Τρομακτικές Ιστορίες

Ι
Ι
\ /

Και ο Κινκλ ήταν ένα βήμα πριν «βουτήξει» μέσα του και βυθιστεί στα σκοτεινά νερά του.
Κοίταζε με επιμονή το μήνυμα, προσπαθώντας να κατανοήσει το νόημά του, όταν ένα σχολιαστής υπέδειξε να ανοιχτεί η εικόνα με το πρόγραμμα επεξεργασίας απλού-κειμένου WordPad. Ο Κινκλ δεν κατάφερε να συγκρατηθεί και ακολούθησε την υπόδειξη. Στο κάτω μέρος του κειμένου, βρήκε το ακόλουθο μήνυμα:
ο TIBERIVS CLAVDIVS CAESAR λέει “lxxt>33m2mqkyv2gsq3q=w]O2ntk.”
Αμέσως βάλθηκε να σπάσει τον κώδικα.
Αρχικά, αναγνώρισε ότι το κρυπτογραφημένο κείμενο είχε κωδικοποιηθεί βάσει του «Κώδικα του Καίσαρα», μία από τις απλούστερες και πιο γνωστές τεχνικές κωδικοποίησης στην κρυπτογραφία. Πρόκειται για κώδικα αντικατάστασης στον οποίο κάθε γράμμα του κειμένου αντικαθίσταται από κάποιο άλλο γράμμα με σταθερή απόσταση κάθε φορά στο αλφάβητο. Για παράδειγμα, με μετατόπιση 3, το Α αντικαθίσταται από το Δ, το Β από το Ε, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος πήρε το όνομά της από τον Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος την χρησιμοποιούσε στην προσωπική του αλληλογραφία.

Κι εφόσον ο Τιβέριος Κλαύδιος ήταν ο 4ος Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ο Κινκλ υπέθεσε – και σωστά – ότι το κείμενο έπρεπε να μετατοπιστεί κατά 4 γράμματα του αλφάβητου προς τα πίσω. Το πείραμα έπιασε και το κείμενο αποκάλυψε μία διεύθυνση URL. Όταν όμως πάτησε πάνω στη διεύθυνση, η σελίδα που εμφανίστηκε περιείχε την εικόνα μιας πλαστικής πάπιας και τις λέξεις:
«Αυτό είναι απλό δόλωμα. Φαίνεται πως δεν μπορείς να μαντέψεις [guess] πώς να ξετρυπώσεις [out] το μήνυμα».

Η φράση προβλημάτισε αρκετά τον Κινκλ και τους συνοδοιπόρους του στο αινιγματικό παιχνίδι, έως ότου κατάλαβαν ότι οι λέξεις «μαντέψεις» [«guess»] και «ξετρυπώσεις» [«out»] σχετίζονταν με το λογισμικό αποκρυπτογράφησης OutGuess!
Τρέχοντας την εικόνα με το πρόγραμμα OutGuess ανακάλυψαν ένα link που οδηγούσε σε ένα πίνακα μέσα στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης reddit. Όταν ο Κινκλ κλίκαρε το link είδε τις τρίχες του να σηκώνονται: μπροστά στα μάτια του έκανε την εμφάνισή της η μυστήρια εικόνα μιας αράδας αριθμητικών στοιχείων των Μάγια, αρκετές γραμμές δυσνόητων γραμμάτων και δύο εικόνες με τις ετικέτες «welcome» και «problems?».
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάποιος πόσταρε ένα link σε ένα ανώνυμο «δωμάτιο συζήτησης» στην ιστοσελίδα τσατ Mibbit.com. Η ανησυχία του Κινκλ είχε αρχίσει να εντείνεται. Είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο όλο αυτό να ήταν αποτέλεσμα «τρολαρίσματος». Αυτοί που «τρολάρουν» δεν συνηθίζουν να τραβάνε σε τόσο μάκρος τις πλάκες τους. Κάτι πιο σοβαρό κρυβόταν από πίσω.
Η νύχτα τον βρήκε να λύνει μία σειρά από ενδείξεις που είχαν να κάνουν με κώδικες βιβλίων, τον Βασιλιά Αρθούρο και την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου, για να ανακαλύψει τελικά το ακόλουθο μήνυμα: «κάλεσέ μας στον αριθμό 2143…».
Αμέσως ειδοποίησε τους φίλους του στο chat room ότι του δίνουν έναν αριθμό τηλεφώνου. Κανείς όμως δεν φαινόταν να τον πιστεύει. Ξαφνικά, δέχτηκε το ακόλουθο προσωπικό μήνυμα: «προπορεύεσαι κατά πολύ των άλλων», καθώς και μία πρόσκληση σε ένα άλλο μικρότερο δωμάτιο συζήτησης μέσα στο ίδιο δίκτυο. Μπαίνοντας εκεί άρχισε να σχηματίζει τον τηλεφωνικό αριθμό μέσω του Google Voice. Μία προηχογραφημένη φωνή τον καλωσόρισε: «Πολύ καλά. Τα πήγες περίφημα. Υπάρχουν 3 πρώτοι αριθμοί που σχετίζονται με την αρχική εικόνα jpg. Ο 3301 είναι ένας από αυτούς. Θα πρέπει να βρεις τους άλλους δύο. Πολλαπλασίασε και τους τρεις από αυτούς τους αριθμούς μαζί και πρόσθεσε μία προέκταση .com για να ανακαλύψεις το επόμενο βήμα. Καλή τύχη».
Οι ψηφιακές διαστάσεις της ηλεκτρονικής εικόνας ήταν 509 και 503, αμφότεροι πρώτοι αριθμοί. Εν συνεχεία πολλαπλασίασε τους αριθμούς και έβγαλε «λαβράκι»: μία νέα διεύθυνση URL. Στην οθόνη του εμφανίστηκε η εικόνα ενός τζιτζικιού και από κάτω ένα ρολόι αντίστροφης μέτρησης που επρόκειτο να λήξει σε 3 μέρες. Τέλος, ανοίγοντας την εικόνα του τζίτζικα με το OutGuess ανακάλυψε άλλο ένα περίεργο μήνυμα: «Κατάφερες να φτάσεις μέχρι εδώ, Η υπομονή είναι αρετή. Τσέκαρε πάλι στις 5:00 το απόγευμα της Δευτέρας 9/1/2012. UTC».
O Κινκλ είχε αρχίσει πλέον να πανικοβάλλεται. Όλο αυτό ξεπερνούσε τα όρια του απλού παιχνιδιού και άρχιζε να λαμβάνει πραγματικές διαστάσεις.
Είχε έρθει η Δευτέρα 9/1/2012. η ώρα ήταν 4:59 και ο Κινκλ με το συγκάτοικό του είχαν καρφωμένο το βλέμμα τους στην οθόνη. Η αντίστροφη μέτρηση είχε φτάσει στο μηδέν και τότε… τότε η ιστοσελίδα επαναφορτώθηκε εμφανίζοντας 14 συντεταγμένες GPS, καθώς και τις τοποθεσίες στις οποίες αυτές παρέπεμπαν σε όλο τον πλανήτη: Βαρσοβία, Σεούλ, Παρίσι, Σίδνεϊ, Χαβάη, Μαϊάμι, Νέα Ορλεάνη, Σιάτλ.
Τι μπορεί να σήμαιναν αυτά τα μέρη; Tις εβδομάδες που ακολούθησαν χρήστες επισκέφτηκαν τις διευθύνσεις στο Παρίσι, τη Βαρσοβία, το Μαϊάμι και το Σίδνεϊ και πόσταραν στο δωμάτιο συζήτησης εικόνες των ευρημάτων τους: λευκά φύλλα χαρτιού κολλημένα σε φανάρια κυκλοφορίας, τα οποία περιείχαν το καθένα και ένα διαφορετικό κώδικα QR και μία κόκκινη εικόνα ενός τζίτζικα. Οι κωδικοί οδηγούσαν σε διευθύνσεις URL, οι οποίες όταν ανοίχτηκαν με το OutGuess αποκάλυψαν δύο νέα μηνύματα.
Ο Κινκλ αδυνατούσε να καταλάβει σε τι αναφέρονταν. Κάποιος άλλος όμως τα κατάφερε: ένα ποίημα 300 στροφών γραμμένο από τον πασίγνωστο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Ουίλιαμ Γκίμπσον με τίτλο «Αγρίππας (Βίβλος των Νεκρών)».
Χρησιμοποιώντας το ποίημα για να αποκωδικοποιήσουν το περιεχόμενο των μηνυμάτων, οι συμμετέχοντες στο «παιχνίδι» έβγαλαν μία διεύθυνση Tor. Ο όρος Tor, συντομογραφία του Onion Router, είναι ένα σκοτεινό δίκτυο που αποκρύπτει τη διεύθυνση IP του χρήστη, ανακατευθύνοντας την διαδικτυακή κυκλοφορία μέσω proxies. Στην πραγματικότητα, το Tor επιτρέπει στους χρήστες να περιηγούνται ανώνυμα στο διαδίκτυο – ακόμη και στις πιο σκοτεινές γωνιές του – χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να εντοπιστούν. Μέσα σε αυτούς τους μυστικούς, βαθιά θαμμένους στο Βαθύ Ιστό, χώρους βρίσκονταν τα εναπομείναντα στοιχεία που θα παρείχαν τη λύση στο αίνιγμα.
Ο Κινκλ «κατέβασε» το λογισμικό Tor και επισκέφτηκε τη διεύθυνση, η οποία τον καθοδήγησε να δημιουργήσει έναν ανώνυμο λογαριασμό στην υπηρεσία Hotmail. Μερικά λεπτά αργότερα, έλαβε ένα μέιλ. Περιείχε ένα γρίφο που ο Κινκλ έπρεπε να λύσει μόνος του.
Ήταν όμως αδύνατον, καθώς χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει ένα σωρό περίπλοκα λογισμικά αποκρυπτογράφησης. Οι προγραμματιστές φίλοι του δεν μπορούσαν ούτε κι αυτοί να βοηθήσουν.
Δέκα μέρες μετά την έναρξη της περιπέτειάς του ήταν αποφασισμένος να τα εγκαταλείψει.
«Δεν ξανάκουσα τίποτα», παραδέχεται ο Κινκλ.
Ωστόσο, μερικές εβδομάδες αφότου είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια, με το μυστήριο να του «τριβελίζει» το μυαλό, γκούγκλαρε τη λέξη «cicada» [«τζιτζίκι»] και τον αριθμό 3301, για να ανακαλύψει μία νέα εξέλιξη στο αίνιγμα:
Ένα άλλο μυστήριο μήνυμα είχε δημοσιευτεί το Φεβρουάριο του 2012 στον ίδιο πίνακα του σάιτ 4chan, το οποίο έλεγε:
«Βρήκαμε τα άτομα που αναζητούσαμε. Εδώ, λοιπόν, τελειώνει το μακρύ ταξίδι μας».
Επιπλέον, την επόμενη ακριβώς μέρα, άλλο ένα παράξενο σημείωμα εμφανίστηκε σε ένα ιστότοπο προσωρινής αποθήκευσης κειμένων ονόματι Pastebin. Έμοιαζε με επιστολή συγχαρητηρίων στους νικητές του παζλ, το οποίο είχε ανα-δημοσιευτεί από κάποιο μέλος των Anonymous:
«ΜΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ – Δίχως αμφιβολία, αναρωτιέστε τι είναι αυτό που κάνουμε. Είμαστε κάτι σαν «δεξαμενή σκέψης» [«think tank»]. Πρωταρχικός στόχος μας είναι η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνικών υποστήριξης των ιδεών μας. Ελευθερία, ιδιωτικότητα, ασφάλεια».
Το μήνυμα πρόσφερε στους νικητές ελεύθερη συνδρομή μέλους στην ομάδα, εάν και εφόσον απαντούσαν σε μερικές ερωτήσεις του τύπου: «πιστεύετε πως η διακίνηση των πληροφοριών θα έπρεπε να είναι ελεύθερη;».
Ο Κινκλ δεν μπορούσε να πιστέψει με τίποτα ότι αυτό ήταν το τέλος όλου αυτού του κρυπτικού παιχνιδιού. Μέσα σε 10 μέρες ταξίδεψε τόσο στον παγκόσμιο ιστό όσο δεν έχουν ταξιδέψει άλλοι σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Μέχρι σήμερα διατηρεί τον Tor περιηγητή του και τις κεραίες του τεντωμένες, περιηγούμενος στα τρίσβαθα του διαδικτύου, με την ελπίδα ότι μπορεί κάποτε να πέσει πάνω στην αληθινή απάντηση στο αίνιγμα.
hope you like it

