'Αγγιγμα Ψυχής

μπραβο το καλο μου το κοριτσι

-.- δεν ειμαι το κοριτσι σου...... ειμαι η γυναικα σου..μην με μπερδευεις με την αρτεμη

συγνωμη. δεν θα ξανασυμβει

ετσι κατω το κεφαλι............

Συγγνώμη αν διακόπτω την επίδηξη εξουσίας σου Vampire Queen, άλλα για πότε το βλέπεις το επόμενο κεφάλαιο?

εμ...μεσα στο τετραημεροο..

ωραια. και ποτε δεν βαζω το κεφαλι κατω οπως λες.
δεν χρειαζεται τωρα

χρειαζεται

οχι σε αυτη την περιπτωση.
δεν σε μπερδεψα με την αρτεμις, απλα χρησιμοποιησα ενα σχημα λογου

Παρα πολυ ωραιοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο αχχ μου αρεσει πολυ η ιστορια σου!!!!!Μπραβοοοοο

συμφωνω, αν και το εχω ξαναπει πολλες φορες

χ0αχ0αα ευχαριστω dark princess

Τιποτα!!

τελικα θα γραψεις μεσα στο τετραημερο?
δεν θελω να σε πιεσω αλλα ανυπομονω για την συνεχεια, οπως και πολλοι αλλοι.

μπορει ναι μπορει οχι..αναλογα με την διαθεση.... ξερεις εσυ για ποιο πραγμα μιλαω...θα δειξει

ξερω ξερω
ελπιζω να περασεις καλα για να εχεις διαθεση να γραψεις

κατσε να δουμε τι θα μου πει αυριο και τι γεγονοτα θα συμβουν και ΑΜΑ εχω ορεξη και ειμαι σε ΚΑΛΗ ψυχολογια μετα απο αυτο τοτε θα γραψω..... βασικα λεω να ξεκινησω τωρα σε περιπτωσει που ολα πανε χαλια ( ειμαι πολυ αισιοδοξη απο οτι καταλαβες)

θα επρεπε να εισαι. ολα καλα θα πανε. το ξερω. ειμαι σιγουρη. πως θα μπορουσε να γινει το αντιθετο? don't worry, be happy

καλο .........

ποιο?

η ιστορια εννοει, υποθετω (ειπες να γραφω ο,τι σκεφτομαι και σου κανω την χαρη)

παιδια δεν ήταν πως δεν είχα ιδεες απλα βαριομουν sorry για την καθυστερηση.... enjoy

