Μαύρη Πανσέληνος

Η καινούργια μου ιστορία. Θα την ανέβαζα πιο μετά, αλλά δεν είχα τίποτα να κάνω και βαριόμουν...
Ελπίζω να σας αρέσει


Κεφάλαιο 1ο


Αξιότιμη κυρία Φιντς,
Σας πληροφορούμε ότι η προστατευόμενή σας, Ρέιτσελ Μέι Ρις, ετών 15, έγινε δεκτή στη Σχολή Θυλέων “Αγία Αικατερίνη” της Καθολικής Εκκλησίας.

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα αυτές τις δύο γραμμές. Είχα ήδη διαβάσει δύο φορές ολόκληρο το γράμμα αλλά αυτές οι γραμμές ήταν οι πιο τρομακτικές. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως η θεία Άμαρι μου επέβαλε μια τέτοια τιμωρία. Δεν είχα κάνει τίποτα για να την αξίζω! Μπορεί να είχαμε μερικούς καυγάδες όλη αυτή τη χρονιά επειδή εγώ ήθελα να βγαίνω και η θεία μου με έβαζε να διαβάζω συνέχεια, αλλά αυτό δεν ήταν κάτι παράλογο γιατί εκείνη ήταν αντικειμενικά υπερβολική με το διάβασμα.
Ακούμπησα το γράμμα κάτω και κοίταξα το ημερολόγιο στον απέναντι τοίχο. Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα, όπως πάντα, ήταν ο τεράστιος λευκός κύκλος που έδειχνε πως η πανσέληνος του Αυγούστου ήταν απόψε. Αλλά αυτό δε με ένοιαζε τώρα. Αυτό που με ένοιαζε ήταν ότι έμεναν μόνο έξι μέρες μέχρι την 31η Αυγούστου, την ημέρα που έπρεπε να παρουσιαστώ στη Σχολή. Και μέχρι πριν από λίγο δεν ήξερα τίποτα! Μα πότε περίμενε η θεία Άμαρι να μου το πει; Την παραμονή;
Εκείνη έλειπε και έλειπε και ο κατάλογος με τα πράγματα που θα χρειαζόμουν επίσης. Άρα είχε πάει να τα αγοράσει, πράγμα που μου έδινε αρκετό χρόνο για να φύγω. Πήγα στο δωμάτιό μου κι έβαλα βιαστικά μερικά πράγματα σε μια μικρή τσάντα. Δε μου χρειάζονταν πολλά. Αν έλειπα για έξι μέρες μόνο, ίσως να μη με δέχονταν μετά.
Βγήκα σχεδόν τρέχοντας από το σπίτι και κατευθύνθηκα προς το μοναδικό μέρος που ήμουν σίγουρη πως δε θα με πρόδιδαν: το σπίτι του Πίτερ, του καλύτερού μου φίλου.
Έφτασα πριν καν το καταλάβω. Χτύπησα την πόρτα και περίμενα. Μπορούσα να ακούσω βήματα από μέσα, αλλά δεν άνοιξε κανένας. Χτύπησα ξανά και αυτή τη φορά άνοιξε ο Πίτερ. Η έκφρασή του ήταν παράξενη, σαν να ήταν νευρικός ή φοβισμένος.
«Τι θες εδώ, Ρείτσελ;» ρώτησε ψυχρά. Ένιωσα σαν να μου είχε ρίξει χαστούκι. Δεν είχα κάνει κάτι για να μου φέρεται έτσι!
«Έχω πρόβλημα», ξεκίνησα. Ευτυχώς δε με σταμάτησε. «Αυτή η μέγαιρα θέλει να με στείλει στο σχολείο της εκκλησίας».
«Και τι θες να κάνω εγώ γι αυτό;»
«Να, σκέφτηκα ότι αν δεν παρουσιαστώ τη μέρα που λένε ίσως να μη με πάρουν και… Απλά ήθελα ένα μέρος να μείνω για μερικές μέρες. Σκέφτηκα εσένα…»
«Είμαι σίγουρος πως η θεία σου έχει έναν καλό λόγο για να σε στείλει εκεί», είπε ο Πίτερ. Ήταν η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που δεν αποκαλούσε τη θεία μου "μέγαιρα" ή "γρια-σκύλα", πράγμα που τον έκανε να ακούγεται ακόμα πιο απόμακρος και ψυχρός.
«Μα, Πίτερ-»
«Ωρίμασε επιτέλους, Ρέιτσελ!» φώναξε. «Πρέπει να μάθεις κάποια στιγμή να αντιμετωπίζεις τα προβλήματά σου και όχι να τρέχεις να ξεφύγεις απ’ αυτά!»
«Δεν μπορώ να πάω εκεί! Ξέρεις τη γνώμη μου για την εκκλησία! Αν πάω θα με αποβάλουν σε μια εβδομαδά!»
«Ε, τότε, ποιο το πρόβλημα;» είπε κοροϊδευτικά και μου έκλεισε ην πόρτα στα μούτρα. Έκανα μεταβολή και άρχισα να περπατάω γρήγορα χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δε θα γελοιοποιούμουν προσπαθώντας να τον μεταπείσω. Αλλά γιατί να μου φερθεί έτσι; Από τον τρόπο του φαινόταν σαν να με θεωρούσε ένα τέρας με το οποίο δεν ήθελε να έχει καμία σχέση. Αλλά εγώ ήμουν σίγουρη πως δεν είχα κάνει απολύτως τίποτα!
Όταν επέστρεψα σπίτι είχε σκοτεινιάσει και η θεία Άμαρι είχε επιστρέψει. Προετοιμάστηκα για έναν ακόμα καυγά.
Με το που μπήκα μέσα άρχισε η ανάκριση: πού ήμουν, με ποιον, για πόση ώρα, αν διάβασα ό,τι μου είχε πει πριν βγω.
«Μα, θεία, είναι καλοκαίρι», απάντησα στην τελευαία και πιο εκνευριστική ερώτηση. «Αν δε βγω λίγο τώρα, πότε θα βγω;»
«Σου έχω πει ξεκάθαρα πως το να βγαίνεις δε σου κάνει καλό!» έκανε εκείνη.
«Σε τι ακριβώς;»
«Μα, στο χαρακτήρα σου φυσικά!» είπε σαν να δήλωνε το προφανές. Λες και έβγαινα πολύ ή με επικίνδυνες παρέες. Είχα βγει πολύ λίγες φορές αυτό το καλοκαίρι, με εξαίρεση βέβαια τις Κυριακές που πηγαιναμε εκκλησία. «Και επειδή είδα πως είχες πολλή διάθεση για επανάνασταση φέτος», συνέχισε, «αποφάσισα να σε στείλω στη Σχολή της Αγίας Αικατερίνης».
«Ενώ ξέρεις ότι δεν πιστέυω και-»
«Σιωπή!» διέταξε. «Δε δέχομαι συζήτηση σ’ αυτό το θέμα. Πήγαινε αμέσως να διαβάσεις!»
Κλείστηκα στο δωμάτιό μου, χτυπώντας την πόρτα πίσω μου. Κάθισα στο γραφείο μου για να διαβάσω, αλλά ήμουν τόσο εκνευρισμένη που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Τελικά παραιτήθηκα, έσβησα το φως και ξάπλωσα στο κρεβάτι με κλειστα τα μάτια. Μου ερχόταν να κλάψω αλλά δεν υπήρχε περίπτωση. Αντίθετα προσπάθησα να δω τη θετική πλευρά. Ίσως να έβρισκα κάποιον σαν κι εμένα εκεί και να γινόμασταν φίλοι. Ίσως μου χρειαζόταν μια νέα αρχή. Αλλά τι αρχή θα μπορούσα να κάνω σε ένα μέρος που ό,τι είναι ευχάριστο απαγορεύεται;