Πολύ ωραία ιστορία

.........................................................................................................................................................................................................................................


10η Ιστορία



Το καλοκαίρι εγώ και 5 φίλες μου πήγαμε σε ένα camp όπου λειτουργούσε και ως σχολείο. Από την αρχή μας είπαν ότι αυτό το σχολείο είναι καταραμένο αλλά εμείς δεν δώσαμε σημασία. Μετά από περίπου 2 εβδομάδες μαζεύτηκαν μερικά παιδιά και συζητούσαν για αυτό το θέμα, μετά πήγαμε και εμείς και ακούσαμε την ιστορία με πολλές λεπτομέρειες της ματωμένης Μαρίας…
Τώρα θα σας διηγηθώ αυτήν την ιστορία. Πριν από πολλά χρόνια η Μαρία πήγε μια βόλτα μόνη της σε αυτό το σχολείο γιατί προηγουμένως είχε γίνει ένας καυγάς στο σπίτι της με αυτήν και την μητέρα της. Ξαφνικά έξω από το σχολείο πέρναγε ένας κακοποιός και την είδε μονή της να τριγυρνάει τη νύχτα στο σχολείο. Tης έκλεισε τα μάτια, την έδεσε, της έκλεισε το στόμα και την πήγε μέσα σε μια τάξη όπου εκεί την σκότωσε. Tο άλλο πρωί τα παιδιά πηγαίνοντας μέσα στην τάξη είδαν το πτώμα της και κάτι γραμμένο στον πίνακα ¨ΘΑ ΣΑΣ ΣΚΟΤΩΣΩ ΟΛΟΥΣ¨… Επίσης είδαν στο πάνω μέρος του σχολείου τα αρχικά Κ.Β.Σ. Λένε ότι σημαίνει Καταραμένο και αρχικά του δολοφόνου (Β.Σ.). Τα παιδιά τρόμαξαν πολύ και φώναξαν την κυρία τους. Η κυρία είπε στα παιδία να μην το πούνε σε κανέναν και χωρίστηκαν σε άλλες τάξεις. Προσπάθησαν να τα σβήσουν τα αρχικά αλλά μάταια. Απλώς καθάρισαν τα αίματα από την τάξη.
Αυτή η ιστορία πέρναγε από τάξη σε τάξη και από μαθητή σε μαθητή ώσπου έφτασαν στα αυτιά μας. Πολλά παιδιά λένε ότι η ψυχή της -το πνεύμα είναι μέσα στο σχολείο γιατί παρακολουθούν πολλά φαινόμενα, οι πίνακες κουνιόντουσαν, άλλαζαν θέση, και πολλά άλλα. Μια μέρα που μερικά παιδιά ήταν στον 1ο όροφο άκουσαν κάποιον να παίζει πιάνο, πήγαν πάνω και δεν ήταν κανείς. Μετά το ξανάκουσαν, ξαναπήγαν πάνω, κανείς. Ακούστηκε και ένα και ένας θόρυβος, ξαναπήγαμε πάνω, και τι να δούμε; Ο πίνακας είχε αλλάξει θέση και είχε πέσει ένα ράφι από την βιβλιοθήκη.

Ο 43χρονος Bratislav Stojanovic ζει σε ένα κοιμητήριο της Σερβίας εδώ και 15 χρόνια, καθώς έχασε το σπίτι του από χρέη.
Ο πρώην οικοδόμος έχασε το σπίτι του και από τότε πήρε την απόφαση να ζήσει σε ένα τόπο, στον οποίο αυτό το ρήμα χαρακτηρίζεται ακατάλληλο, έως και τραγικό. ''Νιώθω πιο άνετα στον τάφο συγκριτικά με τους δρόμους'' αναφέρει ο ίδιος, δικαιολογώντας τη μακάβρια κατοικία του.
Ο Stojanovic ''μοιράζεται'' τον τάφο με τα μέλη μίας οικογένειας στην οποία ανήκε το κοιμητήριο κι έχουν πεθάνει εδώ κι έναν αιώνα. Βρίσκεται στην πόλη Νις της Σερβίας και ουσιαστικά δεν ανήκει σε κανέναν.
''Η ατμόσφαιρα είναι ξηρή και ζεστή. Έχω κάποιες λάμπες και τα προσωπικά μου είδη. Το ξέρω, δεν είναι παλάτι, αλλά είναι πιο άνετα από το να έμενα στο δρόμο'' δηλώνει ο ίδιος χαρακτηριστικά.
Ο κ. Stojanovic δεν είχε ποτέ μία σταθερή δουλειά και αυτό τον οδήγησε στην αδυναμία αποπληρωμής των χρεών του. Περιπλανήθηκε για αρκετό καιρό στους δρόμους, μέχρι να καταλήξει στο νεκροταφείο.
Παρά την περίεργη κατάστασή του, ο ίδιος αντιμετωπίζει με χιούμορ τις συνθήκες διαβίωσής του λέγοντας:
''Η ζωή με τους νεκρούς δεν είναι τόσο τρομακτική όσο πιστεύουν οι περισσότεροι. Μάλιστα, σήμερα φοβάμαι πιο πολύ τη ζωή από τον θάνατο. Δε με τρομάζει να κοιμάμαι με τους νεκρούς. Αυτοί είναι νεκροί δε θα μου κάνουν τίποτα. Πιο πολύ από όλα φοβάμαι την πείνα. Άλλωστε αν πεθάνω είμαι στο κατάλληλο μέρος''.
Αυτό θα πει τελευταία κατοικία...

iVi: ουαου! πολυ τυχερος ο εργατης εεε; (κανονικα θα αηδιαζα λλα με τοσα αστυνομικα που'χω δει.... :p

Aλεξανδρα: Πολυ ωραια ιστορια!!! Πραγματι αυτο θα πει τελευταία κατοικία...





Σε μια πόλη που έχει χαρακτηριστεί ως η πιο στοιχειωμένη σε όλη την Ευρώπη, βρίσκεται το κάστρο του Εδιμβούργου, φημισμένο ως ένα από τα πιο «σκοτεινά» σημεία στη Σκωτία.

Επιβλητικό, στην κορυφή ενός άγριου πέτρινου τοπίου, το ιστορικό φρούριο χρονολογείται άνω των 900 ετών. Στα κελιά και στα μπουντρούμια του κάστρου, χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, καθιστώντας το –για πολλούς- μια φυλακή βασανισμένων και εγκλωβισμένων ψυχών.

Οι επισκέπτες του κάστρου έχουν αναφέρει πώς έχουν δει ο αρκετές φιγούρες φαντασμάτων να περιφέρονται στους διαδρόμους. Το φάντασμα ενός χωρικού στην αυλή, ένας ακέφαλος ντράμερ, τα πνεύματα των Γάλλων αιχμαλώτων από τον επταετή πόλεμο και κρατουμένους των τότε φυλακών από την Αμερικανική Επανάσταση – ακόμη και το φάντασμα ενός σκύλου περιπλανώμενο στο νεκροταφείο σκύλων του κάστρου, είναι μόλις μερικά παραδείγματα που αναφέρονται από διαφορετικά άτομα.

