Όνειρο στο Σκοτάδι

ωχ. και ειναι απαριτητο να καταταχθεις στον οικο που ανηκει αυτος που σε μεταμορφωσε? δεν εχεις δικαιωμα επιλογης?

και κατι αλλο. τον στεφαν η αναμπελ τον αλλαξε? και ολοι στην παρεα της ειναι vampire?

Ναι, πρέπει να καταταχθείς στον οίκο του "δημιουργού" σου. Δεν μπορείς να επιλέξεις.
Τη μεταμόρφωσε ο Στέφαν. Εκτός από την Άναμπελ λοιπόν είναι και ο Στέφαν βρικόλακας και η άλλη κοπέλα που αναφέρω ότι έλειπε.

το φανταστηκα.

Μα δεν υπήρχε τίποτα να φανταστείς. Νομίζω ήταν πολύ ξεκάθαρο.

ενδιαφερον ολα αυτα!αντε με το καλο και η συνεχεια!

Μάλλον σήμερα... Και πήρα και το βιβλίο οπότε θα γράψω κι άλλο όποτε προλάβω.

γιουπι!!!!

και παιδια η συνεχεια... εχει πολλες αποκαλυψεις

Έχει? :Ρ

15ο κεφάλαιο

Όταν γύρισα στο σπίτι ανέβηκα αμέσως πάνω. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να ασχοληθώ με τα μαθήματά μου. Ανοίγοντας όμως την τσάντα είδα το ημερολόγιο της Μέλανι. Αφού μου είχε καρφωθεί η ιδέα ότι μπορεί να έβρισκα κάτι σημαντικό –για να βοηθήσω τη Μέλανι πάντα- στο ημερολόγιο δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να το διαβάσω.
Αφού λοιπόν άλλαξα από τα ρούχα που φορούσα στο σχολείο σε κάτι πιο άνετο, έβγαλα το ημερολόγιο από την τσάντα και ξάπλωσα στο κρεβάτι για να το διαβάσω. Άνοιξα στην πρώτη σελίδα. Σκέφτηκα προς στιγμήν να προσπεράσω όλα όσα είχε γράψει πριν το πάρτι και να πάω κατευθείαν να διαβάσω τι είχε γίνει από εκεί και μετά αλλά το ξανασκέφτηκα. Ίσως να ήταν καλύτερα να τα διάβαζα όλα από την αρχή μήπως και τα «περίεργα» άρχιζαν από πιο πριν. Έτσι άρχισα να διαβάζω από το πάρτι έκπληξη της Έμιλι.

27-9-2010 15:30
Χτες η Έμιλι, η Ζοζεφίν και η Άλις μου έκαναν ένα πάρτι έκπληξη! Ήταν τόσο υπέροχο! Νιώθω τόσο τυχερή που έχω καλές φίλες σαν κι αυτές! Και δεν είναι μόνο η σκέψη. Πέρασα τέλεια! Μάλλον, πέρασα σχεδόν τέλεια… Όλα όσα έκαναν οι φίλες μου (και ο Τζέισον, αυτόν τον ξέχασα πριν) για μένα με έκαναν να ξεχάσω σχεδόν τον Στέφαν και πόσο πολύ θα ήθελα να είναι κι αυτός εκεί. Και θα ήθελα τόσο πολύ να είναι μαζί μου…
Δεν έχω μιλήσει ακόμα στα κορίτσια γι αυτό. Δεν ξέρω πώς θα το πάρουν το ότι μου αρέσει κάποιος από την «αντίπαλη» παρέα. Σκέφτομαι να τους το πω κάποια στιγμή σύντομα. Δεν νομίζω να μπορέσω να το κρατήσω μέσα μου για πολύ ακόμα. Όμως και που θα τους το πω τι θα γίνει; Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι.

