Βιασμένες Ψυχές

νομιζω ναι. αλλα καλυτερα να μας πει η ειρηνη

Οκ, περιμένουμε να μας πει...

εγω το βρηκα στο μεταφραστη google

αυτο το ξερω. αλλα δεν ξερεις τι γλωσσα μιλανε εκει, σωστα?

οχι..... αλλα και αγγλικα να μιλανε.... τα εχω βαλει μεσα.....

σωστα!

Τελικά είναι ιρλανδικά ή όχι?

ναι... εβαλα στο μετεφραστη στο google ελληνικα σε ιρλανδικα...και μου εβγαζε αυτα

λογικα ειναι μια απο τις γλωσσες που θα μιλανε εκει

ΝΑι, μάλλον πρέπει να είναι κάποια διάλεκτος που έχουν εκεί εκτόςαπό τα αγγλικά.

το λυσαμε και αυτο!

τωρα απλα ανυπομονουμε για νεο κεφαλαιο. ειρηνακι με το πασο σου. δεν σε βιαζει κανεις

Φυσικά και όχι! Άλλα αν δεν το έχουμε σύντομα ποιος ηέρει τι μπορεί να κάνουμε, γι αυτό βάλτο γρήγορα γιατί αλλιώς...

ναι, και ο συνδυασμος νερου και φωτιας ειναι θανατηφορος

Γι αυτό πρόσεχε πολύ... WE'LL KILL YOU IF WE DON'T HAVE A NEW CHAPTER UNTIL NEXT WEEK!!!!MUHAHAHAHAHAHA

καλε δωσε της και αλλο χρονο. μην την χαντακωσουμε ακομα

Ok, THEN YOU HAVE TWO WEEKS TIME TO COMPLETE YOUR NEW CHAPTER BUT NO MORE!!!!

εισαι πολυ γενναιοδωρη τωρα

αποφασιστε ομως....


1) αν με σκοτωσετε δεν θα μαθετε τη συνεχεια γιατι μονο εγω την ξερω...
2) δεν θα ολοκληρωσω ουτε αυτο το βιβλιο ουτε τα αλλα 3.....
3) come on.................... do you honestly believe that i'm soooooooooooooo defenseless???

ωραια. τοτε δεν θα σε σκοτωσουμε τωρα. θα περιμενουμε πρωτα να τα τελειωσεις και μετα με την ησυχια μας

Well,
1)you 're right but I just can't hepl threatening you
2)again you're right and if you don't complete the books willingly, I'm gonna kidnap you and torture you till you complete them (have you heard of a book called "misery"?)
3)no, I don't believe you're completely defenceless but I know there is little you can do against me!
Don't worry though, I've decided not to kill you.

ωραια. θα μαθουμε το τελος!

Raven έγραψε:

Well,
1)you 're right but I just can't hepl threatening you
2)again you're right and if you don't complete the books willingly, I'm gonna kidnap you and torture you till you complete them (have you heard of a book called "misery"?)
3)no, I don't believe you're completely defenceless but I know there is little you can do against me!
Don't worry though, I've decided not to kill you.

Actually i'm fire... so i can turn u off........... and.... i'm not gonna break that easily....... have u ever thought that i might be a mazoxa??

θες να απαντησω στο μαζοχα? (Τ.Μ.) Θυμασαι?

παιδια αν θεωρειται την ιστορια μου καπως too much μην διστασετε να μου πείτε να την βγαλω... οκ???


