπαθώντας να μην κάνω θόρυβο και ξυπνήσω τους γονείς μου, που είχαν γυρίσει από την δουλειά τους και ήταν ψόφιοι από την κούραση.

Μα να συμφωνήσει να πάει μαζί της έτσι απλά; Ναι, δεν λέω, δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να την σαγηνεύσει, αλλά πρώτα γίνεται όλο αυτό που γίνεται μεταξύ μας και μετά, έτσι όπως φέρεσαι, είναι σαν να μην συνέβη ποτέ. Ανακαλώντας στην μνήμη μου το φιλί μας, ένιωσα να κοκκινίζω μέχρι τ' αυτιά. Ήταν τόσο απαλά τα χείλη του στα δικά μου, το σώμα του, σκληρό και μυώδες που έλιωνε στο άγγιγμά μου και ο τρόπος που με φιλούσε έδειχνε ότι και ο ίδιος το ήθελε όσο και εγώ. Μετά βέβαια το μυαλό μου πήγε σε αυτή την ψεύτικη κούκλα και στα χέρια της που τυλίγονταν στο μπράτσο του και αυτό έδωσε τέλος στην ονειροπόληση μου. Έκανα την μπλούζα μου μια στρογγυλή μπάλα με τα χέρια μου και την πέταξα με εκνευρισμό στο κρεβάτι. Ευχήθηκα το κινέζικο να της καθόταν στον λαιμό. Και το καλό που του ήθελα του Ντράκο: να υπέφερε μαζί της. Πολύ.

Εφόσον έβγαλα κάτι ροζ πιτζάμες από το συρτάρι και τις φόρεσα, σκεπτόμενη παράλληλα πως χρειαζόμουν καινούριες πιτζάμες σε ένα ευπρεπές χρώμα επιτέλους, αποφάσισα να κάνω διάφορα για να ξεχαστώ: έκανα δουλειές στο σπίτι, τελείωσα τις εργασίες μου, βοήθησα τον αδερφό μου στα μαθήματά του, προσπάθησα να ξεκινήσω ένα καινούριο βιβλίο, μέχρι και τα μαλλιά μου έβαψα, γιατί είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται η ξανθιά η ρίζα από κάτω και μου την έδινε. Τις ξαναέβαψα μαύρες τις ανταύγειες, εκτός από την μπροστινή, που την έβαψα μοβ, έτσι, για αλλαγή.

Αφού έριξα μια ακόμα ματιά για εκατοστή φορά στο ταβάνι του δωματίου μου που φάνταζε αιώνια, αποφάσισα ότι δεν θα έβγαινε σε τίποτα αν συνέχιζα έτσι και αποφάσισα να περάσω από το μπαρ του Μπλέιζ για να ξεκαθαρίσω την κατάσταση. Έβαλα μια μοβ μπλούζα, ένα απλό, τζιν παντελόνι και κίτρινες μπαλαρίνες και, αφού έκανα ό, τι καλύτερο μπορούσα με το μακιγιάζ, άφησα ένα σημείωμα στους γονείς μου ότι θα πήγαινα στην Έβελιν για διάβασμα. Αισθάνθηκα άσχημα που την έπαιρνα τώρα τελευταία μόνο για αυτό το σκοπό και ήλπιζα να μου δωθεί η ευκαιρία να την επισκεφτώ μια μέρα για να την δω και από κοντά, εφόσον δεν είχε πατήσει σχολείο τόσες μέρες. Εκείνη συμφώνησε, αν και είπε πως, όταν θα συναντιόμασταν, ήθελε να μάθει τα πάντα με όλες τις ''ανατριχιαστικές'' λεπτομέρειες. Όταν τερματίστηκε η κλήση, δεν μπορούσα να μην χαμογελάσω. Ήμουν σίγουρη ότι κάτι είχε καταλάβει τόσο καιρό, αυτό το κάτι ωστόσο δεν θα μπορούσε να είναι και πολύ κοντά στην αλήθεια.

