Μαύρη Πανσέληνος

λουσιφερ? ποιος ειναι?

Μαρία: Αμαρτία είναι να σκοτώνουμε γενικώς (άσε που σε βάζουν και μέσα, δε συμφέρει). Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ήσουν δικαιολογημένη! :Ρ

Ειρήνη: Όχι, δεν έχει να κάνει με τον Λούσιφερ. Καμία σχέση.

Το ξέρω ότι με συμφέρει! :Ρ Ποοιοςς είναι μαζί μου; :Ρ

Ο Λούσιφερ είναι ο σατανάς! Σωστά; :Ρ

Αν το κάνεις να φαίνεται σαν ατύχημα, τότε εντάξει!

Ναι, αυτός είναι. Αλλά δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία.

τοτε τι στο καλο ειναι?

βρικολακες?

Θα δεις σύντομα!

φφφ τσουρουφλιζομαι να μαθωωω....την συνεχειααα

Άντε να τη βάλω τώρα μη μου πάθεις κανένα έγκαυμα! :Ρ

Κεφάλαιο 4ο

Η επόμενη μέρα ήταν σίγουρα μια από τις χειρότερες της ζωής μου. Έπρεπε να ξυπνήσουμε από τις εφτά το πρωί για να προσευχηθούμε ως τις εφτάμιση που ήταν το πρωινό, το οποίο εγώ βέβαια, χάρη στην καλή μας Ηγουμένη, δε δικαιούμουν.
Και μετά, στις οχτώ άρχιζαν τα μαθήματα. Περίμενα ότι εκεί τουλάχιστον θα έβλεπα την Άμπερλυ και θα της μιλούσα, αλλά έκανα λάθος. Αν και ήμασταν γεννημένες την ίδια χρονιά, εκείνη ήταν μερικούς μήνες μεγαλύτερή μου και την είχαν βάλει στην επόμενη τάξη. Επίσης, ούτε στα διαλλείματα μπορούσαμε να μιλήσουμε γιατί πολύ απλά δεν επιτρεπόταν να βγούμε απ’ την τάξη. Περιμέναμε μέσα να έρθει η επόμενη καθηγήτρια.
Αρχίσαμε με Λατινικά με την Αδερφή Τερέζα. Συνεχίσαμε με Μαθηματικά με την Αδερφή Άντζελα, Αρχαία Ιστορία, τη μόνη Ιστορία που μαθαίναμε όλα τα χρόνια στο σχολείο με την Αδερφή Μαριάν και δίωρο Θρησκευτικών, που κανονικά θα έπρεπε να λέγεται “Κήρυγμα κατά των άλλων θρησκειών και της ελεύθερης βούλησης” με την Αδερφή Μπέατρις. Πραγματικά, δεν μπορούσα να αποφασίσω ποια απ’ όλες αυτές ήταν η χειρότερη. Όλες μας έβαλαν πολλά για να διαβάσουμε, δεν ανέχονταν τον παραμικρό ψίθυρο μες στην τάξη και φυσικά σου απαγόρευαν να πεις τη γνώμη σου. Τουλάχιστον είχα ήδη κάνει τα περισσότερα απ’ αυτά στο σχολείο και δε θα χρειαζόταν να διαβάσω τόσο.
Μετά από αυτές τις πέντε ώρες ήταν το διάλλειμα για το μεσημεριανό φαγητό, στο οποίο με πήραν για να βοηθήσω στην καθαριότητα της κουζίνας, πράγμα που με έκανε να πεινάω ακόμα πιο πολύ.
Μετά απ’ το μεσημεριανό είχαμε άλλες δύο ώρες μάθημα: Ηθική, το χειρότερο μάθημα απ’ όλα, με την Αδερφή Μάρθα που είχε βάλει στο μάτι από χτες και Αγγλικά με την Αδερφή Μάργκαρετ, τη μόνη από τις καλόγριες που δε μου φαινόταν να είναι ούτε σατανική ούτε τρελή.
Μετά είχαμε ελεύθερο χρόνο από τις τρεις μέχρι τις έξι για να διαβάσουμε στη βιβλιοθήκη τα μαθήματα της επομένης. Εγώ βέβαια έπρεπε να πάω πάλι για την τιμωρία μου στις κουζίνες, όπου με έβαλαν να βοηθήσω στο μαγείρεμα. Ήμουν σίγουρη πως υπήρχαν πολλές δουλείες που θα μπορούσα να κάνω, αλλά φυσικά, η Ηγουμένη είχε διαλέξει αυτήν για να τιμωρηθώ ακόμα περισσότερο. Φυσικά, ούτε που τολμούσα να αγγίξω τίποτα γιατί με παρακολουθούσαν συνέχεια.
Μετά απ’ αυτό, με έβαλαν να καθαρίσω την κουζίνα και μια αποθήκη πίσω απ’ το κτίριο με τις αίθουσες των μαθημάτων και την τραπεζαρία. Αυτή η αποθήκη φαινόταν να έχει να χρησιμοποιηθεί χρόνια κι έτσι μου πήρε πολύ ώρα μέχρι να την καθαρίσω.
Ήταν περασμένες έντεκα όταν επιτέλους με άφησαν να φύγω. Ήμουν πτώμα και ακόμα δεν είχα διαβάσει τίποτα για την άλλη μέρα. Σίγουρα θα κοιμόμουν με το που ξάπλωνα, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να πάω αδιάβαστη την άλλη μέρα. Θα έτρωγα κι άλλη τιμωρία!
Ευτυχώς, τα μαθήματα δεν ήταν δύσκολα αλλά ήταν σχεδόν δύο όταν τελικά τέλειωσα και έπεσα για ύπνο.

