Vampirisious-Book 1

πολυ λιγη!!..να τοση!

τοση δα μικρουλα... το πολυ μεχρι μεθαυριο!

Alright, ladies...Θα το έχω υπόψη μου

αυτοοο να κανεις!

σωστα!

τέλειο το κεφάλαιο .Όσο για την Τζέιν, απλά θέλω να την πνίξω επειδή ειναι ηλίθια

Θα συμφωνήσω σε αυτό

Λοιπόν, my ladies, μετά από συνεχείς πιέσεις φιλελεύθερες συζητήσεις και σπάσιμο νεύρων γόνιμο διάλογο, ορίστε το επόμενο κεφάλαιο -.- :P

Κεφάλαιο 32ο

''Ποιοι είναι εδώ;'' ρώτησα, νιώθοντας την ανάσα μου να κόβεται. Εκείνη δεν έδειχνε διατεθειμένη να δώσει εξηγήσεις.
''Δεν έχουμε καιρό για εξηγήσεις'' είπε, κάπως απότομα και κοφτά εκείνη ''Το σίγουρο είναι ότι είναι πολλοί...πάρα πολλοί. Και όλοι ήρθαν για σένα'' Αυτό κορύφωσε την αγωνία και την ανησυχία μου, ωστόσο, προσπάθησα να αλαφρύνω λίγακι την ατμόσφαιρα.
''Μπορεί να θέλουν να μου ζητήσουν αυτόγραφο, μιας και έγινα τόσο διάσημη, έτσι, στα ξαφνικά'' Η έκφρασή της παρέμεινε σοβαρή.
''Θα έχεις άφθονο χρόνο να τα μοιράσεις...στον Χάρο'' είπε ξερά εκείνη.
''Συγνώμη'' είπα και το εννοούσα. Εκείνη ανησυχούσε για την ασφάλειά μου και εγώ έκανα πλάκα. Δεν ήταν και το καλύτερο που μπορούσα να κάνω. Την είδα να βγάζει μέσα από την τσάντα της διάφορα κομμάτια μετάλλου, διασκορπίζοντας τα στα πλαϊνά του νιπτήρα και άρχιζε να τα συναρμολογεί χωρίς να μιλάει. Όταν τελείωσε, με μια κίνηση, όπλισε το όπλο με μαεστρία. Ήταν ένα...
''Shotgun; Θες, όταν με στείλεις στον χάρο, να έχω και παρέα;'' Δεν μπορεί να ήθελε να το χρησιμοποιήσει σε ένα μπαρ γεμάτο κόσμο! Ένα πονηρό χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της.
''Καλή ιδέα, αλλά δεν θα ήθελα να εκθέσω ούτε τον οργανισμό μας ούτε τους ''αιματοπότες!'' Δεν θα συνέφερε κανέναν από τους δυο κάτι τέτοιο'' Το να γίνει το οτιδήποτε σε δημόσιο χώρο δεν συνέφερε κανέναν, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Έδειξε με το δάχτυλό της προς ορισμένες κατευθύνσεις ''Υπάρχουν ορισμένοι σε κάποια τραπέζια, όπου έχουν οπτική επαφή στο μπαρ και κάποιοι φυλάνε τις δυο εξόδους'' Το χαμόγελό της έγινε πιο πλατύ ''Την πίσω πόρτα την φυλάει ευτυχώς ένας και, από όσο ξέρω, άμα του το παίξεις ''μοιραία γυναίκα'' δεν σε παίρνει χαμπάρι''
''Ωραία. Και τι προτείνεις, δηλαδή, να κάνουμε;'' Μου έριξε ένα αυστηρό βλέμμα, σαν έμμεση κατηγορία που δεν το έπιανα με την πρώτη.
''Θα του αποσπάσω την προσοχή και εσύ θα τον χτυπήσεις με κάτι στο κεφάλι και θα μείνει αναίσθητος. Απλό'' Εμένα γιατί δεν μου φαινόταν και τόσο απλό;
''Και αν δεν τα καταφέρω;'' είπα με αβεβαιότητα εγώ. Εκείνη μου χτύπησε φιλικά στον ώμο και είπε με σιγουριά:
''Θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρη'' Πήρα μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να πάρω θάρρος. Η Σελέστ έβαλε το shotgun μέσα στο παλτό της και βγήκαμε έξω από τις τουαλέτες.