Κεφάλαιο 18ο


Σκότωσε τον πατέρα μου? Ως που θα φτάσει για να εκδικηθεί? Καθόμουν στο κρεβάτι μου και κοιτούσα την λευκή ντουλάπα ανέκφραστη, σαν να περίμενα να μου μιλήσει. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Έτρεξα στην πόρτα και όταν την άνοιξα αντίκρισα τον πατέρα μου. Δεν ήταν νεκρός? Ο πατέρας μου περίμενε από την άλλη να πέσω στην αγκαλιά του, όταν συνειδητοποίησα πως τον κοιτούσα με το στόμα ανοιχτό και με την έκφραση της ηλίθιας, επιχείρησα να πέσω στην αγκαλιά του αλλά ο Κρίστιαν όντας γρηγορότερος με άρπαξε από την μέση και με έβαλε από πίσω του.
‘Κρίστιαν τι κάνεις? Είναι ο πατέρας μου.’ προφανώς δε το ήξερε εφόσον δεν τον είχε δει ποτέ. Με όσα είχαν συμβεί ο Κρίστιαν πλέον δεν ανησυχούσε πως αν με πλησιάσει σαν τη Σάρα θα πάθω ότι και εκείνη, ανησυχούσε για την ασφάλεια μου εξαιτίας του Όσκαρ.
‘ Νίνα, μείνε πίσω!’ είπε σαν να ήταν έτοιμος για μάχη. Γιατί βρισκόταν σε τέτοια υπερένταση? Κοιτούσε τον πατέρα μου, σαν να ήθελε να του ξεριζώσει το κεφάλι με τα μάτια του.
‘ Μπαμπά έλα...’ ο Κρίστιαν μου έκλεισε το στόμα και τα λευκά του δόντια πετάχτηκαν έξω. Ο πατέρας μου τον κοιτούσε απειλητικά.
‘ Νίνα ο πατέρας σου είναι βρικόλακας.’ Αυτό και αν είναι σοκ. Βρικόλακας? Είχα ανακουφιστεί όταν τον είδα ‘ ολοζώντανο’ μπροστά μου, αφού νόμιζα πως ο Όσκαρ τον σκότωσε και τώρα μαθαίνω πως ο πατέρας μου κάθε άλλο παρά ζωντανός δεν είναι.
‘ Μπαμπά? Πως?’ με κοίταξε με ένα βλέμμα που ήταν σαν να μου έλεγε : « Έλα που δεν ξέρεις.».
‘ Να περάσω?’ με ρώτησε ευγενικά. Κοίταξα τον Κρίστιαν και εκείνος δέχτηκε να καλέσω τον μπαμπά μου μέσα. Ο πατέρας μου πέρασε μέσα και κάθισε στον άσπρο αναπαυτικό καναπέ. Περιεργάστηκε τον χώρο γύρω του και μετά γύρισε το βλέμμα του προς εμάς. Κοίταξε τον Κρίστιαν από την κορυφή ως τα νύχια και μετά εμένα.
‘ Ψήλωσες!’ μου είπε χαμογελώντας. Εγώ από την άλλη κατσούφιασα προσπαθώντας να ξεχάσω τα παιδικά μου χρόνια. Όλοι με έλεγαν κοντή επειδή ήμουν πολύ μικροκαμωμένη, αλλά ξαφνικά σε ένα καλοκαίρι ψήλωσα και τότε χάρηκα όταν οι άλλοι δεν με προσέβαλλαν για το ύψος μου. Του χαμογέλασα και εκείνος γύρισε στον Κρίστιαν.
‘ Ελπίζω να έχεις καλό σκοπό για την κόρη μου.’ τον κοίταξε άγρια, έτοιμος να βγάλει την καραμπίνα και να τον σκοτώσει αν έλεγε κάτι που δεν θα του άρεσε. Δεν το πιστεύω πως πήγε η συζήτηση εκεί.
‘ Μην ανησυχείτε την κόρη σας την αγαπώ πιο πολύ και από την ζωή μου.’ είπε και μου χαμογέλασε ενώ εγώ είχα γίνει κατακόκκινη από την ντροπή μου. Αν και τα λόγια του Κρίστιαν ήταν πολύ γλυκά και φανέρωναν την αγάπη του για μένα, θα προτιμούσα να μην ήταν ο πατέρας μου εδώ για να τα ακούσει.
‘ Βέβαια, κατανοείς τον κίνδυνο που την περιτριγυρίζει.’ είπε ο πατέρας μου με το σοβαρό του ύφος. Μόνο η πίπα του έλειπε για να ολοκληρωθεί το σκηνικό του υπερπροστατευτικού πατέρα που νοιάζεται για την ζωή της μοναχοκόρης του, που κινδυνεύει από έναν διψασμένο για εκδίκηση βρικόλακα αλλά έχει σχέση με έναν εξίσου επικίνδυνο βρικόλακα και είναι φίλη με την βρικόλακα αδερφή του. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως οι δύο άνδρες με κοιτούσαν έτοιμοι να βάλουν τα γέλια. Δεν άργησα να καταλάβω πως είχαν διαβάσει την σκέψεις μου, ακούγοντας τους συνειρμούς μου. Τέλεια, δεν μας έφτανε ο Κρίστιαν τώρα ήρθε και ο πατέρας μου για να συμπληρωθεί το καρέ.
‘ Εσένα μπαμπά ποίος σε έκανε βρικόλακα?’ βιάστηκα να αλλάξω θέμα. Με κοίταξε ξανά με το σοβαρό του βλέμμα.
‘ Ο Όσκαρ. Σου θυμίζει κάτι?’ τα άκρα μου πάγωσαν, οι αισθήσεις μου νέκρωσαν, στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα που ο Όσκαρ μου ζήτησε συγνώμη και έφυγε από το ξέφωτο και με άφησε μόνη μου.
‘ Μα νόμιζα ότι σε σκότωσε.’ είπα με ένα απολογητικό βλέμμα.
‘ Πως σου ήρθε αυτό?’ ρώτησε ο Κρίστιαν γεμάτος απορία. Τον κοίταξα ένοχα και τους είπα τι είχε γίνει, περίπου.
‘ Και γι’ αυτό νόμιζες πως ήρθε να με σκοτώσει? Ο Όσκαρ ήρθε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου στο Αμβούργο παριστάνοντας τον υπάλληλο όταν μου επιτέθηκε. Μόλις ξύπνησα ήμουν σε ένα αμάξι και εκείνος καθόταν δίπλα μου ατενίζοντας την θέα. Όταν τον ρώτησα τι μου συνέβη μου είπε γιατί με έκανε βρικόλακα αλλά και πού πηγαίναμε. Όταν άκουσα το όνομα σου, Νίνα τρόμαξα, δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Μετά έμαθα από τον ίδιο τον Όσκαρ για τον θάνατο της μητέρας σου. Πως έμπλεξες έτσι?’ όταν ολοκλήρωσε την τελευταία του φράση κοίταξε το πάτωμα ανακίνησε το κεφάλι του και κοίταξε τον Κρίστιαν απειλητικά. Οι κυνόδοντές του πετάχτηκαν απειλητικά έξω, σηκώθηκε από τον καναπέ, το ίδιο και εμείς.
‘ Αυτός σε έμπλεξε έτσι?’ είπε νευριασμένος. Ο Κρίστιαν μπήκε μπροστά μου και μου είπε να τρέξω στο δωμάτιο μου και να τηλεφωνήσω στην Εύα. Ο πατέρας μου επιτέθηκε στον Κρίστιαν. Εγώ βρήκα την ευκαιρία να τρέξω στο δωμάτιό μου αλλά πίσω μου άκουσα έναν δυνατό γδούπο και ένιωσα κάποιον να με τραβάει από το χέρι. Ήταν ο πατέρας μου, με γύρισε ώστε να τον κοιτάω στα μάτια. Ήταν τόσο τρομακτικός. Προσπάθησα να του ξεφύγω αλλά με τράβηξε από την μπλούζα και με πέταξε μέσα στο γραφείο του Κρίστιαν. Την φόρα μου έκοψε ένα μυτερό ακόντιο, που είχε ο Κρίστιαν στο γραφείο του, δώρο από έναν πολύ παλιό του φίλο, το οποίο καρφώθηκε στην κοιλιά μου. Δεν κατάλαβα τι είχε γίνει μέχρι που είδα το βλέμμα του πατέρα μου και αίμα να κυλάει στο πάτωμα. Γύρισα να τον αντικρύσω αλλά είχε φύγει. Άρχισα να βρίζω, προσπαθούσα να το βγάλω αλλά δεν μπορούσα. Ο Κρίστιαν μπήκε φουριόζος μέσα στο γραφείο και μόλις με είδε με το ακόντιο περασμένο στην κοιλιά μου, με πήρε αγκαλιά και με μετέφερε στο δωμάτιο μου.


