Βιασμένες Ψυχές

δεν περιμενατε πολυ ε??


Κεφάλαιο 10ο


Είχαν περάσει μερικές μέρες από εκείνη την νύχτα. Στο μεταξύ κάθε νύχτα από κει και πέρα με καλούσε στο γραφείο του και μιλούσαμε για διάφορα πράγματα. Παραδόξως δεν τον είχα ικανό να μπορεί να κάνει συζήτηση με ένα άλλο άτομο χωρίς ξύλο ή φωνές ή βιασμούς. Φαίνεται τον είχα πάρει με πολύ κακό μάτι. Ακόμα δεν τον εμπιστευόμουν και ας είχα συνειδητοποιήσει πως ήταν μια πληγωμένη ψυχή, πως μέσα του πρέπει να υπήρχε κάτι καλό, όλοι έχουν καλό στην καρδιά τους. Ο Ντέκλαν όμως το είχε κρύψει τόσο καλά μέσα του που δε μπορούσε πλέον να θυμηθεί πως να είναι καλός με τους άλλους. Μερικές φορές μου συμπεριφερόταν καλά, δεν μου φώναζε, δεν με χτυπούσε αλλά ούτε προσπαθούσε να με αναγκάσει να κάνω σεξ μαζί του. Εκτός από το να τον σαγηνεύσω για να έχω πρόσβαση στο γραφείο του και φυσικά στον υπολογιστή και το τηλέφωνο, είχα βάλει στόχο να βγάλω προς τα έξω τον καλό του εαυτό, βέβαια ήταν και ένα κομμάτι του σχεδίου. Αν γινόταν καλός, έστω σε εμένα τότε θα χαμήλωνε τις άμυνες του και θα μπορούσα να τον κάνω ό,τι θέλω. Δεν ήταν βέβαια στις αρχές μου να χειραγωγώ τους ανθρώπους ή να τους χρησιμοποιώ αλλά το γεγονός πως ήθελε να μας εκπορνεύσει με έκανε να θέλω να τον σκοτώσω.
Από την άλλη όμως, κάθε φορά που σκεφτόμουν εκείνη την νύχτα, εκείνο το φιλί συγκεκριμένα και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε - που δεν μπορούσα ακόμα να ερμηνεύσω- απορούσα τι στο καλό έπαθα και φέρθηκα έτσι. Πώς άφησα να μου αρέσει το φιλί του. Το φιλί του βιαστή μου, και αν το δούμε και από την άλλη σκοπιά του προωθητή μου. Μήπως τρελάθηκα? Μήπως είχα πέσει με το κεφάλι μικρή και απέκτησα κάποιου είδους βλακείας στον εγκέφαλο? Ήξερα όμως ότι τα φιλιά και πολύ πιθανόν το σεξ να τον έκανε να με εμπιστευθεί. Και δεν μιλάω για βιασμό αλλά να το θέλω.
Μόλις κατάλαβα ότι είχα σκεφτεί ένα πολύ διεστραμμένο σχέδιο για να ξεφύγω από εδώ, ένα σχέδιο που ίσως έπιανε και επίσης ένα σχέδιο που καμία άλλη κοπέλα στη θέση μου δεν θα σκεφτόταν ούτε θα εφάρμοζε.
‘ Έρρικα? Είσαι καλά? Τι σκέφτεσαι?’ τις σκέψεις μου διέκοψε, προφανώς, η Ανήλια, η οποία με κοιτούσε καλά-καλά.