Στο μυστήριο κάστρο, έχουν γίνει αρκετές έρευνες επιστημόνων την τελευταία δεκαετία, με τα ευρήματα αυτών να στοιχειώνουν ακόμη πιο πολύ την υπόθεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μελέτη του Δρ. Richard Wiseman, ψυχολόγου από το Πανεπιστήμιο του Hertfordshire, ο οποίος με τη βοήθεια εθελοντών, έφερε στη δημοσιότητα ορισμένα ευρήματα τα οποία φανέρωναν την ύπαρξη μεταφυσικής δραστηριότητας.

Πολλοί από τους εθελοντές ένιωσαν ξαφνική πτώση της θερμοκρασίας, είδαν περίεργες σκιές ενώ είχαν μια αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθεί. Ένα άτομο ανέφερε ότι αισθάνθηκε ένα κάψιμο στο μπράτσο του, ενώ αρκετοί άλλοι υποστήριξαν πως μια παρουσία που δεν έβλεπαν τους άγγιζε ελαφρά στο πρόσωπο. Πολλές ακόμη έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί στο συγκεκριμένο κάστρο, χωρίς όμως καμία να αποδεικνύει 100% την μεταφυσική





Οι Καταρράκτες του Νιαγάρα που αποτελούν σύμπλεγμα καταρρακτών του ποταμού Νιαγάρα, στα διεθνή σύνορα μεταξύ του Οντάριο στον Καναδά και Νέας Υόρκης, έχουν συνδυαστεί κατά πολλούς με έναν τρομακτικό αστικό μύθο.

Στο περιβάλλον του μαγικού τουριστικού παραδείσου βρίσκεται το αποκαλούμενο «Screaming Tunnel» (Το τούνελ που ουρλιάζει). Εκεί όπου ένα μικρό κοριτσάκι κάηκε ζωντανό από τον ψυχοπαθή πατέρα του, ένα γεγονός που έδωσε αφορμή στο να σχηματιστεί ο εξής τρομακτικός μύθος. Στο τούνελ αυτό λοιπόν, αντί να ακούς τους εκκωφαντικούς ήχους από τα νερά των καταρρακτών που πέφτουν με ορμή, «ακούς» το ουρλιαχτό του πνεύματος του παιδιού που, πριν πολλές δεκαετίες, έχασε τη ζωή του.

Το εν λόγω τούνελ χτίστηκε από την «Grand Trunk Railroad» στις αρχές του 20ου αιώνα ως το μέρος ενός μεγαλύτερου σιδηροδρομικού project που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές αναφορικά με το τι οδήγησε στην διαμόρφωση του μύθου, αλλά όλες τους καταλήγουν στο κοριτσάκι που κάηκε ζωντανό μέσα στο τούνελ, όταν ο πατέρας του του έβαλε φωτιά με σπίρτα και βενζίνη. Για να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα την ιστορία, λέγεται πώς εάν ανάψεις ένα σπίρτο τη νύχτα μέσα στο τούνελ, ο ήχος του κοριτσιού που ουρλιάζει θα σε περιβάλλει και η φλόγα σου θα σβήσει ξαφνικά

Αγέννητος (The Unborn)

Περιγραφή

Όταν η ψυχή κάποιου νεκρού είναι σατανική, λέγεται, πως της απαγορεύεται η είσοδός της στον άλλο κόσμο και έτσι αυτή καταδικάζεται σε μια αέναη περιπλάνηση μεταξύ των δύο κόσμων, ψάχνοντας ένα νέο σώμα να αποικήσει. Η Κέισι μεγάλωσε μισώντας τη μητέρα της γιατί την “εγκατέλειψε”, αυτοκτονώντας. Όταν ένα δαιμονικό πνεύμα αρχίζει να την καταδιώκει, η Κέισι συνειδητοποιεί πως ένα ολέθριο μυστικό κρύβεται πίσω από την αυτοκτονία της μητέρας της. Σύμμαχος στην προσπάθειά της ν’ αποτάξει το Κακό είναι ο Σέντακ. Μαζί, θα αποκαλύψουν την αλήθεια για το παρελθόν της σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να εξορκίσουν οριστικά τα φαντάσματα…

ivi αυτό δεν είναι τρομακτική ιστορία όμως για να το ποστάρεις εδώ δε στο σβήνω αλλά θα στο μεταφέρω στο topic με τις ταινίες οκ?

iVi: τιποτα
ωραια ειναι η περιγραφη!

Σπόιλερ:

πολυ ωραιο trailer πειτε μου ποια απο τις παρακατω σας τρομαξε πιο πολυ α και η τελευταια εγινε σε εναν φιλο μου

1η

Ήταν βράδυ. Κοντά στο σπίτι μου υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο και τις καλοκαιρινές βραδιές πολλά παιδιά μαζεύονται εκεί και κάθονται. Έτσι λοιπόν ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα, μη με ρωτήσετε ώρα, ήταν σίγουρα μετά τις 9, είχε νυχτώσει μα την ακριβή ώρα δε μπορώ να την γνωρίζω γιατί πολύ απλά δεν ήμουν εκεί. Μια παρέα σαν όλες τις άλλες είχε καθίσει κάπως πιο απόμερα από τις υπόλοιπες. Ήταν η παρέα της κολλητής μου. Δίπλα από το παγκάκι τους υπήρχε μόνο μια λάμπα αλλά από εκείνο το σημείο και προς τα πάνω το μόνο που έβλεπες ήταν δέντρα και σκοτάδι. Εκεί λοιπόν συνέβη κάτι το ανεξήγητο. Τα παιδιά της παρέας εκείνης ορκίζονται ότι μια λευκή φιγούρα ξεπρόβαλε αργά κάπου ανάμεσα στα δέντρα. Άρχισαν να φοβούνται και έτσι έφυγαν αμέσως μα η φιγούρα έμεινε εκεί απόκοσμη και αχνή όπως μου περιέγραψαν. Φυσικά δε φαντάζομαι να με έχετε για άνθρωπο που δεν είμαι περίεργος. Έμαθα όσα μπορούσα για το πάρκο. Και το σημαντικό είναι ότι ήταν κάποτε φυλάκιο. Πήγα σε εκείνο το σημείο παρότι ήταν σκοτεινά μα τίποτα. Οπότε μάλλον όλα αυτά ήταν ένα γλυκό παραμυθάκι η το φάντασμα δε με συμπάθησε. Πάντως ήταν διασκεδαστικό, δεν μπορώ να πω.

2η

Θα ήθελα να σας αναφέρω μια δεύτερη εμπειρία που έζησα πριν λίγα χρόνια. Ήταν το 1998 (25 Ιουλίου). Μαζί με 3 φίλους μου καθόμαστε αργά το βράδυ έξω από το σπίτι του ενός από αυτούς. Έχει μπροστινή εξωτερική αυλή με κήπο και ήταν μια υπέροχη βραδιά. Η ώρα ήταν περίπου 02:30. Ενώ συζητούσαμε άσχετα θέματα ακούσαμε θόρυβο σαν κάποιος να έσπρωχνε ράβδους αλουμινίου επάνω σε πλακάκια. Πραγματικά στο σπίτι υπήρχαν αυτές οι ράβδοι για κάποια κατασκευή που ήθελαν να κάνουν οι γονείς του φίλου μας. Βρίσκονταν στην αποθήκη της αυλής στα 4 μέτρα μακριά από εμάς. Δεν υπήρχε πόρτα στην μικρή αποθήκη -παρά μόνο το κάσωμα επομένως όποιος ή ότι και να ήταν θα το βλέπαμε να μπαίνει ή να βγαίνει. Πεταχτήκαμε όρθιοι περισσότερο έκπληκτοι παρά φοβισμένοι. Πλησιάσαμε την αποθήκη μπήκαμε μέσα την ελέγξαμε (εξάλλου ήταν μικρή και δεν είχε παρά ελάχιστα πράγματα μέσα σε 2 χαρτόκουτα) και δεν εντοπίσαμε το παραμικρό. Βγήκαμε και συνεχίσαμε την κουβέντα μας. Ύστερα από 2 λεπτά έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ξανά ελέγξαμε αλλά τίποτα. Αυτό το πράγμα συνεχίστηκε για 3-4 φορές ακόμα και ποτέ δεν βρίσκαμε το παραμικρό που θα μπορούσε να κάνει αυτό το θόρυβο. Σαν να κλώτσαγε κάποιος αλουμίνια επάνω σε πλακάκια. Την τελευταία φορά που ακούσαμε τον θόρυβο πάλι ελέγξαμε και γυρίζοντας πίσω στις καρέκλες μας ακούσαμε ένα σιγανό ψίθυρο από την αποθήκη. Σταματήσαμε και ενώ επιστρέφαμε στην αποθήκη για να δούμε από που ερχόταν αυτός ο ψίθυρος ξαφνικά πετάχτηκε από μέσα μια σκιά περίπου 2,5 μέτρα ύψος η οποία πέρασε ανάμεσά μας και έτρεξε προς το βάθος του κήπου στο σκοτάδι. Τρομάξαμε όλοι και δεν ξέραμε τι να υποθέσουμε. Το μόνο που ήταν σίγουρο είναι ότι την σκιά την είδαμε για 2-3 δευτερόλεπτα και τους θορύβους τους ακούσαμε και μάλιστα 4 άτομα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν ακούσαμε και δεν είδαμε τίποτα άλλο από την αποθήκη για όση ώρα παραμείναμε εκεί (περίπου 30 λεπτά μέχρι να συνέλθουμε).

