Όνειρο στο Σκοτάδι

νομιζω οτι οι αποδειξεις θα ερθουν πολυ συντομα

Πάρα πολύ!!!

ωραια. τι καλα!!!

Θέλουμε κι άλλο, θέλουμε κι άλλο!!!

Περιμένετε τώρα γιατί τελικά δεν θα το πάρω σύντομα το βιβλίο και δεν θα μπορέσω να γράψω πολύ. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ βέβαια για γράψω κάτι αλλά σίγουρα θα το χρειαστώ σύντομα.

Μην ανησυχείς, εμείς θα περιμένουμε... Θα είμαστε σε ''επιφυλακή''

Σπόιλερ:

Ναι, γιατί εκπλήσεσαι τόσο? Έτσι δε γίνεται πάντα στα εφηβικά με βρικόλακες?
Και σας έχω καλά νέα! Έγραψα και το επόμενο κεφάλαιο και θα το δείτε σύντομα!

Ναι, πράγματι, έτσι γίνεται συνήθως...

Ναιαιαι!!! I can't wait to read it

εγω το ηξερα ηδη για την μεταμορφωση
αλλα και εγω ξαφνιαστηκα. αληθεια, γιατι θελει αδεια για την αλλαξει?

Θύμασαι πώς περίπου σου είχα πει πως είναι η κοινωνία τους? Λοιπόν για να μεταμορφώσει κάποιος έναν θνητό πρέπει να πάρει άδεια από τον αρχηγό του οίκου κυρίως γιατί ο αριθμός που μπορούν να είναι είναι περιορισμένος. Θα τα εξηγήσω βέβαια σχετικά σύντομα απλά επειδή ρώτησες σου τα λέω τώρα πολύ περιληπτικά.
Το βράδυ θα ξανακοιτάξω το επόμενο κεφ και θα στο στείλω και θα το ποστάρω είτε αργότερα το βράδυ αν μου κάνεις σχόλια είτε αύριο γυρίζοντας από το σχολείο. Όποιο από τα δύο βολέψει περισσότερο.

ααα... καταλαβα. και ο αρχηγος του καθε οικου βγαινει ''δημοκρατικα'' ας πουμε?
και αν καποιος για παραδειγμα μεταμορφωσει καποιον ειτε κατα λαθος ειτε λογο εκτακτης αναγκης, θα υποστει τιμωρια?

ξαφνιαστηκα γιατι ηταν καπως ξαφνικο...

Εύα το πολίτυεμά τους τείνει περισσότερο προς το βασιλικό-φεουδαρχικό. Και ναι, όποιος μεταμορφώσει λόγω έκτακτης ανάγκης χωρίς άδεια τότε θα υποστεί τιμωρίες. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από το άτομο που θα μεταμορφώσει καθώς και τον πληθυσμό βρικολάκων εκείνη την περίοδο. Για παράδειγμα η τιμωρία του θα είναι πιο ελαφριά αν το άτομο είναι άξιο ή έχει κάποιες παραπάνω δυνατότητες από το τυπικό ή αν ο πληθυσμός εκείη την περίοδο έχει μειωθεί. Βέβαια, δε γίνεται κάποιος να μεταμορφωθεί κατά λάθος (όπως πχ στο λυκόφως). Η μεταμόρφωση γίνεται με συνειδητή επιλογή του βρικόλακα που θα την κάνει.

ενδιαφερον...

δεν εννοουσα ακριβως αυτο. ας πουμε οτι ενας βρικολακας ειναι ερωτευμενος με μια θνητη. και θελει να ζητησει αδεια, αλλα δεν το εχει κανει ακομα. και η θνητη παει να πεθανει και την μεταμορφωσει. αυτο εννοουσα κατα τυχη
αλλα η απαντηση σου με καλυψε απολυτα

Λοιπόν, σας το άργησα λίγο περισσότερο απ' ότι είχα σκοπό αλλά... Το επόμενο κεφάλαιο είναι εδώ (και ίσως την Κυρικακή να πάρω και το βιβλίο, για να δούμε...)