‘ Ε? Ναι κάτι σκεφτόμουν.’ είπα. Δεν ήξερα αν έπρεπε να πω στα κορίτσια το υποτιθέμενο μεγαλοφυές σχέδιο μου. Αν το έλεγα μπορεί να μας καταλάβαιναν αν τυχόν συμπεριφέρονταν περίεργα. Ξέρω, αυτό δεν δείχνει ότι έχω εμπιστοσύνη στις φίλες μου αλλά η κατάσταση ήταν πολύ περίεργη για να μπορούν να το χειριστούν. Από την άλλη αν τους το έλεγαν θα με περνούσαν για τρελή που αποφάσισα να το παίξω ερωμένη του Ντέκλαν για να εξασφαλίσω την ελευθερία μας και πιθανόν δεν θα με άφηναν να το κάνω.
‘ Τι σκέφτεσαι?’
‘Σκέφτομαι.......εμμ...να...ίσως.....αν ρωτούσαμε τον Ντέκλαν για νέα από τον Μάρκο και τον Παύλο?’ είπα τελικά για να μην υποψιαστούν τίποτα. Αποφάσισα να μην τους πω τίποτα. Όσο λιγότερα ήξεραν τόσο πιο ασφαλής ήταν. Πρώτα έπρεπε να εξασφαλίσω έναν ασφαλή τρόπο για να φύγουμε από εκεί. Επίσης, δεν ήθελα να υποψιαστούν τίποτα παραπάνω για τον Ντέκλαν και εμένα. Αυτή την εβδομάδα με είχαν δει τουλάχιστον τρεις φορές να μπαίνω στο γραφείο του Ντέκλαν και να μην ακούν φωνές και ουρλιαχτά. Με είχαν ρωτήσει πολλές φορές τι τρέχει αλλά δεν τους είχα πει.
‘ Λες να μας πει τίποτα?’ είπε η Έλλη ενθουσιασμένη με την προοπτική να μάθει αν το αγόρι της ήταν καλά. Της έλειπε τρομερά και μακριά του ένιωθε χάλια. Φοβόταν μη του συμβεί τίποτα κακό.
‘ Ναι θα τον ρωτήσω σήμερα.’
‘ Φυσικά. Όταν θα πας πάλι στο γραφείο του, οικιοθελώς.’ τόνισε η Ανήλια, η οποία, νομίζω, άρχιζε να πιστεύει ότι ερωτευόμουν τον κακό της υπόθεσης.
‘ Απλά.....ο Ντέκλαν και εγώ.....μιλάμε, μόνο.’ είπα προσπαθώντας να φανώ άνετη και όχι να της δώσω την εντύπωση πως κάναμε κάτι άλλο, που δεν κάναμε. Ακόμα δηλαδή.
Η Ανήλια δεν είπε τίποτα περισσότερο, συνέχισε να διαβάζει κάτι παλιά περιοδικά που είχαν αφήσει πεταμένα στο σαλόνι. Βοηθούσαν να περάσει η ώρα, αφού δεν είχαμε τηλεόραση ή ράδιο. Πολλές φορές ένιωθα πως δεν ζω στον εικοστό πρώτο αιώνα αλλά στον δέκατο πέμπτο, χωρίς τις περίεργες ενδυμασίες. Πάλι καλά σε αυτόν τον αιώνα είχαμε τα τζινς και τα σορτσάκια και τα μοντέρνα μπλουζάκια και φορέματα και για να μη μιλήσω για τα παπούτσια και τα καλλυντικά και τα αρώματα.



