Το Κόκκινο Μυστικό

Πολύ όμορφη η συνέχεια σου! ^^

Ωραία η συνέχεια Ό, τι είπα στην Λία, ωστόσο, ισχύει και για σένα: έχεις κάποια λαθάκια και το κείμενό σου θα ήθελε περισσότερη προσοχή. Α, επίσης, κάτι εξίσου σημαντικό: μην χρησιμοποιείς τον όρο ''βρικολακίνα'' Δεν είναι chic, πως το λένε; :P

Ελα περιμενουμε...

Λία μάλλον το Σάββατο θα το ανεβάσω

Ωραια θα περιμενουμε!

Μια χαρα ειναι απλα εχει πολλες τελείες και σχεδον πουθενα κομματα και μετα απο τις τελειες λες συνηθως η Αλινα εκανε αυτο...η Αλινα...η αλινα...κ.τ.λ
Ειναι ωραια η συνεχεια απλα σου τα λεω αυτα για να τα πας τέλεια στο επομενο κεφαλαιο

Στα ειπα φιλικα αυτα!
Και περιμενω συνεχεια

Συμφωνώ σε όσα είπε η Λία και περιμένω συνέχεια

Κεφάλαιο 6
Το βαρύ σκοτάδι έπεσε νωρίς.Έξω είχε τρομερη παγωνιά.Απο το κρύο που είχε έξω δεν υπήρχε ψυχή.Η επιστροφή είχε προκαλέσει αναστάτωση στον κόσμο της Αλίνας.Ο Άντριου πάλι ήθελε να της εξηγήσει πάρα πολύ ότι έχει πια μετανιώσει.Η Αλίνα ήτανε παγωμένη απέναντι του.Έτσι και αλλιώς έτσι ήτανε πάντα.Αλλά πρός τα έξω, προσπαθούσε να φαίνεται πιο ''ζεστή'',αν και ποτέ δεν ήταν καταβάθος.
''Λοιπόν;'' άρχισε την συζήτηση εκείνη πρώτη με την καρδιά της να χτυπάει σαν τρελή.
''Ξέρεις,ήρθα εδώ για να σου πώ ότι θέλω να είμαι μαζί σου.''της απάντησε.
''Μάλιστα.Πρώτα έδωσες τις πληροφορίες μας και ύστερα γυρνάς εδώ και μου λές ότι θές να είσαι με το μέρος μου.Τέτοιο θράσος!'' είπε με θυμό.
''Αλίνα!Δεν ξέρω αλλά η φωνή σου και ότι περιστρέφεται γύρω απο εσένα με κάνει να νιώθω ζωντανό.''απάντησε παίρνοντας μία βαθιά ανάσα και περιμένοντας να ακούσει την Αλίνα.
''Μάλιστα!Τελίωσε;'' είπε με καχυποψία.
''Τι να τελιώσει;''απάντησε με απορία στα μάτια του.
''Μην κάνεις πώς δεν καταλαβαίνεις Άντριου.Με το παραμύθι σου εννοώ.Όλα αυτά τα δήθεν νιώθω τέλια κοντά σου,μου θυμίζουν άλλους τόσους που με πρόδωσαν στο παρελθόν.Και πές μου γιατί να πιστέψω έναν κυνηγό,που μόνος του σκοπός είναι να με σκοτώσει ε;'' είπε και ένιωθε να βράζει για πρώτη φορά το παγωμένο της αίμα.
''Εάν το πάμε με αυτή την λογική τότε και εγώ γιατί να σε πιστέψω; Γιατί να πιστέψω μία βρικόλακα;'' απάντησε με ανεβασμένο αυτήν την φορά τον τόνο της φωνής του.
''Δεν σου ζήτησε κανείς να έρθεις!Μόνος σου ήρθες.Δεν ζήτησα την βοήθεια σου.''απάντησε με χαμηλότερο τον τόνο της φωνής του.
''Κοίτα,δεν ήρθα για να μαλώσουμε εντάξει;Σε παρακαλώ.Θέλω να σε βοηθήσω και σένα και την Μελίσσα!'' είπε με προμήθεια στα μάτια του.
''Την Μελίσσα να την αφήσεις απ' έξω.Εγώ μόνο την προστατεύω κατάλαβες;Και τώρα φύγε!Δεν δέχομαι την βοήθεια σου!'' απάντησε με το βλέμμα καρφωμένο πάνω του.