Έφυγα νωρίς το πρωί κατευθύνθηκα προς στο σπίτι του. Στάθηκα έξω από το σπίτι του για αρκετή ώρα σκεπτόμενη αν θα πρέπει να χτυπήσω το κουδούνι ή όχι. Πήρα τελικά την μεγάλη απόφαση και χτύπησα το κουδούνι, καμία απάντηση. Πέρασα μέσα από την εξώπορτα και στάθηκα μπροστά από το διαμέρισμά του. Χτύπησα το κουδούνι, η πόρτα άνοιξε, μπροστά μου εμφανίστηκε ο Γιάννης που μόλις είχε ξυπνήσει, τα μαλλιά του ήταν όρθια σαν να είχε βάλει ζελέ, φορούσε ένα άσπρο κοντομάνικο φανελάκι και ένα γαλάζιο μποξεράκι. Ήθελα να βάλω τα γέλια. Μόλις κατάλαβε ποιος ήταν απέναντί του προσπάθησε να κλείσει την πόρτα αλλά πρόλαβα και μπήκα σπίτι του.
‘ Πρέπει να μιλήσουμε!’ του είπα ενώ εκείνος με κοιτούσε σαστισμένος. Πήρα την πρωτοβουλία και κάθισα στον καναπέ. Ο Γιάννης με μιμήθηκε και κάθισε και αυτός. Δεν ήξερα πως να αρχίσω. Τι να πρωτοπώ. Απλά τον κοιτούσα. Μου είχε λείψει τόσο πολύ. Ήθελα να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω και να είμαι μαζί του.
‘Γιάννη, θέλω να με ακούσεις. Θέλω...’ με διέκοψε. Πετάχτηκε όρθιος και με αγκάλιασε. Είχα σαστίσει.
‘ Συγνώμη!’ μου ψιθύρισε στο αυτί. ‘Εγώ φταίω, συγνώμη’. Τον αγκάλιασα και εγώ. Ήμουν τόσο χαρούμενη. Κατάλαβα πως ήθελε να είμαστε μαζί.
Εγώ και ο Γιάννης. Ο Γιάννης και εγώ.

τι ωραιο! αλλα μου εκενε εντυπωση το γεγονος πως αλλαξες την κατασταση με τον πατερα την, γιατι ειχες πει πως θα τον σκοτωσει ο οσκαρ, οχι θα τον μεταμορφωσει. αλλα ηταν ωραιο που αλλαξες γνωμη γιατι ο μπαμπας βρυκολακας ηταν απροβλεπτο.
αναμενεται η συνεχεια...

xexexe....ειμαι γεματη εκπληξεις..

αλιμονο...
και ποτε η συνεχεια?