Οι ώρες πέρασαν αργά και βασανιστικά μέχρι να έρθει ο Ντέκλαν σπίτι. Τα κορίτσια είχαν πάει ήδη για ύπνο και εγώ έκανα ένα ντους και βάφτηκα όσο πιο ελαφριά γινόταν για να γίνω πιο θελκτική. Φόρεσα ένα αέρινο, κοντό μαύρο φόρεμα και τις μαύρες μπαλαρίνες μου και άφησα τα μαλλιά μου να πέσουν στην πλάτη μου σα χείμαρος. Αφού κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, ένιωσα ότι το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό αλλά εκείνη την στιγμή ένιωσα λίγο παράξενα. Ετοιμαζόμουν σα να πήγαινα ραντεβού με ένα καλό και όμορφο αγόρι αλλά στην πραγματικότητα ετοιμαζόμουν για έναν άνθρωπο που είχε προκαλέσει πολύ πόνο σε πολλούς ανθρώπους. Ήταν μια θυσία που ήμουν πρόθυμη να κάνω για το μέλλον μας.
Στις συζητήσεις μας είχαμε πει πολλά πράγματα για τους εαυτούς μας. Μυστικά, αισθήματα, φόβους. Μου είχε πει ότι είχε σκοτώσει μια οικογένεια πριν μερικά χρόνια, τον λόγο δεν μου τον είπε. Ήταν αρκετά σκληρό για εκείνον να ξαναζεί εκείνες τις στιγμές αγωνίας καθώς μου διηγούνταν, λεπτομερώς αν και δεν χρειαζόταν, πως σκότωσε τα δύο μικρά παιδιά εκείνου του άντρα μπροστά του και την γυναίκα του και μετά τον ίδιο. Ήταν σκληρό και απάνθρωπο. Τον λυπήθηκα όμως. Έδειχνε μετανιωμένος.....
‘ Εδώ είσαι?’ διέκοψε τις σκέψεις μου όταν μπήκε στο δωμάτιό μου. Τον κοίταξα προσπαθώντας να κρύψω την λύπη που ένιωθα για εκείνον και για όσα είχε κάνει. Απορούσα πως ζούσε με αυτές τις εικόνες στο μυαλό του, με τις ενοχές. Εδώ εγώ που δεν ήμουν μπροστά ένιωθα αηδιασμένη με τον εαυτό μου που φανταζόμουν το σκηνικό.
‘ Σε περίμενα’ σηκώθηκα και τον πλησίασα. Εκείνος έσκυψε και μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί. Να τη πάλι, αυτή η θέρμη που κατέκλυζε το κορμί μου. ‘ Πάμε στο γραφείο σου?’
‘ Γιατί να μη κάτσουμε εδώ?’ είπε πονηρά κοιτώντας το κρεβάτι. Ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται. Δεν είχα προετοιμαστεί ακόμη για αυτό το κομμάτι του σχεδίου μου. Έπρεπε να το αποφύγω, για τώρα.
‘ Ντέκλαν. Όχι.’ είπα όσο πιο χαριτωμένα μπορούσα και τον έπιασα από το χέρι οδηγώντας τον στο γραφείο του. Εκείνος ξεκλείδωσε την πόρτα κατσουφιασμένος και μπήκε μέσα χωρίς εμένα. Εκείνη την ώρα ένιωσα πως το σχέδιό μου ναυαγούσε. Είχαμε περάσει αρκετές ώρες αυτή την βδομάδα μιλώντας, νόμιζα πως είχε αρχίσει να του αρέσω, για να μου λέει τόσο προσωπικά πράγματα. Μάλλον έκανα λάθος. Προφανώς περίμενε μέχρι να του πω ‘ Θέλω να κάνουμε σεξ.’. Έτσι είναι οι άντρες. Έπρεπε να το περιμένω.
Έβαλε σε ένα ποτήρι λίγο ουίσκι με πάγο και κάθισε στον δερμάτινο καναπέ, δείχνοντας ιδιαίτερα απογοητευμένος. Αυτό ήταν, έπρεπε να κάνω κάτι για να τον ταρακουνήσω. Δεν έπρεπε να τα θαλασσώσω τώρα. Ήμουν σε καλό δρόμο. Έκλεισα την πόρτα αποφασισμένη να του δώσω μια γεύση από το τι πρόκειται να ακολουθήσει αργότερα. Θα έπρεπε να τον κάνω να θέλει κι άλλο. Να του δίνω με το σταγονόμετρο αυτό που θέλει για να ζητάει κι άλλο. Έπρεπε πάση θυσία να τον κάνω να με έχει ανάγκη.
Στάθηκα αποφασιστικά μπροστά του και εκείνος με κοίταξε απορημένος.
‘ Ήρθε η ώρα της ψυχανάλυσης?’ είπε ειρωνικά αφήνοντας το άδειο ποτήρι στο τραπεζάκι.
