Black Forest Witch-Book 2

ωχ ωχ τ έκανε στο Μαικ;;;;; Μίλααααα nowwwwwww!!!!!!

Αν δεν μάθω τ έγινε δεν βγάζω άχνα

τπτ τπτ

χαχα όπως τα λες

Δεν θα αφήσω τίποτα για το επόμενο κεφάλαιο, δλδ; -.- :P
Πότε το θέλετε, πολυαγαπημένο μου (σλουρπ) κοινό; :P

χαχαχα όπως τα λες είναι:Ρ

σλουρπ;;-.0 πρόσεχε θα μας φας:Ρ


Εμ βάλτο όποτε θες εγώ αύριο θα το διαβάσω έτσι και αλλιώς:Ρ (πάω να την πέσω σε λίγο:Ρ)

Το πολυαγαπημένο σου κοινό θέλει κεφάλαιο αυτή τη στιγμή!

Τον Μάικ τον έχει υποβάλει η Έβελιν ή όντως αυτός φταίει που θέλει να πάει με όλες;

Και ο Μπλέιζ! Μη μου πεις ότι έκανε τίποτα με την άλλη!!! Θα τον πλακώσω στο ξύλο!

Γιατί το τελευταίο πράγμα που είδε η Λούνα ήταν το χαμόγελο της Έβελιν; Τι της έκανε; Και τι έκανε στον Μάικ; Τον σκότωσε;

Ποιο Βιβλιο ειναι αυτο απο οπου Πηρες το κεφαλαιο???

Είναι δικιά της ιστορία

εχει ταλεντο τελικαααα !

Ναιιιιι έχει πολύ

Χριστίνα: Το ''διψασμένο'' μου κοινό θα έχει καινούριο κεφαλαιάκι αύριο

Ο Μάικ είχε μετανιώσει γι' αυτό που έκανε στην Έβελιν και ήθελε να τα ξαναφτιάξουν, κάτι που δεν έγινε λόγω της εγκυμοσύνης της Κάσσιντυ. Το ότι είχε αλλάξει έτσι η Έβελιν και από ''συμπαθητικό κοριτσάκι με τα γυαλάκια και τα φουντωτά μαλλιά'' έγινε μια όμορφη γυναίκα (άσε δε που τα είχανε κιόλας, αλλά δεν το είχαν κάνει) εεε, πολύ θέλει ο άνθρωπος να ξανακυλήσει; xD

Όχι, ο Μπλέιζ δεν έκανε κάτι μαζί της, άλλα αυτή πολύ θα ήθελε να έχει γίνει κάτι Γι' αυτό, όπως θα δούμε παρακάτω, δεν θα τον αφήνει σε ησυχία

Οι απορίες σας θα απαντηθούν στο επόμενο κεφάλαιο...Ή μήπως όχι;

Βαγγέλη: Αυτό που λες με τιμά πολύ, αλλά να ξέρεις πως δεν είμαι κλέφτρα -.- Όλα τα κεφάλαια με τα χεράκια μου τα φτιάχνω
Αυτό, να ξέρεις, είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς (τελικά, κατέληξα στο να γίνει τριλογία)
Το πρώτο είναι το Vampirisious (τα κεφάλαια είναι όλα ανεβασμένα στο Book of Shadows )
Το δεύτερο είναι το παρόν βιβλίο, που δεν το έχω τελειώσει ακόμα. Οπότε, αναγκαστικά, θα περιμένετε για καινούρια κεφάλαια

Μαράκι μου, σε υπερευχαριστώ

Τέλειααα!!!

Καλά κάνει και έχει μετανιώσει ο γάιδαρος! Ακούς εκεί να την απατήσει! Αυτός φταίει για όλα. Αλλά αφού ήθελε να τα ξαναβρουν γιατί αποφάσισε να παντρευτεί την Κάσσιντυ;

Πάλι καλά! Αλλά και η Λούνα που έφυγε έτσι δεν του φέρθηκε σωστά. Έπρεπε να αφήσει τουλάχιστον ένα σημείωμα ή να τον πάρει ένα τηλέφωνο...

Μάλλον για όχι το βλέπω, αλλά δεν πειράζει. Θα απαντηθούν κάποια στιγμή φαντάζομαι...