14ο κεφάλαιο

Η υπόλοιπη εβδομάδα στο σχολείο πέρασε πολύ ήρεμα. Σχεδόν βαρετά, σαν τον καλό παλιό καιρό πριν γνωρίσω τον Άνταμ και αρχίσουν να περιπλέκονται τα πράγματα. Το μόνο πράγμα που μας έδειχνε πως κάτι είχε αλλάξει ήταν η απουσία της Μέλανι. Και φυσικά αν επρόκειτο μόνο για απουσία από το σχολείο δε θα μας ανησυχούσε τόσο. Όμως η Μέλανι ήταν σαν να είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης. Δεν απάντησε στα πολλά μηνύματα που της στέλναμε καθημερινά ούτε απαντούσε όταν την παίρναμε τηλέφωνο. Προσωπικά μου φαινόταν πολύ περίεργο όμως δεν έκανα τίποτα για να το ερευνήσω περαιτέρω. Θα μπορούσα να είχα τηλεφωνήσει σπίτι της αλλά όπως είπαν η Ζοζεφίν και αργότερα η Έμιλι ίσως να είχε κάποιο ατύχημα ή να ήταν άρρωστη και να βρισκόταν στο νοσοκομείο. Και πάλι όμως, δεν έβγαζε και πολύ νόημα. Λογικά θα έπρεπε να μας το είχε πει τουλάχιστον να πάμε να τη δούμε όπως με είχε πάρει εμένα τηλέφωνο πριν από τέσσερα χρόνια, πριν γνωριστούμε με την Έμιλι και τη Ζοζεφίν, για να μου πει πως είχε σπάσει το πόδι της και βρισκόταν στο νοσοκομείο. Όλα αυτά βέβαια με πολύ χαρά που θα γλίτωνε μαθήματα.

Το μεσημέρι της Πέμπτης καθώς το βλέμμα μου έπεσε τυχαία πάνω στο τραπέζι της Άναμπελ παρατήρησα ότι και η ίδια, ο Στέφαν καθώς και μια άλλη κοπέλα, που αν θυμόμουν σωστά λεγόταν Σελένα, έλειπαν. Και ξαφνικά θυμήθηκα ότι αυτούς τους τρεις είχα να τους δω επίσης από το πάρτι της Άναμπελ, όπως και τη Μέλανι. Μοιράστηκα την παρατήρησή μου με τις άλλες.
«Λες να τρέχει κάτι και με τους τέσσερις;» ρώτησα στο τέλος.
«Σαν τι να τρέχει δηλαδή; Να τους απήγαγαν;» ειρωνεύτηκε η Ζοζεφίν που έδειχνε σαν να μην της καιγόταν καρφί ακόμα κι αν ο κόσμος καταστρεφόταν εκείνη τη στιγμή. Ήταν μία από τις κακές της μέρες.
«Ε, όχι και να τους απήγαγαν! Απλά μου φαίνεται παράξενο να λείπουν οι τέσσερις μαζί», απάντησα.
«Εμένα λοιπόν όχι» είπε κοιτάζοντας κάτω.
«Δεν ξέρω…» έκανε η Έμιλι όταν κοίταξα προς το μέρος της. «Λες να έχει κάποια σχέση με ο πάρτι;»
«Χμμμ, δεν είμαι σίγουρη αλλά είναι πολύ πιθανό» απάντησα σκεφτικά προσπαθώντας με κάποιο τρόπο να συνδέσω τις απουσίες της Μέλανι με των άλλων με το πάρτι.
Ξαφνικά η Ζοζεφίν ζωντάνεψε και είπε: «Λες να έχει να κάνει με το υπόγειο; Που η Άναμπελ και ο Στέφαν είχαν πάει μέσα εξοργισμένοι;»
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί αλλά μπορεί και να είχε όντως κάποια σχέση.
«Ίσως να ανακάλυψαν τη Μέλανι και να την κρατάνε όμηρο να τη βασανίζουν!» είπε η Έμιλι ενθουσιασμένα σαν να είχε πει πως ίσως να της είχαν κάνει δώρο ταξίδι στο εξωτερικό. «Θα πάω να ρωτήσω το Τζέισον μήπως ξέρει τίποτα!» συνέχισε και σηκώθηκε.
Κάτι μου έλεγε πως απλά έψαχνε μια δικαιολογία για να πάει σε αυτόν, ο οποίος όλες τις υπόλοιπες μέρες εκτός από τη Δευτέρα είχα καθίσει μαζί μας. Εκείνος σήμερα έπρεπε να κάτσει με τους συμπαίκτες του στην ομάδα ποδοσφαίρου για να συζητήσουν για έναν αγώνα, ενώ η Έμιλι, η οποία είχε καταλάβει πως είχαμε ενοχληθεί που μας έγραφε ώρες ώρες, είχε αποφασίσει να κάτσει μαζί μας για να μην νιώθουμε μόνες αφού έλειπε και ο Άνταμ και η Μέλανι.
Ούτε ο Άνταμ είχε δώσει άλλα σημεία ζωής εκτός από εκείνο το τηλεφώνημα τη Δευτέρα. Αυτό όμως δε με είχε πειράξει και τόσο γιατί είχα πάρει απόφαση να αποτοξινωθώ όσο μπορούσα μέσα σ’ αυτές τις μέρες. Βέβαια η απουσία του γινόταν πιο αισθητή στα Αγγλικά και την Ιστορία. Η κενή θέση δίπλα στη δική μου και στα δύο μαθήματα φαινόταν ακόμα πιο κενή απλώς και μόνο επειδή αυτός καθόταν εκεί συνήθως. Εντελώς αξιοθρήνητο, ναι, αλλά και εντελώς αληθινό.
Η κενή θέση δίπλα μου στα Μαθηματικά από τη άλλη που ανήκε στη Μέλανι δεν με έκανε να νιώθω τόσο μόνη όσο του Άνταμ. Ίσως να έφταιγε το γεγονός με τη Μέλανι είχαμε μονάχα ένα κοινό μάθημα και εκείνη συνήθως δεν μιλούσε μέσα στο μάθημα έτσι κι αλλιώς. Επίσης ήταν και ότι τα Μαθηματικά χωρίς παρέα ήταν ελάχιστα πιο υποφερτά από την Ιστορία που δεν περνούσε με τίποτα. Και τα Αγγλικά, αν είχα καλύτερο καθηγητή, θα περνούσαν πιο εύκολα αλλά η Σμιθ τα έκανε να είναι μάλλον το χειρότερό μου. Δεν ήταν μόνο η φυσική της σπαστικότητα αλλά επίσης και το ότι με είχε βάλει στο μάτι. Όχι πως είχε απόλυτο άδικο βέβαια…