3h

Θα ήθελα να μοιραστώ την ίσως πιο σημαντική και ταυτόχρονα απίστευτα ανατριχιαστική εμπειρία μου. Στο σπίτι το οποίο μένω, την κουζίνα και το σαλόνι χωρίζει ένα μεγάλο ξύλινο πάσο. Βασικά ένας τοίχος από ντουλάπια είναι. Η πόρτα που επικοινωνεί το σαλόνι με την κουζίνα περνώντας μέσα από το πάσο είναι ξύλινη από αυτές που βλέπουμε στις ταινίες στα saloon, ανοίγει δηλαδή και προς της δυο πλευρές. Ένα μεσημέρι που καθόμουν με την οικογένεια μου στην κουζίνα και τρώγαμε ξαφνικά χωρίς κανέναν προφανή λόγο η πόρτα άνοιξε προς την πλευρά μας, έμεινε ακίνητη για 5-6 δευτερόλεπτα και μετά σιγά – σιγά ξαναέκλεισε χωρίς να κάνει καμία ταλάντωση… σαν κάποιος να την κρατούσε και να την σταμάτησε. Η πόρτα αν και δεν ήταν λαδωμένη στην δοκιμή που κάναμε προσπαθώντας να καταλάβουμε τι συνέβη έκανε κανονικά την ταλάντωση που θα έπρεπε να κάνει αν την άφηνες ελεύθερη από το σημείο που την είδαμε να φτάνει όταν άνοιξε. Τα παράθυρα του σπιτιού ήταν κλειστά αφού ήταν χειμώνας και όλοι ήμασταν στην κουζίνα. Όλοι είδαμε την πόρτα να ανοίγει μόνη της. Περιττό να σας πω πως κοντέψαμε να τρελαθούμε οικογενειακώς!!! Στο σπίτι είχαμε μετακομίσει μόλις 6-7 μήνες και το είχαμε αγοράσει από μια οικογένεια που το πούλησε σε τιμή εξευτελιστικά χαμηλή (περίπου το μισό της αξίας του σπιτιού!!) και η οποίοι μας είπαν ότι θέλουν να φύγουν γρήγορα από την περιοχή (που μόλις πριν από 10 μήνες είχαν μετακομίσει!!!) γιατί το κοριτσάκι τους είχε πάθει ψυχολογικά προβλήματα από την μέρα που ήρθαν στο σπίτι επειδή έφυγαν από την γειτονιά που μεγάλωσε! περίεργα πράγματα!!!

οκ κανε την οτι θελεις το νοσοκομείο της Καβάλας, εποχή κάπου 1960, εργαζόταν η μητέρα μου ως βοηθός νοσοκόμου. Μετά τα μεσάνυχτα ακουγόταν ομιλίες και παράξενες φωνές στο υπόγειο. Αρχικά η μητέρα μου νόμισε ότι γιατροί ή νοσοκόμες ήταν κάτω στο υπόγειο και για αρκετό καιρό δεν έδωσε σημασία. Μια μέρα, μια συνάδελφος της είπε να πάνε παρέα μέχρι το υπόγειο για να πάρουν κάτι πράγματα. Η μητέρα μου δέχτηκε. Εκείνη την ώρα 01:00 μεσάνυχτα, ήταν μόνες οι δύο τους στον όροφο. Κατεβαίνοντας τις σκάλες προς το υπόγειο, οι απόμακρες φωνές ακουγόταν σα δυνατά μουρμουρητά. Η μητέρα μου παραξενεύτηκε αλλά από φύση της είναι πολύ θαρραλέα και δε τρομάζει εύκολα. Με την άκρη του ματιού της, πρόσεξε τις αντιδράσεις της άλλης νοσοκόμας αλλά εκείνη δεν εκδήλωσε καμιά αντίδραση. Κάνοντας να ξεκλειδώσει την πόρτα η συνάδελφος, η μητέρα μου άκουσε κάτι να σπάει από τη μέσα μεριά της πόρτας, κάτι σα πήλινη κανάτα. Η μητέρα μου κοντοστάθηκε, κοίταξε και πάλι την συνάδελφο νοσοκόμα αλλά και πάλι εκείνη έδειχνε σα να μην συνέβαινε τίποτα. Πρόσεξε την αντίδραση της μητέρας μου και τη ρώτησε αν συμβαίνει κάτι. Η μητέρα μου απάντησε ήρεμα πως της φάνηκε πως κάτι άκουσε… Η συνάδελφος τη ρώτησε “από που;”. Και τότε η μητέρα μου κατάλαβε πως κάτι παράξενο συμβαίνει. Η συνάδελφος νοσοκόμα, ξεκλείδωσε την πόρτα και μπήκε πρώτη. Στην είσοδο της συναδέλφου στο χώρο, η μητέρα μου πρόσεξε μια διάφανη-αέρινη μορφή να την κοιτά στα μάτια για 5 δευτερόλεπτα και σε απόσταση κάπου 5 μέτρων. Έπειτα η μορφή ξεγλίστρησε ήσυχα φεύγοντας από το κλειστό παράθυρο. Η μητέρα μου πάγωσε αλλά δε πανικοβλήθηκε. Η συνάδελφος ήδη έπαιρνε τα πράγματα που ήθελε και δε πρόσεχε τη μητέρα μου που βρισκόταν πίσω της. Η μητέρα μου έπειτα κοίταξε στο πάτωμα αλλά δεν είδε τίποτα κομμάτια από κάτι που θα είχε σπάσει. Αφού η συνάδελφος νοσοκόμα πήρε τα πράγματα που ήθελε, κλείδωσαν και ανέβηκαν σιωπηλές τις σκάλες. Πέρασαν κάπου 3-4 μέρες και μια νύχτα πάλι, η μητέρα μου ακούει φωνές και πάλι από κάτω. Κάπου μισή ώρα μάζευε κουράγιο και τελικά πήρε την απόφαση να πάει μόνη της στην αποθήκη. Και πάλι, πριν ξεκλειδώσει, άκουγε φωνές, κάτι σα μουρμουρητά. Ξεκλειδώνει, οι φωνές σταματούν. Προχωρά αργά προς το κέντρο του δωματίου, κοντοστέκεται, τίποτα. Έπειτα κατευθύνεται προς το παράθυρο. Λίγο πριν φτάσει, ακούει μια φωνή σαν να ήταν 10 μέτρα πίσω της να τη ρωτάει σε απλό τόνο “η γυναίκα μου πως είναι;”. Η μητέρα μου γύρισε αλλά δεν είδε τίποτε. Άναψε όλα τα φώτα στο υπόγειο, έψαξε παντού αλλά δε βρήκε κανένα άλλο ίχνος. Αυτή η ερώτηση την παραξένεψε πολύ. Έπειτα από 15 μέρες περίπου, ήτανε νυχτερινή βάρδια. Έσβηνε τα φώτα σε ένα θάλαμο ασθενών και ακούστηκε μια φωνή. “Κορίτσι μου, έρχεσαι λίγο σε παρακαλώ;”. Ήταν η φωνή μιας πολύ ευγενικής ηλικιωμένης γυναίκας η οποία ήταν βαριά άρρωστη. Κουβέντιαζαν για πολλή ώρα για διάφορα θέματα και σε μια στιγμή αυτή η κυρία λέει στη μητέρα μου “είσαι πολύ καλός άνθρωπος… γι’ αυτό τον είδες”. Η μητέρα μου την ευχαρίστησε και τη ρώτησε για ποιό πράγμα μιλάει. Η ηλικιωμένη κυρία της είπε τότε οτι συχνά, πολλά βράδια την επισκεπτόταν ο άνδρας της που είχε πνιγεί πριν δυο χρόνια στο καράβι που δούλευε. “Αρχικά” λέει “τον έβλεπα πολύ μακριά στο διάδρομο” δεν ήθελε να με τρομάξει. “Όσο πλησίαζε σε άλλες εμφανίσεις του, σιγά σιγά άρχισε να μου μιλά. Μου έλεγε ότι δε πρέπει να ανησυχώ και να μη στενοχωριέμαι. Πολλές φορές τον έβλεπα μόνο για 10 δευτερόλεπτά, άλλοτε λίγο περισσότερο. Τελευταία μου είπε για σένα, όχι με το όνομά σου, σε περιέγραψε. Κορίτσι μου το νοιώθω πως δε θα ζήσω πολύ. Αλλά ήθελα πριν φύγω να το ξέρεις για να ηρεμήσεις κι εσύ”. Η μητέρα μου συγκινήθηκε και έκλαιγε με αναφιλητά. Την καληνύχτισε. Στη δουλειά πήγε τη μεθεπόμενη μέρα γιατί την προηγούμενη είχε ρεπό. Περνώντας από το δωμάτιο της ηλικιωμένης γυναίκας το είδε άδειο και καλά στρωμένο. Ρώτησε μια συνάδελφο και της είπε πως η γυναίκα αυτή, πέθανε την προηγούμενη μέρα. Περιττό να σας πω ότι την πρώτη φορά που μου το είπε η μητέρα μου, ήμουν κάπου 18 χρονών και είχα καθηλωθεί. Σε κανέναν άλλον δε το είπε παρά μόνο στην καλύτερή της φίλη και σε μένα.

Αλεξανδρα: Χμ.. νομιζω η 3η...
iVi: πολυ ωραια ιστορια

Πολυ ωραια ιστορια!!!

^_^ thank you C: Την ιστορία που στέλνω την αφηγείται ξανά και ξανά ο παππούς μου με την πρώτη ευκαιρία. Όταν στα νιάτα του ζούσε στο χωριό έπρεπε συχνά να κάνει μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια για να επισκεφτεί φίλους σε γύρω χωριά ή για να κάνει κάποια εργασία. Ένα απόγευμα είχε βγει για να πάει σε κάποιον φίλο του σε ένα χωριό που απέχει 8 χλμ. από το δικό μας. Θα περνούσε τη νύχτα εκεί. Περπατώντας σύντομα άρχισε να σκοτεινιάζει και τότε βέβαια δεν υπήρχαν φώτα στους δρόμους και τέτοια. Δεν έβλεπε και πολύ καλά. Σε λίγο όμως είδε μπροστά του έναν άνθρωπο να προχωράει, ο άνθρωπος αυτός ήταν ψηλός και γεμάτος και περπατούσε κάπως καμπουριαστά. Υπέθεσε ότι θα ήταν κάποιος από το χωριό, κανένας γερός αλλά όταν τον πλησίασε κι άλλο κατάλαβε ότι αυτόν δεν τον γνώριζε. Στο τέλος επειδή ο γέρος προχωρούσε αργά τον έφτασε και τον χαιρέτησε. Ο γέρος του απάντησε, γεια σου παλικάρι και γύρισε. Ο παππούς δεν τον είδε με καλό μάτι, κάτι δεν του καθότανε καλά σ` αυτόν τον γέρο. Πιάσανε όμως κουβέντα και ο γέρος τον διαβεβαίωσε ότι ήταν από το διπλανό χωριό, αυτό στο οποίο πήγαινε και ο παππούς μου και ότι είχε έρθει στο δικό μας χωριό για να δει την αδερφή του. Το όνομα της αδερφής του που έδωσε ήταν άγνωστο στον παππού που φυσικά ήξερε όλους τους κατοίκους του χωριού. Αυτό τον έκανε να υποψιαστεί περισσότερο και επειδή ήταν και νύχτα άρχισε να φοβάται πάρα πολύ.

