Vampirisious-Book 1

λοιπόν! :P

Εντάξει, εφόσον με πιέζετε πια τόσο πολύ, θα σας το πω: δίκιο έχετε. Ο τσακωμός έγινε για να του ρίξουν ''στάχτη'' στα μάτια (εφόσον το βρήκατε και μόνες σας, τι, ψέματα να σας πω; )

Ο Σέγκριμ το γνωρίζει αυτό το μέρος της κατάρας και θα φέρει κάποιον ''ειδικό'' μαζί του για να τον βοηθήσει (έναν ''σύνδεσμο'' ανάμεσα στον Ντράκο και την Σελέστ ) Πιθανότατα, θα είναι και εκείνος εκεί

Τώρα, αν η εξαφάνισή του θα είναι ''προς το παρόν'' ή ''για πάντα,'' θα δείξει

Από την αρχή ήταν έτσι και είχε δείξει ότι του αρέσει. Αυτό φαίνεται από το πόσο πολύ την σέβεται και προσέχει να μην την φέρει σε δύσκολη θέση. Αν ήταν άλλος στην θέση του, μπορεί να έπαιρνε 40.000 χιλιάδες τηλέφωνα και να την έπρηζε, αλλά εκείνος δεν ήθελε να την πρήξει και να την φέρει σε δύσκολη θέση. Χαχα, δεν νομίζω να έχουν καμία σχέση με τον Ντράκο από άποψη συμπεριφοράς (αυτό έλειπε! :P)

Me too!!! (ντουπ ντουπ, ντουπ ντουπ ) Χαίρομαι που σου αρέσει η ιστορία μου και εκτιμώ πολύ την υποστήριξή σου )

Σπόιλερ:

αμα το πατε ετσι εγω ειμαι η τριτη! (παντα τριτη βγαινω γκαντεμια!

λοιπονν τα οσα μα οσα ηθελα να σου πω τα ειπανε οι αλλες...(η πρωτη και η δευτερη! )

δευτερον λοιπον αυτα που εχω να πω για αυτο το κεφαλαιο ητανε ΤΕΛΕΙΟΟΟ!!!

τι καλουλης και γλυκος ο Μπλειζ... αχ! αν και αυτα που εκανε η Λουνα εκεινα τα νιαζιαρικα νομιζω οτι κιολας τα εκανε επειδη ηθελε να δει αυτος πως θα αντιδρασει!

οσο για την Σελεστ και την Λουνα μπορω να πω οτι ητανε και τοσο δυσκολο να τσακωθουν επειδη ειναι σαν αδερφες ψυχες!!!

τελευταιο κεφαλαιο??? κριμα... αντεεεε ομως γτ ανυπομονουμε και για το αλλο σου βιβλιο!!

οσοο για την Ελενορ δν στο ειχα πει πιο πριν αλλα την συμπαθησα καλε! τι καλουλαα!!


κατι ακυροοο..( η αλλη σου ιστορια γτ την εσβησες και δν προλαβα να την διαβασω?? :ΟΟΟ )

αυτο το κεφαλαιο ητανε απλα! Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο-Τ-Α-Τ-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-!-!-!-!-!-!-!

το μαντεψαμε σωστα!!!
αν και δεν ηταν δυσκολο...

θα φερει εναν συνδεσμο για να σπασει την ''ενωση''? συνδεσμο μεταξυ του ντρακο και της σελεστ, ή μηπως εννοουσες την λουνα???

μακαρι παντως να ειναι ''για παντα''. αν και δεν το νομιζω... χαθηκε ο τζοκερ. δεν νομιζω να χαθει και ο σεγκριμ.

καλα κανει και δεν την πιεζει. γιατι τοτε κι εκεινη δεν θα τον εμπιστευοταν και κατα πασα πιθανοτητα θα απομακρυνοταν απο κοντα του για να μην νιωθει ενοχες που δεν ανταποκρινεται στα συναισθηματα του, αλλα και για να ξεφυγει απο την πιεση.

παλι καλα που δεν μοιαζει με τον ντρακο στην συμπεριφορα. δυο ιδιοτροπα και μυστικοπαθη γουρουνια θα ηταν υπερβολη...

δηλαδη μπορει και ο ντρακο να λαβει μερος, ως προστατης της λουνας? διολου περιεργο!!!

με το καλο το τελευταιο κεφαλαιο...

Σπόιλερ:

Μαρία: Δεν πειράζει καλέ! Δεν κάνουμε διαγωνισμό εδώ πέρα! Στο τέλος, έτσι όπως το πάμε, θα μοιράζουμε μετάλλια :P

Και φυσικά τα έκανε γιατί ήθελε να τον πειράξει και να δει πως θα αντιδράσει. Την ξέρετε την Λούνα για ''γατούλα;'' :P

Σαφώς και τους ήταν δύσκολο να τσακωθούν, αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει, αν ήθελαν να πετύχει το σχέδιό τους.

Σπόιλερ:

Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ!

Εύα: Ναι, αυτό ακριβώς. Όχι, καλά το είπα: μεταξύ του Ντράκο και της Σελέστ. Θα δείτε

Όσο γι' αυτό, δεν έχω αποφασίσει ακόμα γιατί δεν έχω τελειώσει ακόμα το κεφάλαιο, δεν θα σου πω ψέματα.

Αυτό ετοιμαζόταν να κάνει (να φύγει μακριά του για να μην του είναι βάρος και να μην νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα συναισθήματά του) Αν δεν είχε έρθει να την αγκαλιάσει, θα είχε ήδη φύγει για ποιος ξέρει που (όχι ότι θα πήγαινε πολύ μακριά, δηλαδή, αλλά λέμε τώρα)

Πες το ψέματα. Μας φτάνει το ένα για την ώρα :P

Μπορεί και να έχει έναν ρόλο-έκπληξη, ποιος ξέρει

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κορίτσια! Τελευταίο κεφάλαιο για αυτό το βιβλίο, φυσικά. Εννοείται πως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ

μα φυσικα πως θα ητανε τοτε η πολυαγαπημενη μας ιστορια?? εε? ωραια ανυπομονουμεεε πλ να το ξερεις και αναμενουμε για την συνεχεια γρηγοραα!! και φυσικα και καλο ξεκινημα για το δευτερο βιβλιο σ!!!

ε ναι δν την ξερουμε? κριμα ο Μπλειζ περναει τοσααα!

λογικο μ φαινεται!

Σπόιλερ:

αντεεε ανυπομονουμεεε!!

Να 'σαι καλά

Ναι, καλά! Άλλο που δεν θέλει κι αυτός

Σπόιλερ:

χαχαχα καταλαβα...

(κοιτα δεν τν πειραζει αυτος κανει αλλα! ντριφταρει στο πλει στειν σον2! αντεε!! ))

οκκκ θα την διαβασω κιολας οταν θα εχω καθαρο μυαλο!!

τι ''μυστικη'' σχεση υπαρχει μεταξυ του ντρακο και της σελεστ? αυτοι ειναι στα μαχαιρια περιπου. βεβαια για να ψαχνει συνεχεια αφορμη να τον σκοτωσει... λογικα κατι εχει προηγηθει. αλλα κατι που εχει σχεση με την καταρα? δηλαδη η σελεστ γνωριζε????????????

τουλαχιστον η λουνα ξερει ποτε να φευγει και να υποχωρει για να μην γινεται βαρος. πολυ καλο αυτο! δειχνει και καλοσυνη...
δηλαδη που θα πηγαινε αν δεν την αγκαλιαζε???? μην μου πεις στον ντρακο. δεν το νομιζω μετα απο οσα προηγηθηκαν...

με το καλο το τελευταιο κεφαλαιο, και καλο ξεκινημα για το δευτερο βιβλιο! ανυπομονουμε!!! η αγωνια στο ζενιθ...