Όλη η υπόλοιπη μέρα πέρασε επίσης βαρετά. Η Έμιλι μας είπε πως ο Τζέισον δεν ήξερε τίποτα για την απουσία των άλλων και ότι μόνο είπε πως δε θα λυπόταν ιδιαίτερα αν δεν ξαναέρχονταν στο σχολείο. Αντίθετα όμως από τις επιθυμίες του και οι τέσσερις φάνηκαν την επόμενη μέρα.
Η Άναμπελ και η Σελένα έδειχναν να έχουν επιστρέψει στο φυσιολογικό. Ο Στέφαν από την άλλη περνούσε όλο του το χρόνο δίπλα στη Μέλανι. Η Μέλανι επίσης δεν επέστρεψε στο φυσιολογικό. Εκτός του ότι περνούσε όλο της το χρόνο με τον Στέφαν χωρίς να δίνει σε μας καμία απολύτως σημασία, έδειχνε και κάπως χαμένη, σαν να έβλεπε τα πράγματα διαφορετικά απ’ ότι εμείς. Και ήταν και αρκετά χλωμή. Πολύ πιο χλωμή απ’ ότι συνήθως αφού τώρα το χρώμα του δέρματός της ήταν πολύ πιο ανοιχτό από το κανονικό σταρένιο του. Όταν την παρατήρησα από πιο κοντά στα Μαθηματικά συνειδητοποίησα ότι το δέρμα της ήταν εμφανώς πιο ανοιχτό ακόμα κι απ’ το δικό μου που μαζί με τη Ζοζεφίν ήμασταν οι πιο άσπρες στην παρέα.
Φυσικά δε μου μίλησε καθόλου από μόνη της και απαντούσε μηχανικά και απολύτως τυπικά στις ερωτήσεις μου. Όταν μάλιστα τη ρώτησα πού ήταν όλες αυτές τις μέρες και τι είχε γίνει στο πάρτι που την είχαμε χάσει μου απάντησε πως στο πάρτι είχαν γίνει «πολλά και διάφορα» και πως τις μέρες που έλειπε είχε πολλά πράγματα να κάνει και δεν μπορούσε να έρθει.
Όταν τελείωσε η ώρα εκείνη μάζεψε βιαστικά τα πράγματά της και βγήκε γρήγορα από την τάξη για να βρει λογικά τον Στέφαν, ο οποίος μάλλον είχε πρωταγωνιστήσει στα «πολλά και διάφορα» του πάρτι. Όμως πάνω στη βιασύνη της δεν μάζεψε όλα της τα πράγματα. Κάτω από το θρανίο υπήρχε το μαύρο ημερολόγιο με τα ιδεογράμματα που της είχε δωρίσει η Έμιλι. Το πήρα και το έκρυψα ανάμεσα στις σελίδες του τετραδίου μου σαν να έκανα κάτι κακό, ενώ στην πραγματικότητα σκεφτόμουν να της το δώσω όταν θα την ξαναέβλεπα στο μεσημεριανό. Πήγα και άφησα τα πράγματα στο ντουλάπι μου. Άφησα μέσα και το ημερολόγιο σκοπεύοντας όταν θα άφηνα τα βιβλία των Αγγλικών να το πάρω και να της το επιστρέψω. Όμως αφού έκανα λίγα βήματα ξαναγύρισα πίσω και το έκρυψα κάτω από τα βιβλία. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα αν το έπαιρνα σπίτι μου και το διάβαζα. Δε θα της έλειπε και τόσο μέχρι τη Δευτέρα που θα την ξαναέβλεπα. Έπεισα τον εαυτό μου πως δεν το έκανα για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου για τα συμβάντα αλλά για να δω αν η φίλη μου ήταν καλά, γιατί μόνο για καλά δεν έδειχνε! Σίγουρα λοιπόν δεν έκανα τίποτα κακό. Όλα γίνονταν προς όφελος της Μέλανι ακόμα κι αν ο τρόπος που το έκανα έμοιαζε αδιάκριτος. Γιατί πολλές φορές για να βοηθήσεις κάποιον πρέπει να περάσεις κάποια όρια.

