ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ανυπομονω να μαθω τι τις συνδεει και αυτα που ελεγαν οι γεροι για το μερος τα ελεγαν επειδη υπαρχουν λυκανθρωποι???

ε οχι και μονο...!! :Ρ

οχι μονο?
και οι λυκανθρωποι τρεφονται με ανθρωπινη σαρκα?

αυτος ο λυκανθρωπος ειναι διαφορετικος απο τους αλλους θα δειτε στην συνεχεια....

Να δούμε τώρα?

ωραια τοτε σας την δινω.... enjoy!

4ο Κεφάλαιο

«Ντριιιν», πεταχτήκαμε όρθιες ήτανε το ξυπνητήρι. Γελάσαμε μόλις το είδαμε επειδή ήτανε ένα ξυπνητήρι από τα παλιά. Πήραμε τις βαλίτσες από εκεί που τις είχαμε και βγάλαμε κάτι κοντά σορτς και κάτι κόντες μπλούζες. Και τα αθλητικά μας. Μας πήγαιναν πολύ επειδή είμασταν λεπτές και πάντα όταν τα φοράγαμε αυτά μοιάζαμε σαν καουμπόηδες. Αλλά σέξι καουμπόηδες. Το μόνο που θα διέφερε θα ήταν οι κουκούλες μας που θα μας κάλυπταν το πρόσωπο. Όταν ετοιμαστήκαμε, βγήκαμε από το δωμάτιο, είδαμε όλοι τους να είχαν ετοιμαστεί λίγο νωρίτερα από εμάς και ήταν ήδη έξω για το μάθημα ιππασίας. Εμείς πριν βγούμε από το δωμάτιο μας φάγαμε και κάτι. Όταν τελικά φτάσαμε στις σκάλες, τις κατεβαίναμε με τον ίδιο βηματισμό αλλά η καθεμία στην δικιά της κουπαστή. Τις κατεβαίναμε αργά, ο Ρον μας κοίταξε και είχε μείνει να μας κοιτάει. Όταν σύνελθε μας είπε:
- Ε κορίτσια θα χάσετε τα βασικά της ιππασίας.
- Χαχα Ρον μάλλον δεν μας ξέρεις καλά, του είπα εγώ.
- Ρον αυτό που θέλει να πει η Ραμόνα είναι ότι δεν χρειαζόμαστε να μάθουμε τα βασικά της ιππασίας αφού ξέρουμε ήδη καλή ιππασία. Του είπε χαμογελαστά η Τζένιφερ. Αν και δεν φαινόταν το χαμόγελο της γιατί την κάλυπτε η κουκούλα.
- Αχα! Κατάλαβα κορίτσια, και τι θα κάνετε τότε;
- Εμ, θα δούμε τι παίζεται στην ιππασία και μετά θα εξερευνήσουμε το μέρος. Του είπα.
- Όχι εγώ έχω μια καλύτερη ιδέα. Είπε ο Ρον
- Για πες μας Ρον, του απάντησε η Τζένιφερ.
- Εγώ λέω να πάτε στην ιππασία να δούμε τι ξέρετε και μετά τα ανίψια μου να σας ξεναγήσουν.
- Κοίτα μέχρι ένα σημείο είμαστε σύμφωνοι. Είπε η Τζένιφερ.
- Αλλά στην εξερεύνηση μόνες μας θα πάμε Ρον. Του είπα όταν τελικά φτάσαμε κοντά του. Του κλείσαμε το μάτι, και προχωρήσαμε προς την πόρτα την ανοίξαμε και είδαμε τον Άλαν να μας χαιρετίζει.
- Ε Ραμόνα, Τζένιφερ εδώ!
- Καλημέρα και σε σένα Άλαν. Του είπαμε γελώντας.
- Καλημέρα κορίτσια. Μας είπε και αυτός γελώντας.
- Που είναι οι υπόλοιποι; Και που είναι οι δάσκαλοι; Ρώτησε η Τζένιφερ με απορία.
- Ε κοιτάξτε οι αρχάριοι πάνε στο ράντζο. Και εσείς ξέρετε δεν είμαι αρχάριος στην ιππασία όπως και εσείς.