Ο γέρος του φαινότανε πολύ περίεργος και μιλούσε για πράγματα και πρόσωπα για τα οποία ο παππούς δεν είχε ιδέα. Ο παππούς είχε τρομάξει τόσο πολύ που για να γλυτώσει από το γέρο του ζήτησε να τον περιμένει για λίγο για να πάει να κατουρήσει. Πήγε δίπλα στο δρόμο σε κάτι δέντρα και όταν βεβαιώθηκε ότι δεν τον έβλεπε ο γέρος το έσκασε μέσα από τα χωράφια και αποφάσισε επειδή ήταν αργά να γυρίσει στο σπίτι του. Όμως καθώς προσπαθούσε να γυρίσει χάθηκε μέσα στα χωράφια. Σε κάποια στιγμή νόμισε ότι βρήκε το δρόμο και κατέβηκε σε μια κατηφόρα ώσπου ξάφνου είδε φως από κερί ή φανάρι. Πήγε προς εκείνο το δεντρό που είδε το φως για να δει ποιος ήταν και να ρωτήσει για το δρόμο του. Εκεί είχε όντως ένα φανάρι κρεμασμένο αλλά δεν ήταν κανείς. Και τότε ξαφνικά...μέσα από τους θάμνους βγάζει το κεφάλι του ο γέρος και με ένα σατανικό χαμόγελο του λέει: πού ήσουν εσύ; σ' έχασα! Ο παππούς άρχισε να φωνάζει και να τρέχει μακριά από το γέρο για τον οποίο κατάλαβε ότι ήταν βρυκόλακας. Λίγο μετά κατάφερε να βρει το δρόμο για το χωριό και να πάει στο σπίτι του. Πίστευε ότι ήταν βρυκόλακας ο γέρος ή κάτι τέτοιο γιατί ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ μυστήριος και γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατον να είχε κάνει όλον αυτόν τον δρόμο και να ξαναπετύχει τον παππού εκεί που τον πέτυχε που ήταν τελείως έξω από το δικό του δρόμο. Ο παππούς δεν τον ξαναείδε ποτέ αλλά και δεν ξανά έκανε την ίδια διαδρομή βράδυ ποτέ.

Αστικος μυθος : Το 1988 ένας άντρας δούλευε σε ένα μουσείο το οποίο πριν ήταν σπίτι αλλά είχε μετατραπεί σε μουσείο. Ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια και τη συντήριση του μουσείου. Ένα πρωί των Χριστουγέννων του 1988, στις 7 περίπου η ώρα, η εταιρία ασφάλειας τον κάλεσε και του είπε ότι είχαν ακουστεί παιδικές φωνές και γαυγίσματα στο μουσείο.
Τότε ο άντρας πήγε να κοιτάξει αλλά δεν βρήκε τίποτα. Το μουσείο, όπως και όλόκληρη η πόλη, ήταν ήσυχο τα πρωινά των Χριστουγέννων. Ένας άλλος υπάλληλος του μουσείου είχε πει στον άντρα ότι έβλεπε μία γυναίκα να κατεβαίνει τις σκάλες του πάνω ορόφου φορώντας ένα μακρύ, άσπρο νυχτερινό φόρεμα. Ακόμη, και άλλοι άνθρωποι την είχαν δει από το καιρό που το σπίτι έγινε μουσείο. Όταν ο άντρας λοιπόν παρακολουθούσε μαθήματα στο τοπικό πανεπιστήμιο, πήγαινε συχνά εκεί για να τυπώσει χαρτιά. Τότε συχνά άκουγε τριξίματα στα ξύλινα πατώματα, πόρτες να κλείνουν, και
φωνές. Το σπίτι ήταν πανέμορφο, αλλά υπήρχε ένα παράξενο συναίσθημα. Μία μέρα ο άντρας πήγε στο υπόγειο πλυσταριό. Τότε κατάλαβε ότι κλειδώθηκε μέσα από ένα παιδί που γελούσε. Πήγε να ανοίξει τη πόρτα αλλά ήταν κλεισμένη από “κάποιον”, και ακούσε ένα παιδί να γελάει πίσω απ’ τη πόρτα. Συχνά, το σπίτι είχε μια ανεξήγητη μυρωδιά τριαντάφυλλων.

Πέρσι το καλοκαίρι ήμουν στο σπίτι της μέχρι τότε κολλητής μου το οποίο η ίδια έλεγε πάντα ότι κάτι έχει γιατί την τρόμαζε και ποτέ δεν κοιμόταν άνετα εκεί. Όταν δε έλειπε ο αδελφός της από το δωμάτιο τους δεν κοιμόταν καθόλου! Μου έλεγε λοιπόν διάφορα πράγματα που της είχαν συμβεί εκεί μέσα και φυσικά ποτέ δεν της έδωσα σημασία. Δεν πιστεύω ιδιαίτερα σε αυτά παρόλο που μου αρέσουν τέτοιες ιστορίες. Είχα κοιμηθεί αρκετές φόρες εκεί και ποτέ δεν είχα πρόβλημα ή ένιωσα κάτι παράξενο όποτε αυτό με έκανε ακόμη πιο δύσπιστη στα όσα έλεγε. Εκείνη έλεγε ότι έφταιγε το ότι πάντα όταν κοιμάμαι εκεί είναι και οι γονείς της ενώ αυτά συμβαίνουν όταν εκείνοι λείπουν. Πέρσι λοιπόν όσο έλειπαν οι δικοί της διακοπές είχαμε πάει εγώ, η κολλητή μου και ο ξάδελφος αυτής της φίλης μου που είχε το σπίτι να κοιμηθούμε μαζί της για να μην φοβάται. Έρχεται λοιπόν η ώρα να ξαπλώσουμε και χωριζόμαστε. Πάω εγώ με τον ξάδελφο της να κοιμηθούμε στο ένα δωμάτιο σαν ζευγάρι που είμαστε και εκείνη πάει με την κολλητή μου στο άλλο. Δεν είχαν ύπνο όμως και έβαλαν μια ταινία. Σε κάποια στιγμή μας φωνάζουν να πάμε δίπλα. Μας ρώτησαν λοιπόν αν μιλήσαμε καθολου η τρομάξαμε με κάτι και κάναμε θόρυβο. Τους λέμε πως όχι και ότι ήδη είχαμε μισοκοιμηθεί. Μας κοιτάξανε λοιπόν τρομαγμένες και μας λένε ότι όσο έβλεπαν την ταινία η Μαργαρίτα άκουσε ένα πνιχτό ουρλιαχτό σαν να τρόμαξε η Γεωργία. Δεν έδωσε σημασία αλλά λίγο αργότερα την ρώτησε από περιέργεια τι την είχε τρομάξει γιατί δεν είχε κάποια τέτοια σκηνή εκείνη την ώρα. Τότε η Γεωργία της είπε ότι δεν είχε κάνει τίποτα και ότι και εκείνη το είχε ακούσει δίπλα στο αυτί της αλλά νόμιζε ότι ήταν η Μαργαρίτα. Και οι δυο συμφωνούσαν ότι η κραυγή ήταν γυναικεία αλλά την άκουσαν από διαφορετική κατεύθυνση, και μετά άκουσαν βήματα πάνω στο ξύλο. Όταν τους είπαμε ότι δεν είχαμε περπατήσει καθολου ούτε είχαμε κάνει κάποιο ήχο φρίκαραν. Ειδικά η Μαργαρίτα πήγε στο σαλόνι και δεν έλεγε να γυρίσει στο δωμάτιο. Εγώ με τον ξάδελφο της πήγαμε πάλι να κοιμηθούμε γιατί αν και ψιλοτρομάξαμε με μια 2η σκέψη μας φάνηκε χαζό όλο αυτό. Τότε άκουσα και εγώ το καλοριφέρ να κάνει έναν παράξενο θόρυβο σαν να προσπαθεί να ανάψει. Το θέμα είναι ότι ήταν Αύγουστος και δεν υπήρχε περίπτωση να το άνοιξε κάποιος. Τέλος πάντων, υπέθεσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους σωλήνες αλλά παρόλα αυτά πήγα και εγώ στο σαλόνι με τις άλλες γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Λίγο πιο μετά ακούστηκε ένας τρομερός θόρυβος από το μπαλκόνι σαν να έπεσαν τα πράγματα που υπήρχαν αλλά όταν βγήκαμε έξω τίποτα δεν είχε μετακινηθεί, ούτε στα υπόλοιπα μπαλκόνια που μπορούσαμε να διακρίνουμε. Σε κάποια στιγμή όταν άρχισε να ξημερώνει οι άλλοι πήγαν για ύπνο αλλά εμένα ο δικός μου είχε φύγει για τα καλά και κάθισα στον υπολογιστή. Λίγο πιο μετά πείνασα και πήγα στην κουζίνα να βράσω αυγά για να φάω γιατί η ανεπρόκοπη φίλη μου δεν είχε τίποτα άλλο στο ψυγείο της. Περιττό να σας πω ότι αυτά τα αυγά δεν έβρασαν ποτέ, όσες φόρες και να πήγα να τα τσεκάρω το μάτι ήταν κλειστό παρόλο που ήμουν 100% σίγουρη ότι κάθε φορά το έβαζα στο τέρμα. Το έκανα και το ξανάκανα ώσπου βαρέθηκα να προσπαθώ. Πήγα και εγώ μέσα να κοιμηθώ και μετά από μερικές ώρες χτύπησε το ξυπνητήρι που είχε βάλει ο φίλος μου για να πάει στη δουλεία. Πριν φύγει μου έδωσε ένα φιλί και μου είπε ευχαριστώ που τον σήκωσα εγκαίρως γιατί εκείνος δεν άκουσε το ξυπνητήρι. Το θέμα είναι ότι ΟΥΤΕ ΕΓΩ το είχα ακούσει παρά μονό την 3η φορά της επανάληψης και αφού ο ίδιος είχε ήδη σηκωθεί δεν του ψιθύρισα ποτέ “ώρα να σηκωθείς αγάπη μου” όπως νόμιζε ότι έκανα! Πάντως ότι και αν έγινε εκείνο το βράδυ και έγιναν κι άλλα, όλα προσπαθώ να τα εξηγήσω με την λογική γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι όντως υπήρχε και κάποιος άλλος στο σπίτι εκτός από εμάς.