Ήταν νύχτα όταν ξύπνησα. Το φως του φεγγαριού έμπαινε από το μικρό παράθυρό μου και έλουζε το κρεβάτι μου. Αν και ήταν καλοκαίρι, κρύωνα. Πήγα ως το παράθυρο και τράβηξα την κουρτίνα λες και ήταν το φως αυτό που με πάγωνε. Η αύρα που έμπαινε ήταν ζεστή κι εύχάριστη και σύντομα ένιωσα καλύτερα. Και δεν ήμουν καθόλου κουρασμένη.
Η θεία μου σίγουρα θα κοιμόταν τώρα, οπότε είχα όλο το σπίτι ελεύθερο για να κάνω ό,τι ήθελα,αρκεί να έκανα απόλυτη ησυχία.
Βγήκα από το δωμάτιό μου και πήγα στη βιβλιοθήκη, το “απαγορευμένο” δωμάτιο. Αν και η θεία-μέγαιρα ήταν μανιακή με το διάβασμα, δε με άφηνε να διαβάζω τιποτα άλλο παρά μόνο αυτά που ήθελε. Για να μη μου μπαίνουν στο κεφάλι κακές ιδέες, έλεγε.
Προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα αλλά ήταν κλειδωμένη. Βέβαια! Σιγά μην την άφηνε ανοιχτή ρισκάροντας να βρω τίποτα ενδιαφέρον.
Έκανα μια βόλτα στο σπίτι και μετά πήγα πάλι στο δωμάτιό μου.
Τελικά ισως να μην ήταν και τόσο άσχημα σε αυτό το σχολείο. Δε θα είχα τη θεία Άμαρι πάνω απ’ το κεφάλι μου όλη την ώρα και μπορεί να έκανα και φίλους. Έτσι κι αλλιώς, απ’ ό,τι φαινόταν, εδώ δεν είχα πια φίλους. Σίγουρα, ακόμα και οι καλόγριες θα ήξεραν πως δεν είναι κακό να έχει κανείς φίλους. Και αν έβρισκα κάποιον θα μπορούσαμε να το σκάμε μαζί από τις προσευχές και τις λειτουργίες. Μπορεί τελικά να μην περνούσα και τόσο άσχημα. Η χειρότερη περίπτωση θα ήταν να με αποβάλουν, αλλά αυτό δε με ένοιαζε γιατί θα γυρνούσα πίσω και δε θα ήμουν αναγκασμένη να προσεύχομαι όλη μέρα. Ό,τι και να γινόταν λοιπόν, δε θα περνούσα τόσο άσχημα. Ίσως να ήταν και καλύτερα.