‘ Όχι. Σήμερα δεν θα μιλήσουμε’ είπα πονηρά. Συνέχιζε να μη καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Ανέβηκα πάνω του και άρχισα να τον φιλάω όσο πιο αισθησιακά μπορούσα στον λαιμό. Στην αρχή ήταν λίγο έκπληκτος από την συμπεριφορά μου αλλά δεν άργησε να πάρει τα ηνία. Με έφερε πιο κοντά του και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό. Ανατρίχιασα στο άγγιγμά του και στην αίσθηση των χειλιών του στο δέρμα μου. Η ανάσα του έπεφτε καυτή πάνω μου κάνοντάς με χάνω τον έλεγχο. Κάτι που έκανα. Τράβηξα το κεφάλι του πίσω και άρχισα να τον φιλάω στο στόμα. Μια βδομάδα τα χείλη μας περίμεναν να ξανασμίξουν και τώρα ήταν αχόρταγα. Τα φιλιά μας ήταν παθιασμένα και ατελείωτα. Ένιωθα τόσο όμορφα. Τα χέρια του άγγιζαν απαλά τους γοφούς μου ενώ τα δικά μου είχαν αρχίσει να ξεκουμπώνουν με μανία το λευκό του πουκάμισο, το οποίο δεν άργησε να βρεθεί στο πάτωμα. Εκείνος έσκυψε και με φίλησε τρυφερά στο στήθος, κάτι που με έκανε να ριγήσω.
Ξαφνικά με έριξε στον καναπέ και ανέβηκε από πάνω μου. Με κοίταξε για λίγο στα μάτια και είπε ‘ Ωραίο φόρεμα.’ πριν με ξαναφιλήσει. Τα φιλιά μας ήταν τόσο καυτά που νόμιζα ότι θα έπαιρνα φωτιά. Καιγόμουν ολόκληρη. Η καρδιά μου χτύπαγε σα τρελή και η αναπνοή μου ήταν ασθματική. Μπορούσα να του παραδοθώ εκεί, πάνω στον καναπέ, κάτω από το δυνατό και καυτό του στήθος. Το λεπτό ύφασμά του φορέματός μου δεν ήταν αρκετό για να κρατήσει την θέρμη του μακριά από το σώμα μου. Τα χέρια μου χάιδευαν την πλάτη του. Ω ήταν τόσο ωραίος, το σώμα του ήταν γυμνασμένο και τα χέρια του, ω τα χέρια του μπορούσαν να κάνουν θαύματα.
Θυμήθηκα το σχέδιο μου. Έπρεπε να σταματήσω τώρα προτού βρεθούμε γυμνοί να κοιτάζουμε το ταβάνι λαχανιασμένοι μετά από το άγριο σεξ, που μάλλον θα κάναμε. Τον έσπρωξα απρόθυμα από πάνω μου. Έμοιαζε μπερδεμένος, η ανάσα του ήταν ακανόνιστη και τα μάτια του καθρέφτιζαν τον πόθο που έκαιγε μέσα του. Το έβλεπα ξεκάθαρα. Φαινόταν ότι με ήθελε. Χαμογέλασα ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα και σηκώθηκα όρθια προσπαθώντας να βρω την ισορροπία μου και την αναπνοή μου. Ένιωθα τα μάγουλά μου να έχουν πάρει φωτιά. Τα χείλη μου ήταν μουδιασμένα και το σώμα μου ήταν ζεστό. Ένιωθα ακόμη το άγγιγμά του πάνω μου. Εκείνος με κοιτούσε με απορία για το τι θα γίνει μετά.
’ Φαίνεσαι κουρασμένος.’ είπα και αμέσως έσμιξε τα φρύδια του προσπαθώντας να καταλάβει τι λέω. Σα να είχαν βουλώσει τα αφτιά του και δεν καταλάβαινε τι του έλεγα. ’ Καλύτερα να πας για ύπνο. Θα τα πούμε αύριο.’ είπα και έκανα να φύγω αλλά με έπιασε και με κόλλησε πάνω του.
’ Αυτό ήταν? Τώρα θα φύγεις?’ είπε μπερδεμένος.
’ Ναι. Ας σε βασανίσω λίγο.’ είπα χαμογελώντας προκλητικά. Εκείνος πέρασε το χέρι του μέσα από τα ανακατεμένα μαλλιά του χαμογελώντας παιχνιδιάρικα.
‘ Α! Πριν φύγω. Ο Μάρκος και ο Παύλος, είναι καλά?’
’ Γιατί ρωτάς? Ενδιαφέρεσαι για κάποιον από τους δύο?’ είπε πικρόχολα. Μόλις κατάλαβα πως ζήλεψε το χαμόγελό μου μεγάλωσε.
’ Ο ένας είναι ξάδερφός μου και ο άλλος σαν αδερφός μου. Άλλωστε εμένα άλλος με ενδιαφέρει.’ είπα και του έκλεισα το μάτι. Εκείνος έπιασε το υπονοούμενο και με καληνύχτισε τρυφερά.
Πήγα στο δωμάτιό μου νιώθοντας σοκαρισμένη με την ανταπόκρισή μου πάνω στα χάδια του και τα φιλιά του. Έπρεπε να είχα πλήρη έλεγχο των αισθήσεών μου αλλά εγώ μόνο έλεγχο δεν είχα. Ήμουν έτοιμη να κάνω σεξ μαζί του, εντελώς οικιοθελώς. Μα τι με είχε πιάσει. Πρέπει να συγκεντρωθώ στο σχέδιο. Δεν μπορώ να τον ερωτευτώ. Θα χαλάσουν όλα.
Αφού λογικεύτηκα έπεσα για ύπνο, έκπληκτη με το πόσο κουρασμένη ήμουν τελικά.