Όταν έφτασα στο μπαρ του Μπλέιζ, εντύπωση μου έκανε το ότι είχε αλλάξει την μαρκίζα του μαγαζιού. Τώρα πλέον το μαγαζί λεγόταν ''Bloody Mary'' Μπορώ να πω ότι αυτό το όνομα του ταίριαζε καλύτερα. Είχε αρκετό κόσμο και οι περισσότερες καρέκλες ήταν γεμάτες. Η μουσική ήταν ακόμα χαμηλή, αλλά όσο πέρναγε η ώρα ήμουν σίγουρη ότι θα δυνάμωνε η ένταση. Είδα τον Μπλέιζ να καθαρίζει τον πάγκο με ένα σκεπτικό βλέμμα. Φορούσε μια άσπρη, χαλαρή πουκαμίσα της οποίας είχε σηκωμένα τα μανίκια και ένα ξεσκισμένο τζιν. Δεν είχαμε μιλήσει από εκείνη την μέρα του ραντεβού και το ότι τον έβλεπα ήταν μια ανακούφιση. Κάθισα σε μια καρέκλα μπροστά του και άφησα την τσάντα μου πάνω στον πάγκο.

''Γεια'' Δεν ήθελα να τον βομβαρδίσω με ερωτήσεις. Ήθελα να εξελιχθεί ομαλά η συζήτηση, το βλέμμα του όμως και η γενικότερη στάση του δεν χωρούσαν συζητήσεις.

''Γεια'' είπε κοφτά εκείνος και συνέχισε να καθαρίζει τον πάγκο.

''Τι κάνεις;'' συνέχισα εγώ, προσπαθώντας να τον κάνω να μιλήσει ''Καλά είσαι;''

''Μια χαρά, ευχαριστώ'' Μάλιστα. Ακόμα ήταν θυμωμένος μαζί μου, ήταν ολοφάνερο από τις κοφτές απαντήσεις του.

''Να σου πω, για πόσο θα το συνεχίσουμε αυτό; Πρέπει να μιλήσουμε επιτέλους!'' είπα κάπως απότομα. Η διπλωματία που είχα στο νου μου πήγε στα σκουπίδια, αλλά και η στάση του το έκανε όλο αυτό ακόμα πιο δύσκολο. Εκείνος πέταξε το πανί στον πάγκο και είπε, όλο εκνευρισμό:

''Και τι θες να πούμε, Λούνα; Ότι σου ήρθε ξαφνικό; Ότι κάτι τέτοιο δεν το περίμενες; Ότι χρειάζεσαι χρόνο για να το χωνέψεις;'' Πως ήταν δυνατόν να μάντεψε το τι ήθελα να πω προτού το εκφράσω με λέξεις; ''Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία που μου το λέει, Λούνα'' Προφανώς ήταν πολύ εύκολο να διαβάσει κανείς την σαστισμένη μου έκφραση ''Σε παρακαλώ'' είπε εκείνος, προσπαθώντας να είναι ευγενικός, αλλά η φωνή του συνέχισε να ακούγεται σκληρή και τραχιά: ''Μιας και πέρασες από εδώ, ζήτα από τον Μπλέιζ να σε εξυπηρετήσει'' Το βλέμμα που μου έριξε ήταν πονεμένο, παρακλητικό:''Και θα σε παρακαλέσω και για κάτι άλλο'' Η φωνή του όταν το είπε αυτό ήταν ψυχρή και απόμακρη: ''Αν δεν θέλεις να γίνει κάτι μεταξύ μας, να μην ξανάρθεις. Μου είναι...πολύ δύσκολο να σε κοιτάζω όταν ξέρω το ότι δεν μπορώ να σε έχω''

Και, μετά από αυτά, γύρισε ξανά στην δουλειά του, φροντίζοντας να απομακρυνθεί στην άλλη μεριά του πάγκου. Ήμουν έτοιμη να του ζητήσω συγνώμη. Δεν ήθελα να είμαστε έτσι, να μην μιλάμε, να είμαστε τσακωμένοι, να μην συναντηθούμε ποτέ ξανά για κάτι τόσο ασήμαντο. Συναναστρεφόμουν με βρικόλακες, γνώριζα ήδη μια κυνηγό βρικολάκων. Πόσο δύσκολο θα ήταν πια να κάνω παρέα με έναν εκπεσόντα άγγελο; Αν και σίγουρα ο Μπλέιζ ήθελε κάτι παραπάνω από μένα από μια απλή φιλία. Ένα τίναγμα στην διπλανή καρέκλα με έκανε να στρέψω την προσοχή μου προς τα εκεί. Η Σελέστ παράτησε την τσάντα της με έναν αναστεναγμό στον πάγκο.

