Κυνηγώντας το Σκοτάδι

κακια

αλλα μαγαπας

δυστυχως ναι. αλλα μου κανεις την ζωη κολαση...
ωραια κολλητη διαλεξα...

μην μας το κανεις αυτο!σκεψου εμας τους φαν σου!!!ελα τωρα!! σ'αγαπαμεεε...κοβουμε φλεβα για παρτι σου!!

Άντε γράφε και άσε τις απειλές! Άκους εκεί σε ένα χρόνο κεφάλαιο!

ελα μου ντε... αλλιως... υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες

Και τα πορτοκάλια θα τα πάρουμε και θα της τα φάρουμε στο κεφάλι!

Raven έγραψε:

Και τα πορτοκάλια θα τα πάρουμε και θα της τα φάρουμε στο κεφάλι!

πότε έχει καινούριο κεφάλαιο????

Ποτέ, κατά πως φαίνεται -.-

Πανελλήνιες παιδί μου, τι νόμιζες:Ρ

Ααα...Σόρρυ, δεν το ήξερα. Καλή επιτυχία της εύχομαι (και δεν πειράζει, ας ψοφήσουμε εμείς από την αγωνία, αρκεί να περάσει εκεί που θέλει ^.^ )

Κυνηγοντας το Σκοταδι......
Ωραιος τιτλος και ακομα ποιο ωραια ιστορια!

ερχεται η συνεχεια.......


νομιζω......

Να μη νομίζεις! Να έρχεται!

Να έρθει, να έρθει!

χα00χα0χ0α...... οκ οκ... θα βαλω τα δυνατα μου

Βάλτα! Αν θες σου δίνουμε και ένα χεράκι! :Ρ

Βάλτα, βάλτα μας έλειψε πολύ η ιστορία σου!

επιτέλους θα διαβάσουμε την συνέχειαα!!!

Αν θα αργήσεις να βάλεις καινούριο κεφάλαιο στην άλλη ιστορία σου (Βιασμένες ψυχές) τουλάχιστον βάλε εδώ καινούριο κεφάλαιο. ανυπομονώ να δώ τη θα γίνει με τη Νίνα μιλάμε πεθαίνω απο την αγωνία.

ποια θα κανει την γραμματεα μου γιατι εγω βαριεμαι να γραφω???

ασε π μου ηρθε ιδεα για νεα ιστορια αλλα πρωτα πρεπει να τελειωσω αυτες τις 2

αντε εγραψα...

Κεφάλαιο 19ο



Όπως το περίμενα. Ο Ντάρεν δεν ήταν σπίτι. Κοιτούσα το κρεβάτι του, το οποίο είχε το χάλι του. Τα σεντόνια ήταν πεταμένα στο πάτωμα και πάνω τους υπήρχαν λεκέδες από μπύρες και πολλά μπουκάλια μπύρας, άδεια φυσικά. Το δωμάτιο του μύριζε μπύρα και τσιγάρα. Πάνω στο γραφείο του υπήρχαν κι άλλες τρανές αποδείξεις, άδεια μπουκάλια και ένα τασάκι γεμάτο γόπες. Οι κουρτίνες ήταν κλειστές, δεν έκανα καν τον κόπο να ανοίξω το παράθυρο για να αεριστεί λίγο το δωμάτιο. Ήταν πρωί, είχε ήλιο, δεν ήταν καλή ιδέα. Στράφηκα πάλι στην όψη του δωματίου, το οποίο είχε δει και καλύτερες μέρες. Η καρέκλα του γραφείου του ήταν σπασμένη στα δύο, το πάτωμα κόλλαγε από την χυμένη μπύρα και ήταν γεμάτο από ρούχα, δικά μου ρούχα και δικά του. Έσμιξα τα φρύδια μου, γιατί τα είχε πετάξει στο πάτωμα? Θα έλεγα ότι ή είχε μερικές καυτές νύχτες άγριου σεξ με καμιά άγνωστη ή είχε θυμώσει που εξαφανίστηκα. Πιο πολύ πίστευα ότι ήταν το πρώτο.
Περίμενα αρκετή ώρα στο δωμάτιό του, είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και ήξερα ότι από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιζόταν, πιθανόν με καμιά κοπέλα από αυτές του δρόμου. Άκουσα την εξώπορτα να ανοίγει και να κλείνει και βήματα να κατευθύνονται προς το δωμάτιο. Ήρθε!
Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό αλλά εμένα δε με πείραζε, έβλεπα και χωρίς φως. Ήταν μία από τις καινούργιες δυνατότητες που είχα ως βρικόλακας. Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο Ντάρεν ο οποίος έριξε το γυμνασμένο κορμί του στο κρεβάτι.
‘ Επιτέλους, είχα αρχίσει να βαριέμαι.’ είπα χωρίς να κουνηθώ από την σκοτεινή γωνία που είχα κρυφτεί για να τον υποδεχτώ. Εκείνος πετάχτηκε όρθιος και άρχισε να ψάχνει με τα μάτια του στο σκοτάδι για να με δει, η ανθρώπινη όραση του όμως δεν τον βοηθούσε ιδιαίτερα.
‘ Νίνα?’ ρώτησε χωρίς να πιστεύει ότι όντως ήμουν εκεί. Θα έλεγα ότι νόμιζε πως είχε παραισθήσεις αλλά δεν ήταν ούτε μεθυσμένος ούτε φτιαγμένος. Ήξερα καλά πότε ήταν και τώρα ήταν νηφάλιος. Είχα φτιαχτεί αρκετές φορές μαζί και μετά κάναμε σεξ μέχρι το πρωί που πέφταμε ξεροί για ύπνο και όταν ξυπνούσαμε αδειάζαμε το ψυγείο. Χαμογέλασα λίγο στην ανάμνηση των μερών που ήμασταν αγαπημένοι. Ευτυχώς που ήταν σκοτεινά και δεν μπορούσε να με δει να χαμογελάω σαν ηλίθια μόνη μου. Τώρα που ήμουν βρικόλακας όλα μου τα αισθήματα είχαν μεγαλώσει. Αυτό που κάποτε ονόμαζα θαυμασμός για τον Ντάρεν ήταν τελικά έρωτας, τον αγαπούσα αλλά τον μισούσα κιόλας για αυτό που μου έκανε στο ραντεβού μας.
‘ Περίμενες κάποια άλλη μήπως και στο χάλασα?’ κατάφερα να πω παρά την μεγάλη μου επιθυμία να τρέξω στην αγκαλιά του και να τον φιλήσω. Μου είχε λείψει! Τα έβαλα με τον εαυτό μου που ήμουν τόσο ευάλωτη όταν ήμουν κοντά του. Διέκρινα μια κίνηση στο σκοτάδι. Ο Ντάρεν διέσχιζε το δωμάτιο για να βρει το φως. ‘ Μη! Καλύτερα είναι στο σκοτάδι.’ είπα γιατί είχα μετανιώσει για την εμφάνισή μου. Έπρεπε όσο τον περίμενα να κάνω ένα μπάνιο και να ντυθώ με καθαρά ρούχα. Αυτά είχαν λερωθεί με αίμα και μύριζα θάνατο. Εκείνος όμως δεν με άκουσε και άνοιξε το φως για να δει που ήμουν. Το φως με τύφλωσε αρχικά και έκανε τα μάτια μου να τσούξουν, εδώ και τρεις μέρες δεν έβγαινα στο φως του ήλιου γιατί φοβόμουν μη καώ. Είχα βρει μία παλιά σκοτεινή και εγκαταλελειμμένη αποθήκη και τα πρωινά κρυβόμουν εκεί. Όταν τα μάτια μου συνήθισαν στο φως γύρισα διστακτικά και τον κοίταξα. Η ανάσα μου κόπηκε και ένιωσα τα πόδια μου να κάνουν βήματα προς εκείνον αλλά ήμουν καρφωμένη στην θέση μου. Εκείνος με κοιτούσε έκπληκτος, προφανώς είχα το χάλι μου. Η σιωπή του με τρέλαινε, δεν ήξερα τι να κάνω, δεν ήξερα τι σκεφτόταν εκείνος.
’ Νόμιζα ότι είχα παραισθήσεις και άκουγα την φωνή σου.’ έκανε μερικά βήματα μπροστά για να έρθει πιο κοντά μου. ’ Πού ήσουν? Γιατί δεν ήρθες σπίτι? Ανησύχησα. Σε έψαχνα παντού.’ ήταν φανερός ο πανικός του και η ανακούφισή του τώρα που είδε ότι είχα γυρίσει σε εκείνον και ήμουν ζωντανή, όσο ζωντανός μπορεί να είναι ένας βρικόλακας δηλαδή.
’ Γιατί να έρθω πίσω? Με είχε αντικαταστήσει ήδη με εκείνη την κοπέλα στο εστιατόριο!’ είπα νευριασμένη. Είχα αρχίσει να τα παίρνω που μου θύμισε εκείνη την εξευτελιστική βραδιά. Ήθελα να τον πνίξω αλλά και να τον φιλήσω, να πέσω στην αγκαλιά του και να κλάψω και να τον παρακαλέσω να μη με αφήσει.
’ Τι είναι αυτά που λες? Δε σε αντικατέστησα με καμία. Εκείνη η κοπέλα μου έδωσε τον αριθμό της και εγώ τον πήρα, αυτό δεν θα το αρνηθώ αλλά δεν τον ήθελα γιατί έχω εσένα. Δε μπορεί καμιά κοπέλα σε όλο τον κόσμο να σε αντικαταστήσει. Μόνο εσένα έχω στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Δεν έχεις ιδέα τι πέρασα αυτές τις τρεις μέρες που έλειπες. Σε έψαχνα στους δρόμους, τηλεφώνησα σε νοσοκομεία, στην αστυνομία, παντού!’ η φωνή του ήταν δυνατή, είχε θυμώσει που είχα εξαφανιστεί χωρίς να δώσω σημεία ζωής. Το έβλεπα στο βλέμμα του ότι έλεγε την αλήθεια. Δεν ήξερα τι να του πω. Έμεινα να τον κοιτάω ενώ εκείνος με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω με ένα βλέμμα αγωνίας, αναρωτιόταν τί μου συνέβη και είχα αυτά τα χάλια. Τόσο χάλια ήμουν?
’ Τί σου συνέβη? Γιατί έχεις αίμα πάνω σου? Χτύπησες? Να πάμε στο νοσοκομείο’ είχε αρχίσει να παραληρεί.
’ Είμαι εντάξει, δεν είναι δικό μου το αίμα.’ τα φρύδια του ενώθηκαν καθώς προσπαθούσε να καταλάβει τι έγινε αυτές τις τρεις μέρες που έλειπα. Έπειτα αναστέναξε και με αγκάλιασε λέγοντάς μου ότι ήταν χαρούμενος που ήμουν εκεί. Τον αγκάλιασα και εγώ σφιχτά. Η μυρωδιά του με είχε συνεπάρει, μύριζε τόσο όμορφα που δεν ήθελα να με αφήσει ποτέ. Έκανε να με φιλήσει, τα χείλη ακούμπησαν απαλά τα δικά μου. Ήταν ένα απαλό φιλί όταν ξαφνικά μου ήρθε η ανάγκη να τον δαγκώσω, άκουγα τους χτύπους την καρδιάς του και το αίμα του να κυλάει αρμονικά στις φλέβες του. Πετάχτηκα στην άλλη άκρη του δωματίου αφήνοντάς τον να με κοιτάει έκπληκτο ενώ εγώ προσπαθούσα να βρω την αναπνοή μου. Τα μάτια μου έκαιγαν και ένιωθα να ξετρυπώνουν από τα ούλα μου δύο θανατηφόροι κυνόδοντες που ήθελαν αν τρυπήσουν την τρυφερή σάρκα του και να γευτούν το γλυκό αίμα του.
‘ Νίνα, τί σου συμβαίνει?’ με κοίταζε τρομαγμένος.
‘ Ντάρεν, πρέπει να σου πω κάτι.’

Μου πήρε πολύ ώρα να του εξηγήσω τι μου συνέβη όταν έφυγα από το εστιατόριο και τί έκανα αυτές τις τρεις μέρες. Εκείνος με κοιτούσε κατάπληκτος μη μπορώντας να πιστέψει στα αφτιά του, αναγκάστηκα να του δείξω το τρομακτικό πρόσωπο ενός βρικόλακα για να με πιστέψει αφού ήδη είχε αρχίσει να νομίζει ότι ήμουν φτιαγμένη. Στην έκφραση του υπήρχε και θυμός που άφησα τον εαυτό μου να πάει σε εκείνο το μπαρ και να πιει τόσο πολύ που παρασύρθηκε από έναν άγνωστο στις τουαλέτες. Τέλος, με αγκάλιασε σφιχτά και μου ψιθύρισε πως όλα θα πάνε καλά και ότι ποτέ δε θα με αφήσει. Ακόμα κι αν μου άρεσαν τα λόγια που έλεγε, τα οποία ήταν αλήθεια και τα εννοούσε με όλη του την καρδιά, ακόμη δε μου είχε πει σ’αγαπώ. Ο τρόπος του, τα χάδια του, το βλέμμα του και τα λόγια του μου το έδειχναν, το ήξερα ότι με αγαπούσε αλλά εγώ ήθελα να το ακούσω από εκείνον. Το είχα ανάγκη.





‘Όλα έγιναν όπως διατάξατε κύριε. Άλλαξε.’ είπε χαμογελώντας ο άντρας αυτάρεσκα στο αφεντικό του. Ο άντρας που καθόταν στην μεγάλη πολυθρόνα χαμογέλασε συνωμοτικά και έτριψε το πιγούνι του περιμένοντας την συνέχεια.
‘ Τώρα αρχίζουν όλα.’ είπε και γύρισε στο σκοτάδι.