Προσπάθησα να γίνω ένα με το πλήθος, όσο πιο αόρατη γινόταν. Η Σελέστ έκατσε στον πάγκο με άνεση, σαν να μην συνέβαινε τίποτα και εγώ σύρθηκα αθόρυβα πίσω από τον πάγκο, όπως είχαμε συμφωνήσει. Ο Νέιθαν μιλούσε με μια όμορφη καστανομάλλα και δεν με πήρε χαμπάρι που ξεγλίστρησα από πίσω του, όχι όμως και ο Μπλέιζ. Μόλις με είδε, άφησε το ποτό που ετοίμαζε και έσκυψε, ώστε να βρισκόμαστε στο ίδιο ύψος.
''Λούνα, τι κάνεις;'' φώναξε εκείνος πάνω από την μουσική. Του έκανα νόημα να μιλήσει πιο σιγά.
''Δεν έχω χρόνο για εξηγήσεις'' Ήδη πιθανόν να υποψιάζονταν κάτι επειδή δεν με είδαν μαζί με την Σελέστ. Ο χρόνος κυλούσε απελπιστικά γρήγορα ''Άφησέ με μόνο να βγω από την πίσω πόρτα'' Η φωνή μου, όσο και αν δεν το ήθελα, ακούστηκε απελπισμένη. Ο Μπλέιζ φαινόταν να θέλει να ζητήσει εξηγήσεις, παρόλα αυτά δεν με ρώτησε κάτι. Απλώς έγνεψε καταφατικά και σηκώθηκε, συνεχίζοντας την δουλειά του σαν να μην έτρεχε τίποτα.
Η αποθήκη ήταν γεμάτη υγρασία και μυρωδιά μούχλας. Παντού τριγύρω υπήρχαν κάβες ολόκληρες ποτών, όπως και ορισμένοι ξηροί καρποί και πατατάκια για τις ποικιλίες και άλλα υλικά που δεν μπορούσα να διακρίνω μέσα στο ημίφως που επικρατούσε. Πάνω σε ένα από τους πάγκους υπήρχε μια τεράστια γκαζοτανάλια. Την άρπαξα στα χέρια μου, τα οποία ένιωθα να είναι μούσκεμα από τον ιδρώτα και περίμενα. Η Σελέστ εμφανίστηκε μετά από λίγο και μου έκανε νόημα να την ακολουθήσω. Εφόσον φτάσαμε στην πόρτα, εκείνη πήγε να την ανοίξει και εγώ έμεινα στην θέση μου, μέσα στο σκοτάδι. Δεν πρόλαβε να βγει έξω, όταν άκουσα μια μπάσα φωνή να λέει:
''Επ! Που πας; Η έξοδος είναι από την άλλη μεριά''
''Το ξέρω'' είπε σε ανάλαφρο τόνο εκείνη ''Ήθελα να πετάξω τα σκουπίδια''
''Μα δεν κρατάς κάτι!'' είπε με δυσπιστία ο άντρας.
''Και εσύ, τι, έλεγχο μου κάνεις τώρα;'' είπε κάπως αυστηρά εκείνη, στην συνέχεια όμως ρώτησε, πιο ήπια ''Δεν σε έχω ξαναδεί. Δουλεύεις εδώ;''
''Μάλιστα'' είπε με ένα τόνο τόσο βαρύ και μπάσο που μου ήρθε να βάλω τα γέλια ''Το αφεντικό με προσέλαβε μόλις σήμερα''
''Αν ήταν έτσι, θα μου το είχε πει αυτό...στο κρεββάτι, χθες το βράδυ'' είπε πονηρά εκείνη.
''Γκόμενά του είσαι;'' ρώτησε, όλο έκπληξη και απογοήτευση εκείνος.
''Ναι'' είπε αισθησιακά εκείνη ''Αλλά τον βαρέθηκα πλέον! Έχει γίνει τόσο καταπιεστικός, τόσο απότομος...'' Έκανε παύση και τόλμησα να ρίξω μια κλεφτή ματιά. Τον είδα να πλησιάζει πιο κοντά της και είδα την άκαμπτη στάση του να χαλαρώνει κάπως ''Τι λες να την βρούμε οι δυο μας, ε, πως σου φαίνεται αυτό;''
''Πολύ καλό'' είπε σαν υπνωτισμένος εκείνος και πλησίασε πιο πολύ στον λαιμό της, έτοιμος να την δαγκώσει. Τότε, μου έκανε νόημα και εγώ πετάχτηκα από την θέση μου και του έχωσα μια με την τανάλια στο κεφάλι.
Όμως τίποτα δεν συνέβη. Σταμάτησε να ασχολείται με την Σελέστ και γύρισε να με κοιτάξει, με την οργή να παραμορφώνει σχεδόν ολόκληρο το πρόσωπό του. Με άρπαξε από τον λαιμό και με σήκωσε ψηλά στον αέρα, για να γονατίσει την επόμενη στιγμή. Έπιασε το κεφάλι του και ούρλιαξε, ένα φριχτό ουρλιαχτό που έκανε τους κυνόδοντες του να πετάγονται απειλητικοί, σαν καρφιά. Όταν σηκώθηκε, το βλέμμα του είχε στραφεί στην Σελέστ, την οποία πήγε να αρπάξει, αλλά εκείνη αντεπιτέθηκε και του έχωσε μια γερή κλωτσιά στο στομάχι που τον έκανε να διπλωθεί κάτω, όμως αυτό δεν κράτησε για πολύ. Όταν πήγε να μου επιτεθεί, ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάτι, οτιδήποτε για να περάσω στην αντεπίθεση, ακόμα και αν ήξερα ότι ήταν μάταιο. Άρπαξα την τανάλια, που είχε πέσει από τα χέρια μου, έβαλα όλη μου την δύναμη και τότε συνέβη.
Εκείνος απέμεινε σωριασμένος στο χώμα με σπασμένο σαγόνι.
Το βλέμμα μου, χωρίς να το θέλω, καρφώθηκε σε αυτό το θέαμα, όμως η Σελέστ με τράβηξε από τον καρπό, αναγκάζοντάς με να κοιτάξω μπροστά. Ήμασταν έτοιμες να τρέξουμε, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά.
Μέσα από τις σκιές, δυο στρατοί αθανάτων εμφανίστηκαν κάτω από το χλωμό φως της νύχτας.