Μετά απο λίγα λεπτά ο Άντριου εξαφανίστηκε.Η Αλίνα κατέβηκε κάτω.Οι γονείς της φτιάχναν χάρτινα στολίδια μαζί με την Μελίσσα.Όλα έδειχναν καλά.Η Αλίνα όμως όχι και τόσο.Κάθε Χριστούγεννα τα παιρνούσε μόνη και απόμακρη απο όλους.Οι γονείς της κάποια φορά την είχαν πάει και σε έναν ψυχολόγο.Όμως ο ψυχολόγος δεν βρήκε κάτι που να μην είναι φυσιολογικά.Η Αλίνα ήθελε να τελιώσουν όλα.Και το σχολείο.Τελευταία χρονιά άλλοστε.Μετά κολέγιο.Η Αλίνα άφησε τις σκέψεις και κατέβηκε τα σκαλιά.
''Αλίνα έλα να μας βοηθήσεις.'' της είπε ο πατέρας της.
''Μπαμπά ειλικρινά ,θα το ήθελα πολύ αλλά δεν μπορώ.'' απάντησε.
Ο πατέρας της χωρίς να μιλήσει συνέχισε να φτιάχνει χάρτινα στολίδια.Η Αλίνα έβαλε το χοντρό της μόβ πλατό και βγήκε έξω.Το κρύο ήταν απίστευτο.Κανένας δεν υπήρχε.Η Αλίνα δεν καταλάβαινε και πολλά απο το κρύο.Αλλά ,για να μην ''γεννηθούν'' σκόρπια ερωτήματα και απορίες έβαλε το παλτό της.Καθόταν έξω για μερικά λεπτά παγωμένη ουσιαστικά και αμίλικτη.Σαν άγαλμα.Καθόταν εκεί πέρα.Σκεφτόταν όλα αυτά που της έλεγε ο Άντριου.Φοβόταν πολύ.Όχι τόσο για εκείνη για τα πάντα.Όλα αυτά που συνέβεναν και που πρόκειτε να συμβούν.Είχε ένα προαίσθημα για κάτι κακό.Μετά απο λίγο άφησε αυτές τις κακές σκέψεις και μπήκε μέσα στο σπίτι.Ανέβηκε πάνω και ξάπλωσε στο κρεβάτι.Μετά απο λίγη ώρα αποκοιμήθηκε.Ξαφνικά βλέπει ένα φώς στα μάτια της.Ένας φώς να έρχεται καταπάνω της.Η Αλίνα σηκώνεται και τρέχει,τρέχει δίχως να βλέπει προς τα πού πάει και που πατάει.Ξαφνικά υπάρχει μία λακούβα και εκεί πέφτει μέσα.Ξαφνικά ξυπνάει ιδρωμένη.Αυτός ήτανε ένα τρομερός εφιάλτης για την Αλίνα.Η ώρα ήταν μία ακριβώς κιόλας.Μα καλά πόση ώρα κοιμήθηκε;Κατέβηκε κάτω και άνοιξε την βρύση.Έβαλε ένα δροσερό ποτήρι νερό και ήπιε.Έπινε ασταμάτητα.Τόσο ζωντανός ο εφιάλτης της.

Ανέβηκε αμέσως μετά πάνω και ξάπλωσε πάλι.Έβαλε την κουρδιστή μπαλαρίνα της να παίζει με την γλυκιά μελωδία ,που απο μικρή είχε μάθει να ακούει.Σαν κουταβάκι ήταν και εκείνη.Είχε μάθει σε μία μελωδία απο μικρή.Ποτέ όμως δεν χόρεψε σε αυτόν τον ρυθμό αφού σταμάτησε το όνειρο της νωρίς.Αυτό το πάθος για το μπαλέτο το είχε απο μικρή.Απο τότε που θυμάται αναμνήσεις.Αλλά όλα σταμάτησαν ξαφνικά όταν έκλεισε τα δεκαπέντε και η ζωή της οριστικά άλλαξε πορεία δίχωνς να το θελήσει.Και μαζί με την ξαφνική στροφή χάθηκε και ένα ταλέντο.Όχι μόνο ένα ταλέντο αλλά και ένα όνειρο.Αυτή ήταν η δύστυχη ζωή της.Απο τότε.Στα δεκαπέντε σταμάτησε και η ευτυχία της αλλά και η ζωή της.Η Αλίνα άφησε τις σκέψεις της και έκλεισε τα μάτια της.