- Χαχα! Σωστά δεν είμαστε με την Ραμόνα. Κρίμα! Και σε πίστεψαν όταν τους είπες ότι ξέρεις ιππασία; Τον ρώτησε η Τζένιφερ με απορία.
- Κοιτάξτε στην αρχή όχι, αλλά μετά μου βάλανε κάτι που κάνουν οι προχωρημένοι και μετά καταλάβανε ότι έκαναν ένα μεγάλο λάθος.
- Άρα θα κάνουν το ίδιο και σε μας. Είπε η Γιασμίν φωναχτά που μάλλον οι δάσκαλοι της ιππασίας το ακούσανε και βγήκανε έξω. Προσέξαμε ότι ένας από αυτούς ήτανε ο Κίλαν . Μετά ακολουθούσε ένας ψηλός με ξανθά κοντά μαλλιά και αυτός ήτανε καλό γυμνασμένος. Τα μαλλιά του επίσης ήτανε ίσια κάτω και καρφάκια απάνω. Και τα μάτια του ήτανε γκρίζα. Ο άλλος και αυτός ψηλός και καλό γυμνασμένος. Μόνο που τα μαλλιά του ήτανε λίγο μακριά μέχρι το ώμο και ήτανε σγουρομάλλης με μαύρα μαλλιά. Και τέλος τα μάτια του ήτανε γκριζοπράσινα. Και αυτοί οι δυο ήτανε κάπου στα 20. Μας κοίταξαν περίεργα μέχρι που μας είπε αυτός ο σγουρομάλλης:
- Ε τι κάνετε εσείς οι κοπέλες εκεί πέρα;
- Τίποτα απλά καθόμαστε και μιλάμε με το παιδί από εδώ. Του είπα.
- Ελάτε να μάθετε ιππασία. Μας είπε ο Κίλαν τότε.
- Δεν χρειάζεται, ξέρουμε ήδη. Του είπε η Τζένιφερ.
- Αυτό θα το δούμε κορίτσια, είπε ο ξανθός με τα καρφάκια απάνω.
- Λοιπόν καταρχάς να συστηθούμε. Εγώ είμαι ο Κίλαν, αυτός ο Ματ, είπε και έδειξε εκείνον το ξανθό. Και αυτός είναι ο Τζόσεφ, είπε και μας έδειξε τον σγουρομάλλη. Δώσαμε επίσης και τα χέρια μας.
- Τώρα η σειρά σας κορίτσια, μας είπε ο Τζόσεφ χαμογελώντας.
- Εμένα με λένε Ραμόνα και από εδώ η ξαδέρφη μου η Τζένιφερ.
- Ωραία ονόματα! Αλλά έχω μια απορία κορίτσια, γιατί φοράτε κουκούλες και δεν μπορούμε να δούμε το πρόσωπο σας; Μας ρώτησε ο Ματ.
- Χα! Αυτό αγόρια είναι το μυστικό μας με την Ραμόνα, είπε η Τζένιφερ.
- Καλά θα το λύσουμε το μυστήριο άλλη φορά, είπε ο Τζόσεφ δείχνοντας μας τον ράντζο, λέγοντας ο Ματ:
- Πάμε κορίτσια να μάθουμε τι ξέρετε από ιππασία.
- Ωραία πάμε. Τους είπαμε.
Όλη εκείνη την ώρα ο Κίλαν, μας κοίταζε με απορία. Αλλά δεν δώσαμε σημασία και πολύ. Πήγαμε μέσα. Απέναντι μας βλέπαμε τις ψωνισμένες να μας κοιτάζουν οι οποίες άρχισαν πάλι τα σχόλια τους τα χθεσινά. Αλλά αυτήν την φορά δεν δώσαμε σημασία. Απλά είπαμε κατευθυνόμενα στα αγόρια και καλά τους δασκάλους μας:
- Ποια άλογα θα πάρουμε; Ρώτησε η Τζένιφερ.