Πολυ ωραιοοοο.....^_^
Εγω δεν καταλαβα γιαι αφου ο Πιτερ ειναι κολλητος της γιατι της φερθηκε ετσι....και αυτη η βιβλιοθηκη κατι κρυβει ετσι? αλλιως θα την αφηνε να δει? και το οτι την κλεινει σε τετιο σχολειο κατι συμβολιζει....και το οτι δεν την αφηνει να βγαινει εξω...ετσι?

Πεθαινωωωω για την συνεχειιιιαααααα....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μου φαίνεται ενδιαφέρον, περιμένω συνέχεια!

Μάνια, προφανώς και σημαίνουν κάτι όλα αυτά. Αλλά το λόγο για τον οποίο γίνονται θα τον μάθαιτε λίγο αργότερα

Η συνέχεια γράφεται τώρα. Είπα ότι ήθελα να την ανεβάσω πιο μετά για να έχω κι άλλα κεφάλαια έτοιμα, αλλά βαρέθηκα και την έβαλα τώρα. Οπότε, ακόμα γράφω το δεύτερο.

αυτη ειναι κατι υπερφυσικο αλλα δεν μπορω ακομα να καταλαβω ωτι

αλλα ανεβαζε γιατι θα σκασωωω το λατρευωωω,....

Μα πώς το κατάλαβες ότι είναι υπερφυσικό;

Αύριο μάλλον γιατί το γράφω ακόμα.

Μου άρεσε πραγματικά η αρχή! Και περιμένω πως και πως για το επόμενο!

Φαίνεται μια καλή ιστορία! και στο πρώτο κεφάλαιο πιστεύω φαίνεται φυσιολογικό! Αλλά εμένα δεν μου φάνηκε και τόσο γιατί αυτή η καλόγρια που έστειλε το γράμμα στην θεία της! Να την λέει προστατευμένη της;

Εμένα πάντως μου φαίνεται περίεργο! Καιιιιιιιι

Που είναι οι γονείς της; Αδέρφια δεν έχει;; :Ο

Συνέχεια συνέχεια!!

Εννοείς ότι η πρωταγωνίστρια φαίνεται φυσιολογική;
Δεν είναι κάτι αφύσικο αυτό. Την έχει "υιοθετήσει" η θεία της. Οπότε δεν έχει ούτε γονείς ούτε αδέρφια. Τώρα το τι έπαθαν αυτοι... θα το μάθεις αργότερα

Αύριο ή μεθαύριο η συνέχεια. Τη γράφω ακόμα

Φαίνεται μέχρις στιγμής μετά δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί... Έτσι και αλλιώς τα λέει όλα ο Τίτλος!


Α ωραία να μάθουμε!

Ωραία!!!!!

Ναι, ο τίτλος τα λέει όλα, αλλά δεν είναι ότι θα έμεναν κρυφά και για πολύ.

αυτό έλειπε να έμεναν!:Ρ

Οντως λεω υπερφυσικο γιατι ειναι και ο τιτλος ειναι γιατι ο κο0λλητος της ξαφνικα την αποφευγει γιατι η θεια της την θελει κλειδωμενη γιατι δεν εχει γονεις και αδερφια και γιατι η θεια της κρατα κλειδωμενη μια απλη βιβλιοθηκη αν ειναι απλη δλδ.........λες και η κοπελιτσα ειναι κανενα τερας χεχε......

Πανως πεθαινω για να μαθω την συνεχεια......απο το πρωτο κιολας κεφαλαιο εγω προσωπικα ξετρελαθηκα

Πού ξέρεις;

Το βράδυ η συνέχεια!!!

Ωωωωω ανυπομονούμεεεε!!

που ξερω οντως....αλλα σωστα υπεθεσα ετσι??????

με τρωει η περιεργια να ανακλυψω την συμβαινει......

