Όνειρο στο Σκοτάδι

δηλαδη δεν μπορει να ξαναφτιαξει ενα μεταγιον? η το εχουν μονο ορισμενοι και οι υπολοιποι ειναι περιορισμενοι στο σκοτος? μακαρι να εσπαγε καποιος της αναμπελ

εγω δεν πιστευω οτι υπαρχουν vampire και δεν ξερω αν θε ηθελα να γνωρισω. αλλα υποθετω οτι αν υπηρχαν και αυτο γινοταν ευρεως γνωστο, τοτε ολοι θα συναντουσαμε εστω και τυχαια καποιον

Για τα μενταγίον όλοι δικαιούνται μόνο ένα που τους δίνεται όταν μεταμορφώνονται. Αν το χάσουν ή το σπάσουν τότε δεν μπορούν να έχουν άλλο. (Εύα, αυτές τις ςερωτήσεις με τα μενταγιόν άρχισες να μου τις κάνεις ακριβώς πάνω στη στιγμή που τα σκέφτηκα αυτά )

θελουμε την συνεχεια!!

Θα πρέπει να περιμένετε γιατί δεν έχω γράψει κάτι άλλο ακόμα. Τώρα λέω να αρχίσω να γράφω πάλι γιατί είχα πολύ διάβασμα.

ααα...ενταξει..σε συγχωρουμε!

και πληροφοριακα, το εγραψε. αρα θα το εχουμε συντομα?

εχω καλο συγχρονισμο φαινεται

'Εχεις κι απ' αυτό! Ναι, θα την έχετε το βράδυ.

Ωραίαααα...Ανυπομονούμε

τελικα υπαρχει κατι που να μην εχω? (εγω να ψωνιστω? ΠΟΤΕ!!!)

Κοίτα, μπορώ να σκεφτώ ένα πράγμα που εγώ έχω σε περίσσεια και εσένα σου λέιπει... το μυαλό!

για αυτο πολυ αμφιβαλλω. εδω ειμαστε ισα

Ωωωχ... φαίνεται πολύ ότι δεν έχω ούτε εγώ μυαλό δηλαδή?

Λοιπόν, όπως σας υποσχέθηκα, ορίστε το επόμενο κεφάλαιο.