1η πειτε μου ποια σας τρομαξε περισοτερο

Πριν μερικές μέρες μία φίλη μου έκανε πάρτι. Πήγαμε στο παρκάκι δίπλα από το σπίτι της και εφόσον είχαμε μείνει 4 παιδιά καθίσαμε στο παγκάκι και συζητούσαμε. Η κουβέντα μας κάποια στιγμή έφτασε στις ανθρώπινες σχέσεις με τα φαντάσματα. Ο κολλητός μου άρχισε την συζήτηση.

-«Ρε ‘σεις πιστεύετε στα φαντάσματα και σε τέτοιες βλακείες;»

-«Όχι ρε, χαζός είσαι;»,  του απάντησα εγώ και όλοι συμφώνησαν μαζί μου.

Τότε ακούσαμε κάτι φωνές και κάτι τσιρίδες και φανταστήκαμε ότι μας έκαναν πλάκα κάποιοι φίλοι μας. Αλλά δεν ήταν έτσι. Σε λίγο εγώ βρισκόμουν στο έδαφος και οι φίλοι μου έτρεχαν γύρω μου χωρίς να το κάνουν αυτοί. Άνοιξα απότομα τα μάτια μου και είδα ένα άσπρο «πράγμα» από πάνω μου. Τσίριξα και αυτό εξαφανίστηκε. Πήραμε όλοι τους γονείς μας να μας πάρουν (είχαμε χεστεί πάνω μας…) και αυτοί ήρθαν (μετά από εκατό ώρες)!

Περιττό να σας πω ότι το βράδυ κανένας μας δεν κοιμήθηκε. Στέλναμε συνεχώς μηνύματα ο ένας στον άλλο και με τον παραμικρό θόρυβο πεταγόμασταν.

Την επόμενη μέρα όλοι είχαμε περίεργα συμβάντα! Της Αλκμήνης της έκλεψαν το σπίτι, του Άλεξ πέθανε η γιαγιά του χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα υγείας, του Νίκου ήταν οι γονείς του εξαφανισμένοι 2 μέρες και όταν γύρισαν του είχαν πει ότι πήγαιναν προς την Βουλγαρία με το αυτοκίνητο χωρίς να το θέλουν και εγώ ενώ έκανα τα μαθήματα μου σηκώθηκα να πάω να πιω νερό και ένιωθα κάποιον να με σκουντάει.  

2η

Στην οδό Λασκαρίδου στην Καλλιθέα, βρίσκεται το διώροφο κτίριο της οικογένειας της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου. Μέσα σ’ αυτό, εδώ και χρόνια κρύβεται ένα ερωτικό δράμα που κατέληξε στο θάνατο. Η ιστορία εκτυλίσσεται στα 1900, όταν ο ποιητής & δοκιμιογράφος Περικλής Γιαννόπουλος (1869 – 1910) ερωτεύτηκε παράφορα τη Σοφία. Η νεαρή ζωγράφος, ενώ ήταν κι αυτή ερωτευμένη μαζί του, του έκανε πείσματα και του φερόταν με αδιαφορία, απορρίπτοντας την πρόταση γάμου που της είχε κάνει. Ο άτυχος νέος, απογοητευμένος και βλέποντας τα όνειρά του να χάνονται το ένα μετά το άλλο, έθεσε τέρμα στη ζωή του, πέφτοντας από το άλογό του στο Σκαραμαγκά. Η κοπέλα, μη αντέχοντας το βάρος από τον χαμό του αγαπημένου της, κλείστηκε στον εαυτό της, σφράγισε τις πόρτες του σπιτιού της και περιφερόταν στα δωμάτια ως το τέλος της. Μετά το θάνατό της πολλοί ισχυρίζονταν πως αν περνούσε κανείς νύχτα από εκεί, έβλεπε το φάντασμά της να τριγυρίζει και να μουρμουρίζει μελαγχολικά το όνομα του αγαπημένου της.

3η

Κοντά στο μέρος που ζω, έξω κοντά στο δάσος, υπάρχει ένα σπίτι. Πριν αρχίσω να μιλάω για την ιστορία κι αυτά που ακούγονται, θα σας πω για την εξωτερική όψη. Είναι άσπρο, κάτασπρο κι αν και είναι εγκαταλελειμμένο από χρόνια, είναι πάντα καθαρό, δεν θα βρεις σκουπίδια στην αυλή. Έχει δέντρα, δύο κυπαρίσσια. Αυτό δεν είναι παράξενο, το παράξενο είναι πως τα δέντρα αυτά δε ξεπερνούν το ένα μέτρο εδώ και χρόνια. Από τότε που ξέρω τον εαυτό μου δηλαδή και το τρομακτικότερο όλων είναι ο ολοκάθαρος σταυρός που σχηματίζει το αναρριχόμενο φυτό στον τοίχο του, δίπλα στην πόρτα. Φήμες ή αυτά που έχω ακούσει εγώ τουλάχιστον, θέλουνε το σπίτι να έχει εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες πριν χρόνια, όταν έχασαν το κοριτσάκι τους από ένα φρικτό ατύχημα. Προσωπικά είμαι λιγόψυχη για να μπω μέσα και κανείς γνωστός μου δε το τόλμησε, αλλά θα ήθελα να ακούσω την μαρτυρία ενός ανθρώπου που μπήκε εκεί μέσα.

Ηβη μου η 2η

Στην Αγγλία σε ένα από τα δεκάδες ανάκτορα της Ελισάβετ έχουν γίνει τα πιο τρελά ατυχήματα. Η γιαγιά της Ελισάβετ την ώρα που πήγαινε στην τουαλέτα γλίστρησε σε κάτι νερά και σχίστηκαν στα δύο τα καπούλια της! Ο πρώτος ξάδερφός της πέθανε από ασφυξία όταν κλείστηκε κατά λάθος σε μία ντουλάπα. Ο γαμπρός της έσπασε το λαιμό του καθώς πήδηξε από ένα δέντρο προσπαθώντας να πιάσει έναν χαρταετό που είχε κολλήσει στα κλαδιά. Τέλος, ο ίδιος ο άντρας της πνίγηκε με το φουλάρι του όταν αυτό πιάστηκε σε ένα κλαδί την ώρα που πήγαινε για κυνήγι. Λέγεται ότι ο ιδιοκτήτης τον οποίο έδιωξαν μετά βίας για να κατοικήσουν οι βασιλείς καταράστηκε το σπίτι λέγοντας να μην στεριώσει κανείς άλλος που θα κατοικούσε εκεί.

Το 2013 έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι συνωμοσιολόγοι συνεχίζουν να αναπτύσσουν τις θεωρίες τους διανθισμένες με «στοιχεία» για την επικείμενη καταστροφή του κόσμου η οποία απ’ ό,τι φαίνεται θα συμβεί και αυτή τη χρονιά.

Ηδη οι λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας έχουν ξεχωρίσει ορισμένες περιπτώσεις οι οποίες αποκαλύπτουν την «πορεία» μας προς την καταστροφή.

Επιδρομή από ακρίδες

Αγαπημένο θέμα καταστροφολογίας από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης και όπως ήταν φυσικό καθώς τα πρώτα αποτελέσματα είναι εμφανή στη Μαδαγασκάρη όπου εκατοντάδες χιλιάδες ακρίδες κατατρώνε τις σοδειές, ενώ πριν από μερικές εβδομάδες ένα αντίστοιχο κύμα επιτέθηκε τόσο στην Αίγυπτο όσο και το γειτονικό Ισραήλ.

Κεραυνός στο ναό του Αγίου Πέτρου

Το 2013 δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για το Βατικανό και την Καθολική Εκκλησία, καθώς, έπειτα από την ομοβροντία σκανδάλων, σεξουαλικών και οικονομικών, ήρθε η πρώτη παραίτηση Πάπα εδώ και αιώνες, αλλά και ένα ισχυρό χτύπημα αστραπής στο αλεξικέραυνο του θόλου της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου την ημέρα που ο Βενέδικτος ανακοίνωνε την αποχώρησή του. Ο νέος Πάπας αναμφίβολα έχει πολλή δουλειά.