Τόσο σύντομα; Μας κακομαθαίνεται, κυρία Ειρήνη!
Ωραίο κεφάλαιο!!! Αλλά ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω: μετά από όλα όσα της έχει πει ότι έκανε, πώς γίνεται αυτή να τον λυπάται; Δε θα έπρεπε να τον απεχθάνεται;

προφανως ειδε κατι μεσα του....


τωρα ποιος ξερει ποτε θα ξαναγραψω.... χαχαχα

Εγώ ξέρω ότι θα ξαναγράψεις σύντομα... έτσι δεν είναι;

Άργησα να σου απαντήσω Ειρήνη, αλλά ναααα σου απαντώ τώρα...:Ρ

Πιστεύω θα μπορούσε να τον έχει πληγώσει με την αρχική της συμπεριφορά! :Ρ

Όχι;; Όχι...:Ρ

Λοιπόν το καινούργιο κεφάλαιο ήτανε πάρα πολύ ωραίο εμένα προσωπικά μου άρεσε...:Ρ

Χριστίνα πιστεύω ότι η κοπελιά εκεί πέρα δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματα της, μπορεί να τον συγχώρεσε κιόλας επειδή έτσι είναι ο τύπος της, ποτέ δεν ξέρεις στις ιστορίες τι σκέφτεται ο πρωταγωνιστής ή πως είναι σαν χαρακτήρας...:Ρ

Σπόιλερ:

Άντε περιμένουμε Ειρηνιό σκέψου ότι θες να γράψεις και άλλη ιστορία....:Ρ

χα0χ0α0χ0αχ0α εσυ αυτο επιασες?? την καινουργια ιστορια?? χ0α0χα

be patient darling...


βασικα για να σ δωσω ενα clue, η αγαπητη ερρικα δεν ξερει τι θελει.... οπως ολα τα εφηβα κοριτσια....

Χαχα ναι...:Ρ

θα κάνω όσο υπάρχει ακόμη...:Ρ

Χμ κατάλαβα δώσμου και άλλο θα τον ερωτευθεί;;;:Ρ

χα0χ0α.... καποιος θελει spoilers???

οκ, τελευταιο...... ναι θα τον ερωτευθει

Χαααα το ξεραααααααααα...:Ρ

Ωραία περιμένουμε συνέχειααααα!! :Ρ

Και άντε γρήγορα...:Ρ

αντέ, πέρασαν πολλές μέρες!

δεν περασαν και παρα πολλες.

Για μας είναι σαν να πέρασε ένας χρόνος!:Ρ

Έμας μας φαίνεται πολύ! Και τέλος πάντων, τι άλλο έχεις να κάνεις που είναι πιο σημαντικό από το γράψιμο;

και εγώ! Ε τι?

χα0χ0α0χ0χ απλα βαριεμαι λιγο να γραψω αλλα θα αφου ανυπομονειτε τοσο θα κανω μια παραχωρηση και θα γραψω...

Aνυπομονούμε!!!

αργησα αλλα.....