Σπόιλερ:

Δεν έχουν ''σχέση'' με αυτή την έννοια, αλλά ''σύνδεσμο'' (κάτι, δηλαδή, που τους συνδέει. Από το παρελθόν, άντε, να σας βοηθήσω λίγο ) Η Σελέστ γνωρίζει, αλλά φροντίζει να μην αποκαλύψει τα όσα ξέρει

Όχι, όχι στον Ντράκο. Έτσι όπως το είχα σκεφτεί, μπορεί να πήγαινε να κοιμηθεί κάτω από τις εγκαταστάσεις του σχολείου, αλλά και πάλι ο Μπλέιζ θα την έβρισκε και θα την πήγαινε στο σπίτι του. Κάτι τέτοιο το σκέφτηκα εκ των υστέρων, βέβαια. Μπορεί και να το βάλω στις διορθώσεις

Επειδή είδα ότι έβαινε αρκετά μεγάλο σαν κεφάλαιο, το χώρισα σε δυο κεφάλαια. Επίλογο τελικά θα βάλω όταν τελειώσει η ιστορία

(Καλά, Μαρία, εφόσον ήταν απασχολημένος, πάω πάσοοο )

πωπω... ξερει και δεν μιλαει??? μα γιατι αραγε?????? και αυτη μυστικοπαθης μας βγηκε? η μηπως εχει λογο???

κατω απο το σχολειο? εεε... δεν νομιζω να την αφηνε ο μπλειζ να καταληξει εκει. ειναι πολυ ψυχουλα για να κανει κατι τετοιο σε καποιον για τον οποιο νοιαζεται τοσο πολυ, οσο για την λουνα...

δηλαδη μας μενουν ακομα 2 κεφαλαια? τελεια!
για ποτε βλεπεις να τα τελειωνεις?

Φυσικά και έχει λόγο! Να δείξει στον εχθρό ότι ξέρει για την κατάρα; Θα είναι σαν να βάζει τα χεράκια της και να βγάζει τα ματάκια της

Το τελείωσα, μουχαχάαα Ορίστε το ένα. Αν προλάβω να κάνω και τις διορθώσεις στο άλλο, θα το έχετε το βραδάκι

Κεφάλαιο 47ο

Μες στους αγωγούς υπήρχε μια απαίσια δυσωδία, μια μυρωδιά μούχλας σε συνδυασμό με κάτι άλλο, ακόμα πιο αηδιαστικό. Δεν ήθελα καν να το σκεφτώ αυτό όμως γιατί μόνο και στην σκέψη νόμιζα πως θα κάνω εμετό.
''Εξήγησε μου άλλη μια φορά για ποιο λόγο δεν μπαίνουμε από την μπροστινή πόρτα'' ψιθύρισα, κάπως φουρκισμένη εγώ, μια ρητορική ερώτηση. Γύρισα και είδα τον Μπλέιζ να φοράει αυτή την ηλίθια, σκουρόχρωμη μπλε στολή καταδύσεων που με έπεισε με πολύ κόπο να φορέσω κι εγώ, μια στολή που έκανε τον πισινό μου να φαίνεται τεράστιος.

''Πρέπει να έχουμε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού'' μουρμούρισε με κάποιο εκνευρισμό εκείνος ''Αν σε δουν μαζί μου, είμαστε και οι δυο νεκροί. Υποτίθεται ότι έφυγα με το αμάξι και εσύ μπήκες μόνη σου εκεί μέσα, το ξέχασες;'' Χάρη στο ξόρκι της Σελέστ, δημιούργησε ένα τέλειο είδωλο του εαυτού μου, χρησιμοποιώντας μια τρίχα μόνο από τα μαλλιά μου.

''Αυτό, βέβαια, δεν είναι τίποτα. Το ''κανονικό'' θέλει παραπάνω δουλειά'' είχε πει εκείνη ''Να θυμάστε όμως ότι, από την στιγμή που θα μπει μέσα στην αποθήκη, ο χρόνος σας μετράει αντίστροφα. Πρέπει να τα κάνετε όλα όσο πιο γρήγορα μπορείτε''

Και αυτό ακριβώς κάναμε. Ερπόμασταν μέσα στους αγωγούς σαν φίδια σε αγώνα δρόμου, ακολουθώντας πιστά το σχέδιο. Είχα σχεδόν αποστηθίσει την διαδρομή στους αγωγούς: δεξιά, αριστερά, μετά όλο ευθεία, αριστερά και μια κοφτή, δεξιά στροφή για να βγούμε σε ένα από τα δωμάτια της αποθήκης. Παλιότερα, η αποθήκη λειτουργούσε σαν εταιρεία παραγωγής ηλεκτρονικών υπολογιστών και δικτυακών συστημάτων, τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, είχε κλείσει λόγω της κρίσης και των πεσμένων δεκτών του χρηματιστηρίου.

Φτάσαμε τελικά σε ένα δωμάτιο γεμάτο γραφεία, το οποίο φιλούσαν δυο βρικόλακες. Ο Μπλέιζ βγήκε μπροστά και μου έκανε νόημα να παραμερίσω. Τον είδα να αιφνιδιάζει τον ένα βρικόλακα, καρφώνοντας τον πισώπλατα με ένα παλούκι στην καρδιά. Ο ''συνάδερφος'' του είδε τι συνέβη και προέβη σε μια κατά μέτωπο επίθεση, η οποία απέβη άκαρπη, μιας και εγώ βρέθηκα αστραπιαία από πίσω του και τον κάρφωσα με ένα παλούκι στην καρδιά, ακινητοποιώντας τον.

''Είμαστε καλή ομάδα'' είπε ο Μπλέιζ, με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη, δεν ήταν όμως ώρα για πανηγυρισμούς.

''Ας συνεχίσουμε'' είπα ορθά-κοφτά εγώ. Μπήκα στον αγωγό, με εκείνον να με ακολουθεί αθόρυβα από πίσω μου. Κάποια στιγμή, τον άκουσα να χαζογελάει και να μουρμουρίζει, μέσα από τα δόντια του, όσο ανεβαίναμε αυτό το παράξενο είδος σκάλας:

''Ωραία...στολή''

''Πάω στοίχημα ότι μου κάνει ωραίο κ*λο'' Ήμουν σίγουρη ότι γι' αυτό γελούσε και δεν είχα άδικο. Έσκασε στα γέλια, τα οποία προσπάθησε να πνίξει για να μην μας ακούσουν.

''Γι' αυτό ακριβώς την διάλεξα'' είπε εκείνος παιχνιδιάρικα. Το σαγόνι μου κόντεψε να χτυπήσει το μέταλλο.

''Ατακτούλη μου εσύ!'' είπα κοροϊδευτικά εγώ, προσπαθώντας παράλληλα να θυμηθώ προς τα που πηγαίναμε.

''Όχι, σοβαρά τώρα, αυτή η στολή έχει πολλές λειτουργίες'' είπε εκείνος, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα ''Είναι σαν μια κινούμενη, ελαστική πανοπλία'' εξήγησε ''Το σημαντικότερο είναι ότι, όταν την φοράς, δεν υπάρχει κίνδυνος να καείς σε περίπτωση πυρκαγιάς. Μπορεί επίσης να λειτουργήσει και σαν αλεξίσφαιρο'' Έριξε μια ματιά γύρω-γύρω στον αγωγό ''Γιατί σταματήσαμε;''

''Δεν θυμάμαι προς τα που πάμε παρακάτω'' παραδέχτηκα, νιώθοντας να κοκκινίζω ελαφρώς. Εκείνος έβγαλε ένα μικροσκοπικό GPS από την θήκη που είχε περασμένη στην μέση του και έδειξε με τον δείκτη του προς μια κατεύθυνση.

''Από εκεί'' κατέδειξε εκείνος και ευθύς ακολούθησα τα βήματά του. Σωτήριο GPS! Αν δεν ήταν αυτό, πιθανότατα θα είχαμε χαθεί μέσα στους ατελείωτους αγωγούς.