11ο κεφάλαιο

«Λοιπόν, παιδιά», είπε η κυρία Σμιθ, «ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε! Η στιγμή που θα διαλέξετε με ποιο έργο του Σαίξπηρ θα ασχοληθείτε». Κατευθύνθηκε προς τον πίνακα και άρχισε να γράφει τους τίτλους.
«Ναι, σίγουρα!» σιγοψιθύρισα στον Άνταμ. «Αυτό περιμέναμε και δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε τα βράδια από την προσμονή».
«Έλα τώρα, δε θα είναι και τόσο άσχημα…» απάντησε.
«Ελπίζω τουλάχιστον να έχουμε κανά καλό. Δεν ξέρεις πώς βαριέμαι να ασχολούμαι με βλακείες!»
«Όπως βλέπετε, σας έχω δώσει οχτώ από τα πιο γνωστά και φρόντισα να μην είναι ιστορικά!» συνέχισε και για κάποιον ανεξήγητο λόγο, που μάλλον είχε να κάνει με την υπερβολικά καλή μου τύχη, ήρθε προς το πίσω μέρος της αίθουσας, κοντά στο θρανίο μου και άρχισε να φωνάζει τους τίτλους λες και δεν μπορούσαμε να τους διαβάσυμε μόνοι μας. «Όνειρο θερινής νυκτός, Ο έμπορος της Βενετίας, Ιούλιος Καίσαρ, Άμλετ, Οθέλλο, Βασιλιάς Ληρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα και Μακμπέθ».
Τέλεια! Σε περισσότερα από τα μισά από αυτά δεν ήξερα καν την υπόθεση. Φυσικά, αν την πρόσεχα όταν μίλαγε θα την ήξερα άλλα δεν μπορούσα να την παρακολουθήσω για περισσότερο από ένα τέταρτο τη φορά. Τα μόνα που μπορούσα να πω πως ήξερα ήταν ο Άμλετ και ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, τα οποία είχα διαβάσει πέρσι για τη θεατρική ομάδα του σχολείου. Τον Οθέλλο τον είχα δει σε ταινία με τη Ζοζεφίν και τη Μέλανι άλλα πιο πολύ σχολιάζαμε παρά παρακολουθούσαμε.
«Ποιο λες να πάρουμε;» ρώτησε ο Άνταμ.
«Να σου πω την αλήθεια εγώ μόνο τρία από αυτά ξέρω». Του είπα ποια ήταν αυτά και του πρότεινα να πάρουμε κάποιο από εκείνα.
«Επειδή νομίζω πως θα υπάρξει πρόβλημα με το να συμφωνήσετε όλοι, λέω να κάνουμε κλήρωση. Συμφωνείτε;» είπε η κυρία Σμιθ και σχεδόν με έκανε να πεταχτώ από την καρέκλα μου. Χωρίς να την πάρω είδηση είχε έρθει σχεδόν από πάνω μας.
«Εντάξει, κυρία Σμιθ!» απάντησε αμέσως η Λάουρα, το φυτό, και η Σαμάνθα, το άλλο φυτό, αμέσως συμφώνησε σαν να μην υπήρχαν άλλα άτομα μες στην τάξη.
«Το ήξερα ότι δε θα είχατε πρόβλημα!» είπε η καθηγήτρια χωρίς να ζητήσει τη γνώμη των υπολοίπων. Φυσικά, αφού οι λατρεμένες της αριστούχες είχαν δώσει το πράσινο φως δεν υπήρχε ανάγκη να συμφωνούν και οι υπόλοιποι.
«Ωραία, θα βάλω στην μολυβοθήκη τα ονόματα των ομάδων. Θα λέω τον τίτλο και θα τραβάω».
Έγραψε γρήγορα τα ονόματα και άρχισε: «Το Όνειρο θερινής νυκτός το αναλαμβάνουν οι… Ντέιβιντ και Τάιλερ. Έμπορο της Βενετίας… Λάουρα και Σαμάνθα! Ιούλιο Καίσαρα… Κρίστοφερ και Μέγκαν. Άμλετ οι…» τη στιγμή που πήγαινε να ανοίξει το χαρτάκι αυτό γλίστρησε από τα χέρια της και έπεσε στο πάτωμα.
Όση ώρα έκανε να το μαζέψει εγώ έλεγα από μέσα μου: «Πες εμάς, πες εμάς, πες εμάς…»
«Συγγνώμη παιδιά! Λοιπόν, Άμλετ αναλαμβάνουν ο Κέβιν και ο Λούις».
«Όχι, ρε γ***το!» είπα σιγανά. Ξαναέκανα την ευχή για τον Οθέλλο που επίσης ήξερα, αν και όχι πολύ καλά.
«Οθέλλο θα αναλάβουν… η Σίντεϋ και ο Κόννορ».
«Πάει άλλο ένα που ξέρω», σκέφτηκα.
«Βασιλιά Ληρ αναλαμβάνουν… η Βερόνικα και η Κέιτλιν». Ευτυχώς όχι εμείς!
Τώρα είχαμε μείνει μόνο εγώ με τον Άνταμ και η Ντέστινυ με την Αλέξις και είχαν μείνει δύο θεατρικά από τα οποία ένα ήξερα καλά και το άλλο δεν το ήξερα καθόλου. Οι πιθανότητές μας ήταν πενήντα – πενήντα.
«Άνταμ, ελπίζω να είσαι γουρλής!» του είπα. «Ή τουλάχιστον πιο πολύ από μένα»
«Δε θα το έλεγα…» απάντησε μελαγχολικά. «Μάλλον το αντίθετο είμαι…»
«Ωχ… Τουλάχιστον ελπίζω για μια φορά να έχω κι εγώ λίγη τύχη σε κλήρωση…»
«Άλις, θα σταματήσεις να μιλάς επιτέλους;!» φώναξε η βλαμμένη η Σμιθ. «Ωραία, λοιπόν, Ρωμαίο και Ιουλιέτα θα αναλάβουν… ο Άνταμ και η Άλις. Ελπίζω όπως μιλάτε τώρα χίλιες φορές περισσότερο να μιλάτε όταν θα δουλεύετε πάνω στο έργο! Και όχι για βλακείες όπως τώρα φυσικά, άλλα για αυτά που θα μου γράψτε. Αλέξις και Ντέστινυ, εσείς προφανώς θα πάρετε τον Μακμπέθ». Μετά έφυγε από την έδρα και άρχισε να κόβει βόλτες μες στην τάξη σαν όρνεο λέγοντας: «Την εργασία πρέπει να την παραδώσετε πριν κλείσουμε για Χριστούγεννα. Έχετε δηλαδή σχεδόν δύο μήνες. Πιστεύω ότι ξέρετε τι πρέπει να κάνετε άλλα ας τα ξαναπώ άλλη μια φορά για αυτούς που δεν πρόσεχαν!»
Σε αυτό το σημείο με κοίταξε έντονα και συνέχισε: «Αυτό που σας ζητάω είναι ανάλυση χαρακτήρων και πλοκής στο έργο που αναλάβατε, καθώς και δραματοποίηση ενός κομματιού, το οποίο φυσικά θα έχει δύο άτομα μέσα! Καταλάβατε; Στη δραματοποίηση μη μου έρθετε με μονόλογο γιατί θα σας μειώσω το βαθμό! Όχι ο ένας να δουλεύει και ο άλλος να κάθεται! Δε χρειάζεται να πω ότι δεν μπορείτε να ανταλλάξετε θέματα μεταξύ σας! Ό,τι πρόβλημα προκύψει θα έρθετε να με βρείτε! Επίσης, δε γίνεται να αλλάξετε ζευγάρι! Αφού οι ίδιοι το επιλέξατε τώρα πρέπει να αναλάβετε την ευθύνη της επιλογής σας!»
«Από πού κλείνει;» ρώτησα τον Άνταμ αγανακτισμένη δείχνοντας την καθηγήτρια που πηγαινοερχόταν σαν τρελή μιλώντας βασικά μόνη της γιατί κανένας δεν της έδινε σημασία.
«Δε νομίζω να κλείνει από πουθενά. Μόνο όταν χαλάσει θα σταματήσει…» απάντησε χαμογελώντας.
«Ωραία, πες μου ότι έχεις κανά σφυρί ή κάτι τέτοιο μαζί σου για να τη βαρέσουμε να σκάσει!»
«Δυστυχώς δεν έφερα σήμερα μαζί μου τίποτα. Συνήθως φέρνω μαζί μου αλυσοπρίονο για τέτοιες περιπτώσεις άλλα δυστυχώς χάλασε…»
«Κρίμα!» απάντησα. «Πάντως, δεν μπορείς να πεις, για μια φορά στη ζωή μου ήμουν κι εγώ τυχερή σε κλήρωση! Μας έτυχε κάτι που ξέρω και δε θα είμαι σαν αγράμματη ηλίθια. Εσύ ποια ήξερες από αυτά;»
«Εγώ… να σου πω την αλήθεια όλα τα ήξερα. Και αυτά δηλαδή και όλα τα υπόλοιπα… Τα είχα διαβάσει πιο παλιά».
«Σοβαρά μιλάς;!» είπα έκπληκτη. Δεν περίμενα κάποιος στην ηλικία μου να έχει διαβάσει όλα τα έργα, πόσο μάλλον αγόρι!
«Ναι, αλήθεια! Τα έχω διαβάσει. Βέβαια αυτό ήταν πιο παλιά κι έτσι δεν τα θυμάμαι όλα τόσο καλά. Ειδικά τα λιγότερο γνωστά και καλά».
«Συγγνώμη, όταν λες παλιά πόσο παλιά εννοείς. Μη μου πεις ότι τα διάβαζες από τα πέντε σου!»
«Ε, όχι κι από τα πέντε μου! Στα… δέκα…τέσσερα άρχισα να τα διαβάζω…»
«Α, καλά… Απλά για αγόρι δεκατεσσάρων ετών αυτό μου φαίνεται πάρα πολύ παράξενο. Συνήθως σε αυτή την ηλικία παίζουν ποδόσφαιρο ή πωρώνονται με το να σκοτώνουν κόσμο στα ηλεκτρονικά. Και βασικά… και στην ηλικία που είμαστε τώρα τα ίδια κάνουν».
«Συνήθως ναι, άλλα μην ξεχνάς ότι η δική σου και η δική μου περίπτωση το ‘συνήθως’ συνήθως δεν ισχύει».