Κεφάλαιο 3ο


Τα λεπτά που πέρασαν μου φάνηκαν σαν αιώνας. Κάρφωσα το βλέμμα μου στο ξύλινο τραπέζι προκειμένου να αποφύγω το εξεταστικό βλέμμα του Bodach. Με κοιτούσε λες και δεν είχε ξαναδεί έφηβη στα μάτια του. Απέστρεψα το βλέμμα μου στην διακόσμηση του δωματίου. Ήταν αρκετά ευρύχωρο, οι τοίχοι ήταν μπεζ. Χωριζόταν σε δύο μέρη. Στο ένα υπήρχε ένα σαλονάκι, όπου κείτονταν οι δύο φίλες μου, οι καναπέδες θύμιζαν έπιπλα που χρησιμοποιούνταν για την διακόσμηση βασιλικών χώρων αναψυχής σε ταινίες που αναφερόντουσαν στην Γαλλία του 16ου αιώνα. Ενώ στον χώρο που βρισκόμασταν εμείς υπήρχε μια μεγάλη τραπεζαρία, στην οποία καθόμασταν. Στην μέση είχε ένα βάζο με λουλούδια, τα μισά μαραμένα και τα άλλα μισά μισοξεραμένα. Το ξύλο του τραπεζιού ήταν σκούρο, υπέθεσα ότι ήταν ξύλο οξιάς ή κάτι τέτοιο.
Τις σκέψεις μου διέκοψε το απρόσμενο ξύπνημα της Έλλης και της Ανήλιας. Πριν προλάβω να αντιδράσω ο Μάρκος και ο Παύλος πετάχτηκαν πάνω και αγκάλιασαν τα κορίτσια τους. Σηκώθηκα και εγώ και κατευθύνθηκα κοντά τους. Αγκαλιαστήκαμε όλοι μαζί και καθίσαμε στο τραπέζι περιμένοντας τον νεαρό που με οδήγησε εδώ.
Ήρθε σχεδόν αμέσως. Όταν μπήκε μέσα δεν φάνηκε έκπληκτος που μας έβρισκε και τους πέντε να τον περιμένουμε. Κάθισε απέναντί μας και μας κοίταξε εξεταστικά, αναλύοντας κάθε χαρακτηριστικό μας, όταν έφτασε σε εμένα ένιωσα τα μάγουλά μου να παίρνουν φωτιά. Τότε κατάλαβα πως μάλλον κοκκίνισα. Με κοίταξε περισσότερο από τους άλλους, την συγκέντρωσή του διέκοψε ο υποτιθέμενος βήχας του Παύλου. Ο ανώνυμος άντρας τον κοίταξε ανέκφραστος.
’ Why are we here?’ αναφώνησε ο Μάρκος εμφανώς εκνευρισμένος με την σιωπή που επικρατούσε. Ο άντρας γέλασε ειρωνικά. Το χαμόγελό του ήταν υπέροχο, με άφησε σχεδόν ξέπνοη. Ευτυχώς που θυμήθηκα πως πρέπει να αναπνεύσω.
’ My name is Declan.’ η φωνή του ήταν γεμάτη ένταση. Ήθελα να τον ρωτήσω γιατί είμαστε εδώ αλλά δεν τόλμησα.
’ Why are we here?’ ευτυχώς είχε την ευγενή καλοσύνη να ξαναρωτήσει ο Μάρκος μόνο που αυτή την φορά η φωνή του ήταν λίγο παραμορφωμένη από τον θυμό.
’ Γιατί είστε εδώ? Ε? Δεν βρίσκω τον λόγο να μην σας πω.’ όλοι μας μείναμε άφωνη όταν από το στόμα του αντί να βγει κάποια αγγλική φράση, βγήκαν ελληνικά. Δεν έμοιαζε με έλληνας. Ούτε ένα χαρακτηριστικό δεν είχε. ’ Επιλεχτήκατε να έρθετε εδώ.’
’ Τι εννοείς?’ ρώτησε ο Παύλος.
’ Δεν έχετε ιδέα πόσο δραματικά θα αλλάξει η ζωή σας. Πρώτα από όλα θα πρέπει να σας πω ότι αυτό θα είναι το νέο σας σπίτι. Αν επιχειρήσετε να το σκάσετε ή να βλάψετε κάποιο από τα μέλη του σπιτιού θα διατάξω την άμεση εκτέλεση των οικογενειών σας στην Ελλάδα. Αυτό το λέω γιατί για μένα είναι ένα τηλεφώνημα 5 λεπτών ενώ για σας είναι ένα ταξίδι 4 ωρών με αεροπλάνο. Όταν θα φτάσετε Αθήνα οι γονείς σας και όποιος άλλος αγαπάτε θα είναι νεκρός. Ακούω ερωτήσεις.’ είπε. Όλα όσα μας εκμυστηρεύτηκε μας σόκαραν τόσο πολύ που δεν μπορέσαμε να αρθρώσουμε ούτε ένα φωνήεν. Στο τέλος, βρήκα το θάρρος να μιλήσω.
’ Μας έχετε απαγάγει?’
’ Θα μπορούσες να το πεις και έτσι.’
’ Θα μας ψάξουν. Θα καταλάβουν ότι δεν φτάσαμε στο προορισμό μας και πως εξαφανιστήκαμε μυστηριωδώς από την αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου και θα μας ψάξουν.’ η ένταση της φωνής μου ανέβηκε χωρίς να το ελέγξω.
’ Μη με κάνεις να γελάω. Δεν θα σας ψάξουν και αυτό είναι εξακριβωμένο. Θα σας πω το γιατί, θα σας πω όλη την ιστορία για να σας λυθούν οι απορίες και να καταλάβετε πως εδώ αρχίζει η νέα σας ζωή.’ Παραξενεύτηκα. Όχι μόνο απείχα από το σπίτι μου 4 ώρες με αεροπλάνο αλλά αυτός, ο Ντέκλαν, έμοιαζε πως θα μας έλεγε κάτι συνταραχτικό. ’ Δεν θα σας ψάξουν. Αυτή την στιγμή που μιλάμε σας θρηνούν. Γιατί? Γιατί όπως είπες αγαπητή Έρρικα, ωραίο όνομα παρεμπιπτόντως, η μυστηριώδης εξαφάνιση σας θα ήταν ένα πρόβλημα στα σχέδιά μου. Σύμφωνα με τους τεχνικούς στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, εσείς όπως και τα άλλα παιδιά που θα ερχόντουσαν μαζί σας επιβιβαστήκατε στο αεροπλάνο και αποχαιρετίσατε τον αγαπημένο σας και ανυποψίαστο καθηγητή σας. Όμως κάτι δεν πήγε καλά. Τι? Μα είναι απλό. Το αεροπλάνο συντριβεί στις Άλπεις, όλοι οι επιβάτες νεκροί, τα πτώματα, δυστυχώς, δεν μπορούν να αναγνωριστούν διότι το αεροπλάνο κάηκε ολοσχερώς και όλα έγιναν στάχτη. Τραγικό ατύχημα. Και πριν προλάβετε να πείτε κάτι, σας λέω πως όντως το αεροπλάνο έπεσε και όλοι πέθαναν. Δεν θα άφηνα ποτέ μάρτυρες. Τώρα βλέπετε πως δεν διστάζω να σκοτώσω και άλλους για να πετύχω αυτό που θέλω.’ Με την άκρη του ματιού μου είδα την Έλλη να φέρνει το χέρι της στο στόμα της προσπαθώντας να κρύψει την πνιχτή κραυγή που βγήκε από το στόμα της. Ήθελα να κάνω το ίδιο όπως και η Ανήλια η οποία με κοίταξε τρομοκρατημένη. Γύρισα και κοίταξα πάλι τον Ντέκλαν. Ήταν απαθής.
’ Τι δουλειά έχεις εσύ με εμάς?’ ο τόνος στην φωνή του Μάρκου ήταν απειλητικός, ο Ντέκλαν όμως δεν φάνηκε να ενοχλείται.
’ Πρώτον, να σας ξεκαθαρίσω γιατί εσείς οι 5 επιλεχτήκατε να έρθετε εδώ. Σας παρακολουθούσαμε εδώ και καιρό με την βοήθεια του Γιάννη Οικονομίδη. Είναι ο μεσάζοντάς μας. Κάνει εμπόριο λευκής σαρκός. Εσείς είσαστε τα πιο ωραία παιδιά στο σχολείο. Με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ιδιαίτερη ομορφιά. Τα κορίτσια θα δουλέψουν ως στριπερς στο μπαρ μου και θα έχουν και κάποιες ιδιαίτερες στιγμές με κάποιους πολύ πλούσιους πελάτες που λατρεύουν να πηγαίνουν με ανήλικες. Τα αγόρια από την άλλη θα είναι αυτοί που θα διακινούν ναρκωτικά στους πελάτες μας.’ γέλασε θριαμβολογώντας για το, κατά την γνώμη του, ευφυές σχέδιό του. Ο Μάρκος έσφιξε το χέρι της Ανήλιας, ενώ πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε ο Παύλος πετάχτηκε όρθιος και όρμησε στον Ντέκλαν. Τον έριξε από την καρέκλα και πριν προλάβει να του δώσει μπουνιά άκουσε την κραυγή της Έλλης. Την είχε πιάσει ο Bodach από το λαιμό και της είχε βάλει το όπλο στον κρόταφο. Τα μεγάλα μαύρα μάτια του άστραψαν από κακία, φώναξε στον Παύλο να αφήσει το αφεντικό του ήσυχο αλλιώς θα σκότωνε την αγαπημένη του. Ο Παύλος δεν είχε καμιά επιλογή, σηκώθηκε, ίσιωσε την άσπρη μπλούζα του και στάθηκε μακριά από τον Ντέκλαν.
‘ Αυτό θα το πληρώσεις.’ τον απείλησε ο Ντέκλαν. Τα χέρια του σφίχτηκαν σε γροθιές. Ξεφύσησε και αμέσως ξαναβρήκε την αυτοκυριαρχία του.
’ Bodach fuair uair an chloig ar do laimh lei an blonde.’ Το μόνο που κατάλαβα από όλη την φράση είναι το blonde. Κάτι είπε για την Ανήλια. Αμέσως γύρισα και είδα τον Bodach να πετάει την Έλλη στην αγκαλιά του Παύλου. Το βλέμμα του ήταν απειλητικό και τα μάτια του άστραφταν, ένα ειρωνικό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό του. Πλησίασε την Ανήλια και την τράβηξε με βία από το χέρι. Εκεί διαμαρτυρήθηκε αλλά κανείς από τους δύο άντρες δεν της έδωσε σημασία. Φωνάξαμε το όνομά της. Η πόρτα έκλεισε πίσω τους και αισθάνθηκα πως κάτι κακό θα συνέβαινε σε όλους μας. Ο Μάρκος έκανε να τρέξει από πίσω τους αλλά ο Ντέκλαν τον σταμάτησε.
’ Παύλο, εσένα η τιμωρία σου για την ασέβεια που έδειξες είναι να κάτσεις εδώ κλειδωμένος σε αυτό το δωμάτιο και να σκέφτεσαι πως η Έλλη θα κάνει έρωτα με τον καλύτερό σου φίλο τον Μάρκο.’
Ο Παύλος έκανε να του ορμήσει αλλά η Έλλη τον σταμάτησε. Τον αγκάλιασε και έβαλε το κεφάλι της στον ώμο τους. Εκείνος χάιδεψε απαλά την πλάτη της και της φίλησε στο μέτωπο όταν ο Ντέκλαν την άρπαξε από την αγκαλιά του. Αμέσως στο δωμάτιο εισέβαλλαν 2 άντρες με μαύρα κουστούμια και τους οδήγησαν έξω. Έμεινα μόνη μαζί του.
’ Γιατί το κάνεις αυτό?’
’ Σου είπα. Θα έχετε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές και δεν πρέπει να είστε παρθένες.’ Χαμήλωσα το βλέμμα μου, έλεγα στον εαυτό μου να συγκρατηθεί και να μην βάλει τα κλάματα μπροστά του. Με πλησίασε και με κόλλησε στον τοίχο, η ματιά του με διαπέρασε και ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά την σπονδυλική μου στήλη. Τέντωσε το χέρι του στον τοίχο.
’ Εσύ θα έρθεις μαζί μου.’ ήταν κάτι παραπάνω από ανακοίνωση. Έμοιαζε με υπόσχεση.