Δεν είχα ιδέα ότι ένιωθε έτσι η Μέλανι. Γιατί να φοβάται να μας το πει; Δε θα αντιδρούσαμε άσχημα. Δεν είχαμε αντιδράσει άσχημα. Ένα κύμα συμπόνιας γι αυτήν με πλημμύρισε. Για πόσον καιρό άραγε να «υπέφερε» χωρίς να μας λέει τίποτα;
Συνέχισα στην επόμενη σελίδα.

28-9-2010 17:30
Χτες ξέχασα να αναφέρω το γεγονός ότι η Άλις λιποθύμησε. Και μάλιστα είχε και ένα περίεργο όνειρο. Ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο μιλάγαμε σήμερα. Δεν ξέρω γιατί αλλά ο ονειροκρίτης μου (ο οποίος συνήθως είναι πολύ ακριβής και λογικός στις ερμηνείες που βγαίνουν συνήθως) είχε τρελαθεί τελείως. Το τελικό αποτέλεσμα συνδέοντας όλες τις εικόνες του ονείρου της ήταν ότι το παρελθόν της στέλνει μηνύματα στο υποσυνείδητο που συνδέονται με την οικογένεια και τους φίλους της. Επίσης γίνεται φανερή η ανάγκη της να ξεπεράσει προβλήματα που έχουν να κάνουν τη φοβία της για τη θάλασσα, η οποία βέβαια είναι ανύπαρκτη. Πραγματικά ό,τι να ‘ναι!
Αφού ασχολούμασταν λοιπόν με την Άλις δεν μπορούσα να πω στα κορίτσια για… Τέλος πάντων, μάλλον θα τους το πω αύριο. Ελπίζω αύριο να μην έχει πάθει καμία άλλη κάτι! Πραγματικά όλο μπαίνουν εμπόδια στο να τους το πω! Το πιο πιθανόν λοιπόν είναι ότι αύριο… δεν ξέρω… Ίσως κανένα αυτοκίνητο να πατήσει την Άλις. Αυτή η κοπέλα όλο μπελάδες και προβλήματα έχει! Σήμερα δηλαδή μπήκε και τιμωρία με την Έμιλι στην οποία σκόπευα να το πω πρώτη γυρνώντας από το σχολείο. Έτσι κι αλλιώς κι εκείνη είχε πει πρώτα σε μένα για τον Τζέισον.

Δεν το πίστευα πως μπορούσε να βγάζει τόση κακία για μένα! Λες και της είχα κάνει κάτι! Δεν έφταιγα εγώ που είχα λιποθυμήσει! Κι έτσι κι αλλιώς κανένας δεν είχε πει στη Μέλανι πως ήθελα να μου ερμηνεύσει το όνειρο.
Άφησα όμως το θυμό κατά μέρος και συνέχισα στην επόμενη μέρα.

29-9-2010 16:00
Σήμερα είπα στα κορίτσια για τον Στέφαν! Ευτυχώς δεν το πήραν τόσο άσχημα όσο περίμενα. Η Έμιλι και η Ζοζεφίν προσπάθησαν να με βοηθήσουν. Η Άλις (ευτυχώς; ) δεν ήταν εκεί. Μίλαγε στον Άνταμ! Και τώρα που ανέφερα το όνομά του, η Άλις τον προσκάλεσε να κάθεται στο τραπέζι μας στο μεσημεριανό. Χωρίς να ζητήσει την άδειά μας! Δηλαδή αν εγώ δεν τον θέλω τον τύπο θα πρέπει να τον τρώω στη μάπα κάθε μέρα; Μου φαίνεται τόσο άδικο! Δεν είχε κανένα δικαίωμα να το κάνει αυτό!
Και το απόγευμα θα πρέπει να πάω σπίτι της! Δεν είμαι σίγουρη αν πραγματικά θέλω να τη δω… Όμως σίγουρα θέλω να δω τις άλλες και θα πάω για να μιλήσουμε. Ίσως τελικά να την πείσω να μην έρχεται ο Άνταμ στο ίδιο τραπέζι με μας. Αλλιώς πώς στο καλό θα με συμπαθήσει, έστω και λίγο περισσότερο, ο Στέφαν;