Προσπεράσαμε κάνα-δυο γραφεία ακόμα και στο τέλος βγήκαμε σε ένα μικρό χώρο που λειτουργούσε σαν αποθήκη. Απ' έξω ξέραμε πως θα έκαναν περιπολία τρεις βρικόλακες. Η δική μας ''αποστολή'' ήταν να κανονίσουμε τον ένα, και συγκεκριμένα αυτόν που φρουρούσε την αποθήκη. Ο Μπλέιζ άρπαξε ένα από τα μακριά καλώδια, έσφιξε δυνατά τον λαιμό του βρικόλακα και εγώ του έκοψα επιτόπου το κεφάλι, με το αίμα να πιτσιλάει και να γεμίζει και τους δυο μας. Πετάξαμε το πτώμα του στο πάτωμα και, αφού είδαμε ότι και οι άλλοι βρικόλακες εξουδετερώθηκαν, μπήκαμε σε ένα ακόμα δωμάτιο με καλώδια, CD και DVD, επεξεργαστές και κάρτες γραφικών.

Μπήκαμε ξανά σε έναν ακόμα αγωγό, προχωρήσαμε ευθεία και προς τα πάνω και βγήκαμε σε ένα πράγμα που έμοιαζε πολύ βολικά με ταράτσα, αλλά στην ουσία ήταν δοκοί που στήριζαν και τροφοδοτούσαν τα φώτα. Πολλά μέτρα από κάτω μας βρίσκονταν μια κυκλική αίθουσα με ένα παράξενο, κυκλικό πάτωμα, σαν αυτά που βλέπεις σε διαστημικές ταινίες και σε ταινίες που σε ταξιδεύουν στο πολύ μακρινό μέλλον.

Στο κέντρο αυτής της αίθουσας στεκόταν ο Σέγκριμ, με μια βρικόλακα στα δεξιά του και έναν θνητό με μύες και όπλο στα αριστερά του. Ο άντρας δεν μου έκανε τόσο εντύπωση όσο η γυναίκα: ήταν κοντή, με κίτρινα μάτια και κοντά, μοβ μαλλιά. Φορούσε μια ολόσωμη, μαύρη στολή, χοντρές αρβύλες και κρατούσε ένα MP5 στο χέρι. Πάνω στην ώρα, κατέφθανε η σωσίας μου. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει, ευχόμενη αυτό που κάναμε να πετύχαινε.

''Λούνα, πόσο χαίρομαι που ήρθες'' είπε εκείνος, με ψεύτικη ευγένεια ''Όλοι μας χαιρόμαστε, δηλαδή'' Το βλέμμα του, άθελά του μάλλον, πήγε στην γυναίκα.

''Δεν μπορούσες να κάνεις μακριά μου, έτσι;'' είπε κοροϊδευτικά το ''άλλο μου μισό'' Τέτοια απάντηση θα έδινα πιθανότατα κι εγώ.

''Ούτε λεπτό'' είπε, με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Η γυναίκα αυτή μπήκε μπροστά του και είπε, κάπως νευρικά και απότομα ''Ας τελειώνουμε με αυτό'' Ο Σέγκριμ την κοίταξε με νόημα και είπε, προσπαθώντας να ηρεμήσει τα πνεύματα:

''Είσαι λιγάκι ευέξαπτη σήμερα'' Η γυναίκα τον κάρφωσε με τα κίτρινα μάτια της λες και κρατούσε στιλέτο και ο Σέγκριμ, ω, τι έκπληξη, για πρώτη φορά το βούλωσε και δεν έκανε κανένα είδους σχόλιο. Εκείνη γυρόφερνε το είδωλο και άρχισε να βγαίνει κάτι σαν μουρμουρητό από τα χείλη της, όταν ξαφνικά σταμάτησε.

''Διακρίνω μια παράξενη αύρα σε αυτή την κοπέλα'' μουρμούρισε εκείνη, αλλά εγώ μπορούσα να το ακούσω ''Κάτι δεν πάει καλά''

''Μιλάς σοβαρά;'' Εκείνη έγνεψε απλά καταφατικά και έκανε ένα βήμα πίσω. Ο Σέγκριμ εξοργίστηκε τόσο πολύ που άρπαξε τον αντικατοπτρισμό μου κατευθείαν από τον λαιμό.

''Τι έκανες πάλι; Μίλησες σε αυτή την φίλη σου; Συννενοηθήκατε να κάνετε κάτι για να τα χαλάσετε όλα;'' ούρλιαξε εκείνος. Το είδωλό μου ήταν τρομοκρατημένο και δεν είχε τι να πει. Τότε ο Σέγκριμ έμπηξε βίαια τους κυνόδοντες του στον λαιμό του και το είδωλο χάθηκε, για να δώσει την θέση του σε ένα σκιάχτρο. Απέμεινε να το κοιτάζει με γουρλωμένα τα μάτια ''Τι είναι αυτό το πράγμα;''

''Μαγεία'' είπε απλά η γυναίκα. Ο Σέγκριμ τα είχε πάρει πραγματικά στο κρανίο.

''Το έσκασε, αυτό δεν έγινε; Δειλή! Μια ζωή θα τρέχει τώρα! Θα σκοτώσω όλο της το σόι όταν την βρω και μάλιστα μπροστά στα μάτια της, για να την κάνω να υποφέρει ακόμα περισσότερο'' Ούρλιαζε σαν μανιασμένος, με τους κυνόδοντες του να πετάγονται απειλητικά, μαζί με αφρούς από σάλια.


''Δεν θα χρειαστεί να ψάξεις για πολύ'' Η φωνή της Σελέστ ακούστηκε μέσα από το σκοτάδι. Εμφανίστηκε κάτω από τους προβολείς, με τον Ναθάνιελ στο πλάι της. Ξάφνου, το βήμα της πάγωσε, το ίδιο και το βλέμμα της σε αυτή την γυναίκα ''Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;'' Ο Σέγκριμ γέλασε και είπε πικρόχολα:

''Είναι με το μέρος μου, κατά πως φαίνεται. Δεν είναι δίκαιο να έχει μόνο η Λούνα συμμάχους'' Η Σελέστ τους κοίταζε και τους δυο με περιφρόνηση και είπε:

''Αυτό ήταν το μεγαλεπήβολο σχέδιό σου, Σέγκριμ; Να βγάλεις το πνεύμα της Λούνα από μέσα της; Πόσο χρήσιμη θα σου είναι νεκρή, λοιπόν;''

''Δεν θα είναι νεκρή, αν υπάρχουν άνθρωποι εκεί που ξέρουν τι κάνουν'' παρενέβη η γυναίκα. Ο Σέγκριμ της έκανε νόημα να σταματήσει.

''Άσε την, Τζάκι, να ολοκληρώσει. Είμαι σίγουρος ότι αυτά που έχει να μας πει θα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον'' Η Σελέστ γέλασε και τον κοίταξε σαν να ήθελε να τον πνίξει επιτόπου.

''Νομίζεις ότι τα έχεις όλα τόσο καλά σχεδιασμένα, αλλά έκανες λάθος'' Το βλέμμα της ήταν πονηρό και δεν μπορούσε να κρύψει από την φωνή της την ικανοποίηση που ένιωθε ''Ευθύς θα σου εξηγήσω για ποιους λόγους ακριβώς πλανάσαι πλάνην οικτρά!'' είπε και αυτό ακριβώς άρχισε να κάνει ''Πρώτα, σκοτώσαμε τον δίδυμο αδερφό σου για να πάρουμε αυτό που θέλαμε: στοιχεία'' Τα χείλη του σφίχτηκαν τόσο πολύ που έμοιαζαν να μην υπάρχουν σχεδόν ''Έπειτα, ήταν αυτό το ''μικρό κολπάκι με την επίθεση. Αυτό που άκουσες εσύ ήταν η εξομολόγηση μιας κοπέλας που ήταν ερωτευμένη με τον καθηγητή της, όταν μου είχε στείλει από βραδύς mail για το τι ακριβώς συμβαίνει σχετικά με την διορία σου, τους σκοπούς σου και την αυτοκτονία της φίλης της, που ήταν και αυτή δικό σου έργο'' Ο Σέγκριμ είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Αυτό δεν φαινόταν να το έχει υπολογίσει καν ''Στην συνέχεια, έχουμε τον Ντράκο...''