Σαφώς και αυτός φταίει για όλα -.- Τουλάχιστον, κατάλαβε ότι έκανε λάθος, αλλά και που το κατάλαβε, ήταν αργά για να επανορθώσει. Καταρχάς, η Έβελιν δεν ήταν σε θέση να τον συγχωρέσει (λογικό το βρίσκω -.- ) και, κατά δεύτερον, δεν το ήξερε ότι η Κάσσιντυ ήταν έγκυος. Το έμαθε λίγο πριν την αποφοίτηση τους.

Όντως δεν φέρθηκε σωστά Θα τον πεθάνει αυτή τον καημένο τον Μπλέιζ, έτσι όπως το πάει :P

Συγνώμη, σας έχω αφήσει εγώ με άλυτες απορίες; Έεεεε, πείτε μου; -.-

Φυσικά και είναι λογικό να μην μπορεί να τον συγωρέσει η Έβελιν! Μετά από αυτό που της έκανε, το βρίσκω παραπάνω από δίκαιο να τον σκοτώσει.

Ωχ, να φοβόμαστε και γι αυτόν δηλαδή...

Εεεε, γενικά όχι, αλλά μας κρατάς σε αγωνία. Και έτσι κι αλλιώς, εγώ για καλό το είπα...

Χαχαχααα...Να τον σκοτώσει; Ο θάνατος είναι η εύκολη διέξοδος. Η κοπέλα ζητά εκδίκησηηη Θέλει να τους δει να υποφέεερουν

Μεταφορικά το είπα xD

Μα, αν δεν σας κρατούσα, δεν θα είχε νόημα να διαβάσετε την ιστορία. Άντε και σας είπα τι γίνεται μέχρι το τέλος και σας αποκαλύπτω και τον τίτλο του επόμενου βιβλίου. Τι νόημα θα είχε; -.- :P

Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο!!!!!!!!!!
Θέλω την συνέχεια!!!
Θα ψοφήσω!!
Η Έβελιν θέλει εκδίκηση, ο Ντράκο κάφρος όπως πάντα και η Λούνα γράφει τον Μπλέιζ(κακία)!!!
Παρακαλώ!!! Την συνέχεια!!!

Α, ώστε ο θάνατος είναι η εύκολη λύση. Θέλω να δω τι θα τους κάνει

Μα δεν το είπα για κακό. Καλά κάνεις και μας κρατάς σε αγωνία!

λες να του είπε να πηδήξει από το μπαλκόνι;;;:Ο

Δεν νομίζω. Αφού δε θέλει να πεθάνει. Απ' ό,τι κατάλαβα θέλει να τον βασανίσει.

Λες ε;

Εγω την αληθεια λεω... Και πρεπει να νιωθεις περιφανει εχεις την Ψυχη εχεις και την Πενα...!


Αμα θελεις να γινω μανατζερ σου στης σκανδιναβικες χωρες ευχαριστως... Αλλα περνω το 20% απο της πολησεις τον βιβλιων χε χε χε !

Μορένα, ΜΗΝ ΨΟΦΉΣΕΙΣ! :O Τώρα θα την μάθεις την συνέχεια :P

Μαράκι: Ναι, σίγουρα. Άλλωστε, αν ο σκοπός της ήταν να τον σκοτώσει, θα το είχε κάνει προ πολλού

Βαγγέλη, tack so mycket ^.^

Άμα το λες σοβαρά, εγώ μέσα είμαι :P Μόνο που θα πρέπει, λογικά, να μεταφραστούν αυτά τα βιβλία στα Φιλανδικά ή τα Σουηδικά, right? Μπορείς να με βοηθήσεις να τα μεταφράσω Αν μου μάθεις και την γλώσσα, ακόμα καλύτερα :P

Καινούριο κεφάλαιο, meine Dammen und Herren

Κεφάλαιο 14ο

Ακριβώς όπως και όταν με αντίκρισε η Κάσσιντυ, ο Μάικ δεν έδειχνε να με θυμάται. Αυτό μου κίνησε την περιέργεια. Λες να με είχε διαγράψει η Έβελιν ή κάποιος άλλος ηθελημένα από την μνήμη τους; Γιατί, πέρα από τα μαλλιά μου, δεν είχε αλλάξει κάτι άλλο επάνω μου. Αυτή η απορία, για την ώρα, δεν είχε και τόση σημασία. Το να μάθω τι είχε συμβεί μεταξύ τους στο μπαρ προείχε, για την ώρα τουλάχιστον.