''Kon'nichiwa, toraburu o minogasu'' είπε εκείνη με άπταιστη γιαπωνέζικη προφορά. Απόψε ήταν ντυμένη σαν την καταραμένη Κοκκινοσκουφίτσα από την κόλαση: με τα μαλλιά της σε δυο πλεξίδες, τα γκοθιάρικα αξεσουάρ της, τον κορσέ στο χρώμα του ρουμπινιού και τα ασορτί αρβυλάκια της. Με αυτό τον τρόπο έμοιαζε νεότερη από την ηλικία της.

''Kon'nichiwa, Yoko Ono'' της είπα εγώ χωρίς κέφι, παρόλα αυτά εκείνη έσκασε στα γέλια.

''Ε όχι και Yoko Ono βρε!'' αναφώνησε εκείνη, κάνοντας τάχα την προσβεβλημένη ''Να πεις Dita Von Teese, άντε, πάει και έρχεται, αλλά όχι και Yoko Ono'' Εγώ απλώς έγνεψα το κεφάλι αδιάφορα και δεν είπα τίποτα. Εκείνη με παρατήρησε για λίγο, με μάτια εξεταστικά και ανήσυχα και είπε:

''Συνέβη κάτι;'' Πως μπορούσα να της το εξηγήσω; Άθελά μου, το βλέμμα μου πήγε στον Μπλέιζ. Εκείνη το πρόσεξε και, χωρίς να το περιμένω, είπε:

''Έχει σχέση με τον Μπλέιζ;'' Το σαγόνι μου κινδύνευε να φτάσει στο πάτωμα.

''Τον ξέρεις;'' Ένα πονηρό χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπό της.

''Πως δεν τον ξέρω; Ο Μπλέιζ είναι...ο πρώην μου'' Αυτό ομολογώ πως δεν το περίμενα.

''Ω...λυπάμαι'' Βιάστηκα να πω. Εκείνη σιγογέλασε.

''Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, μην ανησυχείς. Πάει αυτό πια, πάλιωσε!'' Σκέφτηκα για λίγο για το αν θα έπρεπε να ρωτήσω, αλλά στο τέλος νίκησε η περιέργειά μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα, συνοδεύοντας το με τις ''κατάλληλες'' χειρονομίες:

''Πως και...τελείωσε μεταξύ σας...ξέρεις'' Μπράβο! Τέλεια διατύπωση της ερώτησης! Μου ήρθε να αυτοπυρποληθώ, αλλά τουλάχιστον εκείνη το έπιασε το νόημα. Δεν έδειχνε να ενοχλείται που τα έλεγε αυτά.

''Ήμασταν μαζί μετά από δυο μακροχρόνιες και πολύ δύσκολες σχέσεις και για τους δυο. Όπως ήταν φυσικό, ο καθένας είχε τα δικά του μυστικά. Εγώ ανακάλυψα κάπως απότομα το ότι είναι, ξέρεις...'' Το κενό στην έκφρασή μου πρέπει να τα έλεγε όλα. ''Α, ώστε δεν ξέρεις τι είναι, έτσι;'' διαπίστωσε εκείνη χαμογελώντας. Έγνεψα αρνητικά το κεφάλι μου. Εκείνη πλησίασε πιο κοντά στο αυτί μου και ψιθύρισε, ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά μήπως μας άκουγε ο Μπλέιζ:

''Νομίζω ότι η ονοματολογία του είδους είναι ''Κρούσνικ''που, αν δεν κάνω λάθος, σημαίνει ''Ματωμένος Σταυρός'' Θα μπορούσες να πεις ότι είναι μια ειδική κατηγορία βρικολάκων. Δεν είναι ακριβώς αθάνατοι ή θνητοί. Είναι ανθρωποειδή. Και, για να ζήσουν, πίνουν το αίμα άλλων βρικολάκων''