Σαν να άκουσε την φωνή του, εμφανίστηκε στην πόρτα.

''Κατά φωνή'' Εκείνος κοίταζε πότε τον Ναθάνιελ και την Σελέστ και πότε τον Σέγκριμ, για να σταθεί τελικά δίπλα στην Τζάκι. Γονάτισε μπροστά της και είπε, με μια κατάνυξη που δεν είχα ξαναδεί από εκείνον:

''Αφέντρα. Με ειδοποίησαν ότι έπρεπε να εμφανιστώ εδώ. Ποιος ο λόγος;'' Η παρουσία του Ντράκο περιέπλεκε πολύ τα πράγματα. Αυτό δεν ήταν καλό σημάδι. Ο Σέγκριμ απάντησε εκ μέρους της, με ένα χαμόγελο:

''Δεν ήταν από εκείνη, αλλά από εμένα. Έπρεπε να δεις την αγαπημένη σου να πεθαίνει''

''Τι;'' αναφώνησε εκείνος και κοίταξε παρακλητικά την Τζάκι, σαν να περίμενε να του πει πως όλα αυτά ήταν ψέματα, εκείνη όμως διέψευσε τις ελπίδες του, απαντώντας, ατάραχη:

''Μπορεί να είσαι μαθητής μου, Ντράκο, αλλά η δουλειά είναι δουλειά''

''Και το να ξεπουλάς τους άλλους είναι η καλύτερη δουλειά που υπάρχει'' της πέταξε απειλητικά η Σελέστ ''Έτσι δεν είναι, θεία;'' Αυτή ήταν η θεία της Σελέστ; Η Tremere θεία της για την οποία ερχόταν πάντα σε αντιπαράθεση με τον οργανισμό των κυνηγών; Ήταν η ίδια γυναίκα που είχε βοηθήσει τον Ντράκο να αλλάξει φυλή; Τώρα εξηγούνταν όλα!

''Δεν είσαι τίποτα για εμένα!'' είπε με ψυχρότητα εκείνη, κοιτάζοντας την υπεροπτικά. Η Σελέστ το αγνόησε αυτό και συνέχισε, κοιτάζοντας τώρα τον Ντράκο.

''Που είχαμε μείνει, προτού μας διακόψεις; Α ναι, κάτι θα έλεγα για εσένα'' Έκανε μια από αυτές τις ''δραματικές παύσεις'' που βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο και συνέχισε ''Ήταν πολύ εύκολο να στείλουμε σαν αντιπερισπασμό την Λούνα για να σου πάρει το σημειωματάριο, να οπλιστούμε με ένα ξόρκι και να μην γίνουμε αντιληπτοί. Ο Σέγκριμ ζήτησε πληροφορίες για το τι μπορεί να είναι η Λούνα, πληροφορίες που μόνο ο προστάτης της είχε. Ήταν πολύ εύκολο να του πάρει το σημειωματάριο και μετά να τον διώξει, αφού τον είχε χρησιμοποιήσει'' Ο Σέγκριμ φάνηκε να εξοργίζεται με τα όσα άκουγε. Ο Ντράκο φαινόταν σαν χαμένος, δεν ήξερε τι να κάνει, ενώ η Τζάκι ήταν ακίνητη, σαν άγαλμα. Το χαμόγελο της Σελέστ έγινε πιο πλατύ και εκείνη συνέχισε ακάθεκτη:

''Εφόσον ήθελες να αφαιρεθεί το ''πιόνι,'' αυτό ακριβώς έκανε και η Λούνα: με έβγαλε από την μέση. Τόση ίντριγκα και τόσα ψέματα! Ήταν πάνω από αυτά που μπορούσα να ανεχθώ. Νομίζω ότι δώσαμε μια πειστική ερμηνεία'' Ο Σέγκριμ έδειχνε λες και έβγαζε καπνούς από τ' αυτιά! Ο Μπλέιζ και εγώ ετοιμάζαμε τους γάντζους με τα σχοινιά μας για να κατέβουμε.

''Που είναι; Που είναι αυτή;'' ούρλιαξε ο Σέγκριμ, βλέποντας τα σχέδιά του να ναυαγούν ένα προς ένα ''Βγες έξω όπου και αν είσαι!''


''Βρήκε παρηγοριά στο σπίτι του ''θνητού'' φίλου της'' έκανε η Σελέστ, σαν να μην τον είχε ακούσει ''Μόνο που αυτός ο φίλος της...'' Ακούστηκε το σχοινί που σύρισε και εμείς είχαμε κατέβει στο έδαφος. Τα μαύρα φτερά του Μπλέιζ έβγαιναν απειλητικά πίσω από την πλάτη του, με τα μαλλιά του να φτάνουν μέχρι τους γλουτούς του και τα κατακόκκινα μάτια του να τον κοιτάζουν, γεμάτα θυμό και δίψα.

''Κρούσνικ!'' είπαν με μια φωνή ο Ντράκο και η Τζάκι. Ο Σέγκριμ, άξαφνα, άρχισε να γελάει, ένα παρανοϊκό γέλιο.

''Νομίζετε ότι έτσι θα με νικήσετε;''

''Όχι ακριβώς'' Έκανε ο Ναθάνιελ. Χτύπησε τα δάχτυλά του και ένας στρατός από Brujah έκανε την εμφάνισή του ''Αν θες την Λούνα, θα πρέπει να περάσεις από όλους εμάς'' είπε, με τα βιολετί του μάτια να τον κοιτάζουν απειλητικά. Ο Σέγκριμ συνέχισε να γελάει παρανοϊκά και χτύπησε τις παλάμες του. Τότε άρχισαν να έρχονται βρικόλακες από παντού, τόσο που φαινόταν να γεμίζουν ασφυκτικά τον χώρο.
''Και εσείς πρέπει να περάσετε όλους αυτούς'' έκανε με μανία εκείνος ''Αν θέλετε να βγείτε από εδώ μέσα.

Ζωντανοί''

γτ σε καθε κεφαλαιο μενω ετσι? καλα παιδι μ τι εχουν φτιαξει εδωω...

μου αρεσε καταπληκτικαααα το κεφαλαιοοο!! πωπωπωπ πολυ μα παρα πολυ οργανωμενο σχεδιοοο!!!

μου αρεσε απιστευτααα η Σελεστ σε αυτο το κεφαλαιοο!!!!

παρτααααα Σεγκριμ!!! παρτα μαλ*** γι'αυτο αλλα μ ειχε σπασει τα νευρααααα!!!!!! ο βλακας!!!

Η Τζακι μου θυμιζεις που ειχε εμφανιστει??? γτ δν θυμαμαι??

ο Ντρακο καλα τα επαθε και εμεινε με ανοιχτο στομα!!!

πφφφφφ ανυπομονωωωωωω πλ πλ πλ πλ πλ πλ πλ πλ πλ πλ πλ πλ για την συνεχειααα!!!