20:50
Η Έμιλι είχε την καλύτερη ιδέα στον κόσμο! Να πάμε κρυφά στο πάρτι της Άναμπελ το Χάλογουιν! Τέλειο!!!
Και η Ζοζεφίν προσφέρθηκε να με φτιάξει και να μου δώσει τη στολή που θα φόραγε η ίδια. Πάντα το ήξερα ότι η Ζοζεφίν ήταν πάρα πολύ καλή! Πραγματικά παράδειγμα φίλης προς μίμηση!
Μέσα στο γενικό ενθουσιασμό του πάρτι και της ετοιμασίας όμως ξέχασα να μιλήσω στην Άλις για τον Άνταμ. Όμως ίσως να μην πειράζει και τόσο. Αφού θα κάνω την προσπάθεια με τον Στέφαν στο πάρτι δεν έχει και τόση σημασία αν ο Άνταμ κάθεται μαζί μας. Έτσι κι αλλιώς η Άλις πρέπει να είναι τρελή γι αυτόν, αν και ίσως μπορεί να μην το ξέρει συνειδητά ακόμα. Πάντως πιστεύω πως ο Άνταμ θα μπορέσει να την κάνει για ένα διάστημα (που ίσως να είναι και σχετικά μεγάλο) ευτυχισμένη. Και παράλληλα να κάνει και τον εαυτό το λιγότερο δυστυχισμένο. Πρέπει όντως να είναι. Πάντα τον βλέπω σκεπτικό και μελαγχολικό. Σαν να λείπει κάτι από τη ζωή του ή μάλλον, καλύτερα, σαν να έχει χάσει κάτι. Ίσως αν γίνει τίποτα τελικά με την Άλις, να σταματήσει να είναι έτσι. Γιατί, η αλήθεια είναι πως, αν και το συμφέρον μου λόγω του Στέφαν με βάζει να μην τον θέλω μαζί μας, πραγματικά τον λυπάμαι.