''Καλά και, εφόσον ο Μπλέιζ είναι κάτι ''σαν'' βρικόλακας, δεν ήσουν αναγκασμένη να τον σκοτώσεις;'' ρώτησα εγώ. Ένα αδιόρατο χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό της

''Ίσως ο λόγος που η σχέση μας κράτησε ήταν επειδή, κατά έναν περίεργο τρόπο, ήμασταν στο ίδιο στρατόπεδο'' Και τότε γιατί χωρίσανε, εφόσον δεν είχε εκείνη πρόβλημα που ο Μπλέιζ ήταν υπερφυσικός;

''Ωραία. Και τότε τι έφταιξε τελικά και χωρίσατε;'' έσπευσα να ρωτήσω. Το βλέμμα της λιγάκι σκοτείνιασε. Η φωνή της έγινε πιο σοβαρή.

''Όταν είπα ότι και οι δυο είχαμε μυστικά, ίσως το βάρος έπεφτε πιο πολύ σε εμένα. Ήμουν πιο νέα τότε και έκανα την πρακτική μου. Αναγκαζόμουν να λείπω συχνά, πολλές φορές να μην φτάνω έγκαιρα στα ραντεβού, άλλες και καθόλου, στα τηλέφωνα δεν απαντούσα. Του είχε μπει η υποψία ότι τον απατούσα'' Τα χείλη της έσμιξαν τόσο που έμοιαζαν με λεπτή, αδιόρατη γραμμή ''Όταν ανακάλυψε την αλήθεια, ήταν πια πολύ αργά. Είχαμε ήδη χωρίσει'' Η θλίψη έφυγε απότομα από πάνω της. Τα μάτια της άστραψαν, όπως και το χαμόγελό της ''Δεν βαριέσαι; Περασμένα ξεχασμένα'' Της χάιδεψα τον ώμο για να της δείξω ότι ήμουν εκεί για ό, τι και αν χρειαζόταν, όταν τον είδα να μπαίνει από την πόρτα. Κοκάλωσα στην θέση μου και, όσο και αν ήθελα, δεν μπορούσα να αποστρέψω το βλέμμα μου.

Ο Ντράκο πέρασε το χέρι του από την μέση της Τζέιν και την καθοδηγούσε μέσα στον χώρο. Εκείνος φορούσε ένα πουλόβερ γεμάτο άσπρους, μαύρους και γκρι ρόμβους, ένα μαύρο φουλάρι, μακρί παλτό, μαύρο παντελόνι και ασορτί αθλητικά παπούτσια. Μου φάνηκε μετρημένος και η εμφάνισή του, αν και απλή, ήταν πολύ σέξι. Εκείνη πάλι είχε πιασμένα ψηλά τα μαλλιά της και φορούσε ένα τιρκουάζ φόρεμα τόσο κοντό που την έκανε να δείχνει φθηνή και έτοιμη για όλα. Έκατσαν σε ένα τραπέζι όπου υπήρχε οπτική επαφή και τους παρατηρούσα. Εκείνη έδειχνε να είναι κατενθουσιασμένη και ο Ντράκο έδειχνε αρκετά άνετος. Κάποιες φορές, μάλιστα, χαμογελούσε, ένα ανεπιτήδευτο χαμόγελο. Να πάρει, δεν έδειχνε να υποφέρει στο ελάχιστο! Ήθελα να πάω στο τραπέζι τους και να κάνω κάτι ώστε να αλλάξει αυτό, οπωσδήποτε...

Απότομα, απέστρεψα το βλέμμα και αποφάσισα να επικεντρώσω το βλέμμα μου στον πάγκο. Δεν ήταν δυνατόν! Τι είχα πάθει πια; Γιατί να ζηλεύω; Εμείς οι δυο μόνο ένα φιλί ανταλλάξαμε, τίποτα περισσότερο. Δεν είναι δα ότι υπογράψαμε και συμβόλαιο ή κάτι τέτοιο. Γιατί όμως με πείραζε τόσο που βγήκε με την Τζέιν; ''Γιατί σε υποτίμησε, σε χλεύασε και στο τέλος πέρασε το δικό της'' ψιθύρισε μια φωνούλα μέσα μου. Σκέφτηκα ότι μπορεί και να ίσχυε και αυτό.