Ο ήλιος ''αγκάλιασε'' με τις χρυσαφένιες του ακτίνες τις κορυφές των βουνών.Η Αλίνα ξύπνησε απο το ξυπνητήρι της.Σηκώθηκε αλλά αμέσως μετά ξάπλωσε αφού σκέφτηκε ότι δεν έχει σχολείο μιάς και είναι γιορτές.Η Αλίνα κάθισε και έβλεπε το ταβάνι.Για λίγα λεπτά μόνο.Μετά σηκώθηκε απότομα και πήγε τουαλέτα.Η πολύ σκέψη μάλλον την πείραξε.Άρχιζε να νιώθει εντελώς αδύναμη.Και δεν καταλάβαινε το γιατί.Πρώτη φορά δεν μπορούσε να κάνει την αδυναμία της δύναμη.Συνήθως δεν ένιωθε έτσι.Πρώτη φορά.Αλλά σκέφτηκε ότι θα ήταν απο την πολύ σκέψη για όλα όσα γίνοντουσαν τριγύρω της.Άλλαξε αμέσως και κατέβηκε κάτω.Η ώρα ήταν οκτώ.Πολύ νωρίς.Μα τι είχε πάθει.Κανένας στο σπίτι οι γονείς της ,της είχαν αφήσει ένα σημείωμα ότι έφυγαν για ψώνια με την Μελίσσα.Ο πατέρας της ακόμα δούλευε ,ακόμα και γιορτές.Ήταν μόνη στο σπίτι.Άνοιξε την τηλεόραση και πήγε στην κουζίνα.Άνοιξε το ψυγείο και έβγαλε ένα φρέσκο μπουκάλι γάλα.Αμέσως μετά πήγε στο μικρό ξύλινο ντουλαπάκι και άνοιξε το μικρό πακετάκι με τα σκολατένια μπισκότα.Έβαλε το φρέσκο γάλα στο ποτήρι και το σοκολατένια μπισκότα στο πιατάκι.Πήρε το μικρό της πρωινό και κάθισε μπροστά στην τηλεόραση.

Έβαλε το κανάλι με τα παιδικά και άρχιζε να γελάει.Είχε κάτι καιρούς να τα δεί.Εκτός απο ότι βλέπει την Μελίσσα να βλέπει συνεχώς παιδικά.Η Αλίνα κάθισε και είδε λίγο αλλά αμέσως μετά βαρέθηκε.Δεν της άρεσαν τώρα πιά.Και δεν ήθελε να την πιάσει η μητέρα της βλέποντας παιδικά.Ούτε και η Μελίσσα.Θα γελάγανε οπότε άλλαξε πρόγραμμα.Άλλοστε δεν της αρέσανε και πολύ.Τα είχε βαρεθεί πιά.Απλώς μόνο για την πλάκα.Ξαφνικά κάτι άκουσε στην πόρτα.Έναν δυνατό θόρυβο.Σηκώθηκε και πήγε να ανοίξει να δεί ποιός είναι.Έπιασε το χερούλι και άνοιξε την πόρτα.

Ωχ! Ποιος είναι? ΠΟΙΟΣ???????????????
Ωραία η συνέχεια...

Σε ευχαρηστώ
Θα σου αποκαλύψω στο επόμενο κεφάλαιο

Ωραία περιμένω, ελπίζω σύντομα!

Εντάξει

Είχες κάποια εκφραστικά λάθη, όπως επίσης και το απόλυτο λάθος που μπορεί να υπάρξει:
Οι βρικόλακες δεν πίνουν νερό. Είναι άγραφος κανόνας αυτός :P

Περιμένω να δω ποιος βαράει τις πόρτες με το έτσι θέλω -.-

Αλήθεια;;;;;;
Αχ δεν το ήξερα
Σε ευχαρηστώ που μου το είπες

Ναί είδες;Ενοχλητικοί άνθρωποι :P -.-

Δεν έχεις δει που, όσοι ισχυρίζονται ότι είναι ''φύσει βρικόλακες'' (death!) δεν πίνουν καθόλου νερό; Γενικότερα, όλοι οι βρικόλακες έχουν ένα ''θεματάκι'' με το νερό. Αν, υποτίθεται, έπιναν νερό, ο οργανισμός τους (δεδομένου ότι είναι κλινικά νεκροί) δεν θα μπορούσε να το αξιοποιήσει κατάλληλα, με αποτέλεσμα να τους πέσει σαν ''βαρίδι'' στο στομάχι (σκέψου σαν αυτούς που έχουν δυσανεξία στην λακτόζη, π.χ. Κάπως έτσι)

Τίποτα καλέ. Τώρα το ξέρεις και δεν θα το κάνεις λάθος από 'δω και πέρα

Για να δούμε για ποιους ενοχλητικούς ανθρώπους πρόκειται (σύντομα, θέλω να ελπίζω )

Αααα ναίιιι
Εντάξει πάλι καλά που μου το είπες
Ναί θα είναι σύντομα

Σύντομα; Πόσο είναι αυτό το σύντομα; Αργεί; :Ο

Πολύ ωραία η συνέχεια! :Ρ

Ελπίζω να μάθω και εγώ σύντομα ποιος ήτανε αυτός!:Ρ

Όχι δεν αργεί αύριο θα μπεί η συνέχεια και σε αυτή την ιστορία.