Μπήκαμε μέσα σε ένα δωμάτιο που περιλάμβανε ένα διπλό κρεβάτι, μια ντουλάπα και ένα μικρό δωμάτιο που ήταν το μπάνιο. Ήταν απλά διακοσμημένο, τίποτα το ιδιαίτερο ή το πολυτελές. Απλό, σαν σε ξενοδοχείο. Ένιωθα περίεργα. Εκείνος προχώρησε προς το κρεβάτι, έβγαλε τα παπούτσια του, κάτι άσπρα γυαλιστερά nike, τα άφησε στην γωνιά και σηκώθηκε.
‘ Γδύσου. Πάω να κάνω ένα καυτό ντους. Ανεβάζει και την λίμπιντο.’ Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα. Ήθελα να λιποθυμήσω. Να προσποιηθώ πως λιποθυμούσα αλλά ποιος με διαβεβαίωνε πως δεν θα με βίαζε καθώς θα νόμιζε πως ήμουν σε κώμα? Κανείς. Εξάλλου είχα καταλάβει πόσο επικίνδυνος ήταν. Αν έκανα κάτι που τον δυσαρεστούσε θα σκότωνε τους γονείς μου και ίσως και τους φίλους μου. Κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι και έβγαλα μηχανικά τα παπούτσια μου. Άκουσα την πόρτα να κλείνει και την καρδιά μου να χτυπά δυνατά. Έβγαλα τα ρούχα και έμεινα με τα εσώρουχα. Κάθισα στο κρεβάτι και περίμενα την πιο δυσάρεστη στιγμή της ζωής μου να με στιγματίζει για πάντα. Είδα την νέα μου ζωή να με χαιρετά. Όλα έμοιαζαν σαν ένα χαιρέκακο αστείο. Είχα βυθιστεί τόσο στις σκέψεις μου που δεν κατάλαβα για πότε το νερό σταμάτησε να τρέχει. Πρέπει να τελείωσε.
Ξαφνικά, άκουσα μια κραυγή πόνου να έρχεται από το δίπλα δωμάτιο. Ήταν η Ανήλια. Τι της έκανε ο Bodach? Χωρίς να σκεφτώ έτρεξα προς την πόρτα για να πάω να τη σώσω. Ένα ζευγάρι χέρια με σταμάτησαν. Ο Ντέκλαν με έκλεισε την αγκαλιά του, εγώ όμως όσο σφιχτή και αν ήταν πάλευα να του ξεφύγω.
‘ Σταμάτα, ηρέμησε.’ μου ψιθύρισε. Σταμάτησα να παλεύω. Ήταν μάταιο, ήταν πιο δυνατός. Μου πήρε λίγο για να καταλάβω πως το στέρνο τους ήταν κολλημένο στην πλάτη μου και τα μπράτσα του με έκλεισαν στην ζεστή του αγκαλιά. Με άφησε όταν κατάλαβε πως δεν θα έκανα τίποτε άλλο. Η επόμενη στάση? Το κρεβάτι.