- Πάρτε αυτά που δεν θα σας σκοτώσουν. Είπε ο Ματ δείχνοντας μας κάτι άλογα ήρεμα. Αλλά εγώ και η Τζένιφερ προσέξαμε κάτι άλλα που συνέχεια χτυπούσαν τα πόδια τους κάτω. Κανένας από τους αρχάριους δεν τα άγγιζε. Ήτανε δύο. Όσο είμασταν εμείς. Ήτανε δύο όμορφα άσπρα άλογα, το χρώμα τους σε θάμπωνε μέσα στην καρδιά σου. Έτσι είπα στην Τζένιφερ ψιθυριστά:
- Δεν ξέρω για σένα Τζένιφερ, αλλά το ένστικτο μου λέει να πάω σε ένα από αυτά τα άλογα.
- Και έμενα αυτό λέει το ένστικτο μου Ραμόνα. Είσαι έτοιμη να τα ιππεύσουμε Ραμόνα;
- Πανέτοιμη! Πάμε.
Αντί λοιπόν να πάμε σε εκείνα τα άλογα που μας έδειξε ο Ματ πήγαμε σε εκείνα που ήτανε άγρια. Τα χαϊδέψαμε στην μουσούδα τους. Και μετά τους ψιθυρίσαμε «ήρεμα αλογάκι μου, είστε ασφαλείς σε μένα». Οι τάδε δάσκαλοι μας, μας φώναζαν «όχι αυτά τα άλογα». Αλλά εμείς είχαμε μαγευτεί από την μαγεία τους τίποτα πια δεν μας σταματούσε. Έτσι ανεβήκαμε απάνω τους, ήτανε τόσο ήρεμα μαζί μας που δεν μας απασχολούσε τίποτα πια τι θα παθαίναμε. Έτσι τα καβαλήσαμε, βγήκαμε από το ράντζο και πήγαμε με μεγάλη γρηγοράδα στην γέφυρα. Τότε σταματήσαμε και κατεβήκαμε από τα άλογα τα οποία τα αφήσαμε να ξεκουραστούν.
- Ραμόνα τα καταφέραμε. Μου είπε γελώντας η Τζένιφερ.
- Τι καταφέραμε; Αναρωτήθηκα.
- Δεν ξέρω, έτσι το είπα. Μου είπε η Τζένιφερ με το ίδιο τόνο φωνής της όπως πριν.
- Χαχα! Χαζούλα Τζένιφερ. Α! κοίτα έρχονται τα κορίτσια, η Ελίζαμπεθ και η Ναταλία. Είπα στην Τζένιφερ.
- Ε Ραμόνα, Τζένιφερ, αυτό που κάνατε εξέπληξε τα αγόρια εκεί μέσα, μας είπε η Ναταλία.
- Χαχα να πω την αλήθεια ότι ο Τζόσεφ, ο Ματ και ο Κίλαν σίγουρα έχουν χάσει τον κόσμο τους γύρω. Έμειναν όταν ιππεύσατε αυτά τα άλογα. Είπε η Ελίζαμπεθ δείχνοντας τα άλογα που είχαμε ιππεύσει.
- Κυριολεκτικά όμως, το συνέχισε η Ναταλία. Και σκάσαμε όλες στα γέλια.
- Ε κορίτσια κοιτάξτε έρχονται εδώ. Είπε η Ελίζαμπεθ δείχνοντας μας τα δυο αδέρφια τον Τζόσεφ και τον Ματ και τον ξάδελφο τους τον Κίλαν.
- Τι να θέλουν; Αναρωτήθηκα λίγο σιγανά.
- Επ κορίτσια πως το κάνετε αυτό; Μας ρώτησε ο Ματ.
- Τα μυστικά ενός επαγγελματία δεν αποκαλύπτετε πότε κύριε Ματ, είπε η Τζένιφερ αστεία.
- Αν μπορείς φώναξε με Ματ, δεν μπορώ τα κύριε μου θυμίζουν τους πιο μεγάλους που τους φωνάζουν έτσι. Είπε αστεία ο Ματ.
- Λες πως δεν είσαι, είπε πολύ σιγανά ο Κίλαν μήπως εμείς δεν το ακούσουμε. Αν και το ακούσαμε εγώ με την Τζένιφερ. Η Ελίζαμπεθ και η Ναταλία δεν είχαν ακούσει τίποτα απλά χαμογελούσαν.
- Λοιπόν Ραμόνα, Τζένιφερ τα λέμε μας φωνάζουν τα αγόρια μας. Μας είπε η Ναταλία και η Ελίζαμπεθ και έφυγαν.
- Οκ! Να δούμε εμείς Τζένιφερ που θα καταλήξουμε, είπα αστεία προς αυτήν.