Κεφάλαιο 11ο



Ξύπνησα άλλη μια φορά πολύ πρωί για να στηθώ έξω από το γραφείο του Ντέκλαν για να ακούσω τις συνομιλίες του. Τελικά είχα δίκιο. Πάντα έκανε τα τηλεφωνήματά τους πριν ξυπνήσουμε εμείς. Κάθε φορά ρώταγε για εκείνον τον αστυνομικό αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε καμία εξέλιξη. Ο κύριος Γουαιτ είχε φύγει από την χώρα αυτή την εβδομάδα και θα γυρνούσε σε τρείς μέρες. Εγώ από την άλλη δεν είχα καταφέρει να πάρω στα χέρια μου τα κλειδιά του γραφείου.
Κατευθύνθηκα προς την κλειστή πόρτα του γραφείου και κόλλησα πάνω στην πόρτα για να ακούσω τι έλεγε ο Ντέκλαν.
‘ Κατάλαβα. Θα περιμένουμε λοιπόν.’ είπε με ήρεμη και σταθερή φωνή. Απόρησα που σήμερα δεν φώναζε. Όλες τις φορές που τον άκουγα να μιλάει στο τηλέφωνο, πάντα φώναζε και απειλούσε τον συνομιλητή του με έναν αργό και επώδυνο θάνατο. Κάτι που μου προκαλούσε φόβο και ανακατωσούρα.
’ Αλήθεια? Τόσο γρήγορα?’ είπε σε κάποια φάση φανερά έκπληκτος με αυτό που άκουσε. Δεν το περίμενε μάλλον.
’ Όχι, απλά δεν περίμενα να έχουν τόσο νωρίς ζήτηση. Ναι, καταλαβαίνω ότι φρέσκο κρέας. Ναι. Φυσικά. Σήμερα κιόλας.’ ακουγόταν λίγο μπερδεμένος. Σα να απαντούσε μηχανικά σε αυτά που του έλεγε ο συνομιλητής του. Είχε σοκαριστεί με τα νέα. Όταν κατάλαβα πως έκλεισε το τηλέφωνο έτρεξα κάτω στην κουζίνα παριστάνοντας πως έφτιαχνα πρωινό. Δέκα λεπτά αργότερα κατέβηκε και εκείνος.
’ Εδώ είσαι?’ είπε.
’ Καλημέρα. Με έψαχνες?’ είπα χαμογελώντας του.
’ Πέρασα από το δωμάτιό σου για να σου πω κάτι και δε σε βρήκα.’ είπε καχύποπτα. Έπρεπε να τον παραπλανήσω. Ήταν ξεκάθαρο στο πρόσωπό του πως νόμιζε ότι είχα ακούσει κάτι.
’ Α, μόλις κατέβηκα. Θες πρωινό?’ είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Ευχόμουν να μην καταλάβει τίποτα.
’ Όχι, ευχαριστώ. Έρρικα, πρέπει να σου πω κάτι.’
’ Έγινε κάτι?’ είχα αρχίσει να ανησυχώ με το ύφος του. Ήταν λες και πέθανε κάποιος. Βέβαια ξέρω ότι δεν πέθανε κανείς αφού στο τηλέφωνο δεν είπε τίποτα για θάνατο. Μόνο κάτι για ’ φρέσκο κρέας’.
’ Ναι. Με ειδοποίησαν πως σήμερα ξεκινάτε. Βρέθηκαν τρεις πελάτες που ζήτησαν νέα κορίτσια.’
Εκείνη την στιγμή πάγωσα. Δεν κατάλαβα πως που έπεσε το γάλα από τα χέρια μέχρι που ένιωσα το κρύο υγρό στα γυμνά μου πόδια. Εκείνος με πλησίασε ανήσυχος αλλά εγώ απομακρύνθηκα και άρχισα να του φωνάζω ότι τον μισώ για αυτό που μου έκανε. Έτρεξα πάνω στο δωμάτιό μου και κλείδωσα την πόρτα.


Οι ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβω όταν άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα. Πήγα να ανοίξω και αντίκρισα έναν άγνωστο άντρα με μαύρο κουστούμι και άγρια φάτσα να με κοιτά με απάθεια.
’ Ετοιμάσου, σε λίγο φεύγουμε’ μου παρέδωσε ένα πακέτο και έφυγε. Το έβαλα στο κρεβάτι μου και το άνοιξα. Μέσα υπήρχε ένα υπέροχο σουπερ μίνι κόκκινο φόρεμα και μπεζ ψηλοτάκουνες γόβες και σκουλαρίκια πέρλες. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από το μάτια μου. Αυτό το πακέτο δεν ήταν κάτι που έστειλε ο Ντέκλαν για να ζητήσει συγνώμη αλλά για να το φορέσω για τον πελάτη. Τελικά όσο κι αν του έκανα τα γλυκά μάτια άλλο τόσο δεν θα με γλύτωνε από αυτό το μαρτύριο. Δεν θα με ερωτευόταν ποτέ τόσο ώστε να με αφήσει έξω από αυτή την ιστορία.
Ετοιμάστηκα μηχανικά για την μεγάλη βραδιά. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και διαπίστωσα πως το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Τα χέρια μου έτρεμαν. Τα πόδια μου επίσης. Δεν ήξερα αν θα τα κατάφερνα να πάω μέχρι την πόρτα.
Βγήκα από το δωμάτιο και είδα τον Ντέκλαν στην πόρτα του γραφείου του να με κοιτάει με κομμένη την ανάσα. Του έριξα ένα απαθές βλέμμα και έφυγα.