Η Σελέστ, που τόση ώρα με παρατηρούσε χωρίς να μιλάει, είπε:

''Τελικά, δεν μου εξήγησες την ιστορία με τον μορφονιό εκεί πέρα'' είπε, δείχνοντάς τον διακριτικά με το δάχτυλο. Της έριξα ένα έκπληκτο βλέμμα. Δεν μπορεί να της απαντούσα, όχι όταν ήμουν σίγουρη ότι εκείνος είχε πιθανότατα στήσει αυτί και άκουγε. Προσπάθησα να απαντήσω όσο πιο αδιάφορα γινόταν.

''Απολύτως τίποτα''

''Ναι;'' έκανε εκείνη με δυσπιστία ''Τότε γιατί πρασίνισες από την ζήλια σου όταν τον είδες με αυτή την στέκα δίπλα του;''

''Δεν ζηλεύω!'' απάντησα σχεδόν αυτόματα εγώ. Εκείνη μου έριξε ένα βλέμμα του στιλ ''Ναι, καλά'' αλλά δεν έκανε κάποια παρατήρηση σχετικά με αυτό. Μόνο κοιτούσε το πρόσωπό μου με γουρλωμένα μάτια και είπε έκπληκτη:

''Λούνα, η μύτη σου'' Αμέσως, έπιασα ένα από τα δυο ρουθούνια. Να πάρει! Νόμιζα ότι είχε σταματήσει αυτό, αλλά φαίνεται ότι το μέρος αυτό ήταν υπερβολικά ζεστό, με αποτέλεσμα να ανοίξει η μύτη μου. Το αίμα συνέχισε να τρέχει και δεν έλεγε να σταματήσει.

Χωρίς να πει τίποτα, με άρπαξε από τον καρπό και με έσυρε στην τουαλέτα. Με έβαλε να σταθώ μπροστά στον νιπτήρα και, αφού ξέπλυνα το πρόσωπό μου από τα αίματα, την είδα να βάζει οξυζενέ σε ένα μπαμπάκι και μου το έδωσε για να το βάλω στην μύτη μου. Το βλέμμα της ήταν σοβαρό και ανήσυχο. Προσπάθησα να την καθησυχάσω:

''Δεν είναι τίποτα, αλήθεια...'' Εκείνη με διέκοψε απότομα:

''Βρήκες την χειρότερη στιγμή για να ματώσεις, Λούνα'' Ναι, λες και το έκανα επίτηδες.

''Γιατί;'' ρώτησα, γεμάτη εκνευρισμό.

''Γιατί, χάρη σε αυτό, σε βρήκαν'' είπε βαρυσήμαντα εκείνη ''Και τώρα είναι εδώ''

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 12:02 am

φιλε...καταπληκτικο!και τωρα ερωτησεις! τα γιαπωνεζικα τι ηταν;;αυτο το ''Κρούσνικ'' τι σημαινει και απο ποια γλωσσα ειναι και τελος την βρηκαν οι αλλοι βρικολακες;;

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 1:00 am

!!!

Αυτό που της είπε στα γιαπωνέζικα η Λίλυ είναι ''Hello, miss trouble'' ή κάτι τέτοιο γιατί κάθε φορά που την συναντάει θα πρέπει να την προστατέψει από κάτι ή κάποιον :P (Και η Λούνα της απάντησε έτσι γιατί, προφανώς, δεν κατάλαβε τι της είπε :P)

Αν θες να μάθεις περισσότερες πληροφορίες για αυτό, ορίστε ένα ενδιαφέρον παράθεμα που βρήκα Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 220813

Σπόιλερ:

Εεεε...Όσο για το τελευταίο...Θα δειειεις Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 220813

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 1:26 am

Τέλειοοο!!!!
Τι βλαμμένη που είναι η Τζέιν! Μου έρχεται να την πλακώσω στο ξύλο! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 76656

Τι ακριβώς απάντησε η Λούνα στη Σελέστ? Γιατί μας λες μόνο τι είπε εκείνη στη μετάφραση.
Και γιατί άνοιξε η μύτη της? Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 948708

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 1:33 am

!!!!!!