paramy8enia!!!! περιμενουμε και συνέχεια

Περιμένω να δω τι σχέση έχουν αυτές με τις πριγκίπισσες!

σας ευχαριστω πλ!
οποτε θελετε σας το συνεχιζωω...!!!

τι οποτε θελουμε;;να την γραψεις και να την ανεβασεις!!πολυ ωραια η ιστορια!αληθεια γιατι εχουν καλυμενα τα προσωπα τους;;

την εχω ετοιμη την συνεχεια...!!
καλυμμενα τα ειχαν για να μαθουν πιο πολλα αλλα δν πετυχε ετσι.... θα δεις στην συνεχεια γτ....

τι εννοεις οτι δεν πετυχε?

δεν πετυχε να μαθουν κατι σχετικα με τον Ρον τα ανιψια του... σχετικα με αυτους φορωντας κουκουλες.....!!

ααα αυτο!
λογικα ομως θα μαθουν, ετσι?
οι αλλοι 2 εκπαιδευτες ηταν οι λυκοι που της κυνηγησαν το βραδυ?

ναι θα μαθουν! και παρα πολλα κιολας!! ναι κατι σπαστικα ηλιθια!! παντως θα εχει συνεχεια και με αυτους...!!

ανυπομονουμε!

και νααααααα λοιπον η συνεχεια ελπιζω να σας αρεσειιι....

Κεφάλαιο 5ο


Αφού έφυγαν εντελώς τα κορίτσια, εγώ και η Τζένιφερ μείναμε πίσω με τα όμορφα άλογα μας και τα αγόρια. Για ένα περίπου λεπτό είμασταν όλοι ακίνητοι, χωρίς να λέει κανένας τίποτα. Μέχρι που τα άλογα χλιμίντρισαν. Τότε όλοι τιναχτήκαμε από την τρομάρα μας. Και μετά από αυτό ακόμα κανένας δεν μίλαγε. Έσπασα την σιωπή και πρότεινα στα αγόρια.
- Αφού εσείς τα αγόρια δεν μας χρειαζόσαστε άλλο να φύγουμε με την Τζένιφερ.
- Ε κοιτάξτε κορίτσια υπήρχε και κάτι άλλο που θέλαμε να σας ρωτήσουμε. Είπε ο Ματ.
- Εντάξει, ρωτήστε μας. Τους είπε η Τζένιφερ.
- Να κοιτάξτε… δίστασε για λίγο ο Τζόσεφ αλλά μετά συνέχισε με θάρρος. Κοιτάξτε κορίτσια, απλά δεν καταλαβαίνουμε γιατί τόση μυστικότητα με σας;! Όλοι οι άλλοι οι φίλοι σας είναι μια χαρά, τίποτα ούτε κουκούλες δεν φοράνε σαν εσάς. Γιατί έτσι εσείς;
- Κοίταξε Τζόσεφ, εμείς είμαστε οι τραγουδίστριες του συγκροτήματος “DarkDevils” και είμαστε σε απόλυτη μυστικότητα. Καταλάβατε; Τους ρώτησα. Αν και αυτή δεν ήτανε η απόλυτη αλήθεια που τους δώσαμε απλά έναν αντιπερισπασμό για να μάθουμε περισσότερα γι’αυτούς.
- Σίγουρα είναι αυτός ο λόγος κορίτσια; Ρώτησε ο Κίλαν με τα αστραφτερά του μάτια ο οποίος τόσην ώρα μας κοίταζε σαν να μας επεξεργαζόταν.
- Ναι, σίγουρα. Του είπε η Τζένιφερ με τον ίδιο τόνο που είχε και αυτός.
- Ωραία αφού αυτό είναι που λέτε, κορίτσια είστε ελεύθερες. Α! αν μπορείτε πάρτε και τα άλογα και βάλτε τα στις θέσεις τους. Μας είπε ο Τζόσεφ με ένα τόνο στην φωνή του σαν να απογοητεύτηκε από κάτι.
- Εντάξει, θα το κάνουμε και αυτό! Σας ευχαριστούμε, τους είπα ενώ φεύγανε από εμάς.
- Ραμόνα τι θα κάνουμε; Με ρώτησε τότε η Τζένιφερ.
- Τι εννοείς τι θα κάνουμε;
- Ραμόνα, μιλάω πως θα βρούμε πληροφορίες για εκείνο το θέμα που συζητούσαμε;! Μου είπε η Τζένιφερ, αλλά αυτήν την φορά ψιθυριστά.
- Προτείνω να πάρουμε τον δάσκαλο Γιάνγκ, που μας είχε μάθει όλα τα είδη πολεμικής τέχνης αν θυμάσαι όταν είμασταν πολύ μικρές. Της είπα αλλά με διέκοψε και είπε.
- Ναι αλλά Ραμόνα ο δάσκαλος Γιάνγκ σκοτώθηκε για να μας προστατεύσει από εκείνους που μας θέλανε για το αίμα μας επειδή είμασταν εκλεκτές. Αχ ο κακομοίρης δάσκαλος Γιάνγκ έκανε πολλά για να μας προστατεύσει! Θυμάμαι κιόλας Ραμόνα που μας είχε μάθει να ακούμε από πολύ μακριά; Ή τότε που μας έλεγε να αισθάνεστε το κίνδυνο ακόμα και έχετε κλειστά τα μάτια σας. Εγώ ποτέ δεν τα ξέχασα! Και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα βγουν από μέσα μας και θα λειτουργήσουν σωστά. Μου είπε η Τζένιφερ με έναν τόνο λύπης και ενθουσιασμό επίσης.
- Το είχα ξεχάσει εντελώς ότι είχε πεθάνει. Είναι σαν να ζούσε πάντα δίπλα μας και να μας βοηθούσε πάντα στις δύσκολες στιγμές μας. Και εγώ πιστεύω αυτό που πιστεύεις και εσύ Τζένιφερ αλλά δεν πρέπει με τίποτα να μας ανακαλύψουν. Αν μας ανακαλύψουν… θυμάσαι τι μας είχε πει ο δάσκαλος όταν είμασταν μικρές ε; την ρώτησα με τον ίδιο τόνο σαν αυτήν.
- Ναι θυμάμαι ακριβώς τα λόγια του… « αν σας ανακαλύψουν δεν χαθήκατε μόνο εσείς αλλά και ολόκληρος ο κόσμος.» ακόμα δεν καταλαβαίνω τα λόγια του όμως. Τέλος πάντων ας σταματήσουμε καλύτερα, με έχει φάει ο ήλιος. Καλύτερα να το συζητήσουμε μέσα στο δωμάτιο μας. Μου είπε η Τζένιφερ.
- Ναι έχεις δίκιο, ας πάμε όμως τα άλογα πίσω. Της είπα.
Αφού ανεβήκαμε ξανά καβάλα πάνω στα άλογα, τα ιππεύσαμε για λίγο ακόμα αλλά με την κάμποση κούραση που είχαμε τα πήγαμε πίσω στο ράντζο. Τα αφήσαμε και μετά κατευθυνθήκαμε προς το «Τεράστιο σπίτι».
Ήτανε ακόμη μέρα, μάλλον ήτανε μεσημέρι. Μόλις ανοίξαμε την πόρτα είδαμε όλους τους άλλους να τρώνε. Ακόμα και τις ψωνισμένες δίπλα μαζί με τα αγόρια. Μα τι στο καλό προσπαθούσαν; Να τις φιλήσουν; Μάλλον σε χίλια χρόνια από τώρα, κάτι θα κάνανε. Όλες αυτές οι σκέψεις μου ερχόταν μια- μια. Μέχρι που διακόπηκαν εξαιτίας των ψωνισμένων, να σχολιάζουν ξανά για μας. Τις κοιτάξαμε μια άγρια ματιά και κατευθυνόμασταν προς το δωμάτιο μας. Τουλάχιστον εκεί νοιώθαμε ασφαλείς. Ανεβήκαμε τις σκάλες αργά με ένα βάδισμα λύπης. Μέχρι που ο Ρον μας φώναξε ρωτώντας μας:
- Κορίτσια δεν θα φάτε εσείς;
- Μπα Ρον, μας κόπηκε η όρεξη, του είπε η Τζένιφερ.
- Καλό μεσημέρι Ρον, του είπε και εγώ με το ίδιο τόνο στην φωνή μου.
- Καλό μεσημέρι κορίτσια, είπε σχεδόν από μέσα του αλλά εμείς τον ακούσαμε. Ανοίξαμε την πόρτα του δωματίου μας σχεδόν βαριεστημένα. Βγάλαμε τα ρούχα μας, κάναμε ένα ντους και μετά φορέσαμε τις καλοκαιρινές μας πιτζάμες. Μετά καθίσαμε στα κρεβάτια μας κοιτάζοντας η μια στην άλλην. Ώσπου μου είπε η Τζένιφερ.
- Μα τι στο καλό πάμε να αποδείξουμε Ραμόνα σχεδόν στους άλλους είμαστε εχθροί. Τι θα κάνουμε;
- Δεν ξέρω Τζένιφερ, πραγματικά δεν ξέρω. Μου είναι κάποια πράγματα αδύνατον να τα καταλάβω.
- Ραμόνα όλα… όλα μα όλα είναι μπερδεμένα. Μου είπε η Τζένιφερ ενώ ένα δάκρυ από το μάτι της, της ξέφυγε και τότε άρχισε στους λυγμούς.
- Τζένιφερ ηρέμησε σε παρακαλώ οι λύσεις θα βρεθούν μπροστά μας. Θυμήσου τι μας έλεγε ο δάσκαλος Γιάνγκ. Μην δείχνεις ότι φοβάσαι γιατί το αισθάνονται και σε νικούν. Πάρε εσύ τον έλεγχο, όχι αυτοί. Ηρέμησε Τζένιφερ. Θα τα περάσουμε μαζί όλες τις δυσκολίες που μας περιμένουν. Στο υπόσχομαι. Της είπα και άρχισα να την παρηγορώ. Αλλά μετά από την κούραση που είχαμε μας πήρε ο ύπνος. Μέχρι που η φωνή της Ζωής μας ξύπνησε, χτυπώντας την πόρτα του δωματίου μας.
- Κορίτσια, κορίτσια ξυπνήστε! Θα χάσετε την ξενάγηση εδώ γύρω και έχω να σας πω κάτι νέα μούρλια. Άντε θα βγείτε;! Ρώτησε η Ζωή χτυπώντας ξανά την πόρτα.
- Δεν έχουμε όρεξη Ζωή, αν είναι θα πάμε άλλη φορά. Και για τα νέα αν είναι έλα πιο μετά να μας τα πεις. Της είπε η Τζένιφερ σχεδόν χασμουρητά.
- Καλά εσείς χάνετε! Σας φιλώ τότε κοριτσάρες μου, φεύγω με περιμένουν τα παιδιά. Είπε και έφυγε. Έτσι εμείς μετά από τον ύπνο κάναμε μπάνιο και καθόμασταν και μιλάγαμε.

μου αρεσαν παρα μα παρα πολυ τα λογια του δασκαλου τσαο. ολα σωστα!

ναι εχειιι(ο κακομοιρης)! να φανταστεις δν ηξερα τι ονομα να βαλω! αλλα ηθελα οπωσδηποτε να μοιζει με κινεζικο! τρ αυτο αμα μοιαζει αυτο σαν κινεζικο ομομα ενας θεος ξερει....!!

μοιαζει, μην ανησυχεις! μια χαρα ειναι!

ενταξει λοιπον ο δασκαλος Τσάο!! δν σου θυμιζει σαν να λεμε στους αλλους καποιες φορες τσαο τσαο; και καλα : θα τα πουμε; αντιο;

χαχα ναι. δικιο εχεις. αλλα νομιζω το εχω ξαναακουσει σαν ονομα!

ναιι;; παλι καλαα! μν ητανε σαν αυτην την ερμηνεια που σου ειπα πριν! χαχα

ωραια!