Ξύπνησα κουρασμένη στις εφτά το πρωί και στις πρωινές προσευχές μισοκοιμόμουν, όπως άλλωστε και οι περισσότερες μαθήτριες. Ευτυχώς όμως σήμερα δεν ήμουν τιμωρημένη και ήξερα τι να περιμένω απ’ τα μαθήματα και τις καθηγήτριες. Δεν τα είχα πάει και τόσο καλά με τις εργασίες μου όμως, πράγμα που τους έδινε το δικαίωμα να μου βάλουν περισσότερα, αλλά ήμουν σίγουρη πως θα τα κατάφερνα καλύτερα αφού θα είχα πιο πολύ χρόνο.
Και το καλύτερο απ’ όλα ήταν ότι μπόρεσα επιτέλους να δω την Άμπερλυ στη βιβλιοθήκη, όπου έκατσα στο ίδιο τραπέζι μαζί της. Δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε εκείνη την ώρα, αλλά θα μπορούσαμε εύκολα να το κανονίσουμε για αργότερα.
«Δώσε μου το στυλό σου», ψιθύρισα όταν ήμουν σίγουρη πως κανένας δε μας άκουγε. Η Άμπερλυ υπάκουσε. Έσκισα ένα κομμάτι χαρτί και έγραψα:

Συνάντησέ με στις 5.30 στην αποθήκη πίσω απ’ το κτίριο που γίνονται τα μαθήματα.