Σε αυτήν ακριβώς την ''αίθουσα'' που βρίσκονται γινότανε η παρασκευή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, γι' αυτό είναι γενικά κάπως...παράξενη

Χαχαχααα...Χαίρομαι που σου άρεσε το σχέδιό μου. Σου είπα ότι η Λούνα είχε σχέδιο, όχι αστεία

Έπρεπε να το φάει το χαστούκι! Τόση υπεροψία και αλαζονεία...Νόμιζε ότι όλα πια τα έκανε σωστά

Είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται, δεν έχει εμφανιστεί ξανά. Όμως σίγουρα τόσο καιρό ''δούλευε'' από το παρασκήνιο

Σας υποσχέθηκα ότι θα την ανεβάσω σήμερα το βράδυ και, μιας και τελείωσα με τις διορθώσεις, ορίστε το τελευταίο κεφάλαιο

Κεφάλαιο 48ο

''Θα παίξουμε ένα δίκαιο παιχνίδι''

Τάδε έφη ο κύριος με την κόκκινη μπλούζα, το μαύρο τζιν και με μάτια που μας κοίταζαν όλους με μίσος. Όταν ο ίδιος είχε φέρει μια μάγισσα, έναν ''δήθεν'' σωτήρα και έναν στρατό βρικολάκων για να με αποκτήσει. Βέβαια, δεν τον αδικούσα. Και εγώ μπορεί να έπραττα ανάλογα, αν ήμουν στην θέση του. Φαινόταν να υπερέχουν αριθμητικά, με αυτούς τους καταραμένους τους Nosferatu να φαίνονται γλοιώδεις κάτω από το ελάχιστο φως που υπήρχε στον χώρο. Αυτή την φορά, όμως, χάρη στην βοήθεια του Ναθάνιελ, ήμασταν και εμείς προετοιμασμένοι. Έβγαλα δυο Shun Gyuto από τις θήκες μου, επιφυλάσσοντας το καλό μου το σπαθί σε περίπτωση ανάγκης. Ο Σέγκριμ είπε με μια δήθεν φιλικότητα, σε μια δήθεν προσπάθεια συμφιλίωσης:
''Μπορείς απλά να παραδοθείς, Λούνα, και να μας γλιτώσεις από τον κόπο'' Όσοι ήταν με το μέρος μου, γέλασαν χαιρέκακα.
''Ποτέ. Δεν θα παραδοθώ ποτέ σε εσένα'' φώναξα εγώ, για να πάρω σαν απάντηση μια ιαχή από φωνές, επευφημίες και κοπτήρες που έβγαιναν έξω από τα ούλα τους.

Δεν κατάλαβα πότε ακριβώς άρχισε η μάχη, όταν είδα την μεριά του Σέγκριμ να έρχεται επιθετικά προς τα επάνω μας, με τους Nosferatu να κραδαίνουν απειλητικά τα όπλα τους και να ουρλιάζουν μανιασμένα. Η συμπλοκή ήταν σφοδρή και μανιώδης, με τον έναν να πέφτει πάνω στον άλλο λες και συγκρούονταν δυο βράχοι ανά μεταξύ τους. Σε αυτό το σημείο, ακόμα και αν επικρατούσε πανικός, η θέση και των δυο στρατοπέδων ήταν σαφής.
Η δική τους; Να με αποκτήσουν, με κάθε κόστος.
Η δική μας; Να μην αφήσουμε την ''Βασίλισσα'' να βγει εκτός παιχνιδιού.

Θαύμασα τον Ναθάνιελ και με πόση χάρη και ευεξία απέφευγε τα χτυπήματα και αντέκρουε τις επιθέσεις και τον Μπλέιζ, που χάρη σε αυτή του την μορφή ήταν σχεδόν αήττητος. Δεν χρειαζόταν καν να χρησιμοποιεί όπλα: με τα γυμνά του χέρια έβγαζε καρδιές, συνέθλιβε κρανία, έσπαγε χέρια και πόδια λες και ήταν κλαδάκια, μια αήττητη μηχανή. Η στάση του Ντράκο με προβλημάτισε αρκετά: δεν φαινόταν να γνωρίσει ποιον έπρεπε να υποστηρίξει: τον Σέγκριμ, την Τζάκι ή τα δικά του συμφέροντα; Οι επιθέσεις του έβρισκαν στόχο και στις δυο μεριές και δεν ήξερες σε ποιον θα επιτεθεί στην συνέχεια. Μπορεί ο επόμενος να ήσουνα εσύ.

Αυτή όμως που θαύμασα πάνω από όλους ήταν η Σελέστ. Εκτός του ότι πολεμούσε με άνεση ένα σωρό βρικόλακες (και, πολλοί από αυτούς είχαν διαμελιστεί τόσο άσχημα, που δεν υπήρχε περίπτωση να ανακάμψουν) είχε έναν ακόμα θανάσιμο εχθρό να αντιμετωπίσει: την θεία της την Τζάκι. Έβλεπα τα χείλη και των δυο να ανεβοκατεβαίνουν ακατάπαυστα, που σήμαινε ότι μάλλον έκαναν μάγια. Οι επιθέσεις της ήταν στηριζόμενες, κατά κόρον, στο στοιχείο της φωτιάς, ενώ η θεία της...Δεν μπορούσα να καταλάβω απόλυτα, αλλά μου φαινόταν ότι έκανε κάτι σαν χρήση όλων των στοιχείων. Ή αυτό ή έκανε χρήση μαύρης μαγείας.

Φυσικά, δεν έμεινα για πολύ σαν θεατής και ήρθε και η δική μου σειρά να πολεμήσω. Αποφάσισα να γίνω όσο πιο ''δημιουργική'' και ''αυθόρμητη'' μπορούσα όσον αφορούσε την τακτική μου, γι' αυτό, στο πρώτο βρικόλακα που ήρθε να μου επιτεθεί, του κάρφωσα το ένα μαχαίρι στην καρδιά και με το άλλο μαχαίρι του έκοψα τον λαιμό, για να τον αποκεφαλίσω στην συνέχεια. Έβγαλα από την θήκη στην μέση μου λίγα kunai και shuriken και προσπάθησα να βοηθήσω την Σελέστ και τον Ναθάνιελ όσο περισσότερο μπορούσα. Ένα νέο κύμα επιθέσεων ήρθε προς το μέρος μου και χρειάστηκε να βγάλω ένα shoge στο ένα χέρι, μια κοφτερή λεπίδα στηριζόμενη σε μια μακριά, σιδερένια αλυσίδα και ένα M9 στο άλλο. Γύρισα την αλυσίδα αρκετές φορές και, όταν την έριξα, ήμουν σαν ψαράς που έπιασε στο αγκίστρι του ψάρια. Την πέρασα το κεφάλι ενός από τους Nosferatu, για να φάει και μια επιπλέον ασημένια σφαίρα στην καρδιά σαν δώρο. Απέμεινε ακίνητος, να κοιτάζει το κενό.

Μια ακόμα επίθεση ήρθε εναντίον μου, πιο μαζική από την πρώτη. Αποφάσισα να βγάλω τελικά το όπλο μου: μια Shinshinto Blade, η λαβή και η κόψη της οποίας ήταν κατακόκκινη. Η Σελέστ μου είπε ότι αυτό ήταν ένα από τα αγαπημένα της όπλα και της έφερνε γούρι κάθε φορά που το κρατούσε. Ήλπιζε να φέρει γούρι και σε εμένα. Η ομάδα αυτή κινήθηκε μαζικά εναντίον μου, αλλά εγώ ένιωθα να καίει το ξίφος κυριολεκτικά κάτω από τα χέρια μου. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και ξαφνικά είχε πάρει φωτιά! Το χέρι μου δεν καιγόταν, βέβαια, αλλά η λεπίδα είχε πάρει φωτιά στην κυριολεξία. Μάλλον θα ήταν ένα από τα ''κόλπα'' της Σελέστ. Όταν το είδαν αυτό, αποτραβήχτηκαν ελάχιστα και έδειχναν να είναι λίγο πιο προσεκτικοί στις κινήσεις τους. Κάποια στιγμή, πήγαν να με αρπάξουν και σχεδόν με σήκωσαν στον αέρα, όταν τους είδα να αρπάζουν φωτιά μπροστά στα μάτια μου. Ανταλλάξαμε ένα στιγμιαίο βλέμμα με την Σελέστ και συνεχίσαμε, ο καθένας στο δικό του πόστο, πολύ απασχολημένος για να προστατέψει τον άλλον.