Στέκονταν αρκετή ώρα ακίνητοι και απλώς κοίταζαν ο ένας τον άλλο. Από την μια μεριά ο Ναθάνιελ, με τα βιολετί του μάτια να λαμπυρίζουν παιχνιδιάρικα και με έναν στρατό από βρικόλακες ντυμένους σε ένα τρελό, πανκ στιλ και από την άλλη κάποιον που έβλεπα για πρώτη φορά. Πρέπει να ήταν πιο κοντός από τον Ναθάνιελ, με σκούρα, καστανά μαλλιά που έφταναν μέχρι τους ώμους και ανοιχτοκάστανα μάτια που έλαμπαν μέσα στο σκοτάδι σαν τοπάζια. Ο στρατός του ήταν μεικτός από βρικόλακες αγγελικά όμορφους και βρικόλακες φρικιαστικούς, όμοιους με αυτούς που μου είχαν επιτεθεί στο ραντεβού μου με τον Μπλέιζ. Ο Ναθάνιελ δεν ανοιγόκλεισε καν το στόμα του και εκείνος είπε, όλο σαρκασμό και ειρωνεία:
''Φυσικά και μπορώ να διαβάσω το μυαλό σου, ανόητε! Σιγά το δύσκολο'' Σταύρωσε αμυντικά τα χέρια του στο στήθος του ''Ο εγκέφαλός σου είναι τόσο κοινός που μου προκαλεί αφόρητη πλήξη'' Οι κυνόδοντες του πετάχτηκαν και γρύλισε απειλητικά.
''Απέθαντο κάθαρμα Σέγκριμ, ετοιμάσου να πάρεις τα λόγια σου πίσω'' είπε και ένα απειλητικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του. Οι κυνόδοντες του Σέγκριμ πετάχτηκαν και αυτοί και είπε, στον ίδιο απειλητικό τόνο:
''Σταμάτα πια να είσαι εμπόδιο στον δρόμο μου και δώσε μου αυτό που θέλω''
Τότε, ο ένας έπεσε πάνω στον άλλο με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σε ένα θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα, με τον υπόλοιπο όχλο να ακολουθεί. Όλα γίνονταν τόσο γρήγορα, κανείς όμως δεν μπορούσε να γλιτώσει από αυτή την φρίκη: κρανία θρυμματίζονταν, με τέτοια δύναμη που ο ήχος αντηχούσε ανατριχιαστικός μες στην σιγαλιά, ώμοι έβγαιναν από την θέση τους, όπως και άλλα μέλη, αθάνατοι να κομματιάζονται και τα κομμάτια να ενώνονται και εκείνοι να σηκώνονται, σαν να μην συνέβη τίποτε. Πολλοί όρμησαν προς το μέρος μας, με σκοπό να με αρπάξουν, προφανώς, ωστόσο πάλευα με νύχια και με δόντια και όφειλα να παραδεχτώ ότι τα πήγαινα αρκετά καλά, ώσπου ήρθε μια οργανωμένη ομάδα από τα αηδιαστικά βαμπίρ σε απόσταση αναπνοής.
Τα πράγματα θα είχαν άσχημη κατάληξη, αν τα βαμπίρ που ήταν με το μέρος του Ναθάνιελ (συνεπώς, και με το μέρος μας) δεν παρενέβαιναν. Μετά από αυτό το, παρολίγον μοιραίο, γεγονός, η ζυγαριά έδειχνε να γέρνει προς το μέρος μας. Πέρασαν λίγα λεπτά μάχης, ωστόσο εμένα μου φάνηκαν σαν αιωνιότητα. Εφόσον στο τέλος ο στρατός του Σέγκριμ έδειχνε να έχει αποδεκατιστεί, με τον τόπο να γεμίζει αίμα και πράσινη γλίτσα, εκείνος ούρλιαξε προς όλους να οπισθοχωρήσουν. Προτού φύγουν, ο Σέγκριμ μου έριξε ένα βλέμμα που έκανε το αίμα να παγώνει στις φλέβες μου και εξαφανίστηκε μαζί με τους άλλους. Έφερα το χέρι μου στο στήθος μου, προσπαθώντας να επαναφέρω τους χτύπους της καρδιάς μου στο φυσιολογικό. Η Σελέστ με πλησίασε και είπε, γεμάτη ανακούφιση:
''Επιτέλους! Μια φορά που δεν χρειάστηκε να λερώσω τα χέρια μου''