Αυτό το αύριο δηλαδή θα μας φέρει πολλά;

Εντάξει περιμένουμε!

Κεφάλαιο 7

Το πρόσωπο της είχε πάρει έκφραση τρόμου.Τα μάτια της άλλαξαν χρώμα και απο καστανά έγιναν κόκκινα.Η Αλίνα περπάτησε την αυλή του σπιτιού για να δεί ποιός είναι έξω και κάνει αυτό τον ενοχλητικό θόρυβο.Ο αέρας έγινε δυνατός,τόσο που τα μαλλιά της Αλίνας πήγαιναν σαν τα φθινωπορινά φύλλα.Η καρδιά της χτυπούσε πολύ δυνατά.Ξαφνικά άκουσε έναν θόρυβο απο το πίσω μπαλκόνι και έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.Έφτασε και είδε τον Άντριου εκεί.
''Εσύ εδώ;Τι κάνεις;Φύγε αμέσως!'' του είπε με θυμό.
''Αλίνα πρέπει να σου μιλήσω είναι σοβαρό!Κινδυνεύεις!'' της είπε με τεράστια ειλικρίνια στο βλέμμα του.
''Τι πράγμα;'' του είπε με καρφωμένα τα μάτια της επάνω του.
''Πρέπει να φύγεις Αλίνα.Το ίδιο και η Μελίσσα το συντομότερο δυνατό!Θα σου εξηγήσω εάν με αφήσεις.Σε παρακαλώ.'' της είπε ικετευόντας την να τον αφήσει να της εξηγήσει.
''Πέρασε μέσα γρήγορα.'' του είπε.

Ο Άντριου μπήκε μέσα γεμάτος φόβο.Πρώτη φορά τον έβλεπε έτσι.Ήταν πολύ χλωμός,πιο χλωμός και απο την Αλίνα.Ανεβήκαν τα ξύλινα σκαλιά μαζί και πήγαν στο δωμάτιο της Αλίνας.
''Τι συμβαίνει;'' του είπε με αγωνία στο πρόσωπο της.
''Οι Ασλέμι έρχονται για σένα και την Μελίσσα.Το αποφάσισαν στο χθεσινό συνέδριο που έκαναν.Ήμουνα εκεί Αλίνα και τα άκουσα όλα.Μπορώ να σε βοηθήσω να φύγεις απο εδώ.Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.Θα σε σκοτώσουν και εσένα και την Μελίσσα,αποφάσισαν να σας βγάλουν μιά και καλή απο την μέση.Και αυτή την φορά δεν κάνουν πλάκα.'' της είπε λαχανιασμένος απο την αφήγηση του στην Αλίνα.
''Τι;Όχι!Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.Και πώς ξέρω ότι θες όντως να με βοηθήσεις;Είσαι ένας και εσύ απο τους βοηθούς των Ασλέμι.Δεν ξέρω αν μπορώ..'' του είπε δίχως να προλάβει να πεί κουβέντα.
''Αλίνα μην είσαι τόσο δύσπιστη!Σου λέω την αλήθεια δεν σου κάνω πλάκα.Μιλάω σοβαρά.Αν με είχες ακούσει την προηγούμενη φορά και δεν με έδιωχνες ίσως τώρα να μην είσουνα σε αυτή την θέση τώρα!''της είπε προσπαθώντας να την πείσει.
''Δεν ξέρω.Και τι θα πώ Άντριου στους γονείς μου;Πώς,πώς θα φύγω;'' είπε ξεσπώντας σε κλάματα.
''Μην ανυσυχείς Αλίνα θα βρούμε έναν τρόπο!Πρέπει όμως να με πιστέψεις πρώτα.'' της είπε παρηγορόντας την.
''Εντάξει.Θα ετοιμάσω έναν μεγάλο σάκο και θα πάρω ύστερα την Μελίσσα.'' του είπε και αμέσως μετά σηκώθηκε απο την καρέκλα για να ετοιμάσει τον σάκο.
''Ετοίμασε την γρήγορα.Στους γονείς σου θα μιλήσω εγώ.'' είπε με μυστήριο στα μάτια του.