Ο άντρας με το κουστούμι με πήγε σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο και με ανέβασε σε μια από τις πολυτελής σουίτες για να περιμένω ’ όλο χαρά’ τον πελάτη. Δεν άργησε πολύ να φανεί. Ήταν ένας άντρας γύρω στα πενήντα, φορούσε κουστούμι και με κοιτούσε με ευχαρίστηση. Προσπάθησα να φανώ ψύχραιμη.
Με πλησίασε και με χάιδεψε στο λαιμό. Το βλέμμα του περιεργάστηκε αυτό που έβλεπε μπροστά του και τελικά είπε ’ Ας μην κολλήσουμε στις τυπικότητες.’
Με πέταξε στο κρεβάτι και άρχισε να με φιλά και να με γδύνει με έναν απαίσιο και άγαρμπο τρόπο. Ήθελα να τον σπρώξω και να του φωνάξω αλλά ήξερα ότι δεν υπήρχε νόημα, θα έπαιρνε αυτό για το οποίο είχε πληρώσει με το ζόρι.


Όταν επέστρεψα σπίτι έτρεξα στο δωμάτιό μου να κάνω ένα ζεστό μπάνιο για να ξεπλυθώ από την ντροπή και την βρωμιά εκείνου του άντρα. Ένιωθα τόσο ταπεινωμένη. Όταν βγήκα από το μπάνιο άκουσα φωνές έξω από το δωμάτιο μου. Βγήκα και είδα την Έλλη χτυπημένη να κλαίει στην αγκαλιά της Ανήλιας.
‘ Τι συνέβη?’ είπα τρομαγμένη.’
‘ Η Έλλη αντιστάθηκε και αυτό το κάθαρμα την χτύπησε και την βίασε.’ είπε με απέχθεια η Ανήλια. Εγώ αγκάλιασα την Έλλη σφιχτά.
Ήταν μια μεγάλη νύχτα. Δεν κοιμηθήκαμε καθόλου. Καθίσαμε στο δωμάτιο της Έλλης και την παρηγορούσαμε μέχρι που την πήρε ο ύπνος.
Έκλαιγε πολύ και ήταν αρκετά δύσκολο να της ηρεμήσουμε. Ήμουν σε απόγνωση. Τώρα πιο πολύ έπρεπε να βρω διέξοδο από εδώ.