το βραδιιιιι θα κανω υπομονη τοο <333

Επιτέλους διαβάζουμε κάτι καινούριο από την Χριστίνα! :Ο Μου είχε λείψει η γραφή σου, πραγματικά.

Ο φίλος της θέλει κρέμασμα, η θεία της το ίδιο και (παρόλο που πιστεύω γενικά) αν βάλει και φωτιά στην εκκλησία, δίκιο θα έχει -.- Δεν γίνεται να βάλεις κάποιον σε μοναστήρι με το ζόρι, χωρίς να το θέλει. Για να πας εκεί, πρέπει να το θέλεις, πάνω απ' όλα, εσύ ο ίδιος.

Περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια

Σπόιλερ:

Λοιπον Αργυρω αυτο με τον λυκανθρωπο δεν το ειχα σκεφτει....αληθεια χριστινα εχει σχεση??????

Αλήθεια σου έλειψε η γραφή μου; Εγώ νόμιζα ότι μετά από τόσα βάσανα με το άλλο δε θα ήθελες ούτε να ξανακούσεις γι αυτήν!

Έχω σχέδια και για το φίλο και για τη θεία της. Δε θα μείνουν έτσι!
Πιστεύεις γενικά πως πρέπει να κάψουμετις εκκλησίες;
Πάντως, φωτιά δε θα βάλει. Τώρα για άλλες καταστροφές, δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα.

Σπόιλερ:

Μάνια: τι νόμιζες ότι ήταν;

Νομιζα πως θα ανακαλυπε πως θα ηταν ας πουμε η κανενα βαμπιρ η μαγισσα και πιο πολυ μαγισσα διοτι τηνεκλεισε στην εκκλησια...

Βεβαια μετα που ειπε η Αργυρω για τους λυκανθρωπους...μου γεμισε με νοημα....βεβεα να ρωτησω κατι αλλο το μαυρη πανσεληνος ειναι η εκλειψη του ηλιου ετσι? διοτι το φεγγαρι καλυβει τον ηλιο και γινεται ολομαυρο ε?

Πλάκα κάνεις; 0_0 Εγώ περίμενα να διαβάσω την ιστορία σου πως και πως
( too )

Ήμουν σίγουρη για την ''νέμεση'' Αλλιώς θα έβρισκα που μένεις :P
Φυσικά και όχι! Εδώ στην Πόλη που πήγα και είδα που τις κάνανε όλες (πλην μίας) τζαμιά και φρίκαρα, όχι να την κάψει κιόλας :'( (ωχ! Τι έχουν να δουν τα μάτια μας xD)

Χα! I knew it!

Και να μην είχα σκεφτεί κάτι γι αυτούς δηλαδή, θα έπρεπε.
Πήγες τελικά; Ήταν ωραία; Θέλω κι εγώ να πάω
(Έχουν να δουν πολύ ωραία πράγματα )

Δεν ήταν και τόσο δύσκολο να το μαντέψεις.

Μάνια: θα μπορούσε να είναι και έκλειψη, αλλά επειδή το έχω ψάξει δε γίνεται στην ημερομηνία που έχω σκεφτεί. Είναι πιο πολύ συμβολικό και έχει και σχέση με κάτι που είχε συμβεί στο παρελθόν.

ααααααα....ενταξει τοτε....εμμμ δεν θα κανω αλλες ερωτησεις...θα περιμενω υην συνεχεια

Ναι, θα έπρεπε

Η Πόλη είναι ωραία από την μεριά του Βοσπόρου που έχει τα σπίτια των πλουσίων, κοντά στον Κεράτιο κόλπο, στην γέφυρα κλπ. (όπου βλέπεις ''παραλιακά'' δλδ) Πιο μέσα (γιατί εμείς μέναμε κοντά στο Ταξίμ) είναι το ΧΆΟΣ! Είναι μια πόλη πολυχτισμένη σε τέτοιο βαθμό που ασφυκτιάς. Λέμε για την Αθήνα, αλλά η Κωνσταντινούπολη σ' αυτό το θέμα είναι χείριστη εις την δεκάτη -.-'
(Αν θες κι άλλες λεπτομέρειες, πες μου, να σου στείλω σε pm )

Ωχ. Αναμένουμε να τα δούμε αυτά τα ''πολύ ωραία πράγματα *τσεκούρι*'' 0_0 :P

Ναι, αν δε σου κάνει κόπο, στείλε να μου πεις Εγώ παραλίγο να πήγαινα τα Χριστούγεννα, αλλά ήταν τα διαβάμστα και αποφάσισα να μείνω εδώ

Αργούν λίγο τα "ωραία". Είμαστε πολύ αρχή ακόμα.

Θα σου στείλω το βραδάκι

Δεν πειράζει. Εμείς περιμένουμε