Καλά, αυτό κι αν ήταν έκπληξη. Η Μέλανι να έχει ψυχολογήσει τον Άνταμ καλύτερα από μένα! Δεν της το είχα αλλά μάλλον πρέπει να είχε ταλέντο στο να πιάνει τα συναισθήματα των άλλων. Απόδειξη το ότι τόσον καιρό πριν είχε δει το πώς ένιωθα γι αυτόν χωρίς ακόμα να το έχω καταλάβει η ίδια.
Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά και συγχωρούσα τη Μέλανι για την προηγούμενη κακία της το τηλέφωνό μου χτύπησε. Ήταν η Ζοζεφίν.
«Έλα! Τι κάνεις;» είπα.
«Καλά, μια χαρά!» απάντησε εκείνη. «Εσύ;»
«Καλά κι εγώ… Ήθελες κάτι;» τη ρώτησα. Ήθελα να κλείσω όσο πιο γρήγορα γινόταν για να συνεχίσω το διάβασμα.
«Ε, ναι… Λέγαμε με την Έμιλι να πάμε αύριο το πρωί για ψώνια. Θες να έρθεις;»
«Ναι, το ρωτάς!» απάντησα με ενθουσιασμό. Αν και δεν με ενδιέφεραν στην πραγματικότητα τα μαγαζιά που θα πήγαιναν είχα να βγω από την Κυριακή που ήταν το πάρτι και ήθελα πάρα πολύ να κάνω βόλτα. Και πάντα θα μπορούσα να τις πείσω να περάσουμε και από κάποιο μαγαζί με ρούχα για μένα!
«Τέλεια!» απάντησε εκείνη χαρούμενα. «Θα συναντηθούμε στη στάση του λεωφορείου στις δώδεκα! Εντάξει;»
«Ναι, εντάξει! Η Μέλανι θα έρθει;» Ευχόμουν να απαντούσε αρνητικά. Δεν ήθελα να τη δω τόσο σύντομα γιατί θα έπρεπε να της επιστρέψω το ημερολόγιο. Η Ζοζεφίν ευτυχώς απάντησε πως όταν την είχε ρωτήσει είχε πει πως δεν θα μπορούσε να έρθει. Αν και δεν ήταν σωστό για μένα να σκέφτομαι πως μια από τις φίλες μου ήταν καλό που δε θα ερχόταν, όπως είχαν έρθει τα πράγματα δεν μπορούσα να κάνω και πολύ διαφορετικά.
Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο εγώ ξαναγύρισα στο ημερολόγιο. Όμως σκέφτηκα πως καλύτερα θα ήταν να διάβαζα γιατί την Κυριακή ίσως να προέκυπτε κάτι και να μην προλάβαινα να τελειώσω τα μαθήματα. Και δεν ήταν βέβαια ότι ήθελα να διαβάσω ή ότι το ευχαριστιόμουν πάρα πολύ αλλά έπρεπε αν ήθελα να έχω καλή εξέλιξη στο μέλλον. Και με όλα όσα άκουγα να λέγονται για την κατάσταση καλύτερα να έκανα ό,τι περισσότερο μπορούσα για να εξασφαλίσω μια καλή και άνετη ζωή.
Έτσι πήρα το ημερολόγιο και το έκρυψα μέσα στο μοναδικό συρτάρι του γραφείου μου που κλείδωνε. Σπάνια βέβαια έκρυβα κάτι εκεί και το κλείδωνα αλλά αυτό το ημερολόγιο δεν έπρεπε κανένας να το δει ή να το βρει. Χωρίς κανέναν λογικό λόγο επίσης πέρασα το κλειδάκι στην αλυσίδα του κέλτικου κόμπου που φορούσα και έτυχε να είναι αρκετά λεπτή για να χωρέσει.
Δυστυχώς μας είχαν βάλει πολλά λόγω Σαββατοκύριακου και μου πήρε τρεις ώρες να τα τελειώσω. Έτσι, χωρίς καλά καλά να το καταλάβω είχε φτάσει η ώρα του βραδινού.
Μετά επίσης δεν ασχολήθηκα με το ημερολόγιο γιατί έκανα μπάνιο και μου πήρε σχεδόν μία ώρα μέχρι να στεγνώσω τελείως τα μαλλιά μου, τα οποία μάκραινα εδώ και δύο χρόνια και είχαν φτάσει ως τη μέση.
Μετά αποφάσισα να ξαναδιαβάσω από το Ρωμαίος και Ιουλιέτα για την εργασία αύριο. Βέβαια, αφού το είχα διαβάσει για τη θεατρική ομάδα πέρσι, ήξερα ήδη κάποια σημεία απέξω και κάποια άλλα αρκετά καλά, αλλά ήθελα να τα ξαναδώ για να τα θυμάμαι και για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην ανάλυση των χαρακτήρων και την επιλογή του κομματιού που θα δραματοποιούσαμε. Φυσικά τα κομμάτια που ήξερα καλά τα περνούσα στα γρήγορα κι έτσι τελείωσα όλο το έργο μέσα σε λιγότερο από τέσσερις ώρες.
Όταν βέβαια ξαναέπιασα το ημερολόγιο ήταν περασμένα μεσάνυχτα και μάλλον θα αργούσα αρκετά να κοιμηθώ αλλά δε με πείραζε γιατί την επόμενη μέρα ήταν Σάββατο και θα συναντιόμασταν αρκετά αργά.