Δεν έχω ιδέα πόση ώρα στεκόμουν σαν ηλίθια έξω από την πόρτα από το σοκ. Πρέπει να ήταν αρκετή, γιατί ο Μάικ με ρώτησε, στην τελική, αν ήμουν καλά. Τότε ήταν που σκαρφίστηκα την πιο πρόχειρη δικαιολογία που μπορούσα να βρω: ότι μόλις με είχαν κλέψει και, ενώ φώναζα για βοήθεια, κανένας δεν υπήρχε τριγύρω για να με βοηθήσει. Με την ταραχή μου, που σίγουρα δεν ήταν προσποιητή, δεν χρειάστηκε και πολύ για να πειστεί και έτσι με κάλεσε μέσα και μου πρόσφερε να πιω ένα ποτήρι νερό.

Παρατηρώντας τον χώρο γύρω μου, μπορούσα να διακρίνω το γούστο της Κάσσιντυ να κυριαρχεί και να καταπνίγει κάπως τον προσωπικό χώρο του Μάικ. Ενώ τα αντικείμενα της Κάσσιντυ φαίνονταν να υπερτερούν στον χώρο, με ένα ''ελαφρύ,'' λαχανί χρώμα στον ένα τοίχο και ανοιχτό, λάιμ πράσινο στους άλλους, τα καλύμματα στους καναπέδες στο χρώμα των πεσμένων φύλλων, τα διακοσμητικά κλαδιά δέντρων, τα βάζα, όλα παρέπεμπαν σε ένα τοπίο άγριας φύσης. Σε μια γωνίτσα μόνο φαίνονταν κάποια βραβεία του Μάικ, καθώς και κάποιες φωτογραφίες των δυο τους.

Μόλις μου πρόσφερε το ποτήρι με το νερό, ήπια μια γουλιά και έδειξα τις φωτογραφίες, ρωτώντας με το πιο αθώο ύφος του κόσμου:

''Συγκατοικείς με την κοπέλα σου;'' Το πρόσωπό του φωτίστηκε, γεμάτο στοργή και αγάπη.

''Ναι, μένουμε μαζί'' Κάτι μου έλεγε ότι υπήρχε ένα ψήγμα θλίψης στην φωνή του, κάτι που, όσο και να ήθελε, δεν μπορούσε να κρύψει. Προσπάθησα να κρατήσω ανάλαφρο τον τόνο της φωνής μου και να χαμογελάσω.

''Είσαστε από 'δω γύρω;'' Η λάμψη στο πρόσωπό του έσβησε κάπως.

''Γιατί δεν μου λες πως σε έκλεψαν; Ακόμα πρέπει να είσαι ταραγμένη από αυτό'' Τώρα με κοίταζε με καχυποψία. Προσποιήθηκα πως ένιωθα αποστροφή μόνο και στην ιδέα.

''Προσπαθώ να το ξεχάσω. Ήταν...'' Συνέχισα, κουνώντας πεισματικά το κεφάλι μου πέρα-δώθε για έμφαση ''Τρομερό''

''Θες να καλέσουμε την αστυνομία;''

''Όχι!'' φώναξα, άθελά μου, αμέσως όμως προσπάθησα να συγκρατήσω τον εαυτό μου ''Όχι, δεν υπάρχει λόγος. Άλλωστε, θα έχει ξεφύγει μέχρι τώρα. Δεν θα μπορέσουμε να τον βρούμε, όσο και αν προσπαθήσουμε'' Ο Μάικ με κοίταξε σκεπτικός για ένα λεπτό.

''Εκτός...'' Έδειχνε να το σκέφτεται. Κρατούσα την ανάσα μου ''...και αν γνώριζες τον κλέφτη''

Αν τον ήξερα, λέει. Πρώτα είχε ρίξει το μπουρλότο, για να μου ρίξει στάχτη στα μάτια και μετά είχε εξαφανιστεί...