νομιζω πως η μελανι μπηκε στον κοσμο των βρικολακων!πολυ ωραιο!

Μην νομίζεις! Να είσαι σίγουρη!!!

Ε, δεν θέλει και πολύ για να διαβάσεις το σημάδι του ''βρικόλακα'' Έχουμε εκπαιδευτεί πλήρως σε αυτό Τι σκοτεινά μυστικά να κρύβει άραγε αυτό το ημερολόγιο;;;

Στο μεθεπόμενο κεφάλαιο μάλλον θα μάθεις εκτός κι αν το μετανιώσω...

μην τολμησεις να το μετανιωσεις. και αυτος ο στεφαν. αμν πια. αλλη ηθελε να μεταμορφωσει και αλλη μεταμορφωσε.
αραγε αυτος ειχε ζητησει αδεια? ανηκει στον οικο της αναμπελ? και η μελ το ιδιο τωρα?

Είχε ζητήσει άδεια αλλά δεν ήξερε ότι η άλλη θα έλειπε και όταν η Μελ του "επιτέθηκε" νόμιζε πως ήταν αυτή που ήθελε να μεταμορφώσει. Και μέσα σε όλο τον κόσμο δεν μπορούσε να αναγνωρίσει καλά το άρωμά της γιατί πρώτον ήταν 100 άτομα μαζί σε ένα δωμάτιο και είχαν βάλει όλα τα κορίτσια υπερβολικά πολύ άρωμα και έτσι αυτό κάλυπτε το πώς μύτιζαν στην πραγματικότητα (όπως είδες και η Άναμπελ δεν τις υποπτεύθηκε). Και τώρα η Μελ ανήκει στον οίκο της Άναμπελ.
Και αφού μου το λες εσύ δε θα το μετανιώσω. ;Ρ

ωραια. χαιρομαι. αρα θα ειναι εναντια στον ανταμ και την αλις?

Ναι, θα είναι... Και θα έχει και μάχη στο τέλος! :Ρ