30-9-2010 18:20
Σήμερα τα πράγματα στο σχολείο ήταν πολύ ήρεμα. Ο Άνταμ ήρθε στο μεσημεριανό να κάτσει μαζί μας. Νομίζω πως ίσως να του αρέσει η Άλις. Τον παρατηρούσα όταν δε με έβλεπε και είδα ότι εκείνος έκανε το ίδιο στην Άλις. Αλλά βέβαια δεν ξέρω 100% αν αυτά που σκέφτομαι ισχύουν…
Έπρεπε πάλι να προσέχω τον αδερφό μου σήμερα. Βαρεμάρα… Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι γονείς μου πρέπει να λείπουν συνέχεια σε επαγγελματικά ταξίδια για συνέδρια! Εντάξει, είπαμε, είναι πετυχημένοι γιατροί κλπ αλλά έχουν και παιδιά! Κι εγώ φέτος θα έπρεπε να διαβάζω και όχι να ασχολούμαι με ένα κακομαθημένο εντεκάχρονο!
Θα λείπουν πάλι από τις 30-10 ως τις 7-11. Το συνέδριό τους βέβαια είναι μόνο τρεις μέρες αλλά σκέφτηκαν να το συνδυάσουν με μίνι διακοπές και μιας και δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να πάνε για τουρισμό στη Βιέννη είπαν να το εκμεταλλευτούν. Αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι βέβαια δε με χαλάει καθόλου γιατί θα αφήσουν τον Νταν στη θεία Έμμα κι εγώ θα έχω το σπίτι για μένα. Και το άλλο καλό είναι ότι δε θα χρειαστεί να τους πω για το πάρτι που είναι στις 31! Δεν μπορώ να το πιστέψω πως θα είμαι τόσο τυχερή!

Αυτό ήταν πολύ περίεργο. Οι γονείς της Μέλανι στο εξωτερικό για συνέδριο, ο αδερφός της στη θεία του και η ίδια η Μέλανι εξαφανισμένη από προσώπου γης και να μην απαντάει σε κανένα τηλέφωνο. Τι να έκανε άραγε όλες εκείνες τις μέρες;

Συνέχισα να διαβάζω για τη ζωή της Μέλανι μέχρι που δεν μπορούσα πια να καταλάβω τι έγραφε από την κούραση. Όταν αποφάσισα ότι δεν άντεχα άλλο είχα φτάσει δύο μέρες πριν το πάρτι. Έτσι, αφού σηκώθηκα με μεγάλη προσπάθεια από το κρεβάτι έκρυψα πάλι το ημερολόγιο στο συρτάρι και έπεσα για ύπνο. Και ονειρεύτηκα…
Ονειρεύτηκα τη Μέλανι. Ήταν βράδυ και εκείνη στεκόταν μόνη της σε έναν σκοτεινό και άγνωστο δρόμο. Όμως η Μέλανι του ονείρου δεν ήταν εκείνη που είχα συνηθίσει. Ήταν εκείνο το χλωμό κορίτσι με το χαμένο βλέμμα που είχα δει στο σχολείο το πρωί. Στην αρχή έδειχνε να μη με προσέχει. Προχώρησα αθόρυβα προς το μέρος της. Όμως ο Άνταμ που εμφανίστηκε από το πουθενά με συγκράτησε πριν την πλησιάσω κι άλλο.
«Σταμάτα!» είπε. «Μην πας πιο κοντά της, είναι επικίνδυνη. Δεν είναι η φίλη σου αυτή!» Εγώ όσο μιλούσε δεν τον κοιτούσα. Είχα το βλέμμα μου καρφωμένο στη Μέλανι.
«Σε παρακαλώ… Δε θέλω να πάθεις τίποτα απ’ αυτήν! Σ’ αγαπώ Άλις… Δε θέλω να πάθεις κακό! Πάμε να φύγουμε, σε παρακαλώ…» συνέχισε με ικετευτικό τόνο. Αν αυτό είχε συμβεί στην πραγματικότητα, αν στα αλήθεια μου τα είχε πει αυτά δε θα το ξανασκεφτόμουν αλλά θα τον άκουγα και θα έφευγα μαζί του χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όμως, προφανώς, ο ονειρικός εαυτός μου είχε άλλη άποψη περί του θέματος και έτσι ελευθέρωσα το χέρι μου από τη λαβή του και, πάντα χωρίς να τον κοιτάω, είπα: «Είναι φίλη μου! Με χρειάζεται και θα πάω!»
Περπάτησα την απόσταση που μας χώριζε και τη φώναξα όταν στεκόμουν δίπλα της. Εκείνη γύρισε απότομα και με κοίταξε χωρίς να με αναγνωρίζει, με μια γυαλάδα στα μάτια που ερμήνευσα ως τρέλα. Στάθηκε λίγη ώρα κοιτώντας με και ξαφνικά, χωρίς να το περιμένω γρύλισε, γύμνωσε τους κυνόδοντές της και μου επιτέθηκε. Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά δεν μπορούσα, ήταν πολύ δυνατή, όπως και οι βρικόλακες στα βιβλία που είχα διαβάσει.
Ξύπνησα τρομαγμένη από τον εφιάλτη μου. Για μερικά λεπτά δεν επικεντρώθηκα σε τίποτα άλλο από το να επαναφέρω την ανάσα μου στον κανονικό της ρυθμό. Μετά, καθώς προσπαθούσα ξανά να κοιμηθώ για πρώτη φορά σκέφτηκα πως η Μέλανι έμοιαζε όντως με βρικόλακα το πρωί. Με βρικόλακα που έβλεπε για πρώτη φορά γνωστά πράγματα της ανθρώπινης ζωής με νέα οπτική ενώ παράλληλα προσπαθούσε να μην επιτεθεί στους γύρω της. Όμως έδιωξα τις σκέψεις αυτές από το μυαλό μου και καθώς βυθιζόμουν ξανά στον ύπνο είπα στον εαυτό μου πως έπρεπε πραγματικά να σταματήσω να διαβάζω για κάποιο διάστημα βιβλία με βρικόλακες γιατί έκρινα πως δεν ήταν καθόλου υγιές να έχω τέτοια όνειρα.

''Και όμως, Άλις, το ότι βλέπεις τέτοια όνειρα είναι απολύτως φυσιολογικό. Δεν έχεις κανέναν λόγο να φοβάσαι'' (δεν ξέρω, αλλά διαβάζοντας το τέλος του αποσπάσματος μου ήρθε στο μυαλό αυτό το απόσπασμα από τους Γαλαζοαίματους :P) Η Μέλανι μου φαίνεται πάντως ότι δεν ήταν από πριν απόλυτα ειλικρινής με την Άλις. Αν έχεις ένα πρόβλημα με μια σου φίλη, καλό είναι να της το λες πρόσωπο με πρόσωπο και όχι να γράφεις σε ένα ημερολόγιο.

Το ημερολόγιο θα το διαβάσει η Άλις παρακάτω ή θα μας αφήσει με την απορία; Και, αλήθεια, τι ζόρυ τραβάει πια η Μέλανι με την Άλις;

Ηρέμησε, μην εξάπτεσαι!
Πρώτα απ΄όλα Γαλαζοαίματους δεν έχω διαβάσει (αν και θα ήθελα κάποια στιγμή... Μπορείς να μου πεις ποιο είναι το πρώτο βιβλίο?) άρα δεν ξέρω σε τι μοιάζει. Και είναι πράγματι φυσιολογικό να βλέπει τέτοια πράγματα αλλά αυτή νομίζει πως δεν είναι καλό να βλέπει τους φίλους της έτσι.
Η Μέλανι όντως δεν ήταν ειλικρινής με την Άλις αλλά δεν ήταν κάτι τόσο σημαντικό που να απαιτεί καυγά. Απλά είναι νεύρα που τα ξεσπάει στην Άλις και το ημερολόγιο. Κι εμενά μου συμβαίνει καμιά φορά να κάνει κάτι κάποιος που θα είναι ασήμαντο αλλά εγώ να έχω τόσα πολλά νεύρα που να θέλω να τον σκοτώσω αλλά κατά βάθος ξέρω ότι δε μου φταίει και δε λέω τίποτα.
Η Άλις θα το διαβάσει παρακάτω αλλά αυτό λίγο πιο μετά. Δε θα μείνεις με την απορία πάντως, μην ανησυχείς.

Το πρώτο βιβλίο της σειράς λέγεται:''Οι γαλαζοαίματοι, Βιβλίο 1'' Το διάβασα γιατί ήθελα να μάθω περισσότερα για τους ''καθαρόαιμους βρικόλακες'' όμως δεν είχε ούτε και τόσο καλή ανάπτυξη χαρακτήρων ούτε και οι βρικόλακες φαίνονταν πολύ γενικά. Ενώ είναι μια καλή ιδέα, η εκτέλεση είναι...κυριολεκτική (θυσιάστηκε για χάρη της μόδας, αυτό έχω να πω)

Αν είναι έτσι, βρε Άλις μου, τότε εγώ για τα όνειρα που βλέπω ή Νόμπελ θα έπρεπε να πάρω ή τα βουνά!

Ναι, ξέρω...Ο θυμός δεν είναι καλός σύμμαχος και δεν είπα σόνι και καλά να ψάχνεις αφορμή για καυγά, αλλά αν σε ενοχλεί κάτι με μια φίλη σου για πολύ καιρό, καλό είναι να το λες παρά να το κρατάς μέσα σου ή να χαλάς τζάμπα μελάνι

Ωραία! Πολύ χαίρομαι γι'αυτό! (Μέλανι, ετοιμάσου να μάθουμε όλα τα σκοτεινά μυστικά σου, μουχαχάαα )

Για ξαναπάμε μία γιατί νομίζω δεν το έπιασα. Στους Γαλαζοαίματους θυσιάστηκε κάποια για χάρη της μόδας? Αν είναι δυνατόν!
Νόμπελ θα πάρεις! Όχι τα βουνά! Σε θέλω να μου σχολιάζεις! (Κι εγώ βλέπω κάτι περίεργα κατα καιρούς αλλά έχω πάρα πολύ καιρό να δω κάτι καλό)
Έχεις δίκιο με το θυμό αλλά κάποιοι άνθρωποι είναι έτσι και δε λένε τίποτα μέχρι να ξασπάσουν και να τα πουν όλα μαζί. Σίγουρα αν έχεις κάποιο πρόβλημα με κάποιον είναι καλύτερα να το πεις αλλά αυτό είναι στο χαρακτήρα περισσότερο.
Σκοτεινά κυριολεκτικά τα μυστικά και δεν αφορούν μονάχα εκείνη...

και εγω συμφωνω στο οτι αν εχεις καποιο προβλημα με μια φιλη σου, ειναι καλυτερα να της το λες και να το συζητατε απο την αρχη. αλλιως καποια στιγμη θα μαζευτουν πολλα και θα γινει μια μεγαλη εκρηξη, και τα κομματια που θα αφησει πισω της, δυσκολα θα μαζευτουν. θα χρειαστει πολυ κοπο και θεληση.

η αλις παντως ηταν λες και ειχε καποιο προαισθημα για το τι συνεβει. αλλα δεν ηθελε να το εμπιστευτει. λες και βαθια μεσα της ηξερε τι εγινε, αλλα δεν ηθελε να το πιστεψει. γιατι απλα δεν πιστευει στα υπερφυσικα οντα. αλλα καλα θα κανει να πιστεψει συντομα. γιατι συντομα να κλειθει να μαθει την αληθεια, να ερθει face to face με την πραγματικοτητα. οσο μπορει να θεωρηθει πραγματικοτητα η υπαρξη αθανατων

Είναι η πραγματικότητα εκεί, στη φαντασία. Αλλά πολύ σύντομα θα το καταλάβει και θα πιστέψει.

αφου δωσουν το πρωτο φιλι να υποθεσω

Βέβαια αφού. Αφού θα το δώσουν στο επόμενο κεφάλαιο. Αυτή θα διαβάσει στο μεθεπόμενο ή το επόμενο από αυτό.

τελεια. ανυπομονω

καλα συναρπαστηκη η συνεχεια!!

Έχω να σας κάνω μια ερώτηση και να μου πείτε τη γνώμη σας. Λοιπόν, στο επόμενο κεφάλαιο θα χρησιμοποιήσω κάποια απόσπάσματα από το Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Συγκεκριμένα είναι δύο σκηνές που θα βάλω. Θέλω να μου πείτε: να βάλω και στις δύο σκηνές το απόσπασμα (δηλαδή να το κέιμενο που έχω γράψει ήδη όπως είναι αν και έχει βγει με όλα τα αποσπάσματα συν τους διαλόγους και τις περιγραφές 5 σελίδες) ή να βγάλω κάποιο και να το μικρύνω να πάει γύρω στις 4,5?
Επίσης, δεν ξέρω κάτα πόσο γράφω καλά το ρομαντικό κομμάτι (είμαι το πιο αντιρομαντικό άτομο που ξέρω :Ρ) γιατί δεν είναι τόσο πολύ του χαρακτήρα μου. Βέβαια, ρομαντικό στοιχείο σίγουρα θα υπάρχει αν θέλω να συνεχίσω την ιστορία, οπότε εδώ πια είναι το ερώτημα: συνεχίζω ή τα παρατάω?
Εύα θα σου στείλω αφού μου πείτε τι να κάνω με τα αποσπάσματα και βασικά αποφασίζεις για τη μοίρα της ιστορίας. (Please να είσαι αντικειμενική ;Ρ).
Αυτά...

Συνέχισε ακάθεκτη, παιδί μου Και αν νομίζεις ότι θα σου βγει πολύ μεγάλο, μπορείς να το μικρίνεις (ή να βάλεις ένα μέρος των αποσπασμάτων, το πιο σημαντικό, μην το βάλεις όλο αν δεν θες ) Και όσο για τα ρομαντικά, μην ανησυχείς! Ούτε και εγώ είμαι πολύ καλή σε αυτά

Ναι, εντάξει, απλά ήθελα μια γνώμη, αυτό είναι όλο. Και βασικά ήθελα να ρωτήσω για τα αποσπάσματα γιατί πραμγατικά μου αρέσουν. Και δεν ήξερα αν το να βγει τόσο μεγάλο είναι κακό...
Εσένα να σου πω την αλήθεια για τα ρομαντικά δε σε φοβάμαι! Είμαι σίγουρη πως μπορείς να τα γράψεις τόσο τέλεια όσο και τα υπόλοιπα!
Ευχαριστώ πολύ πάντως!!!

εγω πιστευω οτι δεν ειναι ανγκη να το μικρινεις. δεν μπορουν ολα τα κεφαλαια να ειναι στο ιδιο μεγεθος. οσο για την ρομαντικη σκηνη... δεν σε φοβαμαι.

θα ειμαι οσο πιο υποκειμενικη μπορω, δεδομενου οτι εισαι εσυ η συγγραφεας (πλακιτσα. θα ειμαι αντικειμενικη)

πολύ ωραία ιστορία! μακάρι να μπορέσεις να το εκδώσεις σε κάποια χρόνια, είμαι σίγουρη ότι 8α είχε αρκετα μεγάλη απήχηση

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!!!
Ίσως και να είχε απήσηχη η ιστορία δεδομένου ότι αυτού του είδου έχουν γίνει μόδα. Όμως, δε υπάρχει περίπτωση να το εκδόσω γιατί εκτός του ότι είναι το πρώτο πράγμα που γράφω άρα σίγουρα θα έχει τα λάθη του και τις αδυναμίες του, δεν είμαι σίγουρη και για πόσο θα κρατήσει η μόδα.