Τύλιξα το χαρτί στο στυλό και της το έδωσα πίσω. Εκείνη διάβασε το σημείωμα, χαμογέλασε και ένευσε. Χαμογέλασα κι εγώ και γύρισα ικανοποιημένη στις εργασίες μου. Τέλειωσα πιο γρήγορα απ’ ό,τι η Άμπερλυ και έφυγα. Πήγα τα βιβλία στο δωμάτιό μου και ξεγλίστρησα ως την αποθήκη. Η Άμπερλυ με περίμενε εκεί. Πήρα το κλειδί για να μας κλειδώσω μέσα. Δεν ήθελα να μας βρουν οι καλόγριες.
«Πώς πάει;» ρώτησα σιγανά καθώς έκλεινα. Το φως ήταν πολύ λίγο και μπορούσα μετά βίας να ξεχωρίσω πού καθόταν η Άμπερλυ.
«Καλά», απάντησε. «Τουλάχιστον, σήμερα που δεν είμαι τιμωρία είναι καλύτερα».
«Σίγουρα! Τι σου έβαλαν;»
«Α, να γράψω εκατό φορές “Δε θα ξαναζωγραφίσω” και δε μου επιτρέπουν να έχω χαρτιά και μολύβια στο δωμάτιό μου. Εσένα άκουσα τι σου έβαλαν… Από την τιμωρία ανακάλυψες αυτό το μέρος;»
«Ναι. Έχει να χρησιμοποιηθεί χρόνια και σκέφτηκα ότι είναι ένα καλό μέρος συνάντησης».
«Μια χαρά! Δεν νομίζω να μας βρούνε εδώ. Θα νομίζουν ότι προσευχόμαστε στα δωμάτιά μας ή διαβάζουμε στη βιβλιοθήκη».
«Ναι. Ίσως μπορούμε να ερχόμαστε εδώ κάθε μέρα για να μιλάμε. Δεν νομίζω να αντέξω να μιλάω μόνο όταν προσεύχομαι ή λέω μάθημα!»
Η Άμπερλυ γέλασε. «Σε καταλαβαίνω. Και θέλω κι εγώ να μιλάω με κάποιον. Όλες οι άλλες με αποφεύγουν».
«Κι εσένα; Νόμιζα ότι αντιπαθούσαν μόνο εμένα για κάποιο λόγο».
«Όχι», αποκρίθηκε. «Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν τις πλησιάζω κάνουν σαν να είμαι αηδιαστική».
Αναστέναξα. «Κι εμένα. Μακάρι να ήξερα το λόγο… Λες να τους είπαν οι καλόγριες να μας αποφεύγουν επειδή είμαστε κακή επιρροή;»
«Μπορεί, τι να σου πω; Το σίγουρο είναι πάντως πως και οι καλόγριες και οι συμμαθήτριές μας, μας έχουν βάλει στο μάτι για κάποιο παράξενο λόγο».
«Ίσως επειδή καταφέραμε να μπούμε τιμωρία πριν καν αρχίσουν τα μαθήματα», έκανα κοίταξα το ρολόι μου. Τα μάτια μου είχαν προσαρμοστεί στο σκοτάδι και τώρα μπορούσα να διακρίνω τους δείκτες. «Πρέπει να πηγαίνουμε. Σε λίγη ώρα συγκεντρωνόμαστε για τις απογευματινές προσευχές και αν λείψουμε θα μας βάλουν πάλι τιμωρία».
«Αν μας δουν όμως…» έκανε διστακτικά η Άμπερλυ.
«Αν προσέχουμε δε θα μας δουν! Φύγε εσύ πρώτη και πρόσεχε να μη σε καταλάβουν. Σε λίγο θα έρθω κι εγώ». Ξεκλείδωσα και άφησα την Άμπερλυ να βγει. Περίμενα δέκα λεπτά και μετά έφυγα κι εγώ κλειδώνοντας πίσω μου.
Πήγα κατ’ ευθείαν στο παρεκκλήσι για την προσευχή. Συνάντησα τυχαία την Άμπερλυ στην είσοδο. Εκείνη μου χαμογέλασε και πρόφερε σιωπηλά: «Αύριο».
Ευτυχώς, δεν την είχαν πιάσει. Ίσως και να μην την έπιαναν καμία άλλη μέρα. Ίσως να είχαμε βρει έναν τρόπο να ξεφύγουμε απ’ τις καταπιεστικές καλόγριες και τους κανόνες τους για να περάσουμε λίγο καλά. Χαμογέλασα κρυφά και πήγα πίσω πίσω για να μη βλέπουν να μην προσεύχομαι.

θέλω να μάθω επιτέλους γιατί τις αποφεύγουν αυτές τις δύο, πεθαίνω απο την αγωνία.