Νεκρά ζώα στην Κίνα

Στις αρχές του 2013 περίπου δεκατρείς χιλιάδες νεκρά γουρούνια βρέθηκαν να επιπλέουν σε ποταμό της χώρας, ενώ, λίγες ημέρες μετά περίπου χίλιες νεκρές πάπιες βρέθηκαν να επιπλέουν σε άλλο ποτάμι της Κίνας. Γενοκτονία ή ομαδική αυτοκτονία;

Σφοδρή κακοκαιρία σε πολλές περιοχές

Το «τέλος του κόσμου» δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει θεωρίες που σχετίζονται με ακραία καιρικά φαινόμενα, με τελευταίες επιστημονικές μελέτες να αναφέρουν ότι η θερμοκρασία της Γης είναι η υψηλότερη από την Εποχή των Παγετώνων, ενώ η συνέχιση αυτών των φαινομένων θα επιφέρει καταστροφές στις σοδειές και, κατά συνέπεια, τον αφανισμό του ανθρώπινου είδους. Ηδη η τεράστια ξηρασία που αντιμετωπίζουν οι γεωργικές περιοχές στις κεντρικές ΗΠΑ αναμένεται να συνεχιστεί με αμείωτη ένταση στους επόμενους μήνες.

Ηλιακή καταιγίδα

Η τέλεια ηλιακή καταιγίδα, φαινόμενο που παρατηρείται μία φορά σε κάθε γενιά, υποτίθεται ότι θα συμβεί κάπου στη διάρκεια του 2013 με την τελευταία τεχνολογία των δορυφορικών μέσων πλοήγησης να μην έχουν αντιμετωπίσει ξανά τέτοιες ενεργειακές συνθήκες. Συνεπώς, οι «ειδικοί» περιμένουν και από εκεί μακελειό. Μια και μόνο μία «ηλιακή φωτοβολίδα» μπορεί να μας ξαναγυρίσει πίσω στον «Μεσαίωνα» των 90′s.

Εννιάχρονη γεννάει παιδί για πρώτη φορά

Η ιστορία της εννιάχρονης που γέννησε μωρό στο Μεξικό το Φεβρουάριο απασχόλησε αρκετά τα τοπικά μέσα ενημέρωσης και για τους συνωμοσιολάγνους είναι ένα ακόμη σημάδι. Το γεγονός ότι κατά πάσα πιθανότητα το παιδί ήταν αρκετά μεγαλύτερο από τη δηλωθείσα ηλικία του δεν φαίνεται να τους απασχολεί.

Η άφιξη του Μεσσία των Εβραίων

Σύμφωνα με το Ταλμούδ ο Μεσσίας των Εβραίων θα έλθει στη Γη περίπου 6.000 χρόνια μετά την «Δημιουργία» η οποία, σύμφωνα με το Εβραϊκό Ημερολόγιο άρχισε περίπου 3.760 χρόνια πριν από την χριστιανική εποχή. Τη στιγμή που εμείς γιορτάζουμε το 2013 το Εβραϊκό ημερολόγιο γράφει 5.773 οπότε όλα είναι πιθανά.

Τα μαθηματικά του Ισαάκ Νιούτον

Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ντέιβιντ Φλυν ο Νιούτον είχε υπολογίσει ότι ο κόσμος θα τελείωνε κάπου στο 2060, ωστόσο, ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά στην ιστορία της ανθρωπότητας φαίνεται πως έκανε λάθος υπολογισμούς .

Ο Φλυν υπολόγισε ότι τα μαθηματικά του Ισαάκ Νιούτον οδηγούν στο «Τέλος του Κόσμου» και τον ερχομό του Αντίχριστου στο 2013.

1η

Σύμφωνα με την ιστορία, μερικούς αιώνες πριν, κάπου στις μυριάδες πόλεις και χωριά της Ιρλανδίας, ζούσε ένας μεθύστακας, γνωστός ως Jack the Smith. Ο Τζακ ήταν γνωστός σε όλη τη χώρα, ως ένας απατεώνας, εκμεταλλευτής και αλλιώς ένα απόβρασμα της κοινωνίας. Μια μοιραία νύχτα ο Διάβολος άκουσε κατά τύχη την ιστορία για τα "σατανικά" κατορθώματα. Μη πεπεισμένος (και ζηλόφθονος) από τις φήμες, πήγε να μάθει μόνος του αν ο Τζακ δικαίωνε την επονείδιστη φήμη του.

Ως συνήθως, ο Τζακ ήταν μεθυσμένος και περιπλανιόταν στην εξοχή τη νύχτα όταν σκόνταψε σε ένα σώμα στο λιθόστρωτο μονοπάτι του. Το σώμα με τον απόκοσμο μορφασμό στο πρόσωπό του, κατέληξε να είναι ο ίδιος ο Διάβολος. Ο Τζακ με μελαγχολική διάθεση συνειδητοποίησε ότι αυτό ήταν το τέλος του, ο Διάβολος είχε έρθει να πάρει τη μοχθηρή ψυχή του. Τότε εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία: ζήτησε από τον Διάβολο να του επιτρέψει να πιει μπύρα. Μη βλέποντας το λόγο να μην ενδώσει στην επιθυμία του, πήρε τον Τζακ στην τοπική παμπ και του προσέφερε πολλά οινοπνευματώδη ποτά. Αφού έσβησε τη δίψα του, ο Τζακ ζήτησε από τον Διάβολο να πληρώσει το λογαριασμό της μπύρας, προς έκπληξη του, ο οποίος και πείστηκε να μεταμορφωθεί σε ένα ασημένιο νόμισμα με το οποίο θα πλήρωνε τον μπάρμαν (εντυπωσιασμένος από τις ανυποχώρητες ειδεχθής τακτικές του Τζακ). Πανέξυπνα, ο Τζακ έχωσε τον ριζικά μεταμορφωμένο Διάβολο (το νόμισμα) στην τσέπη του, η οποία επίσης περιείχε έναν σταυρό. Α νίκανος να αποδράσει από τη μορφή του (δεμένος καθώς ήταν από το σταυρό), συμφώνησε στην απαίτηση του Τζακ, η ψυχή του να του χαριστεί για δέκα χρόνια (με αντάλλαγμα την ελευθερία του Διαβόλου).

Ακριβώς δέκα χρόνια μετά την ημέρα στην οποία ο Τζακ αρχικά επισφράγισε τη συμφωνία του, βρήκε ξανά τον εαυτό του επί την παρουσία του Διαβόλου. Όπως την προηγούμενη φορά, τον συνάντησε και φαινομενικά δέχτηκε ότι ήταν η ώρα του να πάει στην κόλαση οριστικά. Καθώς ο Διάβολος ετοιμαζόταν να τον πάρει στον Κάτω Κόσμο, ο Τζακ ρώτησε αν μπορούσε να έχει ένα μήλο, με το οποίο θα τάιζε την πεινασμένη κοιλιά του. Βλακωδώς και πάλι συμφώνησε σ' αυτήν την τελευταία επιθυμία του. Καθώς όμως σκαρφάλωνε στα κλαδιά μιας κοντινής μηλιάς, ο Τζακ περικύκλωσε τη βάση με σταυρούς. Ο Διάβολος, απογοητευμένος από το γεγονός ότι είχε παγιδευτεί ξανά, απαίτησε την απελευθέρωσή του. Όπως είχε κάνει και πρωτύτερα, ο Τζακ απαίτησε ότι η ψυχή του δεν θα παιρνόταν ποτέ στην κόλαση, αναγκάζοντας τον για ακόμα μία φορά να συμφωνήσει και για να τον ελευθερώσει.

Σταδιακά, η αλκοολική και ασταθής ζωή του επέφερε το τίμημά της στον Τζακ, πέθανε όπως είχε ζήσει. Καθώς η ψυχή του Τζακ ετοιμαζόταν να εισέλθει στον παράδεισο, μέσα από τις Πύλες του Άγιου Πέτρου, σταματήθηκε. Του είπαν ότι εξαιτίας της ζωής που είχε ακολουθήσει, τη ζωή γεμάτη απάτη, ποτό και αμαρτωλή συμπεριφορά, δεν του επιτρεπόταν η είσοδος στον Παράδεισο. Ο Τζακ, σε καταθλιπτική κατάσταση τώρα, πήγε και στάθηκε μπροστά στις Πύλες του Άδη και ικέτευσε για είσοδο στον Κάτω Κόσμο. Ο Διάβολος, εκπληρώνοντας την υποχρέωσή του, δεν μπορούσε να πάρει την ψυχή του. Ωστόσο, από οίκτο έδωσε στον Τζακ ένα μισοκαμμένο κάρβουνο.

Από εκείνη τη μέρα μέχρι το τέλος της αιωνιότητας, ο Τζακ είναι καταδικασμένος να περιφέρεται στον κόσμο, ανάμεσα στα επίπεδα του καλού και του κακού, μόνο με ένα μισοκαμμένο κάρβουνο μέσα σε ένα σκαμμένο νεροκολόκυθο (το δεύτερο αγαπημένο φαγητό του Τζακ μετά τα rutabagas), για να φωτίζει το δρόμο του...

2η

Πριν πολλά χρόνια ήταν μία όμορφη κοπέλα, περίπου 17 χρονών, η οποία πήγαινε στο σχολείο της κόβοντας δρόμο μέσα από το δάσος. Το μονοπάτι ήταν γνωστό στους μαθητές οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν για να πηγαίνουν πιο γρήγορα στο σχολείο. Μία μέρα την περίμεναν κάτι συμμαθητές της και άρχισαν να την πειράζουν. Η κοπέλα προσπάθησε να απομακρυνθεί, οι συμμαθητές της την πλησίαζαν όλο και περισσότερο ώσπου χάθηκε ο έλεγχος και στο τέλος την βίασαν. Για να μην μαρτυρήσει τίποτα αναγκάστηκαν να την δολοφονήσουν πολτοποιώντας το κεφάλι της με μία πέτρα.Το νέο μαθεύτηκε γρήγορα, άρχισαν να ακούγονται τα ονόματα των δραστών αλλά δεν υπήρχαν αποδείξεις. Η μητέρα της κάποια στιγμή, μην μπορώντας να αντέξει άλλο, πήρε ένα μαχαίρι και σκότωσε έναν έναν τους βιαστές και δολοφόνους της κόρης της.