Δυστυχώς, Χριστίνα μου, υπάρχουν πολλές Τζέιν στην εποχή μας και αυτό είναι το κακό Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 221691

Η Λούνα της απάντησε ''Γεια σου, Γιόκο Όνο'' Η Γιόκο Όνο ήταν σύντροφος του Τζον Λένον και δη Γιαπωνέζα. Για πλάκα της το είπε, επειδή το πρόφερε τόσο καλά, λες και ήταν γιαπωνέζα :P

Η μύτη της άνοιξε από την ζέστη (σπαστικό, συμβαίνει και στον αδερφό μου καμιά φορά Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 76656

)

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 4:18 am

To ξέρω ότι υπάρχουν αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μου σπάνε τα νεύρα! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 76656

Πράγματι πρέπει να είναι πολύ σπαστικό! (Ευτυχώς που δεν το παθαίνω γιατί αυτές τις μέρες θα ήμουν κάθε τριες και λίγο να σκουίζω το αίμα!

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 4:23 am

Εννοείται...Είναι να βαράς το κεφάλι τους στον τοίχο Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 120947

(μπας και ανοίξει λίγο και ξεφύγουν από τα ''κουτάκια'' μέσα στα οποία τον έχουν τετμημμένο Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 860197

)

Και εμένα μου έχει συμβεί, αλλά καλοκαίρι...Γίνεται όμως και το χειμώνα, αν έχει πολύ ζέστη μέσα σε ένα σπίτι, μην νομίζεις Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 959103

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 4:38 am

ηταν απιθανο!
και αυτος ο ντρακο... αμαν πια! τοσο ανετος! καλος ηθοποιος ειναι τελικα!
και ποιοι τους βρηκαν? ανυπομονω να το μαθω!
και εχω την αισθηση (μπορει και λανθασμενη) οτι η τζειν δεν ειναι ο εαυτος της

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 6:26 am

Σε ευχαριστώωωω Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 13873

Ε μα, δίκιο δεν έχει η Λούνα; Οποιαδήποτε γυναίκα να ήταν στην θέση της θα ένιωθε ανασφάλεια (ακόμα και αν ξέρει ότι ο άλλος το κάνει στα ψέματα -.- Ο έρωτας δεν έχει λογική)

Θα το μάθεις στο επόμενο κεφάλαιο 100% Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 220813

Βασικά, είναι ένα χαρακτηριστικό που το έχει σαν άνθρωπος, αλλά χάρη στο αίμα που έχει πιει, έχει πολλαπλασιαστεί εις την δεκάτη Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 860197

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:09 pm

ωραια. πετυχαμε και καθηγητρια τσουλ**ι! αυτο δεν το περιμενα!
γενικα ποιες ειναι οι παρενεργειες του αιματος?

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:17 pm

Τύχη βουνό, μην το συζητάς :P

Ότι νιώθεις κάποια πράγματα πιο έντονα από το συνηθισμένο (αυτό ισχύει και για τα χαρακτηριστικά) ότι ''δανείζεται'' αυτός που το πίνει κάποιες από τις δυνάμεις του βρικόλακα (μεγαλύτερη αντοχή, δύναμη και ταχύτητα) Αυτά νομίζω πάνω-κάτω...

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:21 pm

ααα... αυτα τα ηξερα. αρα αυτα θα ισχυουν και στην δικη σου ιστορια?
και ανοσια στην υποβολη φυσικα!
οταν πινεις αιμα βρικολακα θυμασαι ολα οσα σου ειχαν σβησει απο τη μνημη?

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:24 pm

Φυσικά...Είναι σταθερές αξίες Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 220813

:P

Όσο για το αν θυμάσαι...Δεν είμαι σίγουρη. Νομίζω πως ναι...

Σπόιλερ:

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:27 pm

γιατι σε αλλα, δεν θυμασαι απαραιτητα.