Η Αλίνα ετοίμασε γρήγορα τον μεγάλο σάκο.Η μητέρα της και η Μελίσσα γύρισαν σπίτι.Ο Άντριου πήγε κάτω για να μιλήσει με την μητέρα της.Εκείνη συνέχισε να ετοιμάσει τον σάκο.Πήρε όσα ήθελε.Έκλεισε με το φερμουάρ τον τεράστιο σάκο και μόλις πήγε να κατεβεί ο Άντριου στεκόταν στην πόρτα της.
''Τι έγινε με την μητέρα μου;'' τον ρώτησε.
''Μην ανυσηχείς.Όλα είναι εντάξει με αυτό το θέμα.'' της απάντησε.
''Τι της είπες;'' τον ξαναρώτησε.
''Δεν έχει σημασία.Την έπεισα και θα σε αφήσει.Πρέπει να φύγουμε οι Ασλέμι θα έρθουν αύριο για σένα.'' της είπε και τον έκοψε κρύος ιδρώτας στο πρόσωπο.
Ο Άντριου έφερε το μεγάλο μαύρο τζίπ.Η Αλίνα πήρε την Μελίσσα και την έβαλε στο πισω κάθισμα μαζί με τον μεγάλο σάκο.Αμέσως μετά μπήκε στο μπροστινό κάθισμα.Ο Άντριου πάτησε γκάζι και έφυγαν.
''Που θα πάμε;'' τον ρώτησε κοιτώντας έξω απο το παράθυρο.
''Κάπου,κάπου που θα είμαστε ασφαλείς.'' της είπε βλέποντας τον δρόμο.


Η διαδρομή είχε κρατήσει πάνω απο μία ώρα.Η Μελίσσα είχε αποκοιμηθεί μαζί με ένα μικρό αρκουδάκι.Η Αλίνα κοιτούσε σε όλη την διαδρομή έξω απο το παράθυρο.Ξαφνικά γύρισε πρός το μέρος του Άντριου.
''Σε ευχαρηστώ.'' του είπε με χαμόγελο.
''Παρακαλώ.Ίσως εάν με είχες ακούσει νωρίτερα να μην είχαν γίνει τα πράγματα έτσι αλλά δεν πειράζει.'' της είπε.
''Συγνώμη που δεν σε πίστεψα.Απλώς,έχω περάσει πολλά και δεν πιστεύω εύκολα.Μου έχουν πεί ψέματα πολλοί.Και ειδικά αν έχεις έναν Ασλέμι να σου λέει ότι θα σε βοηθήσει είναι λίγο δύσκολο να το πιστέψω.'' του είπε παίρνοντας μία βαθιά ανάσα.
''Κάνεις λάθος.Δεν είμαι Ασλέμι ένας βοηθός είμαι των Ασλέμι.Δεν έχω το ίδιο αίμα με αυτούς.'' της είπε.
''Ναί αλλά δουλεύεις γι αυτούς.'' του είπε.
Μετά απο λίγο επικράτησε η σιωπή.Κανείς δεν μιλούσε.Μετά απο λίγα λεπτά έφτασαν σε ένα τρομαχτικό σπίτι.Ήταν τεράστιο.Ο Άντριου ξύπνησε την Μελίσσα.Η Αλίνα βγήκε έξω και το είδε τρομαγμένη.
''Που εδώ θα μείνουμε;'' του είπε.
''Έλα.Φτάσαμε.'' της είπε κρατώντας το χέρι της Μελίσσας.

Σπόιλερ:

Το μέρος αυτό φαίνεται πολύ...ωραίο. Σαν παιδική χαρά ένα πράγμα: τόσο, μα τόσο ευχάριστο xD

Ερώτηση: Οι γονείς πως γίνεται να μην ξέρουν για την Αλίνα και την Μελίσσα; Καθαρόαιμοι βρικόλακες δεν υποτίθεται ότι είναι; Αυτό σημαίνει ότι είναι γεννημένοι βρικόλακες, όχι δημιουργημένοι (γιατί, αν είναι καθαρόαιμοι, ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ να μην το ξέρουν και οι γονείς!)

Επίσης, εντάξει, την Μελίσσα να το καταλάβω ότι θέλουν να την σκοτώσουν. Την Αλίνα πάλι για ποιον λόγο;