Καλα μια χαρα βρηκαν ενα μυστικο μερος...^_^


Οι μαθητριες και οι καλογριες ουφ να μην τις σχολιασω τι πρικοχολες ξινες, κακες και ιδιοτροπες που ειναι...να πανε να γα.......ργαλιστουνε....!!!!!!!

Αλλα αυτη η αποθηκη γιατι εχει χρονια να την χρησιμοποιεισει καποιος κρυβετε κατι μεσααααδλδ αν εχουν κανεναν μυστικο η κατι τετιο....

Αχχχχχχ πεθαινω για την συνεχειαααα.....το λατρευωω...1!!!!

Ωωωω τι ωραία η συνέχεια!!!^^
Μου άρεσε πολύ αυτό με τα κορίτσιαααα!!!!!

Προβλέπω να γεννιέται μια σπουδαία φιλία!

Και η Αδερφή Μάργκαρετ μου φαίνεται ότι στο μέλλον θα βοηθήσει τα δυο κορίτσια!

Νομίζω ότι έχω καταλάβει τι είναι!

Φυσικά Χριστίνα θα φαίνεται ως ατύχημα!

Άντεεε περιμένουμε την συνέχειααααααα!!!!

Σας ευχαριστώ!!!

Μάνια: νομίζω πως συμφωνούμε όλοι ότι ένα γα...ργάλημα τους χρειάζεται!
Ναι, υπάρχει κάτι μυστικό στην αποθήκη. Αλλά δεν είναι κάποιος που κρύβεται μέσα. Είναι πράγματα.

Μαρία: Για πες μου τη θεωρία σου; Τι είναι;

Εντάξει, αφού θα φαίνεται σαν ατύχημα, τότε να το κάνεις!

Η συνέχεια σύντομα... νομίζω.

ναι ε...?χμ για πραγαμα ηθελα να πππω αλλα αλλιως το εθεσα.....
εμ κανα βιβλιο θα ειναι η κανα φυλακτο ετσι?

ναι θελουμε την συνεχειααααα...!^_^

Θα το βάλω σε σπόιλερ για τυχόν αν κάποιος δεν θέλει να το δει...:Ρ

Ωραία έτσι να κάνουμε και όποιος θέλει ας συμμετάσχει...:Ρ

Σπόιλερ:

Μάνια: ναι, καλά τα πας! Βιβλία είναι

Μαρία:

Σπόιλερ:

χα το ηξερα και αν δεις πως μεσα απο αυτα τα βιβλια θα αρχισουν πολλες περιπετεις...γιανα ανακαλυψουν τι ειναι...!!!!!!!!!!!!

Σπόιλερ:

Εμμ εγώ θέλω να βγουν αδερφές στο τέλος οι κοπελούδες

Θα ανακαλύψουν κάποια πράγματα, αλλά όχι ακριβώς τι είναι.

Και δε θα βγουν αδερφές. Δε γράφω μεξικάνικο! :Ρ

αα ε κοντα επεσα...:P

Περιμενωω την συνεχεια....^_^

Δεν είπα να γίνει μεξικάνικο! Απλά θα ήτανε ωραίο να είχανε συγγένεια! :Ρ

Χαχα μ άρεσε όπως το έγραψες πάντως!:Ρ

Δεν είχα σκεφτεί να βάλω συγγένεια μέσα και δεν νομίζω να κάνει τίποτα για την υπόθεση.

Δεν πειράζει και έτσι ωραία είναι!
(Μην κάνεις ότι σου λένε! )

Για πότε η συνέχεια;

Δεν κάνω ό,τι μου λένε...

Η συνέχεια σύντομα. Από Δευτέρα ή Τρίτη ίσως.

Έτσι μπράβο!

Ωωω ωραία περιμένουμε!!

Σπόιλερ:

Άντε να δούμε τι υπάρχει μες στην αποθήκη πριν γεννήσουμε όλες τρίδυμα και τετράδυμα xD