Στάχτη στα μάτια;

Αυτή η λεπτομέρεια έπαιζε μες στο μυαλό μου, ξανά και ξανά. Όπως και χθες, έτσι και σήμερα, ο Ντράκο είχε εμφανιστεί την κατάλληλη στιγμή. Με το που εμφανιζόταν η Έβελιν, εμφανιζόταν και εκείνος, ακριβώς την ίδια στιγμή. Ήταν δυνατόν αυτοί οι δυο να συνεργάζονται; Και αν ναι, ήλπιζε να αποκομίσει ο Ντράκο από την εκδίκηση της Έβελιν; Ποια ήταν, εν πάση περιπτώσει, η εκδίκηση που είχε κατά νου της; Μέχρι στιγμής, δεν έδειχνε να καταφεύγει σε επιθετικές ενέργειες. Οι κινήσεις της ήταν υποχθόνιες και, για την ώρα, άκρως μυστικές.

Έπρεπε να μάθω τον λόγο για τον οποίο βοηθούσε ο Ντράκο την Έβελιν. Και έπρεπε να μάθω το σχέδιο της Έβελιν προτού να είναι πολύ αργά.

Ο Μάικ με κοίταξε ξανά παραξενεμένος, μιας και έβλεπε ότι ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου. Του ζήτησα συγνώμη που αφαιρέθηκα και εκείνος επανέλαβε την ερώτησή του. Όταν τον διαβεβαίωσα ότι δεν γνώριζα τον δράστη, με συμβούλευσε για άλλη μια φορά να καλέσω την αστυνομία ώστε να πιάσουν γρήγορα τον δράστη.

Εφόσον είδα πως δεν ήταν διατεθειμένος να πει το οτιδήποτε, έπρεπε να χρησιμοποιήσω την ύστατη λύση. Τον πλησίασα, κάπως απότομα και τον κοίταξα βαθιά στα μάτια. Στην αρχή, έδειχνε να ξαφνιάζεται, στην συνέχεια όμως έδειχνε παραδομένος στην θέλησή μου, κοιτάζοντάς με με ένα υπνωτισμένο βλέμμα.

Τώρα μπορεί να βγάζαμε κάποια άκρη. Έκανα μια δοκιμή για να δω αν όλα πήγανε καλά με την υποβολή.

''Αρκετά με τις τυπικότητες. Θα απαντήσεις ειλικρινά σε όλα όσα σε ρωτήσω, εντάξει''

''Θα απαντήσω σε όλες σου τις ερωτήσεις με κάθε ειλικρίνεια'' έκανε, σαν υπνωτισμένος, εκείνος. Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό μου. Έπρεπε να το πάω αργά, να μην κάνω απότομες κινήσεις ή πω κάτι που θα τον τρόμαζε. Ήμουν ακόμα αρχάρια σ' αυτό και δεν ήξερα πως να συμπεριφερθώ ακόμα.

''Όταν βρεθήκατε χθες στο μπαρ με την Έβελιν. Ήταν τυχαίο αυτό;''

''Ναι. Με είχαν ειδοποιήσει για μια συνέντευξη...για μια δουλειά. Όταν είδα πως ήταν η Έβελιν, ξαφνιάστηκα. Δεν το περίμενα με τίποτα αυτό'' Έπρεπε να μάθω κι άλλες λεπτομέρειες.

''Πως δικαιολογήθηκε εκείνη για την συνάντησή σας;''

''Είχε έρθει για να επισκεφτεί ένα φίλο που βρίσκονταν στην πόλη. Μου είπε πως με συγχωρεί, πως δεν μου κρατάει πια κακία και πως ήθελε να είμαστε φίλοι''

''Και πως δικαιολογείς το γεγονός ότι σας έπιασα να φιλιέστε τόσο σε εκείνο το δωματιάκι όσο και στις τουαλέτες;''
Άθελά μου, η φωνή μου ακούστηκε κάπως πιο επικριτική απ' ό, τι σκόπευα. Όχι ότι υπερασπιζόμουν την Κάσσιντυ, αλλά η απιστία, και δη την περίοδο που ήταν έγκυος στο παιδί τους, φάνταζε θανάσιμο παράπτωμα. Τον είδα να σκύβει το κεφάλι από ντροπή.