Μέχρι εδώ είναι μία τυπική ιστορία βιασμού μετά φόνου και στην συνέχεια αυτοδικία. Η γριά γυναίκα όμως εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Οι παλιοί έχουν να λένε για κάποιους φόνους που έχουν γίνει τα επόμενα χρόνια, και όλοι έχουν γίνει με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Εικάζεται ότι η γριά γυναίκα έχει κάνει τους φόνους νομίζοντας ότι πρόκειται για τους βιαστές της κόρης της. Μερικοί υποστηρίζουν ότι την έχουν δει στο συγκεκριμένο δάσος.

3η

Κάποτε ήταν μια γυναίκα η κυρία Α. η οποία έμενε σε ένα χωριό της Κεντρικής Ελλάδας. Μια μέρα λοιπόν, αφού είχαν φάει το μεσημεριανό μαζί με την οικογένεια της, άρχισε και έπλενε τα άπλυτα πιάτα. Σε κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και άφησε το πλύσιμο των πιάτων στη μέση. Αφού τελείωσε το τηλέφωνο πήγε να συνεχίσει το πλύσιμο των πιάτων, αλλά παρατήρησε πως είχε γίνει το εξής περίεργο, όταν πήγε να σηκώσει το τηλέφωνο πήρε μαζί της αφηρημένη και κάποια άπλυτα πιάτα τα οποία τα είχε ακουμπήσει σε μια γωνία του σπιτιού δίπλα στο τηλέφωνο. Τα πιάτα αυτά από άπλυτα ήταν πλυμένα. Βέβαια δεν έδωσε καμία σημασία στο περιστατικό γιατί σκέφτηκε πως τα πιάτα που είχε ακουμπήσει εκεί ήταν ήδη πλυμένα.

Μετά από μερικές μέρες το περιστατικό αυτό επαναλήφθηκε και τότε της κίνησε την περιέργεια για το τι γίνεται. Για να διαπιστώσει όμως πως γίνεται κάτι περίεργο επανέλαβε μόνη της εσκεμμένα όλη την διαδικασία, δηλαδή, έπαιρνε άπλυτα πιάτα και τοποθετούσε σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού της. Αφού λοιπόν διαπίστωσε ότι κάτι δεν πάει καλά απευθύνθηκε σε ειδικούς όπως στον ιερέα της ενορίας της καθώς και σε ερευνητές ανεξήγητων φαινομένων. Αυτοί διαπίστωσαν πως υπήρχε ένα φάντασμα μέσα στο σπίτι.

Έτσι λοιπόν άρχισε και η γυναίκα να ψάχνει τη ιστορία του σπιτιού και βρήκε ότι πριν πολλά χρόνια είχε πεθάνει εκεί μέσα μια γυναίκα από ανεξήγητα αίτια. Οπότε η γυναίκα αντί να καταφύγει σε εξορκισμούς και σε άλλες τέτοιες περίεργες ιστορίες αποφάσισε να κάνει κάτι εντελώς πρωτότυπο. Έκλεισε τον χώρο αυτό του σπιτιού και έφτιαξε ένα ξεχωριστό δωμάτιο μόνο για το πνεύμα που υπήρχε εκεί. Αυτό έχει ξαναγίνει άλλη μια φορά σε χώρα του εξωτερικού όπου κάποιος έφτιαξε ένα ολόκληρο οίκημα για να μείνει ένα πνεύμα που υπήρχε μέσα στο σπίτι του.

4η

Ένας νεαρός είχε κόλλημα με βιβλία που μιλούσαν για τον αποκρυφισμό κ.α. Διάβαζε πολύ συχνά τέτοια βιβλία.... Όμως κάποια περίοδο άρχισε να νιώθει πολύ περίεργα, ένιωθε συνέχεια ότι κάποιος τον παρακολουθεί , έβλεπε πολύ περίεργα όνειρα...

Ένα βράδυ πριν κοιμηθεί διάβαζε κάποιο από τα αγαπημένα του βιβλία στο σαλόνι , ξαπλωμένος στον καναπέ . Ήταν μόνος στο σπίτι. Στο σαλόνι υπήρχε μια ντουλάπα , αυτή η ντουλάπα ήταν μπροστά από μια πόρτα που οδηγούσε σε μια ξεχασμένη αποθήκη του σπιτιού....

Είχε αποκοιμηθεί διαβάζοντας όταν ξαφνικά ξύπνησε από έναν περίεργο δυνατό ήχο.

Όταν συνειδητοποιείσαι ότι ξύπνησε από τον δυνατό ήχο που έρχονταν πίσω από την ντουλάπα, παρομοίωσε τον ήχο σαν ποδοβολητό , ακουγόταν σαν ένα υπήρχε ένα άλογο στην αποθήκη και χλιμίντριζε κάνοντας βόλτες εκεί μέσα...

Όταν ο ήχος σταμάτησε, μάζεψε όλες τις δυνάμεις του , μετακίνησε την ντουλάπα και μπήκε στην αποθήκη. Η μυρωδιά της αποθήκης ήταν τόσο βαριά που κόντεψε να λιποθυμήσει. Αν και κάτι, που κανείς μπορούσε να το παρομοιάσει με ομίχλη, περιόριζε την ορατότητα στην αποθήκη δεν πρόσεξε τίποτα περίεργο ή παράξενο.

Εκείνη την νύχτα δεν κοιμήθηκε άλλο, αλλά ο ήχος συνεχιζόταν για πολύ καιρό και τον άκουγε μόνο αυτός , κανένα άλλο μέλος της οικογένειας του. Κόντευε να τρελαθεί και όσες φόρες προσπάθησε να μπει στην αποθήκη ο ήχος σταματούσε και πάντα υπήρχε αυτή η μυρωδιά .

Ο νεαρός συνέχισε να ζει κανονικά, προσπαθούσε να διώξει την αίσθηση ότι τον παρακολουθούσε κάποιος όταν βρισκόταν έξω και όταν βρισκόταν στο σπίτι προσπαθούσε να μην ακούει τον ήχο που όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο συχνός γινόταν ο ήχος αυτός.... Δυστυχώς και τα όνειρα άρχισαν να γίνονται πιο ζωντανά.

Προς το καλοκαίρι, όταν το σχολείο του πήγε εκδρομή σε κάποιο μοναστήρι. Μίλησε σε κάποιον μοναχό που τον έμπνεε εμπιστοσύνη. Ο μοναχός του είπε ότι δεν είναι φαντασία του αλλά κάποιος δαίμονας που κάνει την εμφάνιση του λόγω ότι έχει χαμηλή άμυνα επειδή το μυαλό του έχει επηρεαστεί από όσα έχει διαβάσει. Επίσης ο μοναχός του σύστησε να πετάξει όσα τέτοια βιβλία έχει και γενικά να σταματήσει να ασχολείται με τέτοια θέματα.

Ο νεαρός άκουσε την συμβουλή του μοναχού και όταν πήγε σπίτι του πέταξε όσα τέτοια βιβλία είχε και σταμάτησε να ασχολείται με τέτοια θέματα. Και όντως σταμάτησε να ακούει τον ήχο αυτό, να βλέπει όνειρα, και να έχει την αίσθηση ότι κάποιος τον παρακολουθεί.

5η

Η ιστορία αυτή αφορά κάποια χωριά της Ηπείρου χρονολογείτε πολύ πριν τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο.

Σώζετε με την προφορική μετάδοση. Ήταν κάποτε μια κοπέλα η οποία σε κάποιο πανηγύρι γνώρισε έναν νέο. Ερωτευτήκαν και παντρευτήκαν. Υπήρχε όμως το εξής παράδοξο. Ο νέος βλεπότανε με τη νύφη μόνο μετά τη δύση του ηλίου. Όταν τον ΄ρώτησαν είπε ότι δούλευε οπότε όλη τη μέρα ταξίδευε (με τα πόδια άντε κάνα γαϊδουράκι στη καλύτερη) και γιαυτό γύριζε βράδυ και έφευγε πριν χαράξει. Ακόμα αιτιολόγησε το γεγονός ότι δεν τον ξέρουν επειδή ήταν από ένα χωριό αρκετά μακριά από το δικό τους.

Κάποια στιγμή η κοπέλα έμεινε έγκυος. Όμως όταν έφτασε η ώρα να γεννήσει αυτό που αντίκρισαν ήταν μια άμορφη μάζα από σάρκα και καθόλου κόκαλα. Σοκαρίστηκαν όλοι. Και είπαν να εντείνουν τις έρευνες έτσι και έγινε. Ώσπου να ανακάλυψαν σε ένα διπλανό χωρίο το τάφο του νέου κ στο σημείο του κεφαλιού μια μεγάλη τρύπα στο χώμα. (Πιστεύεται ότι είναι σημάδι βρικολακιάσματος) Τα ρούχα του νεκρού ήταν τα ρούχα με τα οποία τον έβλεπαν.Έτσι πήρανε παπά τον ψάλανε κανονικά κ ρίξανε ζεματιστό νερό στη τρύπα. Από τότε δεν ξαναεμφανίστηκε.

Ήταν μία οικογένεια που βρισκόταν στο αυτοκίνητό της. Οι γονείς όπως πάντα μπροστά, και ένα 12χρονο αγοράκι στο πίσω κάθισμα. Είχαν ως προορισμό τους ένα πάρτι γενεθλίων σε κάποιο φίλο. Στην πορεία λοιπόν υπήρχε ένα σταυροδρόμι στο οποίο υπήρξαν πολλά τροχαία ατυχήματα. Λίγο πριν φτάσουν εκεί το αγοράκι ακούει ένα ψιθύρισμα στο αυτί του και να του λέει: “Κάτσε στο αριστερό μέρος του καθίσματος”. Το αγοράκι έκανε την κίνηση αυτή με μεγάλη περιέργεια και ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα ένα αυτοκίνητο χτυπάει την οικογένεια στο πίσω δεξιό μέρος του αυτοκινήτου όπου πριν από μερικά δευτερόλεπτα καθόταν το μικρό αγοράκι!