βαλτη, ε? κατι ειχα υποψιαστει! πολυ βολικα τα δεχτηκε ολα! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 935979

και ο ντρακο να φανταστω οτι το εχει παρει χαμπαρι και θελει να δει απο ποιον και γιατι? για αυτο δεχτηκε και το παιζει κουλ και σαν να μην τρεχει τιποτα?

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:32 pm

Ναι, γι' αυτό και είπα ότι δεν είμαι σίγουρη...Στην δική μου πάντως ιστορία δεν θα θυμάσαι απαραίτητα, εκτός και αν πιεις υπερβολικά πολύ...

Σπόιλερ:

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:37 pm

αλλα θα το μαθει, ετσι?

δεν ξερω γιατι, και χωρις να θελω να σε επηρεασω, αλλα θα μου αρεσε να πηγαινε απο το δωματιακη της το βραδυ, να της μιλησει. βεβαια λογικα εσυ εχεις ηδη σκεφτει την ολη σκηνη! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 860197

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:40 pm

Σπόιλερ:

Χιχιχιιι, να είσαι σίγουρη γι' αυτό Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 220813

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 7:59 pm

ναι. για αυτον λεω

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 8:01 pm

Σπόιλερ:

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Δευ Ιουλ 18, 2011 8:30 pm

ωραια!

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Τρι Ιουλ 19, 2011 1:06 am

τα διαβασααααααααααααααααααα!!!!!! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 954599

και ητανε ολα τους υπεροχααα!!! λοιπον εχω να κανω και εγω κτ σχολιασμους να μν ειμαι και πλ απλη! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 935979

λοιπον προτεινω 2 πραγματα!
1. την Τζειν να την σκοτωσει η Λουνα που τοσο πλ το θελει! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 935979

και 2. αν γντ (δν σε υποχρεωνω) η Λουνα να μιλησει στην Σελεστ τα παντα για το πως νοιωθει! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 935979

φαινεται πλ καλη η κοπελια γι'αυτο στο λεω!

και σχετικα για τον προλογο στην αρχη αρχη δν ξερω αν θα συμφωνησετε μαζι μου αλλα λεω οτι θα γινει στο μελλον! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 935979

αυτα λοιπον απο μενα!

Α! που χαθηκε η Κασσαντι;; Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 955178

κ φυσικα περιμενουμε την συνεχεια γρηγορα!! Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 13873

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Τρι Ιουλ 19, 2011 1:15 am

και εγω παρατηρησει οτι εχουν χαθει ολες οι φιλες της απο το προσκηνιο

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Τρι Ιουλ 19, 2011 1:24 am

ειδικα η Κασσαντι.... φοβαμαι οτι θα ειχε ενα κακο τελος αυτη.... Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 860197

Θέμα: Απ: Vampirisious-Book 1 Τρι Ιουλ 19, 2011 1:51 am

Μαρία, όσο και να το θέλει, δεν μπορεί να την σκοτώσει Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 681987

Όσο για την Σελέστ... μπορεί και να το κάνει στο μέλλον, ποιος ξέρει; Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 860197

Σπόιλερ:

Εύα, όσο γι' αυτό που λες: η Έβελιν, λόγω αυτού που συνέβη (που η Κάσσιντυ έκλεψε το αγόρι της) το έχει χρησιμοποιήσει σαν λόγο ''ασθένειας'' και έχει πάρει άδεια από το γραφείο, γι' αυτό και λείπει τόσο καιρό. Όπως είναι λογικό, μετά από αυτό που έγινε, η Λούνα έκοψε επαφές με την Κάσσιντυ και, όσο για την Λίλυ, την συναντά στο σχολείο, απλώς δεν αναφέρεται στο κείμενο. Θα έχουμε όμως νεότερα από τις φίλες της στα επόμενα κεφάλαια Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 220813

Όσο δεν είναι ''μέσα'' σε αυτά (βρικόλακες και τέτοια) δεν νομίζω...Αλλά μπορεί και να βρεθεί...κατά λάθος, ποιος ξέρει... Vampirisious-Book 1 - Σελίδα 13 860197

» Black Forest Witch-Book 2
» Dark Queen Rises-Book 3