Το σπαθί φαινόταν να είναι το μόνο που μπορούσε να με προστατέψει, καθώς όχι μόνο έκοβε τα κεφάλια τους, αλλά έκανε και τα σώματά τους να παίρνουν φωτιά και να εγκαταλείπουν τον ''μάταιο, τούτο κόσμο'' Είχα υπερδιέγερση και μπορώ να πω ότι το ευχαριστιόμουν κιόλας που τους σκότωνα. Έπαιρνα εκδίκηση για όλα όσα με έβαλαν να περάσω. Στα μάτια τους, έβλεπα το πρόσωπο κτηνών και ειδεχθών τεράτων.

Κάποια στιγμή, έτσι στα ξαφνικά, κόπηκε η παροχή ρεύματος. Οι άλλοι δεν είχαν σταματήσει λεπτό. Μάλιστα, δεν τους εμπόδιζε αυτό, αλλά για εμένα και την Σελέστ, πιθανότατα, ήταν πρόβλημα. Φόρεσα τα γυαλιά της νυχτερινής οράσεως, για να βλέπω καλύτερα. Το σκοτάδι με είχε αποπροσανατολίσει κάπως και ορισμένες από τις κινήσεις μου δεν είχαν την προτέρα τους ακρίβεια: άλλον τον πετύχαινα στον ώμο, άλλον τον θώρακα και άλλον στο μπούτι, οπότε από ένα σημείο και μετά άρχισα να καταβάλω διπλό κόπο για να τους εξοντώσω. Κάποια στιγμή, ένιωσα μια ζαλάδα, αλλά δεν ήταν τίποτα το σοβαρό.

Εκείνη την στιγμή, σαν απάντηση στην παράκλησή μου, κάποιος επανέφερε το ρεύμα, σε ένα πράγμα που πετούσε σπίθες ολόγυρά του, κάτι που έμοιαζε με ένα γιγάντιο δρεπάνι που θρέφονταν με ηλεκτρικό ρεύμα. Ενώ θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει σε όποιον ήθελε, ο Σέγκριμ κατευθύνθηκε προς το μέρος μου. Ο χρόνος φάνηκε να κυλάει πιο αργά και εγώ τα είχα χάσει. Είχα παγώσει, δεν ήξερα τι να κάνω. Έπεσα στα γόνατα και έβαλα τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι για να προστατευτώ, κάτι που ήξερα ότι ήταν μάταιο. Έκλεισα τα μάτια μου.

Όταν τα άνοιξα, ο Σέγκριμ είχε κολλήσει στον τοίχο και το ''δρεπάνι'' βρισκόταν στα πόδια μου. Εγώ το είχα κάνει αυτό; Τον είδα διώξει μακριά μου, προκαλώντας του ηλεκτροπληξία; Αυτό το γεγονός με γέμισε δύναμη και ανανεωμένη αυτοπεποίθηση. Άρπαξα το ''δρεπάνι'' και σηκώθηκα στα πόδια μου. Με την κίνηση των χεριών μου, σε συνδυασμό με το ''τροφοδοτημένο'' δρεπάνι είδα ό, τι μπορούσα στο να στοχεύσω και να κατευθύνω τον ηλεκτρισμό με ταχύτητα και ευκρίνεια πάνω στον στόχο μου. Πολλοί από τους βρικόλακες έπεφταν αναίσθητοι και, σε ορισμένους που έστελνα μεγαλύτερη ποσότητα ρεύματος, έπαιρναν φωτιά. Αυτό, όμως, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο με είχε εξαντλήσει, μέχρι που ένιωσα ένα σκούντημα στον ώμο μου, με την Σελέστ να λέει, κοιτάζοντάς με με ανησυχία:

''Λούνα, όλα είναι έτοιμα. Πρέπει να φύγουμε από εδώ''

Αλλά εγώ δεν μπορούσα να κουνηθώ. Είχα κοκαλώσει στην θέση μου. Ένιωθα τα πάντα να γυρίζουν, όλος ο κόσμος να χάνεται σε ένα πηχτό, μαύρο σκοτάδι.

Το τελευταίο πράγμα που άκουσα, όταν έχασα τις αισθήσεις μου, ήταν την Σελέστ να φωνάζει το όνομά μου.


Όταν συνήλθα, βρισκόμουν σε ένα άγνωστο δωμάτιο. Το κεφάλι μου ήταν βαρύ και με κόπο ανασηκώθηκα λίγο από το κρεβάτι.

Τι έγινε; Τι συνέβη; Με την μάχη, με την Σελέστ, τον Ναθάνιελ; Είχα χρησιμοποιήσει σε υπερβολικό βαθμό τις δυνάμεις μου και είχα εξαντληθεί. Πόσο ανόητη μπορεί να ήμουν; Και τώρα βρισκόμουν σε ένα άγνωστο δωμάτιο και, αν έκρινα από την θέα στο παράθυρο, στην μέση του πουθενά. Σηκώθηκα, με τα γυμνά μου πόδια να παγώνουν εξαιτίας του κρύου δαπέδου. Δοκίμασα να ανοίξω την πόρτα.

Ήταν κλειδωμένη.

Άρχισα να πανικοβάλλομαι. Κάποιος με κρατούσε εδώ, κάποιος που το έκανε αυτό παρά την θέλησή μου. Κάποιος που με είχε αποκτήσει σαν τρόπαιο στην όλη ''διαδικασία'' Βέβαια! Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται! Έκανα μια γύρα στο μικροσκοπικό χώρο, αλλά δεν υπήρχε ούτε πόρτα ούτε παράθυρο που να ανοίγει. Ήμουν παγιδευμένη. Κάποια στιγμή, η φωνή της τηλεόρασης, που τόση ώρα συνειδητά αγνοούσα, μου τράβηξε την προσοχή:

''Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι'' Οι ειδήσεις. Πήγα τρέχοντας στο δωμάτιο και έκατσα στο κρεββάτι για να παρακολουθήσω.

''Νεκρή βρέθηκε σήμερα τα ξημερώματα η δεκαεφτάχρονη μαθήτρια, Λούνα Σαντοβάλ, που φαινόταν να έχει εξαφανιστεί πριν από μια βδομάδα'' Ένα ελαφρύ μειδίαμα εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου. Άρα, το σχέδιό μας είχε πετύχει τελικά, σκέφτηκα κάπως μελαγχολικά.

Να σκηνοθετήσουμε τον θάνατό μου.

Η γυναίκα που ανήγγειλε τις ειδήσεις συνέχισε, σαν να την είχαν υπνωτίσει:

''Η νεαρή μαθήτρια φαινόταν να έχει πέσει θύμα απαγωγής αδίστακτων κακοποιών, οι οποίοι σκόπευαν να πουλήσουν τα όργανά της στην μαύρη αγορά, σύμφωνα με πόρισμα της αστυνομίας. Οι αρχικές υποθέσεις ήταν πως η νεαρή μαθήτρια έφυγε οικειοθελώς από το σπίτι της, ωστόσο φαινόταν πως οι απαγωγείς απειλούσαν την ακεραιότητα της ιδίας και της οικογένειάς της, κρίνοντας από τα απειλητικά σημειώματα που βρέθηκαν στο δωμάτιό της. Το σώμα της άτυχης κοπέλας, καθώς και τα σώματα των απαγωγέων της βρέθηκαν απανθρακωμένα σε μια αποθήκη στην Boys Town. Φαίνεται πως η φωτιά που ξέσπασε προκλήθηκε από υπερθέρμανση ενός από τους κινητήρες που τροφοδοτούσαν τον χώρο με ρεύμα. Η ταυτοποίηση τόσο της κοπέλας όσο και των απαγωγέων έγινε με ίνες και τμήματα της οδοντοστοιχίας που βρέθηκαν ανέπαφα στον χώρο του εγκλήματος''

Ήταν παράξενο να βλέπεις αυτή την αποστειρωμένη γυναίκα να αναγγέλλει τον θάνατό σου στις ειδήσεις. Ήθελες να της φωνάξεις κατάμουτρα να το βουλώσει, πως δεν είχες πεθάνει, πως ήσουν ακόμα εδώ και πως ήσουν ζωντανή, αλλά ούτως ή άλλως κανένας δεν επρόκειτο να σε ακούσει, ειδικά σε αυτό το δωματιάκι στην θέση του πουθενά. Η γυναίκα συνέχισε ακάθεκτη να απαγγέλλει το ''ποιηματάκι'' της . Οι εικόνες που έδειξε στην συνέχεια με έκαναν να δακρύσω.

''Οι γονείς της εκλιπούσης κοπέλας ήταν συντετριμμένοι από αυτό το γεγονός. Ο στενός οικογενειακός και φιλικός τους κύκλος δεν μπορεί να το πιστέψει πως αυτή η τραγωδία τους χτυπούσε την πόρτα'' Έδειξε τους γονείς της και τον αδερφό της, να κλαίνε και να αναρωτιούνται γιατί επέλεξαν το δικό τους το κορίτσι από όλα τ' άλλα, γιατί να κάνουν κάτι τόσο απάνθρωπο που τους κατέστρεψε την ζωή. Σειρά είχαν η Έβελιν, η Λίλυ, η Κάσσιντυ, συμμαθητές και καθηγητές μου από το σχολείο. Όλοι με μάτια δακρυσμένα, όλοι είχαν όμως και κάποιο καλό λόγο να πουν.

Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί πως θα ήταν αν ήμασταν νεκροί, αν δεν υπήρξαμε ποτέ σε αυτό τον κόσμο; Εγώ το έβλεπα να συμβαίνει μέσα από την παμπάλαια αυτή τηλεόραση και ομολογώ πως δεν μου άρεσε καθόλου. Σηκώθηκα απότομα και έβγαλα την τηλεόραση από την πρίζα. Ξανακάθισα στο κρεβάτι και προσπάθησα με κόπο να πνίξω τα δάκρυά μου.

Ξάφνου, άκουσα το κλειδί που γύρισε στην κλειδαριά. Δεν μπορούσα να πιστέψω ποιος έμπαινε μέσα στο δωμάτιο.

''Εσύ;''

Ένα αλαζονικό χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπό του.

''Γεια σου, Λούνα''

ποιος καλε? ποιος??? μν μ πεις ο Ντρακο!! αυτος θα ειναι! το μονο σιγουρο!! τον βλακα!

καλα αυτο το κεφαλαιο ητανε απιστευτοοο!!! ανυπομονωωω για τον προλογοοο!!!! μν μας ξεχασεις!! (πλακα κανω!!! )

αχ! μου αρεσε ο Ναθανιελ σε αυτο το κεφαλαιοοο μαζι να πολεμαει με την Σελεστ?? ο Μπλειζ ομως βρε παιδι μ που ητανε σε αυτο το κεφαλαιο γτ δν τον ειδαμε να πολεμαει και αυτος???

Για την Σελεστ τα λογια ειναι περιτταα!!! πωπωπω απιστευτη ητανε! και κανει σαν αδερφη της Λουνας! ή να πω καλυτερα η αδερφη ψυχηη της?

τεσπααα!! αντε να ξερεις οτι ανυπομονουμε πλ!

αα! τελικα ο Σεγκριμ δν καταλαβα πεθανε?? αα!! και η Τζακι ψοφησε??

(δεν ειμαι κακια! )

αντε με το καλο και με την νικη η συνεχεια!

(δεν πιστευωω να σε επριξαα!!! αλλιως.... ξερεις τι σε περιμενει! )

ααα!! γι'αυτην την "αιθουσα" που ειπες πριν καλυτερα να μην σχολιασω

και μα φυσικααα μ αρεσε το σχεδιο σου! ητανε απλα τελειο!

Μα επρεπε ο βλακας ο Σεγκριμμ!!

ααα πρωτη?? με το καλο τοτε!!(μουσιιιι)

πωπω... τα διαβασα και τα δυο μαζι και ειμαι και εγω καπως ετσι:

τελικα ολα οσα συνεβαιναν στα τελευταια κεφαλαια, ηταν ολα μερος ενος σατανικου σχεδιου... πολυ ραδιουργες μας βγηκαν παντως η λουνα και η σελεστ. το σχεδιο τους ηταν απιθανο...
αλλα εγω χαθηκα λιγο στο σημειο που ειπες για την ερωτικη εξομολογηση της μαθητριας στον καθηγητη. ποτε εγινε αυτο???

παντως χαρηκα που ο ντρακο ηταν απλα ενα αβουλο πιονι στην ολη ιστορια. αντε... γιατι πολυ αερα ειχε παρει. νομιζε οτι ολα ηταν υπο ελεγχο. ειναι ωραια να φαινεται και καπως χαμενος...

αυτη η τζακι... τι προδοτρα! δεν εχει ουτε αισθηματα ουτε ηθικη! καλα θα παθει αν πεθανει! θα το χαρω αφανταστα πολυ...

η περιγραφη παντως του χορου και της μαχης ηταν απλα απιθανη... σε εκανε να νομιζεις οτι ολα αυτα διαδραματιζονται μπροστα στα ματια σου!!!

αν και θα συμφωνησω με την μαρια. ο μπλειζ αν και πολεμησε σαν ''θεος'', δεν αναφερθηκε πολυ...

και μια απορια. οντως η λουνα τον ηλεκτρισε τον σεγκριμ? αν ναι, τοτε καλα να παθει. το οπλο του στραφηκε εναντιον του... και η λουνα ηταν αηττητη... μακαρι να τον σκοτωσε!!!

και γιατι σκηνοθετησαν τον θανατο της? για να μην μπλεκεται και η αστυνομια στα ποδια της και να κινειται ελευθερα??? και τα απανθρακωμενα σωματα τα βρηκαν εκει που εξελιχθηκε η μαχη??? παντως ακομα και η σκηνοθεσια του θανατου της ηταν απιθανη και πετυχημενη, οπως παντα φυσικα!!!

και ποιος ειναι αυτος που την επιασε και την εκλεισε σε αυτο το δωματιο?
αρχικα και εγω τον ντρακο σκεφτηκα, αλλα τωρα δεν ειμαι σιγουρη. μηπως ειναι ο σεγκριμ και δεν εχει πεθανει? η ο ναθανιελ? πουφ... δεν εχω ιδεα!!!

ανυπομονω τρελα για το δευτερο βιβλιο!!! δεν φανταζεσαι ποσο θελω να μαθω την συνεχεια!!!

αυτα τα λιγα απο εμενα

Μαρία: Να σας ξεχάσω; Τι λες καλέ; Γίνονται αυτά; Μόνο να σκεφτώ τι θα γράψω πρώτα

Η Σελέστ είναι απλά φοβερή! (δεν θέλω να κάνω διακρίσεις, αλλά είναι γεγονός ότι την λατρεύω ^.^ ) Την προσέχει πάρα πολύ και η Λούνα επίσης την αγαπάει πολύ

Η αλήθεια είναι ότι άφησα πάλι ένα ''κενάκι'' όσον αφορά το τι έγινε στο τέλος για να παρατείνω λιγάκι την αγωνία σας για το δεύτερο βιβλίο (είμαι πολύ κακιά; )

Πωπωωω, πολύ με έπρηξες! Αμάν πια! Έλεος!

Σπόιλερ:

Όοοχι, να σχολιάσεις (με προκαλείς, έχεις δεν έχεις :P)

! Χαίρομαι που σου άρεσε

Ναι, ήταν ''παρθενική εμφάνιση'' Για καλό ή για κακό...Θα δείξει.

Εύα: Gracias!!! Ε, τι τώρα! Μόνο οι βρικόλακες να κάνουν πονηριές;;; ^.^

Μετά την επίθεση των ζόμπι. Δεν είχε πει ότι ήθελε να της μιλήσει της Σελέστ η Λούνα; Αντί να της πει για τον Σέγκριμ (που ήταν και το αναμενόμενο) συζήτησαν για εκείνη την φορά που τους είχε πιάσει με την Τζέιν στα πράσα (κι αυτό για να του ρίξουν στάχτη στα μάτια )

Του άξιζε! Άντε! Να μάθει να ταπεινώνει την Λούνα

! Όσο γι' αυτό που λέτε, έχετε δίκιο, κορίτσια μου. Θα επανορθώσω στις διορθώσεις

Σπόιλερ:

Εκείνη τον ηλέκτρισε Τώρα για το αν πέθανε ο Σέγκριμ ή όχι θα το μάθετε στο δεύτερο βιβλίο

Το έκαναν και γι' αυτό το λόγο, αλλά και για να σταματήσει όλο αυτό το κυνήγι εναντίον της. Μόνο αν μάθαιναν ότι πέθαινε, θα την άφηναν στην ησυχία της -.- Ναι, εκεί τα βρήκαν τα πτώματα. Στην ουσία, αυτό ήταν το σχέδιό τους. Το να παραπλανήσουν τον Ντράκο ήταν τα ''επιμέρους σημεία'' του σχεδίου

Αχ, κορίτσια μου, δεν μπορώ να σας το πω ποιος την κρατάει στο δωμάτιο. Τι θα γράψω μετά στο δεύτερο βιβλίο;

Όσο για την συνέχεια, βλέπω ότι ''καίγεστε,'' γι' αυτό θα κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ

Καλά! Φοβερά κεφάλαια!!! Έχω μείνει κάπως έτσι: (όπως και όλοι οι υπόλοιποι )

Το ξέρω ότι ήρθα λίγο αργά για να σχολιάσω, αλλά χτες είχα πολύ λίγο χρόνο και αν και τα διάβασα δεν προλάβαινα να γράψω σχόλια Έτσι (για άλλη μια φορά) με κάλυψαν οι άλλες

Εγώ πάντως πιστεύω ότι ή ο Σέγκριμ την κρατάει ή ο Ντράκο. Αλλιώς δε θα έδειχνε τόοοση συμπαθεια. Βέβαια μπορεί να είναι και κάποιος άλλος που δεν περιμένουμε με τίποτα είτε γιατί δεν έχει παίξει ρόλο μέχρι τώρα είτε γιατί νομίζουμε ότι έχει πεθάνει
Αλλά επειδή δεν πρόκειται να μας πεις τώρα... ΓΡΑΦΕΕΕ!!!!

ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ για το επόμενο βιβλίο!!! (Και αν βάλεις σε αυτό επίλογο, ανυπομονώ και για τον επίλογο, φυσικα )

Χαίρομαι που το τέλος σας άφησε άφωνες

Δεν πειράζει καλέ! Σε καταλαβαίνω, μην ανησυχείς (διάβασα και το μήνυμά σου )

Ε, ναι, δεν θα σας πω τώρα γιατί είμαι πολύ κακιάαα



Ξέρω ότι πιθανότατα σας το έχω πει ένα σωρό φορές, αλλά σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Αν δεν ήσασταν εσείς, χωρίς υπερβολή, αυτή η ιστορία πιθανότατα να μην είχε ολοκληρωθεί. Εσείς μου δώσατε την δύναμη και την πίστη για να την ολοκληρώσω και τώρα να φτάσω σε σημείο να γράψω και δεύτερο βιβλίο

Είτε τέλος, είτε αρχή, εσύ πάντα μας αφήνεις άφωνες!

Εντάξει, δεν είπα ότι δεν καταλαβαίνεις, αλλά ώρες ώρες νιώθω λίγο κάπως που δεν έχω τίποτα να πω (Όπως σου είπα και στο μήνυμα, κι εσύ, take your time. Δε χρειάζεται να μου πεις αμέσως )

Εντάξει, δεν είσαι και τόσο κακιά. Σε καταλαβαίνω γιατί αν και εγώ δεν έχω τίποτα με αποκαλύψεις στο δικό μου, νομίζω ότι αν είχα δε θα ήθελα να σας πω!

Τότε, πάλι καλά που υπάρχουμε κι εμείς γιατί μια τέτοια ιστορία θα ήταν πάρα πολύ κρίμα να μην ολοκληρωθεί (Πότε βλέπεις να την εκδίδεις για να πάω να την πάρω? Θέλω υπογραφή και αφιέρωση στο αντίτυπό μου! Είπσης έχω γνωστούς που μπορούν να σου κάνουν εξώφυλλο )

Σπόιλερ:

You σκλαβώνει me (τι, ψέματα να πω; )

Δεν φταις εσύ, οι προλαλήσασες φταίνε :P (όπου να'ναι, το τελειώνω )

Όχι για κανέναν λόγο, αλλά θα το μάθετε με το που θα ξεκινήσει το δεύτερο βιβλίο

Θα κάνω τις διορθώσεις, θα τα μαζέψω όλα μαζί γιατί στον υπολογιστή μου τα έχω λίγο σκόρπια και θα κάνω την προσπάθειά μου (εννοείται πως θα το έχεις και ενυπόγραφο και με ενημέρωση!!!! Πλάκα κάνεις; Όσοι πιστοί, προσέλθετε! )

Σπόιλερ:

You συγκινείς us!

Φυσικά και δε φτα'ιω εγώ! Ποτέ δε φταίω εγώ! (Αλήθεια? Ευχαριστώωωωω!!! )

Εντάξει, δεν προσπαθούμε άλλο να σε πείσουμε! (Κακίστρω! )

Τι ωράιααα!!! Περιμένω να το δω στο publik μαζί με τα υπόλοιπα του είδους! (Και δεν ξέρεις πόσο θα με διευκολύνεις με δώρα! Δε θα χρείαζεται να ψάχνω, απλά θα πηγαίνω και θα ποαίρβω αυτό! )

Σπόιλερ:

Εννοείται πως δεν φταις εσύ (Τίποτα καλέ )

Και να προσπαθούσατε, πάλι δεν θα σας έλεγα, οπότε... :P

Άχου, μακάρι Θα είναι τόσο τέλειο αυτό! Ελπίζω να κρατήσω την τιμή στα 15 ευρώ που έχω υπολογίσει για να σας διευκολύνω κιόλας :P

Σπόιλερ:

Όσο και να είναι, εμείς θα το πάρουμε!

Σπόιλερ:

Σπόιλερ:

επεζησε η ηλι**α??? αμαν δηλαδη!!! ηθελα σαν τρελη να γινει σταχτη...
και ο σεγκριμ θα ηθελα να πεθανει, αλλα ας μην ζηταω πολλα καλυτερα...
αντε να δουμε και ποιος την κραταει και φυσικα γιατι την κραταει. αν και λογικα ηδη η σελεστ θα την ψαχνει...
ααα... τωρα καταλαβα ποτε εγινε η εξομολογηση... και τοτε κατεστρωσαν το σχεδιο? γρηγορες ειναι...

Σπόιλερ:

μακαρι να εκδοθει. ειναι απιθανη ιστορια και της αξζει τετοια μοιρα.
και φυσικα και εγω θελω αυτογραφο... θα βγω και θα διαλαλησω πως οχι μονο ξερω την συγγραφεα, αλλα πως ειχα διαβασει και την ιστορια λιγα χρονακια πριν εκδοθει... θα με ζηλευουν!!!

Σπόιλερ:

Πωπωωω...Σφοδρή αντιπάθεια! Ηρέμησε! Το ότι δεν κάηκε σε εκείνη την αποθήκη δεν σημαίνει γενικότερα πως τον γλίτωσε τον κίνδυνο

Να είσαι σίγουρη ότι θα την ψάχνει

Εκείνη την στιγμή, είχαν καταστρώσει το σχέδιο για το πως θα πάρουν το σημειωματάριο, γιατί πιθανότατα ήξεραν ότι τις παρακολουθούσε. Που να ήξερε να ''ψαρέψει'' το ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο

!!! Εννοείται πως θα το έχεις Χαχαχαα...Λες να ζηλεύουν; Μακάρι, τι να πω :P