Dark Queen Rises-Book 3

δεν θα υπηρχε περιπτωση να μην μας αρεσει αφου εισαι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΗΗΗΗ συγραφεααςςς......^^

Άχουουου

τιποτα την αληθεια λεω παλι καλα που εισαι και εσυ με την ιστορια σου και μου φτιαχνεις την διαθεση...... too

Σου φτιάχνει την διάθεση...για την ώρα. Παρακάτω δεν ξέρεις πως τα φέρνει η μοίρα (ΜΟΥΧΑΧΑΑΑΑ xD)

μπα εμενα μου αρεσει πολυ η ιστορια σου δεν θα μου την χαλασει τα καλυτερα λογια απο μενα...!!!!

BEST SELER να γινει ευχομαι απο τα βαθη της καρδιας μου

Αχμμμμ ρολόι!

Όντως η υποβολή κάνει θαύματα! Αλλά η Έβελιν δεν ήτανε βρικόλακας;

Α ναι τώρα θυμήθηκα για ότι χρειαστεί αυτός να πάει να την αναζητήσει! άντε να δούμε τι θέλει!

Ειδικά ο Μπλέιζ κόκκινος θα γίνει

Με την Μάνια την αλήθεια λέμε!

Λέμε τώρα :P

Η Έβελιν λειτούργησε αυτοβούλωωως. Θα δείτε παρακάτω τι εννοώ

Εσύ τι λες να θέλει;

Άχου, τι να πω; Με έχετε κατασυγκινήσει Σας υπόσχομαι ότι η συνέχεια θα ανέβει σύντομα

οποτε μπορεις μην σε κουραζουμε.......

Σπόιλερ:

Χμμμμ Ωραία ανυπομονώ να δω στην συνέχεια γιατί...

Να την δει.... Δεν ξέρω αλλά κάτι θα γίνει και με τον αδερφό της!

Είχες γράψει τόσα κεφάλαια κι εγώ ούτε που το είχα καταλάβει!

Επειδή στα έχουν ήδη πει όλα εγώ θα πω απλώς ότι ήταν ΤΕΛΕΙΑ!!! Και περιμένω τη συνέχεια!

είχα μείνει πολύ πίσω αλλά τα διάβασα όλα και μπορώ να πω ότι φυσικά περιμένω την συνέχεια και ότι με τις ανατροπές που συνέχεια συμβαίνουν θα μας στείλεις ή στο νοσοκομείο για καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό ή σε κανένα ψυχιατρείο μιας και θα έχουμε παραλύσει! Keep going Argy!! We follow you!

Αγαπητές φίλες και φίλοι, μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, αυτή την ξεχωριστή μέρα για να διαβάσουμε ένα ΟΛΟΚΑΊΝΟΥΡΙΟ κεφάλαιο του Dark Queen Rises (και ναι, μετά από τόσο καιρό )
Ιδού! Rejoice, my brothers xD

Κεφάλαιο 18ο

Με το που έκατσε ο Μπέντζαμιν εμβρόντητος στην καρέκλα, τον ρώτησα, λες και το έκανα επίτηδες, για να τον αποτελειώσω:

‘’Τι θα ήθελες να πιεις, γλύκα; Ένα τσάι;’’ Το είπα για να αλαφρύνω λιγάκι την ατμόσφαιρα, μα εκείνος συνέχισε να κοιτάζει τριγύρω του σαν χαμένος ‘’Μπέρμον; Βότκα; Μπύρα;’’ Επέμεινα εγώ ‘’Έλα τώρα, τα αγόρια στην ηλικία σου κάνουν αμάν και πως να πιουν και εσύ δεν πίνεις; Θα σε μαλώσω’’ Εντάξει, ίσως ήμουν υπερβολικά χαρούμενη επειδή μαχαίρωσα την Κέιλιν. Και μάλιστα δυο φορές. Αλλά και εκείνος φαιρόταν πολύ περίεργα.

‘’Πως...το έκανες...αυτό;’’ Συνέχιζε να με κοιτάζει. Φαινόταν τρομοκρατημένος.

‘’Ποιο;’’ ‘’Ποιο απ’ όλα,’’ θα ήταν η πιο σωστή διατύπωση της ερώτησης.

‘’Αυτό. Που την έκαναν όλοι από εδώ μέσα σαν υπνωτισμένοι. Έδειχναν...πειραγμένοι, ξέρω και εγώ, σαν να πήραν...κάτι’’ Ο πανικός στην φωνή του αυξάνονταν ανά δευτερόλεπτο. Άρπαξα με το χέρι μου ένα ποτήρι στην τύχη και ήπια λιγάκι απ’ αυτό. Χμ,μπύρα. Τυχερούλα που ήμουν σήμερα.

‘’Αν εννοείς αυτό το κάτι ως ‘’ναρκωτικά,’’ τότε μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια, δεν ήταν αυτό’’ τον διαβεβαίωσα εγώ για να τον καθυσηχάσω.

‘’Τότε τι είναι;’’ Μέχρι πρότινως, έβρισκα τον πανικό του έως και ‘’χαριτωμένο’’ Πλέον, μου έσπαγε τα νεύρα.

‘’Καλά, παιδάκι μου, πως κάνεις έτσι; Άλλωστε, δεν φταίω εγώ που έτυχε να έρθεις στο παρτάκι σήμερα. Απλώς ήταν η κακιά η
στιγμή’’

‘’Γιατί ήταν η ‘’κακιά η στιγμή;’’ Μήπως έχει σχέση που είσαι εξαφανισμένη τόσο καιρό;’’

‘’Περίπου’’ παραδέχτηκα κάπως απρόθυμα, η αλήθεια ήταν. Άφησα το ποτήρι μου στο τραπέζι και σηκώθηκα ‘’Πάρε ένα ποτό (ή ένα πακέτο τσιγάρα, ό, τι θες) και πάμε στο μπαλκόνι. Θα στα εξηγήσω όλα’’


Ο νυχτερινός αέρας μαστίγωνε ευχάριστα το πρόσωπό μου. Όλα από τον έκτο όροφο φαίνονταν τόσο μικρά, τόσο απόμερα και ταυτόχρονα τόσο ευχάριστα. Μου άρεσε αυτή η αποστασιωποίηση, η ‘’σμίκρυνση,’’ αν θέλετε. Έτσι, από αυτή την θέση όπου βρισκόμουν, είχα την δυνατότητα να βλέπω ολοκάθαρα τα πάντα, ως και την παραμικρή λεπτομέρεια χάρη στις δυνάμεις μου χωρίς κανένας να το αντιλαμβάνεται.

Ο Μπέντζαμιν, κάποια στιγμή, μου είπε να βάλω κανένα μπουφάν μην τυχόν και κρυώσω, αλλά εγώ έκανα σαν να μην τον άκουσα. Αυτό τον έκανε να ανάψει τσιγάρο. Ο καπνός στον αέρα διαλύθηκε το ίδιο γρήγορα με την δημιουργία του.

‘’Λοιπόν;’’ έκανε, γεμάτος ανυπομονησία αυτή την φορά ‘’Δεν θα μου πεις;’’ Πήρα μια βαθειά ανάσα.

‘’Θα σου πω’’ αποφάνθηκα τελικά εγώ, όσο επικίνδυνο και αν ήταν αυτό ‘’Μπορεί να μην είναι σωστό, αλλά εσύ, πάνω και πέρα από όλους, δικαιούσαι να ξέρεις’’

Και τότε, του τα είπα όλα: για τους θετούς γονείς μου, για την έκρηξη, για το πνεύμα της ύπαρξής μου, ο λόγος, με άλλα λόγια, για τον οποίο με κυνηγάνε θνητοί και αθάνατοι, καθώς και για τα χρόνια που μεσολάβησαν με το που έχασα την μνήμη μου. Εκείνος άκουγε με προσοχή χωρίς να με διακόπτει, ‘’ρουφώντας’’ την κάθε μου λέξη.

‘’Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι η μέρα που σκότωσα την μητέρα μου και τον πατριό μου. Ξύπνησα μέσα σε ένα λουτρό αίματος, με τα άψυχα κορμιά τους δίπλα μου. Δεν ένιωσα καμία λύπη, δεν το μετάνιωσα ποτέ. Μάλιστα, το ευχαριστήθηκα κιόλας. Με έκαναν να υποφέρω τόσο. Τους άξιζαν όλα όσα έπαθαν.

Όταν βγήκα από το σπίτι, ήμουν συγχυσμένη και απένταρη. Κάνοντας οτοστόπ από ‘δω και από ‘κει και με πολλούς κινδύνους στον δρόμο μου, έφτασα στην Βενεζουέλα. Αλλά όχι εντελώς...’’άθικτη’’ Δεν είχα που να μείνω. Τον πρώτο καιρό, έμενα σε μια παραγκούπολη και πουλούσα ψάρια για να ζήσω, με τον πενιχρό μισθό που έβγαζα κάθε μέρα, ο οποίος δεν έφτανε ούτε για τα προς το ζην, ώσπου, κάποια στιγμή, έμπλεξα σε έναν καβγά με έναν από τους εμπόρους στην αγορά που δεν έλεγε να κατεβάσει την τιμή των ψαριών.

Εκεί βρίσκονταν και ο Πέδρο (ή αλλιώς, ο ‘’Τανάλιας’’) Είχε μόλις βγει από την φυλακή και έβγαζε τα προς το ζην διεξάγωντας παράνομους αγώνες kick boxing. Εκείνη την περίοδο προπονούσε έναν χαμένο μπεκρούλιακα και εγώ φαινόταν να είμαι η μόνη του ευκαιρία να ‘’ξεφύγει’’ από τον πάτο. Αποφάσισε να με αναλάβει, λέγωντάς μου πως είμαι ‘’κρυφό ταλέντο’’

Επί έξι μήνες, έβγαζα πολλά λεφτά κάθε βράδυ χάρη στους αγώνες, λεφτά τα οποία δεν μπορούσες ούτε να φανταστείς. Η ζωή μου εκεί άρχισε να καλυτερεύει. Ένα βράδυ, ήρθε σε έναν από τους αγώνες η Κέιλιν. Μου είπε πως θα με βοηθούσε να σπουδάσω, να ξεφύγω από εκείνη την ‘’τρύπα’’ Στην αρχή, δεν την πίστεψα, μα πράγματι έλεγε την αλήθεια. Με τα λεφτά που έβγαλα, λοιπόν, από τους αγώνες, μπόρεσα να σπουδάσω και να βρω μια καλή δουλειά σαν αρχιτέκτονας σε αυτή την εταιρία.

Τα άλλα, πάνω-κάτω, τα γνωρίζεις ήδη’’

Κοιτάζοντάς τον, δεν μπορούσα να καταλάβω πως αισθάνονταν: αν με μισούσε, αν θεωρούσε πως είμαι τρελή, αν όλα αυτά ήταν συγκεχυμένα μέσα του. Την επόμενη στιγμή, τον είδα να πετάγεται από την καρέκλα του και να μιλάει ακατάληπτα μες στον πανικό του:

‘’Είσαι τρελή. Ναι. Έχεις τρελαθεί αν πιστεύεις ότι εγώ θα κάτσω να πιστέψω όλες αυτές τις μπούρδες. Εντάξει, δεν είσαι αδερφή μου εξ’ αίματος, αλλά μάγοι; Φυλές βρικολάκων; Πνεύμα που κατοικεί μέσα σου; Σόρρυ, ‘’αδερφούλα,’’ αλλά αν ισχύει κάτι από όλα αυτά τα τρελά που μόλις μου είπες, έστω και ένα από αυτά, την έχεις πατήσει πολύ άσχημα’’ Έσβησε το τσιγάρο του στο τασάκι και είπε, προτού φύγει τρέχωντας: ‘’Εγώ δεν πρόκειται να κάτσω μαζί σου και να με πάρει και εμένα η μπάλα. Γεια σου’’’

Βλέποντας τον να τρέχει έτσι πανικόβλητος, ανασήκωσα απλώς τους ώμους μου. Πάλι καλά που τον ψυχανάγκασα, προτού μιλήσουμε, να μην του ξεφύγει τίποτα σε κανέναν και, αν προσπαθήσει να τον ψυχαναγκάσει κάποιος ισχυρότερος από εμένα, να κόψει από μόνος του την γλώσσα του.

Με το που έφυγε ο Μπέντζαμιν, μέσα από τις σκιές εμφανίστηκε ο Τσαντ.

‘’Πάλι καλά που τον ανάγκασες να μην μιλήσει, αλλιώς θα την είχες πολύ άσχημα’’ είπε, λες και διάβασε τις σκέψεις μου. Τον είδα να κρατάει στα χέρια του ένα ποτήρι. Ήπιε μια γουλιά από το ποτό του και χαμογέλασε ‘’Πάντως, φοβερό αυτό το πάρτι, έτσι;’’ είπε με νόημα, κλείνοντάς μου παράλληλα το μάτι.

‘’Φοβερό δεν λες τίποτα’’ έκανα, γεμάτη χαρά εγώ ‘’Ξεφορτώθηκες το ‘’πτώμα;’’ ‘’

‘’Μην ανησυχείς. Είναι σε ασφαλές μέρος’’ συνέχισε με συνωμοτικό ύφος εκείνος.

‘’Μπράβο το αγόρι μου!’’ του είπα εγώ κάπως ‘’τσαχπίνικα’’ και του έκλεισα το μάτι. Αυτό έκανε το βλέμμα του να σκοτεινιάσει κάπως.

‘’Δεν είμαι εγώ το αγόρι σου. Φαίνεται ότι, τελικά, το βρήκες, ακόμα και μετά από τόσο καιρό’’ Το ύφος του, το βλέμμα του...

‘’Τσαντ...Μην μου πεις ότι...ζηλεύεις’’ Η σιωπή του ήταν ένα ολοφάνερο σημάδι. Απορώ πως δεν το είχα καταλάβει νωρίτερα. Αυτό με έκανε να πέσω στην αγκαλιά του. Εκείνος δεν έκανε καμία κίνηση ούτε να με αγκαλιάσει, αλλά ούτε και να με διώξει ‘’Εκτιμώ το ενδιαφέρον σου, αλλά παραλογίσεσαι. Άλλωστε...’’ Σκόπιμα διέκοψα την φράση μου στην μέση, καθώς πλησίαζα το σώμα μου όλο και πιο πολύ στο δικό του ‘’δεν τον θυμάμαι καθόλου. Πράγμα που τον κάνει πιο ασήμαντο και από το πτώμα στην κουζίνα’’

Έσκυψα και τον φίλησα, ένα φιλί που τον έπιασε εξ’ απίνης. Στην αρχή, δεν ανταποκρίνονταν, λες και έκανε ‘’πείσματα,’’ όσο όμως εγώ τον φιλούσα και τον αγκάλιαζα, όλο και πιο σφιχτά, με όλο και περισσότερο πάθος, τόσο εκείνος ανταποκρίνονταν, ώσπου στο τέλος παραδώθηκε τελείως. Με φίλησε έντονα, με πάθος, χώνωντας την γλώσσα του με ορμή μες στο στόμα μου και, αδράζοντας με από την μέση, έκανε στην άκρη τα πράγματα που υπήρχαν στο τραπέζι και με έβαλε να κάτσω επάνω του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το είχα κάνει σε ένα τραπέζι, όμως ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα να εκδηλώνεται με τόση ορμή και πάθος και αυτό από μόνο του ήταν κάτι το συναρπαστικό, ώσπου...

Ένας θόρυβος ανέκοψε το φιλί μας και το ορμητικό μας αγκάλιασμα.

Το τελευταίο πράγμα που πρόλαβα να δω προτού κλείσει η μπαλκονόπορτα ήταν η πλάτη του Μπλέιζ.

αχχχ ειναι υπεροχοοοο αχχ εισαι υπεροχηη και εσυ
αυτη η σκηνη μου αρεσε πιο πολυ απο ολες.......θελουμε συνεχειααα......^_^

Έσκυψα και τον φίλησα, ένα φιλί που τον έπιασε εξ’ απίνης. Στην αρχή, δεν ανταποκρίνονταν, λες και έκανε ‘’πείσματα,’’ όσο όμως εγώ τον φιλούσα και τον αγκάλιαζα, όλο και πιο σφιχτά, με όλο και περισσότερο πάθος, τόσο εκείνος ανταποκρίνονταν, ώσπου στο τέλος παραδώθηκε τελείως. Με φίλησε έντονα, με πάθος, χώνωντας την γλώσσα του με ορμή μες στο στόμα μου και, αδράζοντας με από την μέση, έκανε στην άκρη τα πράγματα που υπήρχαν στο τραπέζι και με έβαλε να κάτσω επάνω του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το είχα κάνει σε ένα τραπέζι, όμως ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα να εκδηλώνεται με τόση ορμή και πάθος και αυτό από μόνο του ήταν κάτι το συναρπαστικό, ώσπου...

Ένας θόρυβος ανέκοψε το φιλί μας και το ορμητικό μας αγκάλιασμα.

Το τελευταίο πράγμα που πρόλαβα να δω προτού κλείσει η μπαλκονόπορτα ήταν η πλάτη του Μπλέιζ.

Συνέχεια τώρααα!!!

Η Λούνα κάνει πάντως τη μια βλακεία μετά την άλλη! Πρώτα το πάρτι, μετά ο αδερφός της και τώρα αυτό με τον Τσαντ...
Λυπάμαι τον Μπλείζ. Ήταν καλό παιδάκι
Το χάρηκα πάρα πολύ που ξεφορτώθηκε την Κέιλιν! Της άξιζε!

Μάνια: Σε ευχαριστώ πολύ, με κάνεις να κοκκινίζω

Χριστίνα: Συμφωνώ. Και δεν είναι ότι έχει άγνοια κινδύνου. Ξέρει ότι αυτά που κάνει δεν είναι σωστά, αλλά τα κάνει όπως και να 'χει -.- Πάλι καλά που μέσα στα στραβά, έκανε και κάτι καλό xD

Η συνέχεια έρχεται σύντομα. Πολύ, πολύ σύντομα

Γι αυτό είναι βλακείες. Αν νόμιζε ότι ήταν όλα καλά δε θα ήταν τόσο.

Τέλειααααα!!! (Πόσο σύντομα; )

^_^ ναι ποσο συντομαααα.....??????????????/???

Εχμ...Αύριο το βράδυ καλά είναι;

Γιατί όχι σήμερα; (Ναι, μια χαρά είναι)

ναι μια χαρα ειναιιι....^_^

και η ξαδερφη μου που διαβασε οσα εχεις γραψει ως τωρα.......και ειπε μια λεξη ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.......και ΤΡΟΜΕΡΟ ΤΑΛΕΝΤΟ και εμεινε με ανοικτο το στομα

Τι άλλο θα μπορούσε να πει; Αφού είναι καταπληκτικά!

ναι ειναιιιιιιι....^_^

Γιατί δεν με βλέπω να προλαβαίνω να το διορθώνω σήμερα Αλλά το βιβλίο έχει τελειώσει, οπότε τα κεφάλαια δεν θα αργήσουν πολύ να ανέβουν

Μάνια, πες στην ξαδέρφη σου ότι την ευχαριστώ πάρα πολύ και ότι και εκείνη είναι ένα άτομο με μεγάλο ταλέντο και ζωγραφίζει καταπληκτικά
( all very μουτς )

and your books.....ναιιιι ενταξει θα της το πω...^_^

Τέλειωσες!!! Μπράααααβοοοο!!! Περιμένουμε τις συνέχειες σύντομα λοιπόν!