''Νόμιζα ότι ήθελες να πολεμήσεις'' είπα, προσπαθώντας να συγκρατήσω το χαμόγελό μου. Εκείνη στριφογύρισε θεατρινίστικα τα μάτια της και είπε με στόμφο:
''Ξέρεις πόσο δύσκολα φεύγει το αίμα από τα ρούχα; Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω απόψε είναι να βάλω πλυντήριο''
Ένα σύρσιμο ακούστηκε μέσα στις σκιές. Όσοι βρικόλακες είχαν παραμείνει εκεί, γρύλισαν απειλητικά. Προτού ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, μπροστά σε όλους μας παρουσιάστηκε ο Ντράκο. Πάλι είχε επιλέξει να εμφανιστεί την ''κατάλληλη στιγμή,'' ως συνήθως. Όλοι τον κοιτούσαμε γεμάτοι έκπληξη και απορία. Ο Ναθάνιελ τον πλησίασε και είπε ειρωνικά:
''Για δες πως τα φέρνει η ζωή!'' Το βλέμμα του έδειχνε απλό, στην ουσία όμως ήταν απειλητικό: ''Μου φαίνεται ότι βρισκόμαστε στο ίδιο κυνήγι θησαυρού'' Ο Ντράκο τον κοίταξε με ένα έντονο και σταθερό βλέμμα.
''Και τι έχεις να κερδίσεις εσύ από αυτό;'' είπε, σαν να ήταν αυτό ένα δριμύ ''κατηγορώ'' Ο Ναθάνιελ χαμογέλασε και είπε, με έναν περιπαιχτικό τόνο:
''Δεν θα έπρεπε να κάνεις τέτοιες ερωτήσεις, όταν οι απαντήσεις δεν συμφέρουν ούτε και εσένα'' Μας έδειξε και είπε, με το πονηρό του χαμόγελο καρφιτσωμένο ύπουλα στο πρόσωπό του: ''Εσείς, κυρίες μου, πείτε μου: Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση του σε αυτή την συμπλοκή;'' Το βλέμμα του έγινε ψυχρό και απόμακρο: ''Μόνο μην μου πεις ότι το έκανες για να προστατέψεις εκείνη!'' είπε, δείχνοντας εμένα ''Γιατί, όταν με ρώτησε για εσένα, δεν έδειχνε να σε εμπιστεύεται'' Ο Ντράκο σταύρωσε τα χέρια του αμυντικά στο στήθος του, κοιτάζοντάς τον με μίσος.
''Δεν χρειάζεται να με εμπιστεύεται, άμα δεν θέλει να το κάνει'' είπε σφιγμένα εκείνος. Αυτή ήταν μια απάντηση που δεν περίμενα να ακούσω. Ο Ναθάνιελ γέλασε, ένα όλους δι' όλου ψεύτικο γέλιο και αναφώνησε:
''Πόση ανιδιοτέλεια! Αν δεν σε ήξερα, μπορεί και να σε πίστευα'' Τον κοίταξε με ένα βλέμμα που ήταν λες και πέταγε βιολετί σπίθες ''Ας αλλάξουμε όμως θέμα'' Από 'κει και ύστερα θα ήταν ψέμα αν πω ότι κατάλαβα και πολλά. Πίεσε τα δάχτυλά του ανά μεταξύ τους και έκαναν ένα ανατριχιαστικό ''κρατς'' ''Τι νέα από την νεκρή σου νύφη;'' Το βλέμμα του Ντράκο ήταν απειλητικό, γεμάτο οργή.
''Οι στάχτες της αναπαύονται εν ειρήνη στον Ατλαντικό Ωκεανό. Αυτό δεν ήθελες να ακούσεις;'' είπε εκείνος, με έκδηλο τον θυμό του. Ο Ναθάνιελ χαμογέλασε από ικανοποίηση και είπε χαιρέκακα:
''Την εκμεταλλεύτηκε, έκανε τάχα πως την αγάπησε και μετά την έκαψε και της έκανε και ένα καλό μνημόσυνο, όπως κάνει σε όλες'' Ακούγοντάς το αυτό, ανατρίχιασα. Αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο, δεν θα ήθελα καν να μπω στην διαδικασία να χαρακτηρίσω τον Ντράκο. Και εκείνος όμως φαινόταν να ενοχλείται πολύ από όλα αυτά. Πρώτη φορά τον έβλεπα τόσο εξοργισμένο! Με το ζόρι συγκρατούσε τον εαυτό του.
''Ε βέβαια! Δεν περίμενα από εσένα να καταλάβεις. Δεν έχεις ιδέα το τι είναι αληθινή αγάπη!'' φώναξε εκείνος και τον κοίταξε, λες και ήθελε να ξεκολλήσει το κεφάλι του από την θέση του με τα ίδια του τα χέρια.
''Ξέρω όμως τι σημαίνει η εκδίκηση'' είπε και τον κοίταξε με ένα ήρεμο, παγερό βλέμμα ''Πήρες κάτι πολύτιμο από μένα και πλήρωσες για αυτό. Θεώρησε πως είμαστε πάτσι...φίλε'' Η λέξη φίλος, έτσι όπως ειπώθηκε, θα μπορούσε να την πάρει κανείς περισσότερο σαν βρισιά παρά σαν ''φιλοφρόνηση''
Ο Ντράκο τότε βρέθηκε ακριβώς μπροστά του, να τον κοιτάζει απειλητικά ευθέως στα μάτια.
''Γιατί δεν το τελειώνουμε αυτό τώρα μια και καλή...παλιόφιλε;''είπε, με έναν ειρωνικό τόνο που δεν μπορούσε να συγκαλύψει στο ελάχιστο τον θυμό του. Εκείνη την στιγμή, αντήχησε στο μέρος ένας ήχος τακουνιών. Γυρίσαμε να δούμε σε ποιον ανήκουν και είδαμε ότι ανήκαν στην Τζέιν.
''Νίκολας, που είσαι;'' φώναξε εκείνη, ολοφάνερα εκνευρισμένη μαζί του ''Σε περιμένω τόση ώρα! Τι...'' Τότε μόνο γύρισε και είδε τον χαμό από αίματα γύρω της ''Τι συνέβη;'' ρώτησε και έδειχνε να παγώνει από τον φόβο της. Ο Ναθάνιελ στύλωσε τα μάτια του πάνω της με αμείωτο ενδιαφέρον:
''Τι βλέπω, Ντράκο; Το θνητό σου κατοικίδιο σε ακολουθεί παντού. Τι γλυκό! Ο καθένας θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση σου'' είπε, κοροϊδεύοντας τον κατάμουτρα. Είδα τον Ντράκο να ανασηκώνει τα φρύδια, και να λέει, με συγκαλυμμένη ευγένεια:
''Εγώ έχω μάθει να διαλέγω κατοικίδια, εσύ όμως ακόμα δεν έμαθες να διαλέγεις τους εχθρούς σου, κατά πως φαίνεται'' Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό του. Αφού τον κοίταξε για λίγο χωρίς να μιλάει, είπε, σαν να ήταν ηθοποιός στο θέατρο:
''Πολύ φοβάμαι ότι σε αυτό θα χρειαστώ μια δεύτερη γνώμη'' Γύρισε πάλι προς το μέρος μας ''Εσείς σε ποιον θα εμπιστευόσασταν την προστασία σας: σε ένα βρικόλακα με δύναμη, κύρος και ισχύ στην ευρύτερη περιοχή ή έναν νεκρομάντη που πρόδωσε την φυλή του και στράφηκε ακόμα και ενάντια σε εκείνους του είδους του;''
''Κανέναν από τους δυο'' πετάχτηκε η Σελέστ ''Γιατί και οι δυο είναι βρικόλακες: ψεύτες και υποκριτές'' και χαμογέλασε απειλητικά, σαν να περίμενε πως και πως να αμφισβητήσουν τα λεγόμενά της. Ο Ντράκο της έριξε ένα άγριο βλέμμα, εκείνη όμως το αγνόησε παντελώς. Ο Ναθάνιελ, προς έκπληξή μου, γέλασε.
''Κανείς δεν μπορεί να σε ξεγελάσει, έτσι;'' Δεν πρέπει να περίμενε απάντηση, γιατί γύρισε προς όλους και είπε, με περίσσιο κέφι: ''Κύριοι, επιτρέψτε μου να αποσυρθώ. Έχω πολλές...υποχρεώσεις στις οποίες οφείλω να παρευρεθώ'' Προτού φύγει, έριξε ένα ακόμα απειλητικό βλέμμα στον Ντράκο και είπε: ''Εμείς έχουμε αφήσει κάποιους λογαριασμούς στην μέση. Μην νομίζεις ότι το ξεχνάω αυτό.
Και όλοι μαζί, με ένα βήμα, άρχισαν να απομακρύνονται. Επιτέλους, έδειχνε να αδειάζει ο τόπος από τους βρικόλακες!

πωπωπω περιμενα πως και πως το 32 κεφαλαιο και ακομα δν μπορω να το απολαυσω μια και καλη...

μου αρεσεεεεεεεεεε.....πλ πλ πλ!!!
αμαν αυτη ομως η Τζειν! μου δινεις την αδεια να την σκοτωσωωωω εγωωω;;;; πλ μου σπαει τα νευρα!

μπραβοοοοο στην Σελεστ....!!!!!
και φυσικα περιμενουμε ανυπομονααααααα το επομενο κεφαλαιοοο!!!!

να ξερεις ειναι μια απο τις αγαπημενες μου ιστοριες αυτη...!!
πραγματικα πρεπει να την εκδοσεις!

Ίσως δεν μπορείς να το πιστέψεις που το ανέβασα :P Ούτε και εγώ το πιστεύω, να σου πω την αλήθεια...Πίστευα ότι δεν θα το τελείωνα ποτέ! :P

Ευχαρίστως! Πες μου με τι θες να την σκοτώσεις και κανονίζεται

Η Σελέστ είναι η Vampire Hunter που πάντα ήθελα να δημιουργήσω

too!!! Και σε ευχαριστώ που την διαβάζεις και στηρίζεις την προσπάθειά μου!

Υπόσχομαι να διαβάσω και εγώ την δική σου, λόγω τιμής...Απλά έχω τόσα να διαβάσω και καμιά φορά ξεχνιέμαι (blushes)

δεν εχωωω προβλημαα.... μν ανυσηχεις! δεν πιστευω να είναι και τοσο καλη οσο η δικια σου!

παντως πλ καλη η Σελεστ την θαυμαζωω...!!!

παλι καλα που την ανεβασες!!!δεν νομιζω μωρε να είχες και πλ μεγαλο προβλημα με την συνεχεια....

παντα θα σε στηριζωωω...!! αφου μου αρεσει πλ! μπορω να κανω αλλιως;

Όπως είπα και στην Χριστίνα, αν νομίζεις ότι θέλει δουλειά ακόμα, να κάνεις ό, τι καλύτερο μπορείς και η ιστορία σου θα γίνει όλο και καλύτερη

Η Σελέστ είναι μορφήηη Είναι από τους χαρακτήρες που χαίρομαι να γράφω

Πρόβλημα δεν έχω, αλλά να, είναι καλοκαίρι και το μυαλό ''ξεφεύγει'' μαζί με τα κύματα της θαλάσσης :P

Εννοείται πως, και να ήθελες, δεν θα μπορούσες να κάνεις αλλιώς, μουχαχάαα

Σπόιλερ:

ναι αυτο θα το δουμε καλυτερα οταν το επεξεργαστω και στο χωριο μου....

και εγω χαιρομαι που γραφεις γι'αυτην!! είναι μια απο τους αγαπημενους μου στην ιστορια σου!!

χμ και μενα με τα κρυφα μυστικα καποιων τοπιων....

Σπόιλερ:

Αχ, αυτά τα ''κρυμμένα μυστικά των τοπίων!'' Τα άτιμα! Όσο και να θες να αντισταθείς, δεν μπορείς! :P

αυτο ακριβως... αφου υπαρχει ενα σπιτι στο χωριο μου και λενε οτι εμενε ενας που ζουσε με τις κατσικες... τρελος. και τρ αυτό το σπιτι ειναι ερημο και ειναι κοντα στο νεκροταφειο...!!!

Μην μου βάζεις ιδέες τώρα και αρχίσω να γράφω κάτι αντίστοιχο, άντεεε

ωραια να σου βαζουμε και ιδεες! παντως μια μερα θα το εξερευνησωωωω που θα με παει...!!

Χαχαααα, είσαι σίιιγουρη για αυτό; Πρόσεξε καλά ΤΙ θα απαντήσεις! Να το εξερευνήσεις να μας πεις και εμάς τότε

εγω για τα παντα ειμαι σιγουρηη!!
εχεις κανενα λειζερ;;;

Ωωωωχ!!! Κατάλαβα...Ή που θα πρέπει να τα ανεβάσω μαζεμένα μαζί όλα τα κεφάλαια (όταν τα τελειώσω) ή που θα με λιντσάρετε

Όχι...Γιατίιι;;;

επεσες μεσα...!!

δεν ξερω πως θα ανοιξω την πορτα...!!

Το ξέρω

Σπόιλερ:

πραγματικα πολύ ωραιο κεφάλαιο!!!!!!! Argy <3

ηταν απιθανο κεφαλαιο. το λατρεψα. και δεν περιμενα ο ναθανιελ να ειναι με το μερος τους. και οι αλλοι ποιοι ηταν? ηθελαν να παρουν την λουνα ή απλα ηταν μια μαχη μεταξυ βρικολακων? προαιωνια μηπως?
και ο ντρακο, παλι τελευταια στιγμη ηρθε. και τι ηταν αυτο για την νεκρη νυφη που αναπαυεται στον ωκεανο? και ποσες φορες εχει ερωτευτει πια αυτος? και τι πεοηγουμενα εχουν οι δυο τους?

ξερω ξερω! πολλες αποριες. τι να κανω ομως? αφου τις ειχα να μην τις εκφρασω?

και μια τελευταια το υποσχομαι!!!
ποτε η συνεχεια?

Λήδα!!!

Εύα: Χαίρομαι που σου άρεσε Αυτοί που εμφανίστηκαν είναι μερικοί από τους βρικόλακες που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν την Λούνα Πλέον, λόγω των δυνάμεών της, έχει γίνει περιζήτητη Προαιώνια...Εντάξει, αν κάνα-δυο αιώνες μετράνε, μπορείς να το πεις και έτσι :P

Τουλάχιστον, αυτό του δίνει ένα ''άλλοθι'' Για φαντάσου να ήταν μέσα στην μάχη Πως θα μπορούσε να δικαιολογήσει τον εαυτό του μετά; :P Το τι προηγούμενα έχουν αυτοί οι δυο θα το μάθουμε στα επόμενα κεφάλαια, όπως και για την ''νεκρή νύφη'' Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι είναι βρικόλακας για πολλούς αιώνες, οπότε δεν είναι και απίθανο να έχει ερωτευτεί κάμποσες φορές

Βεβαίως να τις εκφράσεις Γι' αυτό είμαι εγώ εδώ

Την συνέχεια μάλλον την Δευτέρα και μετά θα σας δώσω τα spoilers γιατί πάω διακοπούλες