ωραια.
απο οτι βλεπω κανενας δεν υστερει απο χιουμορ. καλα τοσο βαρετη ειναι αυτη η καθηγητρια πια? παντως κριμα που δεν ειχε το αλυσοπριονο μαζι του
παντως εχω την αισθηση οτι τα εργα του σαιξπηρ τα εχει διαβασει πριν πααααρα πολυ καιρο. και ακομα τα θυμαται λεξη προς λεξη, ο,τι κι αν λεει.
και μια παρακληση. πες μου οτι η σκηνη που θα αναπαραστησουν απο το ρωμαιο και ιουλιετα ειναι η τελευταια σκηνη του θανατου που φιλιουνται κιολας

Η καθηγήτρια είναι πάρα πολύ βαρετή (το έχω πάρει από έναν καθηγητή που είχαμε πέρσι που μίλαγε μόνος του γιατί όλη η τάξη τον βαριόταν και κοιμόταν)
Τώρα δηλαδή, δεν κατάλαβα, θες να πέσουμε στα δραματικά και να ψυχοπλακωθούμε με την τελευταία σκηνή? (Φυσικά και θα είναι μέσα! Είναι η αγαπημένη μου!!!)

ναι. αυτο θελω. γιατι εχει και το φιλι.
ελα τωρα. αλλο που δεν θες να την βαλεις

Μα θέλω να τη βάλω!!!

ειδες? και αλλη μαντεψια. τελικα οντως πρεπει να παω για λοττο

Σιγά τη μαντεψιά! Πες, από τόσο που με ξέρεις, θα μπορούσε να είναι άλλη η αγαπημένη μου σκηνή?

οχι υποθετω...
αλλα δεν το πηγα με βαση πια θα ειναι η αγαπημενη σου σκηνη, αλλα με βαση εγω τι θα ηθελα να αναπαραστησουν

Στιις πρόβες θα παίξουν κι άλλες σκηνές. Και υπάρχει κι άλλη μία όπου φιλιούνται (και είναι και οι δύο ζωντανοί πιο πριν, εκεί που γνωρίζονται).

πολυ ωραιο ανυπομονουμε και για το επομενο

αααα ναι? για να σου πω την αληθεια, ουτε το εχω διαβασει, ουτε το εχω δει. αρα δεν ξερω ολες τις σκηνες

Σπόιλερ:

τι ωραιο!!τρελο χιουμορ!!

σε πολλα συμφωνουμε εμεις οι 2...χαχαχαχαχαχα