''Δεν το επεδίωξα. Δεν ξέρω πως συνέβη. Απλώς...Το να την βλέπω, να την αγγίζω μετά από τόσο καιρό...Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Ήταν τόσο θελκτική, γοητευτική. Τόσο όμορφη. Το ήξερα πως αυτό ήταν λάθος, αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ''

Αυτό μου θύμισε την στιγμή που αντίκρισα τον Ντράκο. Σάμπως και εγώ δεν ήθελα να τον αγγίξω; Το να τον βλέπω ύστερα από τόσο καιρό ακόμα αναστάτωνε τις αισθήσεις μου. Ποια ήμουν εγώ να τον κρίνω;

''Και τι στο καλό γύρευε σήμερα η Έβελιν στο σπίτι σου;'' Το βλέμμα του ήταν πιο κενό παρά ποτέ.

''Τίποτα σημαντικό. Ήρθε να μου ζητήσει συγνώμη που παρασύρθηκε στο μπαρ, πως ξεκινήσαμε την φιλία μας από λάθος βάση και μου έφερε ένα δώρο για το σπίτι'' Του έριξα ένα βλέμμα όλο δυσπιστία και καχυποψία.

''Αυτό είναι όλο;'' Με διαβεβαίωσε πως αυτό ήταν όλο. Βλέποντας πως δεν έχει νόημα πλέον, σταμάτησα την χρήση της υποβολής, αφού πρώτα τον έκανα να ξεχάσει την συζήτηση αυτή.

Όταν συνήλθε, με ρώτησε με ένα χαμόγελο για τι μιλούσαμε, μιας και το είχε ξεχάσει, κάτι που απέφυγα συστηματικά να απαντήσω.

Έφυγα από το σπίτι του όσο πιο γρήγορα μπορούσα και επέστρεψα στο ξενοδοχείο. Περίμενα να βρω την Σελέστ εκεί, μα εκείνη δεν είχε γυρίσει ακόμα. Αποφάσισα να κάνω κάτι που απέφευγα συστηματικά όλες αυτές τις μέρες: να ανοίξω το κινητό μου.

Εκτός από τα συνηθισμένα μηνύματα από τις φίλες μου από την σχολή, οι οποίες απόρησαν πως και δεν με είχαν δει στην αρχή των μαθημάτων, είχα άπειρα μηνύματα, έγγραφα και ηχητικά και από τον Μπλέιζ. Ό, τι έλεγε στα γραπτά του μηνύματα, πάνω-κάτω τα ίδια έλεγε και στα ηχητικά. Φαινόταν να περνάει από διάφορα στάδια: στην αρχή, ακουγόταν απελπισμένος, μετά θυμωμένος, στην συνέχεια ανήσυχος, όσο περνούσε η ώρα γινόταν έξαλλος και ωρυόταν και στο τέλος η φωνή του ακουγόταν παραιτημένη. Το τελευταίο του μήνυμα είχε ως εξής:

''Ασχέτως των όσων είπα στα προηγούμενα μηνύματα, δεν θεωρώ πως είσαι ανεύθυνη, ούτε νομίζω πως είσαι καμιά εύθραυστη κούκλα. Γνώριζα από την αρχή πως θα τα βρω σκούρα μαζί σου, αυτό όμως με κράτησε κοντά σου. Θα ήταν άδικο, λοιπόν, να σε κατηγορήσω για μια δική μου επιλογή. Σε παρακαλώ, αν φτάσει αυτό το μήνυμα σε εσένα, τουλάχιστον κάνε μου μια αναπάντητη αν δεν θέλεις να μιλήσεις. Υπόσχομαι πως δεν θα με πειράξει, ούτε θα θυμώσω μαζί σου, φτάνει να ξέρω ότι είσαι καλά, ότι είσαι ασφαλής. Σε αγαπώ, Λούνα. Τίποτα δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Απλά γύρνα πίσω. Εύχομαι να είσαι ζωντανή. Μονάχα αυτό εύχομαι. Με όλη μου την καρδιά''

Ένιωσα το κινητό μου να γλιστράει από τα χέρια μου. Καυτά δάκρυα έπνιγαν τα μάτια μου. Έσφιξα τις γροθιές μου με όλη μου την δύναμη και, παρόλα αυτά, ένιωθα μικροσκοπική και αδύναμη.