‘Μάρκο?’ ρώτησα ελπίζοντας πως δεν θα έκανε αυτό που μας διέταξαν να κάνουμε.
‘ Μην ανησυχείς. Θα προσποιηθούμε πως έγινε αλλά πρέπει να το κάνεις γιατί θα το καταλάβουν.’ με αγκάλιασε. Ήταν η μόνη παρηγοριά που μπορούσα να έχω αυτή τη στιγμή. Αν και ήθελα πολύ τον Παύλο δίπλα μου, ο Μάρκος ήταν εξίσου ιδανικός για να με παρηγορήσει. Με άφησε και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο, άρπαξε ένα ξυραφάκι που βρισκόταν εκεί και στάθηκε πάνω από το κρεβάτι.
’ Τι κάνεις?’ είχα αρχίσει να ανησυχώ.
’ Πρέπει να γίνει πιστευτό.’ Ανακάτωσε τα σκεπάσματα και τρύπησε το δάχτυλό του. Γρήγορα στα κατάλευκα σεντόνια έσταξαν δύο-τρεις σταγόνες αίμα. Έτρεξα και έφερα λίγο χαρτί από το μπάνιο. Το αίμα σταμάτησε να τρέχει και καθίσαμε στο κρεβάτι περιμένοντας δέκα λεπτά για να βγούμε στην σκηνή και να υποδυθούμε τους ρόλους μας.







Μεταφραση

10. Bodach fuair uair an chloig ar do laimh leis an blonde= Μποδαχ εχεις στην διαθεση σου μια ωρα με την ξανθια.

ΦΙλεεεεεεεε....
Λοιπον........
πρωτα απο ολα αυτος ο Ντεκλαν θα σιγουρα θα ηταν μαθητης του Σλυθεριν....
2)Μου εκλεψες την ιδεα....!!!!Ηθελα και εγω να γραψω για μια κοπελα την οποια θα την απαγαγανε και θα την κανανε "του δρομου"
3)Προσωπικα μολις εσπασες το ρεκορ μου....ειχα την εντυπωσει οτι μονο εγω ειμουν τοσοοοοοοο ανωμαλη αλλα τελικα αποδειχτηκε πως δεν υσχιει!(Χωρις παρεξηγηση!!!)
4)Μπραβοοοοοοοοο!!!!!!!Ειναι μαματοοοοοο!!!!Το λατρευω!