Κοιμηθήκαμε όλες μαζί εκεί και το πρωί πήγα στο δωμάτιό μου για να κοιμηθώ πάλι. Δεν ήθελα να κατέβω κάτω και να τον δω. Ήμουν πολύ θυμωμένη μαζί του. Όμως εκείνος με περίμενε στο δωμάτιό μου. Καθόταν στο κρεβάτι μου.
‘ Τι θες εδώ’ είπα ψυχρά. Εκείνος δεν θύμωσε. Πράγμα που με παραξένεψε.
‘ Ήθελα να δω πως είσαι.’
‘ Τώρα σε ένοιαξε?’
‘ Γιατί μου μιλάς έτσι?’ είπε πικραμένος.
‘ Γιατί όχι? Ύστερα από όσα μου έχει κάνει, θες να είμαι καλή μαζί σου? Μου κατέστρεψες τη ζωή.’ φώναξα έκπληκτη με την οργή που κατέκλυζε το σώμα μου.
Δεν μίλησε. Απλά έσκυψε το κεφάλι του και κοίταζε το πάτωμα. Εγώ άνοιξα την πόρτα και του είπα να φύγει. Εκείνος σηκώθηκε έκλεισε την πόρτα και με κόλλησε στο τοίχο. Με κοίταξε απογοητευμένος και με αγκάλιασε σφιχτά.
‘ Δεν ήθελα να πας. Δεν θέλω να σε αγγίζει κανένας άλλος εκτός από εμένα.’ είπε και η φωνή του έσπασε αλλά δεν έκλαιγε.
‘ Εσύ το κανόνισες και από δω και πέρα ούτε εσύ θα με αγγίζεις.’ είπα ψυχρά. Τον έσπρωξα αλλά εκείνος είχε γαντζωθεί πάνω μου γερά. Πήρε το πρόσωπό μου στα χέρια του και με κοίταξε στα μάτια σα να ήμουν κάτι σημαντικό για εκείνον, για πρώτη φορά.
’ Από την πρώτη στιγμή που σε είδα.......δεν ήθελα να σε αγγίξει άλλος για αυτό έκανα ότι έκανα. Νόμιζα ότι δεν είχα πρόβλημα να σε αγγίξει κανένας μετά αλλά συνειδητοποίησα πως δεν θέλω. Αλλά ήταν πολύ αργά, δεν μπορούσα να σε βγάλω. Δε μπορώ να αφήσω να δουν την αδυναμία μου γιατί όταν την δουν τότε θα μπορούν να με βγάλουν από την μέση. Έτσι λειτουργεί ο κόσμος μου. Την μια είσαι στην κορυφή και την άλλη βλέπεις τα κυπαρίσσια.’ παραληρούσε. Αλλά αυτά που έλεγε τα εννοούσε, το έβλεπα στα μάτια του. Έλεγε αλήθεια. Δεν μπόρεσε να το πει αλλά εγώ το ένιωθα.
Ο Ντέκλαν με είχε ερωτευθεί, δεν χρειαζόταν καν να προσπαθήσω. Η δουλειά είχε γίνει.
’ Απόδειξέ το!’
Με κοίταξε σοκαρισμένος. ’ Τι εννοείς?’
’ Δεν σε πιστεύω. Δεν μπορούσες να πεις ότι με αγαπάς. Πως να σε πιστέψω όταν εσύ ο ίδιος δε μπορείς να το πεις?’
Έγνεψε και έβαλε το χέρι του στην τσέπη και μου έδωσε τα κλειδιά του γραφείου του. ’ Το ήξερα ότι δε θα με πίστευες. Σε εμπιστεύομαι όμως και θέλω να το ξέρεις.’
Χαμογέλασα και τον αγκάλιασα.

The dirty job is done! Πήρε τα κλειδιάα!! Πολύ ωραίααα η ιστορία σου. Άντε συνέχεια. όσο για το Ντέκλαν ντροπή του όσο καλός και αν προσπαθεί να φανεί!

χαχαχα.... διακρινω μια μεγαλη συμπαθεια προς το προσωπο του???

Εγώ συμπαθώ Ντέκλαν!

Και αν η Ερρίκα τον πληγώσει την σκότωσα!

Συνέχισε!:Ρ

Well played το κόλπο της εμπιστοσύνης! Τώρα έχει τα κλειδιά!
Αυτόν τον μ***κα στο ξενοδοχείο πως θέλω να τον σκοτώσω! Ο παλιόγερος για να μην πω το άλλο!

Περιμένουμε συνέχεια!!!

Έτσι μπράβοοοο!!!ανυπομονούμεεεεε!!

Κοίτα όσο συμπαθητικός και αν προσπαθεί να φανεί ο Ντέκλαν δεν παύει να έχει σκοτώσει μια οικογένεια όπως ομολόγησε ο ίδιος, να εκπορνεύει τα κορίτσια της ιστορίας και να έχει βγάλει στο εμπόριο ναρκωτικών τα αγόρια και ποιος ξέρει και τι άλλο και καλά έχει κάνει (στην ιστορία πάντα). Ο άνθρωπος δεν αλλάζει από την μία στιγμή στην άλλη. Και καλή καρδιά να κρύβει μέσα του, ο χαρακτήρας που έχει για την δουλειά που κάνει δεν θα του επιτρέψει να βγει παρά έξω. Άρα ποτέ δεν θα γίνει καλός. Βέβαια δεν γνωρίζω την συνέχεια της ιστορίας αλλά έτσι πιστεύω πως είναι γενικά ένας τέτοιος άνθρωπος.

χα0χ0α0χα

paramu8enia, παιζει να εισαι η μονη που τον συμπαθει....


amaranth συμφωνω με την αποψη σου. η δουλεια τ δεν του αφηνει χωρο γ καλοσυνες..... ουτε εγω ξερω τι θα γινει στη συνεχεια... μ ερχονται απο εκει π δεν το περιμενω....

θα δειτε στην συνεχεια.