Πως είχαν γίνει έτσι τα πράγματα, για άλλη μια φορά; Γιατί δεν μπορούσα να τους προστατέψω; Γιατί συνέχιζα να τους πληγώνω με την παρουσία μου; Γιατί ήμουν τόσο άχρηστη; Γιατί τίποτα δεν πήγαινε καλά στην ζωή μου;

Πάνω στην ταραχή μου και με τα δάκρυα να θολώνουν τα μάτια μου δεν πρόσεξα το σημείωμα πάνω στο κομοδίνο. Σηκώθηκα από την καρέκλα, σκουπίζοντας τα μάτια μου βιαστικά. Το πήρα στα χέρια μου και το διάβασα.

Και, ύστερα από αυτό, ο κόσμος έδειχνε να σταματά και στην συνέχεια να χάνεται μέσα σε έναν λάκκο απελπισίας.

''Λούνα,

Δεν ξέρω για ποιο λόγο συμφώνησα να έρθεις στην Αμερική μαζί μου, παρόλα αυτά έχω την αίσθηση πως έκανα λάθος. Ένα μοιραίο λάθος. Δεν ξέρω πως να σου το πω, ενώ έπρεπε να σου έχω μιλήσει γι' αυτό από καιρό.
Η γιαγιά σου έχει καρκίνο. Είναι στο νοσοκομείο και είναι άσχημα. Πήγαινε άμεσα στην Όμαχα. Ο Ναθάνιελ θα σε περιμένει στο αεροδρόμιο και θα σε πάει σε εκείνη. Όσο για την Έβελιν μην ανησυχείς. Θα το τακτοποιήσω εγώ.

Ελπίζω κάποτε να με συγχωρέσεις.
Σελέστ''

Τι τέλειο κεφάλαιοοο!!!!

Η Έβελιν τι τους έφερε για δώρο; Καμιά βόμβά; Ή κάποιο καταραμένο αντικέιμενο που θα τους φέρει γρουσουζιά για όσο θα το έχουν; Πάντως, ό,τι και να είναι, πρέπει να έχει ένα ΠΟΛΥ σατανικό σχέδιο για να το παίζει φίλη τους.

Ο Μπλέιζ τελικά είναι τόσο καλούλης. Γιατί δεν του απάντησε η Λούνα στο τελευταίο μήνυμα;

Καημένη γιαγιούλα. Την είχα συμπαθήσει... Τώρα φαντάζομαι σκηνή, να πηγαίνει η Λούνα στο νοσοκομείο, να δει τη γιαγιά της. Θα νομίζει ότι έχει πεθάνει και τη βλέπει.

Σπόιλερ:

Να ρωτήσω και κάτι και εγώ μήπως ο δημιουργός της Έβελιν είναι ο Ντράκο;;

Καμία σχέση ε;

Ο Μπλέιζ ναι είναι πολύ καλός τελικά!

Είμαι σίγουρη ο,τι η Σέλεστ θα μάθει κάπως για την υποβολή!

Κανονίζοντας η Σέλεστ την Έβελιν θα πάθει τίποτα;;:ΟΟΟ

bullshits!!! Αυτα τα πραγματα μονο στην Λουνα!!! Αναρωτιεμαι τι θσ γινει στην συνέχεια!!

Χριστίνα: Thank you

Δεν χρειάζεται το αντικείμενο. Τα καταφέρνει και μόνη της :P Σίγουρα, το να το παίζει φίλη τους είναι κι αυτό μέρος του σχεδίου

Από τύψεις; Ποιος ξέρει; Είδε και αυτό το μήνυμα για την γιαγιά της και έχασε τον μπούσουλα Πράγματι, όταν θα την δει, θα νομίζει ότι έχει πεθάνει

Σπόιλερ:

Μαρία: Αυτό δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα. Αλλά τίποτα δεν αποκλείεται Όλα τα σενάρια είναι πιθανά.

Για την ώρα όχι, δεν παθαίνει τίποτα.

Μορένα: I hope you mean it in a good way -.- :P

Αύριο η συνέχεια

Τέλειαααα!!! Περιμένω για τη συνέχεια!!!

Αναρωτιέμαι τι να έχει σχεδιάσει και με τη βοήθεια ποιου...

Καλά, όλα μαζί της έτυχαν! Και το μήνυμα του Μπλέιζ και το νέο για τη γιαγιά της.
Αυτό με τη γιαγιά της που πεθαίνει έχει μήπως να κάνει με ένα όνειρο που είχε δει στο πρώτο βιβλίο που ήταν υποτίθεται στη κηδεία της γιαγιάς της;

Σπόιλερ: